Η δύσμοιρη Ελλάς βγαίνει από την κρίση μέσω του 28ου κλασσικού Μαραθωνίου Αθηνών. Το γεγονός αυτό αλλάζει την ρημαδιασμένη εικόνα της χώρας. Έτσι τουλάχιστον ισχυρίζεται ο αραιογένης υπουργός Πολιτισμού με την φωνή που βγαίνει δύσκολα, σαν από σφιγμένη οπή, την αφόρητη ηδυπάθεια, αλλά, οπωσδήποτε, την τεράστια ευφυΐα, Παύλος Γερουλάνος. Την ίδια άποψη ασπάζεται και ο λάτρης του σούσι, του γιλέκου και του κόμπου Windsor, ο ΥΠΕΞ με την προτεταμένη κάτω γνάθο, ο νυν και αεί υποψήφιος διδάκτωρ (και ισόποσης ευφυΐας με τον Γερουλάνο – αν όχι μεγαλύτερης), Δημήτρης Δρούτσας. Για να το λένε τέτοια μεγέθη, κάπως έτσι πρέπει να έχουν τα πράγματα...
Επομένως, ο «Ολυμπισμός», τα «υψηλά ιδανικά», η «ευγενής άμιλλα» και άλλα παρόμοιες – εντελώς πρωτότυπες – διακηρύξεις, θα σπάσουν κάθε ρεκόρ επαναλήψεως από σήμερα, σπάζοντας, ταυτοχρόνως, και τους γενετήσιους αδένες μας. Το ντεκόρ θα συμπληρωθεί από πολιτικούς επιδιδόμενους σε αρχαιολατρικούς δεκάρικους· από δημοσιογράφους-κασετόφωνα του μεροκάματου· από αθλητικόφιλους χλεμπονιάρηδες υγιεινιστές· από ξεθυμασμένους ελληνολάτρες που αναζητούν με τον φακό, νευρωσικά και ψυχαναγκαστικά, το αρχαιοελληνικό κλέος· και, βεβαίως, από το αναπόφευκτο sponsoring από Τράπεζες, εταιρίες αναψυκτικών και αθλητικών ειδών, καθώς και τηλεοπτικά κανάλια, που έχουν ενσωματώσει στην επαγγελματική πρακτική τους το πνεύμα αυτών ακριβώς των ιδανικών και επιθυμούν, ευλόγως, να το μεταλαμπαδεύσουν και σ’ εμάς. Τους ευχαριστούμε…
Βεβαίως, το θέμα του Μαραθωνίου, είτε στο πλαίσιο της σημερινής καρικατούρας είτε και γενικώς, θέτει διάφορα, κρίσιμα οπωσδήποτε, ερωτήματα: Γιατί τρέχει κανείς; Τι επιθυμεί να επιτύχει με τούτη την ακατανόητη –φαινομενικώς έστω – δραστηριότητα; Το να τρέχεις για να αποφύγεις το δάγκωμα ενός σκύλου είναι κατανοητό· ωσαύτως, το να τρέχεις για να προλάβεις το λεωφορείο. Αλλά, γιατί να τρέχει κανείς άνευ ειδικού λόγου και αιτίας; [«Αλήθεια, είχατε ποτέ την ευκαιρία να δείτε αυτές τις τεράστιες πορείες σύγχρονων αυτομαστιγουμένων, δηλαδή τους μαραθωνοδρόμους και τους λοιπούς αθλουμένους που συναντάμε στον δρόμο, με πρόσωπο που συσπάται απ' την προσπάθεια, κι όλη τους την ύπαρξη αφοσιωμένη στην εξαγορά της ψυχής τους;», αναρωτιέται εύστοχα ο Denis Grozdanovitch στην υπέροχη Μικρή Πραγματεία περί Αμεριμνησίας.] Γνωρίζουμε τα «θεωρητικά» περί αναμετρήσεως με τον Εαυτό, περί σκληραγωγήσεως και τα παρόμοια, αλλά, ομολογούμε ότι κάτι τέτοιες ερμηνείες αδυνατούν να μας καλύψουν. Μήπως η λύση έχει κάποιο – όχι τόσον λαμπερό – ψυχαναλυτικό βάθος; Μήπως υποκρύπτεται νεύρωσις; Μήπως θα πρέπει να ασπαστούμε την εντελώς παράδοξη και εκκεντρική άποψη, ότι το τρέξιμο υποκρύπτει από πλευράς του δρομέως μια έντονη, αλλά ασυνείδητη, επιθυμία να συνουσιαστεί με την Μητέρα Γη; Επειδή, όμως, έτσι πηγαίνει πολύ μακριά η βαλίτσα και κινδυνεύουμε και εμείς να κατρακυλήσουμε στη γραφικότητα, σταματούμε κάπου εδώ. Και περνούμε, τιμώντας κι εμείς με τα δικά μας όπλα τον 28ο κλασσικό Μαραθώνιο Αθηνών, στην παρουσίαση ενός μαραθωνοδρόμου διόλου γραφικού, του αγωνιστή της ζωής και του αθλητισμού Ιωάννη Κούρου.
«Όξω από το σπίτι!»… Αυτή την οδυνηρή φράση άκουσε ο μικρός Γιάννης, κάπου στις αρχές του ’60 στην Τρίπολη, το λίκνο της Αρκαδίας, από το στόμα του ίδιου του μαραγκού πατέρα του. Σεμνός ο Γιάννης και ευαίσθητος, ταπεινής καταγωγής αλλά με τεράστιο περίσσευμα ψυχής σαν τον Χριστό (ίσως, διότι και Εκείνου ο πατέρας μαραγκός ήταν…), υπέστη κλονισμό. Ο πληγωμένος και εκδιωχθείς από την οικογενειακή εστία Γιάννης δεν κατέληξε σε κάποια φάτνη, αλλά στο μικρό σπιτάκι του παππού και της γιαγιάς, στο γραφικό Μερκοβούνι, ένα τσιγάρο δρόμο από την Τρίπολη. Εργάστηκε από παιδί ο τίμιος Γιάννης ως χειρώναξ, με λαμπρά αποτελέσματα. Το παιδί της βιοπάλης, ωστόσο, δεν έχανε λειτουργία στον Ιερό Ναό της Αγίας Βαρβάρας Τριπόλεως. Ο καλός Θεός τον είχε τόσο πολύ βοηθήσει, που έπρεπε, λατρευτικώς, και ο Γιάννης κάτι να ανταποδώσει. Έτσι πέρασαν τα άγουρα εφηβικά χρόνια του μικρού Γιάννη. Μεγάλωνε όμως. Και δεν επιθυμούσε το άχθος της χειρωνακτικής εργασίας. Ήθελε κάτι το διαφορετικό, κάτι το καλύτερο. Μετά από πολύ σκέψη αποφάσισε ότι η λύση είναι η Γυμναστική Ακαδημία. Πηγαίνει μια και δυο στην μητέρα του και δειλά την ρωτά εάν μπορεί να υπολογίζει στην οικονομική στήριξη της οικογενείας. Εκείνη του δίνει μια σπαρακτική απάντηση, ικανή να ραγίσει και την πιο άπονη καρδιά: «Να κόψεις τον λαιμό σου να τα βρεις, αν θέλεις λεφτά»…
Έπρεπε να φύγει από την Τρίπολη ο μικρός Γιάννης. Το ήξερε καλά αυτό. Επρόκειτο για μια πόλη με εξαιρετικά δυσάρεστες θύμησες… Νηστικός, άφραγκος, περίπου κουρελής και σίγουρα ασκεπής γυρίζει πέρα-δώθε στους δρόμους της Τριπόλεως. Οι μέρες κυλούν βασανιστικά. Ο Γιάννης τις μετράει μία-μία. Έχουν, εντωμεταξύ, αποδημήσει οι αγαπημένοι παππούς και γιαγιά που τον φρόντιζαν στοργικά πολύ και ο Γιάννης δεν έχει σχεδόν ούτε μια μπουκιά να βάλει στο στόμα του. Μόνο στον αθλητισμό εκτονώνεται. Μήκος, τρέξιμο, μπάσκετ – αυτές είναι οι ενασχολήσεις του αδικημένου αγοριού. Να’ ναι καλά ο αγαπημένος του φίλος, ένα προνομιούχο παιδί της Τριπόλεως, που, όποτε ο Γιάννης έχει κρίσιμο αγώνα, του αγοράζει ένα φραντζολάκι από τον γειτονικό φούρνο χώνοντάς του μέσα και μια σοκολάτα περιπτέρου. «Έτσι μπορούσα να φάω κάτι τις και να στυλωθώ…», θα παραδεχθεί ο μετέπειτα μεγάλος μας αθλητής.
Ο Γιάννης πολιτικοποιήθηκε κιόλας – και μάλιστα από ενωρίς. Σαν τώρα θυμάται την αποφράδα 21η Απριλίου του 1967. «Ήρθαν αστυνομικοί στην αλάνα που παίζαμε και μας διέταξαν να πάμε γρήγορα στα σπίτια μας. Την επόμενη μέρα μας μάζεψαν στο σχολείο και μας κούρεψαν γουλί». Αυτή ήταν η οδυνηρή πρώτη επαφή του Γιάννη με την πολιτική. Εκεί, ίσως, κατάλαβε και την σχέση πολιτικής και αισθητικής (χωρίς, μάλλον, ο νεαρός τριπολιτσιώτης να γνωρίζει την σχετική ανάλυση του Friedrich von Schiller…).
Ο Γιάννης, έφηβος ακόμη, απέρριψε τα ομαδικά σπορ. Εστράφη στα ατομικά. «Δεν είναι δίκαια τα ομαδικά σπορ!», θα πει αργότερα. «Μπορεί να αποδώσω καλά και όμως να χάσω. Έτσι θα μείνω χωρίς ανταμοιβή», θα υποστηρίξει. Εντοπίζονται εδώ ψήγματα εγωπαθείας; Ποιος να ξέρει…
Τελικά, ο Γιάννης θα αφήσει την Τρίπολη και θα κατέβει στην πρωτεύουσα κυνηγώντας την τύχη του. Θα απασχοληθεί στο κατάστημα ενός Εβραίου υφασματέμπορος και, ακολούθως, ως βοηθός τυπογράφου. Θα βγάλει και δίσκους με τραγούδια, ενώ ένα φεγγάρι θα τιμήσει και τις μπουάτ, άδοντας τραγούδια του νέου κύματος (όπως έκανε για να βγάλει τον επιούσιο, με την κιθαρίτσα του και το ψευδώνυμο «Τεό Νέβας», και ο μετέπειτα καθηγητής, το γνωστό «όνειδος» της οικογένειας Παπανδρέου, ο σώγαμπρος Θεόδωρος Κατσανέβας).
Ο Γιάννης πηγαίνει στρατό. Η μοναξιά της θητείας ενισχύει την επιθυμία του να ξαναπιάσει το τρέξιμο. Αρχίζει προπόνηση. Τρέχει φορώντας άρβυλα, αφού δεν υπάρχει χρήμα για «σπορτέξ». Παίρνοντας το χαρτί της απόλυσης, θα καταλήξει σε κάποιο ανήλιαγο υπόγειο στην πλατεία Αττικής. Εκεί θα αφιερωθεί στον εαυτό του σε συνθήκες αφόρητης μοναξιάς. Επί έναν ολόκληρο χρόνο θα μείνει στο υγρό υπόγειο, χωρίς ρεύμα και νερό, μόνος – αυτός και κάποιες κατσαρίδες. Ο Γιάννης γιγαντώνει το Εγώ του και ο χαρακτήρας του αρχίζει και παίρνει μια παράδοξη μορφή – ίσως στο μοτίβο του «Ενοίκου» του Polanski… Λέγεται Κούρος, αλλά μόνον κούρο δεν θυμίζει. Και τι μ’ αυτό… Έχει κερδίσει την ομορφιά της ψυχής…
Αμέσως μετά, αποφασίζει να βρει και πάλι έναν επαγγελματικό δρόμο. Και τον βρίσκει. Γίνεται παρασκευαστής τυρόπιτας-σπανακόπιτας σε γνωστό τυροπιτάδικο του κέντρου των Αθηνών – και μάλιστα διαπρεπής. Με αυτή του την επιτυχία, αρχίζει και παίρνει ψυχολογικά τα πάνω του. Εκ παραλλήλου, ασχολείται με μεγαλύτερη ζέση με τον αθλητισμό. Και ονειρεύεται… Η προπόνηση είναι εξουθενωτική. Με έναν τρόπο, θέλει να φτάσει το σώμα του στα όριά του. Και το καταφέρνει! Τρέχει όλη μέρα. Εθίζεται στην προπόνηση. Και έτσι εξελίσσεται σε δρομέα μεγάλων αποστάσεων.
Τα χρόνια περνούν. Ο Γιάννης καταρρίπτει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο. Αναδεικνύεται σε τεράστιο δρομέα μεγάλων αποστάσεων. Κανένα εμπόδιο δεν φαίνεται ικανό να σταματήσει την νικηφόρα πορεία του αθλητή που τρέχει. Κατά την διάρκεια των μαραθωνίων και υπερμαραθωνίων δεν τρέχει μόνο· ταυτοχρόνως – σύμφωνα με τα λεγόμενά του – συνθέτει μουσική, λύνει προβλήματα, γράφει ποίηση, κοιμάται, διαμορφώνει φιλοσοφικούς αφορισμούς (ίσως παίζει και τρίλιζα), αλλά μέρα και νύχτα τρέχει – είναι σχεδόν ένας Υπεράνθρωπος... Οι άνεμοι και οι βροχές μαστιγώνουν το λιπόσαρκο, γυμνασμένο του κορμί, αλλά αυτός αντέχει – αντέχει όπως μόνον οι πραγματικά Μεγάλοι ξέρουν να αντέχουν. Και εκείνος είναι Μεγάλος, αφού μπορεί και τρέχει – τρέχει πολύ. Αναδεικνύεται ως ο διασημότερος μαραθωνοδρόμος στον πλανήτη. Γίνεται κάτοχος τόσων παγκόσμιων ρεκόρ που μπαίνει και στο βιβλίο Γκίνες. Τιμά με το τρέξιμο την μικρή Ελλάδα όσο λίγοι. Παρά τις τεράστιες επιτυχίες του, ο μεγάλος μας δρομεύς δεν ξιπάζεται· μένει ένας απλός, σεμνός άνθρωπος – ένας Ταπεινός.
Ένα απλό – σχεδόν ασήμαντο – συμβάν καθίσταται τόσο ενδεικτικό του μεγαλείου, της αυτάρκειας και της λιτότητας του μεγάλου Έλληνα αθλητή· ένα συμβάν ικανό να διδάξει σε όλους μας πολλά. Όταν αναδεικνύεται νικητής στο πρώτο του Σπάρταθλο, αποκαμωμένος από τον σωματικό και ψυχικό κάματο, ένα και μόνο πράγμα ζητά ο τίμιος, απλός μα χαλύβδινος Γιάννης: μια μερίδα ελληνικότατες μπάμιες!
Αυτός είναι ο Γιάννης Κούρος, ο μεγάλος μας μαραθωνοδρόμος που τίμησε με το ακαταπόνητο τρεχαλητό του την Ελλάδα όσο λίγοι…
812 comments:
«Oldest ‹Older 201 – 400 of 812 Newer› Newest»Μήπως ο Σαμαράς γνωρίζει πράγματι την δουλειά του μεγάλου Πάνου Κουτρουμπούση και μπερδεύτηκε; Κατά τα άλλα, το να μην θυμάται το επίθετο του Κουτρουμάνη δεν κάνει και μεγάλη ζημιά.
χαχαχα ε το βλάκα.Οννεδιτικος γάμος,,,εμεσμα
ε μα γι'αυτό είπα συγκινητική στιγμή
Δεν υπάρχει τίποτε πιο αηδιαστικό από αυτά τα φλόρικα, γλοιώδη, οννεδίτικα ζευγαράκια. Να ζήσουν τα φλορόπαιδα.
Yπάρχουν και τα πασοκτζίδικα ζευγαράκια.Ουνα φατσα ούνα ράτσα.Οι χειρότεροι δε είναι οι μεικτοι γάμοι
Αν μπορεί κάποιος να εξηγήσει τι κάνει μια εταιρεία στρατηγικης- πολιτικής εταιρικής και ξερω εγω τι επικοινωνίας.Δηλαδή τι ωρα ξυπνάει αυτό το ζεύγος για να πάει στη δουλειά.Εκτός αν μιλάμε για σπίτι-γραφείο.
Να μας πει ο Καραϊσκος που έχει συναναστραφεί τέτοια άτομα.
H Τζίνα στο πλευρό του Αρη,ξεμωραμένη και θρασύτατη αρεσκόταν στις πολιτικές αναλύσεις.Στα καλά του καθουμένου άρχιζε μακροσκελή σχόλια-ξεκατινιάσματα στην ουσία.Είτε άκουγες πολιτική ανάλυση της Τζίνας είτε μονόλογο στο νεξτ τοπ μόντελ-το ίδιο και τ αυτό.Υπέροχη.Προφανώς όλοι θα επιδοκίμαζαν τις ανοησίες της, αφου εκστομίζονταν απο τη μνηστή του παιδιού θαυματος της Οννεδ,είτε πράγματι θαμπώνονταν ακριβώς επειδή είναι Νεοδημοκράτες οπότε καλύπτονται οι άνθρωποι-δεν είναι και για τίποτα καλύτερο.Ντόμπρα και ξηγημένα:Ηταν έτοιμη για το σόου της Πάνια.
Στους οννεδίτικους γάμους ποιά παίζει τον ρόλο του άντρα;
Η μαγική φράση στο άρθρο είναι το: "Τώρα που έχασαν τη θέση τους στο δημόσιο". Δύσκολοι οι καιροί για οννεδίτες
11.04 εσύ από που τα ξέρεις αυτά αν επιτρέπεται;
Δεν έχετε ιδέα τι θα πει βαψομαλλιάς αν δεν δείτε το Δουκάκο τώρα στην ετ3
Εταιρεία στρατηγικής-υπνοθεραπείας.
Στο Kontra είχαν καλεσμένο τον παλαίμαχο ποδοσφαιριστή και δικηγόρο Αριστείδη Καμάρα ως υποψήφιο δήμαρχο και αυτοί τον ρώταγαν για ποδόσφαιρο. Οδυνηρό αυτό. Και γελοίο. Να κουβαλάς πάντοτε μόνο την παλιά σου ταυτότητα. Το ίδιο έχω δει να έχει συμβεί με τον Μανώλη Μαυρομμάτη. Είμασταν με μια παρέα στην Πλάκα, ο Μανώλης, ευρωβουλευτής τότε, προσπαθούσε να παραστήσει τον σοβαρό πολιτικό, αλλά όλοι του πήγαιναν την συζήτηση στο ποδόσφαιρο. Μεγάλος εκνευρισμός για τον οστεώδη πρώην δημοσιογράφο, πρώην σκηνοθέτη θεάτρου, πρώην βουλευτή. Κάτι αντίστοιχο μου έχει συμβεί και με τον Νίκο Καντερέ. Τόσα χρόνια πια βουλευτής και όμως, μια φορά που βρισκόμουν σε τραπέζι πολιτικοδημοσιογραφικό και έτυχε να περάσει από κει και ο Καντερές, είδα την ιστορία να επαναλαμβάνεται. Ο φουκαράς ο Καντερές (καλό και τίμιο παιδί, αλλά μετριότατος και άσχετος από πολιτική) προσπάθησε να σχολιάσει την επικαιρότητα. Η ομήγυρις όμως παρέκαμψε την διάθεση του Νίκου για πολιτικολογία και τον ρώταγε με επιμονή τι καιρό θα έκανε το σαββατοκύριακο και αν θα έβρεχε τα χριστούγεννα. Μεγάλος ο εκνευρισμός (και) του Καντερέ...
Eνα ζευγάρι με πασοκ νυφη και νδ γαμπρό, εξασφαλίζει πάντως μια θέση στο δημόσιο έτσι κι αλλιώς.
ο μαυρομάτης είναι χανιώτης
ΦΙΛΕ 10:10 ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΜΑΖΥ ΣΟΥ ΚΑΙ ΓΙ ΑΥΤΟ ΣΤΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ ΜΟΥ ΘΑ ΓΡΑΨΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΑΝΩ ΠΛΑΚΑ:
BERLUSCONI
ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΛΑΘΟΣ
11:44
Πολύ σωστά έχει αναλυθεί σε προηγούμενο σχόλιο-άρθρο η θέση πολλών αρχαίων εναντίον της μανίας με τον αθλητισμό και το πρωταθλητισμό της υπερβολής και των ρεκόρ. Όταν ο Λουκιανός παρομοίαζε τους αθλητές με "γουρούνια" ήξερε τι εννοούσε και τι τον ενοχλούσε στην αθλητική δραστηριότητα. Το σημαντικό όμως είναι ότι αυτή η έντονη και από πολλές αξιόλογες πλευρές κριτική δεν μπόρεσε να δημιουργήσει αίσθηση. Ο πολύς λαός της εποχής, καθώς και οι ίδιοι οι αθλητές, αγνόησαν τελείως την κριτική της εποχής. Πράγμα που ίσως δείχνει ότι υπάρχουν μερικά πράγματα πολύ πιο ισχυρά από τη λογική, αφού το θυμικό και η άλογη μανία για αθλητική υπερδραστηριότητα φαίνεται παντού και πάντα να κυριαρχούν.
Πολύ σωστό και το χθεσινό σχόλιο γιά τον Μπερλουσκόνι. Αντιμετωπίζουμε με την κλασική λογική του επαρχιώτη που βλέπει τα κακά όλων των άλλων εκτός από τα δικά του. Ηθελα να ξέρω πως θα αντιδρούσαν όλοι αυτοί οι άσχετοι και συμπλεγματικοί αν είχαν μπει στο στόχαστρο των διεθνών ΜΜΕ τα καραγκιοζιλίκια του Ανδρέα με την Μιμή, οι Ζαχόπουλοι και ότι τέλος πάντων απαρτίζει τον γελοίο "δημόσιο βιο" μας. Η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν ασχολείται μαζί μας, ούτε καν γιά τα φαιδρά (η παρούσα συγκυρία προφανώς εξαιρείται, γιατί μιλάμε γιά απάτη εκ μέρους μας και πολύ καλά κάνουν και μας λοιδωρούν).
Συμπτωματικά έβλεπα ένα πολύ ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ του BBC πρόσφατα γιά τον Μπερλουσκόνι που επιβεβαίωνε αυτά που λέει ο φίλος στο σχόλιό του. Οι Ιταλοί τον εκλέγουν γιατί τον θεωρούν κάποιον από τις τάξεις τους που λέει πράγματα κατανοητά (ακόμα και οι αριστεροί, κυρίως αυτοί) σε αντίθεση με τους πολιτικάντηδες α λα Πρόντι που είναι μόνο φρου φρου και αρώματα. Οποιος εδώ νομίζει ότι είμαστε πιό έξυπνοι ή ικανοί από τους Ιταλούς του προτείνω να πάει να το κοιτάξει και γρήγορα μάλιστα.
Και γιά να έρθουμε στα δικά μας, η σημερινή Κ δημοσιεύει αυτό:
"Αίσθηση προκλητικής πολυτέλειας αναδύεται από τη συζήτηση, σήμερα το πρωί στην Ολομέλεια της Βουλής, επί του Προϋπολογισμού του Κοινοβουλίου για το 2011: Σε μία εξαιρετικά κρίσιμη για τα δημοσιονομικά της χώρας συγκυρία, οι «300» αναμένεται να εγκρίνουν διαφόρων ειδών «επιδόματα» και παροχές για τους ιδίους που υπό προϋποθέσεις οδηγούν έως και σε διπλασιασμό των ετήσιων αποδοχών τους!"
Αν αληθεύει, τα προηγούμενα σχόλια γιά την απίθανη αυτή συντεχνία ήταν 100% μέσα.
Το πλήρες άρθρο εδώ.
Μα υπάρχει και το σχετικό παραμύθι ότι ο Μπερλουσκόνι με τα Μέσα που κατέχει έχει υπνώσει τον κόσμο και τον οδηγεί σαν υπνοβάτη στην κάλπη να τον ψηφίσει. Οι φωστήρες αυτοί όμως δεν μας εξηγούν πώς, μετά την πρώτη εκλογή Μπερλουσκόνι, ο κόσμος τον καταψήφισε, είδε τα χάλια της διάδοχης κατάστασης και έσπευσε να το επανεκλέξει και με τα δύο χέρια. Έτσι όμως είναι. Η θεωρητικολογική και ευαίσθητη τάξη των διανοουμένων των σχολιογράφων, ειδικά των ελληνικών φαιδρεπίφαιδρων Μέσων, δεν μπορεί να πει κάτι που της χαλάει της σούπα και της σπάει τα κουτάκια της μίζερης στενής σκέψης της. Έτσι το ρίχνει στα κλισέ και τις ευκολίες.
Έχει σφίξει η προπαγάνδα υπέρ των κομμάτων και από δεξιά και από αριστερά. Οι επαγγελματίες της πολιτικής μαζί με τους υπηρέτες τους τους δημοσιογράφους δίνουν τα ρέστα τους αυτή την τελευταία εβδομαδα για να ψευτοπολώσουν το κλίμα, να καλλιεργήσουν ασήμαντες και τεχνητές διαφορές και να στείλουν πάλι τα πρόβατα στην κάλπη. Μου φαίνεται μάλιστα ότι η στρατηγική αυτή παράγει αποτέλεσμα. Δυστυχώς.
Ελα ντε, αυτό πάλι αδυνατούν να το εξηγήσουν οι πομπώδεις και βαθυστόχαστοι σχολιαστές μας γιατί υπάρχει non sequitur, λογικό κενό (πέραν του κενού της κλούβιας χοντροκεφάλας τους).
Μακάρι να είχαμε και εδώ, στην Βλαχοκερασιά της Ευρώπης, πολιτικό προσωπικό με την ενέργεια και την πρακτικότητα του Μπερλουσκόνι και την πολιτική σκέψη του Φίνι, μακράν του σημαντικότερου ιταλού πολιτικού, αντί των φλώρων-μπούληδων χωριστράκηδων και των καθυστερημένων με τα κανώ, γιά να μην μιλήσουμε πάλι γιά τους υπόλοιπους.
Ο Ξυνόγαλος ως γιαννιώτης και γείτων έχει καταλάβει το μέγεθος του ανδρός και του αξίζουν συγχαρητήρια.
Πλάκα-πλάκα, η Ιταλία που κοροϊδεύουν οι προοδευτικοί σχολιαστές έχει στις τάξεις της τον μεγαλύτερο αυτή τη στιγμή πολιτικό στην Ευρώπη (μια Ευρώπη που έχει εδώ και χρόνια μόνο πυγμαίους πολιτικούς): τον Φίνι. Μεγάλος πολιτικός και οραματικά και πολιτικά. Αν μάλιστα δεν είχε το περίεργο παρελθόν με το MSI και τον Αλμιράντε θα κυβερνούσε εδώ και καιρό την Ιταλία.
Μα δεν τον ανέφερα τυχαία τον Φίνι. Ούτε είναι τυχαίο ότι οι Φίνι-Μπερλουσκόνι παίζουν ένα υψηλού επιπέδου 1-2 και έχουν απαξιώσει όλους τους πολιτικούς τους αντιπάλους. Τυχαίο; δεν νομίζω. Αυτά είναι γιά μεγάλα παιδιά, ούτε με αστροτηλεσκόπιο από εδώ.
Αυτή η λίαν δυνατή υποψηφιότης αφίχθη προ ολίγου στο ηλεκτρονικό γραμματοκιβώτιό μου από την ανταποκριτή του blog στην Β. Ελλάδα:
http://semakoula.gr/
Είναι πραγματικό αυτό το πρόσωπο ή "πειραγμένο" από την ανταποκρίτρια?
Πραγματικό (που λέει ο λόγος, εξόχως εξωπραγματικό αν με ρωτήσεις).
ΧΑΧΑΧΑΧΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
ΑΞΙΑ ΥΠΟΨΗΦΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ ΤΟΥ ΧΑΡΥ
ΡΕ ΤΟ ΜΑΠΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ;;;;;
Ε ΡΕ ΓΛΕΝΤΙΑ....
ΕΙΧΕ ΔΙΚΙΟ Ο ΦΛΑΜΕΡΑΙΕΡ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΜΕΙΝΕΙ ΠΙΑ ΕΛΛΗΝΑΣ Σ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΟΠΟ...
Αν δείτε τους τίτλους σπουδών της (τα "letters" της όπως λένε) θα παρατηρήσετε ότι είναι και αυτή υποψήφια διδάκτωρ (PhD cand.) σαν τον Δρούτσα. Πήξαμε στους υποψήφιους διδάκτορες.
"Σπούδασα (BA, Bsc., MA, PhD cand.), Λογοτεχνία, Θρησκειολογία, Συµβουλευτική ενώ στις πρόσφατες σπουδές µου συγκαταλέγεται η µελέτη του ευρωπαϊκού πολιτισµού, το ψυχόδραµα και το κοινωνικό φιλµ."
H κριτική που έχει ασκηθεί από πλήθος αρχαιοελλήνων στο ζήτημα του αθλητισμού//πρωταθλητισμού που αναφέρουν διάφορα προηγούμενα σχόλια (και που δυστυχώς δεν είναι τόσο γνωστή στην Ελλάδα που καταπίνει τις όχι και τόσο δημοφιλείς απόψεις) δεν σχετίζεται με τίποτε άλλο παρά με την υπεράσπιση του αρχαιοελληνικού "μέτρου". Οι επικριτές δεν αναφέρονται τόσο πολύ στον απλό αθλητισμό ,όσο στον πρωταθλητισμό. Είναι σωστό. Γιατί πρωταθλητισμός απότελεί εμμονή, υπερβολή, μονομέρεια. Κάθε τι σωστό, όταν γίνεται καθ' υπερβολή, χάνει τον θετικό του χαρακτήρα. Η υπερβολή (στο αθλητισμό και αλλού) δείχνει ανισόρροπες ψυχοσυνθέσεις. Δυστυχώς ο επαγγελματικός αθλητισμός έχει ενισχύσει αυτή την ανισορροπία. Τί νόημα έχει ένα ρεκός ενός δευτερολέπτου παραπάνω όταν [προϋποθέτει όλη αυτή την ανισορροπία; Αλλά το αδηφάγο κοινό έχει μάθει να ζητάει βουλιμικά το σπάσιμο των ρεκόρ, οι αθλητές μόνον με αυτόν τον στόχο μπορούν να λειτουργήσουν και να κονομήσουν και οι σπόνσορες (ιδιώτες αλλά και κράτη) μόνο σε αυτή τη βάση μπορούν να χρηματοδοτήσουν. Η επιστροφή στον ερασιτεχνικό αθλητισμό, όσο ουτοπικός στόχος και αν είναι στις σημερινές συνθήκες αδηφαγίας, θα μείωνε κατά πολύ την ανισορροπία αθλητών, χορηγών και κοινού.
Μα αυτό θα γίνει σταδιακά για άλλους λόγους βέβαια,λόγω ανάγκης. Στο ελληνικό μπάσκετ ας πούμε αποδείχθηκε ότι ο επαγγελματικός αθλητισμός δεν μπορεί να λειτουργήσει και έτσι θα πάμε οσονούπω σε μια επαγγελματική κατηγορία πολύ λίγων ομάδων. Αφού γεμίσαμε τις δύο τελευταίες δεκαετίες με υποψήφιους Γκάλληδες, αφού φάγαμε ώρες ολόκληρες στη μάπα δύσμορφους γίγαντες με μυαλό νάνου να μας αναλύουν τις σκέψεις που έχουν στο μυαλό τους (πιο άδειο από τσέπη πρεζονίου της πλατείας Θεάτρου), αφού γεμίσαμε από επικολυρικά σπικάζ αθλητικών μεταδόσεων η φούσκα σπάει. Το ελληνικό περιβάλλον δεν χωράει άλλον επαγγελματισμό. Άσε βέβαια που πραγματικό επαγγελματισμό με την πλήρη του έννοια μάλλον δεν είχαμε ποτέ.
Εχουμε και τα προεκλογικά δημοτικά κιόσκια.Αλλα εύρημα και τούτο.Με ζέστη και με κρύα,να κάθονται μέσα επαγγελματίες αργόσχολοι,γεροντάκια,πρωτοξάδελφοι του υποψηφίου,τυχοδιώκτες που κολλάνε κομματικά ένσημα,ηλίθιοι φίλοι με ένα μόνιμο προεκλογικό χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπο."Καλημέρα σας καλημέρα σας"πάρτε ένα φυλλάδιο.Καποιοι βαράνε ολόκληρα οχτάωρα-χαμένες εργατοώρες-στις σκοπιές τούτες.Αποκτά νόημα η ζωή...Eκλογάνθρωποι
Πάντως φίλε, για να λέμε και την αλήθεια, αυτές είναι οι πρώτες εκλογές που στα κιόσκια δεν πατάει ψυχή εκτός από όσους δουλεύουν εκεί.
Και ο Κασιμάτης σήμερα περιποιείται ωραία τον καθυστερημένο από την στήλη του
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_02/11/2010_420831
Eπιτίθεται στην γελοιότητα του τουρισμού ο Παντελής Μπουκάλας κάνοντας σκόνη τον απαράσκευο δήθεν υπουργό Πολιτισμού Γερουλάνο. Ο τουρισμός όμως ταϊζει το πόπολο και έτσι είναι δύσκολο να τύχουν ευρύτερης προβολής τέτοιες προσεγγίσεις.
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_02/11/2010_1293115
Αφιερωμένο εξαιρετικά στον Σούφρα
http://www.youtube.com/watch?v=s17fVIq7jv8
Τζάμπα μάγκικη η προσέγγιση του Μπουκάλα και πήρε την απάντηση που της αρμόζει από τα σχόλια στο ίδιο άρθρο. Άκου "τους βλέπουμε τους τουρίστες ως πορτοφόλια..". Κάνε μας τη χάρη ρε κρασοΜπουκάλα. Τον καιρό της χρεωκοπίας πουλάς ότι μπορείς. Και ως γνωστόν αν είναι να παραχθεί πολιτισμός, παράγεται μονο με γεμάτο στομάχι. Το μόνο που έχουμε να πουλήσουμε εμείς είναι καθαρές θάλασσες και ιστορία. Άρα, καλά κάνουν και προσπαθούν να την πουλήσουν οι πασόκοι. Οι καιροί της δωρεάν greek filoxenia παρήλθαν ανεπιστρεπτί, μαζί με την αθωότητα του έλληνα. Δηλαδή ο Άγγλος που πουλάει τουρισμό στο Λονδίνο και μόρφωση στα πανεπιστήμια του είναι καλύτερος στο συγκεκριμένο θέμα; Εμείς γιατί είμαστε χειρότεροι; Τραγικό λοιπόν, δεν είναι ότι πουλάνε οι πασόκοι ιστορία, αλλά ότι βγαίνει ο βλάκας ο Γερουλάνος δημόσια και προσπαθεί να πουλήσει τον εαυτό του ως υπουργάρα εκμεταλλευόμενος την κατάσταση, όπως λέει το πρώτο σχόλιο στο άρθρο του Μπουκάλα. Πόσο γελοίος είναι ο Γερουλάνος.
------------------------------------
Και ως γνωστόν αν είναι να παραχθεί πολιτισμός, παράγεται μονο με γεμάτο στομάχι.
-----------------------------------
Φίλε μου, το γενικώς γεμάτο δεν παράγει τέχνη και πολιτισμό. Έπρεπε να το ξέρεις αυτό. Μπορεί να δημιουργεί τις προϋποθέσεις της κατανάλωσής του, αλλά τέχνη και πολιτισμό δεν παράγει. Το έλλειμμα είναι η προϋπόθεση της δημιουργίας σε αυτά τα πράγματα.
Εννοείται ότι ο Μπουκάλας έχει χτυπήσει διάνα. Η τίμια Ελλάς, μέσα στην ατελείωτη παρακμή της, μόνο τουρισμό μπορεί να πουλήσει. Και μάλιστα της πιο χαμηλής υποστάθμης.
Οι 2 γιωτάδες που έπιασε η αστυνομία για τα παγιδευμένα δέματα, δείχνουν ότι οι τρομοκρατικές οργανώσεις πρέπει να είναι παιδική χαρά, κάτι διόλου απίθανο στη χώρα της σαχλαμάρας. Εμφανίστηκαν με γάντια σε μέρα που δεν ειχε κρύο ώστε να δικαιολογεί κάτι τέτοιο, περούκες που φαινόντουσαν από χιλιόμετρο ότι ήταν περούκες, όταν ρωτήθηκαν αρνήθηκαν αμήχανα να δώσουν τηλέφωνο αποστολέα, αρνήθηκαν όταν τους ζητήθηκε να γράψουν πάνω στο δέμα αλλά αντίθετα απαίτησαν από τις υπάλληλους να το κάνουν, ενώ τέλος έφυγαν τρεχοντας από το γραφείο της εταιρείας κούριερ όταν κατάφεραν να πάρει η εταιρεία τα δέματα, φοβούμενοι μάλλον μη γίνει κανα πρώϊμο μπαμ.
Μιλάμε για διανοητικά καθυστερημένους δηλαδή.
Φίλε μου εγώ δεν έχω δει πειναλέοντα να παράγει πολιτισμό. Όλοι οι μεγάλοι καλλιτέχνες της ιστορίας διέπρεψαν σε αυλές και από αμοιβές πλουσίων ανδρών, αλλιώς θα φύτευαν κουνουπίδια για να επιβιώσουν. Νηστικό αρκούδι δε χορεύει
Ναι 5:23, αλλά το ότι είχαν κάποια επιτυχία στην προσπάθειά τους κάτι λέει και για τις προδιαγραφές της άλλης πλευράς.
5¨26, κάποτε αυτά.
Eυχαριστίες στον/στην 4:58 για την ωραία ποιητική και με στόμφο ελληνοκεντρική απαγγελία που είχε την καλοσύνη να μας στείλει.
Μην ξαχνάμε ότι η ελληνοκεντρική, μαραθωνολατρική εκδήλωση του κυρίου Χάχαλη συνιστά ένα... δρώμενο.
Πολύ ωραία η απαγγελία Κασιμάτη. Ειδικά το κρεσέντο των τελευταίων δευτερολέπτων.
Να ευχαριστήσω και εγώ με την σειρά μου την φίλη ή τον φίλο γιά το ωραίο βίντεο της κασιματείου απαγγελίας που μου αφιέρωσε. Μάλλον θα γνωρίζει το ενδιαφέρον μου γιά τον Ελληνευρέτη Θάνο Βελλούδιο και τις Υψηλής Ελληνοραπτικής ανδρικές δημιουργίες του.
Πιστεύω ότι στην υπόθεση της μάχης για την αναβίωση του ελληνοκεντρισμού πρέπει, εκτός του ούτως ή άλλως λάτρη του ελληνικού πνεύματος (αλλά και των χαλύβδινων κορμιών και οργάνων των στρατιωτών μας) Θάνου Βελλούδιου, να αναγνωριστεί και η τεράστια συνεισφορά του Άγγελου Σικελιανού με τις Δελφικές Εορτές. Ούτε για μια στιγμή να μην περάσει από το μυαλό μας ότι ο μεγάλος μας Ποιητής ήταν παλαβός. Είχε πολλά κουσούρια και ιδιαιτερότητες (κυρίως σε σχέση με κάποια σεξουαλικά "μεράκια") - αυτό ναι. Αλλά παλαβός όχι, ποτέ.
ΥΓ. Οι φωτογραφίες που τράβαγε με πολύ κόπο, όρεξη και μεράκι ο μακαρίτης Θάνος Βελλούδιος από, λαϊκής προελεύσεως, νέους Έλληνες - κυρίως επαρχιώτες - μπορούν να αναζητηθούν στην παρακάτω διεύθυνση
http://pisoglendis-pisoglendis.blogspot.com/2009/08/1.html
Μεγάλη τέχνη...
Ωραία μπλογκ διαβάζεις εσύ.
καραίσκο εσύ είσαι ο ναύτης;
Σκέφτομαι με πόση όρεξη θα φωτογράφιζε ο Ελληνομέτρης τα επαρχιώτικα παλαμάρια και πόσο πολύ θα τα ελιμπίζετο.
Ευτυχώς ο Ελληνευρέτης (και πεομέτρης όπως προκύπτει) δεν είναι πλέον ανάμεσά μας γιατί σήμερα θα αντίκρυζε τέτοιες εικόνες που οπωσδήποτε θα καθιστούσαν την εξεύρεση πρώτης ύλης γιά την εκπλήρωση των καλλιτεχνικών ανησυχιών του λίαν δυσχερή.
Πράγματι. Σκέψου πόσο δύσκολα ανέρχεται ο γερανός σε τέτοια ναρκωμένα παιδιά. Θα έβγαζε καπνούς από τα αυτιά ο πεολάτρης-αρχαιολάτρης φωτογράφος.
Μου έλεγε προϊστάμενος Γραμματείας Πανεπιστημιακής σχολής των Αθηνών, ότι ο γιός του υπηρετεί την θητεία του και ταλαιπωρείται. Αφού μου ανέπτυξε την ταλαιπωρία του υιού, προχώρησε σε κάποιες αναφορές από τη δική του θητεία (πάντα ένα πολύ βαρετό θέμα). Μου έλεγε λοιπόν, πώς έβγαινε παράνομα έξω από το στρατόπεδο για λίγα λεπτά, όταν υπηρετούσε τη θητεία σε μακρινή περιοχή της Β. Ελλάδας, και μονίμως πήγαινε κάτω από ένα κοντινό γιοφύρι όπου τον περίμενε πάντα κάποιος τοπικός επαρχιώτης να τον ανακούφισει στοματικά. Αυτό μου θύμισαν οι φωτογραφίες Βελούδιου.
Ti γλείψιμο τραβάει αυτός ο εξυπνάκιας και βαρετός μικροπολιτικός γιος του σκιτσογράφου μέσα από ΤΑ ΝΕΑ... Γλείψιμο πατόκορφο και μόνιμο σε όλα τα ρετάλια του σημιτισμού (ακόμα και στον κουράδα Πρωτόπαπα). Αλλά και γλείψιμο μόνιμο και ανελέητο στον ανεκδιήγητο Γερουλάνο.
Διακόσια κιλά έχει βάλει ο Δημητράκης πάνω του και φαίνεται ότι το βάρος τον έχει κάνει και ρετάρει. Ίσως θα ήταν καλύτερα να αρχίσει και αυτός μαραθώνιο, εκτός από τον μαραθώνιο της πιατέλας στον οποίο επιδίδεται με τόση επιτυχία.
τους έπιασαν με δύο όπλα γκλακ είπε ο μπριγιαντινογιάννης
Βγάζουν στο ΚONTRA τον Πρόεδρο καρατζαφέρη να μιλήσει υπέρ του καναλιού και να καυτηριάσει την πρόθεση του ΕΣΡ να το κλείσει. Και ο Πρόεδρος που βγαίνει για να υπερασπιστεί το ΚONTRA λέει στον Κουίκ: "Είναι απαράδεκτο. Το ΕΧΤRA (sic) είναι μια ελεύθερη δημοσιογραφική φωνή".
Ακουσα και το "γκλακ" του επιθεωρητή Κα(γκουρ)λαχαν και τον Πρόεδρο Γιώργο να διαμαρτύρεται που φιμώνεται ο EΧΤΡΑ. Ωραίες στιγμές της ελληνικής τηλεόρασης αμφότερες και οι δύο. Ενα έχω να πω: είμαστε απελπιστικά εξαρτημένοι.
Τι Σικελιανός και μαλακίες - Λεωνίδας Χρηστάκης σε σχιζοφωνητική απαγγελία ("Εγώ Είμαι Μεγάλος Ποιητής / Ο Μπέσκος Είναι Ποιητής")...
http://www.youtube.com/watch?v=e499l4Br7Qc
Τεράστια η απώλεια του δηλητηριώδους κουτσομπόλη Λεό...
εντάξει καλά πρέπει να πήγαινε αυτός, δεν βλέπω κάποιο θέμα
Μεγάλος κουτσομπόλης, οχιά διμούτσουνη πρέπει να πω είναι και ο Καραϊσκος.
Εγώ είμαι ο Καραϊσκος, μεγάλος ποιητής κ.ο.κ.
..."εγώ είμαι Μπέσκος"...
O Μπέσκος κάτι ήταν. Δράκος νομίζω;
Και ο Κ. στα νειάτα του ήταν λίγο δράκος.
Τώρα πια βέβαια, δράκος με βιάγρα, ε πως να το κανομε, είναι λίγο αστείο.
τόλης δρακόπουλος
Η αποψινή είδηση είναι η έναρξη τηλεοπτικής εκπομπής στο Kontra από τον Γιώργο Τράγκα. Να τα έσπασε άραγε με τον Χατζηνικολάου που τον έκραξε το πρωί γιατί για χάρη του το Alter και ο Real πλήρωσαν τεράστια πρόστιμα;
http://nonews-news.blogspot.com/2010/11/blog-post_03.html
Berlusconi: «Meglio le belle ragazze che essere gay»
ΚΑΙ ΣΕ ΑΠΛΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΠΑΡΑ ΠΟΥΣΤΗΣ
GAY= ΠΟΥΣΤΗΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗΝ
ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΚΡΥΒΟΜΑΣΤΕ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΕΣ
Ομοφοβικός ο Ξυνόγαλος;
Πώς πήγε η συγκέντρωση Παπανδρέου Ξυνόγαλε; Μάντρωσαν κόσμο ή πράγματι κάτι έχει αρχίσει να αλλάζει και ο κόσμος αδιαφορεί;
Mήπως ο Ξυνόγαλος συγχίσθηκε, γιατί είδε τις φωτογραφίες των λαϊκών, ντούρων αγοριών, τα οποία διετήρησε στην αιωνιότητα διά μέσου της φωτογραφίσεώς των ο Θάνος Βελλούδιος;
Πώς σας φάνηκε η Τίνα στο μαραθώνιο; Το πρόσωπο με τρομάζει λίγο, αλλά το κορμί φαίνεται αρκετά καλό.
ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΡΧΗΓΟ ΜΠΕΡΛΟΥΣΚΟΝΙ.
ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΚΟΚΟΡΑΣ ΠΑΡΑ 40 ΧΡΟΝΙΑ ΚΟΤΑ.
ΤΟ ΚΩΛΟΤΡΥΠΙΔΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟ ΑΦΗΝΩ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΚΙΝΑΙΔΟΥΣΗ ΑΡΣΕΝΟΚΟΙΤΑΣ Η ΚΟΙΝΩΣ ΠΟΥΣΤΗΔΕΣ
Αντε τώρα να τον μαζέψεις τον ξυνόγαλο
O αθλητισμός έχει διαβρώσει και τα σχολεία. Ποτέ μου δεν κατάλαβα τον ρόλο της γυμναστικής και του αθλητισμού στο σχολείο της σημερινής εποχής, αν εξαιρέσει κανείς τα βαρετά "νους υγιής" κλπ. Τί την χρειαζόμαστε τη γυμναστική ως μάθημα; Το ημερήσιο σχολικό πρόγραμμα έχει γεμίσει από μαθήματα αηδίες. Μαθήματα άσκοπα και ασήμαντα. Μαθήματα με αραχνισμένο πρόγραμμα σπουδών και καθηγητές κατά μέσο όρο από μέτριους και κάτω. Με αυτές τις συνθήκες, αυτό που λείπει από τα σχολεία είναι η γυμναστική; Αστεία πράγματα.
Η γυμναστική πριν πολλές δεκαετίες ίσως κάτι να εξυπηρετούσε. Κακή διατροφή των παιδιών, φτώχια και των γονέων, το παιδάκι ήθελε λίγη εκγύμναση να μπορέσει να ισιώσει λίγο το στραβοδιαμορφωμένο του κορμί. Ως εδώ καλά. Αλλά σήμερα τί ρόλο παίζει η γυμναστική στο σχολείο; Ήταν πάντα το πιο απαξιωμένο μάθημα, οι "καθηγητές" είναι στόκοι, τα παιδιά ιδρώνουν στη μέση της ημέρες, μετά κρυώνουν, τα πιο πολλά ζέχνουν από τον ξεραμένο ιδρώτα αφού στην Ελλάδα ακόμα δεν έχουμε καλή σχέση με την καθαριότητα και όλα αυτά.
Η αθλητική άσκηση μπορεί να γίνεται τα απογεύματα και τα σαββατοκύριακα, είτε στα σχολεία είτε στα γυμναστήρια. Δεν χρειάζονται διορισμοί γυμναστών στην δευτεροβάθμια και πρωτοβάθμια εκπαίδευση (δεν χρειάζονται φυσικά ούτε στην τριτοβάθμια εκπαίδευση όπου επιβάλλεται κατάργηση των γελοίων δήθεν πανεπιστημιακών σχολών φυσικής αγωγής). Όχι άλλος στρατών αργόμισθων στο δημόσιο. Το κράτος πρέπει να δίνει κουπόνια στους μαθητές να πηγαίνουν στα γυμνστήρια της αρεσκείας τους τα απογεύματα και τα σαββατοκύριακα, τα οποία και το κράτος θα χρηματοδοτεί αντί να πληρώνει τους άχρηστους και χωρίς ρόλο "καθηγητές". Έτσι τα γυμναστήρια, δηλαδή ο ιδιωτικός τομέας, θα απορροφά τους γυμναστές και θα σταματήσουμε να διορίζουμε μέχρι και αυτούς στο δημόσιο. Όχι άλλους γυμναστές. Όχι και άλλη διόγκωση του δημοσίου. Όχι άλλα άχρηστα μαθήματα στα σχολεία. Όχι στη γυμναστική.
Εσύ πρέπει να 'σαι χοντρός από μικρός. Γυμνάσου λίγο.
"I have never taken any exercise, except sleeping and resting".
Mark Twain
Exercise is bunk. If you are healthy, you don’t need it; if you are sick, you shouldn’t take it.
Henry Ford
του Peter Wilby*
Tony Blair has joined the chorus of those demanding a return to competitive sport in schools. This, it is argued, would improve British performance in international events, create a fitter and healthier population, and put an end to the growing menace of child obesity.
Blair is wrong. I do not say that sport has no place in schools, but I do not believe it has a big one. Organised competitive sport is agony for many children: it can lead to humiliation and indignity. It is expensive and time-consuming to organise. It requires exhausted teachers to put in further hours at the end of the school day. We think it is an essential part of schooling only because 19th-century boarding schools had their pupils seven days a week, 24 hours a day and needed some organised way of arranging their physical exercise. Now that boarding (seven days a week, at any rate) is virtually extinct, schools should concentrate on what they do best: subjects that children cannot easily master at home or in the community, such as science, maths, history, technology and so on.
Exercise and games, by contrast, are the most natural things in the world to children; adults are always trying to keep them still. It is in the evenings, in the holidays and at weekends that physical fitness and enthusiasm for sport should develop. I would sell off every school playing field if our children could wander streets and lanes, run across fields and climb trees and stiles without fear of traffic and child molesters. Generations of Yorkshire and Lancashire cricketers developed their enthusiasm for the game playing in the narrow back streets of industrial towns, with the stumps chalked on a wall. Football skills developed during impromptu games in public parks or on those scrubby bits of land, apparently belonging to nobody in particular, that used to exist before property prices soared and every bit of real estate became more precious and more guarded than gold.
It is wholly typical of our society that we create a problem then expect the schools to solve it without bothering the rest of us. We create a mass market of sub-literate newspapers, magazines and advertising, then blame schools for declining standards of English. We saturate the media with soft pornography, then demand that schools teach sexual abstinence. In the same way, we create the conditions in which 85 per cent of parents find it necessary to drive their children to school and in which they find it impossible to resist demands for crisps, Mars Bars and Big Macs, then expect teachers, by some magic, to turn their charges into super-fit, muesli-eating, slimline world-beaters.
All sorts of sports flourish without a significant base in schools: golf, tennis, snooker, squash. Even the argument that we need schools to breed the superstars of the future ought to be questioned. In football, outstanding schoolboy internationals nearly always fade away. Cricket and rugby union - which require a degree of organisation and some specialist facilities to be played effectively - are said to be dependent on private schools, with their superior playing fields and professional coaches. Yet while something like a quarter of English-born county cricketers went to private schools, county cricket is notorious for its mediocrity. The most successful England cricketers of the moment, Steve Harmison and Andrew Flintoff, went to comprehensives (Flintoff hardly played cricket at school in Preston at all). Three of the four biggest stars of England's World Cup-winning rugby union team - Martin Johnson, Neil Back and Jason Robinson - were educated at state schools. Jonny Wilkinson was the odd man out.
The proper place for children to develop enthusiasm for competitive sport is in private clubs. There, they can find their own level of performance and commitment, free from the rigidities of school timetables and age-group organisation. Parents can be actively involved - nearly always vital if young people are to develop the dedication required for success. If the Prime Minister wants more children to take part in sport, let him increase the subsidies to such clubs. If professional clubs are worried about the flow of stars for the future, let them do more to set up and nurture junior sections. This is the pattern in mainland Europe, where big clubs cater for all sports, all levels of ability and all ages.
Children spend only a small proportion of their time in school. The influences of home, friends and community are stronger and more long-lasting. If we want a fitter nation and a better international sporting record, we should build a thriving, active sporting culture outside school hours.
* editor of The New Statesman
Του Πλάτωνα*
Lack of activity destroys the good condition of every human being, while movement and methodical physical exercise save it and preserve it.
του Πλάτωνα Ανδριτσάκη είναι η ρήση?
Για τους γυμναστές που είναι στο δημόσιο και το τι ακριβώς δουλειά κάνουν δεν έχω ιδέα. Αλλά την άποψη του 9,57 για τα κουπόνια και την άθληση έξω από το σχολείο την βρίσκω πάρα πολύ σωστή και κατά τη γνώμη μου εφικτή. τέτοιες ιδέες νεωτεριστικές χρειάζονται για να βελτιωθούν ριζικά ορισμένα πράγματα στη χώρα έτσι ώστε να σταματήσουν να κλαίγονται οι διάφοροι ότι δεν μπορούν να γίνουν αλλαγές γιατί δήθεν χρειάζονται λεφτά. Όλες οι αλλαγές δεν είναι θέμα χρημάτων.
Δυστυχώς για ορισμένους που αναρωτιούνται ΖΩ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΥΩ!
ΣΑΣ ΣΤΕΛΝΩ ΤΑ ΦΙΛΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ!
http://www.youtube.com/watch?v=9PvHd3rqksk
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΗ ΘΕΣ/ΝΙΚΗ!!!!
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΟΥ : ΥΠΟΨΗΦΙΑ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ -ΔΥΝΑΜΗ ΓΙΑ ΤΙΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ - ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΨΩΜΙΑΔΗΣ
Ε βέβαια, είδε η Ιωάννα μας τα αχρεία σχόλια κάποιων προφανώς χοντρών και λαπάδων και εξανέστη. Ιωάννα, δίδαξε κορίστι μου σε παρακαλώ σε αυτούς τους οκνηρούς τύπους την αξία της άθλησης, αν και περιττό το βίντεό σου τα λέει όλα, είσαι μία οπτασία. Δηλώνω Ιωαννικός forever!
Η Ιωάννα, η δικιά μας Ιωάννα, ακολουθεί τη λογική του αρχαιοελληνικού μέτρου ή της μεσότητας. Και σώμα και πνεύμα σε υγεία. Διδάσκει την αρμονία η Ιωάννα και γι αυτό όλος ο ελληνικός λαός είναι θαυμαστής της. Μας λείπει από την τηλεόραση,. Ελπίζουμε να επιστρέψει σύντομα και μάλιστα στην εκπομπή του Φίλιππου Καμπούρη, εκεί όπου την γνωρίσαμε και την αγαπήσαμε.
Η Ιωάννα είναι fit, αλλά συμβαίνει κάτι παράξενο με την περίπτωσή της. Αν και γυμνάζεται και έχει κορμί λαμπάδα, το γνωστό βραβευμένο μοντέλο έχει δηλώσει στην τηλεόραση ότι ερωτικά προτιμάει τους γεμάτους. Πώς να το εξηγήσουμε αυτό; Δεν βγάζουμε άκρη με τις γυναίκες.
Νέα Δημοκρατία είναι η Ιωάννα?
εγώ είδα την ιωάννα μετά από καιρό στην εκπομπή του χαρδαβέλα. εργάζεται πλέον εκεί το γνωστό μοντέλο;
Από μικρό και από τρελλό μαθαίνεις την αλήθεια όπως λέει ο σοφός λαός:
http://nonews-news.blogspot.com/2010/11/blog-post_9225.html
Εμείς ειμαστε πιο έξυπνοι. Τις διαβάζουμε τζάμπα από το Internet
http://www.isotimia.gr/default.asp?pid=24&ct=13&artid=88675
Φυσική αγωγή συγκεκριμένα
Στην περίπτωση της Ιωάννας βλέπω ότι το κορμί έχει βελτιωθεί σημαντικά, αλλά δεν ίσχύει το ίδιο και για τον εγκέφαλο. Άκου Ψωμιάδη.
Ιωάννα πότε θα σε δούμε στο playboy ή ακόμα καλύτερα στο penthouse; Φυσικά όχι στην ελληνική έκδοση αλλά στην αμερικάνικη.
Απίστευτη προεκλογική κίνηση από υποψήφιο στα Τρίκαλα που προμηθεύτηκε 5.000 κεριά. Τα κεριά τα τοποθετηθεί σε μνήματα και αφήνει και την προεκλογική καρτούλα τοy.
Η χήρα που πηγαίνει στην συνέχεια στο μνήμα, το βλέπει και αρχίζει το συγκινητικό «που είσαι άνδρα μου; Που είσαι να δεις και τον Θ... που σε θυμήθηκε»….
Θ... Θεό;
Άκουσα καλά στο βίντεο; Η Ιωάννα έχει βγάλει και πανεπιστήμιο; Πότε πρόλαβε;
Όπως και να έχει, εμείς δε τη θέλουμε για τα πτυχία της (που διαθέτει και με το παραπάνω) αλλά για το κορμί της.
Οχι πως οι νεολαίοι μας είναι της προκοπής, αλλα πιστεύω οτι η αληθινή πληγή του έθνους μας είναι οι γέροι.Καθηλωμένοι στα βρωμερά καφενεία,με τις ξεχαρβαλωμένες σόμπες,σε επαρχία και πρωτεύουσα ολημερίς ελεεινολογούν για την κατάσταση τους,παίζοντας πρέφα και ρίχνοντας με ορμή τα κωλόχαρτα στο τραπέζι,καπνίζοντας, πίνοντας φθηνά τσίπουρα και παίζοντας τα γλιτσιασμένα κομπολόγια τους.Αυτά που ακούγονται επαναλαμβάνονται 45 χρόνια τώρα:"Δεν θα έρθουν στις εκλογές πάλι,θα δείς τι θα γίνει-"Μα θα τον πιάσω απο τον γιακά"-Μην τολμήσει να πατήσει το πόδι του στο καφενείο"-"Αστονε μα δεν τολμάει να ρθει."Μονο στις εκλογές μας θυμούνται"-Εμένα μου χει κι υποχρέωση γιατί δεν του έχω ζητήσει ποτέ τίποτα".Μεγαλοστομίες,Λεονταρισμοί,
,πίκρα,Βρηχυθμοί ξεδοντιασμένων και ξεκουτιασμένων μισολωλών ζωντανών νεκρών.Σιχαίνεται ο ένας να βλέπει τον άλλον.
Οταν σκάσει ο βουλευτής αλλάζει αίφνης το κλίμα στο κατσικοχώρι της επιδότησης και του αγροτοσοσιαλισμού-φαρσοφιλελευθερισμού.Μολις το χέρι του Βουλευτή ακουμπήσει τον ώμο του γέροντα, γλυκαίνεται και χαμογελά.Σηκώνονται όρθιοι να χαιρετήσουν ευγενικά,΄παρα τον σωματικό πόνο, την ίδια στιγμή που ο υποψήφιος κάνει μια κίνηση αχνή με το σώμα του:"καθίστε,μην σηκώνεστε".
βρυχηθμοι
O 8:22 είπε μεγάλη κουβέντα τώρα. Αυτό που παρατήρησα στην κατσαρίδα που είχε πάει στο Γιωργάκη και διαμαρτυρόταν, ήταν η φάτσα της όταν ο Γιωργάκης έφευγε. Ήταν φάτσα δέους (και όχι θυμού) γιατί ο πρωθυπουργός της έδωσε σημασία και ασχολήθηκε μαζί της 10 δευτερόλεπτα.
Δυστυχώς όμως, έτσι είναι ο μαλάκας ελληνικός λαός. Έχοντας μυθοποιήσει δεκαετίες τώρα τους πολιτικούς, πάσχοντας από το σύνδρομο του ραγιαδισμού απέναντι στην "εξουσία", θεωρώντας τους πολιτικάντηδες σοβαρές ποσότητες (όταν στην πραγματικότητα η συντριπτική πλειοψηφία ανέκαθεν ήταν αστεία υποκείμενα άξιοι καρπαζιάς επί τη εμφανίσει τους), συμπεριφέρεται σαν τον υπηρετη στο σπίτι του πλούσιου αφέντη, που ξεσπαθώνει όταν λείπει το αφεντικό και διαμαρτύρεται βρίζοντάς το, αλλά γλείφει ασύστολα το αφεντικό όταν αυτό είναι μπροστά σκύβοντας τη μέση. Ελεεινός χωριατολαός, αποτελούμενος από πραγματικούς γλίτσες που διακατέχονται από το χωριατοσύνδρομο της "καλής οικογένειας", του "τζακιού" και της φράσης "αυτός είναι μεγάλο κεφάλι". Αει σιχτίρ βραδιάτικα, κούρδισα πάλι.
ο 8,22 έιναι ο καραίσκος ο 8,35 είναι ο βαρσος
Είδα τώρα στην ελληνοφρένεια τον κάθυ* να λέει "..η δημοκρατία δεν δημοκρατείται, κανείς δεν μπορεί να δημοκρατήσει τη δημοκρατία.."
Είναι κολάζ της ελληνοφρένειας ή όντως το είπε (να πηδηχτούμε όλοι από το παράθυρο)
*υποκοριστικό του καθυστερημένος
Ο 8:53 είναι ο Αθανασίου.
αυτός που σε πήδησε στην 3η γυμνασίου;
τα νεφρά μου παληόπουστα
xaxaxa ΝΤΡΟΠΗ ΣΑΣ ΝΤΡΟΠΗ ΣΑΣ ούρλιαζε ο νίκος το πρωί από το ραδιο. Θύμισε τις μεγάλες μέρες που θα τους έστελνε στο διάολο
εδώ που τα λέμε, χώρα στην οποία ο κουρής εξακολουθεί να είναι έξω, δεν έχει καμία τύχη
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1117966
Το link του Indymedia παραπάνω αποδεικνύει περίτρανα το ποιοι διαβάζουν τούτο εδώ το μπλογκ και μερικά κατάπτυστα κείμενα του. Είναι φανερό πλέον το ποιοι συνεργάζονται με ποιους, ακόμα κι αν κάποιοι εμφανίζονται με εντελώς διαφορετικά, δήθεν αθώα βαψομαλλιάδικα προσωπεία. Ο Σόρος πληρώνει καλά απ'ότι φαίνεται τους πορτοκαλί επαναστάτες.
Ότι όμως και να κάνουν, να ξέρουν ότι είναι ανίκανοι να χτυπήσουν το ρεύμα της ανεξάρτητης πατριωτικής πολιτικής που σαν ποτάμι πλέον κυριεύει όλους τους πολίτες.
ΨΗΦΙΖΩ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΑΘΗΝΑ. ΣΤΗΡΙΖΩ ΣΠΥΡΟ ΧΑΤΖΑΡΑ.
Τελικά Σπύρο τα βάφεις ή όχι
Ε, όχι και τυχαίος μπλόγκερ ο Βαψ. Αλλά τι να περιμένεις από τα βλήματα του ινδιμήδια.
Μωρέ τους δίνει και καταλαβαίνουν.
Πάντως Σπύρο δεν σου πάει το μπριγιάν κουραδί. Να, δες τι ωραία τα πετυχαίνει ο γόης Παμπούκης.
Πάει, σφύριξε ο Σπύρος (θα είναι η βαφή).
Σπύρο να παίρνεις τις φυσικές του Κορρέ. Δεν βλάφτουν τον εγκέφαλο και επιδοτούνται από τον Σόρος.
Προσέξατε πως η Ιωάννα προτιμά πλέον το ξανθό;
Μηπως έχει κανείς στο αρχείο του,τη συνέντευξη του χατζηνικολάου με τον αρχιεπίσκοπο μακαριστό ::;
Εχει τίτλο:"Η ψυχούλα"
ΨΗΦΙΖΩ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΑΘΗΝΑ. ΣΤΗΡΙΖΩ ΣΠΥΡΟ ΧΑΤΖΑΡΑ.
στα γιαννιωτικα ΧΑΤΖΑΡΩ σημαινει ΧΕΖΩ
KAI TO ΓΙΑΟΥΡΤΑΚΙ ... ΚΕΡΑΣΜΑ!
Η Μακαρθικια "ακροδεξιοφαγος" που διαγει τον περισσοτερο χρονο της στα ασφαλη σαλονια των βρυξελλων κυρια Κοππα,ευρωβουλευτης πασοκ,ξεσπαθωνει σημερα με αρθρο της στο φυλλο της εφημεριδος Εθνος κατα των ακροδεξιων ελληνων του παντελεημονα και του κεντρου των αθηνων.
Τρομος στα κωμικα θεατρα των Αθηνων απο την γραφιαδικη επιθεση της διεθνολογου(και ποτε ελληνων-λογου) ελληνοφαγου Κοππα,με προεκλογικο αρθρο της,δειγμα του της δικης της αντιληψης (πασοκικου) πατριωτισμου,
η κατα συρροην "ακροδεξιοφαγος" του κεντρου συσπειρωνει εν οψει εκλογων πατριωτες ρουμανους αθιγγανους,τις αρκουδες τους στις πλατειες,τουρκαλβανους στυλιτες,αραπαδες μετα της λινατσας τους,δενδριτες επιδοτουμενους ,μπουκαδορους ασιατες και λοιπους χρησιμους γραφικους του μεροκαματου στον εκλογικο αγωνα του πασοκ ισον πατριδα και ταμειον!
Η δε κωμωδια φτανει στο αποκορυφωμα οταν κατηγορει για προφανεις προεκλογικους λογους τον Κακλαμανη οτι κανει πλατες στους ...ακροδεξιους και πρεπει να καταψηφιστει!Ποιον,τον Κακλαμανη του βιντεο αυτου εδω
(http://eglimatikotita.blogspot.com/2010/11/blog-post_636.html) !!!!
Τρεμε δελφιναριο,τρεμε Ελλην του κεντρου,η "ακροδεξιοφαγα" φουστα της Κοππα θα σας στειλει στα Ευρωσοβιετικα Γκουλανγκ του Γκουανταναμο !!!
Γελαει το πικραμενο χειλακι του φουκαρα ελληνα μαρτυρος ...
Γελανε και τα ... εθνικιστικα τσιμεντα της πλατειας του παντελεημονα (βοηθεια μας, να αντεξουμε "ακροδεξιοφαγους" και λοιπες "δημοκρατικες" ελληνοφαγικες δυναμεις)
Μαρι-λενα Κοππα
Ο θηλυκος Πολ Ποτ των αυτιστικων σαλονιων ξαναχτυπα ....
Ο Χατζάρας είναι παλιός (μη σας ξεγελάει το μαλλί) και ξέρει ότι κι η αρνητική διαφήμιση... διαφήμιση είναι.
Και άλλη (μάλλον ακούσια) αρνητική διαφήμιση από έναν παλιό γνώριμο (γιά τους άνω των 40) και βαψομαλλιά ως ανεμένετο.
http://www.people.com/people/article/0,,20439346,00.html?xid=rss-fullcontent
Αυτή την ώρα έχει το Σγουρό. Τα δίνει όλα στη μάχη των εκλογών. Λέτε να τον πιάσει τίποτα από τις πολλές φωνές;
Αν και θα απόσχω από τις εκλογές της Κυριακής, πολύ μου άρεσε το σποτάκι με συμπατριώτες μας στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού που προτρέπουν τον κόσμο να σηκωθεί και να πάει να ψηφίσει στα πρόσφατα mid-term elections όπου ως γνωστόν ο Ομπάμα έφαγε τα μούτρα του όπως προβλέπεται να τα φάει και ο κατά φαντασίαν κλώνος του εδώ. Χιούμορ, σφιχτό μοντάζ, χαλαρή διάθεση, σε αντίστιξη με την δική μας επαρχιώτικη σοβαροφάνεια. Οσο γιά την παρουσιάστρια Μενούνος θα μπορούσαμε να πούμε ότι βρίσκεται στον σωστό δρόμο, αν συνεχίσει έτσι ίσως να προσεγγίσει (λίγο) την ανεπανάληπτη Ιωάννα μας.
http://www.youtube.com/watch?v=8Fa9gyMmIFE
Ποιά από τις δύο βρίσκετε πως έχει καλύτερο κορμί; Εγώ νομίζω η Ιωάννα.
Γιά όποιον ενδιαφέρεται, η πολύ καλή έρευνα του Νίκου Βαφειάδη γιά το "Κ" της Καθημερινής σε pdf γιά την μπουζουκλερί που ονομάζεται ελληνικό κυνοβούλιο απ' ευθείας από το blog του συντάκτου ή από rapidshare.
https://nikosvafiadis.wordpress.com/
http://rapidshare.com/files/429004756/t382-reportaz_sti_vouli.pdf
Ο Κικίλιας μας,το παιδί θαύμα.Υπερφυσικός μπεμπές με μούρη τοτού.Νομίζει οτι έχουμε υποχρέωση να τον ψηφίσουμε επειδή κατάφερε να είναι και γιατρός και αθλητής.Αν ξανακούσω τη φράση: "νεο παιδί με όρεξη για δουλειά" θα κάνω εμετό.Ας έβγαλε την ορθοπεδική, ας μου πουν οτι εχει ΙQ 500,εγω έναν πρωην ριμπάουντερ βλέπω, που δεν μπορεί να ξεχωρίσει αν περπατάει στα πετράλωνα ή αν βρίσκεται ακόμη στη Βαλτιμόρη.Στον εθνικό υμνο βάζει το χέρι του στη καρδιά, σαν τον καουμπόυ.Με τη προσωπική του γοητεία και μόνο δεν γεμίζει με κόσμο,ούτε μπαλκόνι σε παλυκατοικία της Κυψέλης.Τους υπόλοιπους σταυρούς που θα πάρει, τους κερνά το κομμα.
Ο Σγουρός φωνάζει σαν το σαλεμένο Αίαντα επειδή νομίζει οτι είναι ο μάνατζερ του αιώνα.Δεν το βάζει το μυαλό τους οτι θα χάσει απο μια φράξια ημιηλιθίων του ΔΗΚΚΙ.Ο ατεγκτος τεχνοκράτης Σγουρός,ο μορφονιός 55άρης με τη δυνατή χειραψία και την αποφασιστικότητα εκδοροσφαγέα.Βγαίνει στην τηλεόραση και τσαμπουκαλεύεται σαν ντοπαρισμένος Γεωργιανός αρσιβαρίστας-ελληνας Ολυμπιονίκης.Ετσι είναι κε Σγουρέ.Καμμια φορά το κόμμα που σε ανέβασε μπορεί να γίνει και βαρίδι.Ανεμομαζώματα- ανεμοσκορπίσματα.Ο Σγουρός μετα απ αυτή τη μάχη, προβλέπω να ακουει τη λεξη "μνημόνιο" και να κατεβάζει ψυχοφάρμακα.
Ο Δημαράς.Ο ρεπόρτερ,ο άνθρωπος,ο σοσιαλιστής.Ενα γέρικο ξεροκέφαλο σκυλί.Ξεκινά την ανάγνωση του τύπου με την ΑΥΡΙΑΝΗ,συνεχίζει με τα πατσαβουροάρθρα του Λευτέρη Παπαδόπουλου στα ΝΕΑ και λήγει με τα αποτελέσματα του ιπποδρόμου.Χώνει με λύσσα το ψωμί του στο λάδι της χωριάτικης στην ταβέρνα.Εντελώς ρετρό μορφή,θα εκλεγεί απο τους νοσταλγούς του Λουκιανού Κελαηδόνη και της Βουλιαγμένης.Αμφιβάλλω αν πατήσει το ποδι του στην περιφέρεια,ακόμη και το φυλλαδιο με το πρόγραμμα του συνδυασμού του,τυπώθηκε εχθές-προχθές με τη λέξη "ανθρωπιά"να επαναλαμβάνεται μεσα 68 φορές.
"Το γλυκό της Κυριακής: Γαμήσι με αμμοχάλικο και φλόκια γλάσσο για πασόκους"
Γλυκό για τους εθνικοσοσια-ΛΗΣΤΕΣ οπαδούς του ΠΑνελλήνιου Συλλόγου Οργανωμένης Κλοπής και του αυτιστικού προδότη σάπιου σπέρματος φιλέλληνα τουρίστα bravoyorgo tsant mineiko ΤΣΟΛΑΚΟΓΛΟΥ:
Υλικά
1 πασόκος
2 καπότες
400 γρ αμμοχάλικο
Άφθονο σάλιο
Ξύσμα από τ’ αρχίδια σας
Καθόλου λύπηση και καθόλου λιπαντικό
Διαδικασία
Ακούμε τις προεκλογικές εξαγγελίες του αυτιστικού προδότη σάπιου σπέρματος φιλέλληνα τουρίστα bravoyorgo tsant mineiko ΤΣΟΛΑΚΟΓΛΟΥ. Ακούμε τις απειλές περί πρόωρων εκλογών του ιδίου.
Καυλώνουμε.
Φοράμε τη διπλή καπότα για να μη κολλήσουμε τίποτα από το βρωμόκωλο σκατόψυχο πασόκο.
Στήνουμε τον πασόκο στα 4.
Του τοποθετούμε στην κωλοτρυπίδα (το κέντρο της σκέψης του) το αμμοχάλικο.
Αρχίζουμε το πήδημα.
Με το που αρχίζει τα «αχ» και «ωχ» ξύνουμε τ’ αρχίδια μας (το ξύσμα που λέει παραπάνω)
Συνεχίζουμε απτόητοι παρά τις οιμωγές να τον γαμάμε ασυστόλως.
Τον φτύνουμε για την προδοτική του στάση.
Συνεχίζουμε το πήδημα χωρίς λιπαντικό και χωρίς λύπηση.
Την ώρα που ετοιμαζόμαστε να χύσουμε, βγάζουμε το διπλοκάποτο και του κάνουμε ΑΤΜ (=Ass To Mouth, που λένε και στην επίσημη γλώσσα του ΠΑνελλήνιου Συλλόγου Οργανωμένης Κλοπής) και promptly τον χύνουμε στη μάπα.
Αφού τον «γλασσάρουμε» με το ψωλόχυμα, τον αφήνουμε και του κλείνουμε ραντεβού για τη Δευτέρα για να το εμπεδώσει.
Καλά γαμήσια.
Φαίνεται ότι η παρουσία της ηφαιστιώδους Ιωάννας άναψε τα αίματα. Έτσι έχουμε και ζουμερές και γλαφυρότατες πολιτικές αναλύσεις με εμπνευσμένες ερωτικοσεξουαλικές αναφορές.
H Μαριλένα Κοππά που αναφέρθηκε σε παραπάνω σχόλιο είναι η γνωστή Μαριλένα με ειδίκευση στα "ανθρώπινα δικαιώματα", ΜΚΟ κλπ (μας έχει ζαλίσει χρόνια τώρα κάποια ευαίσθητα όργανα με αυτά τα θέματα). Επίσης η Μαριλένα, η σύζυγος του γνωστόυ κομματόσκυλου διευθυντή του Επενδυτή Νίκου Φελέκη, έχει specialization στο γλείψιμο. Την έχω δει με τα μάτια μου να βρίσκεται περιοδεία δίπλα στο καθυστερημένο αφεντικό της και ξαφνικά ένα παιδάκι να πετάει μπροστά τους μια μπάλα. Η αγέρωχη και αποφασιστική Μαριλένα, την παίρνει στα χέρια της και κοιτώντας τον Παπανδρέου να δει αν την κοιτάει, κάνει μια χαριτωμενιά και κλωτσάει την μπάλα στέλνοντάς την στο γάμο του καραγκιόζη. Μετά από αυτη την νεανική, ποπ και μοντέρνα κίνηση, οι δύο καθυστερημένοι, Μαριλένα και Γιώργος, χειροκροτούσαν όλο χαρά.
Μα αφορμή την υπόθεση Κουρή και τη λειτουργία του νέου του καναλιού, τσακώνονται σαν πλύστρες του Μπίθουλα όλοι οι εκδότες. Ούτε τα προσχήματα δεν κρατάνε. Οι μάσκες πέφτουν και κάτι γουρονόφατσες με σπυριά και πύον εμφανίζονται μπροστά μας. Όλοι τοποθετούνται ανάλογα με τα συμφέροντά τους. Η δεοντολογία πάει περίπατο. Κανένας δεν ενδιαφέρεται για το δέον, για την απεικόνιση της πραγματικότητας (έστω και με την απλή προβολή των αντιτιθέμενων απόψεων). Όλοι παίρνουν θέση, σαν να βρίσκονται σε ποδοσφαιρικές κερκίδες. Και σωστά, αφού ο πρώτος που δεν ενδιαφέρεται να ενημερωθεί σφαιρικά είναι το ίδιο το διεφθαρμένο και κοιμισμένο κοινό. Τα πράγματα λειτουργούν με προδιαγραφές Μπανανίας. Με έκπληξη έβλεπα χθες-προχθές, την μεγαλύτερη (υποτίθεται) free press της χώρας, τη Metro, να αφιερώνει όλη την την έκδοση, όλες δηλαδή τις σελίδες της, στην προεκλογική εκτρατεία του "χαρωπού" Δημάρχου της Αθήνας. Ασύλληπτα πράγματα, τεταρτοκοσμικά. Ανερυθρίαστα μια εφημερίδα γίνεται η ντουντούκα ενός πολιτικάντη (του οποιουδήποτε πολιτικάντη), χωρίς να ενδιαφέρεται για την εικόνα της, για το κύρος της (άσε για την αλήθεια), παρά μόνο για τα φράγκα (που τα παίρνει κάτω από το τραπέζι από τους βλαχοδημάρχους που με τη σειρά τους τα έχουν πάρει από εμάς). Μήπως όμως έχει δίκιο η φυλλάδα; Μήπως δηλαδή εάν τηρούσε αποστάσεις και σεβόταν την δεοντολογία, θα την εκτιμούσε το κοινό; Αστεία πράγματα. Ποιο κοινό... Τα άλλα, υποτίθεται προωθημένα και έξω από τον πολιτικαντισμό, νεανικά free press υιοθετούν την ίδια πατέντα. Πληρωμένες συνεντεύξεις υποψηφίων (χωρίς το όνομα του συνεντευξιαστή), αβαντάρισμα φίλων και κράξιμο αντιπάλων με τον μανδύα του ρεπορτάζ. Όποιος ξέρει πρόσωπα και πράγματα, φιλίες και έχθρες, γελάει μέχρι δακρύων με την εικόνα που παρουσιάζουν και οι "εναλλακτικοί" και "ποιοτικοί". Μια δημοσιογραφία αβανταδόρική, εξωνημένη, τελειωμένη. Μια δημοσιογραφία που απευθύνεται σε ένα κοινό νεκρό προ πολλού.
Κατερίνα Κούκα και Δημήτρης Κόκοτας με συναυλία θα κλείσουν την προεκλογική εκστρατεία του χειρότερου δήμαρχου που γνώρισε ποτέ η Αθήνα. Αν ανέβει στη σκηνή και ο Γιώργος Κατσαρός με το σαξόφωνό του, θα μιλάμε για πλήρη απεικόνιση της αισθητικής Κακλαμάνη και της άποψής του για τον πολιτισμό.
Πολύ συγχισμένος τελευταία ο Νίκος 'Ντροπή σας' Χατζηνικολάου. Να πάρει γρήγορα ένα χαπάκι.
Άξιος ο μισθός του πάντως ως γκαρσόνι του αφεντικού από την Κεφαλονιά. Τον παίζει καλά τον ρόλο.
Aμ τα blogs? Πλήρης απαξίωση. Γελάει ο κόσμος με τα χάλια τους.Και εκεί δεν κρατιούνται ούτε τα προσχήματα.
δεν εχω καταλάβει, τελικα το ΕΣΡ ειναι διάτρητο ή οι αποφάσεις του αποτελούν νομους του ελληνικου κράτους και πρεπει να γίνονται σεβαστες μας αρεσουν δεν μας αρεσουν?
δεν ειμαι νομικός ούτε δημοσιογραφος. μπορει καποιος να εξηγησει τί συμβαίνει στην συγκεκριμενη περίπτωση?
Φίλε έχουμε κάποιον εδώ που είναι δημοσιογράφος και μπορεί να σου απαντήσει για τη δικαιοδοσία του ΕΣΡ. Δεν είναι νομικός ωστόσο, αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία, καθώς έχει εντρυφήσει στο κεφάλαιο του μαρξ (εικονογραφγημένο) καθώς και στο βίο και την αλητεία του άρεως βελουχιώτου. Αυτό αρκεί για να εκφέρει άποψη επί όλων των θεμάτων, ιδίως δε νομικών-πολιτειακών, ακριβώς όπως ένας μουφτής, όντας βαθύς γνώστης του κορανίου και των λόγων του προφήτη, νομοθετεί δικάζει καταδικάζει κλπ
Το δεύτερο. Αν και βεβαίως το ΕΣΡ είναι απαξιωμένο, σοβαροφανές, κομματικό και μαλακισμένο.
TO ΕΣΡ εξαντλεί την αυστηρότητά του μετρώντας χρόνους συμμετοχής των κομματικών παραγόντων (σαν καταμετρητής της ΔΕΗ) και επιβάλλοντας πρόστιμα αν ακουστεί η λέξη "μαλάκας", "πούστης", "γαμιέστε" κ.α. ή αν ο Δρυμούσης και ο Καμπούρης βγάλουν κανένα σούργελο στις εκπομπές τους όπως θα έκανε και μια γεροντοκόρη γυμνασιάρχης. Αφήνει όμως ελεύθερη την κομματική μούχλα και καφρίλα αλλά και την ηλιθιοποίηση και αποβλάκωση που έχει διαπεράσει το "σοβαρό" πρόγραμμα των σταθμών. Τέτοιους καραγκιόζηδες έχει ως μέλη του ΕΣΡ, το ίδιο καραγκιόζηδες με τα κομματικά αφεντικά τους που τα διορίζουν ως μέλη για να μας ζαλίσουν τα ευαίσθητα όργανά μας.
Ο Παπαγιάννης, αυτό το τέρας εντιμότητας και ακεραιότητας, είχε δηλώσει κατά την έναρξη της προεκλογικής περιόδου ότι θα πάρει πάνω του την εκστρατεία εξόντωσης της παγκάλειου συζύγου Χριστινούλας, λόγω διαφθοράς, νεποτισμού, σκανδάλων και τα ρέστα. Θα στήριζε τον πορτοκαλομάλλη Φιλίππου. Αυτά όλα διατυπωμένα δημόσια και μόλις προς ολίγων εβδομάδων.
Τελευταίο δελτίο απόψε πριν τις εκλογές και η Χριστίνα έχει την τιμητική της ως καλεσμένη. Με εξασφαλισμένη προνομιακή παρουσία για την οποία όλοι οι υποψήφιοι, μικροί και μεγάλοι, σφάζονται. Σίγουρα ούτε πίεση ασκήθηκε ούτε χρήμα μπήκε στην τσέπη. Μετά βεβαιότητας, ο τίμιος παρουσιαστής απλώς άλλαξε γνώμη. Όπως είχε γίνει και στην περίπτωση του δημάρχου Λιοσίων, Παππού, τον οποίον ο Παπαγιάννης αρχικά κατήγγειλε ως δήμαρχο ανίκανο, ως δήμαρχο των σκανδάλων. Για να αλλάξει γνώμη δύο μόλις εβδομάδες αργότερα, οπότε τον κάλεσε στον δελτίο του και τον αποθέωνε. Ούτε και σε αυτή την μεταστροφή συνέβαλε η ιδιοτέλεια του παρουσιαστή, κι ας μιλάνε κάποιοι για την πρόσληψη του γνωστού τιτάνα δημοσιογράφου - με υψηλές μάλιστα αποδοχές - στον καταχρεωμένο ραδιοφωνικό σταθμό "Ξένιος", τον σταθμό δηλαδή που είχε υπό τον έλεγχό του ο κ. Παππούς. Συπτώσεις ή απλές αλλαγές γνώμης...
To μετάνιωσε βρε αδερφε! Πα πα πως κάνετε έτσι...
καλό μιλφόνι η χριτσοφάκη. μπράβο στον εύοσμο και αεριούχο αντιπρόεδρο
Γερή εκπομπή απόψε. Πολύ στριμωχτική. Ο Παπαγιάννης δεν στρίμωξε με δύσκολες ερωτήσεις μόνο την Χριστοφάκη. Εξουθένωσε με πιεστικές ερωτήσεις και τον χαρωπό. Αλλά και του μεθύστακα του άλλαξε τον αδόξαστο με ερωτήσεις νοκ άουτ. Πολύ σκληρός δημοσιογράφος.
Δύο (τουλάχιστον)από τα παριστάμενα πρόσωπα σε αγαπημένη εκπομπή έχουν βρεθεί επί της κλίνης δημιουργώντας δυσάρεστες καταστάσεις σε τρίτα εύσωμα πρόσωπα. Τώρα το ποιοί είναι αυτοί, ας το αφήσουμε καλύτερα.
Πού πήγε ο καψαμπέλης? Τον έφαγε η μαρμάγκα? Ή μήπως δεν έχει χρόνο γιατί ανεβάζει συνέχεια ποστ στο μαχητικό και ανεξάρτητο μπλογκ του υπερ συγκεκριμένων υποψηφίων ανά την ελλάδα?
Ο Καρατζαφέρης ήξερε τη μελαχρινή από παλιά. Πολύ πιο παλιά από την σημαδιακή ημερομηνία που της άλλαξε τη ζωή.
O Καρατζαφέρης τα έχει τσουγκρίσει εδώ και καιρό με τον πρώην φίλο και κουμπάρο του Θόδωρο. Τώρα γιατί συνέβη αυτό, τρέχα γύρευε...
Εγώ πιστεύω ότι Σπύρος και Θόδωρος δεν μιλάνε επειδή ο πρώτος είναι πολύ αδέκαστος και κάνει σκληρή κριτική προς το Πασόκ. Είμαι βέβαιος ότι πολιτικοί και ιδεολογικοί πρέπει να είναι οι λόγοι.
Σίγουρα αυτό πρέπει να συμβαίνει
Η σημερινή εκπομπή παπαρογιάννη σπάει όλα τα ρεκόρ αστειότητας. Θυμίζει κάποιες παληές εκπομπές στο ράδιο του στύλ η κολούμπια παρουσιάζει, η φωνή της λυκομιφόν κλπ
να σαι καλά γιαννάκο μας έκανες και θυμηθήκαμε τα νιάτα μας
Ο καημένος ο δήμαρχος Φιλίππου την πάτησε όπως την πάτησε και η Κατσέλη. Δέχτηκαν στην αρχή στήριξη φανατική, δεν έδωσαν αυτά που ανεμένοντο και τελικά στραπατσαρίστηκαν. Ας πρόσεχαν τους φίλους τους οι αστείοι αυτοί πολιτευόμενοι.
H πλάκα είναι ότι ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος την έπεσε προχθές στον δυστυχή και φουκαρά Μυλωνάκη (τον γραφικό απόστρατο και γυρολόγο όλων των ακροδεξιών κομματιδίων) με τη φράση: "Εμείς σε αυτή την εκπομπή Αντώνη δεν λέμε μπράβο στους καλεσμένους. Τους ασκούμε σκληρή κριτική", κάτι που βλέπουμε και απόψε Παρασκευή, την μέρα φιλέτο για όλους τους υποψηφίους.
O μπριγιαντίνης είναι ο "έλληνας Λάρυ Κίνγκ" κατά τον γραφικό καφενόβειο πασοκάνθρωπο Γιώργο Αρσένη.
Ίδιος και απαράλλαχτος. Μόνο οι τιράντες του λείπουν.
εντάξει να μην είμαστε σκληροί, έχει παιδιά γυναίκα να θρέψει ο γιαννάκος. κα΄πως πρέπει να βγει το μεροκάμματο.
λίγοι έχουν τον ανδρισμό του καραίσκου να αποχωρήσουν με το κεφάλι (όχι το κάτω) ψηλά από το άθλιο αυτό επάγγελμα
είναι καλό τώρα για τον ορέστη δημαρά που τον επαινεί ο σπύρος ο καρατζαφέρης;
Παρατήρησα ότι σε αυτη την προεκλογική περίοδο δεν προβλήθηκε όσο θα του άξιζε ο δημοτικός συνδυασμός "Πορτοκαλί" των φιλελεύθερων κατευθύνσεων. Θυμίζουμε ότι το όνομα του συνδυασμού το ενεπνεύσθη ο Γρηγόριος Βαλλιανάτος, ο τολμηρός αυτός δημοσιολόγος που ανέλαβε (με τόση επιτυχία πράγματι) το μανατζάρισμα του Βασιλάκη Κικίλια. Κρίμα που δεν προβλήθηκε δυνατά το "Πορτοκαλί". Είχε αναμφίβολα τόσα σημαντικά να πει. Να, κάπως έτσι καταδικάζεται στο σκότος ο ταλαίπωρος ελληνικός λαός.
πορτακάλια
Πραγματικό γεγονός που μοιάζει με ψεύτικο(και μου το σφύριξε φίλος που του το είπε ο γνωστός καθηγητής αστροφυσικός -και με στασίδι στις Πύλες του Ανεξήγητου του μεγάλου μας δημοσιογράφου Κ. Χαρδαβέλλα- Χ. Γούδης):
Χθες ο Πρόεδρος Γιώργος Καρατζαφέρης επισκέφθηκε το εκλογικό κέντρο του νευρόσπαστου υποψηφίου περιφερειάρχη Αττικής (και ανηψιού του Μάκη Γιομπαζολιά) Αδώνιδος Γεωργιάδη. Μόλις έφτασε ο Πρόεδρος, έτρεξαν να τον προϋπαντήσουν οι γνωστές γλάστρες του κόμματός του. Μέχρι και η πρώην σύζυγος του Γιωργάκη Παπανδρέου (θείου) Μαρία Σόκαλη. Τη στιγμή που, σε κλίμα ευφρόσυνο, ο Πρόεδρος είχε γυρίσει και μιλούσε ιδιαιτέρως προς τον Θάνο Πλεύρη έχοντας πίσω του τον Αποστόλη Μπαμίχα... έκλασε! Ο Μπαμίχας έδειξε προς στιγμήν να δυσανασχετεί. Μέσα σε δευτερόλεπτα όμως ηρέμησε, παίρνοντας ένα αμήχανο και συνάμα δουλοπρεπές χαμόγελο. Αν θέλεις να κάνεις καριέρα στα κόμματα -προφανώς θα σκέφτηκε-, πρέπει να παριστάνεις ότι η πορδή του Προέδρου ισοδυναμεί με μύρο.
Δύσκολο να γίνει πιστευτό. Είναι δυνατόν ο πρόεδρος να έκλασε στα μούτρα του Απόστολου??
http://www.facebook.com/people/Apostolos-Mpamichas/1581837360
Mόνο για έναν υποψήφιο της νεοδημοκρατίας εύχομαι να νικήσει. Αυτόν τον ασήμαντο Δράκο στην περιφέρεια Πελοποννήσου. Ο λόγος; Μα για να ηττηθεί ο καραγκιόζης, ξύλινος και αστείος Πήτερ Τατούλης. Που έλεγε ότι είχε τη νίκη στο τσεπάκι και τώρα ζορίζεται
Όποιος θέλει να σπάσει πλάκα μετά τις εκλογές και την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, ας συλλέξει δημοσιεύματα εφημερίδων και μπλογκς με τις "πληροφορίες" τους και τις προβλέψεις για πρωτιές και εισόδους υποψηφίων στον δεύτερο γύρο. Θα γελάσει δωρεάν και με την καρδιά του.
o μόνος δράκος που εκτιμώ εγώ είναι ο παπαχρόνης
Πλέον δεν γεμίζουν ούτε το σπόρτιγκ.Ποιο, το σπόρτιγκ.Απο το σύνταγμα,τη λεωφόρο Νίκης,την πλατεία Ελευθερίας και τον Μπιρσίμ, φθάσαμε στο σπόρτιγκ,που το γέμιζε κι ο Σουγκλάκος.Τα εμποροτεντο-σινοαθιγγανικά πανηγύρια στις ενορίες,μαζεύουν περισσότερους.Αδειες καρέκλες,πιτσιρικια,νεολαίοι τρωκτικοί,υποψήφιοι δημοτικοί,περιφερειακοί και γενικά σύμβουλοι
(μονοι τους αυτοί γεμίζουν ενα ΟΑΚΑ)και οι αιώνιοι κωλόγεροι.Ολο το λουμπεναριό μάζευεται στα προεκλογικά ντεφιλέ.Σφίγγουν τα βρωμόχερα τους οι περιφερειάρχες με τους δημάρχους και τα υψώνουν στον ουρανό.Φιλιά,αγωνιστικοί χαιρετισμοι,συσπείρωση, οι μαλάκες στο βήμα,χειροκρότημα,ευχές.
Ας πάει στο διάολο η χώρα,ας φάμε φασολάδα,ας βγαίνουμε έξω με τις κουβέρτες και τα άρβυλα.Να χάσουν και να κλαίνε γίνεται;
Και έρχονται τα λόγια του σάντζο Πάντσα προς τον Δούκα-Βασιλιά-το να τ άλλο:"Δεν σε ζηλέυω,εμένα δεν με νοιάζει η φτώχεια γιατί την έχω μάθει απο μικρός.Εσυ στην πείνα που ρχεται, δεν θ αντέξεις ούτε μισή μέρα".
Πολύ ερωτικός ο Πάγκαλος, δε μπορούσε παρά να γοητεύσει τη Χριστοφάκη. Είναι τόσο ταιριαστό ζευγάρι.
___________________________________
Ας πάει στο διάολο η χώρα,ας φάμε φασολάδα,ας βγαίνουμε έξω με τις κουβέρτες και τα άρβυλα.Να χάσουν και να κλαίνε γίνεται;
Και έρχονται τα λόγια του σάντζο Πάντσα προς τον Δούκα-Βασιλιά-το να τ άλλο:"Δεν σε ζηλέυω,εμένα δεν με νοιάζει η φτώχεια γιατί την έχω μάθει απο μικρός.Εσυ στην πείνα που ρχεται, δεν θ αντέξεις ούτε μισή μέρα".
___________________________________
Πολύ ωραία όλο το σχόλιο και ειδικά το πολιτικότατο φινάλε.
Ζω και αναπνέω για να τους δω όλους, κόμματα μεγάλα, κόμματα μικρά, ανεξάρτητους, εξαρτημένους, Λαό, να χάνουν με κρότο. Δυστυχώς όμως τίποτε από αυτά μάλλον δεν πρόκειται να συμβεί.
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=3&artId=4602848
Πολύ ωραίο άρθρο που μπορεί να το καταλάβει και ένας μη οικονομολόγος
Πάντως ο Ρουμπίνι στηρίζει Γιωργάκη. Είναι απίστευτο το πόσο καλή εικόνα έχει φτιάξει ο καθυστερημένος έξω. Και την έχει φτιάξει λόγω των λιγοστών μέτρων που πήρε, όταν στην πραγματικότητα εξαναγκάστηκε να τα πάρει γιατί δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς. Η χρεωκοπία έχει καταστρέψει μια ολόκληρη χώρα κι έχει φτιάξει μάγκα ένα κάτοικο της, το Γιωργάκη.
Μας έχουν ζαλίσει τ' αρχίδια με αυτόν τον Ρουμπινί. Δεν πρέπει να ξεχνάμε το πόσο μαλάκες (και άσχετοι) είναι πολλές φορές αυτοί οι πανεπιστημιακοίο οικονομολόγοι, ο καθείς το μακρύ του και το κοντό του. Οταν βρουν ευκαιρία (όπως τώρα καλή ώρα) αρχίζουν την ατελείωτη παπαρολογία τους γιά λόγους προσωπικής προβολής. Οι αριθμοί από μόνοι τους δεν σημαίνουν τίποτα. Πρέπει να βιώσει κανείς την πραγματικότητα μιάς χώρας γιά να βγάλει ασφαλή συμπεράσματα και να δώσει χρήσιμες συμβουλές αντί ακαδημαϊκών πομφολύγων.
Συμπτωματικά έτυχε να να γνωρίσω τον Brabant όταν είχε πάρει την συνέντευξη από τα μέλη της τρόϊκας τον Μάϊο και τον ρωτούσα πως του φάνηκαν. Με κοιτάει με πονηρό ύφος λέγοντάς μου: "They don't really have a clue, do they?". Αυτό σε συνδυασμό με το προηγούμενο σχόλιο και την εικονική πραγματικότητα που έχει καταφέρει να δημιουργήσει το υπερκινητικό καθυστερημένο (όπως όλα τα καθυστερημένα) γύρω από τον εαυτό του στο εξωτερικό. Εξω απλώς δεν μπορούν να αντιληφθούν το μέγεθος της διάλυσης που τόσο εύγλωττα παρουσιάστηκε σε προηγούμενα σχόλια και νομίζουν ότι ο καθυστερημένος είναι σοβαρός. Κούνια που τους κούναγε.
Ευγενής προσφορά γιά τους φίλους του ιστολογίου: Κάποιος ευφάνταστος ελληνευρέτης ακολουθώντας το φωτεινό παράδειγμα του αείμνηστου Θάνου Βελλούδιου παρουσιάζει τα πρόσωπα του ευκλεούς πολιτικού μας προσωπικού με δημιουργίες Υψηλής Ελληνοραπτικής, μερικές είναι πολύ πετυχημένες, το
καταβάζετε από εδώ:
http://rapidshare.com/files/429195776/November_2010_Greek_luminaries.pps
Αυτό που λέει ο παραπάνω σχολιαστής είναι πολύ σωστό. Ήμουν πριν λίγο καιρό για επαγγελματικούς λόγους στο εξωτερικό και μου έκανε εντύπωση το πόσοι σοβαροί άνθρωποι είχαν θετική εικόνα για τον Παπανδρέου. Σε σημείο που άρχισα να σκέφτομαι μήπως εγώ είμαι λάθος.
Ένα γενικό σχόλιο για όλα τα παραπάνω. Συγγνώμη κιόλας αλλά το να παίρνει κανείς τοις μετρητοίς τις απόψεις διαφόρων θεωρητικών γενικολόγων και τεχνοκρατών διαφόρων οργανισμών ισοδυναμεί με επαρχιωτισμό του χειρίστου είδους. Δυστυχώς στις σημερινές συνθήκες είναι σχεδόν αδύνατον ή φαίνεται τρελό να υπερασπίζεσαι την πολιτική, αλλά η πολιτική είναι που έχει κυρίως σημασία. Τεχνοκράτες βρίσκεις με το κιλό και εδώ και αλλού. Χωρίς ουσιστικό πολιτικό βάθος και πρακτική συνεισφορά. Πολιτικούς δεν βρίσκεις. Ας μην ξεχνάμε ότι το σημερινό πρόβλημα είναι πρόβλημα της έλλειψης πολιτικών και πολιτικής και όχι τεχνοκρατών. Οι τεχνοκράτες στον χώρο της πολιτικής μόνο βοηθητικά μπορούν να λειτουργήσουν. Η άποψη ότι θα πρέπει οι τεχνοκράτες να αντικαταστήσουν τους πολιτικούς είναι μια φιλελευθερίζουσα αφελής πομφόλυφα. Όσοι έχουν συναναστραφεί στον πολιτικό χώρο τεχνικράτες ξέρουν πόσο αφελής και άρα πόσο λίγο χρήσιμη είναι η σκέψη και η συνεισφορά τους. Γιατί η πολιτική είναι μια ευρεία και σύνθετη διαδικασία και το να είσαι τεχνοκράτης, έστω και καλός, δεν αρκεί για να σχεδιάσεις και να υλοποιήσεις πολιτικές. Αλλά δυστυχώς όταν πας να υπερασπιστείς την πολιτική θα βρεθεί κάποιος και θα σου πει: ποια πολιτική; με αυτούς τους πολιτικούς; Και θα έχει και δίκιο.
Drei professoren, vaterland verloren (τρεις καθηγητές, απωλέσθη η πατρίς) έλεγε ο ιδιοφυέστατος Otto von Bismarck με χαρακτηριστική κυνικόηττα και απαξία προς την (συνήθως) γελοία αυτή κάστα ανθρώπων. Το preppy καθυστερημένο τους έχει αναγάγει σε ταγούς και κήνσορες με παραδόσεις, απουσιολόγιο κλπ. Αυτό από μόνο του τα λέει όλα. Πολιτική ασφαλώς χρειάζεται αλλά από ποιούς; τους Δημαράδες; τους Γιωργάκηδες; τους Αντωνάκηδες;
Εδώ νομίζω ότι απαιτείται μια διόρθωση, γιατί τυπικό σύμπτωμα επαρχιωτισμού φίλοι μου είναι η ημιμάθεια. Ζούμε άλλωστε στη χώρα που όλοι τα ξέρουν όλα, άρα ανέξοδα βγάζουν συμπεράσματα για τα πάντα.
Πολύ σωστές οι απόψεις του 1:02 περί ακαδημαϊκών μπουρδολόγων, με μια εξαίρεση: τον Ρουμπίνι.
Ψάξτε το λίγο για το ποιος είναι και θα δείτε ότι έγινε γνωστός, γιατί είναι ο μόνος παγκοσμίως ο οποίος προέβλεψε την παγκόσμια χρηματοοικονομική κρίση με εκπληκτική ακρίβεια και χρησιμοποιώντας ατράνταχτη επαγωγική λογική. Όταν το 2005, τον καιρό των παγκόσμιων παχιών αγελάδων δηλαδή, προειδοποιούσε για επερχόμενη παγκόσμια χρηματοοικονομική κρίση που θα ξεκινούσε από τις ΗΠΑ λόγω των επισφαλών στεγαστικών δανείων, θεωρείτο γραφικός από τους πάντες. Έμελλε να δικαιωθεί απολύτως στις προβλέψεις του για να αρχίσουν να τον παίρνουν στα σοβαρά.
Αν μη τι άλλο λοιπόν, δεν είναι ο μέσος μπουρδολόγος καθηγητής πανεπιστημίου που όλοι γνωρίζουμε. Ούτε φυσικά είναι θεός που τα ξέρει όλα ή πέφτει μέσα σε όλα. Παρόλα αυτά, όταν λέει κάτι καλό είναι να τον ακούει κανείς 100 φορές περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο. Εδώ θα έλεγα ότι το γεγονός του ότι ασχολείται με μας ποντάροντας σε χρεωκοπία είναι από μόνο του κακό, γιατί αυτή τη στιγμή τον ακούν τα αυτιά που μας δανείζουν και που, για τους λόγους που προανέφερα, τον παίρνουν πλέον πολύ σοβαρά.
Πράγματι αν δεν ζήσεις εκ των έσω σε μια χώρα δεν μπορείς να χεις άποψη. Συμφωνώ απολύτως. Με μια διαφορά. Τα νούμερα του χρέους είναι τόσο μεγάλα και το ΑΕΠ μας σε σχέση με αυτά τόσο μικρό, που δεν χρειάζεται να ζήσεις στην ελλάδα για να καταλάβεις ότι είναι πολύ δύσκολο να αποπληρωθεί. Όταν μιλάνε οι αριθμοί δε χρειάζεται τίποτε άλλο.
Ο Ρουμπίνιο;
Κι ο Τσάβες είχε προβλέψει την οικονομική φούσκα.Σιγα
Συνεχίζοντας, θα έλεγα ότι τις ίδιες ακριβώς απόψεις με τον Ρουμπίνι για το ελληνικό χρέος έχει παρεμπιπτόντως και η Pimco, o μεγαλύτερος παγκόσμιος επενδυτής σε κρατικά ομόλογα. Και ο Ρουμπινι και η Pimco δεν έχουν κανένα πολιτικό συμφέρον (εξαιρώντας λίγο τον πρωτο που μπορεί να θέλει να εξασφαλίσει κανα consulting για τη φίρμα του), σε αντίθεση με Moody's κλπ που κάνουν κολεγιές με διάφορες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ή με ΕΚΤ, ΔΝΤ και δε συμμαζεύεται που είναι ήδη μέσα στα σκατά. Αυτά.
Οικος Goodys
O 1:34, με τον οποίον εν πολλοίς συμφωνώ, αφού μάλιστα βάζει και τον αστερίσκο μια πιθανής ιδιοτέλειας από την σκοπιά του Ρουμπίνι, μου δίνει την αφορμή να πω κάτι για την σχετικότητα των απόψεων (αφού όμως προσθέσω ότι όσο σωστή και να είναι η εκτίμηση του επιτυχημένου πράγματι οικονομολόγου, πολιτικά δεν μπορεί να συνεισφέρει παρά μόνον μέχρις ενός σημείου).
Είναι ενδιαφέρον και ταυτοχρόνως αρκετά αστείο αυτό που συμβαίνει σε όλες τα μήκη και πλάτη της γης, σε όλες τις εποχές, σε σχέση με τις απόψεις. Όταν κάποιος έχει λίγο διαβάσει, καταλήγει σε μια άποψη. Συνήθως ταμπουρώνεται γύρω από αυτή και απορρίπτει εξ ορισμού τις άλλες. Αυτό γίνεται ασυνείδητα, για λόγους αυτοσυντήρησης. Όλοι μας έχουμε την ανάγκη να ζούμε με κάποιες βεβαιότητες τις οποίες μάλιστα θεωρούμε προέκταση του Εγώ μας. Γι αυτό και πολύ δύσκολα οι άνθρωποι αλλάζουμε απόψεις. Το αστείο και ειρωνικό με το ζήτημα των απόψεων είναι ότι όλες μπορεί να είναι ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΩΣ, εν τινι μέτρω τουλάχιστον, σωστές. Και αυτό γιατί κάθε προσέγγιση έχει συνήθως και ένα ποσοστό αλήθειας, ενώ ταυτοχρόνως και από κάπου μπάζει. Η αντιπαράθεση λοιπόν επί των διαφόρων απόψεων γίνεται γιατί ο ένας υπερτονίζει την αλήθεια της μιας άποψης και υποτιμά την αλήθεια της άλλης. Και έτσι δημιουργούνται οι συγκρούσεις.
Στα εκλογικά παραδείγματος χάριν. Αν κάποιος (όπως π.χ. εγώ) είναι υπέρ της αποχής, και συναισθηματικά και λογικά (απ' όσο μπορώ να καταλάβει), ταυτόχρονα οφείλει να αναγνωρίζεο τη σχετικότητα της αλήθειας αυτής της άποψης και της σημασίας της ψήφου και μάλιστα υπέρ του οποιουδήποτε κόμματος. Οφείλει δηλαδή, παράλληλα με την άποψή του, να αναγωνρίζει και τα ποσοστά αλήθειας που έχουν ΟΛΕΣ οι άλλες επιλογές και να σκέφτεται συνεχώς γύρω από αυτές τις δυνητικές επιλογές. Κάθε εκλογική επιλογή, είτε κάποιος ψηφίζει Σύριζα, είτε ΝΔ, είτε ΚΚΕ, είτε ΠΑΣΟΚ, είτε ακόμη Χρυσή Αυγή ή Ανταρσία, έχει ένα υπόβαθρο λογικής τεκμηρίωσης. Περισσότερο η αξία μια εκλογικής επιλογής κρίνεται, κατά τη γνώμη μου, με βάση το εάν συμφωνεί με τις αξιολογήσεις που κάνει ο κάθε ψηφοφόρος. Αν δηλ. κάποιος κρίνει ότι το βασικό πρόβλημα του πολιτικού συστήματος είναι η διαφθορά, δεν νοείται ψήφος υπέρ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Αν το ζήτημά του είναι η κυβερνητική σταθερότητα, δεν νοείται να ψηφίζει μικρά κόμματα διαμαρτυρίας. Αν το κύριο πρόβλημα, κατά την κρίση του, είναι ο λαϊκισμός, δεν νοείται να ψηφίζει τον δημεγέρτη Καρατζαφέρη ή τον Αντωνάκη του μηδενικού ελλείμματος κοκ.
Τα μέλη μιας κοινωνίας είναι συνήθως αθύρματα, που βλέπουν κατά βάση την μικρή εικόνα με βάση τις προκαταλήψεις, τις φοβίες τους, τις βεβαιοτητές τους, τις ανάγκες τους. Γι αυτό και σύμφωνα με μια (σοπενχαουρική) προσέγγιση, ο διάλογος (ειδικά ο δημόσιος) δεν έχει και πολύ νόημα, αφού δεν μπορεί σχεδόν ποτέ να γίνει σε συνθήκες διανοητικής και ψυχικής αμεροληψίας, αλλά αποτελεί μια μάχη στην οποία οι ιδέες του καθενός είναι απλές προεκτάσεις του Εγώ του, δηλ. εξ ορισμού προβληματικές. Άρα προβληματικός, μειωμένη αξίας και εν τέλει υπερτιμημένος και ο ίδιος ο διάλογος.
Λέει ο Καραϊσκος "...Ας πάει στο διάολο η χώρα,ας φάμε φασολάδα,ας βγαίνουμε έξω με τις κουβέρτες και τα άρβυλα.Να χάσουν και να κλαίνε γίνεται;..."
Φασολάδα και πολλά χειρότερα έφαγαν με την κουτάλα οι υπήκοοι του σοσιαλισμού, των οποίων οι χώρες όντως πήγαν στο διάολο, μπορείς τώρα να τους βρείς στα μνήματα της πολιτισικής επανάστασης του μάο να τους ρωτήσεις αν τους άρεσε.
Φασολάδα και σκατά τρώνε επίσης οι υπήκοοι του Κάστρο και του Τσάβες.
Ασε μας ρε Καραίσκο με τα σχόλια εν τω μέσω της νυκτός, προφανώς μετά από κρεσέντο χυλότπιτας, θες και να σε παίρνουμε στα σοβαρά.
Οι απόψεις του 2,24, το δίχως άλλο κρύβουν αρκετή αλήθεια, και μάλιστα μου δείχνουν πόσο μπροστά ήταν ο Αλέφαντος που έλεγε το'να τ'αλλο ξερω γω, ή ακόμη και ο ίδιος αραπμαζής που αλλάζει απόψεις 10 φορές την ημέρα.
Καλλιο φασολάδα και σαρδέλα παρα ο οίκος γκούντις και μακντόναλτς.
Οι απόψεις των οικονομολόγων, ακόμα και του Ρουμπινί όταν προέβλεπε την καταστροφή, δεν έχουν καμία σημασία.
Θέλω να πω, μια επιτυχημένη πρόβλεψη δεν προσθέτει πόντους στην αξιοπιστία τους, προκειμένου να τους ακούσουμε με προσοχή σε μια επόμενη πρόβλεψη. Εδώ έχει δίκιο ο Καραίσκος. Είπε κάτι ο Ρουμπινί και έπεσε μέσα, έχει πει και άλλα 1000 και έχει πέσει έξω. Πρπβλέπει ο Τσάβες το τέλος του καπιταλισμού, θα πέσει και αυτός μέσα κάποτε. Τώρα, σε 5 χρόνια ή σε χίλια, θα το δούμε. Το ίδιο και ο Αχμαντινετζάντ με το τέλος του κράτος του Ισραήλ, κάποτε θα συμβεί και αυτό.
Μην λαμβάνετε υπόψη τους επιτυχημένους προφήτες λεω εγώ. Υπάρχει το hindsight bias και η πίστη του ανθρώπου σε μια ντετερμινιστική λογική ότι όλα κάπως μπορεί να προβλεφθούν. Αλλωστε αυτό δεν εκμεταλλεύονται οι αστρολόγοι και διάφοροι άλλοι τσαρλατάνοι.
Μπούρδες, λέω εγώ. Όλοι οι οικονομολόγοι ξέρουν ότι οι φούσκες κάποτε, κάποτε λέω, θα σκάσουν. Ή μπορεί και να μη σκάσουν, λόγω ας πούμε μια τεχνολογικής ή άλλης επαναστατικής εξέλιξης. Πχ αν βρισκόταν σήμερα ένα εναλλακτικό καύσιμο αντί του πετρελαίου λεω εγώ, αντί να σκάσει αυτή η φούσκα θα ξεκινούσε άλλη μεγαλύτερη, έτσι δεν είναι;
Οποιος ενδιαφέρεται να εμβαθύνει στα παραπάνω υπάρχουν τα βιβλία του Taleb ειδικά το fooled by randomness
Επίσης, κάτι άλλο, για αυτούς που νομίζουν ότι η "χρεωκοπία" μας ήρθε ως κεραυνός εν αιθρία στο κεφάλι τώρα ξαφνικά, και από πίσω κρύβονται οι κακοί ξένοι που φθονούν τη λεβεντιά μας.
Επίσης μπούρδες. Χρεωκοπήσαμε και το 1990, όταν ο παπατζής είχε αφήσει τη χώρα σε κατάσταση να μην μπορεί να πληρώσει μισθούς και συντάξεις και σωθήκαμε χάρη στο Μητσοτάκη.
Κακώς βέβαια μας έσωσε, θα έπρεπε να είχαμε χρεωκοπήσει από τότε και να τρώγαμε έκτοτε φασολάδα, να ικανοποιηθεί και ο καραίσκος.
Ο Μπαμίχας. Τί λέει ο Μπαμίχας;
Αυτά φίλε 2:57 δεν τα λέει ούτε ο Λαμπούσος.
Και για να γίνω πιο σαφής: αυτά φίλε 2:57 δεν τα λέει ούτε ο Νηστικάκης
Όσον αφορά αυτόν που ανέφερε την επίκληση αυθεντιών ως δείγμα χείριστου επαρχιωτισμού συμφωνώ απολύτως. Προσωπικά εκνευρίζομαι αφάνταστα με τον οιονδήποτε που επικαλείται αυθεντίες και "μεγάλα κεφάλια", γιατί πολλές "αυθεντίες" έχουν γίνει έτσι λόγω δημοσίων σχέσεων ή τέλος πάντων λόγων, που καμία σχέση δεν έχουν με την ταμπακέρα: δηλαδή το πόσο καλοί είναι αντικειμενικά στη δουλειά τους. Οι περισσότεροι λοιπόν που επικαλούνται αυθεντίες, το κάνουν γιατί κάποιος τους είπε κάτι, κάτι καλό άκουσαν κλπ κλπ, χωρίς να μπαίνουν στον κόπο να κρίνουν αντικειμενικά το κατά ποσο κάποιος είναι πράγματι ικανός. Και πως κρίνεται κάποιος ικανός στη δουλειά του; Μόνο από τα αποτελέσματα της δουλειάς του. Από αυτά και μόνο.
Από τα παραπάνω συνάγεται ότι μπορεί κάποιος άνετα να πέσει στην παγίδα να μην αναγνωρίζει κανέναν ως ικανό, ακριβώς λόγω άγνοιας ή έλλειψης αντικειμενικών κριτηρίων στην εκτίμησή του για τους άλλους. Για να μην πω και από προσωπικά συμπλέγματα πολλές φορές τυπικά του έλληνα επαρχιώτη, που πάντα είναι ο πιο ωραίος, ο πιο ικανός σε όλα και δε συμμαζεύεται.
Συνεχίζοντας, ποιο είναι το κριτήριο για να καταλήξουμε στο ότι ένας οικονομολόγος είναι πράγματι ικανός; Το μοναδικό κριτήριο λοιπόν, είναι τα αποτελέσματα των προβλέψεών του για την οικονομία, όχι τόσο χρονικά (πράγμα άδύνατον) αλλά αιτιολογικά.
Πράγματι ισχύει η άποψη του Galbraith ότι δεν υφίσταται το επάγγελμα του χρηματοοικονομικού συμβούλου γιατί κανείς δεν μπορεί να προβλέπει το μέλλον ώστε να δίνει αξιόπιστες συμβουλές.
Όταν όμως υπάρχει μια τεράστια στρέβλωση στην οικονομία, δε νομίζω ότι θέλει και πολύ να κατανοήσει κανείς ότι κάποτε θα σκάσει.
Η μαγκιά λοιπόν του Ρουμπίνι δεν είναι ότι βγήκε και επέμεινε ότι δεν είναι βιώσιμη μια τέτοια οικονομική κατάσταση (αν και όλοι οι συνάδελφοί του δεν τολμούσαν να κάνουν τέτοια πρόβλεψη για να μην πάνε κόντρα στο ρεύμα της ευμάρειας) μιας και πράγματι η οικονομία κάνει κύκλους έχοντας περιόδους ανάπτυξης και περιόδους ύφεσης.
Η μαγκιά του έγκειται στό ότι, όχι μόνο εντόπισε επακριβώς το φαινόμενο που θα προκαλούσε την παγκόσμια ύφεση (την κρίση των επισφαλών στεγαστικών δανείων), αλλά προέβλεψε με ακρίβεια όλα τα γεγονότα που θα ακολουθούσαν (αύξηση δημοσίου χρέους για να διασωθούν τράπεζες, δημοσίου χρέους, δυσκολία δανεισμού για κάποιες χώρες κλπ). Και αυτή είναι η διαφορά του από τον Τσάβες που έκανε γενικά προβλέψεις από αντικαπιταλιστική ιδεοληψία, τον Τσε, τον Καραίσκο και τον κυρ Μήτσο στο καφενείο του χωριού.
Άρα, δε νομίζω ότι ο συγκεκριμένος οικονομολόγος είναι για τα μπάζα. Ούτε θεός φυσικά. Το γεγονός ότι έχει προβλέψει σωστά, με πλήρη τεκμηρίωση των προβλέψεών του, αυτομάτως τον τοποθετεί εκτός γραφικών, γενικόλογων καθηγητάδων του κώλου. Αλλά καλά θα κάνουμε να τον ακούμε.
Ο 4:15 έχει δίκιο. Το ότι οι καθηγητες και οι περισπούδαστοι θεωρητικολόγοι λένε συχνά σπουδαιοφανείς μαλακίες είναι ένα το κρατούμενο. Από κει και πέρα όμως δεν μπορούμε να απορρίπτουμε τους πάντες επί τη βάση μιας ιδιότητας. Ο Ρουμπίνι δεν είναι Γκρούκμαν και Στίγκλιτς.
Κριτήριο για την αξιολόγηση ενός οικονομολόγου δεν είναι μόνον οι προβλέψεις του, αλλά και οι προτάσεις του. Το πόσο δηλαδή εμπνευσμένες, τεκμηριωμένες και ρεαλιστικές είναι έτσι ώστε να συμβάλουν στη λύση εντός προβλήματος ή στην οικονομική και γενική πρόοδο. Από επιτυχείς προβλέψεις έχουμε χορτάσει, χωρίς να τις υποτιμώ, αφού κάθε σχέδιο δράσης πρέπει να στηρίζεται και σε σοβαρές προβλέψεις. Το θέμα είναι κυρίως το τι προτείνεις και το πόσο εφαμόσιμο και επιτυχές μπορεί να είναι.
Ξέρεις πόσοι είχαν προβλέψει τη φούσκα των στεγαστικών δανείων;;Δημοσιογράφοι επαρχιακών εφημερίδων,καφενόβιοι,ποδοσφαιριστές,
ακόμη κι Ελευθεράτος του σπορ φμ τα λέγανε απο το 2οο1.Καληνύχτα κύριοι
Πράγματι, οι προβλέψεις είναι εύκολες. Και αυτό γιατί πάντα κάποιοι θα υπάρχουν που θα υποστηρίξουν το ένα ή το άλλο και άρα κάποιοι θα πέσουν στατιστικά μέσα. Το θέμα δεν είναι τόσο να πέσεις μέσα. Το θέμα είναι κυρίως εάν η πρόβλεψή σου έχει μια τεκμηριωμένη αιτιολογική βάση και είναι ταυτόχρονη έγκαιρη. Το "τελείωσε κύριοι η ελληνική οικονομία" θα μπορούσε να το πει ο καθένας. Το έγκαιρο πώς και γιατί είναι το θέμα. Κυρίως βέβαια καμιά πρόταση της προκοπής για το πως θα βγεις από το πρόβλημα.
ΤΑ ΛΕΓΑΜΕ ΕΜΕΙΣ
Αυτή είναι η σπασαρχίδικη φράση που ακούμε από κάθε άσχετο που ψάχνει απεγνωσμένα την διακαίωση. Ακόμη και ο Κουίκ δηλώνει δικαιωμένος από τις εξελίξεις. Αλλά και ο Χατζηνικολάου τα έλεγε από χρόνια. Άσε δε ο Πασαλάρης. Τρομερό πράγμα αυτό με τις προβλέψεις και τις δικαιώσεις. Σκορπίζει πολύ γέλιο.
Εγώ τα λεγα πάντως φίλε.
εγω εχω και μαρτύρους οτι τα λεγα
Κύριοι, τα πράγματα είναι πολύ απλά. Αν δεν είχε έρθει η κρίση, θα εξακολουθούσε μάλλον να μας κυβερνά ο μπουχέσας Κωστάκης. Αυτός όπως, πιστός στο δόγμα του της ήσσονος προσπαθείας, προτίμησε βλέποντας τι έρχεται να την κάνει με ελαφρά. Το άλλο, το αρχομανές καθυστερημένο, φλόμωσε τον κόσμο στην μούφα και εξελέγη χωρίς να έχει ιδέα πως πρόκειται να κυβερνήσει (ακόμα δεν έχει και ούτε πρόκειται ποτέ να έχει). Στην περίπτωσή του μίλησαν τα απωθημένα. Τώρα που πήρε το παιχνιδάκι που τόσο επιθυμούσε διαπιστώνει ότι είναι γιά πιό μεγάλα παιδάκια (άνω των 8) και κανένας από τα άλλα παιδάκια που μάζεψε γύρω του δεν μπορεί να τον βοηθήσει. Ετσι, αποφάσισε και αυτός με την σειρά του να την κάνει με ελαφρά όπως ο μπούλης πριν από αυτόν. Σιγά μην κάτσει μόνος του να διώξει 100-150.000 κόσμο γιατί τέτοια λένε οι κανόνες του παιχνιδιού από εδώ και εμπρός. Και αυτά χρειάζονται σπονδύλους. Και ένα άλλο μέρος της ανατομίας.
Συναντώ μια κυρία γνωστή της μητέρας μου και τυπική αθηναία αστή, τυχαία στον δρόμο. Την θυμάμαι σε μια άλλη συνάντηση σε μια κοινωνική συνάθροιση πριν από 3 ή 4 μήνες να μου λέει ότι έφτασε η ώρα για αποχή, γιατί μόνον μέσω αυτής μπορείς πλέον να δώσεις ισχυρά μηνύματα εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα για να απαξιώσεις ολόκληρο το κομματικό σύστημα. Στην χθεσινή όμως συνάντηση, όταν της αναφέρω ότι και εγώ θα επιλέξω την συνειδητή αποχή, την βλέπω σε κάποια αμηχανία. Κάτι ήθελε να μου πει αλλά το έφερνε γύρω γύρω. Τελικά μου αρχίζει το παραμύθι ότι τι να κάνουμε, πρέπει να δώσουμε μια απάντηση σε αυτή την ανίκανη κυβέρνηση και μου ξεφουρνίζει ότι τελικά θα ψηφίσει (πάλι)... ΝΔ!!! Κακλαμάνη και Κικίλια κυρίες και κύριοι!!! Αποχώρησα κουνώντας το κεφάλι μου εντελώς προβληματισμένος για την πορεία αυτού του τόπου.
Εσύ όλο αστές κυρίες συναντάς. Να το προσέξεις.
ΥΓ. Καλύτερα κόψε το μητρικό γάλα.
Eγω θα την σκότωνα την αστή κυρία.
Ναι, η συσπείρωση της ΝΔ ανεβαίνει, όπως και του ΠΑΣΟΚ άλλωστε. Το κόμμα του Μπαμίχα δεν ξέρω τι θα κάνει, γιατί τα αριστερά κόμματα πλην ΚΚΕ πάνε κατά διαόλου.
Παρακαλώ να ληφθεί υπόψη ότι σε αυτές τις εκλογές, από την ίδια τους την φύση, η αποχή θα είναι για τεχνικούς λόγους αρκετά πιο περιορισμένη από ότι θα ήταν κανονικά. Αυτό γιατί υπάρχουν πολυπρόσωποι τοπικοί συνδυασμοί και μάλιστα περισσότεροι από άλλες φορές λόγω της καθόδου πολλών ανεξάρτητων υποψηφίων. Έτσι κάποιος κόσμος θα πάει να ψηφίσει φίλους και συγγενείς τους. Αντί να τους κλάσει κανονικά και με τον νόμο.
Ελα μωρε όλο κάτι συμβαίνει τελικά
Έμαθα (από μια φίλη της λατρεμένης μου μητέρας - μανούλα σ' αγαπάω πολύ!) ότι ο γιος της θα πάει να ψηφίσει (μάλλον τελικά Κικίλια και αυτός), για το λόγο ότι φοβάται μην τον πιάσουν λόγω αποχής και έχει προβλήματα.
Είναι ωραίες αυτές οι φίλες;
Post a Comment