Δεν πάει ούτε μια βδομάδα από εκείνη την ηλιόλουστη Πέμπτη (μοναδικέ αλεπουδελικέ «ηλιάτορα»!..) που, στο τίμιο και γεμάτο ανθρωπιά καφενεδάκι, τα λέγαμε με τον μαΐστορα της χιουμοριστικής γραφής, τ. κειμενογράφο του Χάρρυ Κλυνν, διαφημιστή-ρεκλαματζή, αρθρογράφο στη σημαντική εφημερίδα Real News και αιώνιο πολιτευτή της ανανεωτικής (αλίμονο) Αριστεράς (καίτοι μηδέποτε εκλεγέντα), τον σπουδαίο Γιάννη Κακουλίδη! Σπάνια τέτοιες ευκαιρίες δίνονται στους τυχερούς αυτής της άχαρης ζωής και έτσι ρουφούσαμε («κυριολεκτικά», που λένε κι οι δημοσιογράφοι) το απόσταγμα πνεύματος, σπιρτάδας, πολιτικής κρίσης μα και πληροφοριών του διακεκριμένου αυτού πνευματικού μας ανθρώπου – ενός μεγάλου Έλληνα.
«Πώς τα βλέπεις τα πράγματα κυρ-Γιάννη;», ρωτούμε τον πρεσβύτη διανοούμενο με τον σεβασμό να τρέχει («κυριολεκτικά») από τα μπατζάκια. «Ξέρεις…», μας σιγοψιθυρίζει σχεδόν συνωμοτικά γέρνοντας ανεπαισθήτως και προς τη μεριά μας, «… θα πολιτευθώ με τον Φώτη! Ο τόπος χρειάζεται λύσεις! Θέλουμε και μπορούμε να προσφέρουμε! Δεν πρέπει να λείψουμε από τούτη τη μάχη!». Γνέψαμε με κατανόηση. Αλλά ο Κακουλίδης είχε κι άλλα σημαντικά να πει: «Άκουσα ότι και ο Τράγκας επιθυμεί διακαώς να πολιτευθεί. Φαίνεται να το έχει αμετάκλητα αποφασίσει. Κι έχει ενεργήσει καταλλήλως…». «Έχει ενεργήσει ή έχει ενεργηθεί;», ρωτούμε αυθορμήτως ακούγοντας τα σημαντικά νέα, αφού είχαμε ήδη γίνει κοινωνοί της πληροφορίας περί του ζέοντος προβλήματος του γνωστού δημοσιογράφου με τη δυσκοιλιότητα που τον ταλάνιζε επί μακρόν!
Δύσκολη η πρόσφατη αυτή περίοδος για τον Τράγκα, καθότι έπασχε, πράγματι, τις τελευταίες μέρες, από οδυνηρή δυσκοιλιότητα με δυσάρεστα συμπτώματα: σφίξιμο, φούσκωμα, κράμπες, στούπωμα, έντονη ερυθρίαση στο πρόσωπο, δυσκολία στο περπάτημα. «Είχε τέσσερις ολόκληρες μέρες να ενεργηθεί. Πήγε να σκάσει!», θα εκμυστηρευθεί η σύζυγός του Μαρία Καρρά. Αιτία της δυσκοιλιότητας; Σύμφωνα με πληροφορίες straight from the horse’s mouth, από το στόμα δηλ. (το γεμάτο ευωδία αυτό στόμα) του θεράποντος ιατρού του Τράγκα, ο έγκυρος δημοσιογράφος, τον τελευταίο καιρό, συνήθιζε να απολαμβάνει πάμπολλα ζουμερά λουκάνικα και μάλιστα γερμανικής προελεύσεως!
«Δε μπορώ άλλο, θα σκάσω!» ωρυόταν τις τελευταίες μέρες σχεδόν συντετριμμένος, κάθιδρος και με σπασμούς στο πρόσωπο λόγω δυσκοιλιότητας ο Τράγκας. «Πάει ο Γιώργος μου, φράκαρε!», ψέλλιζε κλαίουσα η Μαρία Καρρά. «Καράμπα!..», φώναζε (εμφανώς επηρεασμένος από τις παιδικές αναγνώσεις του Όμπραξ) ο κουμπάρος του Τράγκα και σύζυγος της Ανδριάννας Ζαρακέλη, Παναγιώτης Τζένος, «… σώστε τον!». «Μαμά μου! Στόμωσε ο έξοδος του Τράγκα! Η κοιλιά έχει γίνει σαν ασκί! Κάντε κάτι! Θα σκάσει ο άνθρωπος!», ανεφώνησε ο πιστός συνεργάτης του Τράγκα (και υιός Λάμπρου), Δημήτρης Κωνσταντάρας. «Άτιμη δυσκοιλιότητα! Άτιμα γερμανικά λουκάνικα! Τι να κάνω ρε παιδιά;», ρωτούσε ο Τράγκας με δακρυσμένα (από την πίεση και το στούπωμα) μάτια τους αγαπημένους συναδέλφους του, οι οποίοι περιεκύκλουν τον πάσχοντα Γεώργιο. Αφού για πολλοστή φορά ρεύτηκε το (γερμανικό) λουκάνικο, συνέχισε στο ίδιο συγκινητικό τέμπο: «Νίκο, υποφέρω!» φώναξε σπαρακτικά, απευθυνόμενος τούτη τη φορά ειδικά προς τον τηλεπαρουσιαστή Νίκο Χατζηνικολάου. «Ronal και ξεμυτίστε ελεύθερα!», εκέκραξε με υπερηφάνεια (μπερδεύοντας προφανώς τα φρακαρίσματα) ο αλεξανδρουπολίτης πουροκαπνιστής και σημαντικότερος εκφωνητής ρεκλάμας Αθηνών και περιχώρων.
Παρά τους οδυνηρούς πόνους και το στούπωμα, ο Τράγκας, εμφορούμενος από τη γνωστό του ανιδιοτελή πατριωτισμό, συνέχιζε να δονείται από εθνικές ανησυχίες που τόσο φαίνεται να συγκινούν το (απαιτητικό) πανελλήνιο. Ο αδούλωτος δημοσιογράφος, εξοργισμένος με τους Γερμανούς κατακτητές, δεν έδειξε πρόθυμος, ούτε τούτη τη οριακή στιγμή της οδυνηρής εντερικής φραγής, να χαριστεί στους Ούννους δεσμοφύλακες του αδίκως ταλαιπωρούμενου Ελληνισμού, οι οποίοι, μέσω της δολιοφθοράς με τα λουκάνικα εις βάρος του εθνικού μας χωνιού, επιβουλεύονταν και την εθνική αξιοπρέπεια και κυριαρχία. Ο νέος Θούριος του πνευματικού ηγέτη της σύγχρονης Βλαχομπογδανίας ήχησε ωσάν απελευθερωτικό σάλπισμα στα αυτιά των τυχερών παρισταμένων – της γνωστής εθνικοπατριωτικής entourage του Τράγκα: «Χούντα! Χουντάρα! Η ξένη ύπατη αρμοστεία κυβερνά τη χώρα! Οι διεθνείς τοκογλύφοι! Οι γουρουνάνθρωποι του Βερολίνου! Το 4ο οικονομικό Ράιχ! Οι Γερμαναράδες, οι Μέγκελε, προσπάθησαν με τα λουκάνικα να με στείλουν στον Μύστρα και τον Αποστολάρα! Η Ελλάδα τυμπανιαίο πτώμα! Η βαρονία των Αθηνών! Η βαρονία των Αθηνών και η ξεκωλιάρα η Μέρκελ έβαλαν την Ελλάδα στον αποτεφρωτήρα! Το 4ο Ράιχ των Γερμαναράδων! Το γερμανικό προτεκτοράτο του ευρωπαϊκού Νότου! Οι Τσολάκογλου και Λογοθετόπουλοι του μνημονίου! Οι πολιτικοί απατεώνες! Οι δωσίλογοι! Οι διεθνείς τοκογλύφοι! Η σαύρα του Κολωνακίου! Οι τρεις οικογένειες: Μπούτο, Γκάντι και Νεχρού! Φτωχοποίηση! Η Ελλάδα τυμπανιαίο πτώμα! Η βαρονία των Αθηνών έκανε την Ελλάδα μπανανία! Προτεκτοράτο! Πείνααα! Ατέλειωτη πείναααα! Φτωχοποίησηηη! Το δόγμα του Σοκ! Εφιάλτες! Γιοκαρίνοι! Νενέκοι! Όλα για το κασέριιιι!».
Οι παριστάμενοι συνάδελφοι του Τράγκα χειροκρότησαν εκστασιασμένοι τη δυναμική (παρά τη δυσκοιλιότητα) παράσταση του βουλωμένου δημοσιογράφου. «Θέλουν να αρπάξουν τα ασημικά της χώρας, Γιώργο!», προσέθεσε, με τη γνωστή οξυδέρκεια και άδολη φιλολαϊκότητά του, ο Χατζηνικολάου (τη στιγμή που μετρούσε τις 8 πεντοχίλιαρες επιταγές που θα ενέθετε την Κυριακή, υπέρ Λαού, στην σπουδαία εφημερίδα του), συνοφρυωμένος και έκδηλα προβληματισμένος για την πορεία αυτού του τόπου.
Τα είχε δοκιμάσει όλα ο στομωμένος πατριάρχης της εθνικότροπης δημοσιογραφίας: τι μέλι, τι ρετσινόλαδο, τι υπόθετα – τα πάντα. Αναπόφευκτα, είχε φτάσει, δυστυχώς, η ώρα του κλύσματος. Η μεγάλη ευθύνη έπεσε (όπως ήταν αναμενόμενο) στα χέρια του Σεραφείμ Κοτρώτσου (που έχει πάρει από παλιά το «κολάι» σε βοηθητικές υπηρεσίες).
Εκείνος, αφού είχε ολοκληρώσει την ανυπόκριτα φιλολαϊκή εκπομπή του σε αυτό το μετερίζι αντίστασης που ονομάζεται Real FM (στον οποίο –ας μην ξεχνούμε– παίζει κλαρίνο και η Λιάνα-Γαρυφαλλιά Κανέλλη), αφού κατετρόπωσε με τον πύρινο λόγο του Γερμανοτσολιάδες και ανάλγητους πολιτικούς, περιεργάστηκε το περίεργο μυτερό αντικείμενο που, διά της διεισδύσεως και εκχύσεως, θα ανακούφιζε τον μπαρμπα-Γιώργο της εθνικολαϊκής δημοσιογραφίας και, κραυγάζοντας «Ζήτω ο Λαός!», έσκυψε (όσο, βέβαια, του επέτρεπε η τεράστια μπάκα που έχει «χτίσει» με τα χρόνια από το μπόλικο φαί) για τα δέοντα. Ο Τράγκας έδειξε να δέχεται το κλύσμα με ένα μείγμα οδύνης αλλά και αγαλλίασης. «Αααααχ!..» – το ανακουφιστικό επιφώνημα (παρέα με έναν πρόσθετο περίεργο ήχο προερχόμενο μάλλον από τα έντερα του δημοσιογράφου) έσκισε τον αέρα, γεννώντας ελπίδες για οριστική ήττα της δυσκοιλιότητας.
Στεκόταν μπρούμυτα, με ανεβασμένη εκείνη την γεροντοτζοβενιακή μπλούζα με τα τεράστια logo, το καφέ-σκατί κασκόλ πάντα να αγκαλιάζει τον λαιμό και με ημικατεβασμένα τα παντελόνια αλλά και τα μακριά εσώβρακα (τα «long johns», επί το κομψότερον…). «Ας ελπίσουμε, Σεραφείμ, ότι σύντομα θα επανέλθει η κινητικότητα των εντέρων…», είπε ξεψυχισμένα ο ηρωικός δημοσιογράφος.
«Qui audet adipiscitur», αμόλησε με στόμφο ο ελληνομέτρης Σαράντος Καργάκος, που έσπευσε να συμπαρασταθεί στον Τράγκα μόλις έμαθε ότι υπήρξε θύμα γερμανικού δακτύλου. «Φρόντισε να σηκωθείς γρήγορα. Σε έχουν ανάγκη οι Έλληνες και η πατρίδα! Οι δανειστές θέλουν να αρπάξουν τα ασημικά της χώρας, Γιώργο!», επανέλαβε, με περισσή βεβαιότητα, ο άρτι επανακάμψας στον χώρο κατατροπώσεως της δυσκοιλιότητας, Νίκος Χατζηνικολάου, γουρλώνοντας, κατά την προσφιλή του συνήθεια, τα μάτια και ανοίγοντας διάπλατα και τα ρουθούνια. «Όχι όσο υπάρχουν Έλληνες σαν κι εμάς, Νίκο!», απάντησε αποφασιστικά (αλλά και με κάποια δόση υπεροψίας) ο (γεροντο)νέος Γιώργος Θαλάσσης. «Δεν θέλω να απογοητεύεστε!», είπε απευθυνόμενος στην ομήγυρη των παρισταμένων εκλεκτών φίλων και συναδέλφων του καθώς και της συζύγου του, η οποία μάλιστα συμφώνησε με τη γνωστή (και αρκετά εκνευριστική) τιτιβιστική φωνή της. «Μην ανησυχείτε. Σε λίγο θα γίνω φρεσκαδούρα! Carpe diem! Αδράξτε τη μέρα! Ψηλά το κεφάλι! Σας θέλω δυνατούς, σας θέλω ουμπαλάτους, σας θέλω γκατσάτους, σας θέλω κηροζινάτους!», προσέθεσε ο Τράγκας, ανεβάζοντας τα ντεσιμπέλ (αλλά και τη συγκίνηση της ομηγύρεως) στα ύψη.
Ήταν πράγματι, δυσάρεστος και βλοσυρός της τελευταίες μέρες ο Γιώργος – προφανώς από τη φραγή των εντέρων. Ήταν να τον λυπάσαι. Τέλος καλό, όλα καλά, όμως! Γιατί το πρόβλημα αντιμετωπίστηκε –ευτυχώς– με επιτυχία, αφού, συν τοις άλλοις, η κλυσματική δεξιοτεχνία του Κοτρώτσου απέβη καθοριστική. Ο Τράγκας –επιτέλους– ενεργήθηκε! Και μάλιστα, σύμφωνα με τις σχετικές πληροφορίες, ενεργήθηκε πολύ και καλά, παράγοντας άφθονη ποσότητα υλικού. «Δηλαδή; Xέστηκε;», μας ρωτά με ειλικρινή αγωνία ο συνομιλητής μας. «Όχι, προς θεού όχι· απλώς ενεργήθηκε – και μάλιστα προγραμματισμένα και ανεμπόδιστα, με τρόπο ρέοντα και ανακουφιστικό, αφού όμως ακολούθησε τη σχετική αγωγή κατά της δυσκοιλιότητας μετά κλύσματος», απαντούμε. Ενεργήθηκε ο Τράγκας και χέστηκε η φοράδα στ’ αλώνι, θα μπορούσε βέβαια να πει κανείς. Εδώ ενεργείται, και μάλιστα αφειδώλευτα, τόσο χρόνια, μέρα-νύχτα, από ραδιοφώνου και τηλεοράσεως. Και όμως...
Οι Γερμανοί είχαν στο μάτι καιρό τώρα τον Τράγκα – κοντά δυο χρόνια! Από το ρεσιτάλ καταγγελιών του δημοφιλούς και ανιδιοτελούς ευαγγελιστή των εθνικών ιδεωδών έδειχναν να έχουν χάσει τον ύπνο τους. Έτσι, καθώς φαίνεται, κατάφεραν, βάσει σχεδίου, να δημιουργήσουν εντερικές επιπλοκές στον ροκαμβολικό ρεπόρτερ, μέσω αυτών των καταραμένων γερμανικών λουκάνικων. Όμως, οι Έλληνες δεν συνηθίζουν να ηττώνται! Ο Έλλην Γεώργιος Τράγκας έδωσε τη μάχη του και τα κατάφερε! Το μεγάλο πρόβλημα της δυσκοιλιότητας φαίνεται (προσώρας έστω) να αντιμετωπίστηκε. Ο απροσκύνητος δημοσιογράφος έφραξε, στόμωσε, αλλά τελικώς νίκησε την υποβολιμαία λουκανικοπαγίδα των Γερμαναράδων, αφού η απόφραξη πέτυχε και ο λαοφιλής δημοσιογράφος ξεβούλωσε. Έτσι ο δρόμος της πολιτικής άνοιγε, πλέον, διάπλατα για τον συντρίψαντα την δυσκοιλιότητα θεματοφύλακα των εθνικών ιδεωδών, ώστε να οδηγήσει στο ξεβούλωμα και της Ελλάδος.
Λείπει από την πολιτική ο Τράγκας – αυτό να λέγεται. Με τη συμμετοχή του, η τόσο ουσιαστική και αντιπροσωπευτική του ελληνικού προβλήματος μάχη μνημονιακών-αντιμνημονιακών, παρά την ούτως ή άλλως υψηλής ποιότητας επιχειρηματολογία και των δύο στρατοπέδων, θα ανέβαινε κατηγορία. «Γίνεται; Ναι, γίνεται!». Υψηλού επιπέδου ο ανταγωνισμός όλων των αντιμαχομένων πλευρών, ωστόσο, παρ’ όλα αυτά, νομίζουμε ότι πάντα θα υπάρχει χώρος και για τον Γιώργο. Σε περιβάλλον μαζικοδημοκρατικής ανάτασης (και μάλιστα ελληνικής version), είναι να απορεί κανείς πώς ο Τράγκας έμεινε τόσο καιρό στην απέξω και δεν κόσμησε μέχρι τούδε το εθνικό μας κοινοβούλιο. Τώρα, όμως, έσφιξαν τα πράγματα πολύ (σχεδόν όσο και ο σφιγκτήρ του Γιώργου) και το ελληνικό έθνος, αντιμετωπίζοντας τη δική του εντερική φραγή, χρειάζεται ανυπερθέτως τα μεγάλα αναστήματα, τα δικά του αποτελεσματικά υπόθετα. Γι’ αυτό, ίσως, τον έγκυρο δημοσιογράφο (σε ρόλου εθνικού υπόθετου) διεκδίκησαν ταυτοχρόνως δύο visionnaires της πολιτικής, δύο πολύ στιβαροί ηγέτες-αντίδοτα στην χιλιοτραγουδισμένη «κρίση». Καμμένος και Καρατζαφέρης δείχνουν να μοιράζονται πολλά κοινά με τον εθνικώς ανησυχούντα δημοσιογράφο (με πρώτο και κύριο τη σοβαρότητα).
Σωτήρια κοιτάσματα πετρελαίου και γερμανικές αποζημιώσεις, «ελεύθερες αγορές» (δια πάσαν νόσον) και σοβιετικού τύπου κρατισμός, «Ας έρθει ένας δεκανέας!» και άμεση συμμετοχική δημοκρατία, συμπλεγματικός εθναμυντορισμός και αριστεροδεξιός οικονομισμός, ελληνική λεβεντιά και ψοφοδεής ραγιαδισμός, πτωχή πλην τιμία Ελλάς και φραγκολεβαντινισμός, η «δήλωση» του Kissinger και οι «δεκάρικοι» του Μίκη και του Γλέζου, παρακμιακοί ανεπάγγελτοι βιομήχανοι και κατσαρολάτοι «αγαναχτισμένοι», μπούληδες γόνοι με χωρίστρα και λεχρίτες σανδαλοφόροι, και με τον 24άωρο κατευναστικό, εκτονωτικό αυνανισμό του εθισμένου πολτού στα facebook και στα twitter, ο καιρός κυλάει απολαυστικά και χαυνωτικά, με τους πολιτικούς (τώρα πια) στο απόσπασμα και τους ψηφοφόρους-τηλεθεατές-ιντερνετοπρεζάκηδες στο απυρόβλητο. Όλοι επί των επάλξεων, λοιπόν, να δώσουμε απαντήσεις στα εθνικά διλήμματα. Κανείς δεν περισσεύει. Όλοι μαζί να πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας (αν και σε μόνιμη κύρτωση από την 24άωρη ιντερνετική-σοσιαλμηντιακή ποντικοαγκύλωση).
Μνημόνιο ή αντιμνημόνιο; Ευρώ ή δραχμή; Καλύπτρα ή φακιόλιον; Σκαρπίνι ευρωπαϊκό ή σαγιονάρα Μπούφαλο; Μεγάλα διλήμματα, αντιπροσωπευτικά του εθνικού προβλήματος, τα οποία, λαός και ηγεσίες ομού, μηρυκάζουν ευλαβικά. Λάλησε το αδικημένο εκκλησίασμα από την αδεκαρία και φωνάζει (τώρα πια) «κρίση!», δαχτυλοδείχνοντας ως υπαίτιους τους συνήθεις υπόπτους, υπό τους ήχους των αναπόφευκτων μηντιακών ταρατατζούμ να σιγοντάρουν τη λαϊκή ιδεοληψία. Ο σοφός Λαός, όμως, ο όμορφος και υπέροχος αυτός Λαός που θωπεύεται πατόκορφα από τους πάντες (και το ευχαριστιέται), συνειδητοποιημένος όπως πάντα και ετοιμοπόλεμος όσο ποτέ, με τις εξίσου ικανές και σοφές ηγεσίες του σε εντυπωσιακή εγρήγορση και έτοιμες να ξεστομίσουν μεγάλες αλήθειες, σχεδιάζει να αναμετρηθεί δυναμικά με τα πραγματικά προβλήματα και να βγει νικητής. Η κοινωνία, σε αξιοπρόσεκτη αφύπνιση και σφύζουσα από υγεία (όπως, άλλωστε, και οι ηγεσίες της), ζητάει λεφτά γιαουρτώνοντας τώρα κάθε (εκλεγμένο από την ίδια) πολιτικό, και ετοιμάζεται, δια των εκλογών, να πάρει την κατάσταση στα χέρια της για να δώσει τις δικές της απαντήσεις που ασφαλώς προοιωνίζονται και δυνατές λύσεις.
Ο Λαός και οι ηγεσίες του δείχνουν πλέον καθαρά ότι, μέσω των εκλογών, μπορούν να βγάλουν τη χώρα από τον παραδοσιακό ελληνικό ζόφο, από το κλίμα συνολικής και απόλυτης εκμαλάκυνσης, αφού φαίνεται να έχουν καταλάβει καλά τι εστί κρίση. Το ανεμούριον της Ελλάδος δείχνει, τούτη τη φορά περισσότερο από ποτέ άλλοτε, προς τη σωστή κατεύθυνση. Ούριος άνεμος, άνεμος αισιοδοξίας πνέει, επιτέλους, στον ευλογημένο αυτόν τόπο, χαϊδεύοντας αναζωογονητικά τους όρχεις του Έθνους. Το εντερικό σύστημα του Λαού –σε αντίθεση με αυτό του Τράγκα– δουλεύει στην εντέλεια· όθεν και η «κοινή γνώμη» ενεργείται απρόσκοπτα υπό τη διεύθυνση της (κάθε άλλο παρά υποδουλωμένης στο λαϊκό ρεύμα) μπαγκέτας των άξιων ηγεσιών της (που επίσης ενεργούνται άψογα). Η Ελλάς του ALTER (δώστε το ALTER πίσω στο Λαό!) και του MEGA, του Χατζηνικολάου και του Λαζόπουλου, η Ελλάς Μπαμπινιώτηδων και Μητρόπουλων, Μπάμπηδων και Αλέξηδων, Καζάκηδων και Βαρουφάκηδων, η αφυπνισμένη Ελλάς του facebook και του twitter αναμφίβολα ετοιμάζεται, (και) σ’ αυτές τις εκλογές, να γεννήσει εκλεπτυσμένες πολιτικές ευωδίες· ευωδίες τουλάχιστον εφάμιλλες –αν όχι και ανώτερες– αυτών που παράγουν οι δυνατές κενώσεις του Τράγκα. Toodle-oo!
