Ευγενία Μανωλίδου: λατρεία για βαψομαλλιάδες...

Για την κυρία Μανωλίδου το έχουμε ήδη υπαινιχθεί: διαθέτει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που ημπορούν να ταράξουν αδυνάμους και απείρους συνανθρώπους μας. Έχοντας και εμείς μια κάποια εμπειρία στο θέμα "γυναίκα" - μια εμπειρία, βεβαιότατα, απειροελαχίστη, εάν, μάλιστα, συγκριθεί με την εμπειρία ενός Αδώνιδος - μπορούμε να το πούμε και να το διαλαλήσουμε: H Ευγενία είναι μια γυναίκα με νάζι! Διά του λόγου αυτού, δύναται να διακτινίσει συναισθηματικώς άνδρα τινά, υπό την έννοια ότι τον μεταφέρει σε άλλες, απόκοσμες διαστάσεις, λόγω της ερωτικής παραζάλης και της εξαρτήσεως που του προκαλεί. Ο σαλός από έρωτα Γεωργιάδης αποτελεί περίτρανη απόδειξη του που μπορεί να οδηγήσει η (πρόδηλη) ερωτική απειρία και γενικότερη αφέλεια, όταν συναντηθεί με το μπρίο, το νάζι - το στυλ "γατούλα", για να μην τα πολυλογούμε...


Ο επιπόλαιος μελετητής κακομεταφρασμένων βιβλίων, Άδωνις, δεν θα την είχε πατήσει έτσι, εάν, εκτός από παρωχημένα, εθνικοπατριωτικά, ιδεοληπτικά αναγνώσματα, είχε προνοήσει να μελετήσει και το απόσταγμα σοφίας του Καρόλου Κουν: "Απ' όλες τις συμφορές που βρίσκουν τους ανθρώπους, η πιο μεγάλη είναι ο έρωτας. Την αρρώστια παραστέκει γιατρειά. Τον θάνατο λησμονιά. Τέτοια στον έρωτα μην καρτεράς" (ποίημα "Καημός"). Δεν γνωρίζουμε τι καρτέρησε και τι δεν καρτέρησε ο Άδωνις, αλλά, μετά βεβαιότητος, την γελοιοποίηση, όλες αυτές τις εβδομάδες, την κατέκτησε - και μάλιστα με το σπαθί του... Επανερχόμενοι, όμως, στο ζήτημα της χαριτοβρύτου Ευγενίας, δεν μας κάμνει την παραμικρά εντύπωση η ερωτική επιρροή της, ακριβώς διότι γνωρίζουμε που να την αποδώσουμε. Εκείνο, όμως, που μας έκαμε εντύπωση είναι κάτι διαφορετικό, το οποίο λαμβάνει, στην δική μας, τουλάχιστον, αντίληψη, διαστάσεις βίτσιου: η κυρία Μανωλίδου φαίνεται να προτιμά τους άνδρες που βάφουν τα μαλλιά τους! Εις ό,τι αφορά την περίπτωση Αδώνιδος, δεν χωρά, πλέον, η παραμικρά αμφιβολία. Το έχουμε τεκμηριώσει πολλαπλώς. Εκείνο που μας συνεκλόνισε τις τελευταίες ημέρες είναι η κόμη του εν διαστάσει συζύγου της, κ. Μανωλίδη. Ο γνωστός ζωγράφος δείχνει ένας αξιοπρεπής κύριος, μεγάλης, βεβαίως, ηλικίας. Το κρανίο του, όμως, στολίζεται από μια πλουσιοτάτη κόμη με ένα βασικό χαρακτηριστικό: είναι πλήρως βαμμένη σε αυτό το αριστοκρατικότατο χάλκινο ακαζού!

Ένας αρκετά σημαντικός καλλιτέχνης, φαίνεται ότι δεν εντρέπεται να εμφανίζεται βαψομαλλιάς. Ας είναι... Επιτρέπουμε στους καλλιτέχνες μια μικρά δόση ματαιοδοξίας, η οποία τους οδηγεί σε τόσο δραματικές επιλογές. Εκείνο, όμως, που μας συνταράσσει είναι η εμμονή της Ευγενίας στους άνδρες με βαμμένο μαλλί! Μάλιστα, επειδή το home made βάψιμο δύσκολα επιτυγχάνεται μόνον με τις δυνάμεις του άμεσα ενδιαφερομένου βαψομαλλιά, αναρωτιόμαστε: μήπως για την βαψομαλλίαση των (πρώην και νυν) συμβίων της έβαζε (και συνεχίζει να βάζει) και η παιχνιδιάρα μαέστρος λιγάκι το χεράκι της; Μήπως, δηλαδή, όλα αυτά τα χρόνια, το ταλαιπωρημένο κορίτσι αναγκάζεται να κρατά στο χέρι της, εκτός απ' την μπαγκέτα του μαέστρου, χτένα, βούρτσα και μπογιά;