Tuesday, November 25, 2008

Αλέξης Κούγιας: το απελπισμένο βάψιμο



 Μιας και αναφερθήκαμε στη σχέση βαμμένων μαλλιών και μικρού αναστήματος (βλέπε προηγούμενη ανάρτηση), η σκέψη μας πήγε, αφεύκτως, στον Αλέξη Κούγια. Ο φιλόδοξος και ακαλαίσθητος θεμιστοπόλος υπήρξε ένα λαϊκό παιδί από την Πετρούπολη το οποίο, ως φαίνεται, πρέπει να κουβαλούσε στην πλάτη του πολλών κιλών συμπλέγματα. Αποζητούσε με μανία λάμψη και αναγνώριση, την οποίαν, όμως, αδυνατούσε να έχει λόγω ταπεινής προελεύσεως, σε μια χώρα που το networking είχε - και διατηρεί - μια ξεχωριστή ισχύ. Μαρτυρίες αναφέρουν ότι ο Αλέξης είχε από μικρός έφεση προς οτιδήποτε του φαινόταν μεγαλεπήβολο, πομπώδες, λαμπερό - και το αποζητούσε με κάθε τρόπο. Μάλιστα, πληροφορίες αναφέρουν ότι ο νεαρός Αλέξης, ως νεοσσός ποδοσφαιριστής των ακαδημιών του Άρεως Πετρουπόλεως, ενώ αναγκαζόταν να παίζει στο "ξερό" της ομάδος με απλά, άφιρμα ποδοσφαιρικά παπούτσια, λιμπιζόταν παπούτσια puma "εξάκαρφα". Κάποια στιγμή, με αιματηρές οικονομίες, κατάφερε πράγματι ν' αποκτήσει ένα ζευγάρι "εξάκαρφα", αλλά δεν είχε χρήματα να αγοράσει puma και έτσι απέκτησε ένα παλαιό, μεταχειρισμένο ζευγάρι hummel, ενώ συμπαίκτες και παράγοντες, μόλις τον είδαν με "εξάκαρφα" - έστω και παλαιά - στο "ξερό" της Πετρουπόλεως, τον πήραν στο ψιλό ταράζοντάς τον στις καρπαζιές...


Ο πείσμων Αλέξης δεν το' βαλε, όμως, κάτω. Ποδοσφαιρικά, το λαϊκό παιδί με το μπριγιόλ στα μαλλιά δεν είχε τάλαντο για σπουδαία πράγματα. Έτσι, σκέφθηκε ότι το κλειδί που, ενδεχομένως, θα του άνοιγε την πόρτα της πολυπόθητης καταξίωσης περνούσε από την επιστήμη. Δίνοντας εξετάσεις, πέρασε στη Νομική Θεσσαλονίκης από τους τελευταίους, όπως απέδειξε με χαρτιά και ντοκουμέντα το "λαγωνικό" της "αποκαλυπτικής" (α λα γκρέκα) δημοσιογραφίας που ονομάζεται Στέφανος Χίος, μολονότι ο ίδιος ο Αλέξης διετείνετο ότι εισήλθε στον ιερό ναό της νομικής επιστήμης από τους πρώτους. Ως φοιτητής, σύμφωνα με συμφοιτητές του, έδειξε πολύ μέτρια πράγματα. Ωστόσο, η ακόρεστη πείνα για μεγαλεία, η άσβεστη δίψα για καταξίωση, οδηγούσαν τον νεαρό, απόφοιτο πλέον, Κούγια να ψάχνεται να αδράξει μια ευκαιρία. "Ψαχνόταν, προσπαθούσε, λύγιζε σίδερα" θυμάται συνομήλικός του δικηγόρος της εποχής. "Θα τον παρομοίαζα με ένα ταχύ αυτοκίνητο, στην προσπάθειά του να κινηθεί γρήγορα προς τον προορισμό της καταξίωσης. Βέβαια, δεν θα έλεγα, σε καμία περίπτωση, ότι ήταν κάτι σαν μια Jaguar E-Τype, ας πούμε, γιατί του Αλέξη του έλειπε από τότε το class. Θα μπορούσα, όμως, άνετα, να τον παρομοίαζα με ένα Opel Manta... Αυτό, μάλιστα! Έμοιαζε με ένα Opel Manta, το αυτοκίνητο της λαϊκής φιγούρας, ένα αμάξι συμβατικά γρήγορο, φτηνό, πομπώδες, "μπάνικο" , φιγουρατζίδικο και άκρως λαϊκό - αυτά ήταν και τα χαρακτηριστικά του Αλέξη..." σχολιάζει, με αρκετή δηκτικότητα, ο υπηρέτης της Θέμιδος.


Το ακόρεστο πάθος για αναγνώριση και καταξίωση τον οδήγησε σε μια χωρίς όρια εργασιομανία, ώστε, με τη βοήθεια και της τύχης, να εισχωρήσει στο club των "αναγνωρίσιμων" δικηγόρων. Ουδέποτε, όμως, μπόρεσε να αποχωρισθεί τα άκρως λαϊκά χαρακτηριστικά του - πράγμα που έχει οδηγήσει παλαιές και καταξιωμένες δικηγορικές οικογένειες των Αθηνών να τον σνομπάρουν. Αυτό ο Αλέξης επ' ουδενί μπορεί να το συγχωρήσει, ενώ η απόρριψη από τις ελίτ των αθηναίων δικηγόρων του γεννά μοχθηρία και μνησικακία, που κάνουν "μπαμ" από πολλές γυάρδες μακριά... Γιατί είναι άλλο να σε αναγνωρίζουν οι κομμώτριες, οι αναγνώστες της Espresso και η Άντζελα Δημητρίου και άλλο η ελίτ των Αθηνών... Άλλωστε, η διασκέδαση του Αλέξη, αυτού του λεβεντόπαιδου από την Πετρούπολη, είναι τα μπουζουκτσίδικα και όχι τα Ηρώδια (αν και κάποτε δήλωσε ότι, ένεκα συζυγικής επιρροής, άρχισε να απολαμβάνει και... μπαλέτο - εκτός κι αν εννοούσε μπαλέτο τύπου Γιάννη Δαλιανίδη στα μιούζικαλ της Φίνος Φιλμ, με ιέρεια του χορού τη Μάρθα Καραγιάννη...). Ο Αλέξης έχει δοξαστεί στις θερινές επιθεωρήσεις και στις παρομοίου χαρακτήρος λαϊκές σατιρικές εκπομπές ως "κοντός" - πράγμα που τον βγάζει έξω από τα ρούχα του (a propos, ρούχα, συνήθως, λαϊκά και κακόγουστα...). Κατηγορείται, μάλιστα, ότι ψεύδεται σε σχέση με το ύψος του (σύμφωνα και με μαρτυρίες της εν διαστάσει συζύγου του), αφού δηλώνει (και στην ταυτότητά του) ότι είναι 1,77, ενώ, στην πραγματικότητα, είναι 1,67... Κατά πληροφορίες, το "Σύνδρομο του Ναπολέοντος", το οποίο αναλύσαμε στο προηγούμενη ανάρτηση, συνδέεται στενά με την συμπεριφορά του Αλέξη: επιθετικότητα, άμετρη φιλοδοξία, αυταρχισμός συγκροτούν την ψυχοδομή του αναγνωρισμένου (αλλά λαϊκού) δικηγόρου - κάτι που φαίνεται στις δημόσιες άμα τε και ιδιωτικές του παρουσίες. Καταφανής και η έντονη ανασφάλεια που τον διακρίνει, αφού "τσινάει" και "εκρήγνυται" με την αμυδρότερη υποψία κριτικής. Επιτίθεται δε, μετά πάθους, σε κάθε υπαινιγμό περί ομοφυλοφιλίας, πράγμα που οδήγησε και στον γνωστό ξυλοδαρμό του Γρ. Βαλλιανάτου. Στις συζυγικές του περιπέτειες δεν θα αναφερθούμε καθόλου, γιατί, αφ' ενός, τις θεωρούμε άκρως βαρετές και, αφ' ετέρου, φρονούμε ότι το θέμα έχει εξαντληθεί. Θα αναφερθούμε, όμως, στις ενδυματολογικές του προτιμήσεις. Η συνήθης επαγγελματική "στολή" του δικηγόρου αποτελείται από ένα κλασσικό μπλε κοστούμι συντηρητικών προδιαγραφών, ολόλευκο, συμβατικότατο υποκάμισο και πουαντιγιέ, επίσης μπλε, κλασσικό λαιμοδέτη. Χαρακτηριστικό του λαιμοδέτου, εάν δεν το έχετε προσέξει, είναι ότι κρέμεται μέχρι τους... όρχεις - και όχι μέχρι το ύψος της ζώνης, ως είθισται. Στα γήπεδα, όπου περνά δημιουργικά τα σαββατοκύριακά του ξελαρυγγιαζόμενος (αφού, εκτός των άλλων, τυγχάνει και επαγγελματίας ποδοσφαιρικός "παράγων"), ο Αλέξης φορεί κάτι απαίσια, λαϊκά σπορ ρούχα ταιριαστά με την αισθητική του αθλήματος της κλωτσοπατινάδας... Ίσως, βέβαια, οι πιο κωμικές ενδυματολογικές επιλογές του ακαλλιέργητου δικηγόρου-ινδάλματος των κομμωτριών και των ποδοσφαιροφίλων να συναντώνται κατά τις περιόδους των διακοπών του (θερινών τε και χειμερινών - να μην λησμονήσουμε, βέβαια, και τις απαραίτητες πασχαλινές, στη Μύκονο, με το αναπόφευκτο κερί στο χέρι...) . Εκεί ο Αλέξης τα δίνει όλα. Ψευδονεανικά, φαντεζί, αναντίστοιχα με την ηλικία του και απαράδεκτης αισθητικής ενδύματα, ολοκληρωτικώς αταίριαστα μεταξύ τους, κατάλληλα μόνον διά χρήσιν εντός αισθητικού πλαισίου Μυκόνου. Ο Αλέξης - είναι φανερό - ουδόλως γνωρίζει τη σημασία της φινέτσας και του understatement...


Τη φρικαλέα αισθητική αντίληψη του δικηγόρου, την οποίαν και αναλύσαμε εναργώς, έρχεται να συμπληρώσει ένα προκλητικά βαμμένο, κατάμαυρο μαλλί. Μόνον οι φαβορίτες γλυτώνουν από τον οδοστρωτήρα που ονομάζεται μαύρη μπογιά. Είναι καταφανές ότι ο φιλόδοξος και, ταυτοχρόνως, ελλειμματικός Αλέξης διατηρεί φαντασιώσεις νεότητας και θαλερότητας, παρά το προκεχωρημένον της ηλικίας του. Ο εξηντάρης ποινικολόγος είναι φανερό ότι τρέμει τον Χρόνο που περνά. Δεν εξηγείται διαφορετικά ότι αυτό το αρκετά γερασμένο πρόσωπο, με τις ρυτίδες στο μέτωπο και τον "σπασμένο", ζαρωμένο από τον χρόνο, λαιμό, επιθυμεί τη διατήρηση μιας άκρως αντιαισθητικής, υπερ-καραμπογιατισμένης κόμης, η οποία του δημιουργεί ψευδαισθήσεις νεότητος και σφριγηλότητος. Ο μπρούτος και χονδροειδής ποινικολόγος την έχει πατήσει όπως τόσοι και τόσοι "νεάζοντες". Βάφοντας απελπισμένα το μαλλί (και, μάλιστα, κατάμαυρο), τελικά τονίζει αυτό που, τόσο απελπισμένα, επιθυμεί να κρύψει: τον Χρόνο που περνά, αφήνοντας ανεξίτηλα τα σημάδια του σε πρόσωπο, σώμα και μαλλιά...

17 comments:

Anonymous said...

Φανταστική ''στροφή'', απ' το superμανάκι στον μοντελοπνίχτη...

Anonymous said...

ΟΤΑΝ ΕΙΧΕ ΚΑΒΑΛΗΣΕΙ ΤΗ ΜΑΝΤΡΑ ΣΤΟ ALTER ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΕ ΝΑ ΜΠΟΥΚΑΡΕΙ ΣΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ ΤΟΥ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΠΟΥΛΟΥ, ΑΥΤΟΠΤΗΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ ΕΙΠΕ ΟΤΙ Ο ΚΟΥΓΙΑΣ ΣΦΙΧΤΗΚΕ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΚΑΤΙ ΜΥΡΙΣΕ...

o grizomallis said...

Η γαλλίδα γυναίκα μου παρατήρησε προ καιρού, όταν πετύχαμε τον Κούγια σε κάποιο νησί, ότι με τέτοιο όνομα δεν θα μπορούσε να κάνει καριέρα στη Γαλλία. Διότι couille (πληθυντικός: couilles --προφέρεται σχεδόν όπως το όνομα του εγκρίτου δικηγόρου) σημαίνει "αρχί_ι".

Παρακαλώ τους κακοήθεις να μην κάνουν αστήρικτους συνειρμούς ως προς το ήθος του (μικρού το δέμας, μεγάλου σε μαντροπηδηχτική αξία) ανδρός.

Anonymous said...

Εξαιρετικό πόστ, ως συνήθως βεβαίως -βεβαίως!
Περιμένω ένα πόστ, επίσης, για την ιλαρή συνήθεια να βάφει κάποιος τον μύστακα ΧΩΡΙΣ, όμως, να βάφει και το μαλλί παράλληλα. Όλο και κάποιο θλιβερό πράδειγμα θα υπάρχει....

MUSIC THROUGH THE YEARS said...

ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ.ΟΜΩΣ ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΣ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΚΟΥΓΙΑ ΔΕΝ ΕΞΑΝΤΛΟΥΝΤΑΙ ΜΕ ΜΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗ.ΛΟΙΠΟΥΝ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ
ΥΠΟΘΕΣΗ ΣΑΤΑΝΙΣΤΩΝ ΚΑΤΣΟΥΛΗ ΔΗΜΗΤΡΟΚΑΛΗ ΜΑΡΓΕΤΗ.ΑΛΕΞΗΣ -ΔΗΜΗΤΡΑ.ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ....ΕΣΜΕΡΑΛΔΑΣ ΚΑΙ ΕΠΙΤΥΧΗΣ ΜΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΙΝΗΣ ΤΗΣ.ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΗΣ ΜΕ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ...ΑΠΟΛΥΣΗ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΥΠΟΧΡΕΩΤΗ ΔΗΜΗΤΡΑ.
ΣΥΝΤΡΙΒΗ ΑΛΕΞΗ.
ΜΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΓΡΑΨΕΙΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ.PLEASE DO NOT SAY NO
ΥΓ:ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΧΤΥΠΗΘΗΚΑ ΚΑΤΩ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ΗΤΑΝ ΤΟ OPEL MANTA.
ΑΠΕΡΙΓΡΑΠΤΟ

Anonymous said...

Ο Λιάγκας και η Τρυφίδου σχολίαζαν απόψε το κείμενό σας και συμφωνούσαν στα συμπεράσματά σας περί βαμμένου μαλλιού του συγκεκριμένου δικηγόρου/μαντροπηδηχτή.

Anonymous said...

"...γεννά μοχθηρία και μνησικακία, που κάνουν "μπαμ" από πολλές γυάρδες μακριά..."

ΓΥΑΡΔΕΣ; ΔΙΑΒΑΣΑ ΚΑΛΑ; ΓΥΑΡΔΕΣ;;!!!!!

άμα το λέει η σούφρα σου said...

Εξοχον ψυχογράφρημα καταδεικνύον τις ομορφιές της νεοπλουτιζούσης και επαρχιώτικης νέας Ελλάδος αλλά και την κοινωνική βιοποικιλότητα που την διαπνέει. Διότι μπορεί εις τας τάξεις των γκλίτζυ υπηρέτων της Θέμιδος να διαθέτουμε έναν Κούγια εκπροσωπούντα (και πλουτίσαντα από) τους χόϊ πολλόϊ ο οποίος προσφυώς παρομοιάσθη με Οπελ Μαντά, αλλά εις τας τάξεις της λήζουρ κλάς είμεθα ευτυχείς να διαθέτουμε ένα θόρομπρεντ, μία Μπέντλεϋ, τον συνωνόματό του νομικό γίγαντα Αλέξανδρο Λυκουρέζο ο οποίος ενσαρκώνει όλες τις αξίες του ορθού μπρίτισνες (α λα γκρέκ), ήγουν αντερστέητμεντ, στιφφ άπερ λιπ κοκ, αξίες διαχρονικές τις οποίες ουδένα Κούγιον δύναται να διασαλεύσει!

o grizomallis said...

Καλά τα λες φίλε Σούφρα.

Επίσης:
Κάτω τα χέρια από τα ηρωικά Μάντα της παιδικής μας ηλικίας. Εκεί που έσκαγε μύτη το συνοικιακό μας πρωτοπαλίκαρο με το κόκκινο Μάντα, (ή την κόκκινη Ασκόνα, μερικά στενά παρακάτω -το Σιρόκο ήταν ακριβότερο άπιαστο όνειρο), για να παραλάβει το Σουλάκι την κομμώτρια, λιγούρα για τον κάθε οχτάχρονο της γειτονιάς (τι να γίνεται πια, άραγε -πατσούρα ψιλοϋστέρω να λυσσάει να καλοπαντρέψει την κόρη της, καλή της ώρα).

Το μέγα πρόβλημα, για να επανέλθω στον Κούγια, υπήρξε η "μετατροπή" του κόκκινου Μάντα σε φρούριο (σπόιλερ να σκαλώνουν στα χαλίκια, αεροτομές να σφάζουνε περιστέρια) ή και σε κόκκινη... Φεράρι (μέχρι και το σηματάκι έβαζαν οι αθεόφοβοι), για να παρκάρει με καμάρι όχι πια έξω από την οικογενειακή ταβέρνα μετά μουσικής "Ο Ρούκουνας", αλλά από τον Απόλλωνα του Διογένη, η φιάλη 25 χιλιάδες (το Διογένης Παλλάς έπρεπε να περιμένει μέχρι την αγορά του πρώτου Βιτάρα με ζαντολάστιχα).

Μάντα Φεράρι ο Κούγιας. Αλλά σάματι οι άλλοι, που έχουν Φεράρι γνήσια; Δεν έχουνε μυαλό Μάντα;

(Στοδιάλο, μ'έπιασε οίστρος. Πάω να κάνω έναν καρέλια να μου περάσει.)

V. said...

Δηλώνω, απλώς, ευτυχής... Εννοώ σε σχέση με τη μορφή και το περιεχόμενο των σχολίων. Και σπεύδω να σχολιάσω κι εγώ με τη σειρά μου...

Τα περί σφιξίματος τα επιβεβαιώνω κι εγώ, αφού αυτό έχει πει και ο θυροφύλακας του καναλιού στους δημοσιογράφους.

Την υπόθεση Δήμητρας Μαργέτη (μολονότι άκρως... γαργαλιστική) επέλεξα συνειδητά να μην την αναφέρω. Διότι έκρινα ότι ή έπρεπε να αναφέρω πολλά (και kinky) ή να μην γράψω τίποτε. Προτίμησα το δεύτερο (και ο νοών νοείτω...). Επίσης, υπάρχουν και ζητήματα αναφορικά με τις σχέσεις Κούγια και βιρτουόζου της μπάλας Νίκου Αναστόπουλου, την ανάληψη θέσεως εκδότου του περιοδικού MAXIM κλπ.

Το περί αδένος και την μετάφραση της Γαλλικής το βρίσκω αταίριαστο με τον συγκεκριμένο κύριο και, ως εκ τούτου, ατυχέστατο και, μάλλον άηθες. Είναι δυνατόν να προχωρούμε σε τέτοιους συνειρμούς για έναν gentleman τύπου Αλέξη Κούγια;

Για βάψιμο μύστακος (χωρίς μαλλί) κάτι θα βρούμε...

Σε ό,τι αφορά γυάρδες κλπ. να τονίσω ότι προτιμώ να μετρώ τις αποστάσεις σε γυάρδες, πόδια κλπ., καθότι μου φαίνεται πιο chic...

Για τον Αλέξανδρο Λυκουρέζο, συμφωνώ και επαυξάνω (αν ομιλούμε, βεβαίως, στυλιστικώς). Το στυλ anglais το λανσάρει με αξιοσημείωτη επιτυχία. Κοστούμια στενής γραμμής ή σακκάκια tweed (με suede patches στους αγκώνες) με κομψά, στενά, αγγλικού στυλ παντελόνια, φίνα κασμιρένια πουλόβερ (σε έντονα χρώματα) μέσα από το σακάκι, bold stripes υποκάμισα με cutaway collars ή tab collars ή (σπανιότερα) pin collars, ενίοτε δε και υπέροχα tattersall country shirts συνοδευόμενα από κομψότατα suede, καφέ χρώματος, "chukka boots". Μια ένσταση έχω μόνο: στις γραβάτες. Θα προτιμούσα τις κλασσικές, αγγλικές woolen neckties και όχι τις πλεκτές, τις οποίες δείχνει να προτιμά ο (κατά τ'άλλα κομψότατος) δικηγόρος. Βέβαια, σε σχέση με το χάλι Κούγια κλπ. αυτή η μικρή παρασπονδία δεν μπορεί να του καταλογιστεί, ενώ μπορεί άνετα να εκληφθεί και ως ένα (μικρό) δείγμα (μεγάλης) εκκεντρικότητος [Επί τη ευκαιρία να αναφερθώ και σε ένα ακόμη δείγμα βρετανικής κομψότητος - και εκκεντρικότητος -, τον αρθογράφο της ΕΣΤΙΑΣ (και συγγραφέα, τηλεοπτικό εκπομπάρχη στο SEVEN X κλπ. κλπ.) κ. Τηλέμαχο Μαράτο!]...

Τέλος να ευχαριστήσω για την ενθύμιση του μοναδικού (και αντίστοιχου του Μanta) Αscona, καθώς και για τις λοιπές εκπληκτικές λεπτομέρειες ("Ρούκουνας", "Σουλάκι" κλπ.) - τις τόσο περιγραφικές (και unashamedly politically incorrect)...

Anonymous said...

ΚΟΥΓΙΑ ΑΝΤΡΑ ΠΗΔΑ ΚΑΜΜΙΑ ΜΑΝΤΡΑ!!!!!

άμα το λέει η σούφρα σου said...

φίλτατe οικοδεσπότα,

μα, και εγώ στυλιστικώς ομίλησα - περί νομικής επαρκείας αϊ ρεστ μαϊ κέης, καθώς δεν ασχολούμεθα προφανώς με αυτήν αλλά με την περσόνα (καρικατούρα) διά της οποίας αμφότεροι έχουν επιτυχώς καθιερωθεί στο εγχώριο σταρ σύστεμ - ο μεν αλέξης ως απτή απόδειξις του ελλένικ ντρήμ ο δε αλέξανδρος ως κάουντρυ τζέντλεμαν (φαντάζεστε το γέλιο αν εμφανιζόταν έτσι ενδεδυμένος σε νομικούς κύκλους της γηραιάς αλβιώνος)...

V. said...

Πράγματι, θα ήταν πολύ αστείο το θέαμα να εμφανιζόταν στους βρετανικούς νομικούς κύκλους, σε επαγγελματικό επίπεδο, έτσι ενδεδυμένος (ξέχασα και την αναφορά στις τιράντες...). Νομίζω, όμως, ότι και ένα άλλο θέαμα θα ήταν εξίσου φαιδρό (αν όχι και φαιδρότερο...) - το "αντίστροφο ντύσιμο": ο Αλέξης ντυμένος ως country gentleman και ο Αλέξανδρος ως λιγουράκος "ανερχόμενος" (με μπουζούκια και χειμερινές διακοπές στην Αράχωβα...).

ΥΓ. (Να προσθέσω στην country chic ενδυμασία Αλέξη και flat cap με πίπα...).

άμα το λέει η σούφρα σου said...

Επειδή πάντα η πραγματικότης διαθέτει περισσότερο χιούμορ από την φαντασία, ήλθε και το διαβόητο "υπόμνημα" με το οποίο ο μικροαστικής προελεύσεως βαψομαλλιάς Αλέξης προσπαθεί ως νέος Clarence Darrow να θωπεύσει τα ώτα του μικροαστικού, νοικοκυραίικου ακροατηρίου του με παταριές περί "αποκλινούσης συμπεριφοράς" και άλλα ελαιώδη, προφανώς φαντασιωνόμενος ότι υπερασπίζεται τους Leopold and Loeb στην περιβόητη υπόθεση φόνου που συνετάραξε την Αμερική της δεκαετίας του '20 και αριστουργηματικά μεταφέρθηκε στην ασημένια οθόνη από τον maitre Alfred Hitchcock στο The Rope.

Από την άλλη θα μου πείτε, εδώ σύμπας ο πολιτικός κόσμος πλειοδότησε, ο Αλέξης θα έλειπε;

o grizomallis said...
This comment has been removed by the author.
o grizomallis said...

Κουφάλα κ. Βαψομαλλιά, λαβέ το ράπισμα που σου αξίζει από το έγκυρο στόμα του γνωστού ποινικολόγου:

http://www.protothema.gr/content.php?id=33601

Το λέει ξεκάθαρα ο (σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες φήμες) άνθρωπος. Οι άντρες που τα βάφουν είναι ξεφτίλες.

Erika said...

σωστα και εμπεριστατωμενα ολα αυτα αλλα πως παρολη την γραφικοτητα του εξακολουθει να αναλαμβανει υποθεσεις ΑΑ κι εμεις οι υπολοιποι τρωμε την σκονη του?