Saturday, May 28, 2016

Ο Νικήτας καίει καρδιές!



Σε πάρτι επί τη επετείω των γενεθλίων καφε-μπαρ του Κολωνακίου μπορεί πολλοί να ήσαν οι παρόντες, ωστόσο την προσοχή των καλεσμένων / θαμώνων έκλεψε για μια ακόμη φορά ο φοβερός και τρομερός, ο ένας και μοναδικός Νικήτας Κακλαμάνης! Όχι μόνο λόγω ακτινοβολούσας προσωπικότητας, αλλά και λόγω ενδυμασίας. Ο Νικήτας έλαμπε μέσα στο λευκό «σαφάρι» σακάκι του, συνδυάζοντάς το έξοχα με bold check υποκάμισο button down, στις αποχρώσεις ενός εντυπωσιακού bumblebee yellow με sky blue αλλά και pink chablis πινελιές, και με το παντελόνι (όχι δυστυχώς το στενόκωλο κόκκινο), συντηρητικής γραμμής, φορεμένο πάντα ψηλά, πολύ ψηλά, πάνω από τον αφαλό, να καλύπτεται ευτυχώς από το ριγμένο με σκέρτσο έξω υποκάμισο – μια εμφάνιση που έκαμε τον αντιπρόεδρο της βουλής μας να φεγγοβολά!


Τμήμα της (πάντα α λα γκρέκα) κοινωνικής αφρόκρεμας (αφρόκρεμας που φιλοδοξεί να οδηγήσει τη χώρα μια και καλή έξω από την κρίση) παρευρέθηκε στο περί ου ο λόγος «event». Και στη μέση ο Νικήτας! Να κλέβει, hands down, τις εντυπώσεις. Έλαμπε ο Νικήτας! Κατάφερε να συγκεντρώσει, για μιαν ακόμη φορά, τους προβολείς απάνω του. Ούτε καν ο παριστάμενος ολυμπιονίκης μας Ιωάννης Μελισσανίδης δεν κατόρθωσε να του κλέψει λίγη έστω από την λάμψη. Μονοπώλησε το ενδιαφέρον των θαμώνων ο Νικήτας· θαμώνων που κρέμονταν από το στόμα του. Και εκείνος δεν τους διέψευσε, αφού σ’ αυτά τα πράγματα δεν ξέρει να διαψεύδει. Ο σοφός, συνάμα δε και ως προς την εμφάνιση τολμηρός, γέροντας της πολιτικής, με πολλή χάρη, ανέλυσε θέματα, τοποθετήθηκε απάνω σε προβλήματα, διατύπωσε θεωρίες, προσέφερε λύσεις, ενώ χάρισε, ειδικά στους νεότερους, και πολυτιμότατες συμβουλές.


Ορισμένοι, όμως, διατύπωσαν και ενστάσεις για την ποιότητα της εκδήλωσης (πάντα υπάρχουν ενστάσεις από κακότροπους Έλληνες, που δεν εμφανίζονται με τίποτα ικανοποιημένοι). Και μίλησαν για πολλή καγκουρίαση και μπόλικη ζωντοβολίαση. Αλλά και για έκδηλη απογοήτευση του ασθενούς φύλου από την έλλειψη προσοχής που του επιφύλαξε ο Νικήτας. Πολλές οι debutante. Αρκετές και οι ώριμες κυρίες των Αθηνών. Που είχαν άπασες  μάτια μόνο για Νικήτα, ο οποίος, παρά το προχωρημένο της ηλικίας του, ειδικά με αυτό το «προχώ» ντύσιμο, καίει καρδιές γυναικών όλων των ηλικιών. Με εκείνον, ωστόσο, φαινομενικά τουλάχιστον, να αδιαφορεί. «Μονάχα για πολιτική έχει μυαλό ο Νικήτας. Περιφρονεί το φλερτ τόσων και τόσων γυναικών. Όσο ενδιαφέρον και να του δείξεις, αυτός παραμένει παγερός…» σχολίασε με παράπονο εξηνταπεντάχρονη παρισταμένη, που έκαμε την προσπάθειά της (ανεπιτυχώς) και που δεν θα έβλεπε με καθόλου κακό μάτι ένα ρομάντζο με τον Έλληνα πολιτευόμενο. Ένα ρομάντζο που, ποιος ξέρει, θα μπορούσε ίσως να οδηγήσει και σε κάποια αποκατάσταση, προσφέροντάς του τη γαλήνη που τόσο μεγάλη ανάγκη έχει ένας πολιτικός. Και, πιστέψτε μας, ο Νικήτας, παρά τα τόσα χρόνια που κουβαλά καρτερικά στην πλάτη, στην πολιτική έχει πολύ μέλλον μπροστά του.


Πολλές επιθύμησαν να πλευρίσουν τον έμπειρο πολιτικό, ο οποίος ήταν και παραμένει ένας περιζήτητος εργένης – ειδικά τώρα πια που θεράπευσε και το έντερό του. Αυτός, όμως, εκεί. Να συζητά με αντροπαρέες μόνο για πολιτική. «Όλο πολιτική και πολιτική. Σταμάτα βρε Νικήτα έστω μια στιγμή και γεύσου τις χαρές της ζωής! Κοίτα κι εμάς λιγάκι!» μονολόγησε αυθόρμητα ώριμη μα και γοητευτική κυρία που έβλεπε τον Νικήτα προσκολλημένο στον παραιτημένο πρόεδρο της ΟΝΝΕΔ, Σάκη Ιωαννίδη, να του μεταδίδει αποστάγματα από τη σοφία που απεκόμισε με τόσα χρόνια στο πολιτικό κουρμπέτι. Κι όλα τούτα, βέβαια, υπό τo αυστηρό βλέμμα του Σωτήρη Καρατζά, του πιστού «φύλακα- άγγελου» του Νικήτα χρόνια τώρα – μια ζωή. «Πάντα μαζί Νικήτας και Σωτήρης. Πάντα μαζί και πάντα αγαπημένοι. Αυτό πάει να πει καλή φιλία δοκιμασμένη στον χρόνο…» σχολίασε, με μιαν υπόνοια ζήλιας, παριστάμενος ατυχήσας στον τομέα φιλία.


Πολλές, το λοιπόν, άφησε παραπονούμενες το ορκισμένο πολιτικό ζώον που ονομάζεται Νικήτας. Καίγοντας καρδιές αμέτρητων γυναικών που τον πολιορκούσαν και δείχνοντας έτσι ότι, παρά την ηλικία του, συνεχίζει να μετρά δυνατά στο χρηματιστήριο της γοητείας. Μόνο που θα πρέπει να μην επιτρέψει στην πολιτική να τον μονοπωλεί παραμένοντας η αποκλειστική ερωμένη του και να κοιτάξει να αποκατασταθεί, έστω και τώρα, αυτή την ύστατη ώρα. Αν και όλοι γνωρίζουμε ότι στην πραγματικότητα δεν είναι η απορρόφησή του από την πολιτική η αιτία που δεν έχει ακόμα νυμφευθεί, όπως ο ίδιος, με διάθεση υπεκφυγής, συνηθίζει να ισχυρίζεται. Λες και δεν ξέρουμε άπαντες ότι άλλος είναι ο πραγματικός λόγος που ο εβδομηκοντούτης πολιτικός παραμένει ένας confirmed bachelor: ότι οι τόσο υπερβολικά σαγηνευτικοί άνδρες σαν τον Νικήτα, με αυτή την υπερχείλιση γοητείας που τους διακρίνει, δεν τολμούν να αφιερωθούν σε μία και μόνο γυναίκα. Αφού είναι φτιαγμένοι, θα λέγαμε καταδικασμένοι, να ανήκουν στο ωραίο φύλο εν συνόλω. Καμιά μεμονωμένη γυναίκα δεν είναι, δυστυχώς, άξια να μονοπωλήσει έναν τόσο πλέρια γοητευτικό άνδρα σαν το γεροντοπαλίκαρο τον Νικήτα.

Sunday, May 22, 2016

Θανάσης Κρομμύδας: «Νιώθω μπερδεμένος!»



«Κώστα, νιώθω μπερδεμένος! Νιώθω προβληματισμένος!» ίσα που κατάφερε να ψελλίσει ο νεαρός τραπεζικός υπάλληλος Θανάσης Κρομμύδας προς τον πιστό του φίλο. Φιλελεύθερος ίσαμε το μεδούλι ο Θανάσης. Φιλελεύθερος α λα γκρέκα από τους πιο θερμούς. Υποστηρικτής δυναμικός των ιδιωτικοποιήσεων – του «privatisation». Από την εποχή ήδη που σπούδαζε Business Studies στην Αγγλία, στο πανεπιστήμιο του Luton· και θεράπευε και την «επιστήμη» του Business Administration, κατακτώντας μάλιστα και MBA, από το πανεπιστήμιο του Derby!


Είχε γίνει θατσερικός / φιλελεύθερος μα και νεοφιλελεύθερος ο Θανάσης. Και τώρα πια ήταν αργά ν’ αλλάξει ρότα, αφού οι φιλελεύθερες ιδέες τον είχαν διαποτίσει για τα καλά. «Αισθάνεσαι προβληματισμένος και μπερδεμένος βρε Θανάση; Εσύ, ο τετράγωνα λογικός; Ο οπαδός του ορθού λόγου και της κοινής λογικής;» αποκρίθηκε με αγωνία ο παλιός συμμαθητής του, Κώστας, που αντιμετώπιζε τον Θανάση με σέβας, αφού υποκλινόταν στη μόρφωση – κι απ’ αυτήν ο Θανάσης (ο με δύο πτυχία Θανάσης) είχε προδήλως μπόλικη. Ο θατσεριστής ένιωθε βαθιά μπερδεμένος και δυνατά προβληματισμένος από το κύμα ιδιωτικοποιήσεων το οποίο είχε αποφασίσει η κυβέρνηση. Μεταξύ του μένους του απέναντι στους «ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ» και της πίστης του στα φιλελεύθερα ιδεώδη (δηλαδή ενδεχομένως μεταξύ εμπάθειας και ιδεοπληξίας) ένιωθε γερά στριμωγμένος ο νεαρός τραπεζικός.


«Μας μπέρδεψαν οι λαϊκιστές της κυβέρνησης με όλες αυτές τις ιδιωτικοποιήσεις, Κώστα. Ως φιλελεύθερος νεοδημοκράτης είμαι υπέρ. Αλλά αν είμαι υπέρ, πώς θα είμαι εναντίον της κυβέρνησης; Αν, πάλι, παραμείνω εναντίον της κυβέρνησης, πώς θα είμαι υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων; Πώς θα είμαι σύμφωνος με την ιδεολογία μου; Τι θα πω τη Δευτέρα στους συναδέλφους στην τράπεζα; Τι θα γράψω στο Τουίτερ;» προχώρησε σε ερωτήσεις ρητορικές. Σκεπτικός κοιτούσε τον Θανάση ο καλός του φίλος. Επρόκειτο αναμφισβήτητα για γερό προβληματισμό. Με δυνατό ιδεολογικό στίγμα. Συμμεριζόταν κάπως τον προβληματισμό του Κρομμύδα ο Κώστας, όσο κι αν δεν καταλάβαινε στην ολότητά τους τα πράγματα. «Εμένα, Θανάση, ένα με νοιάζει: Πότε θα πάψουμε να είμαστε εγώ άνεργος κι εσύ χαμηλόμισθος; Εμείς πότε επιτέλους θα κάνουμε κτήμα μας τα αγαθά της ελεύθερης αγοράς;» ρώτησε. 


Ο χαμηλόμισθος αλλά αισιόδοξος για ένα καλύτερο αύριο Θανάσης δεν άφησε αναπάντητο το ερώτημα: «Ο καπιταλισμός περνάει μια πρόσκαιρη κρίση. Η ελεύθερη αγορά, όμως, ανασκουμπώνεται και το αόρατο χέρι της θα ξαναβάλει σύντομα τάξη. Πρέπει, όμως, να έρθει και ο Κυριάκος στην εξουσία. Και τότε να είσαι σίγουρος, Κώστα, ότι πολύ γρήγορα, πιο γρήγορα απ’ όσο φαντάζεσαι, θα γευτούμε φρέσκους και γευστικούς καρπούς». Παρά την αισιοδοξία του, ωστόσο, συνέχισε να νιώθει λιγάκι μπερδεμένος ο Κρομμύδας. Εκτός από μπερδεμένος, όμως, ήταν και φουρκισμένος. Δυσκολευόταν να δεχτεί ότι οι πάντες τον έπαιρναν στον μεζέ· ότι έπαιρνε το πάνου χέρι ο «εθνικολαϊκισμός» που έλεγαν και οι διανοούμενοι· ότι είχε γίνει ο καρπαζοεισπράκτορας του κάθε Κατρούγκαλου, του κάθε Μπαλαούρα. Ευτυχώς, όμως, που, για καλή του τύχη, εκείνη τη στιγμή ήλθε στο κινητό επείγον μήνυμα από τα κεντρικά του κόμματος. «Είμαστε υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων, αλλά κατά των συγκεκριμένων ιδιωτικοποιήσεων της συγκεκριμένης κυβέρνησης. Γιατί πρόκειται για ξεπούλημα. Σε λίγο αυτοί θα πουλήσουν και την Ακρόπολη!» έγραφε το μήνυμα. Ο Θανάσης, αναθαρρημένος πλέον, είχε μεμιάς ξανάβρει το κέφι του. Με αναπτερωμένο το ηθικό, δεν θα παρέμενε προβληματισμένος, μπερδεμένος, με το μαντραβέλι στο χέρι και καρπαζωμένος από τον «αγράμματο», «καταληψία» πρωθυπουργό. Τώρα πια ήξερε τι θα έλεγε αύριο στην τράπεζα· τι θα έγραφε από απόψε κιόλας στο Τουίτερ…

/σχετικά άρθρα/

Thursday, May 19, 2016

Τι φταίει για τις συνεχείς εκρήξεις του Άδωνι Γεωργιάδη;



Αλγεινή εντύπωση, όπως μαθαίνουμε, έχει δημιουργήσει σε μεγάλη μερίδα της κοινής μας γνώμης η μόνιμη κατάσταση εκρηκτικότητας στην οποία διατελεί ο αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Άδωνις Γεωργιάδης. «Τι έχει αυτό το δύστυχο παιδί; Μήπως κάτι δεν πάει καλά με τα νεύρα του;» θέτουν πολλοί το ερώτημα. «Μήπως χρειάζεται τη φροντίδα ειδικών;» συμπληρώνουν, καθώς τον βλέπουν να αφρίζει και να ωρύεται προκαλώντας την κατατρομοκράτηση φιλήσυχων πολιτών / τηλεθεατών αλλά και πράων συναδέλφων του. Άλλοι, πάλι, υποπτεύονται την έλλειψη επαρκούς σεξουαλικής εκτόνωσης ως αίτιο των συνεχών εκρήξεων. «Μήπως δεν ανακουφίζεται αρκετά;» αναρωτιούνται καλοπροαιρέτως και με ειλικρινή αγωνία για τον βουλευτή. Η αλήθεια είναι πως η κατάσταση έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο, με τον κ. Γεωργιάδη να εγκαλείται για προκλητική υποβάθμιση του κοινοβουλευτικού διαλόγου. Ακόμη και τον συνετό και ευγενή Ευκλείδη Τσακαλώτο προσέβαλε ο αντιπρόεδρος, ενώ και  στον μετριοπαθή και μελίρρυτο κ. Μπαλαούρα επιτέθηκε με ανοίκειο τρόπο κοπρίζοντας κατά βούληση στον ναό της δημοκρατίας μας. 


Πού, λοιπόν, οφείλεται η απάδουσα στα κοινοβουλευτικά μας ήθη συμπεριφορά του Άδωνι Γεωργιάδη; Το σάκχαρο ευθύνεται, σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες, για τούτη την συνεχή εκρηκτικότητα. Αυξημένες τιμές της παλιοαρρώστιας φαίνεται να οδηγούν στην εκτός ελέγχου συμπεριφορά. «Έχει παχύνει πολύ τον τελευταίο  καιρό ο Γεωργιάδης με αποτέλεσμα να εμφανίσει ζάχαρο. Και αυτό, όπως  ίσως θα ξέρεις, οδηγεί σε ανεξέλεγκτα νεύρα…» μας πληροφορεί καλά πληροφορημένη πηγή. Κατανόηση, λοιπόν, είναι που χρειάζεται απέναντι στον φερόμενο ως διαβητικό αντιπρόεδρο της ΝΔ, ξεκάθαρη ενημέρωση χωρίς αποκρύψεις δεδομένου ότι οι πολίτες απαιτούν διαφάνεια και στα θέματα υγείας των εθνικών μας αντιπροσώπων, οπωσδήποτε όμως και εντατική δίαιτα ώστε να αφαιρεθούν τουλάχιστον 20 με 30 κιλά (κυρίως λίπους) από τα συνολικά 108 που βαραίνουν πλέον το σαρκίο του νευρικού βουλευτή, προς όφελος της υγείας τόσο του ιδίου όσο και του κοινοβουλευτισμού μας.

/σχετικά άρθρα/
Μονάχα σε οικογένεια και λαό στηρίζεται ο Άδωνις Γεωργιάδης!

Tuesday, May 17, 2016

Δημήτρης Τάκης: «Μ’ αρέσει ο Κυριάκος!»



Σε ενδιαφέρουσες όσο και βαρυσήμαντες αποκαλύψεις προέβη ο ρεπόρτερ Δημήτρης Τάκης – αποκαλύψεις οι οποίες μας συστήνουν, χωρίς αμφιβολία, έναν άνδρα ανοιχτό, ντόμπρο και τολμηρό, που δεν έχει μάθει να κρύβει τα συναισθήματά του, αλλά, τουναντίον, μοιάζει πρόθυμος να τα μοιραστεί με το κοινό αψηφώντας τυχόν μικροαστικούς φόβους. «Μ’ αρέσει ο Κυριάκος!» αποκάλυψε με τόλμη ο Τάκης μιλώντας σε ραδιοφωνική εκπομπή στην οποία συμμετέχει. «Μ’ αρέσει πολύ. Έχει έναν κοσμοπολιτισμό που, πώς να το πω, εμένα μου πάει πολύ...» πρόσθεσε με ευθύτητα που εκπλήσσει ο Τρικαλινός ρεπόρτερ. Φιλελεύθερος α λα γκρέκα, λοιπόν, και ο Δημήτρης Τάκης; Γιατί όχι, δεδομένου ότι αυτό επιτάσσει η πρόσφατη Ελληνική μόδα (κι ο Δημήτρης τρελαίνεται για τη μόδα...). Μακάρι και άλλοι να ακολουθήσουν τη γραμμή του χαριτωμένου συνάμα δε και ειλικρινούς Δημήτρη μιλώντας τη γλώσσα της αληθείας και δημοσιοποιώντας, χωρίς αναστολές, τις όποιες –πολιτικές και άλλες– προτιμήσεις τους.

/σχετικά άρθρα/
Ο έρωτας της Ράνιας Τζίμα ακούει στο όνομα Δημήτρης Τάκης!

Saturday, May 14, 2016

Ο Τσίπρας φεύγει· ο Μπουρνούς έρχεται



«Να τονε προσέξεις αυτόν τον νεαρό. Έχει φιλοδοξίες. Ακόμα και τη θέση του Τσίπρα εποφθαλμιά…». Αυτά μας είπε «με νόημα» (όπως συνηθίζουν να λένε οι δημοσιογράφοι) μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ. Πράγματι, δεν αρνηθήκαμε τη σύσταση και ρίξαμε μια ματιά στο συγκεκριμένο στέλεχος του κυβερνώντος κόμματος. Ειδικά τώρα, που τα ψωμιά του Τσίπρα είναι λίγα, μιας και η αποτελεσματική αντιπολίτευση Μητσοτάκη δεν τον έχει αφήσει σε χλωρό κλαρί και του δείχνει την πόρτα της εξόδου. Και, ναι, το ομολογούμε: ο Γιάννης μάς έκαμε άριστη εντύπωση. Κάτι το απροσδιόριστο μας έκανε κλικ σε τούτον δω τον νεολαίο! Έναν νεολαίο με πασίδηλη ωριμότητα, χωρίς, όμως, να χάνει στιγμή και την (φυσιολογική λόγω ηλικίας) παιδικότητά και ανεμελιά του.


Ο νεαρός Γιάννης έχει σταθμίσει εδώ και καιρό τις δυνάμεις του κι έχει καταλήξει σ’ ένα συμπέρασμα: ναι, μπορεί να κάμει πολιτική! Και γιατί όχι; Ποιος και –κυρίως– γιατί να του στερήσει ετούτο το δικαίωμα; Ένα νέο στέλεχος με θέληση και αναντίλεκτο πολιτικό κριτήριο, ο Μπουρνούς έχει μπει για τα καλά στην αδυσώπητη πολιτική αρένα. Άλλωστε, την επιθυμία του –θα λέγαμε ακριβέστερα την ανάγκη του– να κάμει πολιτική την έχει δείξει από μειράκιο. «Ο Γιάννης, από την παιδική του ηλικία ακόμη, δεν άφησε εκλογή για εκλογή που να μην μετάσχει!» σχολιάζει άνθρωπος που παρακολουθεί τον πολιτευτή στενά, από τα πρώτα του βήματα στην πολιτική κονίστρα. Από τις εκλογές των μαθητικών συμβουλίων (αυτόν τον σημαντικό πασοκικό θεσμό δημοκρατίας) ήδη, ο Γιάννης ο Μπουρνούς είχε αποφασίσει να δώσει δυναμικά το «παρών». Μετέπειτα, εκλογές κοινοτικές, δημοτικές, συλλόγων και σωματείων, ευρωεκλογές, εθνικές εκλογές, ο Γιάννης ουδέποτε αρνιόταν τη συμμετοχή. Συνήθως, με πενιχρά δυστυχώς αποτελέσματα, αλλά αυτό δεν λέει και κάτι δεδομένου ότι ο Μπουρνούς βρίσκεται ακόμη στην αφετηρία μιας –νομίζουμε– ελπιδοφόρας πορείας που υπόσχεται πολλά.


Κάποιοι, όμως, δεν βλέπουν με καλό μάτι την προσπάθεια του Γιάννη ν’ αποχτήσει κι αυτός φωνή και του βάζουν τρικλοποδιές. Και μάλιστα στελέχη συνομήλικά του, που θα περίμενε κανείς να βλέπουν με μια καλοπροαίρετη διάθεση τους κομματικούς τους συνοδοιπόρους. «Πρέπει να ξέρεις ότι ήδη στην νεώτερη φουρνιά του κόμματος ακονίζονται για τα καλά τα μαχαίρια. Κάποιος Ζαχαριάδης κυρίως δεν βλέπει με καλό μάτι τον Μπουρνούς και τον υπονομεύει! Τυπικά τού κάνει τον φίλο, αλλά ουσιαστικά μιλάμε περί λυκοφιλίας…» σχολιάζει ο ίδιος συνομιλητής. «Ίσως γιατί πολλοί τους μπερδεύουν, αφού δεν μοιάζουν μόνο φυσιογνωμικά μα και σε επίπεδο λόγου, καθώς κι οι δύο νεαροί πολιτευτές έχουν υιοθετήσει λόγο δυναμικό!» προσθέτει. Τι να σχολιάσουμε εμείς μετά από μια τέτοια σημαντική αποκάλυψη…


Ο Γιάννης ο Μπουρνούς, όμως, δεν ασχολείται με τα μικρά και φθοροποιά, έχοντας μυαλό μονάχα για τα σπουδαία και τα μεγάλα. Λ.χ. τον βρίσκει αντίθετο η λιτότητα. Και σκέφτεται ακαταπαύστως να κάμει κάτι, έστω και με τις περιορισμένες του δυνάμεις, γι’ αυτό το ζήτημα, οραματιζόμενος λύσεις. «Χρειάζεται ανάπτυξη. Η λύση στο ελληνικό πρόβλημα και τη λιτότητα θα έρθει μονάχα μέσα από την ανάπτυξη» ισχυρίζεται. Ένας ισχυρισμός, που μας δείχνει ότι ο πολιτευτής έχει σκεφτεί δυνατά πάνω στο θέμα. «Ανάπτυξη με δημοκρατία όμως, ε; Αυτά τα δύο πάνε πάντα μαζί, αλλιώς δεν κάνουμε τίποτα…» προσθέτει με αποφασιστικότητα ο Γιάννης. Αλλά τον καίει και η διαφθορά, η σαπίλα – οικονομική και πολιτική! Την οποία και καταγγέλλει με κάθε αφορμή. Πολλά είναι αυτά που καταγγέλλει ο Μπουρνούς. Αμέτρητα τα στραβά κι ανάποδα του κόσμου μας που τον βρίσκουν αντίθετο. Και τα πολεμά μαχητικά, αταλάντευτα, πότε από τη θέση του πολιτευτή και πότε από τη θέση του έμμισθου στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ. Μάχεται, μιλώντας ασταμάτητα. Με απόψεις για τα πάντα. «Κάτσε κάτω ρε Γιάννη να μιλήσει κάνας άλλος που να ξέρει τα θέματα καλύτερα! Κάτσε κάτω ρε ν’ ακούσεις!» θα μπορούσε να του πει κανείς. Ο Μπουρνούς, όμως, από παιδί στα κομματικά μετερίζια, εμφανίζεται γεμάτος αυτοπεποίθηση. Κι έχει αποφασίσει ότι θα μιλά, θα μιλά ακατάπαυστα για τα προβλήματα του καιρού μας. Χωρίς να το βάζει κάτω απέναντι σε δυσκολίες και εμπόδια.


«Μήπως δείχνει κάπως λίγος, ίσως και αστείος, ο Γιάννης και ο κάθε Γιάννης γι’ αυτή τη δουλειά; Μήπως πρέπει να περιμένει καμιά εικοσαριά χρόνια, ίσως και τριάντα, να γίνει ένας κανονικός άνδρας, προτού γυρέψει συμμετοχή στο πολιτικό παιχνίδι;» Αυτά και άλλα παρόμοια ρωτούν όσοι έχουν μείνει πίσω από τις εξελίξεις βλέποντας με καχυποψία την συμμετοχή νεολαίων μέσης συγκρότησης στα δημόσια πράγματα. Η πληθώρα, όμως, πολιτευομένων παρόμοιων προδιαγραφών στο πολιτικό μας γίγνεσθαι δίνει αβίαστα την (καταλυτική) απάντηση. 


Τελικά τι θα γίνει; Θα τα καταφέρει ο Μπουρνούς; Θα μας βγάλει ασπροπρόσωπους όλους εμάς που πιστεύουμε στην ανανέωση κι έχουμε ποντάρει πάνω του; Ή θα πέσει στις παγίδες ύπουλων κομματικών αντιζήλων του; Η θέληση δεν του λείπει. Μήτε κι η ικανότητα. Το βέβαιον είναι πως, αν κατορθώσει και αντιμετωπίσει τις πάσης φύσεως μηχανορραφίες που του στήνουν λογής-λογής εσωκομματικοί αντίπαλοι, καθώς και τους κινδύνους που ελλοχεύουν στον ανηφορικό και κακοτράχαλο δρόμο προς την εξουσία, ο Γιάννης, ένα απλό λαϊκό παιδί με δυνατές όμως φιλοδοξίες, μας υπόσχεται εκπλήξεις. Εκπλήξεις ευχάριστες, που μας επιτρέπουν ήδη από τώρα να ατενίζουμε το αύριο με χαμόγελο και αισιοδοξία.

Friday, May 13, 2016

«Όξω ρε καραγκούνη!»: Πυρ και μανία στην ΕΡΤ εναντίον Τσακνή



Η οργίλη φράση «Όξω ρε καραγκούνη από την ΕΡΤ! Όξω ρε βλαχαδερό!» που δονεί, εδώ και κάμποσες μέρες, τους διαδρόμους και τα γραφεία του ραδιομεγάρου με αφορμή τη γνωστή πρόσφατη αποτυχία της πατρίδας μας σε διεθνή τραγουδιστικό διαγωνισμό, έχει βυθίσει τον Καρδιτσιώτη μουσικοσυνθέτη, κοινωνικοπολιτικό αγωνιστή και πρόεδρο της εταιρίας, Τσακνή, σε βαθιά θλίψη και δυναμική περισυλλογή. Πίστη σε ένα καλύτερο αύριο, εγκαρτέρηση και αγωνιστικό φρόνημα είναι ό,τι χρειάζεται τούτη την ώρα και τίποτε παραπάνω.

Saturday, May 7, 2016

Ουδείς δικαιούται να αποκαλεί τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας μας «μαλθάκα»!



Ούτε μια τυρόπιτα δεν μπορείς πλέον να αγοράσεις –την πρώτη μετά την πατροπαράδοτη νηστεία του Πάσχα– από φιλικό τυροπιτάδικο πλησίον μικρής πλατείας του κέντρου πρωτευούσης χωρίς να υποστείς την κακή συνήθεια –στα όρια της μανίας– των απλών ανθρώπων να σου καταθέτουν τη γνώμη τους επί θεμάτων πολιτικής – και μάλιστα χωρίς καν να τους τη ζητήσεις! «Αυτός ο Παυλόπουλος είναι ντιπ για ντιπ μαλθάκας!» μας λέει ο συμπαθής συνιδιοκτήτης της επιχείρησης σχολιάζοντας την επικαιρότητα. «Μη λες τέτοια φιλαράκο μου…» αποκρινόμαστε, σε μια φιλότιμη απόπειρα να έρθουμε ψυχικά / επικοινωνιακά κοντά στον τίμιο εργαζόμενο επιστρατεύοντας λαϊκότροπο εκφραστικό ιδίωμα. «Βρε άκου με που σου λέω! Μαλθάκας, και μάλιστα με περικεφαλαία!» επέμεινε. Σοκαριστήκαμε από τούτα τα λόγια του βιοπαλαιστή – δεν έχουμε λόγο να το αρνηθούμε. Και νιώσαμε την ανάγκη να παρέμβουμε πιο δυναμικά· εξηγώντας, διευθετώντας, νουθετώντας, και γενικά βάζοντας τα πράγματα σε μια σειρά. Χτίζοντας μια τεκμηριωμένη –νομίζουμε– επιχειρηματολογία περί του λόγου για τον οποίον ουδείς δικαιούται να αποκαλεί τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας μας «μαλθάκα».


Πρώτα απ’ όλα, επιχειρήσαμε να ανασκευάσουμε ορισμένες κατηγορίες που, υπό τη μορφή φημολογίας / σπερμολογίας, γνωρίζουμε ότι συνοδεύουν το πρόσωπο του νυν Προέδρου. Φήμες για μπεκρουλιάσματα, καψουρέματα, εμπλοκές με εξαγριωμένους συζύγους, σπασμένα δόντια. Και να βεβαιώσουμε ότι απ’ όλα τούτα τίποτε στην πραγματικότητα δεν ισχύει. Εξηγήσαμε, όμως, στον εργαζόμενο ότι ακόμη κι αν ίσχυαν, κι αυτά μέσα στο παιχνίδι είναι. Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι ο άνθρωπος, ένας άνθρωπος με πάθη, δεν είναι και Θεός (ευτυχώς...).


Το δεύτερο έχει να κάνει με το ότι ο Πρόεδρος Παυλόπουλος δεν είναι καθόλου για πέταμα – το εντελώς αντίθετο. Έχει πολιτική αξία. Άσε που και ως άνθρωπος είναι σοβαρός, νουνεχής και θεοσεβής. Θήτευσε, άλλωστε, στο σπουδαιότερο σχολείο που μπορεί να θητεύσει κανείς στην Ελλάδα – το Καραμανλικό. Παίρνοντας, μάλιστα, το αποδεικτικό του με Άριστα 10! Μαθαίνοντας πολλά και χρήσιμα πράγματα δίπλα και στους δύο Καραμανλήδες – πρεσβύτερο και νεότερο. Τα οποία και εγκολπώθηκε κατά τον πλέον ουσιαστικό τρόπο, όντας πλέον σε θέση να τα εφαρμόσει και σε προεδρικό επίπεδο. Επομένως, μπορεί να προσφέρει πολλά, εφόσον, βέβαια, ο λαός μας τον εμπιστευθεί χωρίς ενστάσεις και του δείξει το απαραίτητο σέβας, χωρίς κατηγορίες για «μαλθάκας» και τα παρόμοια.


Απ’ ό,τι λένε, δε, ο συγκεκριμένος Πρόεδρος είναι και ευφυής – πράγμα που δεν είμαστε πρόθυμοι να αμφισβητήσουμε. Δεν ξέρουμε, μάλιστα, μήπως είναι και μεγαλοφυής! Αν κρίνουμε από το βλέμμα του και ακολουθώντας κατά γράμμα τις παρατηρήσεις του φιλοσόφου, μπορούμε, ίσως, να οδηγηθούμε με ασφάλεια σε ένα τέτοιο συμπέρασμα. «Το βλέμμα του ανθρώπου μέσα στον οποίον υπάρχει και λειτουργεί η μεγαλοφυΐα τον οδηγεί στο να ξεχωρίζει, καθώς, έτσι που ’ναι ζωηρό και αποφασιστικό, διέπεται από τη γαλήνια ενατένιση» γράφει ο Schopenhauer στο μνημειώδες πόνημά του Ο Κόσμος ως Βούληση και Παράσταση. Διάολε, αν αυτή η περιγραφή δεν παραπέμπει στο γνωστό σε όλους Παυλοπούλειο ύφος με τη χαρακτηριστική «γαλήνια ενατένιση», τότε δεν ξέρουμε σε τι μπορεί να παραπέμπει.


Το τρίτο, και ίσως το περισσότερο ουσιώδες, είναι ότι ο Πρόεδρος με καταγωγή από την Πελεκανάδα βρίσκεται πάντα κοντά στον λαό. Κατ’ αρχάς, μιλάει τη γλώσσα του. Ο Προεδρικός λόγος, ο σημαντικός αυτός λόγος, είναι πλήρης φιλολαϊκών στοιχείων· γεμάτος από όλα εκείνα που ο λαός μας αγαπά να ακούει. Αλλά εκτός από τα λόγια υπάρχουν και οι πράξεις – φιλολαϊκές πέρα για πέρα. Μέχρι και με τον ΣΥΡΙΖΑ τα βρήκε ο Πρόεδρος – πάντα για χάρη του λαού. Φρόντισε κάποτε να γεμίσει και το δημόσιο με ένα σωρό stagiaires και υπαλλήλους, δείχνοντας ότι πονά τον απλό, αδιόριστο (νεοδημοκράτη/ημέτερο) άνθρωπο. Άφησε, επιπλέον, και κάηκε ολόκληρη η Αθήνα για λόγους ευαισθησίας, μήπως και σε περίπτωση αντίδρασης του κράτους έβγαζε κάνα καρούμπαλο κάποιο εξεγερμένο παιδί του λαού μας. Είναι, δε, τόσο κοντά στον απλό και κατατρεγμένο άνθρωπο, που αφήνει έξω από τη στόχευσή του όλα τα δεινά του πολιτικαντισμού –τον πελατειασμό, τη μετριοκρατία, τη θώπευση του όχλου, την ψηφοθηρία– πολεμώντας με όλες του τις Παυλοπούλειες δυνάμεις τον «Μινώταυρο του νεοφιλελευθερισμού» – τον εχθρό που βρίσκει ομοθυμαδόν απέναντί του τον απλό λαό μας. Αν, μάλιστα, κάποιος στερείτο της ευγένειας, ου μην αλλά και της ψυχραιμίας, που χαρακτηρίζουν τον Πρόεδρο Παυλόπουλο, μπορεί και να του έλεγε «Κάτσε καλά ρε σαχλαμάρα Πρόεδρε και άσε τις δημοκοπίες». Ακόμη και τότε, όμως, ο Πρόεδρος Παυλόπουλος, που διακρίνεται και για τη μεγάλη του καρδιά, είμαστε βέβαιοι πως θα έδινε συχώρεση. Τέλος, δε, ο Πρόεδρος, προτού καθίσει στον Προεδρικό θώκο, συνήθιζε να τηλεφωνεί ασταμάτητα, άγρια ξημερώματα, στην πιο λαϊκή εκπομπή του Ελληνικού ραδιοφώνου, αυτή του Κώστα του Λαβίθη, στον πιο λαϊκό σταθμό της χώρας, τον Real fm, σαν ένας απλός, σκασμένος να εκφραστεί Έλληνας. «Ε, για τ’ όνομα του Θεού. Έναν τόσο απλό και φιλολαϊκό Πρόεδρο μαλθάκα δεν τονε λες!» κλείσαμε την επιχειρηματολογία μας.


«Σαν να έχεις δίκιο τελικά. Μετά από όσα άκουσα άλλαξα γνώμη. Ο Πρόεδρος Παυλόπουλος δεν είναι μαλθάκας. Καθόλου μαλθάκας μάλιστα!» μας λέει, μετά τα διαμειφθέντα, ο συμπαθής βιοπαλαιστής συνομιλητής. Συγκίνηση διαπέρασε τα σωθικά μας. Συγκίνηση απροσμέτρητη συνδυασμένη με μιαν ικανοποίηση αφειδώλευτη. Τα λόγια μας, λόγια φρόνιμα, λόγια συνετά, φάνηκαν ευτυχώς να πιάνουν τόπο. Ο διάλογος, ο τίμιος και υπερέχων Ελληνικός διάλογος, είχε αποδώσει καρπούς. Η κοινή λογική, η δύναμη του επιχειρήματος, ο ορθός λόγος είχαν για μια ακόμη φορά κάμει το θαύμα τους.

/σχετικά άρθρα/
Η Λιάνα δάρθηκε κι η Ρένα βράχηκε: η σημειολογία ενός κοσμοϊστορικού συμβάντος