Με τον πρόσφατο ανασχηματισμό στο νεοδημοκρατικό στρατόπεδο δεν πρέπει κανείς (νουνεχής τουλάχιστον) να έμεινε παραπονεμένος. Ήταν ένας ανασχηματισμός που τα είχε όλα. Ένας «με απ’ όλα», δηλαδή (και κυρίως με πολύ κρεμμύδι και τζατζίκι – αν κρίνουμε από το στυλ πολλών εκ των συμμετεχόντων). Και τι δεν είχε…
Και Μαριάννα Πυργιώτη με το chic apolitique της, και Θανάση Νάκο με την ψαράδικη μπρουταλιτέ του, και Μαργαρίτη Τζίμα με την οξύνοια και το εκρηκτικό ταμπεραμέντο που σε κρατά πάντοτε ξάγρυπνο και έτοιμο για δυνατές πολιτικές μάχες, και Νίκο Νικολόπουλο με την παροιμιώδη ευπρέπειά του, και Γιώργο Βλάχο με τον κοσμοπολιτισμό και την βαθεία καλλιέργειά του.
Αλλά και Μάκη Γιακουμάτο είχε, με την αναγνωρισμένη απ’ όλους ευγένεια και λεπτότητά του, και Θανάση Γιαννόπουλο είχε, με την λεβεντοποιμενική αρχοντιά του, και Άρη Σπηλιωτόπουλο είχε, με την χαρωπή ανεμελιά του, και Μίλτο «Μίλκο» Βαρβιτσιώτη είχε, με την ανάλαφρη, παιδιάστικη αθωότητά του. Και βεβαίως, τις σταθερές αξίες που ακούνε στα ονόματα Χρήστος Σταϊκούρας και Νότης Μηταράκης, ενώ στα μετόπισθεν η στιβαρή και εμπνευσμένη αντιπροεδρία του Δημήτρη Λ. Αβραμόπουλου αποτελεί το καθησυχαστικό εχέγγυο για μια ελπιδοφόρα πορεία προς το μέλλον.
Ο εσωτερικός αυτός ανασχηματισμός στα (βαριά και καμπανίζοντα) όργανα της Νέας Δημοκρατίας υπήρξε, οπωσδήποτε, δημοκρατικός και ισορροπημένος Δημοκρατικός, γιατί τοποθετήθηκε σε επίσημες κομματικές θέσεις πλήθος στελεχών – και δη ικανών – της ΝΔ (κάποιοι ισχυρίζονται ότι ορισμένα στελέχη, με την φόρα που υπήρχε, στην αρχή τοποθετήθηκαν, κατά λάθος, σε δύο ή και περισσότερες θέσεις, προτού εντοπισθεί το σφάλμα και πάραυτα διορθωθεί). Ισορροπημένος, γιατί κατάφερε να συνταιριάξει – και, πιστέψτε μας, δεν είναι καθόλου εύκολο αυτό – το σφρίγος και τον ενθουσιασμό της νεότητος (λ.χ. Σπηλιωτόπουλος, «Μίλκος», Καραγκούνης) με την σοφία και την στοχαστικότητα της ωριμότητος (λ.χ. Καντερές, Αβραμόπουλος). Επίσης, κομματικά στελέχη υποστηρίζουν ότι πρόκειται για κίνηση-ματ, γιατί, με την σύνθεση των νέων οργάνων, φράζουν οι δρόμοι διαφυγής προς το νέο κόμμα χωρίς στελέχη αυτής της άχαρης ηλικιωμένης κυρίας, της οποίας το όνομα τώρα μας διαφεύγει.
Το νέο σχήμα φαίνεται να είναι και ευέλικτο, παρά τις αιτιάσεις κάποιων περί του αντιθέτου. Αν σκεφτεί κανείς ότι στις θέσεις τομεαρχών και γραμματέων τοποθετήθηκαν μόλις καμιά 150αριά στελέχη (την στιγμή που το κόμμα της ΝΔ έχει εκατοντάδες χιλιάδες εγγεγραμμένων μελών), αποδεικνύεται ότι έγινε καταφανής οικονομία δυνάμεων προκειμένου το νέο σχήμα να είναι και ευέλικτο και λειτουργικό. Σε αντίθετη περίπτωση, θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν σε επίσημες κομματικές θέσεις όλα τα νεοδημοκρατικά στελέχη, πράγμα που, μολονότι θα πρόσθετε σε δημοκρατικότητα και αντιπροσωπευτικότητα (κάτι το ιερόν στις μέρες μας), θα εμπόδιζε, ωστόσο, αναμφίβολα την ευελιξία των οργάνων. Και που θα πάμε χωρίς ευελιξία…
Ο πρόσφατος ανασχηματισμός, όμως – και λυπούμεθα που το λέμε μετά από ένα τέτοιο εγκώμιο – είχε και τα λαθάκια του. Όλοι κατάλαβαν, ότι σε αυτό το χαρμόσυνο και αναγεννητικό για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως γεγονός έριξε βαρύ τον ίσκιο της μια εξόφθαλμη αδικία – μια αδικία που δεν τιμά κανέναν από όσους την απεργάστηκαν. Η μειωτική και ιταμή αντικατάσταση του εκπροσώπου Τύπου Πάνου Παναγιωτόπουλου (περί αυτής της αδικίας ομιλούμε), στραπατσάρισε ό,τι αγαθό εκόμισε, σε επίπεδο ουσίας και εντυπώσεων, η αναμόρφωση του νεοδημοκρατικού οργανογράμματος. Ασφαλώς, όλοι γνωρίζουμε τα μειονεκτήματα του Πάνου: τις επιλεκτικές διαρροές προς συγκεκριμένα Μέσα και δημοσιογράφους καθώς και την διαμόρφωση προσωπικών στρατηγικών, τον εκνευριστικό στόμφο του, την ενοχλητική αυταρέσκεια του, την απωθητική σπουδαιοφάνειά του – στο τέλος-τέλος (όπως θα έλεγε και κάποιος ευεργέτης του Πάνου – πάνω από 90 σήμερα) και αυτή την γενικότερη αντιαισθητική φυσική παρουσία του, βρε αδελφέ, που, αντί να φέρνει ψηφοφόρους, τους έδιωχνε χιλιόμετρα μακριά.
Ο Πάνος, πράγματι, δεν μπόρεσε να τα καταφέρει στη θέση του εκπροσώπου. Φάνηκε ολίγιστος και παρωχημένος για το απαιτητικό αυτό αξίωμα. Εν πολλοίς, απέτυχε – και μάλιστα με πάταγο. Είναι αυτός, όμως, λόγος να στραπατσάρεις – και μάλιστα κατ’ αυτόν τον εξευτελιστικό τρόπο – ένα στέλεχος με τόση και τέτοια προσφορά στην παράταξη; Τη στιγμή, μάλιστα, που ήθελε – και το ήθελε τόσο πολύ! – να παραμείνει σε αυτή την θέση που του εξασφάλιζε τέτοια προβολή; Τη στιγμή που είχε υποσχεθεί ότι επρόκειτο να προσπαθήσει σκληρά για να βελτιωθεί; Επιτρέψατέ μας, σεβαστέ Πρόεδρε Αντώνη, να νομίζουμε πως όχι…
Για να αναλύσουμε τις εξελίξεις – ειδικά τις αφορώσες στον Πάνο – καταφύγαμε στα αρχεία μας, ρίχνοντας μια ματιά στα, σε ανύποπτο χρόνο, λεχθέντα (μάλλον γραφέντα) υπό του αγαπημένου μας αναρχοσυντηρητικού αρθρογράφου (ο σοβαρός Γιώργος Χαρβαλιάς θα κατανοήσει αυτή την αναγκαιότητα), του – μακαρίτη πλέον – Auberon «Bron» Waugh (υιού του Evelyn «Επιστροφή στον Brideshead» Waugh): «Οι άνθρωποι που είναι άσχημοι είναι εξίσου πιθανό να είναι ηλίθιοι και, πιθανότατα, περισσότερο δυσάρεστοι σε σύγκριση με τους ελκυστικούς» (Daily Telegraph, 16/03/1992). Θα συμφωνήσουμε, wholeheartedly, με την παρατήρηση του οξυδερκούς αρθρογράφου. Από το σημείο αυτό, όμως, μέχρι του σημείου να εξοντωθεί ηθικά και πολιτικά ο καημένος ο Πάνος, υπάρχει τεράστια απόσταση.
Ναι, δεν θα το αρνηθούμε. Οπωσδήποτε ο Πάνος είναι άσχημος. Είναι επίσης, εδώ και αρκετά χρόνια, και χονδρός, πολύ χονδρός πια – πετάγεται με δύναμη το περιττόν λίπος έξω από το παντελόνι, ενώ, πάντα λόγω πάχους, διακρίνονται έντονα, με ένα απλό και μόνο κοίταγμα στην περιοχή του προσώπου, τα διπλοσάγονα, όσο και στην περιοχή του θώρακος η έκδηλη – και, φοβούμεθα, ανεπίστρεπτη – γυναικομαστία. Επιπλέον, είναι και αυτά τα φρικτά φυτεμένα και βαμμένα μαλλιά που μοιάζουν με κράνος. Ναι, αυτό είναι, χωρίς αμφιβολία, θέαμα στερούμενο σοβαρότητος, θέαμα σπαρταριστό. Δεν θα διαφωνήσουμε. Αλλά, για μια στιγμή· για πολιτικό ψάχνουμε ή για μοντέλο; Γιατί, εντάξει, για μοντέλο ο Πάνος σίγουρα δεν κάνει. Για πολιτικός όμως;..
Σαν να μην έφταναν όλα τα παραπάνω, το θανάσιμο αμάρτημα του Πάνου φαίνεται πως είναι και κάποιο άλλο: το γεγονός πως είναι και… κοντός! Μάλιστα κυρίες και κύριοι! Κοντός! Και φαίνεται ότι ούτε η αντιπαθής φυσιογνωμία του, ούτε το αποκρουστικόν του ξύλινου και στομφώδους λόγου του, ούτε τα εμφυτευμένα και βαμμένα μαλλιά του, αλλά ούτε και το πάχος του βάρυνε στην απόφαση του Πρόεδρου να τον απαλλάξει από τα καθήκοντα του εκπροσώπου. Σύμφωνα με απόλυτα διασταυρωμένες πληροφορίες, ο βασικός λόγος για τον οποίον εξεδιώχθη ο Πάνος, το καθοριστικό γεγονός που έγειρε την πλάστιγγα υπέρ της επιλογής της εκπαραθυρώσεώς του, είναι το… εξαιρετικά χαμηλό του ύψος. Συνελόντι ειπείν, ο Πάνος εξεδιώχθη κλοτσηδόν κυρίως γιατί είναι κοντός! Το παραδέχθηκε κι ο ίδιος, με παράπονο, σε πολύ στενούς του συνεργάτες: «Ο Σαμαράς με έφαγε. Με έφαγε γιατί λέει – άκουσον, άκουσον! – ότι είμαι κοντός!»…
Ο Πρόεδρος Αντώνης – πάντα και κατά τις δικές μας πληροφορίες – είχε γίνει δέκτης εντόνων διαμαρτυριών για την αστεία εικόνα που δημιουργούσε στο κόμμα η παρουσία ενός τόσο βραχύσωμου (αλλά και τόσο φουσκωμένου σαν γάλου) ανθρώπου δίπλα στον ψηλό Πρόεδρο – ένα κοντράστ που τον παρουσίαζε ακόμη περισσότερο κοντό απ΄ όσο είναι στην πραγματικότητα. «Δεν μπορεί να μας πάρει κανείς στα σοβαρά, Πρόεδρε, με έναν τόσο κοντό εκπρόσωπο – άσε και όλα τ’ άλλα κουσούρια του Πάνου…», τόνιζαν, σε κάθε ευκαιρία, προς τον Αντώνη οι συνομιλητές του. «Είναι πραγματικά πολύ κοντός για εκπρόσωπος του κόμματος, Πρόεδρε. Και να ήταν μόνο αυτό, πάει στο καλό… Για να αναπληρώσει, όμως, το χάντικαπ του ύψους, φουσκώνει το στήθος, σηκώνει πολύ ψηλά, μουσολινικώ τω τρόπω, το σαγόνι, κάνει και αυτές τις έντονες οριζόντιες και κάθετες κινήσεις με τα χέρια, παράγοντας έτσι θέαμα ακόμη πιο κωμικό από το αρχικό.
Άσε που, με τόσο φούσκωμα, ζόρισμα και στόμφο, φοβόμαστε μην έχουμε από πλευράς του και καμιά βίαιη διαφυγή αερίων… Κι άντε τότε να μαζεύεις τα σκωπτικά σχόλια του Τύπου. Μα τον Θεό, Πρόεδρε. Δεν πάει άλλο με τον Πάνο. Πρέπει να φύγει αυτός ο περίεργος, κοντός και ιδιόμορφος βαψομαλλιάς-εμφυτευματίας από εκπρόσωπος του κόμματος!», προσέθεταν με μια φωνή. Και όλα αυτά τη στιγμή που ο Πάνος όχι μόνον προσέφερε περίσσευμα καρδίας για να ανταποκριθεί στα καθήκοντά του, όχι μόνον είχε περιορίσει το ουίσκι και τα γλυκίσματα για να χάσει κανένα κιλό, αλλά έφτασε μέχρι του εξευτελιστικού σημείου να φορά και υποδήματα με ενίσχυση στα τακούνια για να ενισχύσει, αντιστοίχως, τόσο την δική του εικόνα όσο και, κατά συνέπεια, την εικόνα του κόμματος…
Βεβαίως, ας μην απελπιστούμε· τίποτε δεν χάθηκε εντελώς. Ο Πάνος έχει ακόμη μια ευκαιρία να σβήσει τις δυσάρεστες μνήμες της αποτυχίας, από μιαν άλλη θέση – ως υφιστάμενος, τούτη τη φορά, του αντιπροέδρου Αβραμοπούλου. Και φρονούμε, ότι υπό την στιβαρή και συνάμα εμπνευσμένη καθοδήγηση του Αρκά statesman, ο Πάνος, αυτή τη φορά, έχει βάσιμες ελπίδες να τα καταφέρει…
Αν ισχύει, πάντως, ότι ο Πάνος εκπαραθυρώθηκε κυρίως λόγω του χαμηλού του ύψους, πρόκειται, οπωσδήποτε, για κατάφορη αδικία – για ένα πάρθιο βέλος στα (τροφαντά) οπίσθια του φιλότιμου Πάνου, αλλά και, ευρύτερα, της γαλάζιας παρατάξεως. Μάλιστα, κυρίες και κύριοι. Εκεί, δυστυχώς, έχει κατρακυλήσει η πολιτική στις μέρες μας… Ενώ έχεις στις πλάτες σου (ή, εν προκειμένω, στην καμπούρα σου – γιατί είναι και ελαφρώς καμπούρης ο Πάνος) τόσες μάχες, ενώ έχεις στο στήθος σου (έστω και σε κατάσταση γυναικομαστίας από το πάχος) τόσα κομματικά παράσημα, φτάνεις να χάνεις τελικά την θέση σου απλώς και μόνο επειδή είσαι κοντός… Ή, πιο σωστά, επειδή είσαι και κοντός… Quelle horreur!, όπως θα έλεγε και ο ίδιος ο (γαλλοτραφής) Πάνος…
/σχετικά άρθρα/
Πάνος Παναγιωτόπουλος: το αυτάρεσκο και αντιπαθητικό βάψιμο
