Όταν τολμά ο Παντελής...

Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή
σκεύρωσες, σάπισες στο μαγαζί
τη νιότη ξόδεψες και την ορμή
για τη δραχμή, για το πετσί

δίπλα σου τ’ όνειρο, η ζωή και το φως
μα εσύ στο κουφάρι σου κλεισμένος εντός

Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή
έντρομε, άβουλε συ φασουλή
βρώμισες τ’ όνειρο και την ψυχή
άδειο πετσί χωρίς πνοή

Έντιμοι άνθρωποι, νέα γενιά
θάψτε τους έντιμους μες στα σπαρτά
κι αυτούς που φτιάξανε τον Παντελή
σκουλήκι άχρηστο σ’ αυτή τη γη

Πάνος Τζαβέλας, Ο κυρ Παντελής

 

Στην πολιτική (όπως και στη ζωή εν γένει) έρχεται κάποτε η μοιραία στιγμή που αναμετράσαι με το πεπρωμένο σου – η στιγμή για το μεγάλο ΝΑΙ ή το μεγάλο ΟΧΙ… Η Πέμπτη 6/5, ημέρα ψήφισης των μέτρων, υπήρξε μια τέτοια ημέρα για τον βουλευτή Οικονόμου Παντελή. Ήταν η μέρα που στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, αφού με τόλμη και συνέπεια – πρωτόγνωρη για έλληνα πολιτικό – είπε το μεγάλο ΟΧΙ της λογικής και της καρδιάς του… ΟΧΙ, τα μέτρα δεν έπρεπε να περάσουν. Έτσι είχε πει, επανειλημμένως, ο Παντελής. Δεν έμεινε, όμως, μόνο στην ρητορική καταγγελία, αλλά έκανε τα λόγια του πράξη, τολμώντας να τα καταψηφίσει. Γιατί, εάν έμενε μόνο στα λόγια, πώς θα ξεχώριζε από έναν κοινό αερολόγο; Και, ως γνωστόν, μόνο αερολόγος δεν είναι ο Παντελής... Είχε από ενωρίς, άλλωστε, δώσει δείγματα γραφής. Ξιφούλκησε, ευθύς εξαρχής, με πάθος ενάντια στη λογική των μονοδρόμων. Η υπερήφανη Ελλάς, έλεγε ο Παντελής, θέλει και μπορεί να ακολουθήσει τον δικό της δρόμο, πέρα κι έξω από αμερικάνικες και ευρωπαϊκές ντιρεκτίβες και τερατογενέσεις. Η τόλμη των λόγων του είχε κάτι το υπερκόσμιο, κάτι το ουράνιο – κάτι που έκανε πολλές ελληνικές ψυχές με υπερηφάνεια να σκιρτούν...

 

Δεν ήταν εύκολη η απόφαση για τον γενναίο Παντελή. Πήγαινε (για μια εισέτι φορά) κόντρα στο ρεύμα, αψηφώντας πιέσεις και αρχηγικές οδηγίες. Αλλά τόλμησε! Τόλμησε, όπως μόνο ένας Παντελής γνωρίζει να τολμά… Διπλή η αξία της τόλμης του. Γιατί ο Παντελής ίδρωσε (κυριολεκτικά και μεταφορικά) για να εισέλθει και πάλι στη βουλή. Όλα αυτά τα τελευταία χρόνια, είχε δώσει συνεχείς εκλογικές μάχες, καταβάλλοντας τιτάνια προσπάθεια προκειμένου να (επαν)εκλεγεί βουλευτής – όλες ανεπιτυχώς. Μα η σοσιαλιστική καρδιά του άντεξε τις απανωτές απογοητεύσεις· δεν τον επρόδωσε. Και τώρα που κατάφερε, και πάλι, να κάτσει αναπαυτικά σε βουλευτικό έδρανο, βάζει το λαιμό του στην (πολιτική) γκιλοτίνα, για χάρη των ψηφοφόρων του, για χάρη των ιδεών του. Χωρίς, ούτε μια στιγμή, να σκέφτεται τον εαυτό του και το στενό συμφέρον του· χωρίς, ούτε μια στιγμή, να υπολογίζει το βέβαιο πολιτικό και προσωπικό του κόστος... Είναι μια από τις σπάνιες εκείνες φορές που η ανιδιοτέλεια νικά τη φιλοδοξία, που το μεγαλείο νικά τη μικροπρέπεια – μια από τις σπάνιες φορές που ένας πολιτικός ξεπερνά τη χαμερπή ανθρώπινη φύση του για να σταθεί στο ύψος του, για να υπηρετήσει τα ιδανικά του… Αλλά αυτός ήταν πάντοτε ο Παντελής… Και έτσι παραμένει…

Και τι δεν έχει ακούσει όλα αυτά τα χρόνια ο Παντελής… Και τι δεν έχει ανεχθεί… Κατηγορήθηκε (άδικα – να το τονίσουμε αυτό) ως κομπαστής και αερολόγος, ως αυτάρεσκος και εγωπαθής, ως φορέας φιλοδοξιών μεγαλύτερων από το πολιτικό μπόι του, ως βερμπαλιστής, σπουδαιοφανής και γραφικός. Όλα αυτά, όμως, τα υπέμεινε σαν τον Ιώβ ο Παντελής. Με τον τρόπο που μόνο οι πραγματικά Μεγάλοι ξέρουν να υπομένουν… Και να που ήλθε, επιτέλους, η ώρα για τον Παντελή να δείξει την ατσάλινη σοσιαλιστική του θέληση, να δείξει το μεγαλείο και την πυγμή που βρίσκεται πίσω απ’ αυτό το συνηθισμένο – και ίσως αντιπαθητικό – παρουσιαστικό. Με το μεγάλο και τολμηρό ΟΧΙ που εκστόμισε στα μέτρα, με τη γενναία στάση του όχι απλώς να τα καταδικάσει αλλά και να τα καταψηφίσει, απέδειξε ότι στη θλιβερή Ελλάδα υπάρχουν ακόμη αναστήματα. Είθε το παράδειγμα συνέπειας και ανιδιοτέλειας του τολμητία Παντελή να το ακολουθήσουν κι άλλοι. Γιατί ο τόπος έχει ανάγκη κι από άλλες φωνές συνέπειας, θάρρους και λεβεντιάς, όπως αυτή του Οικονόμου Παντελή…

/σχετικά άρθρα/
Reshuffle special: Η ώρα του Παντελή...