Η πρόσκληση στη χώρα μας του κ. Masanobu Sato, του (περιζήτητου) Ιάπωνος παγκοσμίου πρωταθλητού του Μαραθωνίου Αυνανισμού (Masturbate-a-thon) 2008 και 2009, είναι πλέον γεγονός. Ήταν μια παλιά ιδέα της δημοσιογράφου Άννας Παναγιωταρέα, της άλλοτε «ψυχής» γνωστού Ιδρύματος, η οποία όμως μόλις τούτες τις μέρες μπόρεσε να λάβει σάρκα και οστά. Αφορμή της προσκλήσεως, ο νέος Μαραθώνιος που θα λάβει χώρα σε λίγες μόνον ημέρες (21 Μαΐου) στον San Francisco, την πόλη του έρωτα. Είχαμε την ευκαιρία μιας σύντομης συνάντησης με τον παγκόσμιο πρωταθλητή-μαραθωνοδρόμο του παλινδρομικού σεξ κ. Sato, o οποίος μας άνοιξε την καρδιά του μιλώντας για πολλά και ενδιαφέροντα. Ας τον ακούσουμε…
Κύριε Sato, σας καλωσορίζω στην χώρα μας, την ιστορική και πανέμορφη Ελλάδα. Ποιο είναι ακριβώς το ρεκόρ σας; Τι προβλέπετε; Θα σπάσει φέτος στον νέο Μαραθώνιο του San Francisco;
Σας ευχαριστώ κι εγώ με τη σειρά μου. Το ρεκόρ μου – το παγκόσμιο ρεκόρ δηλαδή – είναι 9 ώρες και 58 λεπτά συνεχούς και αδιάλειπτης δράσης! Να ενημερώσω εσάς και τους αναγνώστες σας ότι με αυτό το ρεκόρ ανέτρεψα το προηγούμενο ρεκόρ του 2008, που ήταν 9 ώρες και 33 λεπτά – κι αυτό δικό μου ρεκόρ ήταν! Λίγο δύσκολο βλέπω να σπάσει από άλλον αθλητή ένα τέτοιο ρεκόρ – τουλάχιστον στο ορατό μέλλον. Τώρα το εάν θα σπάσει από εμένα, είναι κάτι που θα έχετε την ευκαιρία να το διαπιστώσετε σε λίγες μόνο μέρες. Λίγη υπομονή…
Ποιο είναι το μυστικό πίσω από ένα τόσο, χωρίς αμφιβολία, εντυπωσιακό ρεκόρ; Μπορείτε να μας το αποκαλύψετε;
Να σας πω. Για να φτάσεις σε τόσο υψηλά επίπεδα πρωταθλητισμού, αυτό που χρειάζεται είναι ένα μείγμα πραγμάτων. Θα έλεγα ότι απαιτείται αυτοσυγκέντρωση, φαντασία, έμπνευση, αλλά κυρίως σκληρή δουλειά! Προπόνηση, προπόνηση, προπόνηση! Αυτό θα σύστηνα στα νέα παιδιά. Χωρίς επίπονη και συστηματική προπόνηση, χωρίς σκληρή και μεθοδική δουλειά, είναι δύσκολο να φτάσεις ψηλά, να φτάσεις στον προορισμό σου!
Πολλοί θα αναρωτηθούν – και δικαίως: Με τόσες ώρες συνεχούς δράσης (μιλάμε για σχεδόν 10 ώρες αδιάλειπτης χειρομαλάξεως!), δεν υπάρχουν σωματικές παρενέργειες; Δεν παραλύουν χέρι και γεννητικό όργανο;
Ακούστε. Υπάρχουν ειδικές τεχνικές που χρησιμοποιούμε εμείς οι πρωταθλητές, όταν ενεργούμε σε τόσο υψηλά επίπεδα. Ας μην κουράσομε, όμως, τους αναγνώστες με τεχνικές λεπτομέρειες…
Πάντως, εμένα συνεχίζει να μου προκαλεί εντύπωση το πρόβλημα της καταπονήσεως της χειρός. Εγώ, ξέρετε, παίζω ένα όργανο: το ακορντεόν. Μετά από κάποιο μεγάλο διάστημα συνεχούς και επίπονης προπονήσεως, διαπιστώνω δείγματα έντονης καταπονήσεως. Εμείς οι ακορντεονίστες (όπως και οι ράφτες, οι δακτυλογράφοι κλπ.) αντιμετωπίζουμε συχνά σχετικά προβλήματα, όπως τενοντίτιδες κλπ. Εσείς πώς τα καταφέρνετε; Φοράτε μήπως κάποιο ειδικό ενισχυτικό περικάρπιο, σαν κι αυτά, λ.χ., που φορεί ο δικός μας ροκ σταρ Βασίλης Παπακωνσταντίνου;
Όχι. Δεν χρησιμοποιώ ενισχύσεις καρπού. Αφού επιμένετε, όμως, μπορώ να σας πω εν συντομία ένα-δυο πράγματα… Κάνουμε ειδικές προθερμάνσεις (ζέσταμα), λιπαίνουμε χέρι και όργανο, δεν ενεργούμε με την ίδια ένταση καθ’ όλη τη διάρκεια του αγωνίσματος (κάτι σαν το ανέβασμα και κατέβασμα ταχυτήτων στο αυτοκίνητο) κλπ. Είναι δύσκολη και επώδυνη διαδικασία – δεν θα το αρνηθώ... Αλλά, μήπως ο δρόμος προς την επιτυχία δεν είναι πάντοτε ανηφορικός;..
Μεταφέροντας, σίγουρα, την απορία πολλών αναγνωστών, θα ήθελα να σας ρωτήσω πώς αισθάνεστε όταν, μετά από συνεχή πολύωρη δράση, δεν μπορείτε να συγκρατηθείτε άλλο και «καταθέτετε τα όπλα», φτάνοντας, αναγκαστικά, στην κορύφωση…
Ίσως να ξέρετε, ότι η καθυστέρηση του οργασμού εντείνει την αίσθηση της απόλαυσης 100 – μπορεί και 1000 – φορές! Εκεί βασίζεται, άλλωστε, και η μεγάλη παράδοση του ταντρισμού με επίκεντρο την επιβράδυνση στην εκσπερμάτιση… Λίγο πριν φτάσω, λοιπόν, στην (αναγκαστική) ολοκλήρωση, αισθάνομαι ένα περίεργο και έντονο μούδιασμα. Όχι το μούδιασμα της κόπωσης και παράλυσης, αλλά ένα γλυκό μούδιασμα – σαν κάτι σπουδαίο να έρχεται… Κοκκινίζω πολύ. Τρέμω ολόκληρος, σαν να ετοιμάζεται μέσα μου μια δυνατή έκρηξη! Και μετά ακολουθεί η αγαλλίαση…
Πώς σας φάνηκε, αλήθεια, η χώρα μας; Οι άνθρωποί της;
Έχετε μια πανέμορφη χώρα με σπουδαίους ανθρώπους. Ανθρώπους πολύ ενεργητικούς, φιλόδοξους, με θέληση για πρόοδο. Δεν σας κρύβω ότι πιστεύω πως πολύ σύντομα ο τίτλος του παγκόσμιου πρωταθλητή του αθλήματός μας μπορεί κάλλιστα να κερδηθεί από έναν συμπατριώτη σας. Τα προσόντα και η έφεση στο συγκεκριμένο άθλημα δεν λείπουν…
Και από γυναίκες; Πώς κρίνετε τις Ελληνίδες; Ξεχωρίσατε καμία;
Έχετε πολύ όμορφες γυναίκες! Αυτό να λέγεται! Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε μια κυρία που έβλεπα κάθε απογευματάκι στην τηλεόραση την ώρα που στο ξενοδοχείο, ξαπλωμένος, έκανα προπόνηση. Μπήλιω Τσουκαλά νομίζω λέγεται. Θα την ξέρετε πιστεύω. Αυτή μάλιστα! Είναι μια ολοκληρωμένη γυναίκα!
Ξέρετε, της συγκεκριμένης κυρίας θαυμαστής είναι και ένας πολιτικός μας. Πάνος Παναγιωτόπουλος λέγεται. Αν και σε ελεύθερη πτώση τον τελευταίο καιρό, σε διαρκή παρακμή, δεν παύει νομίζω να είναι ένας υπολογίσιμος αντίπαλος (γέλια). Θα του δίνατε άραγε το... χέρι σας, το τόσο δουλεμένο αυτό χέρι σας, για μια... χειραψία;
Δεν τον αδικώ. Θα δώσουμε σκληρή μάχη (γέλια). Λέτε να θέλει να αμφισβητήσει και τον τίτλο μου; (γέλια) Ασφαλώς θα του έδινα το χέρι μου. Αν δεν είχε πρόβλημα ο ίδιος βέβαια... (γέλια) Πάντως, η μελαχρινή αυτή κυρία μπορεί να είναι σιτεμένη, να είναι ηλικιωμένη, αλλά είναι μια ηλικιωμένη όλο θέρμη (σ.σ. «hot old chick»). Με ενέπνευσε και με βοήθησε πολύ όλα αυτά τα μεσημέρια που πέρασα στην χώρα σας (γέλια). Αλλά ας μην μείνουμε περισσότερο σ’ αυτό το θέμα, γιατί, απ’ ό,τι ξέρω, είναι και παντρεμένη (γέλια)…
Σας ευχαριστώ εκ βάθους καρδίας. Εύχομαι ευόδωση των προσπαθειών σας και εκπλήρωση όλων των στόχων σας.
Εγώ σας ευχαριστώ. Με τη βοήθεια του Θεού, και φέτος όλα θα πάνε καλά...
