Η πασχαλινή φίμωση του Νίκου Δήμου

Δύσθυμος σηκώθηκε από το κρεβάτι του ο μπλόγκερ - φιλόσοφος μεγαλοπαρασκευιάτικα. Κάποιοι εννοούσαν να του χαλάσουν και πάλι τη διάθεση· να προκαλέσουν ανεπανόρθωτα τη φιλελεύθερή του συνείδηση· να πλήξουν ανερυθρίαστα την κοινή λογική· να προσβάλουν βάναυσα τον ορθολογισμό του. Ναι, ήταν αλήθεια: και φέτος κάποιοι θα υποστήριζαν το ψέμα του αγίου φωτός! Ο Νίκος Δήμου, όμως, όπως κάθε μεγάλη βδομάδα, ήταν αποφασισμένος να ξιφουλκήσει εναντίον των εκπροσώπων του θρησκευτικού σκοταδισμού και ανορθολογισμού· να διαφωτίσει τον λαό μας· να του πει αλήθειες. Το άγιο φως δεν υπάρχει! Με κοινούς αναπτήρες ανάβει – μπορεί και με σπίρτα! Κι όχι μόνο αυτό, αλλά και η υποδοχή του με τιμές αρχηγού κράτους δείχνει το έντονο έλλειμμα ορθολογισμού που αντιμετωπίζει η κοινωνία μας· τη μόνιμη οπισθοδρόμηση του λαού μας! Τα είπε όλα τούτα ο διανοούμενος. Τα τόλμησε. Πράγμα που οδήγησε υποψιασμένο φίλο να σχολιάσει: «Με τη φόρα που έχει πάρει o κ. Δήμου, καθόλου δεν αποκλείεται, τέτοια εποχή του χρόνου, να προβεί ακόμη και στην αποκάλυψη ότι δεν υπάρχει Θεός! Τον έχω ικανό ακόμα και γι’ αυτό, τόσο πρωτότυπος και τολμηρός που είναι!..»

Ο Νικοσδήμου, πράγματι, ως αυθεντικός φιλελεύθερος / ορθολογιστής, δεν καταλαβαίνει Χριστό. Και τολμά. Τολμά να ξεστομίσει τις μεγάλες αλήθειες. Κι έτσι, μεμιάς, χωρίς να το σκεφτεί δεύτερη φορά, ακολούθησε τη γνωστή διαδικασία: κάθισε στο γραφειάκι του και σκάρωσε στα γρήγορα ένα άρθρο· ένα άρθρο μοναδικό, πρωτότυπο, προκλητικό· ένα άρθρο κόλαφο, που χτύπαγε αλύπητα ανορθολογισμούς και προκαταλήψεις. Σ’ ένα τέταρτο το είχε ολοκληρώσει. Άλλωστε, για το θέμα αυτό είχε γράψει και ξαναγράψει. Αμέτρητες φορές. Κι είχε πάρει το κολάι.

Με το που το ολοκλήρωσε, το έστειλε στον Χρήστο Μεμή· στο πολύ ενδιαφέρον Protagon – το site στο οποίο γράφονται οι σημαντικές, πρωτότυπες απόψεις. «Παρακαλώ για άμεση δημοσίευσή του λόγω επικαιρότητας και κρισιμότητας» έγραψε. Έριξε τα μούτρα του ο διαφωτισμένος αρθρογράφος, μολονότι δεν του είχαν φερθεί εντάξει από το συγκεκριμένο site κατά το παρελθόν, αφού τολμούσαν και δημοσίευαν άρθρα και άλλων συνεργατών, κι όχι μόνο του ιδίου, ενώ τα κείμενα του συγκεκριμένου αρθρογράφου δεν τα έβαζαν μόνα τους στην πρώτη σελίδα, και μάλιστα σε ειδικό πλαίσιο, ώστε ο κόσμος να τα προσέχει όπως τους έπρεπε επί τη βάσει της διαφωτιστικής αξίας τους, αλλά τα τοποθετούσαν (άκουσον, άκουσον!) ανάμεσα στα κείμενα άλλων αρθρογράφων! Κι αυτή η συμπεριφορά εκ μέρους του site τον είχε πικράνει. Πικράνει κι εξοργίσει. «Πρέπει να δείξω στους Έλληνες την αλήθεια. Είναι δυνατόν, εν έτει 2016, να υπάρχουν άνθρωποι αδιαφώτιστοι που πιστεύουν τέτοιους μύθους σαν το “άγιο φως”;» αναρωτήθηκε οργίλος ο ορθολογισμένος Δήμου. Οργίλος, όμως, εμφανίστηκε και ο Μεμής. Και μόλις έλαβε, μέσω του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, το άρθρο («Αχ καημένε Ροϊδη! Ακόμη πιστεύουν στο “Άγιο Φως”!» ήταν ο τίτλος), αναφώνησε με τη βαριά, μακεδονίτικη προφορά του: «Πάλι τα ίδια ο Δήμου! Μα, για τ’ όνομα του Θεού! Δεν έχει κανέναν που να τον νοιάζεται να του πει να πάψει επιτέλους να γράφει, αν μη τι άλλο για λόγους αυτοπροστασίας;»

Το email του ιδιοκτήτη του Protagon όπου εξηγούσε την άρνησή του να δημοσιεύσει το κείμενο («πληκτικό», «επαναλαμβανόμενο», «χωρίς το ελάχιστο έστω ενδιαφέρον») έκαμε έξαλλο τον φιλόσοφο. «Κόβουν εμένα όπως έχουν κόψει τα τελευταία χρόνια και τον κ. Καλόπουλο που αποδείκνυε το μεγάλο ψέμα με το δήθεν άγιο φως!» μονολόγησε. «Μα θα μπορέσουν ποτέ τους οι Έλληνες να αντικρίσουν κατάματα τα μεγάλα ψέματα και να δεχτούν τις ενοχλητικές αλήθειες;» αναρωτήθηκε, ενώ έκαμε λόγο για «σκοταδισμό και ταλιμπανισμό». Και δικαίως. Ο Νικοσδήμου είχε αποτολμήσει και πάλι να μιλήσει για πράγματα που είτε δεν γνώριζαν είτε δεν τολμούσαν να πουν οι άλλοι. Χωρίς φόβο και πάθος. Με αποτέλεσμα τη φίμωση.

Η αντίδρασή του υπήρξε άμεση. Χωρίς να το σκεφτεί ούτε στιγμή, ο φιμωμένος αρθρογράφος ανήρτησε το κείμενο στο προσωπικό του blog. Και απηύθυνε δραματική έκκληση σε όλα τα ελεύθερα πνεύματα, τα διαφωτισμένα – τους αναγνώστες του: «Οι φιλελεύθερες ιδέες, ο διαφωτισμός, η κοινή λογική δεν πρέπει να ηττηθούν. Ελάτε αγαπητοί φίλοι στο blog να διαβάσετε το άρθρο μου και να το συζητήσουμε!». Ο φιλόσοφος, όμως, ήταν σίγουρος. Η Ελλάδα δεν ήθελε με τίποτα να διαφωτιστεί· να ακούσει τις μεγάλες αλήθειες. Για τον Δήμου, η δυστυχία του να είσαι Έλληνας ήταν μια κατάσταση για τα καλά παγιωμένη. Χωρίς, αλίμονο, να υπάρχει η παραμικρή ελπίδα διαφυγής.

/σχετικά άρθρα/

Πάσχα χωρίς αρνί