Liberace: η περούκα του μακαρίτη

Οι διακοπές Χριστουγέννων/Πρωτοχρονιάς συνηθίζεται να εορτάζονται σε κλίμα αισθητικής υπερβολής. Χρώματα, ήχοι, φαντεζί ρούχα, συμπεριφορές έξω από το συνηθισμένο πλαίσιο. Νομίζουμε ότι δεν υπάρχει καλύτερη περίοδος (εκτός, ίσως, από την περίοδο των Απόκρεω) για ένα μικρό αφιέρωμα σε έναν μεγάλο περουκοφόρο, ευρισκόμενο, αναμφίβολα, πολλά μίλια μακριά από αισθητικούς μέσους όρους: τον Wladziu Valentino Liberace. Ο τεράστιος αυτός ριζοσπάστης αμερικάνος καλλιτέχνης γεννήθηκε (το 1919), θα έλεγε κανείς, με την καλλιτεχνία στο αίμα του, αφού ο πατέρας του ζούσε για τη μουσική. Τι κι αν οι πιεστικές βιοτικές ανάγκες του επέβαλαν συχνά να εργάζεται ως χειρώναξ... Το "γαλλικόν κέρας", το αγαπημένο όργανο, αναστέναζε στα ροζιασμένα χέρια του χειρώνακτος πατέρα.


Την αφειδώλευτη αυτή αγάπη για την μουσική την επέρασε, καθώς φαίνεται, και στον γιό του. Κι έτσι, από την τρυφερή ηλικία των 4, ο μικρός Liberace άρχισε να σκαλίζει, με χάρη που θα ζήλευαν και μεγάλοι βιρτουόζοι, το κλειδοκύμβαλο. Το ταλέντο του μεγάλο· ακόμη μεγαλύτερη, όμως, η φιλοδοξία του. Μολονότι φάνηκε από νωρίς ότι επρόκειτο για έναν ταλέντο ξεχωριστό, οι βιοτικές ανάγκες που ταλάνιζαν την οικογένεια του νεαρού κλειδοκυμβαλιστή τον έσπρωχναν στα μπορντέλα και τα στριπτηζάδικα, όπου αναγκαζόταν, μαθητής ων, να ξεπουλά για ολίγα χρήματα το σπάνιο ταλέντο του διασκεδάζοντας, με την πιανιστική του δεξιότητα, τους θαμώνες. Η περίφροντις μητέρα του τον επέπληττε γι’ αυτές του τις επαγγελματικές επιλογές. Τις έκρινε ανήθικες. Έτσι, ο Liberace απεφάσισε να ντύνει μουσικά και γαμήλιες τελετές και μάλιστα με αξιοσημείωτη επιτυχία, όπως παραδέχονται όσοι γαμβροί τον είχαν κατά καιρούς νοικιάσει για να επιμεληθεί μουσικά τον γάμο τους.


Εκείνη την περίοδο, αναπτύσσεται το ενδιαφέρον του μικρού πιανίστα για τη μόδα. Οι εκκεντρικές και απολύτως υπερβολικές ενδυματολογικές του επιλογές, κινούμενες στο πλαίσιο του kitsch, ήσαν αυτές που θα τον έκαναν, τελικά, ξακουστό στα πέρατα της οικουμένης και όχι τόσο το μουσικό του ταλέντο. Ο Liberace (ή Lee για τους φίλους του) διέβλεψε εγκαίρως ότι η σοβαρή μουσική δεν ήταν το όχημα για να του χαρίσει την δημοφιλία που τόσο απεγνωσμένα ποθούσε. Έτσι, σε συνδυασμό με την λατρεία του προς το εκκεντρικό, φαντεζί ντύσιμο, αποφάσισε να εξελιχθεί σε entertainer, αφήνοντας στη μπάντα τα πρώιμα όνειρα για καριέρα στο χώρο της σοβαρής μουσικής.


Από το σημείο αυτό και μετά, γνωρίζουμε τον πραγματικό Liberace. Χωρίς ίχνος αναστολών ξεδιπλώνει, ως showman, ένα ταλέντο που θέριευε χρόνο με τον χρόνο. Οι παραστάσεις που δίνει μένουν στην ιστορία και το κοινό σπεύδει να δει από κοντά το σπάνιο αυτό είδος καλλιτέχνη, που αρχίζει να γίνεται γνωστός με το προσωνύμιο «Mr. Showmanship». Τα πιάνα που χρησιμοποιεί στις παραστάσεις του είναι «custom-made» και γίνονται, με το πέρασμα του χρόνου, ολοένα και πιο υπερβολικά στην εμφάνιση.


Τα προγράμματά του εξελίσσονται σε αναζήτηση της μεγαλύτερης δυνατής πρωτοτυπίας. Δεν μπορεί να ανεχθεί την πτώση των μαλλιών και επιλέγει την οδό της περούκας. Ντύνεται, στο πλαίσιο μιας εξόφθαλμης drag αισθητικής, με πούπουλα, στρας, καμπάνες, μπέρτες και κοσμήματα, μακιγιάρεται εντόνως, παίζει πιάνο, λέει ανέκδοτα, ενώ δεν διστάζει να δέχεται και «παραγγελιές». Σταδιακά, οι παραστάσεις του εμπλουτίζονται με ζογκλέρ, μάγους και υπνωτιστές. Μετά το πέρας των παραστάσεων, ο καλλιτέχνης καλεί το κοινό του να ανέβει στη σκηνή και να αγγίξει τον ίδιο, την περούκα του, το πιάνο και τα ρούχα του. Η καλλιτεχνία δίνει τη θέση της στον τραγέλαφο…


Και η τηλεόραση, όμως, δεν άφησε αδιάφορο τον Liberace. Τα τηλεοπτικά του προγράμματα, γραφικά μέχρι το κόκαλο, άφησαν εποχή, κάνοντας θραύση ειδικά στον χώρο των γυναικών και των ομοφυλοφίλων και σηκώνοντας στα ύψη την δημοφιλία (και το κασέ) του μεγάλου καλλιτέχνη. Ο Elton John (επίσης περουκοφόρος) τον είχε ως ίνδαλμα, ενώ λέγεται ότι έκλαιγε γοερώς από συγκίνηση κάθε φορά που παρακολουθούσε τον μεγάλο πιανίστα-performer από τηλεοράσεως.


Πολιτικά, ο Liberace, σε πλήρη αναντιστοιχία με τα καμώματά του, υπήρξε ένας μεγάλος συντηρητικός, αλλά, ταυτόχρονα, και ένας πιστός καθολικός. Δεν συμπαθούσε τις επαναστατικές κόνξες επιζητώντας εγκράτεια, τάξη και ασφάλεια. Πατεντάτος ομοφυλόφιλος, ηρνείτο, εντούτοις, μετά βδελυγμίας κάθε σχετική αιτίαση, μηνύοντας μάλιστα έντυπα που αναφέρθηκαν στον «χαρωπό» σεξουαλικό του προσανατολισμό. Μεταξύ των ιδιόρρυθμων δεσμών του συγκαταλέγεται και η διάσημη trans Christine Jorgensen, την οποίαν (τον οποίον) πολύ ηγάπησε…


Κάποτε παρ’ ολίγον να αποδημήσει εις Κύριον, όταν κατά λάθος εισέπνευσε μεγάλη ποσότητα καθαριστικού υγρού. Ο Θεός, όμως, της καλλιτεχνίας είχε αποφασίσει ότι ο Liberace είχε πολλά ακόμη να δώσει. Ο θάνατος τελικά τον συνάντησε μια κρύα χειμωνιάτικη νύχτα του 1987 (σε ηλικία 68 ετών, αγκαλιά με τα σκυλιά του και βλέποντας τηλεόραση...). Ο Liberace έπασχε από AIDS. Το φιλότεχνο κοινό έδειξε να χάνει το έδαφος κάτω απ’ τα πόδια του με την ανακοίνωση του θανάτου του δημοφιλούς καλλιτέχνη. Από τον Φεβρουάριο του 1987 και μετά, τίποτε στο καλλιτεχνικό στερέωμα δεν θα ήταν πια το ίδιο. Ο μεγάλος περουκοφόρος performer (που ετάφη μαζί με την περούκα του!) είναι, πλέον, απών. Αιωνία του η μνήμη και Καλή Χρονιά σε όλους…

/σχετικά άρθρα/
Gary Glitter: ροκ, ανορθόδοξος έρωτας και περούκα