Oρισμένοι αναγνώστες – φίλοι του προσώπου αλλά και της ιδέας που ακούει στο όνομα Αβραμόπουλος – εξέφρασαν διαμαρτυρίες σε σχέση με το αφιέρωμά μας στον μεγάλο έλληνα πολιτικό. Κατηγορηθήκαμε για εμπάθεια, για καταφυγή σε ανακρίβειες, για υποβολιμαίες αναφορές με σκοπό, δήθεν, την απαξίωση του αντιπροέδρου (Β) της ΝΔ. Η αταλάντευτη προσήλωσή μας στη δεοντολογία μάς οδήγησε στο να αναζητήσουμε την άποψη και της «άλλης πλευράς». Δεν νομίζουμε ότι θα μπορούσαμε να βρούμε καταλληλότερο πρόσωπο, γι' αυτό το σκοπό, από τον Γιάννη Τσιριγώτη, ιδρυτικό στέλεχος του ΚΕΠ και στενό συνεργάτη του Δημήτρη Αβραμόπουλου. Ο Γιάννης, έπειτα από γερές και απαιτητικές σπουδές στην Ελλάδα (απόφοιτος του ΤΕΙ Πειραιώς στο τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων), ξεδίπλωσε το ταλέντο του στην ανταγωνιστική αγορά της Γερμανίας, αναδεικνυόμενος, μεταξύ άλλων, σε αξιοσέβαστο ρεπόρτερ-δημοσιογράφο και οικονομολόγο. Δεν αρκέστηκε, όμως, μόνο σε αυτό το ρόλο ο Γιάννης· εξελίχθηκε και σε εκδότη της δωρεάν εφημερίδας Yellow Journal! Παρά τη σημαντική δουλειά του, το ευρύ κοινό γνώρισε τον Γιάννη κυρίως μέσα από τις εκπομπές του Φίλιππου Καμπούρη. Επίσης ανέλαβε δικές του εκπομπές σε γνωστά και έγκριτα τηλεοπτικά δίκτυα (TELECITY του Γιώργου Καρατζαφέρη, ΤHΛΕΦΩΣ του Κων/νου Παπανικόλα, MAYA TV του Νότη Βολανάκη-Χαριτάκη κλπ.). Δεν στερήθηκε, όμως, και πολιτικών φιλοδοξιών ο Γιάννης. Οι πολιτικές ανησυχίες του για το μέλλον αυτού του τόπου, τον οδήγησαν στο χώρο της μάχιμης πολιτικής. Κορωνίδα της πολιτικής του δραστηριοποίησης η συμμετοχή του στην ίδρυση του ΚΕΠ, όπου συνέβαλε τα μέγιστα στην τίμια προσπάθεια για την αναγέννηση της χώρας πλάι στον Δ. Αβραμόπουλο. Σήμερα, ο Γιάννης δηλώνει πολιτικά ανένταχτος, μολονότι μέσα του, όπως ο ίδιος υποστηρίζει, παραμένει μέχρι το μεδούλι ΚΕΠικός-Αβραμοπουλικός. "Ο Αβραμοπουλισμός είναι μια φλόγα που καίει μέσα μου μέρα και νύχτα - ακόμη και σήμερα!", φέρεται ειπών... Στην αποκλειστική συνέντευξη που μας παραχώρησε με θέμα τον Δημήτρη Αβραμόπουλο, μιλάει για όλα, χωρίς φόβο και πάθος. Αναφέρεται στα μαλλιά του τέως αρχηγού του ΚΕΠ, σχολιάζει τον χαρακτήρα του, αξιολογεί ορισμένα από τα ηγετικά στελέχη του βραχύβιου κόμματος. Ζητά, επίσης, την ανασύσταση του ΚΕΠ ως μόνη λύση για την «ανάσταση» της Ελλάδος, προτείνει εκλογικές συνεργασίες και εξηγεί τις συνεχείς αποτυχίες και γκάφες του Δημήτρη Αβραμόπουλου. Τέλος, μας αποκαλύπτει, λόγω της στενής και μακροχρόνιας σχέσης και φιλίας με τον Πρόεδρο Δημήτρη, μερικές πιο «προσωπικού» χαρακτήρα πληροφορίες για τον άλλοτε κραταιό ηγέτη του ΚΕΠ, που αναδεικνύουν την προσωπικότητα του ανδρός – πληροφορίες με, αναμφίβολα, τεράστιο ενδιαφέρον. Ακολουθεί η πλήρης συνέντευξη του ιδρυτικού ΚΕΠικού στελέχους και πρώην εξ απορρήτων συνεργάτη του Δημήτρη Αβραμόπουλου:
Ο Γιάννης, αξιοσέβαστος και μαχητικός δημοσιογράφος, προώθησε όσο λίγοι τις ιδέες του ΚΕΠισμού σε Ελλάδα και Γερμανία...
...σαν άλλος Απόστολος Παύλος του ΚΕΠισμού, ο Γιάννης διαδίδει τον Λόγο του Αβραμόπουλου σε όλη την οικουμένη - εδώ στη νήσο Ρόδο...
Δύο συνάδελφοι επί τω έργω... Ο Γιάννης Τσιριγώτης, ιδρυτικό στέλεχο του ΚΕΠ και ο Άρης Σπίνος (με κοντομάνικο υποκάμισο...), έγκριτος δημοσιογράφος, κατά δήλωσίν του νομικός (σίγουρα, πάντως, κάτοχος απολυτηρίου Δημοτικού) και πολιτικός φίλος του Δημήτρη Αβραμόπουλου...
Τον Κώστα Πρέκα ο Τσιριγώτης τον έχει σαν πατέρα του (μετά τον Δημήτρη Αβραμόπουλο, έτσι;)...
"Αν δεν υπήρχε ο Δημήτρης Αβραμόπουλος, θα έπρεπε να τον εφεύρουμε!", δηλώνει, χωρίς περιστροφές, ο Γιάννης Τσιριγώτης...
Αβραμοπουλικός μέχρι μυελού οστέων ο Γιάννης...
Γιάννη, είχες πράγματι διατελέσει βασικός σύμβουλος του Αβραμόπουλου και ιδρυτικό στέλεχος του ΚΕΠ; Ναι! Σε είχε συμβουλευθεί ο Δημήτρης Αβραμόπουλος για το όνομα του ΚΕΠ, τα σύμβολα και τη γενικότερη στρατηγική του; Όχι! Αυτά τα πήρε γραμμή από την Μπίλντερμπεργκ! Τί έφταιξε, Γιάννη, και τελικά απομακρύνθηκες από τον κεντρικό πυρήνα του κόμματος; Η διάλυση του ΚΕΠ μήπως οφείλεται και στην αποδυνάμωσή του, λόγω της δικής σου απομάκρυνσης; Το εξήγησα... Η φαγωμάρα με τον Παπαναστασίου. Τον Πρόεδρο της Νεολαίας... Όλοι εσείς, οι ΚΕΠικοί, με έναν τρόπο, μοιάζατε πολύ στον Αβραμόπουλο – τόσο σε τρόπο σκέψης όσο και σε συμπεριφορά και αισθητική. Εσύ ποιους θεωρείς ως αφρόκρεμα του κόμματος και ποιους ως «κατιμά», που έβλαψαν τελικά το κόμμα; Το κόμμα μάζεψε πολλούς ντενεκέδες από άλλα κόμματα. Αυτό έφταιξε... Και η γρηγοράδα να δημιουργηθεί! Εάν υπήρχε περισσότερος χρόνος θα υπήρχε καλύτερη ποιότητα στο ΚΕΠ. Πώς θα μπορούσες να χαρακτηρίσεις, με μια-δυο λέξεις, τα παρακάτω στελέχη του ΚΕΠ;: Αριστείδης Καλογερόπουλος, Θανάσης Μυλωνόπουλος, Ελίζα Βόζεμπεργκ… Ο πρώτος καλός άνθρωπος. Ο δεύτερος ουδέτερος και η τρίτη… δικηγόρος! Ποια είναι η γνώμη σου; Πρέπει, σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, στους καιρούς κρίσης, να επανασυσταθεί το ΚΕΠ; Πρέπει, ενδεχομένως, να επιδιώξει συνεργασίες με άλλους ομοειδείς πολιτικούς φορείς, όπως λ.χ. την Ένωση Κεντρώων του Βασίλη Λεβέντη; Είμαι της άποψης του Χατζημαρκάκη της FDP Γερμανίας. Το κόμμα πρέπει να ξαναγίνει. Να διασπαστεί η ΝΔ σε τρία κομμάτια και έτσι να έχουμε καλύτερη δημοκρατία.
"Γιάννη, σε θέλω δίπλα μου, ως σύμβουλο", είπε ο Πρόεδρος Πούτιν. "Ευχαριστώ Πρόεδρε, αλλά εγώ συμβουλεύω μόνον τον Πρόεδρο του ΚΕΠ", δήλωσε ο - ατόφιος Αβραμοπουλικός - Τσιριγώτης...
Εάν θα μπορούσε να επιτευχθεί εκλογική και πολιτική συνεργασία μεταξύ ΚΕΠ και Ένωσης Κεντρώων, ποιος από τους δύο αρχηγούς, Αβραμόπουλο και Λεβέντη, πιστεύεις ότι θα έπρεπε να αναλάβει Πρόεδρος και ποιος Αντιπρόεδρος; Σε ποια θέση βλέπεις τον εαυτό σου; Ο Αβραμόπουλος Πρόεδρος. Και ο Λεβέντης Συντονιστής Επιτροπών.
Στάθηκες δίπλα στον Αβραμόπουλο μετά την επιστροφή του στη ΝΔ; Σε ικανοποίησε αυτή η επιλογή του ή μήπως ντράπηκες επειδή φίλησε κατουρημένες ποδιές για να επιστρέψει; Μαλακία του! Τώρα θα ήταν και κομματάρχης και Υπουργός για πολλαπλές φορές. Θεωρείς υποτιμητική τη συμπεριφορά του Αντώνη Σαμαρά απέναντι στον Δημήτρη Αβραμόπουλο να τον τοποθετήσει Β Αντιπρόεδρο πίσω από τον Σταύρο Δήμα; Ναι! Που αποδίδεις, γενικά, τις συνεχείς αποτυχίες του Δημήτρη Αβραμόπουλου σε ό,τι κι αν σχεδιάζει στην καριέρα του (βλ. διάλυση ΚΕΠ, αποτυχία εκλογής στην αρχηγία της ΝΔ κλπ.); Εκτελεί διαταγές! Με βάση τη στενή σχέση που δηλώνεις ότι διατηρούσες με τον Αβραμόπουλο την εποχή του ΚΕΠ, θα ήθελα να σε ρωτήσω και μερικά μικρά-προσωπικά για τον άνδρα, προκειμένου να τον γνωρίσουμε καλύτερα: Ποιο είναι το αγαπημένο του φαγητό; Ποιος ο καλύτερός του φίλος; Ποιον πολιτικό της ΝΔ αντιπαθεί περισσότερο; Είναι διπλωματικός. Το φαγητό του είναι μακαρόνια με κιμά. Ο Αυτιάς μου φάνηκε καλός φίλος του στο Μπέρ Γκάρντεν (sic), όταν εγκαινιάσαμε το Κόμμα! Καρατζαφέρη δεν χωνεύει! Γιάννη, ο Αβραμόπουλος, με βάση τη δική σου εμπειρία, έβαφε πολύ ή λίγο τα μαλλιά του; Δεν τον ρώτησα ποτέ… Και μια τελευταία ερώτηση. Έχουμε παρατηρήσει ότι προτιμάς να ντύνεσαι με μπλέιζερ, φουλάρια, γραβάτες, καπέλα - κάπως αμπιγιέ. Τί ρόλο έχει παίξει σε αυτή την επιλογή σου το ατσαλάκωτο στυλ ενδυμασίας του Δημήτρη Αβραμόπουλου; Ντυνόμουν... Τώρα που είμαι άνεργος ντύνομαι πιο απλά! Αλλά μόλις μπω στον Άλφα ή στο Σκάι ή στο Μέγκα ή στο Άλτερ θα ντύνομαι σούπερ... Αβραμοπουλικά... Αλλά εγώ είμαι και παχύς... Μην το ξεχνάς!
Ο Γιάννης Τσιριγώτης στο σπίτι-γραφείο του στα Μελίσσια Ατικής... Τις σκέψεις και αναλύσεις του Γιάννη Τσιριγώτη πάνω σε μια τεράστια γκάμα θεμάτων μπορείτε να τις αναζητήσετε στα δύο blogs που διευθύνει το άλλοτε ηγετικό στέλεχος του ΚΕΠ: tesserisepoxes123.blogspot.com και ioannis123.blogspot.com Πρόκειται, κατά τη γνώμη μας, για δύο από τα καλύτερα ελληνικά blogs, με υπερρεαλιστική αύρα, τα οποία και συστήνουμε ενθέρμως.
σχετικά άρθρα/
"Εδώ και τώρα ανασύσταση του ΚΕΠ!" ζητά ο Γιάννης Τσιριγώτης...
458 comments:
«Oldest ‹Older 201 – 400 of 458 Newer› Newest»Θέλουμε κι άλλον μίστερ μπούτια
http://img38.imageshack.us/img38/2281/94880736.jpg
http://img822.imageshack.us/img822/9595/52957736.jpg
Αγαπάμε Γιώργο Σταυρόπουλο
Ο Παπαγιάννης έχει παρεξεγηθεί διότι το όνομά του δεν ανφέρθηκε στην προκύρηξη με του υποψήφιους, προς εκτέλεση, δημοσιογράφους από την γραφικότατη χέστρα αργόσχολων επαναστατών. Καημένε Παπατζώνν ούτε για εκτέλεση δεν σ' εχουν.
Το όνομα υπήρχε, αλλά φαίνεται ότι τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ όταν διάβασαν την προκήρυξη δεν ανέφεραν στα δελτία και ρεπορτάζ τους το όνομά του γιατί αναρωτήθηκαν:
- Ποιος είναι αυτός ο Παπαγιάννης;
Οι φωτογραφίες του Mr Μπούτια έχουν ένα χαρακτηριστικό: είναι όλες πολύ ερεθιστικές!
Mea Culpa! Το όνομα υπήρχε, απλά τον φουκαρά τον Γιάννη τον έχουνε γραμμένο εκεί που δεν πιάνει ούτε το μελάνι, συνεπώς δεν τον ανέφεραν καν. Πόσα χτυπήματα μπορεί να δεχτεί ακόμα η μάχιμη και ανεξάρτητη δημοσιογραφία;
..."του ξεφτιλισμένου χοντροκοιλαρά Θέμου Αναστασιάδη".
Πραγματικά η καλύτερη ατάκα της προκήρυξης φίλε. Μαζί με τον "νεοελληνικό τσαμπουκά¨ του Κωστόπουλου, την προειδοποίηση για το τένις του "Χατζημαλάκα του Αλτερ" και την απειλή καταστροφής της ομορφιονιοσύνης του Μαρακάκη με χαράκωμα.
Αν μη τί άλλο, μέσα στη μαλακία της η χέστα επαναστατών προσφέρει καλές ατάκες
Είδα ότι ο Γιάννης Τσιριγώτης γράφει στο tesserisepoxes και στην ανάρτηση για τους ανθρώπους που έχει γνωρίσει και τους έχει πάρει συνέντευξη, ότι συνεντευξίασε και τον Γιάννη Παπαγιάννη!
Μεγάλο scoop του Τσιριγώτη.
Ξέρω κάποια φίλη μου που είχε το προνόμιο να την φιλήσει ο... Δημήτρης Ιατρόπουλος. Επρόκειτο (σύμφωνα με τα λεγόμενά της) για ένα παθιασμένο μα πικρό σε γεύση (ίσως από το τσιγάρο) φιλί.
http://www.youtube.com/watch?v=BMt3OsUet_I
http://www.youtube.com/watch?v=a1pWv7B4hng
Ειναι αληθεια οτι το κοντομοντελο δουλευει πλεον σε καταστημα?Πωλητρια αν δεν κανω λαθος.
για την ιωαννα λες; δεν ξερω, αν ξερει κανεις ας μας πληροφορησει σε ποιο μηπως παμε να την ενισχυσουμε, η δουλεια εξ αλλου δεν ειναι ντροπη.
Καλές οι φωτογραφίες από το μπάνιο και το σαλόνι του, αλλά ας μας γράψει ο Τσιριγώτης και τη γνώμη του για το κοντό μοντέλο,
Ο Μάκης Γιομπαζολιάς, ο κ. "Ανοιχτά Χαρτιά", δεν λέει και πολλά πράγματα ως αντικαταστάτης του Παπαγιάννη. Μιλάει πολύ, διακόπτει και καλύπτει με τον λόγο του όλους τους λοιπούς πανελίστες. Τη νύφη ειδικά πληρώνει η κατακαημένη η Τάνια, την οποία ο Μάκης δεν αφήνει σε χλωρό κλαρί. Της τα έχει μαζεμένα από την εποχή που ο σύζυγός της, ο Θεόκλητος ο φροντιστηριάκιας, τον πήρε τηλέφωνο και τον... έβρισε για χάρη της συζύγου του Τάνιας.
Ο Μάκης βέβαια δικαίως εμφανίζεται πύρκαυλος στην ομιλία, τώρα που αντικαθιστά τον Παπαγιάννη, γιατί βγάζει όλα τα απωθημένα του. Βλέπετε ζητά, χρόνια τώρα, δική του εκπομπή από τον ιδιοκτήτη του καναλιού Φ. Βρυώνη, αλλά να λαμβάνει πάντα την ίδια στερεότυπη απάντηση: "Βρες πρώτα σπόνσορα για την εκπομπή, κάποιον να μου πληρώνει τον χρόνο, και εγώ τότε θα σου δώσω καμιά ωρίτσα προγράμματος".
Μικρό κανάλι, μεγάλα προβλήματα...
Τσιριγώτης: ο άνδρας που αγαπά τις γυναίκες
http://www.youtube.com/watch?v=qygDudp8hsM&feature=PlayList&p=C7A8605AD2745BE1&playnext=1&index=27
Baps, H Ioanna Dementi douleyei akoma edw ???
http://img204.imageshack.us/img204/4776/dermalaser.jpg
Κατά πληροφορίες, η Ιωάννα Δεμεντη διατηρεί σχέση με τον γνωστό κονφερανσιέ Κώστα Βενετσάνο. Αν θα πάνε και σε γάμο δεν το ξέρουμε.
Σε δείπνο που παρέθεσε χθες ο Πρωθυπουργός σε βουλευτές του ΠΑΣΟΚ συνέβη ένα ατύχημα: κόκκαλο έκατσε προς στιγμήν στον λαιμό του Γιώργου με αποτέλεσμα έντονο βήχα και τάση προς πνιγμό. Ευτυχώς ο κίνδυνος πέρασε μετά από περίπου ένα λεπτό και τώρα ο Πρωθυπουργός είναι απολύτως καλά.
Διαβάζω τους διαλόγους για τα ρολόγια με τον Μίκυ με αφορμή το πράγματι υπέρχο WOT του Captain Sensible και μου ήρθε μια σκέψη που θα την θέσω σαν κουίζ.
ΚΟΥΙΖ ΓΙΑ ΔΥΝΑΤΟΥΣ ΛΥΤΕΣ (δεν έχω την απάντηση γιατί το έχω και γω απορία, αφού μόνο αμυδρά θυμάμαι την σκηνή):
Μήπως θυμάται κανείς ποιος ήρωας του Μίκυ Μάους [και σε ποια ιστορία] έδειχνε έναν φίλο του και έλεγε "o φίλος μου ο Κοτσαύτης"; Ποιος ήταν αυτός ο περίεργος φίλος και ποιανού ήρωα φίλος ήταν; Του Μίκυ; Του Γκαστόνε; Κάποιου άλλου;;;
Ξέρω ότι είναι δύσκολο κουίζ και ότι πιθανότατα δεν θα υπάρξει απάντηση, αλλά έτσι το ρωτάω μπας και βρεθεί κανένας "περίεργος" που τυχαίνει να το θυμάται.
Στο φίλο μου τον Βαψομαλλιά με αγάπη.
http://img38.imageshack.us/img38/8600/krissfetas.jpg
Κρις Σφέτας
Ioanna Dementi sorry gia tin enoxlisi kai pali apla stin pisw meria tis kartas eixe afto to onomatepitheto kai to tilefwno, in case pou to xreiazesai kserw gw
http://img5.imageshack.us/img5/9749/dementi2.jpg
Η Ιωάννα Δεμέντη και η οικογένειά της ψηφίζουν Νέα Δημοκρατία.
Τελικά φαίνεται ότι είχαν δίκιο όσοι ήταν κουμπωμένοι απέναντι στον Χάρη Μπότσαρη, τον πρώην παρτεναίρ της Αριστέας Μπουγάτσου στον ΣΚΑΪ, και (δήθεν όπως φαίνεται) αποκαλυπτικό δημοσιογράφο. Αφού είχε κατηγορηθεί από τους εργαζόμενους στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ ως μαντρόσκυλο των αφεντικών-Αλαφούζων και μόνιμος απεργοσπάστης-διώκτης κάθε απεργού στον σταθμό, τώρα βρίσκεται στο παρακμιακό ππατσαβουροέντυπο "Παρασκήνιο" παρέα με Ντάσκες και Παπαγιάννηδες. Αλλά προσελήφθη, με τον γνωστό έντιμο τρόπο που έχει γραφεί και εδώ και σε άλλα blogs, και στον ραδιοσταθμό "Ξένιος" των Λιοσίων μαζί με όλη την τρελοπαρέα και με παχυλές (ή "παχουλές" όπως λέει και η Τάνια) αμοιβές, τη στιγμή που ο σταθμός είναι μέσα και χρωστάει σε όλους τους (χαμηλόμισθους) συντάκτες. Την απικαλυπτική δημοσιογραφία την έχει κανείς στο αίμα του. Δεν είναι παίξε-γέλασε.
""να που είναι το κοντό μοντέλο
http://www.facebook.com/photo.php?pid=4557749&id=116249932001""
Καλε η ιωαννα ειναι αυτη 'η η τζοαν κολλινς κατευθειαν απο του μουσειο κερινων του τισο?
και ο αλλος δεν ειναι ο παλαιος παρουσιαστης της παμμεγιστης ΥΕΝΕΔ?
Τώρα που βρήκες που είναι η Ιωάννα ρε φίλε δε βρίσκεις και το εικόνισμα που ακούει στο όνομα Τερλέγκας που τον ψάχνουμε παντού και δεν τον βρίσκουμε;
Η σέχτα επαναστατών- μπράβων της νύχτας και της μυκονου- έστειλε επιτέλους προκήρυξη αναλαμβάνοντας την ευθύνη της δολοφονίας του Σ Γκιόλια.
Η σέχτα επαναστατών προειδοποιεί ότι αν το Ελλαδικό κοινό δεν σταματήσει να διαβάζει τις μοβοκίτρινες φυλλάδες όπως Espresso, Ciao κλπ, ή να επισκέπτεται τα λευκοκίτρινα μπλόγκς τύπου τρωκτικό,nonews και bourdela.gr, τότε θα αναγκαστεί να δολοφονήσει την Πετ-ρούλα από τον σταρ τσάνελεμε, τον antigay σκύλο της Τατιάνας Στεφανίδου, την Τζούλια Αλεξανδράτου και τον ρατσιστη σκυλων μάνατζερ της Λουλη Νταβά, τον θωμα Μπακαλακο,την Χαρουλα Λαμπρακη-Σιανιδη, τον βενζινά από όπου ο Κοντομηνάς βάζει βενζίνη στην καγιέν του, τον ψιλικατζή από όπου ο Κοντομηνάς αγοράζει τσίχλες,τις τσιχλες που υποτασσονται στην μασελα του και την psilikatzou.com. κλπ.
Αν δεν συμμορφωθούμε με τας υποδείξεις τους, όταν –κατά τραγική σύμπτωση- η κυβέρνηση πάρει τα επόμενα αντιλαϊκά μέτρα, θα σκοτώσουν ξανά και ξανά μέχρι να αλλάξουμε επιτέλους μυαλά και να γίνουμε άνθρωποι σωστοι.Η ζωη εν ταφω...
Τα μόνα έντυπα που η σέχτα ανάστατων ταλιμπάν επιτρέπει να διαβάζουμε είναι η Πράβντα -μόνο τα τεύχη της δεκαετίας του ’30- Λαϊκή Ημερησία του Πεκίνου μεχρι την σελιδα 7, και η Rodong Sinmun της Βορείου Κορέας...
Μαρία Δημητρέλλη σ'αγαπάω πολύ. Το ακούς? Σ'αγαπάω όσο τίποτε άλλο στη γη...
http://www.youtube.com/watch?v=80vmD3HiS2o
ποια ειναι δαυτη?καμια απομαχη σφαιροβολος της ανατολικης γερμανιας ;
διασταυρωση ανοργασμικης αρκουδας του καναδα με αλβανο κτηνοβατη θηριοδαμαστη τσεχικου τσιρκου ;
Η Μαρία Δημητρέλη εργάζεται στην Πολυεκδοτική του Νότη Βολανάκη.
Φίλε πολύ ωραία η ανάλυσή σου για τη Σέχτα αλλά έχω μια απορία: γιατί την Λαϊκή Ημερησία Πεκίνου θα πρέπει να την διαβάζουμε μόνο μέχρι τη σελίδα 7;
Εγώ θέλω να ρωτήσω το φίλο που έκανε την ερώτηση. Σου προκαλεί απορία η ανάγνωση της Λαϊκής Ημερησίας Πεκίνου μέχρι τη σελίδα 7αλλά όχι η ανάγνωση της των τευχών της Πράβδα της δεκαετίας του 30;
Συζήτηση με παλαιό, ισχυρό πασοκικό στέλεχος, πρώην υπουργό, με πολύ καλές σχέσεις τόσο με τον Ανδρέα όσο και με τον Γιωργάκη Παπανδρέου (κυρίως με τον πρώτο). Η συζήτηση καταλήγει αναπόφευκτα στα κουτσομπολιά που μας ενδιαφέρουν πολύ και τους δύο, τόσο για τον Παπατζή όσο και για τον θλιβερό γιό του.
"Ο Γιωργάκης, όπως καταλαβαίνεις, με έναν τρόπο μισούσε τον Ανδρέα. Αισθανόταν από μικρός ότι δεν είχε την αποδοχή του πατέρα του. Ο πατέρας πληθωρικός και ο γιός ξενέρωτος. Αυτή ήταν η εικόνα. Δεν έχανε ευκαιρία να δείχνει μια ελαφρά περιφρόνηση προς τον γιό του ο Ανδρέας. Τον θεωρούσε κάτι σαν nerd. Υπήρχε πάντα ένταση. Το έβλεπες και στο σπίτι τους, ακόμη και στις διάφορες γιορτές, πίσω από τα τυπικά χαμόγελα. Ο ένας δεν ενέκρινε τις προτιμήσεις και το στυλ του άλλου. Αυτή η ένταση μάλλον οδήγησε τον κατά τ' άλλα ευγενή Γιώργο να σηκώσει χέρι στον πατέρα του. Να τον ξυλοκοπήσει. Ο Ανδρέας ουσιαστικά δεν του το συγχώρησε ποτέ. Αυτό που απεχθανόταν ο Γιωργάκης στον πατέρα του ήταν η πουτανιάρικη φύση του. Το ότι τα γούστα του στις γυναίκες ήταν πολύ λαϊκά. Του άρεσαν οι νταρντάνες. Ήθελε να απλώνει το χέρι του και να πιάνει κρέας, πολύ κρέας. Πάντα του άρεσαν οι νταρντάνες. Η Κατέλη, η Πατρονικόλα, η Δήμητρα. Και τόσες άλλες. Πιστεύω ότι η τεράστια αντιπάθεια του Γιώργου προς τη Δήμητρα προέρχεται από το γενικό στυλ και την εμφάνισή της και όχι μόνο γιατί εξ αιτίας της ο Ανδρέας χώρισε την πολυαγαπημένη του μητέρα, τη Μάργκαρετ. Στον Γιώργο τίποτα δεν άρεσε στη Δήμητρα. Ήταν νταρντάνα, με μπούτια και στήθια και βαμμένη ξανθιά. Ο Γιώργος την σνόμπαρε. Άλλωστε και εσύ τα ξέρεις τα γούστα του. Του αρέσουν οι μελαχρινές, λεπτές και ψηλές. Οι μελαχρινές αέρινες γυναίκες. Όλες του οι γυναίκες, νόμιμες και παράνομες,αυτό το στυλ είχαν. Δεν συγχώρησε ποτέ ο Γιώργος στον πατέρα του το πουτανιάρικο γούστο. Ούτε και μετά θάνατον".
*η Κατσέλη
Εσύ με το lada
Oi φάπες που έρηξες ήταν λίγες. Βούρδουλα θέλει για γαμήση! Για αυτό πάρε την άλλη την καιρνούργια και εξήγησέ της ότι με πούτσο και σφαλιάρα αλλά και με χάδια και κτλ... εάν είναι καλή θα την βγάλει μαζί σου. Μήν αλλάξεις αυτοκίνητο. Ψώνιο είναι η γκόμενα
Με ποια νυν υπουργό είδε ο Γιωργάκης να χαριεντίζεται ο πατέρας του στις αρχές της δεκαετίας του 80?
Ρε Μεγκάνθρωπε δεν ντράπηκες λίγο να ξεστομίσεις τέτοια ατάκα περί κληρονομικότητας στην πολιτική; Μέχρι κι ο φορτηγατζής που θα πρεπε να ναι στη σέντρα, τα τούμπαρε και βγήκε και ήρωας.
http://www.youtube.com/watch?v=MOSENYikzeg
αγαπητε 3.36 μεχρι την σελιδα 7 γιατι μετα ακολουθουν τα μεταλλαγμενα καπιταλιστικα προτυπα της νεοκινας,σελιδες για οικονομια,χρηματιστηριακο τζογο,τοπικο και ξενο σαχλο λαιφσταιλ κλπ κλπ.
μην παθουν τα φυλακοπαιδα κανενα καλτσιουρ σοκ !
tzina ntroulis ποτε θα παντρευτεις;
φιλιππα ντρουλης καμπουρη ποτε θα εκλεγεις ;
Zητω ο εθνικος (και παναθηναικος) πουσταρ .
Τι είπες τώρα ρε φίλε; Τις είχε αρπάξει ο αρχιλαμόγιας Ανδρέας από το φλώρο τον Τζέφρυ;
Η ζούγκλα που βασιλεύει στα μεγάλα τζάκια.
Πάντως ο Ανδρέας μπορεί να έκανε ένα γιο πύραυλο (το Γιωργάκη) αλλά στα υπόλοιπα παιδιά στάθηκε τυχερός. Μεγάλη τύχη πράγματι. Αστέρια όλα.
Όλα τα παιδιά είναι αστέρια. Το καθένα βέβαια με τον τρόπο του. Αυτός που είναι πολύ μοχθηρός και μουλωχτός είναι ο συγγραφέας Νίκος. Βοά η πιάτσα για το εάν και κατά πόσον γράφει ο ίδιος μόνος του τα ελληνικά βιβλία του. Ατύχησε ο Νίκος στον γάμο του. Άλλη ήθελε να παντρευτεί. Ήταν ερωτευμένος όχι με την νυν σύζυγό του. Αλλά του έμεινε έγγυος η νυν. Ετσι πιέστηκε να την πάρει. Μαλάκας. Όλοι οι άντρες μαλάκες είναι όταν βρίσκονται στην πρέζα του αιδοίου. Την πάτησε. Πως να μην μπλέξει με τη Δαμανάκη μετά. Άτυχος ο γάμος. Του Νίκου του αρέσουν τα λεφτά. Πολύ. Πάρα πολύ. Γι' αυτό και τώρα το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι οι επαφές με επιχειρηματίες. Η πράσινη ανάπτυξη είναι μεγάλο σχέδιο. Το νέο χρηματιστήριο. Θα πέσει γενναίο φαγοπότι. Κούφιος λοιπόν ο Νίκος. Κούφιος και συμπλεγματικός. Πολλά συμπλέγματα. Πάρα πολλά. Ο άλλος αδελφός ο φαλακρός, ο Αντρίκος, είναι αφελής αλλά καλύτερο παιδί. Αμερικανάκι. Γελαστός. Σκάνδαλο βέβαια η καθηγητική μεταφορά του από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα. Με προσωπική παρέμβαση του τότε υπουργού Παιδείας Αρσένη. Ο Νίκος είναι πάντα ολιγόλογος και κατηφής. Πονηρός και φιλόδοξος. Προβληματικός. Τσιριγωτικός. Φυσικά και παραδόπιστος. Αλλά και βαψομαλλιάς. Η Σοφία είναι άλλη περίπτωση. Εκτός συναγωνισμού. Και μόνο ότι παντρεύτηκε τον Θόδωρο "Όνειδος" Κατσανέβα λέει πολλά. Σπασμένα νεύρα, ψυχικά προβλήματα, θρησκευτικές σέκτες. Ψυχική διάλυση έφεραν τα πολιτικά και οικογενειακά σε αυτή την ευαίσθητη ψυχή. Κρίμα για τη Σοφία. Τη θλιμμένη Σοφία. Που την συμπαθούσε πολύ ο Παπατζής πατέρας της.
Ο Κατσανέβας είναι εκτός συναγωνισμού στην κακοψυχία και το ψωνιλίκι. Μόνο που τον βλέπει κανείς το καταλαβαίνει. Ο άνθρωπος φωνάζει από χιλιόμετρο ότι είναι κομπλεξικός. Ίσως ο χειρότερος έλληνας. Χειρότερος κι από τον πεθερό του.
Κτηνώδης περίπτωση πράγματι αυτός ο πρώην καλλιτέχνης (κιθαριστής) Τεό Νέβας - Θόδωρος Κατσανέβας. Τώρα που δεν μπορεί να μασήσει από την σοσιαλιστική πίτα, το έχει ρίξει στον εθνικισμό. Κάποιος αραπάκος του είπε πριν δυο μήνες μια κουβέντα παραπάνω και αυτός βγήκε και είπε ότι δέχτηκε επίθεση από τους αλλοδαπούς επειδή "πρωτοστατεί στον αγώνα για να φύγουν από την Ελλάδα οι λαθρομετανάστες". Δηλαδή ένα αφρικανός είδε τον Κατσανέβα που πήγαινε με μια γκομενίτσα (σιτεμένη) σε ένα ταβερνείο (έτσι είχε δηλώσει) και είπε: "Αχά! Ο Κατσανέβας που μας θέλει έξω από την Ελλάδα! Για να του δώσουμε μία!".
"Ευτυχώς κράτησα την ψυχραιμία μου και δεν τράβηξα πιστόλι" είπε μετά ο Τεό. Να δούμε και τον Νέβα σε ρόλο καουμπόι-πιστολά και τι στον κόσμο...
Βλέπω τον υπεργραφικό φορτηγατζή Τζωρτζάτο στο Mega να τον σφυροκοπά ο Καψής που βρήκε άδειο γήπεδο και την είδε Χατζηνικολάκης. Του λέει ο Καψής ότι είναι ιδιοκτήτης πολλών φορτηγών και ο Τζ. λέει το αμίμητο: "Κυριέ μου, γι' αυτά τα ανθρωπάκια παλεύω τους οδηγούς μου!"...Γειά σου ρε Τζωρτζάτε γίγαντα φιλεύσπλαχνε!!
Ερχονται εδώ και δένουν τα κλασσικά βιντεο του Επαγγελματία που είχαν κυκλοφορήσει προ λίγων μηνών:
http://www.youtube.com/watch?v=nGnbXqvG9Mo
http://www.youtube.com/watch?v=GkRyhb9NaSM&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=91zlMXQxa2M&feature=related
Πράγματι φίλε. Για τα ανθρωπάκια που "κοιμούνται σε δωματιάκια 4 Χ 4", όπως είπε ο εκπρόσωπος των ιδιοκτητών.
Βάψ η Λίλα Αλιφραγκή τι απέγινε?
Τρελοπαρέα
http://img571.imageshack.us/img571/4935/mpoutiasethnikoslilaali
Ο Ανδρέας πρόσεχε στις γυναίκες περισσότερο τα μεγάλα καπούλια και "μπαλκόνια". Με αυτά του έτρεχαν τα σάλια. Ο Γιώργος κοιτάει περισσότερο το πρόσωπο και τα μαλλιά. Αλλά και τις γάμπες.
Ο πατέρας έπινε, ο Γιώργος ξενέρωτος.
Ο Ανδρέας έτρωγε και τηγανιτά. Ο Γιώργος ποτέ. Το μόνο κοινό που μοιράζονταν στο γούστο τους στο φαγητό ήταν η αγάπη τους για την σφυρίδα.
Ο μακαρίτης κάπνιζε (πίπα με καπνό Erinmore). o ΓΑΠ τίποτε (εκτός από grass όταν ήταν μικρός, ως φοιτητής, αλλά για λόγους μόδας της εποχής)
Ο μακαρίτης πατέρας φόραγε κλασικά λευκά σώβρακα τύπου μπόξερ, αλλά κάποιες φορές (μετά τα 60) και σλιπ Ήλιος. Ο υιός Γιώργος φορά αποκλειστικά σλιπ (μοντέρνα μικρού σχήματος σλιπ, όχι τύπου Μινέρβα σαν του Παπαγιάννη).
Ο μακαρίτης φόραγε καπέλο. Ο Γιώργος προτιμά να επιδεικνύει τη φαλάκρα του (εκτός από αυτά τα καλύματα που φοράει όταν κάνει ποδήλατο και κανό).
Ο Ανδρέας συνήθιζε να φορά σταυρωτά (σακουλέ) κοστούμια (με γραβάτες λαχούρι). Ο Γιώργος φορά αποκλειστικά μονόπετα. Κρίμα. Θα γελάγαμε πολύ αν βλέπαμε τον Γιώργο με σταυρωτό.
Μινέρβα σωβρακάρες φορά ο Παπατζών; Αν είναι δυνατόν
Μα το έχει παραδεχτεί και ο ίδιος, αλλά το έχει εκυστηρευτεί και η Ελεάννα Τρυφίδου. Δεν θυμάμαι μόνο αν ήταν πράγματι Μινέρβα ή μήπως ήταν Ατθίς. Σε ραδιοφωνική εκπομπή στον Real fm, με Παπαγιάννη και Τρυφίδου, ο ίδιος ο Παπαγιάννης έλεγε ότι είναι πολύ κλασσικός στο ντύσιμο. Μάλιστα, δήλωσε ότι δεν ψωνίζει ποτέ ο ίδιος ρούχα, αλλά του ψωνίζει η γυναίκα του. Σε αυτό το κλίμα, και έπειτα από σχετική ερώτηση της Τρυφίδου, ο Γιάννης δήλωσε ότι φορά μόνον λευκά εσώρουχα (σωστός εδώ) και μάλιστα κλασσικά σλιπ και φανέλες με τιράντες! Και όταν η Ελεάννα γέλασε και αμφισβήτησε αυτό το γεγονός, ο φίλος μας ο Γιάννης έκανε μια κίνηση και έδειξε λιγάκι φανέλα και σώβρακο. Αμέσως μετά η Ελεάννα επείσθη. Πράγματι κάτω από τα ρούχα υπήρχαν εσώρουχα (Μινέρβα ή Ατθίς) κλασσικής, παραδοσιακής αισθητικής.
Πάντως με μοντέρνες ή κλασικές σωβρακοφανέλες ο Παπαγιάννης είναι πολύ καλύτερος από τον Γιομπαζολιά. Το δελτίο δεν βλέπεται τώρα που λείπει Παπαγιάννης. Ο Γιομπαζολιάς είναι πολύ εκνευριστικός.
Σήμερα το πρωί είχε εκπομπή ο Παπαγιάννης στο ραδιόφωνο και έγινε μια αναφορά στο μπλογκ σου. Νομίζω για τον Χατζάρα που θα είναι υποψήφιος δήμαρχος στην αθήνα. Άλλος σωτήρας αυτός.
Υπάρχει και μια ακόμα διαφορά Ανδρέα Γιώργου. Ο πρώτος προτιμούσε τα γνωστά μας ρολόγια με δείκτες, ενώ ο πανέξυπνος και υπερμοντέρνος γιος του προτιμά τα... ηλεκτρονικά ρολόγια (όπως αυτά που φορούσαν οι μαλάκες τη δεκαετία του 80)!!! Δεν ξέρουμε μήπως έχει και ηλεκτρονικό ρολόι με ενσωματωμένο κομπιουτεράκι.
http://ecx.images-amazon.com/images/I/41Ds95HRUxL.jpg
Πολύ εύστοχα όσα γράφηκαν γιά τις σχέσεις πατρός-υιού. Ο Αντρέας (ποτέ Ανδρέας) κλασικός ηδονιστής-μπουζουκόβιος με ολίγη πατίνα εξωτερικού (όχι πολύ διαφορετικός στο στυλ από τον μπουχέσα τον Κωστάκη τηρουμένων των αναλογιών) και ο γιός το γκάου που μας διασκεδάζει το οποίο δεν προέβη ποτέ στην απαραίτητη πατροκτονία όπως είχε πει και ο συγκροτημένος καθηγητής Στεφανής σε συνέντευξή του με θέμα τους Παπανδρέου παλιότερα. Απολύτως φυσιολογικές καταστάσεις δηλαδή, όπως βλέπουμε κάτι ανάξιους και ευνουχισμένους (από τον πατέρα-αφέντη) φλούφληδες να αναλαμβάνουν τις οικογενειακές επιχειρήσεις. Την πατροκτονία βέβαια την συντέλεσε ο Αντριου με τον καλύτερο τρόπο με τα γνωστά αποτελέσματα γιά όλους (τους δυστυχους) εμάς.
Από κάθε άποψη λοιπόν υπερτερεί ο Αντρέας και φυσικά στο θέμα του στυλ. Νομίζω ότι η πιό στυλιστικά πετυχημένη περίοδός του ήταν η δεκαετία του '70, τότε που ήταν ακόμα κομψός με τα ζιβάγκο, τις φαβορίτες, τα δερμάτινα επικάρπια-λουριά ρολογιού (εννοείται με δείκτες), φαρδειές δερμάτινες ζώνες κοκ.
Μιά λεπτομέρεια που ίσως είναι άγνωστη ήταν η αγάπη του Αντρέα γιά τις φωτογραφικές μηχανές (όχι την φωτογραφία καθώς ποτέ δεν υπήρξε καλός φωτογράφος) και ειδικά γιά τις διάσημες (και πανάκριβες) Leica με αρκετές στην συλλογή του (συνήθως δώρα). Ο ξενέρωτος Γιωργάκης, και εκεί κακέκτυπο, έχει γεμίσει το flickr με ξενέρωτες ψηφιακές υποτίθεται δικές του όπως έχει αναφέρει και ο Κασιμάτης.
Το κασιμάτειο σημείωμα γιά τις "επιδόσεις" του Γιωργάκη στην "Κ":
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_16/06/2010_404657
Ο Ανδρέας εκτός από φωτογραφικές μηχανές νομίζω ότι ήταν από τους πρώτους που χρησιμοποίησαν και κάμερες. Έχει τραβήξει πολύ υλικό από οικογενειακές στιγμές. Μου φαίνεται ότι υπάρχει και ένα ντοκυμανταίρ με τέτοιο υλικό, γυρισμένο από τον Πιλάβιο. Φαίνεται ότι ο μουστακαλής Νίκος Πιλάβιος γύριζε και άλλα πράγματα εκτός από εκπομπές τύπου "Παραμυθά".
Μια και μιλάμε για φωτογραφικές μηχανές των Παπανδρέου, μου έλεγε αυτόπτης μάρτυς ότι στον συνέδριο της Σύμης στον Πόρο, ο Γιωργάκης είχε ξεσκιστεί στο να τραβάει φωτογραφίες του παριστάμενους συνέδρους με μια μικρή ψηφιακή μηχανή. Χαρακτηριστικό ότι όχι μόνο ζητούσε από τους φωτογραφιζόμενους να γελούν, αλλά ότι και ο ίδιος έπαιρνε χαμογελαστή πόζα ενώ τραβούσε φωτογραφίες τους άλλους σαν να φωτογραφιζόταν ο ίδιος. Βλάξ.
Φαιδρή και ελαφρολαϊκή η προκήρυξη της Σέχτας. Ο κεντρικός πυρήνας των όσων λέει είναι σε γενικές γραμμές σωστός (με μια αριστερόστροφη βέβαια υπερβολή). Ωστόσο λείπει το βάθος και η πρωτοτυπία. Δεν υπάρχει η παραμικρή σύγκριση με το βάθος της ανάλυσης και -γιατί όχι- την ειρωνεία των προκηρύξεων της 17Ν. Οι συγγραφείς της προκήρυξης δείχνουν καταφανώς ότι είναι νέα σε ηλικία άτομα, προϊόντα και αυτά -και μάλιστα χωρίς να το αντιλαμβάνονται- της εύκολης pop κουλτούρας. Η τραγική ειρωνεία είναι ότι ενώ, τόσο στην ρητορική όσο και -εκ των πραγμάτων- στην πράξη, καταφέρονται εναντίον των διαφόρων Γκιόληδων και άλλων περίεργων και αγράμματων στοιχείων, εντούτοις από το είδος και το στυλ του γραπτού τους και της σκέψης τους δείχνουν ότι αποτελούν και οι ίδιοι προϊόν των ειδήσεων του Alter, του Χατζηνικολάου και των γελοίων blogs (τύπου "Τρωκτικό").
Ούτε η ελλαδική τρομοκρατία μπορεί να ξεφύγει από την περιρρέουσα σαχλαμάρα και αγραμματοσύνη. Σημεία των καιρών...
7.10, τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα απ'όσο νομίζεις. Η προκήρυξη θυμίζει θεματολογία και προβληματισμούς εκθέσεως πανελλαδικών της ύστερης πασοκικής περιόδου, βλ. γιατί οι στέγες των σπιτιών είναι κοντά και οι ψυχές τους τόσο μακριά και τα σχετικά("..οικοδόμηση ενός αυτόνομου υπαρξιακού κώδικα μακριά από την υποκρισία του σύγχρονου τρόπου ζωής..").
Βεβαίως οι συντάκτες θα κόβονταν σίγουρα στο γνωστό θέμα με την αρωγή και την ευδοκίμηση, λόγω άγνοιας των εννοιών αυτών.
Επίσης, διακρίνω και πινελιές από, -τίποτε λιγότερο από τον- Νικόλα το Φώσκολο τον ίδιο ("..Μια ζωή που δεν θα κυβερνά το χρήμα ούτε θα βασιλεύει η ιδιοκτησία. Μια ζωή μακριά από ψεύτικα είδωλα, καταναγκασμούς και συμβάσεις...")
από τον γιωργάκη και την πράσινι τήνα "..Ο άνθρωπος μπορεί και πρέπει να δημιουργήσει έναν νέο τρόπο ζωής και έκφρασης. Να εναρμονιστεί με το φυσικό περιβάλλον, να πλημμυρίσει από συναισθήματα, να αφεθεί στις απολαύσεις, να γίνει δημιουργός του κόσμου του…")αλλά και από τον (!) Tyler Durden ("..Ζούμε σε άθλιες πόλεις, τρώμε πλαστικό φαγητό, ενημερωνόμαστε με κατασκευασμένες ειδήσεις, ψωνίζουμε τυποποιημένα προϊόντα, εργαζόμαστε σε αηδιαστικές δουλειές, θαυμάζουμε κάλπικα πρότυπα, φτιάχνουμε τα μικρά ιδιωτικά κελιά μέσα στα σπίτια μας με τη χαρούμενη επίπλωση..")
Επίσης κάνουν μια σοβαρή καταγγελία για την Αθηναϊκη Ζυθοποιία "..Η μπύρα που πίνουμε είναι μπαγιάτικη, ίδια με τη μικροαστική ηθική..".
Όταν έφτασα δε στην προτροπή για σημερινούς και αυριανούς συντρόφους και συντρόφισσες ".. Σύντροφοι οργανωθείτε, φτιάξτε ομάδες, συλλογικοποιήστε τις επιθυμίες σας, οπλιστείτε, διαβάστε, επικοινωνήστε, αρνηθείτε τους ρόλους και τις ηγεμονίες, καταργήστε τη δουλειά και περάστε στη στρατηγική του ένοπλου αγώνα.." μου ήρθε στο νου το σποτάκι του καλαμούκη με τον αρχηγό αλέξη να λέει "σύντροφοι, οργανωθείτε, οργανωθείτε γιατί χανόμαστε.."
ΣΣ όποιος το έχει ας το βάλει....
Αυτά που αναφέρουν ο 7:10 και ο 7:57 ισχύουν στο έπακρο. Σέχτα: πρόκειται για το βασίλειο της κοινοτοπίας. Όλα αυτά που λένε έχουν κάποια βάση, αλλά χωρίς να είναι δουλεμένα καταλήγουν σε κοινότοπα βερμπαλιστικά κλισέ. Είναι πολύ δύσκολο να αναπτύξεις ένα προτότυπο σκεπτικό και να ξεφύγεις από τα τετριμμένα που λέγονται στα ΜΜΕ, στα καφενεία και τις ταβέρνες, όλα αυτά που εκτοξεύονται ένθεν κακείθεν.
Επί τη ευκαιρία, ας δηλώσω ότι με απογοήτευσε το τελευταίο πόνημα ενός σοβαρού (κατά τη γνώμη μου) συγγραφέα, που δεν έχει μέχρι σήμερα εκτεθεί "στων σχέσεων και των συναναστροφών την καθημερινήν ανοησία". Αναφέρομαι στον (μυστηριώδη και οξυνούστατο) Γιάννη Γεράση. Έχω θαυμάσει την πρωτοτυπία της σκέψης και της ανάλυσής του σε όλα τα προηγούμενα βιβλία και άρθρα που έχει γράψει. Περίμενα, όμως, για ένα τόσο μεγάλο θέμα, όπως την πρόσφατη οικονομική κρίση και την θέση της Ελλάδας μέσα σε αυτή, μια εμβριθέστερη ανάλυση. Το "Η Ελλάδα στη Δίνη της Οικονομικής Κρίσης" το βρήκα, αντίθετα με τα άλλα βιβλία του, αρκετά προχειρογραμμένο. Τουλάχιστον σε σχέση με την ποιότητα των προηγούμενων βιβλίων του. Και με δαιμονοποίηση του Σόρος, των ΗΠΑ κλπ. Περίμενα κάτι βαθύτερο από τον Γεράση. Έναν συγγραφέα (της "πεφωτισμένης δεξιάς", ας το πούμε έτσι) που τον εκτιμώ όχι μόνο για το βάθος των γνώσεών του, την προτοτυπία της σκέψης του και το "πολεμικό" στυλ του, αλλά και για τον υγιή "σνομπισμό" του, αφού, όπως είπα και πιο πάνω, αρνείται να εμφανιστεί οπουδήποτε ή ακόμη και να κυκλοφορήσει κάποια φωτογραφία του. Δεν είμαι οικονομολόγος και δεν έχω ειδικές γνώσεις, αλλά το τελευταίο του βιβλίο δεν μου φάνηκε ισοϋψές με τα προηγούμενά του. Ας ελπίσουμε ότι θα επανέλθει με κάτι καλύτερο, αφού τον χώρο του βιβλίου τον έχει κατακλύσει η κοινοτοπία και η αφελής αριστεροεναλλακτική σκέψη.
Ο Γεράσης είναι πραγματικά μεγάλος συγγραφέας. Δεν έχω διαβάσει το τελευταίο του βιβλίο αλλά αυτό σχετικά με την νεοελληνική ταυτότητα και το άλλο για την μεταπολίτευση που έχω διαβάσει είναι κορυφαία..
Ο Γεράσης έχει ενδιαφέρον αλλά βέβαια είναι ένας sui generis συγγραφέας. Μπορεί να χτυπάει μέσα από το έργο του τις ιδεοληψίες των πολιτικών χώρων αλλά δεν είμαι βέβαιος ότι δεν έχει και εκείνος τις δικές του ιδεοληψίες.
Πάντως είναι σίγουρο ότι τα βιβλία του (ειδικά τα καθαρά φιλοσοφικά) έχουν ενδιαφέρον. Τα επιχειρήματά του πάντως σηκώνουν πολύ συζήτηση και ειδικά η ισοπεδωτική ειρωνεία του απέναντι στην αριστερή σκέψη και πολιτικη.
@7:57 μιας και αναφέρεις τον Tyler Durden θέλω να σε ρωτήσω αν το βιβλίο, σε περίπτωση που το έχεις διαβάσει, είναι καλύτερο από την ταινία. Έχω δει το φίλμ Fight Club αλλά δεν έχω διαβάσει το βιβλίο. Κάποιοι μου έχουν πει ότι είναι ακόμη καλύτερο από την ταινία. Αληθεύει?
Mε πολλά νεύρα επέστρεψε η Τάνια στα καθήκοντά της (ανάγκασε και τον κεντρικό παρουσιαστή να της πει "καλά, μην φωνάζεις, τι νεύρα είναι αυτά...").Να είναι τα επαγγελματικά της (που πάνε κατά διαόλου γενικώς αλλά και ειδικώς, ειδικά από τη στιγμή που προσελήφθη και μελαχρινό αντίπαλο δέος;). Να είναι το ότι έμεινε τον περισσότερο καιρό των διακοπών της στο σπίτι της παρέα με τα κουνούπια (και τον Θ.); Να είναι το ότι στις ολιγοήμερες διακοπές της στην Ρόδο (παρέα με τις πεταλούδες) δεν, πέρασε, σύμφωνα με τις πληροφορίες, και τόσο καλά; Ή μήπως να φταίει το γνωστό πρόβλημα; Ότι δηλ. ο φροντιστής σύζυγος, λόγω οικονομικών προβλημάτων αλλά και κάποιας ηλικίας, δεν περιποιείται και πολύ στο ερωτικό επίπεδο την αγαπημένη μας ταχύγλωσση, με αποτέλεσμα, εκτός από τα νεύρα, να νιώθει την ανάγκη να κάνει την συγκεκριμένη έλλειψη βούκινο σε όποιον δημοσιογράφο μιλάει (και μάλιστα με την επεξήγηση "ο Θ. έχει οικονομικά προβλήματα και δεν έχει ορέξεις");
Hallo Johannes. Wie geht's ?
Ich hoffe dass du jetzt Urlaub mit deiner Familie machsts. Ich habe dieses video in youtube
http://www.youtube.com/watch?v=kDRgpEkbnl8
gesehen und habe nach dir gedacht. Wir alle in Frankfurt sind sehr traurig weil du weggegangen bist. Also tscuss schreib mir bald.
Dein Freund, Uwe
Ρε Σειρηνάκη, έβαλες τόσα πατσουλιά και παίξαν σε ταινίες σου. Γιατί δε βάζεις και την Τσίλα ;
Καταπληκτικό το τσιριγώτειο/ψινάκειο βιντεο του γερμανομαθούς φίλου, πραγματικό υπόδειγμα αποκαλυπτικού ρεπορτάζ, οι Δανέζηδες, Καρχηλάκηδες κλπ μπορούν να φάνε τα πτυχία τους. Κερασάκι στην τούρτα τα "δικτάκτορας", "δικτακτορία" κλπ
"Δικτακτορική" η συμπεριφορά του Καμπούρη απέναντι στο δημοσιογράφο Τσιριγώτη στο παραπάνω βίντεο. Που του έκανε παρατήρηση και για "βωμολοχήσεις"
Μήπως εννοούσε "βωμολοχύσεις" ο ευρύπρωκτος και προγάστωρ Καμπούρης;
Επιτέλους κι ένας άνθρωπος που λέει τα πράγματα με το όνομα τους Αμάν πια με τον επαγγελματία βρωμόστομο Ψινάκη. Ψινάκειο "δικτακτορία" καταντήσαμε να έχουμε. Ο μόνος που έκανε "αντιδιδακτορικό" αγώνα (που λέει κι ο ρεπόρτερ του Δεν ήξερες δε ρώταγες κάποια στιγμή) είναι ο δημοσιογράφος Τσιριγώτης. Μπράβο στο δημοσιογράφο Τσιριγώτη Γιάννη για την προσπάθεια που έκανε να εξυγιάνει την ελληνική τηλεόραση.
Κάτω από ανάρτηση για κάποιον Τσιριγώτη γράφονται σχόλια για την αισθητική ανάλυση της Σ΄εχτας Επαναστατών, για τον Γεράση και για το fight club. Ρώσικη σαλάτα
ΟΠΟΙΟΣ ΠΑΕΙ ΓΙΑ ΜΑΛΛΙ
Οσοι παρακολουθησαμε Μουντιαλ θυμομαστε την περηφανη εμφανιση της Β. Κορεας. Στο πρωτο παιχνιδι ειχε μια αξιοπρεπη ηττα απο την Βραζιλια με 2-1. Αναθαρρησε λοιπον ο Κιμ Γιονγκ Ουν, γιος του εκκεντρικου για να το πουμε ευγενικα Κιμ Γιονγκ Ιλ και μελλοντικος γητευτης αυτης της εξωτικης χωρας και εδωσε την πρωτοφανη εντολη ο δευτερος αγωνας εναντιον της Πορτογαλιας να μεταδοθει ζωντανα. Το τι εγινε οταν εισεπραξαν τα πρωτα απο τα επτα γκολ δεν περιγραφεται! Ο εκφωνητης καταπιε την γλωσσα του, ο σχολιασμος σταματησε και οι εφημεριδες της επομενης "τσεχασαν" που λεει και το ανηψακι μου να αναφερθουν στο παιχνιδι. Ο κακομοιρης ο προπονητης Κιμ Γιονγκ Χουν (το Κιμ Γιονγκ παιζει πολυ στην Β. Κορεα οπως θα παρατηρησατε, κατι σαν το δικο μας "Παπα-" Παπατζων κλπ) ξηλωθηκε και υποβιβαστηκε σε απλο εργατη. Και ολα αυτα θα ηταν απο καλα εως συνηθισμενα σε μια τοσο ανοιχτη χωρα. Ελα ομως που το Κιμ Γινογκεϊκο την εχει δει οτι η Β. Κορεα εχει αρρηκτους δεσμους με το Βυζαντιο, πιστευουν μαλιστα οτι η Πιονγιανγκ ειναι η Ισταμπουλ της Ασιας, οποτε σου λενε δεν ριχνουμε και μια διαπομπευση που τοσο αρεσε στους βυζαντινους φιλους μας, τι ψυχη εχει; Νασου λοιπον ολη η ομαδαρα με τον προπονητη επι σκηνης στο Παλατι της Κουλτουρας του Λαου ενωπιον τετρακοσιων νοματεων επισημων του κομματος, φοιτητων και αθλητων να κραζονται για εξι ωρες, κιρσους εβγαλαν τα παλουκαρια απο το στασιδι. Το κερασακι στην τουρτα ηταν μετα το τελος της σεμνης τελετης οταν ο καθε παικτης πηρε την "πρωτοβουλια" να εξηγησει με δικα του λογια στο φιλαθλο κοινο που ακουγε διψασμενο σε τι κατα την γνωμη του εφταιξε ο κακομοιρης ο προπονητης και γιατι πρεπει να τον φαει η μαρμαγκα.
Παμε τωρα σε αλλα εξωτικα μερη, κατα καραϊβικη μερια: Ο Ραουλ Καστρο σε ομιλια του εχθες δηλωσε οτι η κουβανεζικη οικονομια θα φιλελευθεροποιηθει και μαλιστα με γοργους ρυθμους. Η αρχη εγινε τον Απριλιο, οταν ο μεταρρυθμιστης Ραουλ ξεκινησε με το σπασιμο του κρατικου μονοπωλιου σε κουρεια και κομμωτηρια. Συμφωνα λοιπον με την οδηγια που εκδοθηκε, οι κουρεις και οι κομμωτριες (σε καταστηματαρες μεχρι 3 θεσεων περικαλω, οχι παιξε-γελασε) θα εχουν την δυνατοτητα να μην ειναι κρατικοι υπαλληλοι αλλα να μισθωνουν τους χωρους εργασιας τους απο το κρατος, να προσλαμβανουν υπαλληλους και να φορολογουνται, ναι, καλα διαβασες αναγνωστη, θα φορολογουνται! Το σπανιας τολμης (πνοης θα λεγαμε εδω) αυτο μετρο φαινεται απεδωσε και θα επεκταθει και σε αλλα επαγγελματα (οδοκαθαριστες, πωλητες χοτ-ντογκ κ.α), τρεμε Κινα! Βεβαια, για να μην ξεφυγουμε τελειως, ο Ραουλ εκλεισε την ομιλια του με την λυπητερη διαπιστωση οτι πρεπει να συρρικνωθει λιγακι ο τομεας (το δημοσιος παραλειπεται, ολα δημοσια ειναι στην Κουμπα λιμπρε), να του παρουν την ψαλιδα ενα πραμα οπως λεμε στo κομμωτηριo και να απαλλαγει απο ενα εκατομμυριο (δημοσιους) υπαλληλους που πληρωνονται καθε μηνα για να χαζευουν τις παχειες κατα φημες κουβανεζικες μυγες γιατι αν δεν γινει αυτο σουμπιτο το μαγαζι θα κατεβασει ρολα. Το στοιχειο εκεινο που κανει την πανεμορφη αυτη χωρα να υπερεχει απο εμας ειναι οτι κανενας κουβανος Τζωρτζατος δεν εμφανιστηκε στις τηλεορασεις ορυωμενος.
παρακαλω πολυ τους διαχειριστες να διαγραφουν τα σχολια 2:07 εως 2:09, ο blogger μαλακιζεται αγριως, ευχαριστω!
Νομίζω ότι οι κουβανέζοι κουρείς χορεύουν κιόλας, παράλληλα με το κούρεμα (αυτό δεν είναι το κλισέ; - όλοι οι κουβανοί και οι κουβανές μέρα-νύχτα χορεύουν).
------------------------------------
Ο Γιάννης Γεράσης είναι πράγματι είναι βαθύς αλλά και παράδοξος συγγραφέας. Προσωπικά, υποψιάζομαι ότι πρέπει να είναι ένας ωραίος εκκεντρικός. Πριν από χρόνια, όταν είχα αγοράσει για πρώτη φορά βιβλίο του και αφού το διάβασα, έψαξα να μάθω ποιος είναι. Ουδείς από τον χώρο του βιβλίου μπορούσε να μου απαντήσει διαφωτιστικά. Απευθύνθηκα και σε συγγραφέα και διευθυντή σειράς των "Ροών" του Καρτάκη, του εκδοτικού οίκου που εκδίδει (όχι τόσο περιποιημένα) τον Γεράση, αλλά και εκείνος μου απάντησε πως δεν τον γνωρίζει. "Δεν τον έχω δει ποτέ στον εκδοτικό οίκο του Καρτάκη ούτε και στις διάφορες σχετικές συναθροίσεις", μου είπε. Αργότερα, και ψάχνοντας να βρω κάποια άκρη, πληροφορήθηκα ότι μάλλον πρόκειται περί ψευδωνύμου (αν όχι το πρώτο όνομα, σίγουρα το επίθετο) και ότι μάλλον πρόκειται περί του αδελφού του γνωστού ιδιόρρυθμου σκηνοθέτη Δήμου Θέου ("Κιέριον"). Δεν έχω κατορθώσει να μάθω εάν αυτό αληθεύει. Πάντως, σε βιβλίο-αφιέρωμα του Κέντρου Κινηματογράφου στον έλληνα σκηνοθέτη, στο πλαίσιο μια ρετροσπεκτίβας αφιερωμένης στο έργο του, ανάμεσα στους διάφορους κριτικούς κινηματογράφου που γράφουν εμφανίζεται το όνομα του Γεράση (που δεν είναι κριτικός κινηματογράφου) - ένα γεγονός που μάλλον επιβεβαιώνει τις σχετικές πληροφορίες.
Η "αντικουλτουριάρικη" πάντως προσέγγιση του Γεράση (πέρα από την μόρφωση και το απαράμιλλο στυλ του) φαίνεται, για όποιον δεν είναι γνώστης της δουλειάς του, από την υπερασπιστικό άρθρο- απάντηση που έστειλε στο ΒΗΜΑ με αφορμή το γνωστό (;) (σκωπτικό και σαρκαστικό) ρεπορτάζ-αφιέρωμα της Μαρίλης Μαργωμένου στον Derrida, με την ευκαιρία μιας ομιλίας του στην Ελλάδα.
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=6&artid=111990&dt=20/06/1999
"Συλέκτης πλήρωσε 15.200 λίρες για τη μασέλα του Τσόρτσιλ" μας πληροφορεί ο Παπαγιάννης.
Αυτό δεν είναι τίποτα. Ας φανταστούμε τι αστρονομικά ποσά θα είναι διατεθιμένοι να πληρώσουν οι συλλέκτες του μέλλοντος, για να αποκτήσουν, σε δημοπρασία, τα (λευκά) σώβρακα και τις (τιραντέ) φανέλες του Αποκαλυπτικού δημοσιογράφου.
Τόπος: ραδιοθάλαμος Real fm
Χρόνος: προχθες
Πρωταγωνιστής: Τάνια Ιακωβίδου
Κρούσμα 1
"Άργησε, σαν να πήγε με χελώνα" είπε για ένα θέμα ο ραδιοφωνικός παρτεναίρ της Τάνιας. Η Τάνια, που θέλει πάντα, σαν πορδή, κάτι να συμπληρώνει, πρόσθεσε τη μαλακία της: "Ναι, σαν να πήγε περιστέρι". "Μα τα περιστέρια πάνε γρήγορα Τάνια!", την αποστόμωσε ο άτυχος συμπαρουσιαστής.
Κρούσμα 2
Η Τάνια, όπως έχουμε ήδη ενημερώσει, πέρασε μέρος των διακοπών της στην Ρόδο, παρέα με τον φροντιστή (και σύζυγό) της Θεόκλητο ("Φροντιστήρια Θεόκλητος", όπου και κακοπέρασε. Όπως πάντα, όμως, θα αναφερθεί επαναληπτικά στα θέματα της δικής της εμπειρίας (όπως στην επαρχία, όπου στις συζητήσεις ο καθείς αναφέρει την μικροεμπειρία του). Έτσι, αναπόφευκτα, η Τάνια εζάλισε το ακροατήριο με μικροθέματα που είχαν επίκεντρο (τί άλλο;..) την Ρόδο.... Μέσα σε όλα τα τετριμμένα και αρκούντως βαρετά που έλεγε από ραδιοφώνου η Τάνια (μόνο για τις πεταλούδες δεν μας είπε) αναφερόταν συνεχώς στην Ρόδο ως το... "νησί της Αφροδίτης"!!!
Μια Τάνια από τα παλιά δηλαδή, έτσι όπως την μάθαμε και την αγαπήσαμε...
Η μαριλί πώς σας φαίνεται;
Ποια είναι η Μαριλί?
Δύο κορίτσια με αυτό το όνομα ξέρουμε: τη Μαργωμένου και τη (παπαγιάννεια) Γαρυφυάλλου.Και οι δύο είναι εξαιρετικές. Η κάθε μια στο είδος της.
Χρειαζόμαστε περισσότερες φωτογραφίες για να αποφανθούμε.
Συμφωνώ και εγώ για την Γαρυφάλλου. Εξωτική ομορφιά. Δεν ξέρουμε όμως αν είναι επαρκώς έξυπνη. Πρέπει να διερευνηθεί αυτό.
Το club "Ένσταση" θα παραμείνει ανοικτό για την εκλεκτή πελατεία του από Παρασκευή έως Κυριακή καθ΄όλη τη διάρκεια του Αυγούστου.
εκ της διευθύνσεως
http://www.youtube.com/watch?v=AoOiXAlB-9I
Αυτή η νέα αναπληρώτρια εκπρόσωπος της Νου Δου, η Τζότζολα, μας λένε ότι "έχει επηρεαστεί από τις ιδέες του Κώστα Ζουράρι". Τι παραμύθια είναι αυτά; Αφού γκόμενα την είχε για πολλά χρόνια ο Κώστας. Με αυτή κυκλοφορούσε χρόνια στο Κολωνάκι. Εγώ όλο με αυτήν τον έβλεπα σε τρυφερά ενσταντανέ σε εστιατόρια, καφενεία και αλλού... Φαίνεται ότι του Κώστα του αρέσει αυτή η κοψιά γυναίκας, καστανή με γαλάζια μάτια, μιας και η πρώην σύζυγός του, η (πράγματι γοητευτική) Μυρτώ Παράσχη τα ίδα χαρακτηριστικά είχε. Το πιο αστείο βέβαια είναι (αν και δεν μπορώ να πω περισσότερα για να μην καρφωθώ) ότι η νεαρά αυτή ύπαρξη σκόρπιζε απλόχερα το γέλιο για έναν λόγο: αν και πολύ νέα σε ηλικία, όταν καθόταν σε παρέες (με ή χωρίς τον Κώστα) μίλαγε με κάτι θεωρητικές περικοκλάδες αναντίστοιχες της ηλικίας της για να δείξει διανοούμενη και να (τον) εντυπωσιάσει. Ήταν ένας κλασικός παπαγάλος του Κώστα, χωρίς δική της προσωπικότητα και οντότητα. Και παπαγάλος μου φαίνεται ότι παραμένει.
Ώστε, παλουκάρι, έχει και ιδέες ο Ζουράρις; Ο Ζουράρις ρε;!
Ρε για συνέλθετε (πες της τής αναπληρώτριας εκπροσώπου...).
Ο Ζουράρις μας έλεγε ότι στο Παρίσι οδηγούσε Jaguar E-type. Επίσης, είχε τρελάνει στην πόλη του φωτός τα μπιλιαρδάδικα. Πιθανότατα στερείται διδακτορικού, ασχέτως του ότι δηλώνει "καθηγητής πανεπιστημίου". Στη Βενσέν, στο 8, καθηγητής, δεν απέχει και πολύ από ανέκδοτο.
Το 8 είναι το Σαιν-Ντενί.
Ο Ζουράρις δεν έχει διδακτορικό.
Δεν είναι όμως αυτό το πρόβλημα.
ζουρλάρις;
Στη vincennes είναι γνωστό ότι όποιος ήθελε να μπει μέσα και να κάνει μάθημα το μπορούσε. Με φοιτητές βιετναμέζους, μαροκινούς, αλλά και γραφικότατους (και αναπόφευκτους) έλληνες με τεράστια έφεση στην πλέρια θεωρητικολογία.Εκεί νομίζω δίδασκε (και διδάσκει;) και ο ογκόλιθος της αριστεροσοσιαλιστικής διανόησης (όταν δεν τριγύριζε στα ελληνικά πάρτι προσπαθώντας να καμακώσει κανένα κοριτσάκι) Κώστας Βεργόπουλος, με τα μαύρα ρούχα και το φιγουρατζίδικο πουράκι στο στόμα. Έχω δει και εγώ τον Ζ. με αυτή τη Τσοτζόλα, Πατσόλα ή όπως αλλιώς λέγεται, στο Φίλιον, να την ταϊζει πάστα. Ο Κώστας δηλώνει και δεινός πιανίστας, εκτός όλων των άλλων. Δεν είμαι σε θέση να αξιολογήσω την πιανιστική του δεξιότητα. Πάντως τα πέδιλα που συνηθίζει να φοράει είναι μούρλια.
Τέλειες και εκείνες οι αμίμητες εκπομπές του Ζουράρι στην ΕΤ3, όπου το concept ήταν να στέκεται ως διδάσκαλος μπροστά σε έναν πλαστικό πίνακα μιλώντας και γράφοντας ενώπιον καμιά δεκάδας νεαρών ημιπαραφρόνων, γραφικότατων "ελληνολατρών". Αργότερα, όταν του έκοψαν αυτή τη θεσπέσια εκπομπή, έλεγε ότι "με πολεμάει το ΠΑΣΟΚ που δεν θέλει να ακούγεται λόγος ελληνικός, λόγος ζουραρικός" (αυτά τα δύο πάντα ταυτίζονται στην ζουράρειο αντίληψη, δεδομένου μάλιστα ότι ο "καθηγητής" δήλωνε "διδάσκαλος του Έθνους" και αυτό αξίωνε να μπαίνει στις τηλεοπτικές του εμφανίσεις ως ιδιότητα κάτω από το όνομά του). Ο αδελφός του Χρίστος πάντως έχει γράψει και μερικά ενδιαφέροντα πράγματα περί γαστρονομίας και όχι τα ακατάληπτα, επιτηδευμένα και ναρκισσιστικά του Κώστα.
Διόρθωση στο προηγούμενο σχόλιό μου: θυμήθηκα ότι το 8/Saint Denis λεγόταν πράγματι, παλιότερα, 8/Vincennes.
Το 8 δεν είναι συνολικά τόσο κακό όσο λες, προηγούμενε. Έχει μερικά πολύ κακά τμήματα -έχει όμως και κάποια καλά.
Ο Ζουράρις είναι πολύ καλύτερος πιανίστας απ' ό,τι ..."στοχαστής"...
o Zουράρις είναι ο Τσιριγώτης της διανόησης.
Πράγματι τεράστια μορφή ο Κώστας, από που να αρχίσει και που να τελειώσει κανείς. Ξακουστός γιά την αδυναμία του στο ωραίο φύλο, τον θυμάμαι σε εκπομπή της Φλέσσα να την γδύνει με τα μάτια κρατώντας ενα ποτήρι-φούσκα κόκκινο κρασί και η Βίκυ να ακκίζεται αναλόγως, πολλά γέλια. Μνημειώδης και η εκπομπή στην ΕΤ3 που αναφέρθηκε προηγουμένως που ο Κώστας το έπαιζε δπασκαλος του γένους ενώπιων κάτι γκαγκα ελληνοπρεπών μειρακίων που τον κοίταζαν σαν χάνοι, θυμάμαι επεισόδιο προ ετών στο οποίο ο Κωστάρας επιχειρηματολογούσε επί 20λεπτο ότι το ιμαμ μπαϊλντί είναι ...βυζαντινής προελεύσεως! Γνωστή εξ άλλου η μανία του με το Βυζάντιο όπως και ο έρωτάς του με την μπουζουκαοιδό Κατερίνα Στανίση η φωνή της οποίας μας έρχεται κατ' ευθείαν απ' το ...Βυζάντιο (κατά Κώστα πάντα). Γιά τις πιανιστικές του ικανότητες που αναφέρθηκε, σε άλλη εκπομπή-αγιογραφία, αφού μας έπρηξε τους αδένες γιά το πόσο δεν μπορεί ο συνηθισμένος αδαής ακροατής να εκτιμήσει το μουσικό έργο αν δεν έχει την παρτιτούρα μπροστά του (την οποία φυσικά μπορεί να διαβάσει με μεγάλη ευχέρεια) κάθησε στο πιάνο να μας παίξει -Γκερσουϊν νομίζω- όπου έπεσε το γέλιο της αρκούδας. Εγώ που παίζω λίγο πιάνο είμαι ο Λιμπεράτσε μπροστά του. Κλασικη περίπτωση βαλκάνιου πασαλειψιματία εν ολίγοις ο Κώστας με τα γαλλικούλια του και το πιανάκι του που την ξεθωριασμένη πατίνα του την πήρε στην εσπερία και πουλάει μούρη στους παντελώς αμόρφωτους ιθαγενείς βρίζοντάς την (την εσπερία). Η Μυρτώ Παράσχη που είχε παντρευτεί πάντως ήταν από τις πολύ ωραίες (και φορτωμένες) γυναίκες της εποχής με πολλές καλλιτχενικές ανησυχίες με δράση ως ηθοποιός και συγγραφέας. Χαρακτηριστικά κυκλοφορούσε στην Δεξαμενή ξυπόλητη κρατώντας το λουρί της κατοικίδιας (!) κατσίκας της. Η μικρή αδελφή της Ιόλη είχε και αυτή άτυχο γάμο με τον μακαρίτη γιό του Μένιου Κουτσόγιωργα.
Και η Ιόλη όμορφη, αλλά η Μυρτώ υπήρξε -και παραμένει- από τις πιο εντυπωσιακές γυναίκες των Αθηνών. Με την ιδιορρυθμία της βέβαια, που όσο πέρναγε ο καιρός αντί να μειώνεται μεγάλωνε. Εδώ και πολλά χρόνια έχει αποσυρθεί νομίζω από το μεϊνιστριμ θέαμα (τελευταία -τι τελευταία; μιλάμε για 10-15 χρόνια- μόνο στο σήριαλ "κάμπινγκ" και σε δύο ταινίες του Παναγιωτόπουλου την έχουμε απολαύσει). Ασχολείται πλέον με κάτι ταινίες αντιεμπορικές, μάλλον κάπως πειραματικά. Ως σκηνοθέτης. Νομίζω ότι πρόσφατα έχασε και τον άνδρα της (επίσης μεγαλοαστικής καταγωγής και νοοτροπίας). Στα συν της το πολύ ωραίο σπίτι που διατηρεί (με τον θαυμάσιο, άγριο κήπο), το οποίο θα καταλήξει, αναπόφευκτα, στα χέρια της κόρης της Μυρτούς και του Κώστα, της Ιοκάστης.
Για την Ιόλη και τον Γιαννάκη θα μπορούσαν να γραφούν πολλά και πικάντικα, διαφόρων τύπων και αποχρώσεων, αλλά ας τα αφήσουμε για κάποιαν άλλη φορά...
Tα μάγουλα του Ζουράρι είναι κατακόκκινα. Από το πολύ κρασί.
Φίλτατε, εξαιρετικές πληρφορίες για τον Ζουράρι. Πού να τα ξέρω αυτά τα τηλεοπτικά, ο μετανάστης. Σου το 'χω ξαναπεί αλλά δεν με πιστεύεις. Κάτι τέτοια (+, κυρίως, τα σκυλομάγαζα κλπ) με κάνουν να νοσταλγώ τα πάτρια.
Γκριζομάλλης
Παρατηρώ σε αυτό το μπλογκ ότι κάθε φορά που πέφτει ένα όνομα και στις αναρτήσεις αλλά και στα σχόλια ακολουθεί εκτενές κουτσομπολιό. Μερικές φορές γίνεται με στυλ αλλά πάντως παραμένει κουσομπ[ολιό. Δεν μπορείτε να αρκεστείτε στο έργο κάποιου και να κρίνετε αυτό έστω και πολύ αυστηρά; Θυμίζετε τις γυναίκες στις γειτονιές που έβγαζαν έξω από τα σπίτια τις καρέκλες και άρχιζαν την πάρλα για κάθε γνωστό ή άγνωστο
Μπράβο ανώνυμε. Κάντο εσυ αυτό το μπλογκ όπγς το θες και εμείς θα σε διαβάζουμε.
Σχετικά με το ζήτημα του κουτσομπολιού, θα διευκρινίσω ότι προκύπτει, κατά βάσιν, λόγω... φιλανθρωπικής διάθεσης. Στο συγκεκριμένο θέμα έχει τοποθετηθεί (όπως συνήθως λέμε) και ο Ζουράρις (μέγας κουτσομπόλης ΚΑΙ ο ίδιος), αναλύοντας ψυχολογικά/κοινωνιολογικά/ανθρωπολογικά το κουτσομπολιό: "Το κουτσομπολιό συνιστά δείγμα της ύπαρξης ενδιαφέροντος προς τον συνάνθρωπο", έχει αποφανθεί ο επιστήμων/διανοούμενος. Επομένως το κουτσομπολιό, φίλη ή φίλε, έχει και θετικές και αρνητικές συμπαραδηλώσεις. Το "συναμφότερον", όπως θα έλεγε και ο μέγας διδάσκαλος του έθνους (και διαπρεπής οινόφλυξ)...
http://trelokouneli.blogspot.com/2010/08/blog-post_2592.html
Αν έχει μείνει κανείς στην Αθήνα και ξέρει τι γίνεται στην Ελευθεροτυπία ας το πει.
Η Μάνια τα έχει κάνει λαμπόγυαλο στην Ελευθεροτυπία. Έχει πάρει ανάποδες με την κατρακύλα της εφημερίδας και κατηγορεί του συντάκτες ως ανίκανους, τεμπέληδες και δημόσιους υπάλληλους. Βλέποντας τη συνεχή καθοδική παρεία της Ε και ενώ μόλις πρόσφατα είχε δηλώσει ότι παραδίδει τα κλειδιά στην αδελφή της ηθοποιό, επανήλθε και δήλωσε ότι θα απολύσει σειρά στελεχών της εφημερίδας. Απέλυσε τον Σ. Πολυμίλη, τον οποίον όμως συμπαθεί η πλειονότητα του προσωπικού. Εκείνος αρχικά αρνήθηκε να δεχθεί την εκπαραθύρωση, αλλά κατόπιν αποφάσισε να υποχωρήσει. Άλλοι λένε ότι το έκανε για να σώσει την εφημερίδα και να ηρεμήσουν τα πράγματα, άλλοι όμως λένε ότι το έκανε για να οδηγηθεί η εφημερίδα γρηγορότερα στην οριστική διάλυση. Υπέρ του τάχθηκε όλη η σύνταξη και αποφασίστηκε να ασκηθεί πίεση στη Μάνια για να ανακαλέσει. Όσοι όμως ξέρουν τον χαρακτήρα της, ορκίζονται ότι κάτι τέτοιο είναι πρακτικά αδύνατον. Η ίδια απειλεί θεούς και δαίμονες και λέει ότι δεν θα της κάνουν κουμάντο στην εφημερίδα μερικοί τεμπέληδες δημοσιογράφοι, ενώ είπε ότι προτίθεται ακόμη και να την κλείσει αν χρειαστεί. Ο διαμεσολαβητής εκπρόσωπος των συντακτών Πάνος Σώκος προσπαθεί να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα. υιοθετώντας μια μεσοβέζικη στάση (όποιος ξέρει τον Πάνο καταλαβαίνει...), ενώ μεγάλη πλάκα έχει το γεγονός ότι η Μάνια προτίθεται να εκπαραθυρώσει μέχρι και τον εκδότη της εφημερίδας, τον άχρωμο και άοσμο, τον σούπερ διακοσμητικό κύριο Θανάση. Ούτως η άλλως η εφημερίδα αυτή έχει γίνει " a pale shadow of herself" και με αυτή την έννοια καλύτερα ένας αξιοπρεπής θάνατος, από αυτή τη συνεχή τα τελευταία χρόνια παρακμή.
Η λύση για την Ελευθεροτυπία είναι απλή. Χρειάζεται ένα ανακάτεμα του παλιού και του νέου. Να μείνει εκδότης ο Θανάσης. Είναι καλός. Και στο τιμόνι της εφημερίδας ο γίγας, ο Βαγγέλης ο Παναγόπουλος - ο άνθρωπος που του είχε "ανοίξει" η μύτη εκείνο το απόγευμα που έλεγε το δελτίο ειδήσεων στην ΕΡΤ2. Χρειαζόμαστε επίσης την σοφία των αναλύσεων-σεντονιών του Βίκτωρος Νέτα και του Νίκου Κιάου. Επίσης την προοδευτική θεωρητικολογία του Γιώργου Βότση. Αλλά και την αριστερή άτεγκτη ευαισθησία του Ιού. Τι θα είναι όμως η Ελευθεροτυπία χωρίς δυνατό πολιτικό ρεπορτάζ; Επομένως ένα μεγάλο ΝΑΙ στους ογκόλιθους Καρελιά και Παππά. Η Λένα Παγώνη στα κοσμικά με το ευφάνταστο γράψιμο (αντίστοιχο με την ενδυμασία της) πρέπει να υπάρχει. Και φυσικά ο γίγαντας της παράδοσης, ο στραμπουληγμένος ελληνομαθής (χωρίς όμως την γνώση καμιάς ξένης γλώσσας) Γιάννης Τριάντης πρέπει να βρίσκεται επί των επάλξεων. Προσωπικά θα ήθελα και τον Στάθη. Σπουδαίο γράψιμο. Και η κομψή γραφίδα του Χρήστου Ξανθάκη θα πρέπει να έχει μια θέση στην εφημερίδα - θα τον προτιμούσα ως "Μιράντα Καστανίδου", όμως, όπως έγραφε κάθε φορά που τον πρσελάμβανε σε έντυπο, όποτε βρισκόταν σε διευθυντικές θέσεις, η σύζυγός του Λήδα Πιμπλή. Η εφημερίδα όμως χρειάζεται να στραφεί και στο λαϊκό, αποκαλυπτικό ρεπορτάζ. Εάν λοιπόν προέθετε στο ρόστερ της τον γερόλυκο Βαγγέλη Παπαδόπουλο και τους αποκαλυπτικούς ρεπόρτερς, τα πραγματικά λαγωνικά, Γιάννη Ντάσκα και Τάνια Ιακωβίδου, τότε θα είχαμε μια εφημερίδα που θα φύσαγε. Αυτή είναι η λύση και την δίνω τσάμπα, χωρίς να αξιώνω την παραμικρή αμοιβή...
Chapeau ρε μάγκα.
Στάνταρ λύση για γρήγορο αποτέλεσμα.
(Πάντως -λέει ο ανίδεος γκασταρμπάιτερ- ο λόγος και η συνέπεια του Ιού, είτε αρέσει είτε όχι, έχει θέση στον ελληνικό Τύπο, και ιδιαίτερα στην Ελευθεροτυπία.)
Ο Ιός είναι από τις πιο γελοίες στήλες που έχω δει σε ελληνική εφημερίδα. Στρατευμένος αριστερός λόγος, κατάλοιπο της εποχής των ταγαροφοιτητριών και των τριχωτών με τα αμπέχωνα που κάποτε τριγύριζαν στην αθήνα και το έπαιζαν διανοούμενοι.
Καραϊσκο, ο περίφημος "Κύριος Χρήστος από Ανάκτορα" ή "Φον Κριστόφ" ("Έλεος κύριε Κώστα..."). Παραδόξως (;), εδώ αναφέρεται ως ένας ταπεινός "Χρήστος από το Γαλάτσι"! Θεέ μου, πόσο πιο χαμηλά θα ρίξουν οι κομμουνιστές (από τη ζήλια τους) τον κύριο Χρήστο...
http://www.youtube.com/watch?v=59WyZlGz1Ec&feature=related
Τώρα που είδα και το σχόλιο του 1:09, θα έλεγα ότι επί της ουσίας συμφωνώ στην αξιολογική κρίση για την ιδεοληπτική/αμπεχωνιακή ιδεοληψία των Ψαράδων και λοιπών του Ιού. Ωστόσο, εκεί (και ανεξάρτητα από την κατεύθυνση της έρευνας και την μόνιμη, ανίατη, αριστερίστικη ιδεοληψία) γίνεται κάποια δουλειά, μια ορισμένη έρευνα - πέφτει δηλαδή και κάμποσο διάβασμα, κάτι στο οποίο, για διάφορους λόγους, δεν έχουν έφεση οι οκνηροί και αγράμματοι έλληνες δημοσιογράφοι. Αυτό το είδος δημοσιογραφίας που κάνει (χρωματισμένα πάντως και μονόπαντα) ο Ιός, δεν το κάνει καμιά άλλη εφημερίδα ή δημοσιογραφική ομάδα (εκτός αν βάλουμε σε αυτή την κατηγορία και τον αγαπητό μας ερευνητή Άγγελο Σακκέτο, όταν έγραφε στην Ελ. Ώρα και στους Νέους Ανθρώπους του Γρηγόρη Μιχαλόπουλου - τον θαυμαστή δηλ. της Ιωάννας, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους).
Καραϊσκο, είναι δυνατόν αυτός ο τύπος να οδηγεί... Aston Martin;;;
1.19, αυτό που λες για τον Ιό εννοούσα κι εγώ.
Σοβαρά ευρωπαϊκά έντυπα (δεξιά ή αριστερά) έχουν εμμονές ανάλογες με του Ιού, και εντέλει γι αυτό αποτελούν σημεία (συνδυαστικής) αναφοράς για πολλούς αναγνώστες που δεν ανήκουν σε συνήθη ποίμνια: είναι έντυπα με συνεπή, τεκμηριωμένη θέση (έστω και ιδεοληπτική -πάντως προσφορότερη για διάβασμα από στρατιές Τραγκών, Ταρζάνων, Χατζηλαλάκηδων, Τσιμών κλπών). Προσφέρονται για κριτική ενημέρωση -ακόμα και ως προς το πώς δομεί τη σκέψη του ο συνεπής ιδεοληπτικός (χρησιμότατη και αναγκαία η άσκηση...).
[Ποιος μπορεί να πει, πχ, ότι η μακρά αρθρογραφία του Ραμονέ στον γαλλικό Μοντ Ντιπλοματίκ υπήρξε δημοσιογραφικά άχρηστη; (Καλά, κάποιοι το είπαν, αλλά είναι, μάλλον, είτε υπερβολικά πεπεισμένοι από τον Εκόνομιστ, είτε υπερβολικά νέοι.) Αν πάλι κάποιος σπεύσει να διαπιστώσει διαφορά μεγεθών σε σχέση με τον Ιό, θα έλεγα ναι μεν αλλά... -και ψυχραιμία πάνω απ' όλα...
(Μακρινοί κύκλοι ανθρώπων, δεξιοί, αριστεροί, ανένταχτοι, μπουρδουκλωτοί, αποκτούν συχνά μυθώδεις διαστάσεις για διάφορους επαρχιώτες κολτουριάρηδες/προχειρομεταπράτες ιδεών -α προπό, γεια σου ρε Βέλτσε γίγαντα...)]
Ο Βέλτσος τα βάφει;
Το έχω αναρωτηθεί κι εγώ. Τον έχω πάντως προσέξει από κοντά και έχει κάποιες ελάχιστες λευκές τρίχες στις φαβορίτες και λίγες στο πίσω μέρος και προς το σβέρκο, κάτω από το κυρίως μαλλί. Τι να πω. Λογικά, η ηλικία του δεν επιτρέπει τόσο σκούρο μαλλί. Ο Φιλόθεος Φάρος από την άλλη, ο ιερέας και ψυχοθεραπευτής, αν και είναι εβδομηντάρης και έχει μαύρο μαλλί (και μάλιστα με άσπρα γένια!) ορκίζεται ότι δεν τα βάφει, αλλά ότι το θέμα είναι κληρονομικό. Περίεργα πράγματα...
Και πριν από πολλά χρόνια (περίπου 15) που τον είχα δει τον Βέλτσο, ακριβώς όπως λες ήταν τα μαλλιά του.
o xρηστάκης στο κολωνάκι πουλάει κάτι μπλούζες της αστον μαρτιν ρέησιγκ τημ.Τέτοιες φορά ο φον και οδηγεί μάλλον καμμία φόρντ παλιά.Μεγαλοπρεπή σε διαστάσεις αλλά φτηνιαδούρα και χοντροκομμένη, αληθινή αντίκα σαν κ αυτές που θωρείς πεταμένες στις μάντρες στον ασπρόπυργο.Ο φον βγαίνει απο το αυτοκίνητο πρώτος και ανοίγει τη θύρα της γυναίκας του όταν εξέρχονται το βράδυ για να φάνε πέρκες και να πιούν λευκό χύμα κρασί με ντεπόν...Ψάρι σου λέει φάγαμε. Μα δεν είναι γελοίο να είσαι φτωχαδάκι και να παριστάνεις τον ευπατρίδη.Δεξιός με αριστερες τσέπες είναι ο φον πρέπει.
Eχθές εβλεπα την ταινία "αιχμάλωτοι του μίσους" του Φώσκολου.Η αγραμματοσύνη του Κυρ Νίκου δεν έχει προηγούμενο.Στην ταινία αυτη ο Κ.Καρρας παριστάνει-υποκρίνεται και καλά,τον ναζί.Μάλιστα έχει σε κορνίζες το Χίτλερ και κάτι άλλους φρικτούς.Σε ενα σημείο όμως, βγάζει ο Καρρας έναν μονόλογο κατα τη διάρκεια του οποίου καθυβρίζει τους γερμανούς ηγέτες(που έχει σε κορνίζα) οι οποιοι οδήγησαν το γερμανικό έθνος στην ήττα.Μεγάλος σκηνοθέτης και πνευματικός άνθρωπος...
12:59 PM (χθες) φυσικά και θα μπορούσαν να γραφούν πολλά και πικάντικα για την Ιόλη και τον Γιαννάκη αλλά είπα να τα αφήσω ως εκτός θέματος αλλά και γιά να μην κατηγορηθούμε γιά κουτσομπολιό όπως ήδην έγινε από κάποιον φρουρό της σοβαρότητος...
Εξοχο το σχόλιο γιά την "Ε", θα άξιζε να γίνει ποστ από μόνο του νομίζω...
Τέλος, μία παράκληση: δεν είναι δυνατόν ένα αγγλόφιλο blog όπως αυτό να χρησιμοποιεί άλλο format ώρας δημοσίευσης των σχολίων πέραν αυτού της αγαπημένης μας GMT (Greenwich Mean Time). Οι λόγοι, εκτός από ιδεολογικοί είναι και πρακτικοί. Πολλοί εξ ημών είναι μεταστάντες (πχ γκριζομάλλης) ή ταξιδεύουμε στο εξωτερικό γιά δουλειές ή αναψυχή. Δεν είναι δυνατόν λοιπόν να κάνουμε αναγωγή σε ώρα της ψωροκώσταινας γιά να καταλάβουμε τι παίζει χρονικώς ενώ υπάρχει διεθνές standard. Προς τούτο, καλώ τους διαχειριστές να προβούν στα δέοντα από τις ρυθμίσεις του blogger (δεν είναι δύσκολο, piece of cake όπως θα έλεγε και ο Χατζηνικολάκης).
Καραϊσκο, απολαμβάνεις και το καλοκαίρι αυτές τις - κατά βάσιν χειμερινές - φωσκολικές ταινίες;
Λες ο Φον να οδηγεί πράγματι κανένα Ford Taunus και να μας έχει τρελάνει στο παραμύθι; Μήπως τελικά πράγματι δεν μένει και στα Ανάκτορα; Άρχισα να προβληματίζομαι έντονα, όταν άκουσα την περίπτωση με τους ληστές που (υποτίθεται ότι) μπούκαραν στο γραφείο του εκείνο το βράδυ της Κυριακής και ο Φον ήταν μέσα (ακούγοντας ραδιόφωνο). Να υποστηρίζεις τόσο φανατικά τον καπιταλισμό και να είσαι φτωχός; Ποιος ξέρει...
Τώρα πάντως που μιλήσαμε για Φώσκολο και Ford (και για να κάνω τη σχετική γέφυρα), μου φαίνεται ότι στην φωσκολική ταινία "Θύρα 7" υπάρχει ένα ταχύ, "φτιαγμένο" Ford, το Ford του Πετρόχειλου. Είναι εκείνο το λευκό Ford που, μετά το τρακάρισμα, το επιθεωρεί ο ίδιος ο Νίκος Φώσκολος αυτοπροσώπως Τέτοιο Ford, πάντως, αποκλείεται να οδηγεί ο Φον. Είναι γέρος...
Το ζήτημα της ώρας των σχολίων να το δούμε. Φοβάμαι όμως μήπως μπερδευτεί κανένας Τσιριγώτης (αν και αυτός στο blog του, απ' ό,τι θυμάμαι, δεν έχει την "ελληνική" ώρα).
Καραϊσκο, ξέρεις πως πάνε οι δουλειές του ξενοδοχοδημοσιογράφου στα Χανιά φέτος; Τον έχει χτυπήσει και αυτόν η κρίση; Μου έλεγαν ότι και ένας άλλος δημοσιογράφος, ο παλαιός παρουσιαστής ειδήσεων Θανάσης Αθανασιάδης, παράτησε και αυτός τη δημοσιογραφία και έγινε ξενοδόχος σε κάποιο νησί. Είχες δίκιο, μου φαίνεται, που έλεγες ότι εις το εξής η δημοσιογραφία δεν θα αποτελεί επάγγελμα αλλά χόμπι, από τη στιγμή που επικρατούν μισθοί πείνας στο συγκεκριμένο τιμημένο επάγγελμα...
ακου να σου πω κομπλέ:Ημουν σκ στις σπέτσες με μια παρέα 7-8 ατόμων εργαζόμενοι-ες στον σκάι.Κατα τη διάρκεια του σκ τους πήραν τηλέφωνο και τους ενημέρωσαν οτι ο Σπανολιός σούταρε τρεις συναδέλφους τους για πρωινό.Το τι τηλεφωνα παίρνανε μετά το τι μαραθώνιες συζητήσεις στα παράλια, το τι δράμα έβλεπα να ξετυλίγεται εμπρός μου δεν περιγράφεται.Οι αμμοβολιστές στο πέραμα έχουν λιγότερο άγχος.Και μιλάμε για άτομα που είναι απο το 1992 στο σκάι και λαμβάνουν 1400 το μήνα...Αντε να βγούν στην αγορά τωρα αυτά τα παιδιά.Αυτοί εχουν ιδρυματισμό πλέον.Αστα βαψ αστα ..που να στα λέω
Ο μεγαλοδημοσιογραφοξενοδόχος δεν έχει θέμα ας μην ανησυχεί κανείς...
Εφ' όσον τίθεται έτσι το θέμα, ας ψηφίσουμε λοιπόν.
Η δική μου ψήφος πάει δαγκωτή υπέρ του κουστομπολιού ή κοινωνικού σχολιασμού, όπως το θέλουν οι μεσημβρινές θεραπαινίδες. Θα συμπλήρωνα δε, κακόβουλου κοινωνικού σχολιασμού, όσο πιο κακόβουλος τόσο το καλύτερο.
FWIW τοξικός κουτσομπόλης ήταν και ο συγχωρεμένος Αββοκάτο.
Και προκειμένου να ισχυροποιηθεί η φράξια του κοινωνικού σχολιασμού στο ιστολόγιο αυτό, προτείνω στον φιλόξενο οικοδεσπότη, να παραχωρήσει ειδική στήλη-μετερίζι στον Καραίσκο, του οποίου η δηλητηριώδης φαρμακόγλωσσα μπορεί να συγκριθεί μόνο με αυτή του μακρινού του εξάδελφου Phyllobates terribilis. Αλλωστε θα είναι μια χειρονομία καλής θέλησης στο χειμαζόμενο δημοσιογραφικό κόσμο, αλλά και στον Καραίσκο γενικότερα, ο οποίος είδε τα αυτοδιαχειριζόμενα μπλογκικά του όνειρα να γκρεμίζονται εν μία νυκτί, κάπως σαν και την αγαπημένη του αηδεολογία άλλωστε....
H φωνή του Marwood είναι, παραδοσιακά, μια φωνή ψύχραιμη, αντι-κουλτουριάρικη και πραγματιστική και γι' αυτό λαμβάνεται πάντοτε σοβαρά υπ' όψιν. Στο πνεύμα αυτό, να πληροφορήσω ότι βρίσκεται στους σχεδιασμούς μας η αξιοποίηση ενός καταπληκτικού κειμένου του Καραϊσκου, λίαν προσεχώς...
--------------------------------
Μια ζεστή μέρα στις αρχές του Αυγούστου, πριν 7-8 χρόνια, και βρισκόμαστε, με ολιγομελή παρέα, για φαγητό ή ποτό (δεν θυμάμαι ακριβώς) κάπου ψηλά, αλλά εντός λεκανοπεδίου. Ο Κώστας ζεσταίνεται. Έχει κάνει την εμφάνισή του με πέδιλα, μαύρο φαρδύ παντελόνι και λευκό υποκάμισο με ελαφρές κηλίδες ιδρώτα - όχι του τίμιου ιδρώτα της εργασίας, αλλά τον ιδρώτα που προέρχεται από τον συνδυασμό υψηλής θερμοκρασίας και τεράστιων ποσοτήτων οίνου. Τον ρωτώ, μιας και βρισκόταν για χρόνια στην Γαλλία, για τον αγαπημένο μου συγγραφέα Cioran - περισσότερο για να μάθω κανένα παραλειπόμενο ή κουτσομπολιό, αφού τα βιβλία του τα έχω ήδη διαβάσει. Ο Κώστας μου δηλώνει ότι έχει γνωρίσει προσωπικά τον συγγραφέα (για να μου κάνει φιγούρα;), αλλά στις επίμονες ερωτήσεις μου απαντά με μια φράση: "Ο Cioran δεν μου αρέσει. Είναι πεσιμιστής». Τίποτε άλλο, περισσότερο ειδικό και τεκμηριωμένο. Όποιος γνωρίζει το έργο του συγγραφέα, μπορεί να καταλάβει την υπεραπλούστευση (είναι σαν να συζητάς για τους δύο μεγάλους Πολέμους και να αποφαίνεσαι κοινότοπα: "Άγριο πράγμα ο πόλεμος..."). Καθώς φέρνω τη συζήτηση σε πιο ειδικά θέματα (πάντα για τον Cioran), διαπιστώνω μιαν ορισμένη δυστοκία από την πλευρά του Κώστα - σαν να γνωρίζει τον συγγραφέα εντελώς επιφανειακά. Το αφήνω να περάσει και αλλάζω θέμα συζήτησης…
Εκείνη την περίοδο παζαρεύω να αγοράσω από κάποιο μεγάλο νησί, μια από τις 3 Citroen DS decapotable που μου λένε ότι υπάρχουν στην Ελλάδα. Ο ιδιόρρυθμος ιδιοκτήτης ανθίσταται κι εγώ, ένεκα αυτού του λόγου, είμαι αρκετά άκεφος. Δημοσιογράφος της παρέας, ο οποίος γνωρίζει τις περιπέτειες της προσπάθειάς μου για την αγορά του συγκεκριμένου (και αγαπημένου) αυτοκινήτου, απευθύνεται στον Κώστα (γράφει ήδη στους 4 Τροχούς), λέγοντας: "Πες του κι εσύ Κώστα να μην μπλέξει με τέτοιες αγορές, γιατί δεν ξέρει (εγώ δηλαδή) από μηχανικά και θα φτύσει αίμα». Εκεί, λοιπόν, αρχίζει ένα ρεσιτάλ (φαινομενικής και μόνο φαινομενικής) αυτοκινητογνωσίας, όπου ο επιστήμων-συγγραφέας-μπιλιαρδάκιας-πιανίστας-γευσιγνώστης αρχίζει και μου εξιστορεί, κρατώντας επιτηδευμένα από τη βάση το ποτήρι του με το παγωμένο λευκό κρασί, τις οδηγικές του εμπειρίες, καθώς και τα αυτοκίνητα που είχε στην κατοχή του. Εκεί μαθαίνω και για την περίπτωση μιας Jaguar που οδηγούσε με χαρά ο Κώστας, καθώς και για μια άλλη Jaguar που οδηγούσε στην ένδοξη συμπρωτεύουσα ο πατέρας του, ο γνωστός σεξολόγος (και κομμουνιστής). Μου συστήνει την αγορά ενός 2CV ως το καλύτερο αυτοκίνητο στον κόσμο (πράγμα με το οποίο περίπου συμφωνώ κι εγώ) και μου δηλώνει ότι εκείνος έχει σταματήσει να κατέχει αυτοκίνητα, γιατί παίρνει δωρεάν όποια θέλει από τους 4 Τροχούς και έτσι την βγάζει καθαρή. Συμπληρώνει, μάλιστα, ότι εκείνη την περίοδο κινείται με κάποιο σπουδαία όχημα που τον έχει εντυπωσιάσει. Αναφέρεται στο (αρκετά εφετζίδικο/φιγουρατζίδικο) Fiat Coupe! "To τι βόλτες έχω κάνει με αυτό σε όλη την Ελλάδα δεν λέγεται", μου δηλώνει πανευτυχής. Η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από τα παλαιά, vintage αυτοκίνητα για τα οποία, παρεμπιπτόντως, τυχαίνει να έχω ιδιαίτερη αγάπη (αλλά και γνώση, τολμώ να πω) και άξαφνα, ίσως για να μου κάνει μια σχετική φιγούρα, μετά από την αμηχανία/δυστοκία εξαιτίας της άγονης συζήτησης περί Cioran, μου αναφέρει: "Πάντως τα ωραιότερα αυτοκίνητα είναι τα Facel Vega!», ποντάροντας στο ότι ίσως, λόγω σπανιότητας, τα αγνοώ. Έλα όμως που (παρ’ όλη την σεμνότητα που με χαρακτηρίζει) έχω καλή γνώση των συγκεκριμένων οχημάτων, αφού τυγχάνουν, μαζί με τα Alvis και τα Bristol (τα αγαπημένα και του μεγάλου LJK Setright, επί τη ευκαιρία…) από τις πιο αγαπημένες μου μάρκες στα «μεγάλα» οχήματα… Έτσι μπαίνει η συζήτηση σε πιο βαθιά νερά συγκρίσεων ειδικών μοδέλων κλπ. κλπ., οπότε, και προς μεγάλη μου έκπληξη, βλέπω τον Κώστα να χωλαίνει πάλι στη συζήτηση και να προσπαθεί να ξεφύγει κατεβάζοντας και τεράστιες οινικές ποσότητες … Με βάση, λοιπόν, όλα τα παραπάνω, και για να αναφερθώ σε προηγούμενο σχόλιο για την προσωπικότητα του Κώστα, μου φαίνεται και εμένα ότι μάλλον πρόκειται για έναν άνθρωπο με μια γενική γνώση των πραγμάτων, αλλά επ’ ουδενί γνώση ειδική. Δεν είναι κακό – μάλλον καλό το βρίσκω. Αρκεί να μην επιχειρείς να παρουσιαστείς ως ειδικός, ενώ η γνώση σου είναι μάλλον πασαλειμματική. Πάντως, ο συγγραφεύς/πιανίστας είναι ένας χαριτωμένος άνθρωπος, καλός για παρέα, ευγενής, χωρίς την έπαρση που υιοθετεί (ως πόζα;) δημόσια και πολύ άνετος με τον εαυτό του. Για να είμαι δίκαιος, θα πω ότι το καλύτερο χαρακτηριστικό του είναι ότι δεν θα έδινε μία εάν διάβαζε, ας πούμε, όλα αυτά τα κουτσομπολιά που γράφουμε εδώ και τον αφορούν. Έχει μεγάλη αυτοπεποίθηση, πιστεύω, όπως έχουν όλοι οι άνθρωποι που, ως παιδιά, έχουν αγαπηθεί πολύ. Η μεγάλη ανάγκη του, πάντως, είναι, κατά τη γνώμη μου, η επιθυμία του να ξεχωρίζει και να αποτελεί αντικείμενο προσοχής. Και για να προωθήσεις αυτόν τον σκοπό, μια πασαλειμματική γνώση είναι υπέρ-αρκετή, σε αυτή τη χώρα των ιθαγενών που εντυπωσιάζονται με το παραμικρό...
Ο Χατζηνικολάου μετά τη γλώσσα πρέπει να ζήτησε και ένα ποτήρι Grand Marnier για να το κατεβάσει μαζί με το πούρο του. Αυτό είναι το (ήκιστα ανδροπρεπές) αγαπημένο ποτό του αγαπημένου Νίκου.
1. Στο ιδανικό "ρόστερ" της Ελευθεροτυπίας πρέπει, νομίζω, οπωσδήποτε να προστεθεί και το όνομα της Χριστίνας Κοραή, με το βαμμένο κατάξανθο μαλλί και τα μπούτια πάντα έξω.
2. Ο Ζουράρις, άθελά του, προκάλεσε και ένα ωραίο μπέρδεμα. Όταν πήγε να γράψει όσα άσχετα με το θέμα του αυτοκινήτου έγραφε στους 4 Τροχούς(λέγοντας μάλιστα ότι προσφέρει την αμοιβή του σε μονές του Αγίου Όρους), υπήρξε αντίδραση από τον πιο αναγνωρίσιμο αρθογράφο του περιοδικού, τον Νίκο Δήμου. Έγραφε αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα εκεί ο Δήμου τότε και είχε αποκτήσει ένα κάποιο κοινό που τον παρακολουθούσε με προσοχή. Ο Δήμου ένιωσε να θίγεται με την "ελληνολατρική" παρουσία του Ζουράρι και είχε φροντίσει να κάνει γνωστή την ενόχλησή του και στον διευθυντή του περιοδικού, Κώστα Καββαθά. Έλα όμως που ο (βαψομαλλιάς) Καββαθάς εκείνη την περίοδο είχε αποκτήσει και ένα χαρακτηριστικό (επιπλέον της γνωστής και μόνιμης γκρίνιας του για τους πάντες και τα πάντα): την "εθνική ευαισθησία". Λάτρεψε τον Ζουράρι και τον εκθείαζε με κάθε ευκαιρία. Εκεί ήταν που ο Δήμου έγινε τούρκος, αντιδρώντας σαν απατημένη σύζυγος. Δεν άντεξε να είναι δεύτερος στην καρδιά του διευθυντή του και έτσι παραιτήθηκε (πηγαίνοντας μετά στο Car, αν δεν κάνουμε λάθος). Γερό παιχνίδι του "ελληνοπρεπή" Κώστα στον "ευρωπαίο" Νίκο, που το φύσαγε και δεν κρύωνε... Είχα, θυμάμαι, ευχαριστηθεί αρκετά από εκείνη την εξέλιξη, όχι γιατί δεν μου άρεσαν τα κείμενα του Δήμου, αλλά γιατί οι εξελίξεις έπληξαν τον τεράστιο Εγώ του δημοσιολόγου/φωτογράφου (ή και φιλοσόφου, όπως ο ίδιος πιστεύει) και τον προφίλ της πριμαντόνας που ο ίδιος, με τόση επιμέλεια, είχε φιλοτεχνήσει για τον εαυτό του. "Καλά να πάθει ο εγωκεντρικός και ξινός αυτός τύπος" θυμάμαι ότι είχα σκεφτεί τότε...
3. Με αφορμή σχόλια για τον ξενιτεμένο Γκριζομάλλη, ας μου επιτραπεί να του αφιερώσω ένα σπαρακτικό στιχούργημα απαράμιλλης σοφίας και ευαισθησίας, που με τόσο πόνο τραγούδησε ο μεγάλος μας αοιδός Στέλιος Καζαντζίδης και το οποίο καλεί τους έλληνες "όπου γης" να επιστρέψουν στη ελληνική φτώχια, παρά να πλουτίζουν στην άπονη την ξενιτιά:
Πιο καλά στο φτωχικό ψωμί κι ελιά,
παρά χίλια καλά, στη σκληρή ξενιτιά
(το ψωμί της ξενιτιάς)
Θυμόμουν και εγώ τη Μυρτώ Παράσχη με τα χαρακτηριστικά γαλάζια μάτια, από κάποιες ταινίες του Παναγιωτόπουλου και του Περάκη της δεκαετίας του '80.
Έκτοτε όμως είχα ξεχάσει και την ύπαρξή της, που μου τη θύμισαν κάποιοι σχολιαστές εδώ. Έκανα λοιπόν ένα πρόχειρο γκουγλάρισμα για να δω που βρίσκεται σήμερα, και τι βλέπω λέτε?
Πρώτο πρώτο αποτέλεσμα μοστράρει ένα άρθρο στο protagon με τίτλο "Αντώνης Σαμαράς: Ο παίκτης" (σ.σ. καραγκιοζοπαίκτης?, οργανοπαίκτης?). Στο εν λόγω άθρο, εκθειάζονται κυρίως οι σεξουαλικές επιτυχίες του αρχηγού αντωνάκη (μάγκας και καραμπουζουκλής κατά τα αυθεντικά ελληνικά πρότυπα), στας δέλτους των οποίων, και με τιμητική γειτνίαση με την Αννούλα τη Βίσσυ, καταγράφεται και το όνομα της Μυρτούς μας.
Και ξαφνικά συνειδητοποιώ: Παράσχη-Ζουράρις-Τζοτζόλα-Σαμαράς, τι ακριβώς συμβαίνει εδώ?
Έχω την εντύπωση ότι αυτή τη Τζοτζόλα ο Κώστας, σε μια κίνηση μεγαλείου ψυχής, δήλωνε ότι την αγαπά, αλλά ότι έπρεπε να βρει κάποιο καλό παιδί για να αποκατασταθεί. Αυτό και έγινε. Δεν ξέρω βέβαια αν τον γαμπρό τής τον βρήκε ο ίδιος ο Κώστας. Αν ναι, τότε μιλάμε για πολύ μοντέρνα πράματα. Παριζιάνικα.
Να μας πει ο μαργουντ:πως κάνουμε ενα μπλογκ πετιχυμένο,οπως το δικο του δηλαδή....
Και πως εξηγεί το γεγονός οτι πολλοί αριστεροί(ηττημένοι) έχουν επιτυχει εν καπιταλισμώ πολυ περισσότερο (οπως ο καραίσκος) απ οτι αυτός που είναι ιδεολογικά δεξιός νικητής...Η ιδεολογία σου ενίκησε εσυ όμως οχι...(η εγχειρηση πέτυχε ο ασθενής απεβίωσε)
Δεν είμαι σίγουρος ότι συμφωνώ με την προσθήκη της Χριστίνας Κοραή στο ρόστερ της "Ε", πολύ είμαι-πρώην-"αριστερή"-και-τώρα-νομίζω-ότι-είμαι-μεγαλομανδάμ μου κάνει, θα αντιπρότεινα μία αυθεντική μανταμίτσα, την Κάτια Μακρή λ.χ., βέβαια, αν το ζητούμενο είναι μιά "βαρειά" γυναικεία υπογραφή (το αντίπαλο δέος της Μαριάννας Πυργιώτη πχ) τότε αλλάζει το πράγμα...
Ωραία και η νίλα του Δήμου στους 4Τ. Αν και πρέπει να ομολογήσουμε ότι τα κείμενά του ήταν απείρως πιό to the point όπως θα έλεγε και ο Νίκος από του (άσχετου όπως αποδείχθηκε με επιχειρήματα) Κώστα, είναι μερικές φορές (γιά να μην πω πάντα) που τα "εγώ" πρέπει να στραπατσάρονται και μάλιστα από γραφικούς Καβαθάδες και Ζουράριδες.
Γιά τον Σαμαρά τώρα τι να πει κανείς, ας ελπίσουμε οι περγαμηνές αυτού του άεργου, κακομαθημένου (και σιτεμένου πλέον) φλώρου να παραμείνουν στην lifestyle σφαίρα (ποιές γκόμενες πήδηξε, σε ποιά clubs-σκυλάδικα σύχναζε), σε αντίθετη περίπτωση πάμε γιά πολύ φλοράλ καταστάσεις...
Xριστίνα, με τρελαίνουν τα μπούτια σου. Τα καλύτερα μπουτάκια της δημοσιογραφίας.
Τον Αντωνάκη τον θυμάμαι στην θρυλική Αυτοκίνηση του Μάκη Σαλιάρη στις αρχές των ΄80ς πρώτο τραπέζι πίστα με το γνωστό χαμόγελο που γιά χαμόγελο playboy το πήγαινε - αλλά μάλλον nerdy θα το χαρακτήριζα - και κάτι μωρά γύρω του σήμερα 50φεύγα και λίγα λέω - ωραίες εποχές.
Είχε λοιπόν αυτό το παιδί με τη χωρίστρα τέτοιες και τόσες επιτυχίες στις γυναίκες, όσες του αναγνωρίζονται; Μήπως είναι μούφα η όλη υπόθεση; Σε λίγο θα πιστέψουμε ότι ο Αντωνάκης είχε στη ζωή του περισσότερες επιτυχίες στον γυναικείο πληθυσμό ακόμα και από τον Καραϊσκο ή τον Πορφύριο Ρουμπιρόζα.
H προσθήκη της Κάτιας Μακρή (δηλαδή η επιστροφή της) στη νέα Ελευθεροτυπία, έτσι όπως την οραματιζόμαστε πολλοί, θα έδινε πραγματικά μεγάλη ώθηση. Η καημένη η Κάτια είναι όπως λέει ο παραπάνω σχολιαστής: μεγάλη μανταμίτσα. Το έλεγα σε φίλη της προάλλες συμπτωματικά ότι η Κάτια είναι η πιο αντιπροσωπευτική (σημερινή) ελληνίδα: λίγο χειραφετημένη, λίγο μορφωμένη, λίγο κακοντυμένη και με αρκετή οίηση. Φαντάζομαι τι θα τράβαγε ο σύζυγός της, αυτό το αγνό παιδί. ο Παναγής Γαλατσιάτος, ο οποίος, φεύγοντας από τα ΝΕΑ για να κάνει... καριέρα στον Ε.Τ. της Γιάννας (του είχε φανεί πολύ μικρός ο μισθός του στα ΝΕΑ) έμεινε άνεργος για πολύ καιρό, υποαπασχολούμενος σε γελοία έντυπα τύπου "Αποκαλύψεις" του Σεραφείμ Κοτρώτσου. Εκείνη την περίοδο η "επιτυχημένη" Κάτια θα του έκανε τον βίο αβίωτο, ως μια σωστή μανταμίτσα. Τώρα που ο Παναγής πήγε στην Καθημερινή (μετεγγραφή ουσίας) θα έχει ανακτήσει λογικά λίγη από την παλιά του λάμψη(;). Άντε, για να μην συντηρεί το σπιτικό τους μόνο η Κάτια (που της αρέσουν πολύ τα κοψίδια στα κάρβουνα και δεν έχει διαβάσει ούτε ένα βιβλίο στη ζωή της).
Ναι, να επιστρέψουν όλοι οι έλληνες στη φτωχή πια Ελλάδα έστω με ψωμί και ελιά, παρά να διαφθείρονται στο εξωτερικό με καλύτερες απολαβές αλλά χωρίς ούτε μια στάλα από ουσία ελληνική
1:21 γιατί δεν είναι νικητής και δεν πέτυχε ο Μάργουντ? Έχει περιζήτητη θέση εργασίας σε μεγάλη τράπεζα. Ο Καραίσκος αντίθετα είναι ένας απλός δημοσιογράφος.
Τραπεζιτικός (όπως συνήθως λέγεται) λοιπόν ο Μάργουντ; Εύγε!
Ο Πορφίριο Ρουμπιρόζα, πέραν του γεγονότος ότι ήταν "λίαν δυνατός" playboy (αλλά και προικοθήρας), με τις Μέριλυν Μονρό, Ζα Ζα Γκαμπόρ, Αβα Γκαρντνερ, Ρίτα Χέηγουορθ, Κιμ Νόβακ, Εβίτα Περόν να συγκαταλέγονται στην συλλογή του, φημολογείται ότι ήταν ιδιαίτερα προικισμένος με μήκος μορίου που άγγιζε τις 11 (!) ίντσες σύμφωνα με τον Τρούμαν Καπότε (αλλά και τον Δημήτρη Λιμπερόπουλο), φήμη που τον ακολουθεί ακόμη και σήμερα τουλάχιστον εις Παρισίους όπου οι έξτρα μακρείς μύλοι πιπεριού στα bistros αποκαλούνται "Rubirosas" (Ρουμπιροζά με γαλλική προφορά).
Λέτε ο Αντωνάκης, αυτό το ξενέρωτο παιδί με την χωρίστρα, τα γυαλιά-πατομπούκαλα και το σπασικλέ χαμόγελο να του έμοιασε εκεί και να έγινε τόσο ακαταμάχητος στις εγχώριες καλλονές;
Τώρα που διάβασα το σχόλιο γιά τον Ρουμπιρόζα θυμήθηκα ότι σε κεντρικό εστιατόριο της Αθήνας που έπισκέφθηκα πρόσφατα και καθόμουν κοντά στην κουζίνα λόγω πολυκοσμίας, άκουσα τα γκαρσόνια να λένε μεταξύ τους "ρε μαλάκα, πιάσε έναν Καραϊσκο" χωρίς να καταλάβω τι εννούν, περίεργα πράγματα. Παρακαλώ να τοποθετηθεί ο Καραϊσκος πάραυτα.
Επιβεβαιώνω ότι ο Καραϊσκος ειναι Ρουμπιροζα ...ανατομικώς.
Επιβεβαιώνω ότι ο Καραϊσκος ειναι Ρουμπιροζα ...ανατομικώς.
Και ποιος/ποια είσαι εσύ που το επιβεβαιώνεις; Τον έχεις δει; Τον έχεις... γευτεί;
Οι (πετυχημένοι) δρόμοι των δύο ανδρών (Καραϊσκου- Ρουμπιρόζα) αναφορικά με το ασθενές φύλο δεν είναι τυχαίοι.
Η αιώνια άχλυ της ιστορίας που θαρρείς σαν πλανεύτρα μάγισσα έχει βαλθεί να ξεθωριάσει τον μύθο πολλών μεγάλων ανθρώπων, με τον Πορφύριο δεν τα κατάφερε. Ένας άσημος διπλωμάτης ο ίδιος, χωρίς οικογενειακές περγαμηνές, από μια χώρα που ελάχιστοι γνωρίζουν ότι υπάρχει, εν μέσω σκληρού ανταγωνισμού ωραίων και πλούσιων ανδρών, έγινε το αντικείμενο λατρείας όλων των διασήμων γυναικών της εποχής. Τυχαίο?
Γι αυτό πιστεύω ότι οι 11μιση ίντσες που αναφέρει ο λιγούρης συγγραφεύς του Προγεύματος στο Τίφφανυς είναι ιστορική αλήθεια και όχι αστικός μύθος ή ευσεβής του πόθος.
Την ίδια κατάληξη θα έχει κι ο Καραϊσκος σε πείσμα των φαρμακόγλωσσων και προς μεγάλη στεναχώρια ανύπαρκτων "ανταγωνιστών" του, ειδικά ενός κάποιου Μάργουντ, αν δεν κάνω λάθος.
Γιατί, ευτυχώς και παρά τα αντιθέτως θρυλλούμενα, το μέγεθος ακόμα μετράει...
Η Καίτη είναι ο Καραϊσκος.
Ο από πάνω είναι ο Μάργουντ.
Eίναι παγκοίνως γνωστό ότι οι συγκρίσεις καθρεπτίζουν συνήθως τις προκαταλήψεις αυτού που τις κάνει. Άστοχη επομένως η σύγκριση του "Πορφύριου" με τον Καραϊσκο. Ο πρώτος ήταν άσχημος. Ο δεύτερος ευειδής. Ο πρώτος συνήθιζε, κατά τη διάρκεια του θέρους, να φορά μαρινιέρες, μακριά βαμβακερά ή λινά παντελόνια και εσπαντρίγιες. Ο Καραϊσκος - είναι πολύ γνωστό αυτό - προτιμά τα ανέμελα ριχτά υποκάμισα, τις μοδάτες βερμούδες και τα δερμάτινα πέδιλα-"σαγιονάρες". O Πορφύριος ήταν, στον πυρήνα του, ένα σκέτος κοσμικός. Ο Καραϊσκος είναι και διανοούμενος. Επομένως, δεν υπάρχει σύγκριση μεταξύ των δύο ανδρών. Επίσης, ο Καραϊσκος πιστεύω ότι είναι πολύ έλληνας στην ψυχή, όσα και αν καταμαρτυρά στην δόλια πατρίδα του. Θα τολμούσα να πω, στη βάση και των δικών μου προκαταλήψεων, ότι ο Καραϊσκος ομοιάζει περισσότερο με έναν Θόδωρο Ρουμπάνη! Αυτή η σύγκριση, μάλιστα... Είναι μια σύγκριση ορθή. Ταυτοχρόνως δε και τιμητική. Και για τους δύο άνδρες...
φωθια (sic) να πέσει να με κάψει αν έχω βαλει δερματινη σαγιονάρα ποτέ μου
Λαμπρή προσωπικότητα ο Δήμου. Σε όποιο περιοδικό πήγαινε, έγραφε με περισπούδαστο ύφος και έδινε τα φώτα του στα τεχνικά θέματα. Ποιός μπορεί άραγε να ξεχάσει τις βαθυστόχαστες αναλύσεις του στο ραμ, όπου συνέδεε φιλοσοφίες και μητρικές πλακέτες αλλά και συνδέθηκε με δυνατή φιλία με τους ισχυρούς άνδρες του συγκροτήματος;
O δυστυχής ο Δήμου έχει, από πολλές δεκαετίες, ένα μεγάλο πρόβλημα. Οι περισσότεροι... δεν τον αναγνωρίζουν ως συγγραφέα. "Αντικειμενικά" (και πέρα από κάθε πλάκα), ο Δήμου, αν και πολυγραφότατος, συγγραφέας (με το Σ κεφαλαίο) δεν μπορεί να θεωρηθεί. Με την τυπική έννοια, ναι. Ασφαλώς είναι κάποιος που γράφει και εκδίδει. Αλλά μέχρις εκεί. Δεν είναι κακό να μην είσαι σπουδαίος συγγραφέας (ο Δήμου δεν είναι σπουδαίος ούτε και ως ποιητής ή φωτογράφος κλπ.) - κάθε προσπάθεια, όταν βρίσκεσαι "στον δρόμο τον καλό" είναι αξιέπαινη. Το πρόβλημα αρχίζει να δημιουργείται, όταν για την μέτρια συγγραφική δουλειά σου και για την έλλειψη αναγνώρισης κατηγορείς την οπισθοδρομική Ελλάδα, όσους (δήθεν) σε ζηλεύουν και γι' αυτό δεν σε αναγνωρίζουν, τους (γλυκανάλατους) "αριστερούς" της ελληνικής διανόησης (πολλοί και ακατανίκητοι βέβαια, σαν τις κατσαρίδες) που σε χτυπάνε γιατί δεν ανήκεις στην οικογένειά τους (αυτό είναι και λίγο αλήθεια), τους πάσης φύσεως "ενταγμένους" και "προσκηνημένους" που φθονούν εσένα τον Ανεξάρτητο κλπ. (ποιος δεν έχει διαβάσει ή ακούσει το μόνιμο και κουραστικό λογίδριό του για τις 15 - ή περίπου τόσες - παραιτήσεις και απολύσεις του Δήμου από έντυπα...) Βέβαια, και αυτή η αντίδραση είναι κατανοητή και μπορεί, σε κάποιο μέτρο, να την υιοθετούμε όλοι μας. Ποιος, ας πούμε, μπορεί να δεχτεί εύκολα ότι ευθύνεται ο ίδιος για την περιορισμένη (ή και την μη) αναγνώρισή του; Έτσι, φοράει τα ρούχα του αδικημένου...
Παλαιά, ο Δήμου δεν αναγνωριζόταν ως συγγραφέας, γιατί του καταλόγιζαν ότι είναι διαφημιστής (και ο Γιάννης "Απίκιος" Ευσταθιάδης, της Bold, είναι ΚΑΙ διαφημιστής, αλλά δεν του αμφισβήτησε κανείς την συγγραφική δεξιότητα και επιτυχία). Τώρα, μετά από τόσα χρόνια εκτός διαφήμισης, κάτι άλλο φαίνεται να προκαλεί τις αντιδράσεις όσων δεν αποδέχονται τον Δήμου ως (επαρκή) συγγραφέα. Ο ίδιος ο "συγγραφέας" προφανώς απόδίδει το αρνητικό κλίμα στο ότι αυτός είναι "διαφορετικός" σε όλα (πάντα προς το καλύτερο) από τους "ομοτέχνους" αλλά και τους δημοσιογράφους και γι αυτό τον εχθρεύονται. Η αλήθεια, βέβαια, είναι ότι ο Δήμου δεν επιθυμεί να αναγνωριστεί ως αρκετά σημαντικός στον τομέα στο οποίο πραγματικά διακρίθηκε, δηλ. στην αρθρογραφία/επιφυλλιδογραφία (και που, παραδόξως ίσως για τον ίδιο, του το αναγνωρίζει και η "πιάτσα" και τον έχει βραβεύσει για αυτή του την ιδιότητα - άρα δεν τον εχθρεύεται). Όχι. Ο Δήμου θέλει να αναγνωριστεί ως συγγραφέας. Και εκεί αρχίζει το πρόβλημα. Κατά τη γνώμη μου, βέβαια, ούτε στην αρθρογραφία υπήρξε τόσο καλός ο Δήμου. Αν ρίξει κανείς μια ματιά, λ.χ., στο ΒΗΜΑ και τα τότε άρθρα του, νομίζω ότι θα καταλήξει στην αίσθηση μιας ανυπόφορης μπαγιατίλας. Η καλύτερη στιγμή στην επαγγελματική πορεία του Δήμου νομίζω ότι δεν υπήρξε ούτε η μέτρια διαφημιστική του θητεία (σε μια χώρα και σε μια εποχή με ανύπαρκτο ανταγωνισμό που οι διαφημιστές ήταν ξέμπαρκοι αλμπάνηδες...) ούτε η, επίσης μέτρια, συγγραφική. Η καλύτερη περίοδος νομίζω ότι ήταν η αρθρογραφική στους 4Τ, όσο και αν ο Δήμου ακόμη δεν λέει να το χωνέψει, ψάχνοντας ματαίως την αναγνώριση στον χώρο της "συγγραφής". O homo universalis (και γι αυτό ενδιαφέρων) Δήμου υπήρξε μια σημαντική προσωπικότητα για όσους από εμάς μεγαλώσαμε στο άνυδρο, εκδοτικά και δημοσιογραφικά (ίσως και γενικότερα), τοπίο της δεκετίας του '80 και του '90, αφού μας έδινε κάτι που σ' αυτή τη χώρα δεν υπήρχε. Εδώ και πολλά χρόνια, όμως, ξεπεράστηκε από τις εξελίξεις. Ακόμη και τα άρθρα του στην Lifo σήμερα, περισσότερο προκαλούν τη συγκατάβαση και τη λύπηση (για κάποιον που συνεχίζει να γράφει νομίζοντας, λανθασμένα, ότι έχει ακόμα κάτι να πει), παρά το ενδιαφέρον. Οι οικείοι του ας τον συμβουλεύσουν να αποχωρήσει, γιατί πέρασε η μπογιά του και εκτίθεται. Κρίμα να διβάζουμε αυτές τις βαρετές κοινοτοπίες, από κάποιον που έγραφε τόσο ενδιαφέροντα και προτότυπα κείμενα κάποτε, στους 4Τ...
Δεν καταλαβαίνω όσους αποστρέφονται τις δερμάτινες σαγιονάρες. Διαθέτω ένα ζευγάρι αμερικάνικες μάρκας Teva, αθάνατες και πολύ στυλάτες (που ισχύει γιά την πλειονότητα των αμερικάνικων προϊόντων εξ άλλου είτε μας αρέσει είτε όχι). Γιά την παραλία μόνο βραζιλιάνικες Havayanas. Ας απελευθερωθούν λιγάκι μερικοί, δεν θα τους πουν φλώρους γιά ένα αθώο ζευγαράκι σαγιονάρες, δεν έγκειται σε τέτοια φαιδρά ο ανδρισμός!
Βρίσκω λίγο εμπαθές και υπερβολικό το σχόλιο γιά Δήμου, αλλά θα επανέλθω, είναι μαλακία μία λαμπρή καλοκαιρινή μέρα με τόσο λαχταριστό μελτέμι να χαραμιστεί γιά μεμψιμοιρίες...
Ναι αυτό είναι ο Δήμου. Ένας σχετικά καλός δημοσιογράφος και ένας μέτριος συγγραφέας κ' φιλόσοφος. Δεν είναι κακό να είσαι δημοσιογράφος και μάλιστα κάποτε από τους καλούς. Kακώς ο Δήμου δεν κάθεται στις δημοσιογραφικές δάφνες του.
Με το μελτέμι άλλοι δροσίζονται και άλλοι ζορίζονται αν πιστέψουμε τα καταμαρτυρούμενα...
Γλοιώδης βέβαια ο Σιούφας και τενεκές (sic) αλλά έτσι έγιναν τα πράγματα (μακάρι δηλαδή); Μήπως όμως πρόκειται για σάλτσες του έγκριτου Φ. Δρακοντίδη;
Άκυρη η διάψευση Καραϊσκου για τις σαγιονάρες.
Ο Βάρσος έχει πολλές φορές βεβαιώσει ότι ο καλοκαίρι ο Καραϊσκος εμφανίζεται στις παρέες φορώντας σαγιονάρες.
οχι δερμάτινες λέμε...ξύπνα
Οι δερμάτινες σαγιονάρες του Καραϊσκου είναι το σήμα κατατεθέν του. Μένοντας στην Αθήνα, όπως πάντα τον Αύγουστο, είχα προχθές το βράδυ σε κεντρικό μπαρ ουσιαστική συζήτηση, έπειτα από την διαπίστωσή μας σχετικά με το ότι όλοι οι άνδρες ήταν ντυμένοι με τον ίδιο τρόπο. Οι βερμούδες και οι (δερμάτινες) σαγιονάρες βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη. Κορίτσι με κάποιο γούστο αποφάνθηκε ότι αυτό αποτελεί ωραίο στυλ για τους άνδρες. Για να το λένε και οι γυναίκες, έτσι πρέπει να είναι. Άρα ο Καραϊσκος είναι πολύ in με την βερμούδα του και τις δερμάτινες σαγιονάρες, σύμφωνα και με τις περιγραφές του Βάρσου.
Δεν καταλαβαίνω το πρόβλημα του Καραϊσκου. Θεωρεί ανώτερες τις πλαστικές σαγιονάρες από τις δερμάτινες?
Έτσι φαίνεται. Δυστυχώς.
Οι πλαστικες βέβαια ευνοούν περισσότερο την αναπτυξη μυκήτων και συνεπώς την δυσοσμία κατα τους θερινούς ειδικά μήνας.
Βρίσκουμε δηλαδή αλλο ένα κοινό σημείο μεταξύ των δυο enfants terribles της ελληνικής δημοσιογραφίας, Καραίσκου και Νικολάκη 'βρωμάν-τα-πόδια-σου' Χατζηνικολάου.
Οι παλιές οι μπούφαλο είχαν πιο σκληρό πλαστικό και γι αυτό ήταν και λιγότερο βλαπτικές. Τώρα που όλοι παίρνουν τις μοντέρνες, έχουν και τα αντίστοιχα προβλήματα στα ποδάρια τους.
Βάζει και τζελ στα μαλλιά ο Καραϊσκος?
είδα και τον ηθοποιό Ντίνο Αυγουστίδη να φοράει τέτοιες σαγιονάρες σαν αυτές που λέτε ότι προτμάει ο Καραίσκος
Τζελ και σαγιονάρα οικοδόμου, ιδεολογική.
Τέτοιες σαγιονάρες σαν του Καραϊσκου έχω δει να φοράει και ο ψυχαναλυτής και καθηγητής Πέτρος Χαρτοκόλλης.
Γιά τους σαγιοναρόπληκτους: εξαιρετική (κατά την γνώμη μου) διαφημιστική καμπάνια της havaianas (και όχι havayanas τελικά).
Υπάρχει βέβαια και αυτό γιά όσους επιμένουν "δυνατά και ελληνικά". Συνδυάζεται απαραίτητα με μπεζ-χακί κοντό παντελόνι και φανέλα Ατθίς ή Πάλκο λευκή με τιράντες...
Η ένδοξη σαγιονάρα Μπούφαλο που είχες την καλοσύνη να μας θυμίσεις Μαιρούλα (χρόνια πολλά για χθες) απετέλεσε μεγάλη επινόηση στον χώρο του θερινού υποδήματος. Μπορεί να είσαι μικρή και να μην είχες ζήσει το κλίμα που περιγράφω, αλλά πρέπει να σε πληροφορήσω ότι τις πρτιμούσαν όλα τα φύλα και όλες οι τάξεις. Δημοκρατικές σαγιονάρες. Συνέβαλαν και αυτές με τον τρόπο τους στο βάθεμα και πλάτεμα της δημοκρατίας σε αυτή τη χώρα. Και πράγματι η καλή εταιρία Μπούφαλο είχε να δώσει κάτι σε όλους. Απλές σαγιονάρες, σαν αυτές τις φωτογραφίας, σταυρωτές χονδρές, σταυρωτές πιο λεπτές, το άλλο μοντέλο που κάλυπτε το μεγαλύτερο μέρος του ποδιού με ενιαίο πλαστικό αλλά είχε και κάποια περίεργα σχεδιάκια-χαραμάδες για να αερίζεται το πόδι (αλλά και για ομορφιά). Επίσης, τη δεκαετία του 80 νομίζω, άρχισαν να βγαίνουν σταυρωτές μπούφαλο και σε διάφορα άλλα χρώματα (θυμάμαι ας πούμε το μπλε ή το κόκκινο) και μάλιστα όχι με ενιαίο, ματ χρωματισμό, αλλά σε περίτεχνο στυλ αποχρώσεων με το κύριο χρώμα να "σβήνει" στα άκρα και να σκουραίνει στο κύριο μέρος του πλαστικού. Μεγάλοι σχεδιασμοί, μεγάλες επινοήσεις. Και μεγάλες εποχές ασφαλώς. Τώρα αυτή η χώρα ούτε Μπούφαλο δεν μπορεί να πουλήσει, μιας και οι διάφοροι Καραϊσκοι αυτής της χώρας προτιμούν πλέον τις μοδάτες σαγιονάρες με δέρμα.
Επίσης, μπορούμε να προσθέσουμε Μαιρούλα και τις έξοχες σαγιονάρες "Πήγασος" (Pegasus) - τις ανταγωνιστικές των Μπούφαλο. Ποιος είπε ότι σε αυτή την χώρα δεν υπάρχει καπιταλισμός και δεν δουλεύει ο ανταγωνισμός;
To βραδάκι, στο εξοχικό στη Λούτσα ή τη Σαλαμίνα, όταν έβαζε λίγο κρύο, η οικογένεια φόραγε ζακετάκι καθώς επίσης και κάλτσες μέσα από τις Μπούφαλο. Έτσι, μετά την εξασφάλιση της ζεστασιάς στο σώμα, μπορούσαν να προχωρήσουν και στη ζεστασιά της καρδιάς, λέγοντας ανέκδοτα συνοδεία μπύρας Amstel και κρασιού Δεμέστιχα.
Απορίας άξιον είναι πως οι πανάξιοι διαφημιστές μας δεν ενεπνεύσθησαν από την άκρως ευφάνταστη καμπάνια των havaiannas ώστε να μας παρουσιάσουν κάτι ανάλογο με Μπούφαλο και φόντο τον Ιερό Βράχο. Το αποτέλεσμα, πέραν πάσης αμφιβολίας, θα ήταν εκτός από "λίαν δυνατό" (και ελληνικό θα προσέθετα) και "κάτι το (πολύ) ωραίον".
Μαιρούλα
ΥΓ ευχαριστώ πολύ γιά τις ευχές Κλεμεντίνη μου, αλλά εορτάζω την ονομαστική μου εορτή τον Νοέμβριο (με τις ελεύθερες).
Πέθανε και ο Τάκης Ιωαννίδης. Εάν δεν είχε ανατρέψει τον Παπαδόπουλο και την πολιτική της μετάβασης στον κοινοβουλευτισμό με νέο πολιτικό υλικό, θα είχαμε γλυτώσει την μετριότητα της μεταπολίτευσης του Λαλιώτη, του Κουτσόγιωργα και του Λιάπη.
Και στις φυλακές ακόμα, όλοι (ακόμα και οι απριλιανοί) μπούφαλο φοράνε το καλοκαίρι ή όταν πάνε για ντους.
Υπάρχουν και άλλα μοδάτα αγορια εκεί έξω εκτός από τον Καραϊσκο όπως επισημαίνει ο Παπατζων:
http://fimotro.blogspot.com/2010/08/blog-post_9892.html
Μίμης, όχι Τάκης
Η τελευταία μόδα στο χώρο του δημοσιογραφικού εκβιασμού (κουιζ, επικείμενες αποκαλύψεις που εξαφανίζονται κλπ), είναι τα γνωστά θέματα που βγαίνουν στα "δημοσιογραφικά" μπλογκ και στις εφημερίδες περιοδικού τύπου, "..την έπεσαν στον τάδε βουλευτή.." "..γιουχάισαν τον τάδε στη φολέγανδρο.." κοκ, προκειμένου να δημιουργήσουν κλίμα και ώστε η αυτοεκπληρούμενη μελλοντική είδηση να γίνειπραγματικότητα.
Εύγε στους πρώην συναδέλφους του καραίσκου για την εφευρετικότητά τους....
Γιατί "πρώην συναδέλφους του Καραϊσκου"; Έχουν πάψει να είναι δημοσιογράφοι;
O Καραϊσκος όταν ήτανε μικρός στα Χανιά ζούσε πρωί και βράδυ με τις εικόνες τις συντοπίτισάς του Μαρίας Τζομπανάκη. Την σκεφτόταν συχνά αυτή τη γυναίκα
Η μόδα του σηκωμένου γιακά (popped collar) στα "λακόστ" (polo shirts) μας έρχεται από τις ΗΠΑ και τις αρχές της δεκαετίας του '80. Ξεκίνησε από τους frat boys (φλώροι prep schools και ελιτ πανεπιστημίων) γιά να καταλήξει την επόμενη δεκαετία να υιοθετηθεί από τους μαύρους αστέρες της gangsta rap ή τους καγκουρες wannabes εξ ου και η ονομασία "η γραβάτα του φτωχού". Σήμερα γίνεται το γνωστό συνονθύλευμα και μετέρχονται αυτής της γελοίας συνήθειας οι πάντες, ακόμα και ο Τάκης που αμφιβάλλω αν γνωρίζει τα ανωτέρω. Χαρακτηριστικά, φίλος μου που σπούδαζε σε πολύ trendy αμερικάνικο πανεπιστήμιο την δεκαετία του '80 έσκασε μύτη έτσι και η φάπα ή/και κράξιμο πήγε σύννεφο...
Και ο Καραϊσκος με σηκωμένους τους γιακάδες φίλε φοράει τα polo του. Και ο συνάδελφός του ο Αρναούτογλου επίσης.
Ο Δημήτρης Τάκης έλκει την καταγωγή του από το Τρίκαλα οπότε μάλλον ξέρει καλά την προέλευση της συνήθειας του σηκωμένου γιακά.
Καραϊσκο lacost ή fred perry? Τι προτιμάς?
O Καραϊσκος φοράει αυστηρά Sergio Tacchini.
Επιτέλους εντοπίστηκε το καινούριο columbia απόκτημα του Καραίσκου που αγόρασε με τις εκπτώσεις.
http://www.amazon.co.uk/Columbia-Mens-Corniglia-Slide/dp/images/B002HWSEMA/ref=dp_image_text_z_2_0?ie=UTF8&s=shoes&img=0&color_name=2
Ποιος είναι αυτός ο Καραϊσκος; Είναι αλήθεια δημοσιογράφος; Γιατί τον έχετε όλοι στην πλάκα; Τόσο καραγκιόζης είναι;
οπου τοσο βαλε ποσο
Ο Καραϊσκος είναι καλό παιδί και δείχνει στέρεο χαρακτήρα. Δεν επιτίθεται σε κάποιους που τον πειράζουν, αντιθέτως απολαμβάνει το αστείο κάνοντας πλάκα με τη σειρά του.
Μπραβο καραισκο
στο αιώνιο καλοκαίρι της, προσφιλούς στον καραϊσκο, Κούβας φοριούνται πάντως τα απλά flip flops. Τον αρέζουν τα flip flops?
"Λίαν δυνατή" δήλωση Νετανιάχου χθες κατά την (πρώτη) επίσημη επίσκεψη αρχηγού του ισραηλινού κράτους στην Αθήνα ότι "η Αθήνα και η Ιερουσαλήμ είναι δύο πόλεις-πρότυπα του Δυτικού πολιτισμού", ενώ υπογράμμισε οτι "οι δυο αρχαίοι και ταυτόχρονα μοντέρνοι λαοί μας είναι έτοιμοι να συνεργαστούν". Η συγκυρία είναι άριστη, η ερντογανική Τουρκία με τις μεταοθωμανικές ονειρώξεις της έχει γίνει κώλος με το Ισραήλ αλλά και με τις ΗΠΑ, μένει να δούμε κατά πόσον μία σημαίνουσα ιστορική διαπίστωση μπορεί να μετατραπεί σε μία σημαίνουσα ιστορικά διαπίστωση και οι ενδείξεις να γίνουν αποδείξεις...
Σημειολογικά να επισημάνουμε την ιλαρή εντύπωση που προκάλεσε το βαθύ μαύρισμα του Γιώργου, εικόνα που ασφαλώς απάδει αρχηγού κράτους και πιό πολύ παραπέμπει σε beach boy σε αντιδιαστολή με το "αυστηρό" λευκό του Νετανιάχου που, αν μη τι άλλο, δείχνει ανθρωπο προσέχει τέτοιες λεπτομέρειες...
Ο ζητιάνος που ακούει στο όνομα Ελλάδα ό,τι και να κάνει σαν αστειότητα θα αντιμετωπίζεται. Το καλαμπούρι βέβαια μεγαλώνει ακόμα περισσότερο όταν ο ζήτουλας θέλει να παίξει και ...σοβαρό ρόλο στην διεθνή σκηνή.
μόνο ο Καραϊσκος και οι ομοιδεάτες του έχει αντιληφθεί ότι μπανανία ήμασταν και θα ειμαστε για πάντα, και τους συγχαίρω για την διαχρονική συνέπεια με την οποία εργάζονται για το σκοπό αυτό.
αν το χα καταλάβει δεν θα εργαζόμουν σε αηδιαστικές δουλειές
Την ώρα που κυριαρχεί στη χώρα η γελοία (και άνευ της παραμικρής σημασίας) σεναριολογία περί ανασχηματισμού και υποψηφίων για τις φαιδρές αυτοδιοικητικές εκλογές, εδώ έχει ανάψει για τα καλά η σαγιοναρολογία - ένα θέμα με πολύ ζουμί, ένα θέμα πάρα πολύ σοβαρό, δεδομένου ότι αφορά την υπόδηση (η οποία, μαζί με την ένδυση, αποτελούν εξόχως σοβαρά θέματα, αφού συνιστούν την γλυπτική της καθημερινότητος). Δεν θα μπορούσα, λοιπόν, παρά να τοποθετηθώ επί του θέματος.
Τι φορούμε, από έποψιν υποδήματος, το θέρος; Να ένα φλέγον ερώτημα. Που αλλού να καταφύγει κανείς για κάποια συμβουλή, παρά στην βίβλο του ανδρικού (κλασσικού) στυλ (μεταξύ πολλών άλλων), το περίφημο εγγλέζικο περιοδικό "The Chap". Ο ίδιος ο διευθυντής του, Gustav Temple, έχει πολλάκις αναφέρει, ότι ένας άνδρας που σέβεται τον εαυτό του δεν φορά ποτέ ανοιχτά υποδήματα - πάντοτε και αυστηρά μόνον brogues (ΚΑΙ το καλοκαίρι). Επί χρόνια λοιπόν ακολουθώ κι εγώ αυτή τη συνταγή. Brogues και μόνον brogues. Θα μου πείτε "και όταν κάνει ζέστη και πρέπει να φορέσεις κάποιο κοντό παντελόνι;". Θα απαντήσω, χωρίς δεύτερη σκέψη, ότι και με κοντό παντελόνι φορώ αποκλειστικά brogues. Ποιο κοντό παντελόνι όμως; Να ένα ακόμη φλέγον ερώτημα... Απαντώ: Προσωπικά φορώ, μαζί με τα brogues μου, μόνον φαρδιά και μακριά "αποικιακά", εγγλέζικου τύπου (και αυστηρά μπεζ αποχρώσεως), shorts ("british colonial officers bermuda shorts"). Συνδυάζω αυτά τα shorts με κοντομάνικα (tan αποχρώσεως) "σαφάρι" ή colonial υποκάμισα με ζώνη στη μέση και πολλές τσέπες, μακριές κάλτσες, μέχρι το γόνατο, και με τα καλογυαλισμένα brogues μου νιώθω αισθητικά να αγγίζω την τελειότητα.
Μόλις προχθές, στην περιοχή του Θησείου, έκανα την εμφάνισή μου με μια τέτοια αμφίεση. Φόραγα (ασφαλώς) panama hat, είχα σταυρωτά περάσει μια θήκη με τα κυάλια μου, ενώ κρατούσα στο αριστερό μου χέρι και ένα παγωτό χωνάκι. Ένιωσα να με κοιτούν περίεργα. Κάπου άκουσα να σιγοψυθιρίζονται και άλλες λέξεις, όπως "πούστης", "νούμερο" κλπ.... Δεν έδωσα σημασία... Για εμένα σημασία είχε η αισθητική πληρότης...
Έξοχο δείγμα γραφής μια σωστής ανδρικής θερινής ενδυμασίας, κατά τα εγγλέζικα πάντοτε πρότυπα:
http://gypsywearvintage.com/summer56.htm
ξεχάσατε να φερετε μαζί σας και κάποιον έγχρωμο βαστάζο καθώς και καποιες αρχαίες προτομές...
Για το θέμα του νετανιάρχου (όπως τον αποκάλεσε σήμερα ταξιτζής) δεν έχω να πω κάτι. Απλά αφιερώνω αυτό στον γιωργάκη μας.
Τώρα, για τα θέματα μόδας, θα έλεγα ότι τείνω να συμφωνήσω με τον κύριο με το αποικιοκρατικό λουκ, και όχι με τον κύριο που τον αρέσουν οι δερμάτινες σαγιονάρες, οι οποίες όταν φοριούνται σε αστικό περιβάλλον, φέρνουν στο νου εικόνες υπερφυσικού μπεμπέ με εσάνς βαθέος κανγκουριστάν.
Οσο για τον Καραϊσκο, πολλά μπορεί να του καταμαρτυρήσει κανείς, αλλά στυλιστικά "χις χαρτ ιζ ιν δε ράιτ πλαίης" που θα'λεγε ο γνωστός τενίστας κουράνθρωπος της Πολιτείας. Πιο δυνατή του στιγμή, εγώ προσωπικά θεωρώ τη χρήση φιλέ κατά τη διάρκεια του νυχτερινού ύπνου. Το μόνο πράγμα που πρέπει να κάνει για να αποκτήσει το πολυπόθητο ΜΑΛ (Marwood Αpproved Look) είναι να πετάξει, τι λέω, να κάψει τελετουργικά, τα καλτσάκια που συνηθίζει να φορά, κατά τους θερινούς μήνες, με τα σπορτέξ παπούτσια του.
ρε μαργουντ πολύ sir taki διαβάζεις. Ίσα που μου χεις και ΜΑL..
σε χάλασε ε
Το αποικιοκρατικό στυλ φαίνεται πραγματικά πολύ καλύτερο από το στυλ Καραίσκου με δερμάτινες σαγιονάρες και πόλο με σηκωμένους γιακάδες. Γιατί να μην δοκιμάσει και αυτός σαν τον άλλο φίλο ένα παρόμοιο στυλ; Αναφέρθηκε ότι και ο ηθοποιός Ντίνος Αυγουστίδης φοράει δερμάτινες σαγιονάρες σαν του Καραίσκου. Αν το συνδυάσουμε με την άλλη πληροφορία που αναφέρθηκε ότι ο Καραίσκος είχε ως αντικείμενο του πόθου την Μαρία Τζομπανάκη, να μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να απολαύσει το (πρώην ζευγάρι στη ζωή) ζεύγος Ντίνου-Μαρίας μαζί στο παλαιό σήριαλ του '80 'Το γυμνό κορίτσι'. Ας προσεχθεί (για να έρθουμε και στα στυλιστικά) το στενό και πολύ κοντό (μέχρι λίγο κάτω από τους όρχεις φτάνει) σορτσάκι του Ντίνου, ένα σορτσάκι σαν αυτά που φαντάζομαι από τις περιγραφές ότι πρέπει να φοράει και ο Καραίσκος. Στέλνω εντελώς ενδεικτικά το τρίτο επεισόδιο της σειράς. Όποιος μπει στον κόπο να το απολαύσει, ας δώσει προσοχή στη σκηνή που ο Αυγουστίδης πηγαίνει στο μπακάλικο του χωριού να αγοράσει, παρέα μα τον τεράστιο Μανώλη Δεστούνη, ένα καρβέλι ψωμί και ντολμάδες γιαλαντζί (τους αγαπημένους του Καραίσκου). Επίσης ας προσεχθεί η χρήση από την κυρία του μπακάλικου της φράσης "το δίχως άλλο", μιας φράσης που μας κατασυγκίνησε.
http://www.ert-archives.gr/V3/public/pop-view.aspx?tid=63259&tsz=0&act=mMainView
Πόλο με σηκωμένους γιακάδες φοράει και ο πρώην γκασταρμπάιτερ, τραγουδιστής Αντώνης Ρέμος. Μεγάλο χιτ σε εξέχοντα μέλη της αθηναϊκής κοινωνίας ο σηκωμένος γιακάς.
Κάτι που ξέχασα: η κόρη του νταλάρα.
Τιν τούτο πάλι?? Τι χάλια είναι αυτά ωρε? Εδώ οι δημοκράτες έδιωξαν το Βασιληά για να έχουμε καλλιτεχνικές πασοκοδυναστείες τέτοιου τύπου?
Και είναι τόσο αστεία η νεαρή, που δεν έχει καν την στοιχειώδη αξιοπρέπεια και σοβαρότητα, ώστε να μην χρησιμοποιεί το τετιμημένο καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του πατρός της (πχ όπως ο Γιώργος Αλκαίος που δεν εκμεταλλεύθηκε τη φήμη του ασύγκριτου πατέρα του Γιάννη Βασιλείου), ή στην τελική αν θέλει να τιμήσει το οικογενειακό όνομα να βγαίνει με το αληθινό Νταράλα.
Αιντε πια με όλα τα σούργελα....
Πάντως η Άννα είναι μια γοητευτική γυναίκα ακόμη και σε αυτή την ώριμη ηλικία.
για τα δεδομένα της ενστάσεως είναι παιδούλα η άννα
Έχει πάει ποτέ κανείς στην "Ένσταση" καλοκαίρι; Μου έκανε εντύπωση όταν είδα ανακοίνωση ότι θα μείνει ανοιχτή όλον τον Αύγουστο. Τόση ζήτηση έχει;
Post a Comment