Monday, August 30, 2010

Σπύρος Γκίνης: το βάψιμο ενός τουριστικού πράκτορος (ή τουρίστας εναντίον ταξιδιώτη)




Ο tour operator (τρομάρα μας) Σπύρος ΓκίνηςΓκίνης και φύγατε»…) αποτελεί τον εν Ελλάδι στυλοβάτη (ή, εν πάση περιπτώσει, έναν από τους στυλοβάτες) του φρικτού αυτού φαινομένου που ονομάζεται τουρισμός. Εκμεταλλευόμενος τις αναπόφευκτες κοινωνικές εξελίξεις (που δημιουργούν μονίμως δικαιώματα και απαιτήσεις στο μέγα πλήθος), έβαλε και αυτός ένα φωτάκι έξω από το μαγαζί του και καλεί τον κόσμο να μπει· για να εξασφαλίσει –τι άλλο;– διακοπές…


Η έννοια και η πρακτική των «διακοπών» σφίγγει σαν τανάλια κάθε σοβαρό άνθρωπο, κάθε ολοκληρωμένο αισθητή, αφού οι συνειρμοί που του δημιουργούν τέτοιοι όροι είναι δυνατόν να τον οδηγήσουν στην αποπληξία ή την κατάθλιψη. Και πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, όταν και μόνον το άκουσμα της λέξης «διακοπές» παραπέμπει, στη συνείδηση του ελευθερόφρονος esthete, σε «τουρισμό», με πούλμαν, καράβια και αεροπλάνα τίγκα στους ομοιόμορφης εμφάνισης ανθρώπους παστωμένους σαν σαρδέλες, με χαρά και ελπίδα στο πρόσωπο για «μερικές μέρες ξεγνοιασιάς», «χαλάρωσης», «γεμίσματος μπαταριών» (το αναπόφευκτο φρικαλέο κλισέ όλων των διακοπών), κακόγουστες ενδυμασίες, γυμνές ξέχειλες μπάκες και απεριποίητα ποδάρια, δασύτριχα στέρνα, γυναικομαστίες, πεσμένα στήθη και ξεροψημένα δέρματα σε κοινή θέα, ομοιόμορφα σακίδια, φτηνές βαλίτσες και όλα τα σχετικά – δηλαδή με ό,τι πιο ανυπόφορο μπορεί να συναντήσει κανείς στον σύγχρονο κόσμο; Είναι γνωστό πια: όταν ακούμε κάποιον να μιλάει με φανατισμό για διακοπές, στο μυαλό μας έρχεται, αναπόφευκτα, κάτι dangerously low class, petit bourgeois ή bourgeois, passé και banal.


Όλοι και παντού πλέον νιώθουν την ανάγκη για διακοπές. Αλλά όχι διακοπές ό,τι κι ό,τι. Ο Γκίνης και οι όμοιοί του έχουν φροντίσει να σιγοντάρουν το κλίμα που θέλει τον διακοπόφιλο να απαιτεί διακοπές «κομπλέ». Έρχεται λοιπόν η πολυπόθητη «άδεια». Τι θα κάνει ο αδειούχος; Μήπως θα κάτσει σπίτι του να βάλει κάποια τάξη στα πράγματά του και να ξεκουραστεί, κάνοντας και ορισμένους λελογισμένους περιπάτους με κανένα ταβερνάκι το βράδυ κάτω από καμιά κληματαριά; Μήπως, έστω, θα πάει στο χωριό του να περάσει ολίγες ημέρες ξεκούρασης παρέα με το σόι του και τους συμπεθέρους, τρώγοντας και κανένα σουβλάκι; Όχι βέβαια. Σήμερα όλοι, κάθε τάξης, οικονομικής επιφάνειας και μορφώσεως, λιγουρεύονται «κανονικές» διακοπές. Επισκεπτόμενοι, ειδικά κατά τη διάρκεια του θέρους, μέρη της μόδας – εντός και εκτός της χώρας διαμονής τους. Μύκονος, Σαντορίνη, Πάρος και άλλοι απεχθείς μαζικοί προορισμοί γεμίζουν χαρά και προσμονή τους πάντες πλέον – από καθηγητές πανεπιστημίου και υπουργούς μέχρι μαθητές και κομμώτριες...


Αλλά και οι επισκέψεις «στο εξωτερικό» έχουν κερδίσει ξεχωριστή θέση στην καρδιά του κάθε διακοπολάγνου (καλοκαίρι, Πάσχα και Χριστούγεννα). Αν ο τουρίστας δεν επισκεφτεί, κατά τη διάρκεια των διακοπών του, μέρη της μόδας, τι θα έχει να διηγηθεί στους υπολοίπους (επίσης διακοπόφιλους και μανιώδεις διακοπολόγους), άμα τη επιστροφή στην (τετριμμένη) καθημερινότητα; Γιατί το ζήτημα του να έχεις κάτι να διηγηθείς από τις διακοπές μετράει εξ ίσου, ίσως και περισσότερο, από τις διακοπές καθ’ εαυτές. Και πόσο βαρετές αυτές οι διηγήσεις… Tα έχει πει και ο Matthias Debureaux στο έξοχο και ευσύνοπτο βιβλιαράκι του Η Τέχνη του να Γίνεσαι Βαρετός με τις Ταξιδιωτικές σου Αφηγήσεις.Ο καθείς, λοιπόν, θέλει τις διακοπές του, τις «κομπλέ» διακοπές του. Και τις διεκδικεί – ως κάτι το αυτονόητο. Επίσης, επιθυμεί πιεστικά να σου εξιστορήσει τις κοινότοπες εντυπώσεις του. Kόλαση…


Στη χώρα μας, ειδικά το καλοκαίρι, ορδές κατεβαίνουν (ή ανεβαίνουν) τα πλήθη από πρωτεύουσες και επαρχίες για να πάνε στα μεγάλα τουριστικά κέντρα της μόδας. Φοιτητές, κάνοντας το σκατό τους παξιμάδι ή δανειζόμενοι από τους βιοπαλαιστές γονείς τους, μετά το πέρας του ακαδημαϊκού έτους, θα σχεδιάσουν και αυτοί τουρισμό στα περιζήτητα νησιά (εκτός κι αν είναι σανδαλοφόροι με ασιδέρωτα T-shirts, οπότε και προτιμούν τα εναλλακτικά – άλλη κατάθλιψη εκεί…). Πριν λίγα χρόνια, αυτά τα ίδια παιδιά θα επέστρεφαν στα πάτρια εδάφη να βοηθήσουν τους ηλιοκαμένους πατεράδες τους στα χωράφια, τα καφενεία ή τις οικοδομές. Τώρα, όμως, αντί για τα χωράφια, Μύκονος· ή Πάρος Φολέγανδρος, Ίος κλπ. για τους «εναλλακτικούς»)… Χάθηκε, έστω βρε αδελφέ (για να κινηθούμε από βορρά προς νότο), η προσιτή Ασπροβάλτα, τα γραφικά Μεσάγγαλα ή το μαγευτικό Χαλκούτσι;


Έτσι, έχει στηθεί μια ολόκληρη βιομηχανία, η λεγόμενη «βιομηχανία των διακοπών», ενώ η φρικώδης επινόηση του «τουρίστα» έχει βαφτιστεί στα νάματα του mainstream με τόση επιτυχία, ώστε ο απεχθής «τουρισμός» να διδάσκεται, πλέον, ακόμη και στα –εντελώς προσαρμοσμένα στο μέσο γούστο– εκπαιδευτικά ιδρύματα, και μάλιστα ως ξεχωριστό, αυτόνομο «επιστημονικό» αντικείμενο («tourism studies»)!..


Ο τουρισμός (η έννοια μαζικός τουρισμός αποτελεί πλεονασμό ή περιττολογία, αφού ο τουρισμός μόνον ως μαζικός δέον να λογίζεται) έχει καταστρέψει κάθε φυσικός κάλλος, ενώ έχει οδηγήσει σε έναν πρωτοφανή εκχυδαϊσμό στα τοπικά ήθη, λόγω προϊούσας δουλοπρέπειας, καθώς και στην αναπόφευκτη ομοιογενοποίηση γούστων και συμπεριφορών. Τουρισμό κάνουν πλέον και «υπανάπτυκτοι» λαοί – κι ας μην έχουν δεύτερο σώβρακο να φορέσουν. «Λαϊκή κατάκτηση» οι διακοπές – και ποιος μπορεί να πάει κόντρα στις λαϊκές επιθυμίες;..


Αν παρατηρήσει κανείς, δίκην εντομολόγου, τους χώρους μαζικού τουρισμού, θα διαπιστώσει, το δίχως άλλο, ότι προσομοιάζουν σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως, λόγω της ομοιομορφίας εμφάνισης και συμπεριφορών – τόσο των χώρων όσο και των ανθρώπων. Πόσο μπροστά βρέθηκε ο (εγγλέζος) σκηνοθέτης Ken Annakin, ο οποίος, με την ταινία του Holiday Camp, απεικόνισε, ήδη από το 1947, τους χώρους μαζικών διακοπών σαν χιτλερικά στρατόπεδα…


Τουρισμός λοιπόν… Πώς να αντέξει, όμως, κάθε νουνεχής άνθρωπος αυτές τις ορδές ομοιόμορφα ντυμένων και συμπεριφερόμενων κανιβάλων που γεμίζουν, στο peak των καθορισμένων περιόδων διακοπών, σχεδόν κάθε τοποθεσία, κάνοντας μάλιστα τα ίδια ακριβώς πράγματα τις ίδιες ακριβώς ώρες της ημέρας; Που βηματίζουν, κοιτούν και φωτογραφίζουν ασκόπως;


Που τρώνε και πίνουν αναλωνόμενοι σε ανούσιες και κοινότοπες συζητήσεις; Όλους αυτούς που κατουρούν στη θάλασσα και αφοδεύουν στους τριγύρω χώρους; Εάν επιθυμείς να μετακινηθείς σε περίοδο μαζικών διακοπών, καλύτερα ξέχασέ το. Όπου και να κινηθείς, η φρικαλέα μορφή του τουρίστα-φάντη μπαστούνι θα ξεπροβάλλει απρόσκλητη μπροστά σου. Με τη βοήθεια και των Γκίνηδων, βεβαίως…


Αναπτύξαμε με ενάργεια –θέλουμε να πιστεύουμε– έναν φλογερό προβληματισμό για τη χρησιμότητα και την αισθητική των διακοπών – έναν προβληματισμό που, αντιστικτικώς, μας οδηγεί στην έννοια του «ταξιδιώτη». Εκεί το πράγμα αλλάζει. Και, κυρίως, ξεφεύγει από την επιρροή του Σπύρου Γκίνη. Διότι εδώ, η αυτονομία, η επινοητικότητα, η υψηλή αισθητική παίρνουν τα πρωτεία…


Ο τουρίστας διαφέρει ριζικά από τον ταξιδιώτη, θα μας πει ο μεγάλος Paul Bowles στο Sheltering Sky. Ο τουρίστας έχει στο νου του πάντα την επιστροφή. Είναι δεμένος χειροπόδαρα με τις συνήθειές του, με τον «κανονικό» τρόπο ζωής του. Ο ταξιδιώτης, αντιθέτως, ζει άπληστα το τώρα, ξεχνώντας αυτομάτως ό,τι άφησε πίσω, στον τόπο προέλευσης.


Ο πρώτος είναι αμυντικός και φοβικός. Ο δεύτερος είναι ανοιχτός και τολμηρός. Για να έρθουν και να συμπληρώσουν τον Bowles, με σοφία και παρρησία, οι ημέτεροι Vapsomalliades, λέγοντας ότι στην περίπτωση του ταξιδιώτη το περιττόν αλλά αισθητικά υψηλό κυριαρχεί. O ταξιδιώτης αφήνει ακόμη και στο αμύητο, τουριστικό μάτι, την αισθητική του σφραγίδα. Αντί για τις σαγιονάρες, τα ομοιόμορφα polo shirts και τα παρδαλές βερμούδες, φορά κοστούμι – λινό ή tweed (αναλόγως της εποχής). Ακόμη και όταν η υψηλή θερμοκρασία αναγκάζει τον traveler να φορέσει κάτι πιο ελαφρύ, αυτός –το έχουμε ξαναπεί– προτιμά κάτι σε colonial.


Επίσης μπότες (σε στυλ σαφάρι) ή brogues στα κάτω άκρα. Επιπροσθέτως, όταν επισκέπτεται υπανάπτυκτες κοινωνίες με διάθεση φολκλορικής παρατηρήσεως –πάντοτε ελκύει τον ταξιδευτή το παράδοξο, εξ ου και το διαχρονικά τεράστιο ελληνικό σουξέ– καλόν είναι να κρατά και κάποια ράβδο, ένα μπαστούνι. Θα του χρειαστεί· όχι μόνο για να υποβοηθά την στήριξή του κατά τη διάρκεια της οδοιπορίας, αλλά και για να επιβάλλει, όπου δει, την τάξη σε απειθάρχητους και στενοκέφαλους ιθαγενείς (το μαστίγιο, στους σημερινούς καιρούς χειραφέτησης, θεωρείται μάλλον κάτι το υπερβολικό).


Η γυναίκα traveler (που πρέπει να ταξιδεύει πάντοτε στο πλευρό ενός άνδρα και ποτέ μόνη) ενδυματολογικώς βρίσκεται επίσης σε μονόδρομο: αποκλειστικά floral ή λευκά φορέματα και υποκάμισα με δαντελένια τελειώματα κατά τους θερμούς μήνες, ταγιέρ και κοστούμια κατά τους χειμερινούς. Στα πόδια, κλασσικά υποδήματα με μπαρέτες ή ψηλές δερμάτινες μπότες, όπου οι συνθήκες το απαιτούν. Η προστασία από τον ήλιο δεν χρειάζεται κασκέτα, baseball caps και άλλα φαιδρά τουριστικά αξεσουάρ. Για τον άνδρα ένα trilby, ένα fedora, ένα panama hat ή ένα σαφάρι (pith) helmet κάνει περίφημη δουλειά.


Για τη γυναίκα, ένα ομπρελίνο, ένα parasol, αποτελεί πάντοτε την ενδεδειγμένη λύση. Τα ίδια πάνω-κάτω ισχύουν και για τυχόν παιδιά που μας συνοδεύουν.


Για τις μετακινήσεις μας στους τόπους ταξιδίου, εάν είμαστε ταξιδιώτες και όχι τουρίστες, τίποτε δεν μας υποχρεώνει να κινηθούμε, ανεμπνεύστως, με τα τοπικά μέσα μαζικής μεταφοράς, ούτε με βαρετά μεταφορικά μέσα όπως (συνηθισμένα) αυτοκίνητα ή, πολύ περισσότερο, θορυβώδη μηχανάκια, όπως πράττουν οι κανίβαλοι στα νησιά. Αντιθέτως, μια εμπνευσμένη λύση θα μπορούσε κάλλιστα να είναι οι υποβοηθούμενες χειρήλατες πολυθρόνες (sedan chairs) ή τα περίφημα (και εξαιρετικά άνετα) palanquins...


Όσο για το βοηθητικό προσωπικό που θα αναλάβει τη μεταφορά μας, δεν πρέπει να ανησυχούμε. Θα μπορέσουμε να εντοπίσουμε πολλούς συνανθρώπους μας, γηγενείς, πρόθυμους να αναλάβουν τούτο τον ρόλο – με ένα μικρό χρηματικό αντίτιμο βεβαίως. Επίσης, εάν ταξιδεύουμε σε χώρα στην οποία αδυνατούμε να εξυπηρετηθούμε από τα παραπάνω αναφερόμενα «οχήματα», υπάρχει και μια εκ των ενόντων λύση – πολύ εύχρηστη και προσιτή παρά ταύτα: δένουμε αυτοσχεδίως μια καρέκλα στην πλάτη κάποιου γηγενούς μεταφορέως και καθόμαστε με τρόπο επάνω. Κατόπιν, δίνουμε σήμα στον μεταφορέα να ξεκινήσει την πορεία του, είτε λεκτικώς, εάν είναι σε θέση να καταλάβει τη γλώσσα μας, είτε με ένα ανεπαίσθητο κτύπημα στην πλάτη του ή στο επάνω μέρος της κεφαλής. Για ανθρωπιστικούς και μόνο λόγους, προσοχή εδώ πρέπει να δοθεί ώστε, κατά την άνοδό μας επί της δεμένης στην πλάτη καρέκλας, ο μεταφορεύς να «σπάσει» λιγάκι τα γόνατα, ώστε το βάρος μας να μην προκαλέσει ενδεχομένως ανήκεστον βλάβη στους σπονδύλους του. Εάν, μάλιστα, έχει πιάσει και λίγο κρύο, φροντίζουμε ώστε να τυλιχτούμε με μια ελαφρά κουβέρτα προκειμένου να μην κρυολογήσουμε.


Τέλος, εάν βρεθούμε στα κατάλληλα μέρη, όπως λ.χ. στην Καλκούτα, μπορούμε να επιλέξουμε για τη μεταφορά μας και τα εξαιρετικά εύχρηστα hand-rickshaws. Προτιμούμε, όπως δηλώνει και ο όρος, τα αυθεντικά, που χρειάζονται χέρι, και όχι αυτά με το προσαρτημένο ποδήλατο. Το χειροποίητο έργο είναι πάντοτε ανώτερο…

Μιλώντας για τα ενδεδειγμένα μεταφορικά μέσα του ταξιδιώτη, θα αποφύγουμε ολοσχερώς την αναφορά στο αερόστατο. Πρόκειται περί δύσχρηστου και γραφικού μέσου – αλλά και επικίνδυνου.


Οσάκις, όμως, αποφασίσουμε να οδηγήσουμε, σε αναζήτηση της απόλαυσης που προφέρει η ταχύτητα, κάποιο (πάντα κλασσικό και décapotable) μηχανοκίνητο όχημα, τότε φροντίζουμε ανυπερθέτως την προστασία κεφαλής και οφθαλμών ώστε να προστατευόμαστε από σκόνη, άμμο και άλλα επικίνδυνα και ενοχλητικά σωματίδια που κινούνται με το «έτσι θέλω» στην ατμόσφαιρα. Αυτό είναι, σε γενικές γραμμές, το αισθητικό πλαίσιο αναφοράς του ταξιδιώτη. Για όλα αυτά, όμως, τι να μας πει ο κύριος Γκίνης;


«Κάθε χρόνο περισσότεροι από 700 εκατομμύρια τουρίστες διασχίζουν τον κόσμο. Το 2010 θα έχουν γίνει ένα δισεκατομμύριο αυτοί που θα μας ζαλίζουν με τις ταξιδιωτικές τους αφηγήσεις…» ισχυρίζεται ο ταξιδιωτικός συγγραφεύς Debureaux. Πόσο τρομακτική αλλά και πόσο αναπόφευκτη εξέλιξη, μετά τον εκδημοκρατισμό του «τουρισμού» και την ανοησία που τον συνοδεύει… Ο Σπύρος Γκίνης, ο ταξιδιωτικός πράκτωρ με τα κομοδινί βαμμένα μαλλιά και με την εκνευριστική ομιλία, που όλο διαμαρτύρεται γιατί το κράτος δεν βοηθά τους τουριστικούς πράκτορες και τον τουρισμό, που έχει γίνει ο μαϊντανός των τηλεοπτικών πλατώ, που τα ξέρει όλα και καθ’ έξιν διακόπτει τους συνομιλητές του κάνοντας πως δεν ακούει, που ζηλεύει παθολογικά τον αριστοκρατικής εμφάνισης παλαιό συνάδελφό του Μιχαήλ Γκιόλμαν, φέρει κι αυτός, εντός του ελληνικού πλαισίου, μεγάλη ευθύνη γι’ αυτή τη φρίκη.

/σχετικά άρθρα/
Το σακάκι Norfolk


Καλές (υπόλοιπες) διακοπές.

344 comments:

1 – 200 of 344   Newer›   Newest»
Anonymous said...

Εν αδικω επιθεση σε εναν ομολογουμενως αξιοπρεπη επαγγελματια αλλα τελως παντων.

Anonymous said...

Ομολογουμένως κατάφερες να με μπερδέψεις. Δεν ξέρω με τον τρόπο που γράφεις αν κατηγορείς αυτό που φαίνεται να υπερασπίζεσαι και υπερασπίζεσαι αυτό που φαίνεται να κατηγορείς.

Anonymous said...

Γενικά το θέμα του τουρισμού μπάζει αλλά σε χώρες που ζουν από τον τουρισμό όπως είναι και η δική μας είναι θέμα ταμπού.

Απαγορεύεται να μιλήσεις ενάντια στη 'βαριά βιομηχανία' της χώρας από την οποία τρώει ψωμάκι τόσος και τόσος κόσμος. Παρότι ο τουρισμός έτσι όπως κατάντησε έχει διαλύσει και το περιβάλλον και τουςανθρώπους όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και παντού.

Anonymous said...

O βαψομαλλιάς κάνει την πλάκα του, αλλά στον τομέα του τουρισμού τα προβλήματα είναι πολύ σοβαρά. ΜΠορεί το άρθρο μέσα στην υπερβολή του να λέει και κάποια σωστά πράγματα, αλλά να μην ξεχνάμε ότι καλώς ή κακώς από τον τουρισμό τρέφονται τόσες οικογένειες στη χώρα Μας. Πολλές τουριστικές επιχειρήσεις ετοιμάζονται για λουκέτο. Η Ελλάδα παράγει τουρισμό γιατί προς τα εκεί την έστρεψε η πολιτικ΄η εξουσία. Δεν φταίνε οι τουριστικές επιχειρήσεις και τα γραφεία ταξιδίων αν η σύγχρονη Ελλάδα χτίστηκε πάνω στον τουρισμό.

o grizomallis said...

Idiosyncratic, στη γραμμή του κειμένου για τον... Οικονόμου. Νομίζω αδικείται λιγάκι από τη φύση του μέσου όπου δημοσιεύεται, και τους περιορισμούς που αυτή επιβάλλει. Κατά τη γνώμη μου ένα από τα πιο "υποσχόμενα" κείμενα του μπλογκ.
ΥΓ. Απ' ό,τι βλέπω σχεδόν καταργήθηκαν οι υπογραφές στα σχόλια. Διευκολύνουν όμως τον μπλογκοδιάλογο. Ή όχι;

T. said...

Κατά τη γνώμη μου ένα πολύ σοβαρό κείμενο. Μέσα από έναν ανάλαφρο τρόπο γραφής υποστηρίζονται πολύ σημαντικά πράγματα.
Έτσι πιστεύω ότι θα έπρεπε να γίνεται η προσέγγιση όλων των θεμάτων, χωρίς φανατικό λόγο και υπερβολική σοβαρότητα.

Anonymous said...

Θα συμφωνήσω με τον φίλτατο Γκριζομάλλη, έχουμε ενώπιόν μας ένα μεγάλο κείμενο - τροφή γιά ανεξάντλητο σχολιασμό (και μεμψιμοιρία) τουλάχιστον μέχρι το πέρας των διακοπών, chapeau στον Βαψ.

ΥΓ Γκριζομάλλη, σε αυτό που λες με τα σχόλια έχεις εν μέρει δίκιο, εκ πρώτης διευκολύνουν τον διάλογο, από την άλλη όμως έχει με την πάροδο του χρόνου καθιερωθεί η ανώνυμη σχολιογραφία που και χαριτωμένη είναι και κάτι σαν άγραφη παράδοση. Στο κάτω-κάτω της γραφής δεν είναι δα και τόσο δύσκολο να καταλάβει κανείς ποιός γράφει τι. To make my point, ποιός είμαι;

o grizomallis said...

Αν είσαι ο Σούφρας,
γεια σου Σούφρα,
αν όχι,
την κατάρα μου να 'χεις,
πλαστογράφε.

Anonymous said...

H συγκεκριμένη ανάρτηση είναι εντελώς παράδοξη, πικρή (δεν το λέω με αρνητική έννοια) και μηδενιστική (εναντίων όλων).

Anonymous said...

Εγώ θα προσέθετα ότι είναι και ρομαντικό, με αδυναμία προσαρμογής στα δεδομένα του σύγχρονου κόσμου.

ΚΑΡΑΠΙΑΛΗΣ said...

Μπράβο ρε βαψ...Μπουνιουέλ...
Στην τουριστική περίοδος μ αρέσουν το δίχως άλλο, μόνο τα περιποιημένα δαχτυλάκια ποδιών των γυναικών που πρσοστυχα ξεπροβάλλουν απο τα υποδήματα.Πράγματι πάντως γκομενοπαρεα ανευ Κρυού μου θυμίζει αγέλη προβάτων

ΚΑΡΑΠΙΑΛΗΣ said...

περιοδο

Anonymous said...

Τα οχήματα αυτά πρόσφατα απαγορεύτηκαν στην Καλκούτα.

ΚΑΡΑΠΙΑΛΗΣ said...

κριος και πρόστυχα

Anonymous said...

Τι να πρωτοσχολιάσεις... Άσε καλύτερα για αύριο, με περισσότερο χρόνο.

Anonymous said...

Το αρθρο αυτό πιστεύω ότι εμφανώς δεν έχει ως αντικείμενο τον ίιδιο τον Γκίνη που τον παίρνει ως αφορμή για να πει κάποια πράγματα. Δεν λέω ότι είναι λάθος τα επιχειρήματα , αλλά αναρωτιέμαι αν θα μπορούσαν τα πράγματα να είναι αλλιώς.

Είναι σωστό ότι και ο κόσμος στα τουριστικά κέντρα σε παγκόσμιο επίπεδο έχει εκχυδαϊστεί και το φυσικό τοπίο έχει σε μεγάλο βαθμό αλλοιωθεί. Αλλά δεν θα μπορούσε να συμβεί κάτι διαφορετικό από τη στιγμή που το βιωτικό επίπεδο όλου σχεδόν του κόσμου έχει ανέβει και τα ερεθίσματα για να ταξιδέψει κάποιος έρχονται από παντού. Καλώς ή κακώς ο τουρισμός ειναι μια δημοκρατική κατάκτηση.

Ο παρθένος τόπος που δεν έχει αλλοιωθεί από τον τουρισμό ήταν μια κατάσταση του παρελθόντος ως αποτέλεσμα του ότι λίγοι άνθρωποι είχαν τον χρόνο και το χρήμα να ταξιδέψουν.

Αν καταλαβαίνω όμως καλά το πνεύμα του άρθρου υποστηρίζει ότι και η έννοια του ρομαντικού ταξιδευτή του παρελθόντος περιείχε και βλακεία και εκμετάλλλευση, με άλλο τρόπο βέβαια. Η τάξη των αργόσχολων δεν μπορεί να θεωρηθεί το ιδανικο σε σύγκριση με τη σημερινή μαζικοποίηση. Ή μήπως αυτό δεν ισχύει.

Πάντως και σήμερα ακόμα μπορεί κανείς να ταξιδέψει χωρίς σημαντική ενόχληση από τη μαζικοποίση των διακοπών κυρίως αν ταξιδεύει το σωστό χρόνο. Θα ήταν πάντως χρήσμιμο να σκεφτόμαστε ότι και εμείς οι ίδιοι που ίσως ενοχλούμαστε μπορεί να αποτελούμε την ενόχληση των άλλων.

Anonymous said...

Εμένα τώρα γιατί αυτό το κείμενο μου δημιουργεί μια θλίψη; Νομίζω ότι φταίει πως φαντάζομαι τους περισσότερους σε αυτή τη χώρα σε λίγα χρόνια από τώρα, όχι ως ταξιδευτές, αλλά δυστυχώς ως ιθαγενείς φέροντες καρέκλα στην πλάτη. Τι να πω..

Anonymous said...

Αν δεις το κείμενο αυτό λίγο πιο σοβαρά από ότι φαίνεται σε πρώτη ματιά μπορεί να σου δημιουργήσει αμηχανία ή ακόμα και θλίψη. Άλλα όχι τόσο πολύ για το λόγο του 3:49 επειδή στην Ελλάδα για πολλααά χρόνια μας περιμένει ο ρόλος του μεταφορέα (αν και αυτό είναι δυστυχώς το μέλλον), αλλά πιο πολύ γιατί ζωγραφίζει μια εικόνα που μας έχει όλους μας (και τον συγγραφέα φαντάζομαι)) μέσα.

Anonymous said...

Ζητιάνοι έλληνες εχετε μεγαλος ιδεα για τους εαυτον σας

Anonymous said...

Δεν ξέρω τι ακριβώς γίνεται έξω, αλλά στην Ελλάδα ο τουρισμός μαζί με τα λεφτά που έφερε εκπόρνευσε τους τοπικούς πληθυσμούς. Δεν θέλω να μιλήσω για την ανάγκη να υπάρχει μια γραφική Ελλάδα, απάτητη παντού, με φλογέρες και νεράιδες, αλλά ο τουρισμός (αυτός ο συγκεκριμένο τουρισμός) διέφθειρε τους ανθρώπους και τους έβγαλε από μέσα τους τη χειρότερη εκδοχή του εαυτού τους. Έχω κάποια σχέση με την Κέρκυρα και μπορώ να δω πολύ καλά τη διαφορά. Θυμάμαι και τις συμπεριφορές των ντόπιων και την αισθητική του τόπου και περισσότερο την έχω ακούσει από τους γονείς μου και άλλους συγγενείς (κάποιοι δεν πατάνε πια στο νησί από αηδία ,αν και θεωρείται ακόμα από το πιο ωραία). Όλοι το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου ασχολούνται με τα ευκολα (μέχρι τώρα τουλάχιστον) λεφτά του τουρισμού. Το εύκολο χρήμα τους διέφθειρε απόλυτα (όχι ότι ήταν και δύσκολο) και έβλεπες σταδιακά τη φιγούρα, την κακογουστιά και την πρόκληση να κυριαρχούν. Το ίδιο και σε άλλα μέρη. Στα νησιά και σε άλλα τουριστικά κέντρα με τον επιθετικό τουρισμό έγινε σε σμίκρυνση αυτό που έγινε σε όλη την Ελλάδα με το Πασόκ το 80. Το εύκολο χρήμα έκαμψε τις αντιστάσεις και δημιούργησε σε εμάς που είμασταν και απαίδευτοι μια βορβορώδη κατάσταση σχεδόν παντού. Ποιος ξέρει. Μπορεί μια κρίση να είναι και για το καλό μας εδώ που έχουμε καταντήσει. Βλέπεις την Ελλάδα στο πρόσωπο των ντόπιων που ασχολούνται με τον τουρισμό και τη σιχαίνεσαι μαζί και με τον εαυτό σου.

Anonymous said...

Δεν είναι εύκολο να μιλήσει κανείς για το θέμα του τουρισμού και τις παρενέργειές του. Γιατί από τη μία ο τουρισμός είναι μια διαδικασία τεράστιας απήχησης που ο κόσμος την έχει εντάξει στον τρόπο ζωής του, από την άλλη όμως και να ταχθείς εναντίον δεν είναι εύκολο να αποφύγεις τη γκρίνια, την μεμψιμοιρία και το σταμπάρισμα του αντιδραστικού.

-Σε τί αντιδράς;; θα σου πει ο άλλος. Σε κάτι που ο κόσμος το κάνει επειδή έτσι του αρέσει;;
-Ποιος είσαι εσύ που αντιδράς δηλαδή;; Είσαι καλύτερος από τους άλλους;;
-Για ποιον είναι οι ομορφιές των τοπίων και το δικαίωμα του ταξιδιού τελικά;;Για τους λίγους;;
-Ήταν καλύτερα όταν παλιά μπορούσαν και ταξείδευαν μόνο ορισμένες προνομιούχες μοιοψηφίες κάποιων που έπλητταν με τη ζωή τους;;

Για να πω την αλήθεια και εμένα με ενοχλεί αισθητικά ο μαζικός τουρισμός αλλά δεν το κάνω και θέμα. Όπως έγραψε σωστά και ένα σχόλιο πιο πάνω, και εμείς μπορεί να είμαστε η ενόχληση του άλλου. Ο μαζικός τουρισμός πάντως, όπως και αν τον δει κάποιος, ήρθε για να μείνει. Αυτό είναι βέβαιο.

Anonymous said...

Πραγματικά τι να πρωτοσχολιάσει κανείς γιατί θίγονται πολλά ενδιαφέροντα θέματα.
Οι "κοσμικές" διακοπές του έλληνα νομίζω ότι φέτος (για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια) χτυπήθηκαν. Φυσικά λόγω κρίσης. Οι ημέρες διακοπών στους δημοφιλείς προορισμούς που ανέφερες μειώθηκαν κατά πολύ, τάση που φαντάζομαι ότι θα συνεχιστεί και τα επόμενα χρόνια. Ελάχιστοι έκαναν σαν να μην τρέχει τίποτα, είτε γιατί δεν έχουν επηρεαστεί οικονομικά είτε (κυρίως) γιατί δεν έχουν επηρεαστεί ψυχολογικά. Το τέλος των τραπεζικών διακοποδάνειων, εργασιακή ανασφάλεια κλπ βοήθησαν πολύ. Κάτι μου λέει ότι τα επόμενα χρόνια, θα ανακαλυφθεί εκ νέου η ομορφιά των Καμμένων Βούρλων, του Λουτρακίου και άλλων τέτοιων κοντινών προορισμών, με τα νησιά να γίνονται "αφόρητα λόγω πολυκοσμίας" (εννοείται ότι θα χρειαστεί και ανάλογη δικαιολογία από τους πάντα χλιδάτους συμπατριώτες μας)

Anonymous said...

@1:13

Σωστά πιστεύω αυτά που γράφεις. Το θέμα βέβαια του τουρισμού ξεπερνάει ως θέμα την σημερινή κρίση και φυσικά ξεπερνάει την Ελλάδα. Πιστεύω ότι με έναν τρόπο το ζήτημα αυτό έχει σχέση με κάτι πιο ευρύ : τη μαζικότητα. Είναι πραγματικά ένα δύσκολο θέμα. Όλοι οι άνθρωποι από τη στιγμή που έχουν δυνατότητες έχουν και τα ανάλογα δικαιώματα. Φοβάμαι ότι η κριτική σε φαινόμενα τέτοια είναι ρομαντική, όπως γράφτηκε σε άλλο σχόλιο. Όποιος μπορεί να ταξιδεύει θα το κάνει, αφού είναι κάτι ευχάριστο, με ότι αυτό συνεπάγεται για την αισθητική και την ποιότητα τόπων και ανθρώπων. Παλιά οι μάζες δεν ταξίδευαν γιατί δεν μπορούσαν ούτε χρονικά ούτε οικονομικά. Ταξίδευαν όσοι μπορούσαν, άρα δεν μπορούμε να εξιδανικεύουμε τους παρθένους τόπους και το παρελθόν. Δεν μπορεί να γίνει αλλιώς στον τουρισμό, όπως μάλλον δεν μπορεί να γίνει αλλιώς πουθενά. Από την άλλη, ο τουρισμός έχει βοηθήσει παραμελημένα μέρη να αναπτυχθούν, αν και πάλι και το θέμα αυτό σηκώνει συζήτηση γιατί υπάρχει το ερώτημα {{ποια ανάπτυξη;}}. Στην Ελλάδα μετά τον πόλεμο οι κυβερνώντες θεώρησαν τον τουρισμό ως μοχλό ανάπτυξης. Σωστή σκέψη με βάση το περιβάλλον, τη θέση και την μορφολογία της χώρας. Που οδήγησε όμως τελικά αυτός ο μοχλός ανάπτυξης; Θα μπορούσαν τα πράγματα να είχαν πάρει άλλη τροπή; Δεν ξέρω , δεν έχω ειδικές γνώσεις, ως ένας απλός παρατηρητής μιλάω. Σκέφτομαι όμως ότι ο τουρισμός βοήθησε καθοριστικά την Ελλάδα να βγει από τις μίζερες μεταπολεμικές συνθήκες, τη φτώχια και την ανέχεια. Για πολλούς ξέρετε, το αισθητικό πρόβλημα δεν είναι τόσο σημαντικό. Όχι επειδή έχουν διαφθαρεί, αλλά επειδή κρίνουν ότι η οικονομική επιβίωση έχει μεγαλύτερη σημασία.

Anonymous said...

Σημαντική παράλειψις (νομίζω) ήταν η μνεία στην διάσημη ανδρεϊκή φράση "μπάνια του λαού", φράση που προσωπικώς μου προκαλεί δυσάρεστη ανατριχίλα και ελαφρά εφίδρωση. Από κει και πέρα ο κατήφορος του "αναπτυξιακού" 1262 και του "ρουμζ του λετ" της δεκαετίας του 80 στην παγκρατο-πατησιοποίηση των νησιών των επομένων δεκαετιών του εύκολου και φθηνού δανεικού ή κλεμμένου χρήματος. Οι τραπεζικοί λογαριασμοί των εποπτευόντων πολεοδόμων, αστυνομικών και τοπικών αρχών αυξάνοντο ευθέως ανάλογα με τα κυβικά του μπετόν που έρεαν αφειδώς γιά να δημιουργήσουν ολοένα και μεγαλοπρεπέστερες οικοδομές σε Μυκόνους, Πάρους κοκ ευθέως ανάλογες και αυτές με το Εγώ (και το γούστο) των ιδιοκτητών τους. Μην ξεχάσουμε να προσθέτουμε σε αυτό και την προαιώνιο αγάπη του έλληνα γιά την θάλασσα και τα πλεούμενα παντός είδους και έχουμε έτοιμο τον καμβά της "κάτι το ωραίον" καταστάσεως που περιγράφει ο Βαψ...

Anonymous said...

Νομίζω ότι από τη στιγμή που υπάρχει ζήτηση θα υπάρχει και προσφορά. Με ότι αυτό συνεπάγεται. Αυτό που έγινε στην Ελλάδα έγινε σε μεγάλο βαθμό και σε άλλες ομοειδείς χώρες, όπως Ισπανία, Ιταλία κλπ./Όταν υπάρχει προσφορά για σχετικά εύκολο χρήμα δεν είναι πολύς ο κόσμος που θα τα αρνηθεί ανεξάρτητα από αισθητικό και άλλο κόστος. Το θέμα ήταν να αρχίσουν να έρχονται οι τουρίστες. Όταν αυτό άρχισε, το αποτέλεσμα ήταν αναμενόμενο.
Φυσικά η φθορά που επιφέρει ο τουρισμός δεν είναι ίδια παντού. Φαντάζομαι ότι είναι αντίστοιχη και των χαρακτηριστικών και της παιδείας (αισθητικής και άλλης) ενός λαού. Στη Γερμανία ας πούμε από τις ξένες χώρες που την ξέρω λίγο καλύτερα, ο τουρισμός δεν έχει επιφέρει τόση φθορά στα τοπία και τις κοινωνίες όσο στην Ελλάδα. Η ελληνική (και η ισπανική κλπ κλπ) κατάσταση ακαλλιεργησίας κάνει την κατάσταση τραγική. Μην το πεις όμως σε όσους ζουν στα διάφορα νησιά και αλλού από τον τουρισμό. Μπορεί και να σε φάνε ζωντανό!

Anonymous said...

ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ ΕΝ ΑΡΧΗ ΗΝ Ο ΤΑΞΕΙΔΙΩΤΗΣ ΚΑΙ ΕΠΟΝΤΑΙ ΟΙ ΑΓΕΛΕΣ ΤΩΝ ΤΟΥΡΙΣΤΩΝ.
ΟΙ ΤΑΞΕΙΔΙΩΤΕΣ ΠΡΩΤΟΠΑΤΗΣΑΝ ΤΑ ΜΑΤΑΛΑ ΚΑΙ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΝ ΟΙ ΒΑΡΒΑΡΟΙ,ΟΙ ΤΑΞΕΙΔΙΩΤΕΣ ΠΡΩΤΟΠΑΤΗΣΑΝ ΤΗΝ ΔΑΣΙΑ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ ΚΑΙ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΝ ΤΑ ...ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ.
ΟΙ ΤΑΞΕΙΔΙΩΤΕΣ ΓΕΥΤΗΚΑΝ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΗΣ ΚΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΒΡΩΜΑΕΙ ΞΥΛΟΠΝΕΥΜΑ.
ΟΙ ΓΚΙΝΗΔΕΣ ΤΑ ALDI KAI TA LIDL ΟΔΗΓΟΥΝ ΤΙΣ ...ΠΑΓΚΟΣΜΙΠΟΗΜΕΝΕΣ ΜΑΖΕΣ ΣΤΙΣ ΧΩΜΑΤΕΡΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΟΥΝ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ.
Ο ΒΑΨΟΜΑΛΛΙΑΣ ΕΧΕΙ ΔΙΚΙΟ ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ ΑΝ ΚΑΙ ΘΑ ΔΙΑΦΩΝΗΣΩ ΜΕ ΤΗΝ ΑΣΠΡΟΒΑΛΤΑ ΣΑΝ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟ ΔΙΑΚΟΠΩΝ ΕΚΤΟΣ ΑΝ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΨΩΝΙΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΛΑΒΟΥΣ....

ΞΥΝΟΓΑΛΟΣ
©

Anonymous said...

" Tα μπάνια του λαού"....Μεγάλη έμπνευση αυτή. Ο Λαός. Αυτή η τόσο προβληματική πρακτικά και επιστημονικά έννοια που αποτελεί το θεμέλιο του Λαϊκισμού και της σημερινης ελληνικής -για να μην πούμε και διεθνούς -κατάντιας.

Anonymous said...

Ξυνόγαλε, θα ήθελα να σε ρωτήσω για τα Ζαγοροχώρια. Είχα μια συζήτηση πρόσφατα με μια πολυταξιδεμένη φίλη για το αν υπάρχουν σήμερα δημοφιλή μέρη που να μην έχουν όμως χαλάσει και να μπορεί κανείς να τα επισκεφτεί με άνεση, και μεταξύ άλλων μου ανέφερε και τα Ζαγοροχώρια, όπως και τη Φλώρινα (αν και ουδέποτε υπήρξε η Φλώρινα τόσο δημοφιλής προορισμός). Επειδή έχω να τα επισκευτώ πάνω από 10-12 χρόνια, αληθεύει αυτή η εκτίμηση; Επίσης, μου έλεγε ότι είναι πολύ ωραία για να μένει κανείς μόνιμα εκεί, αν είναι και λίγο ερημίτης. Αληθεύει;

Anonymous said...

Καλά όλοι αυτοί που θέλουν να κάνουν τουρισμό και να μεταφέρουν την κακομοιριά τους και στους ξένους τόπους. Όμως τα Φαληράκια και τους Λαγανάδες και τα Μάλια ποιοι τα έφτιαξαν και τα ανέχτηκαν επειδή γέμιζαν οι τσέπες; Και στα πιο πολλά άλλα τουριστικά μέρη τα ίδια σκατά συμβαίνουν.Όλες οι κωλόγριες που έκαναν τις βρόμικες τρύπες τους ενοικιαζόμενα δωμάτια για να τσεπώνουν εύκολα και αφορολόγητα πολλές δραχμούλες και μετά πολλά ευρώ, όλοι αυτοί οι μπαρμπάδες που άφησαν τα χωράφια να να κάνουν κωλόμπαρα, όλοι αυτοί οι χωριάτες που ανακάλυψαν την τέχνη του ρεστοράν με τη ντοματοσαλάτα των 12 ευρώ και το μπουκάλι το κρασί 10 φορές απάνω από την ονομαστική του τιμή τι ρόλο βαράνε; Και η πολιτική τάξη προς τα που τους καθοδήγησε; Ή μήπως τη βόλευε να γεμίζουν στόματα και τσέπες, ώστε εύκολα και άνετα το πόπολο να ευχαριστιέται και αντιπαραγωγικά να καταναλώνει; Tώρα που ακόμα και αυτό το εύκολο αλλά εκπορνευτικό μοντέλο τελειώνει, ο κόσμος του τουρισμού που διεύθυνε τις τουριστικές του επιχειρήσεις σαν να διευθύνει μπουρδέλο, σκούζει δυνατά. Και ζητάει κρατικές παρεμβάσεις δηλαδή τι; Επιδοτήσεις;

Anonymous said...

Μην ανησυχείς φίλε. Τα χωράφια και τα ενοικιαζόμενα θα αντικατασταθούν από φωτοβολταϊκά. Ξέχνα τα εσπεριδοειδή ή τα αμπέλια που έβλεπες οδηγώντας στις εθνικές. Τώρα θα βλέπεις στρέμματα με ηλιακά κάτοπτρα της Sharp. Ηδη οι αιτήσεις είναι τόσες πολλές, που αν γίνουν όλες δεκτές, καλύπτεται σε ένα μόλις χρόνο το ποσοστό φωτοβολταϊκών στην παραγωγή ρεύματος που στόχευε να πιάσει η Μπιρμπίλω σε 20 χρόνια από τώρα. Τέρμα οι παραγωγοί γεωργικών προϊόντων. Όλοι οι αγρότες θα γίνουν παραγωγοί ρεύματος. Κάτσε να διασυνδεθούν και τα νησιά που τώρα είναι εκτός και θα δεις και όλους τους ιδιοκτήτες δωματίων να φυτεύουν κάτοπτρα κι αυτοί. Επιδοτούμενη και σίγουρη επένδυση. Ζήτω η ελλάς και η πράσινη ανάπτυξη. Φύτεψε κι εσύ ένα πάνελ. Μπορείς.

Anonymous said...

ΦΙΛΕ ΑΝΩΝΥΜΕ ΣΤΑ ΖΑΓΟΡΙΑ ΕΧΩ ΝΑ ΠΑΤΗΣΩ ΠΑΝΩ ΑΠΟ 15 ΧΡΟΝΙΑ.
ΠΡΟΤΙΜΩ ΤΟ TICINO COLINA D^ORO MONTAGNOLA,LUGANO,MENDRISIO KLP.
ΚΑΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ENGADINA.
ΕΚΕΙ ΘΑ ΓΕΥΤΕΙΣ ΤΩΡΑ ΤΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ ΚΥΝΗΓΙ ΖΑΡΚΑΔΙΑ ΚΑ ΑΓΡΙΟΚΑΤΣΙΚΑ ΚΑΙ ΘΑ ΠΙΕΙΣ ΜΕΡΛΟ ΜΕ ΑΡΓΗ ΖΥΜΩΣΗ ΣΕ ΠΑΛΙΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ ΟΧΥΡΑ ΣΤΑ 1100 ΜΕΤΡΑ.
ΚΑΛΕΣ ΟΙ ΠΙΤΕΣ ΣΤΑ ΖΑΓΟΡΙΑ ΑΛΛΑ ΤΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΟΤΑΝ ΑΡΧΙΣΩ ΜΕ ΤΟ ΜΙΝΕΣΤΡΟΝΕ ΚΑΙ ΠΑΩ ΣΤΟ ΖΑΡΚΑΔΙ ΜΕ ΤΑ ΚΑΣΤΑΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΓΡΙΟΚΑΤΣΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΓΚΡΑΠΑ ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ ΝΟΤΣΙΝΟ ΜΕ TORTA DI PANE ΤΑ ΖΑΓΟΡΙΑ ΔΕΝ ΜΟΥ ΛΕΝ ΤΙΠΟΤΕ.
ΚΑΙ ΠΛΗΡΩΝΩ ΚΑΙ ΦΤΗΝΟΤΕΡΑ .

ΞΥΝΟΓΑΛΟΣ
©

Anonymous said...

Δεν ξέρω για την Ασπροβάλτα και τα Μεσάγκαλα (????), αλλά σίγουρα στο Χαλκούτσι πρέπει να είναι πολύ μαγευτικά. Τι Σαντορίνη λοιπόν, τι Χαλκούτσι. Το ίδιο είναι.,

Anonymous said...

Μερακλής και ο Ξυνόγαλος, όπως και τόσοι άλλοι εδώ μέσα. Να δούμε ποιοι θα πηγαίνουμε διακοπές στην Ελλάδα αφού πλέον όλοι τη σνομπάρουν, ακόμα και οι κάτοικοί της.

[Βέβαια με την γαστριμαργικές περιγραφές του Ξυνόγαλου δεν μπορεί και κανείς να διαφωνήσει. Καιρός είναι να μας πει ότι καπνίζει και πούρα να ανάψει άλλη μάχη εδώ μέσα με κάποιον που συστήνεται ως ειδικός].

Anonymous said...

Υπάρχουν και χειρότερα..
Ας σκεφτεί κανείς τόσες περιοχές και χώρες που ειδικεύονται στον σεξοτουρισμό, την παιδική πορνεία κλπ, σε βαθμό που όταν τίθεται θέμα κατάργησης ή περιορισμού του φαινομένου, κάτοικοι και επιχειρηματίες που βγάζουν λεφτά απ΄αυτό υψώνουν τείχη αντίστασης. Το χρήμα είναι γλυκό, και ο τουρισμός επίσης

Anonymous said...

Επιχειρώντας μία ιστορική αναδρομή, η λέξη "τουρίστας" προέρχεται εκ της αγγλικής "tourist" (αυτός που κάνει ένα tour, γύρο δηλαδή) με αφετηρία, προορισμό και επιστροφή στην αφετηρία. Ολα ξεκίνησαν τον 17ο αιώνα όταν οι βρετανοί ευγενείς (ποιοί άλλοι;) επινόησαν τον θεσμό του Grand Tour ο οποίος συνίστατο από μία περιήγηση στην Ευρώπη (the Continent όπως την αποκαλούσαν, κυρίως Γαλλία και Ιταλία, αλλά και σε υποανάπτυκτα μέρη όπως εδώ γιά τους πιό τολμηρούς) αμέσως μετά τις σπουδές τους στο Oxbridge (σύντμηση των ονομασιών των πανεπιστημίων της Οξφόρδης και του Καίμπριτζ) σε αναζήτηση τέχνης, κουλτούρας και των θεμελίων του δυτικού πολιτισμού. Με ανεξάντλητους οικονομικούς πόρους, αριστοκρατικά "κονέ" στην Ευρώπη και μήνες ή χρόνια ολόκληρα στην διάθεσή τους (μην ξεχνάμε ότι η τάξη αυτή δεν δούλευε, οι υπόλοιπες ήταν οι working classes), ανέθεταν έργα σε καλλιτέχνες, τελειοποιούσαν την γνώση ξένων γλωσσών και συγχρωτίζονταν με τις ανώτερες ευρωπαϊκές τάξεις. Ο θεσμός του Grand Tour διήρκησε γιά 3 αιώνες, μέχρι τα μέσα του 190υ αιώνα, όταν με την βιομηχανική επανάσταση ο ατμός κατέστησε το ταξίδι διά σιδηροδρόμου ή ατμοπολοίου προσιτό σε πιό πλατειές μάζες, τόσο, ώστε ο γίγας του μαζικού τουρισμού εταιρεία Thomas Cook να επινοήσει τον όρο "Cook's Tour" ως λογοπαίγνιο. Στο Grand Tour εμπίπτουν τα ταξίδια του Βύρωνα και του Σέλλεϋ στην Ρώμη αλλά και ο θάνατος του πρώτου στο Μεσολόγγι, οι τόσες έξοχες αφηγήσεις περιηγητών που σώζονται και μας διαφωτίζουν, ακόμα καιτα κατορθώματα του δαιμονοποιημένου λόρδου Ελγιν (ίσως και το ένα και μοναδικό ταξίδι του Δαρβίνου εκτός βρετανίας με το ατμόπλοιο Beagle). Εποχή μεγάλων αφηγήσεων, περιπετειών και ανακαλύψεων λοιπόν και συνήθειες που άρχισαν να φθίνουν μετά την γαλλική επανάσταση, την δημιουργία της αστικής τάξης, την ολοένα και αυξανόμενη λατρεία/θωπεία του "λαού" που μας οδήγησε στα σημερινά χάλια.

Ο μέγας (και πολυταξιδεμένος) Ανδρέας Εμπειρίκος μπορεί να μην πρόλαβε αυτήν την εποχή χρονικά, ήταν όμως ιδεολογικά γνήσιο τέκνο της και σίγουρα γνώριζε την διαφορά του τουρίστα από τον ταξιδιώτη όπως μαρτυρά και η πλακέτα στην προτομή του στην Χώρα της Ανδρου "Ταξιδευτής και Επιστροφεύς"...

(θα συνεχίσω)

Anonymous said...

Σε σχέση με την colonial ενδυμασία, υπάρχει και η ελληνική εκδοχή. Χωρίς καπέλο σαφάρι βέβαια και λίγο ατσούμπαλη, αλλά πάντως τύπου colonial. Την υιοθετεί ο Αργύρης Μπακιρτζής.

http://www.youtube.com/watch?v=IzfT5m0nKUI&feature=related

Anonymous said...

... σε ρόλο τυπικού τουρίστα ο Ζουγανέλης...

Anonymous said...

ΣΤΟΙΧΗΜΑ ΟΤΙ Ο ΨΩΜΙΑΔΗΣ ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΠΙΣΩ;;;;;;;;;;

Anonymous said...

Ωραίος ο Μπακιρτζής, αλλά χωρίς pith helmet το σύνολο πάσχει, ας φανταστούμε πόσο πιό άρτια θα ήταν η σκηνή με αυτό.

Εδώ παρατηρούμε την ορθή χρήση αυτού του απαραίτητου αποικιακού ταξιδιωτικού αξεσουαρ:

http://www.youtube.com/watch?v=i9SSOWORzw4

Anonymous said...

Πιο παλιά, στην Πελοπόννησο, είχα δει να κάνει διακοπές τον ηθοποιό Χρήστο Βαλαβανίδη. Φορούσε τέτοια ρούχα και ήταν πολύ αστείος.

Anonymous said...

Το άρθρο εμφορείται από το ρηθέν "οι κόλαση είναι οι άλλοι". Στην περίπτωση του άρθρου όλοι οι άλλοι, οι καινούριοι και οι παλιοί. Συντηρητικό το άρθρο, αντιδραστικό ή μήπως υπαρξιστικό;
Ίσως τα πράγματα θα τα έβλεπε αλλιώς αν πίστευε ότι και "ο παράδεισος μας είναι οι άλλοι".

Anonymous said...

USURA (Το γιουρούσι της τοκογλυφίας)


Ποίημα (Κάντο) του Έζρα Πάουντ


σε μετάφραση Χρίστου Γούδη

Με την τοκογλυφία κανείς δεν έχει σπίτι πέτρινο
με κάθε πέτρα να σμιλεύεται σωστά και τέλεια να δένει
έτσι ώστε ένα σχέδιο να είναι δυνατό να περαστεί πάνω στην πρόσοψη του,
με την τοκογλυφία
κανείς δεν έχει έναν παράδεισο ζωγραφιστό
στους τοίχους του ναού του
άρπες και φλάουτα
ή την παρθένο εκεί που δέχεται το μήνυμα
κι η άλως να προβάλλεται απ΄ τη χαραγματιά,
με την τοκογλυφία
κανείς δεν βλέπει τον Γκοντσάγκα
με τους διαδόχους και τις παλλακίδες του
καμιά ζωγραφική δεν γίνεται να διαρκέσει ή να ζήσει,
γίνεται μόνο για να πουληθεί,
και μάλιστα στο άψε-σβήσε,
με την τοκογλυφία, αμάρτημα κατά της φύσης,
είν΄ το ψωμί σου ακόμα πιο μπαγιάτικο
ειν' το ψωμί ξερό σαν να ΄ταν χάρτινο,
χωρίς πληθώρα από σιτάρι, χωρίς αλεύρι δυνατό
με την τοκογλυφία γίνεται η γραμμή τραχιά
με την τοκογλυφία δεν υπάρχει σύνορο καθάριο
κανείς δεν βρίσκει μέρος για να κατοικήσει.
Ο λιθοξόος κρατιέται μακριά απ΄ την πέτρα του
κι ο υφαντής μακριά από τον αργαλειό του
ΜΕ ΤΗΝ ΤΟΚΟΓΛΥΦΙΑ
δεν έρχεται μαλλί στην αγορά
τα πρόβατα δεν φέρνουν κέρδος.
Είναι πανούκλα η τοκογλυφία,
αμβλύνει τη βελόνα στης κοπελιάς
το χέρι βάζει φραγμό στου υφαντή την τέχνη.
Ένας Πιέτρο Λομπάρδο
δεν μας προέκυψε ποτέ από τοκογλυφία
και ένας Ντούτσιο δεν έγινε ποτέ από τοκογλυφία
ούτε Πιέρο ντέλλα Φραντσέσκα,
ούτε Μπελλίνι γίνανε ποτέ απ΄ την τοκογλυφία
ούτε και ζωγραφίστηκε ποτέ "Η Συκοφαντία".
Ένας Αντζέλικο δεν μας προέκυψε από τοκογλυφία,
ουτ' ο Αμπρότζιο ντε Πρέντις.
Ουτ΄ εκκλησιά με λαξευμένο λίθο
με χαραγμένο το "Αδάμ εποίει".
Ούτε ο Σαιντ Τροφίμ από τοκογλυφία.
Ούτε ο Σαιντ Ιλαίρ από τοκογλυφία.
Διάβρωσε την σμίλη η τοκογλυφία.
Διάβρωσε και τέχνη και τεχνίτη.
Ροκάνισε το νήμα τ΄αργαλειού
Καμιά δεν έμαθε να πλέκει το χρυσόνημα
με το πατρόν της
Το γαλανό πιάνει μελίγκρα απ΄ την τοκογλυφία,
και η πορφύρα μένει ακέντητη.
Και το σμαράγδι δεν συναντά κανέναν Μέμλινκ
Σκοτώνει το παιδί στη μήτρα η τοκογλυφία
Του νέου το φλερτάρισμα το σταματά
Έφερε την παραλυσία στο κρεβάτι, ξαπλώνει
ανάμεσα στη νεαρή τη νύφη και τον άντρα της
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΦΥΣΗ
Φέρανε πόρνες για την Ελευσίνα
Πτώματα στήθηκαν στο δείπνο
κατ΄ εντολήν της τοκογλυφίας.

Anonymous said...

Δεν ξέρω τι λέει ως επαγγελματίας ο Γκίνης, αλλά κάθε φορά που τον βλέπω στην τηλεόραση αλλάζω κανάλι. Δεν αφήνει άνθρωπο να πει μια λέξη, αλλά και τους δημοσιογράφους τους αντιμετωπίζει με τον ίδιο τρόπο. Αρχίζει και λέει ένα ποίημα μόνιμης διαμαρτυρίας και δεν διακόπτει μέχρι να το τελειώσει (δεν το τελειώνει όμως ποτε....).

Anonymous said...

Τα έκανε πάνω του ο λαΙκός ήρωας Πανίκας και τελικά οπισθοχώρησε. Έτσι είναι όλοι αυτοί. Λιοντάρια στα λόγια και λαγοί στην πράξη. Πάω στοίχημα ότι εάν και αφού εκλεγεί, θα του τη φυλάει του προέδρου του (εφόσον είναι ακόμα πρόεδρος) με κολπάκια, επικρίσεις κτλπ. Ο γνωστός Ψωμιάδης δηλ. που το κοινό της 'συμπρωτεύουσας' τον έχει σαν θεό.

Anonymous said...

Για το πολύ σημαντικό θέμα του φθοροποιού τουρισμού και ειδικά του ελληνικού, υπάρχει και η ταινία του μακαρίτη ΚΩΣΤΑ ΣΦΗΚΑ "ΘΗΡΑΪΚΟΣ ΟΡΘΡΟΣ". Σε αυτή την δοκιμιακή (και ουσιαστικά αντικινηματογραφική) ταινία (όπως το σύνολο των ταινιών του ΣΦΗΚΑ), ο σκηνοθέτης ασχολείται με τη ΘΗΡΑ με έμφαση και στον "δουλικό τουρισμό", όπως τον αποκαλεί ο σκηνοθέτης.

Anonymous said...

ΑΝ ΕΚΛΕΓΕΙ Ο ΨΩΜΙΑΔΗΣ ΘΑ ΑΠΟΔΕΙΧΘΕΙ ΟΤΙ Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ...ΣΚΟΠΙΑΝΟΥΣ.

Anonymous said...

11:00 το άρθρο δεν εμφορείται από το ρητό του Σαρτρ που παρέθεσες, αλλά από την φιλοσοφία του αναρχοδανδισμού κύριος εκφραστής της οποίας είναι ο κ. Gustav Temple, εκδότης του βρετανικού περιοδικού The Chap (ας με διορθώσει ο Βαψ. αν νομίζει ότι σφάλλω). Η επιφανειακή ανάγνωση είναι η επιστροφή σε έναν ευγενέστερο, πιό εκλεπτυσμένο τρόπο ζωής όπως μας προτρέπει το δεύτερο μέρος του βαψομάλλειου ποστ με επίκεντρο τις παραδοσιακές αξίες στην συμπεριφορά και στην ενδυμασία, υποφώσκουν όμως οι Καταστασιακοί και το Νταντά, κινήματα στα οποία οφείλει πολλά ο αναρχοδανδισμός...

ΥΓ βέβαια, οι Κατατασιακοί επηρρεάστηκαν από τον Σατρ και τους υπαρξιστές, συνεπώς υπάρχει μία συνάφεια...

Anonymous said...

http://www.drseeng.com/2010/08/blog-post_31.html

Anonymous said...

Το φλέγον ζήτημα της ανδρικής υπόδησης κατά την διάρκεια του θέρους δεν απασχολεί μόνον τους Vapsomalliades αλλά και τους αναγνώστες του The Chap όπως μαρτυρά η παρακάτω επιστολή αναγνώστου στο καλό περιοδικό:

Is there any form of sandal suitable for a gentleman? If not (as I suspect to be the case) what kind of footwear is one supposed to wear during the few months of uncomfortably clement weather these islands are now fortunate to be blessed with in the summer?

The answer to your first question is simple: No. In terms of their respective degrees of vileness, the sandal is second only to the 'trainer'. It should never be seen on the foot of a gentleman, even though I regret to say that you will find a form of sandal in the catalogue of that most prestigious of shoemakers, John Lobb Ltd.

The answer to your second question is more difficult. It is true that good shoes are not at their best in the intense heat which is now occasionally visited upon us in the UK. But heat is no excuse for the abandonment of sartorial standards. Indeed, leather is capable of 'breathing', and therefore proper shoes are actually more practical in this context than shoes constructed from man-made materials.

Brown shoes generally will be cooler than black shoes - although, of course they will be worn only during the day. The colour which most effectively reflects the rays of the sun is white. You might therefore wish to acquire a pair of co-respondent shoes in brown and white, or perhaps even some shoes of entirely white leather. George Cleverly & Co. Ltd. will be happy to make them with you.

Anonymous said...

*Φυσικά, γιά το υποτροπικό κλίμα της Ελλάδας κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, τα εικονιζόμενα σανδάλια που φορούσε ο ινδικός στρατός την δεκαετία του '30 αλλά και οι ατρόμητοι κομμάντο του Long Range Desert Group στον Β' Π.Π. αποτελούν ιδανική λύση (πάντα με κάλτσες)...

Anonymous said...

Τι να πει κανείς και για τις ελλεεινίδες που κυκλοφορούν συνέχεια με φλιπ φλοπς και βραχιόλια στο ένα πόδι σαν ρομά;

Anonymous said...

http://picture.yatego.com/images/46e55ccb9ea8e1.1/018311.jpg

Anonymous said...

καποιος νομιζει οτι ειναι πολυ ωραιος το διχως αλλο.

Anonymous said...

Σε σχέση με το σχόλιο του Τσόκλη, δεν είμαι βέβαιος αν μπορούμε να τον καταδικάσουμε απολύτως. Το να πρόκειται για μια προσπάθεια ναρκισσιστικού χαρακτήρα να κατευθύνει τα φώτα της δημοσιότητας πάνω του για να συζητηθεί, είναι ένα θέμα. Αλλά δεν νομίζω ότι είναι και ολικώς;άδικη η άποψή του. Βέβαια έχουμε γεμίσει από καλλιτέχνες και καλλιτεχνίζοντες που προσπαθούν να κεντρίσουν την προσοχή του κοινού και να συζητηθούν μέσα από την έκφραση παράδοξων απόψεων. Ο Τσόκλης ανήκει σε αυτούς. Αλλά πολλές φορές οι αναλύσεις του ειναι και διεισδυτικές. Το πόσο βέβαια καλός καλλιτέχνης είναι ο δημιουργός του έργου με το ψάρι είναι ένα θέμα προς συζήτηση. Ως πατέρας πάντως δεν φαίνεται να κληροδότησε και πολλά ουσιαστικά πράγματα στην κόρη του. Είναι ένα σκέτο βλήμα η καημενούλα.

Anonymous said...

Να πιάνει η αστυνομία όσες κυκλοφορούν ξέκωλες.

Anonymous said...

Χαρακτηριστική εικόνα και αυτή της ελληνίδος ταξιδεύτριας που σέρνει τη βαλίτσα της κάθε σκ για να συντηρήσει τη φλογερή σχέση εξ αποστάσεως.

Anonymous said...

6:59 είχα μία φίλη με έντονες ερωτικές ανησυχίες που κυκλοφορούσε μονίμως με ένα σακ-βουαγιάζ, την αποκαλούσα χαϊδευτικά "ΚΤΕΛ Θηβών".

Anonymous said...

Βέβαια από μια άποψη το θέμα με την περίπτωση του Τσόκλη δεν είναι οι δηλώσεις του (που μπορεί να είσαι σωστές ή λανθασμένες ή μικτές), αλλά το ότι αυτή η συνέντευξη που τόσο ντόρο προκάλεσε ήταν σε επανάληψη! Ήταν μια συνέντευξη που πρωτοπαίχτηκε το 2000 χωρίς να ανοίξει ρουθούνι. Κάποιος την είδε τυχαία στην επανάληψη και την αναπαρήγαγε σε blogs και αλλού με 10 χρόνια καθυστέρηση!!!. Αυτό δεν δείχνει τίποτε άλλο παρά ότι, είτε είναι καλός είτε είναι κακός ο Τσόκλης, κανένας στην Ελλάδα δεν βλέπει εκπομπές τέχνης, ούτε απλός τηλεθεατής ούτε καν δημοσιογράφος. Δεν έχω υπόψη μου άλλη δυτική χώρα στην οποία να γίνεται από κάποιον γνωστό καλλιτέχνη μια τέτοια δήλωση και να μην προκαλεί αμέσως δημόσια συζητήση. Εδώ η συζήτηση προκλήθηκε τυχαία.

Αίσχος κατά τη γνώμη μου αποτελεί η φοβισμένη στάση της ΕΡΤ να βγάλει (μετά από 10 χρόνια!) ανακοίνωση στην οποία διαχωρίζει τη θέση της και ζητάει από το κοινό συγγνώμη για τις δηλώσεις του πρωταγωνιστή του ντοκυμανταίρ. Χομεϊνικές (ή χριστοδουλικές) καταστάσεις και 100% ελληνικές.

Anonymous said...

Όχι μόνο δεν βλέπουμε εκπομπές τέχνης 7:58, αλλά γενικά δεν βλέπουμε καθόλου εκπομπές λόγου (δεν εννοώ αυτές με τους Χατζηνικολαουπρετεντέρηδες και άλλους μαϊντανούς της δημοσιογραφίας και της πολιτικής, αλλά πραγματικές εκπομπές λόγου με σοβαρούς ανθρώπους που τώρα πια σχεδόν δεν υπάρχουν καν στην ελληνική τηλεόραση).

Anonymous said...

Nα συλλαμβάνονται και οι γυμνόστηθοι άνδρες που κάνουν τουρισμό. Πολύ συχνά αποτελούν πολύ αποκορουστικό θέαμα. Το καλοκαίρι σε οποιονδήποτε δημόσιο χώρο (εκτός παραλίας), είτε για φαγητό είτε για καφέ κλπ, απαγορεύεται η γυνόστηθη και γυμνοπόδαρη ανδρική παρουσία. Ταχεία σύλληψη όλων των γυμνών που προσβάλλουν βάναυσα την αισθητική μας.

Anonymous said...

Για να είμαστε στο πνεύμα της προηγούμενης ανάρτησης, οι γυναίκες να κυκλοφορούν ξέκωλες μόνο αν είναι πρόθυμες να ικανοποιήσουν τους άντρες όπως οι ηρωίδες του αγαπημένου μας σκηνοθέτη.

Anonymous said...

Όποιος έχει δει τα διαφημιστικά τρέιλερ του καινούριου καναλιού 'Κόντρα' του Κουρή για Γερμανούς κλπ., μπορεί να κλαύσει ή να γελάσει με την άνεσή του και να σκεφτεί τι μας περιμένει και από αυτό το κανάλι.

Anonymous said...

oi germanoi einai filoi mas

Anonymous said...

http://www.youtube.com/watch?v=V9KkF7qql40

http://www.youtube.com/watch?v=0MJ-KUUup0s

Marwood said...
This comment has been removed by the author.
Marwood said...

Πως πρέπει να ντύνονται το καλοκαίρι τα αγόρια και τα κορίτσια ρωτάτε?

http://www.youtube.com/watch?v=jBxo8V6R0tc

Anonymous said...

Tέλεια ντυσίματα. Ευχαριστούμε.

Anonymous said...

Εκείνο που θα έχει τεράστιο ενδιαφέρον στο κανάλι του Κουρή, εάν επαληθευθούν οι σχετικές πληροφορίες, είναι ότι θα έχουμε στα δελτία ειδήσεων μια σύγκρουση τιτάνων: Παπαγιάννης εναντίον Χίου. Οι δύο τουρίστες της δημοσιογραφίας θα δίνουν τη μάχη τους στη 10 ακριβώς. Στο ρόλο του ταξιδιώτη (νομίζει ότι θα είναι) ο Γρηγόρης Βαλλιανάτος. Μπορείς όμως να έχεις την αισθητική του ταξιδιώτη σε ένα πούλμαν γεμάτο τουρίστες;

Anonymous said...

Πιθανώς ο φόβος του Χίου με το δελτίο των 10 οδήγησε και το κανάλι του Παπαγιάννη να σχεδιάσει τη μεταφορά του Αποκαλυπτικού επίσης στις 10 ακριβώς.

Ας θυμηθούμε ότι πρόκειται περί λυκοφιλίας. Όταν ο Παπαγιάννης ήταν ρεπόρτερ στο δελτίο του Χίου στο Extra (καθόταν μάλιστα εκεί που κάθεται σήμερα η Τάνια Ιακωβίδου περιμένοντας τον Χίο να του δώσει τον λόγο) τα πήγαινε με χαρά με τον Χίο. Τον είχε ανάγκη. Ήταν ο κεντρικός παρουσιαστής. Έφτασε στο σημείο να πει ότι θα γίνουν και κουμπάροι. Φυσικά, όταν ο Χίος αποχώρησε, ο Παπαγιάννης άρχισε να τον βρίζει. Ιδιωτικώς και δημοσίως. Ο Χίος λοιπόν (ο γνωστός Χίος) ετοιμάζεται να πάρει την εκδίκησή του. Θα δούμε ωραία παιχνίδια (στα λασπερα γήπεδα της Γ Εθνικής). Τα παιχνίδια δεν θα έχουν γνώση, στρατηγική, καλούς προπονητές και πρωτοκλασσάτους παίκτες, δεν θα έχουν περίτεχνες ενέργεις και υψηλό στυλ, θα έχουν όμως δύναμη. Stoke City vs. Notts County θα είναι τα παιχνίδια των 10. Γι αυτό θα αρέσουν σε όλους εκείνους που δεν θαμπώνονται από τη λάμψη της Α Εθνικής και που απολαμβάνουν με πάθος παιχνίδια χαμηλής ποιότητας με μέτριο μεν θέμα, αλλά με σκυλίσιο πάθος για τη πολυπόθητη νίκη.

Anonymous said...

http://www.youtube.com/watch?v=BMuYjmgjnfo

Χρόνια πολλά στο ΠΑΣΟΚ.

Anonymous said...

Πολύ ενδιαφέρον το θέμα της σύγκρουσης ταξιδιώτη και τουρίστα και χωρίς τέλος. Αναφίβολα ο επισκέπτης ενός τόπου αφήνει στον τόπο που επισκέπτεται τα κόπρανά του, και όχι μόνο με μεταφορική έννοια. Τι προσφέρει ως αντάλαγμα; Και πώς κρίνουμε την αξία του ανταλλάγματος για να δούμε αν ισοφαρίζει τη φθορά που υφίσταται ο τόπος υποδοχής; Όλοι όσοι δεν ανήκουν με κριτήρια αισθητικά στην χαμηλή κατηγορία του τουρίστα σημαίνει ότι δικαιούνται να κοπρίζουν έναν τόπο;

Ένα βασικό κριτήριο αξιολόγησης θα μπορούσε (και θα έπρεπε) να είναι η προσφορά προς την ευρύτερη κοινωνία. Προσφέρει κάτι αυτή η γνώση που αποκομίζει ο ταξιδευτής-άτομο ή η ολιγομελής ταξιδιωτική ομάδα στο κοινό; Ή είναι μια απόλαυση και εμπειρία που καταναλώνεται από τον ιδιόρρυθμο ή τον προνομιούχο ταξιδιώτη; Με αυτό το κριτήριο ποιος μπορεί να αρνηθεί ότι αξίζει να ταξιδεύουν (και να κοπρίζουν) ταξιδευτές που πχ ανήκουν σε διάφορες geographic societies στην Ευρώπη, τις ΗΠΑ και αλλού. Επίσης ποιος μπορεί να μην αναγνωρίσει το δικαίωμα στο ταξίδι σε έναν συγγραφέα που επίσης αυτό που θα πάρει θα το επιστρέψει με τον τρόπο του στην κοινωνία.Μπορεί κανείς να πει ότι δεν είχε δικαίωμα λχ ο Μπαλζάκ να κάνει τον γύρο της Ευρώπης (παρέα με τη ερωμένη του Εveline Hanska), όταν μπορούσε την ταξιδιωτική του εμπειρία να την εντάξει στα αριστουργήματα που πρόσφερε στην κοινωνία; Στον αντίποδα, ο ανόητος πλούσιος, αργόσχολος που απλά θέλει να γεμίσει την κενότητά του (και τον πολύ χρόνο που έχει στη διάθεσή του) και που το ταξίδι του, αφού επιστρέφει ως εμπειρία από τον ίδιο στον εαυτό του, ισοδυναμεί με αυνανισμό. Ποιοτικά, δεν διαφέρει σε τίποτε από τον τουρίστα.

Anonymous said...

αφου περι αυνανισμου ο λογος:

http://www.youtube.com/watch?v=BMuYjmgjnfo

Anonymous said...

To ΠΑΣΟΚ, όπως είναι γνωστό, βασίστηκε στο ΠΑΚ. Στην προ ΠΑΣΟΚ εποχή, όταν το ΠΑΚ οργανωνόταν για να εξελιχθεί σε κόμμα, τα κεντρικά στελέχη του ήταν πρώτης τάξεως τουρίστες. Έπαιρναν το χρήμα που μαζευόταν από τα κορόιδα ως εισφορά και ταξίδευαν σε Ευρώπες, Καναδάδες και Αμερικές για να συσκεφτούν για τη σωτηρία της Ελλάδας. Μύριζε το στόμα πολλών από την πείνα, αλλά τα ταξίδια ταξίδια. Μετά βέβαια οι πιο πολλοί έγιναν βουλευτές, υπουργοί, στελέχη δημόσιων οργανισμών κλπ. Το στόμα τους σταμάτησε να μυρίζει γιατί πια δεν πείναγαν. Αντίθετα οι κοιλιές φούσκωσαν. Τα τζάμπα ταξίδια πάντως δεν κόπηκαν, εις υγείαν του ελληνικού λαού, όπως πάντα.

Anonymous said...

Ο 6:41 έχει απόλυτο δίκιο, 3 του Σεπτέμβρη σήμερα, χρόνια πολλά στο Κίνημα.

Anonymous said...

Σωστός ο 6:53 γιά την πασοκική ταξιδιωτική παράδοση, ένα πραγματικά κοσμοπολίτικο κίνημα με λούμπεν κοσμοπολίτες ως στελέχη. Ο Γιωργάκης, πιστός στις παραδόσεις όπως φαίνεται, την τηρεί μέχρι κεραίας...

Anonymous said...

Έχει αναρωτηθεί ποτέ κανείς άντρας πως τον βλέπουν οι γυναίκες στην παραλία γυμνό με κοιλιά, οπίσθια πλούσια και στήθος; Όποιος κρίνει κρίνεται.

Anonymous said...

edelos geloios

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4560138&ct=60

Anonymous said...

Τα παπούτσια που φοράει ο Σεργκέϊ Μπριν της Google στην παρακάτω φωτό είναι καλά για καλοκαίρι; Τα φορούσε στο ταξίδι του στην Κίνα

http://en.wikipedia.org/wiki/File:Sergey_on_China.jpg

Anonymous said...

ποδαρίλα μέσα έξω

Anonymous said...

Τα παπούτσια αυτά είναι θλιβερά. Πόσο πιο κάτω θα φτάσουν τα πράγματα;

Θλιβερός και ο πάντα θλιβερός, ο επαγγελματίας φιλάνθρωπος, Μπόνο (ή "Μπόνος", όπως θα ονομαστεί τιμής ένεκεν λόγω φιλίας με την ηλιόλουστη χώρα).

Εντελώς θλιβερός και ο έλληνας πρωθυπουργός που παίρνει στα σοβαρά τους Μπόνους.

Anonymous said...

10:22 PM, πολύ σωστά, πρέπει οι άντρες να μην ξεχνούν στην παραλία να κυκλοφορούν με το πορτοφόλι τους ώστε αι γυναίκαι να μη τους κρίνουν επιπόλαια.

Anonymous said...

Όποια δεν θέλει να βλέπει παχείς άνδρες στις παραλίες, ας βλέπει στις παραλίες αυτούς
http://www.youtube.com/watch?v=fUXrwR6MArM&feature=related

Anonymous said...

Αχ αυτό το παιδί ο Γιωργάκης με τις πολιτικώς ορθές ποπ μαλακίες του, δεν θα γίνει ποτέ άνθρωπος. Δεν νομίζω να υπάρχει βίντεο που τον περιγράφει καλύτερα

http://www.youtube.com/watch?v=9ZlBUglE6Hc

Anonymous said...

Τρομερό πρόβλημα του σύγχρονου τουρισμού και οι πτήσεις. Από τότε που το αεροπλάνο έγινε προσιτό σε όλους, αντιμετωπίζεις πια όλο προβλήματα.
Στα αεροδρόμια στην αναμονή, θα δεις κρετίνους ξυπόλητους, άλλους να κοιμούνται κάτω ή πάνω σε 3 ή 4 θέσεις, άλλους να ροχαλίζουν, άλλους να διαβάζουν αυτά τα εκνευριστικά βιβλία των αεροδρομίων με τα γελοία εξώφυλλα που είναι για πέταμα.
Μέσα στο αεροπλάνο, θα κάτσει δίπλα σου κάποιος πολύ χοντρός ή άσχημος (μην πω και άπλυτος). Μετά θα γίνει η μάχη του ποιος θα ακουμπήσει τον αγκώνα του στο στήριγμα και πόσο ανοιχτά θα έχει τα πόδια του. Κάποιος άλλος θα βάλει την κωλοτσάντα του όχι στο κενό που πρέπει, αλλά εκεί που εμποδίζει τα πόδια σου. Και ας μην μιλήσουμε για τον εκνευριστικό επιβάτη που κατεβάζει μονίμως την πλάτη από το κάθισμά σου εις βάρος του χώρου σου.
Αλλά τι να πεις και με όλους αυτούς τους τζαπματζήδες που ζητάνε συνέχεια ποτά και αναψυκτικά, μερικά από τα οποία τα βάζουν με τρόπο και στις τσάντες του για μετά.
Όσο για το να κοιτάς τους άλλους να τρώνε; Τα νεύρα σου τεντώνονται. Ειδικά όταν ο άλλος ανοίγει το ψωμί και βάζει και βούτηρο. Βάζεις και στο σπίτι σου βούτηρο ρε βλάχο; Φάε το ψωμί σου σκέτο και ζήτα και δεύτερο και τρίτο να το φας σκέτο ή να το κάνεις παπάρα με τη σάλτσα να ντερλικώσεις όπως και στο σπίτι σου.

Anonymous said...

Να μην ξεχάσω και τα ντουλαπάκια πάνω από τα καθίσματα που πάντα κάποιος καραγκιόζης ή κάποια ματαιόδοξη γυναίκα θα σου τα γεμίσει με τις αηδίες της και τα ψώνια της και θα αναγκαστείς να βάλεις την απλή τσαντούλα σου ή πολύ στριμωγμένα ή σε άλλο ντουλαπάκι δέκα μέτρα μακριά.

Επίσης η μάχη του ποιος θα βγει πρώτος από τη θέση μετά την προσγείωση και πόσο πρέπει να περιμένεις συχνά κάποιον μαλάκα να βγάλει με το πάσο του τις τσάντες ή τα παλτά του από τα ντουλαπάκια ή πόσο πρέπει να ανεχτείς κάποιον που βιάζεται και σου χώνεται μπροστά για να βγει πρώτος δέκα δευτερόλπτα νωρίτερα.

Anonymous said...

Και τα παιδιά στο αεροπλάνο ή οι γριές; Άστα να πάνε στο διάολο.

Anonymous said...

ντολαπάκι

Anonymous said...

γρηές

Anonymous said...

Για τα φακελάκια με φυστίκια που σου δήνουν στις πτήσεις εσωτερικού ξέχαςες να πεις. Τι είναι αυτό πάλι? Τους είπε κανείς ότι αυτό που μας έλειπε στο αεροπλάνο είναι τα βρωμοφυστίκια τους?

Anonymous said...

αερόπλανο

Anonymous said...

^^Ξέχασες να πεις πόσο εκνευριστικοί είναι συγγενείς και φίλοι που σε περιμένουν στο αεροδρόμιο του προορισμού και πρέπει -έχουν και την απαίτηση κιολας- να τους φιλήσεις (σταυρωτά) κιόλας [μπλιαχ]

Anonymous said...

Και οι οδηγίες-παντομίμα των αεροσυνοδών με τα φουσκωτά αυτά πλαστικά σωσίβια λαιμού και τις τροχονομιακές κινήσεις;

Anonymous said...

ανύπλυτος

Anonymous said...

"Have a nice flight"

Tee or coffee?"

" See you..."

Anonymous said...

και όταν σε σπρώχνουν με τον κώλο (τον μεγάλο κώλο) όταν περνάνε από τον διάδρομο

Anonymous said...

^^Ετσι είναι φίλε, σχεδόν το είχα ξεχάσει. Το άλλο με τα σωσίβια(!) ναι σωσίβια(!!) στο αερόπλανο, τι ειν' αυτό πάλι? αλεξίπτωτα να βάλετε ρε !! τι κοροιδία είναι αυτή με τα σωσίβια μωρεέ!!, κραυγάζω, λίγο πριν με παραλάβουν και με οδηγήσουν στο κρατητήριο του αεροδρομίου

Anonymous said...

κραυγάζω ενώ από το στόμα μου πετάγονται κομμάτια από τα φυστίκια που ήδη έχω προλάβει να καταβροχθίσω

Anonymous said...

Και φυσικά το εντελώς παντελώς γελοίο χειροκρότημα των επιβατών όταν ο κάπτεν προσγειώνει το ιπτάμενο πουλί. Μου σηκώνεται η τρίχα από τη γελοιότητα και
θέλω να κρυφτώ κάτω από το κάθισμα από την ντροπή μου. (Αλλά που χώρος να κρυφτείς; Θα είναι πάντα εκεί κάποια τσάντα του πισινού).

Anonymous said...

"please fasten your seatbelts"

Anonymous said...

Τα παιδιά! Τα παιδιά! Τα στριγκλιάρικά παιδιά. Μεγάλο πρόβλημα αυτό πάντα και παντού. Όχι μόνο τα μικρά που κλαίνε, φωνάζουν και οι γονείς του λένε δυνατά μαλακίες, αλλά και οι έφηβοι. Με τον προβληματισμό στο πρόσωπο ή τη χαζοχαρούμενη διάθεση, αλλά ΠΑΝΤΑ με τα σπυριά και μια πολύ ιδιαίτερη δυσάρεστη εφηβική μυρωδιά. Μυρωδιά άπλυτων γεννητικών οργάνων μάλλον.

Marwood said...

Εγώ γενικώς με το concept του "να πάμε κάπου" δεν τα πηγαίνω και πολύ καλά. Όλοι (όλα τα ζώα™) πλέον θέλουν να πάνε κάπου, δεν κάθονται καλά εκεί που είναι ρε παιδί μου.
Δηλαδή αν ο σκοπός είναι πάντα να πηγαίνουμε κάπου, όταν φτάσουμε εκεί που πηγαίνουμε, θα θέλουμε να πάμε κάπου αλλού, συνήθως δε από εκεί που ήρθαμε.
Με τις διακοπές (μας συγχωρείτε για τις διακοπές) τα πάω ακόμα χειρότερα. Εκεί που πάμε το καλοκαίρι, (όπως προσφυώς έχει αναλύσει ο αδερφός Καστανά™)συζητάμε για τα ωραία πράγματα κάναμε εκεί που ήμασταν, ενώ μετά όλο το χειμώνα αναλογιζόμαστε πόσο φανταστικά περνούσαμε εκεί που είχαμε πάει. Και όλα αυτά οι ίδιοι και οι ίδιοι, αλλάζει μόνο το ντεκόρ.
Ma che stronzo....

Anonymous said...

Δεν έχεις καθόλου άδικο. Αυτό που λέμε διακοπές, με τον υποχρεωτικό τους χαρακτήρα και τον καταναγκασμό (και ως προς το να πάμε κάπου οπωσδήποτε, οπουδήποτε, κατά προτίμηση σε δημοφιλές μέρος και ως προς το να περάσουμε καλά), προκαλεί ασφυξία. [Αυτός ο Καστανάς και ο αδελφός του πρέπει να είναι γεροί αναλυτές]

Anonymous said...

Κόλαση είναι:
το φέησμπουκ (fecebook) όπου όλα τα ζώα™ δημοσιεύουν φωτογραφίες από τις υπέροχες διακοπές τους, συνοδευόμενες από γλοιώδη-γλυκερα-braindead σχόλια.
ξερατά παντού....

Anonymous said...

Ο Νταλάρας της ροκ, Μπόνο, ξαναχτύπησε. «Ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν Έλληνας» απεφάνθη ο τραγουδιστής-ιστορικός των U2 χθές στην συναυλία στο ΟΑΚΑ φορώντας το καπέλο του Ψωμιάδη γιά αυτήν την λίαν δυνατή δήλωση. Κρίμα που δεν έχουμε δήμαρχο τον Δημητράκη να του παραδώσει το κλειδί της "πόλεως την Αθηνών". Πλάκα μεγάλη θα είχε να μαθαίναμε και ποιοί από τους "επωνύμους" (ενδεδυμένοι αναλόγως) παρέστησαν στην μουσική αυτή "μυσταγωγία"...

Anonymous said...

Πάντως και ο Νταλάρας και ο Μπόνο είναι στο facebook.
Είναι επίσης ανάλογες περιπτώσεις. Σταδιακά ο Μπόνο μοιάζει του Νταλάρα. Δεν ήταν έτσι στην αρχή. Όπως δεν ήταν και ο Νταλάρας. Αργότερα που θέλησε να κάνει φιλανθρωπία, ακτιβισμό και πολιτική γελοιποιήθηκε. Όπως και ο Νταλάρας. Τι θέλουν οι καλλιτέχνες και δεν κάθονται στα αυγά τους, δηλ στην τέχνη τους.....

Anonymous said...

Να ένας λόγος γιά να είναι η Ελλάς υπερήφανη. Οχι μόνο ο Νταλάρας προϋπάρχει του Μπόνο καλλιτεχνικά, αλλά πρώτος εκείνος ξεκίνησε την "συμπαραστατική" τέχνη.

Κάποιος εκούσιος ή ακούσιος χιουμορίστας (και δεν μπορώ να φανταστώ καλύτερο από τον Λάλα γι' αυτό) πρέπει να αναλάβει πρωτοβουλία και να κάνει τις συστάσεις, εμείς (και οι μύες γέλωτος του προσώπου μας) θα τον ευγνωμονούμε στο διηνεκές.

Anonymous said...

Ανακεφαλαίωση.Ο Μπόνο όχι μόνο αναλαμβάνει το δημοσιονομικό έλλειμμα,αλλά δίνει λύση και στο Μακεδονικό ζήτημα!Γουάου!

Anonymous said...

Φίλη, φανατική αναγνώστρια του blog (πλην όμως συνεσταλμένη), μου έστειλε το παρακάτω. Το κοινοποιώ χωρίς την άδειά της γιατί είναι πολύ καλό:

"Σε δικη μου αεροπορικη πτηση μου συνεβη κατι νεο. Μου απαγορευσαν να κατεβασω το σκεπαστρο του παραθυρου και εκανα την ερωτηση που μου ηρθε αυθορμητα. Γιατι,δε θα βλεπει ο πιλοτος απο το καθρεφτακι;"

Anonymous said...

2:05 να πεις στην φίλη σου να μην κάνει την έξυπνη. Μπορεί να είχε πέσει σε κανέναν πιλότο-βετεράνο της μάχης της Αγγλίας που πέταγε με Supermarine Spitfire ΜκΙ το οποίο ως γνωστόν από τον Ιούνιο του 1940 έφερε καθρεπτάκι γιά να εντοπίζει τον ζαβολιάρη Γερμανό που πήγαινε να του την ανάψει από πίσω και τότε τι θα έλεγε;

Anonymous said...

Tώρα που είπε αυτό η φίλη μας για το παράθυρο, ποιος μπορεί να ξεχάσει αυτό που γινόταν κυρίως στην αρχή της μαζικοποίησης των πτήσεων, αλλά συνεχίζεται ακόμα και τώρα: τη μανία κάποιων επιβατών να πιάσουν θέση στο παράθυρο.
Οι θέσεις του διαδρόμου, από άποψη ανέσεως, είναι προτιμότερες. Όμως πολλοί, κυρίως όσοι δεν έχουν ταξιδέψει πολύ, θέλουν το παράθυρο. Οπότε δύο τινά συμβαίνουν: είτε, εφόσον έχεις παράθυρο, σου ζητάνε να αλλάξεις θέση και να κάτσουν αυτοί πλησίον του παραθύρου, είτε κοιτάνε μανιωδώς και σε βαθμό εκνευριστικό προς το παράθυρο (και άρα προς εσένα) από την θέση τους προκαλώντας σου και έντονη ενόχληση.

Anonymous said...

Σωστό και αυτό με τους άκρως εκνευριστικούς παραθυράκηδες. Κάθε στοιχοιωδώς έμπειρος ταξιδιώτης προτιμά πάντα aisle. Η φρίκη του σύγχρονου αεροπορικού ταξιδιού είναι απερίγραπτη, περιγράφεται πολύ ωραία στο The accidental tourist της Anne Tyler που βγήκε και σε ταινία του Lawrence Kasdan με τον William Hurt αλλά και στο Up in the Air με τον Clooney.

Ολοι γνωρίζουμε πως πρέπει να είναι ένα αεροπορικό ταξίδι:

http://www.youtube.com/watch?v=ob_vNlHnDaY

δυστυχώς όμως, η πραγματικότητα πάντα μας διαψεύδει:

http://www.youtube.com/watch?v=FZ1dg4YV8wc

http://www.youtube.com/watch?v=Bon-qNCnePY&NR=1

V. said...

Πραγματικά, τεράστιο θέμα οι διακοπές. Κυρίως ως ένα παράδειγμα ανθρώπινης συμβίωσης. Kαι πόσο οδυνηρή (και δυσχερής) είναι η ανθρώπινη συμβίωση...

Η νορμάλ και ποιοτική συμβίωση (σε όλα τα επίπεδα - επαγγελματικά, ερωτικά, φιλικά, κοινωνικά) νομίζω ότι είναι, αν θέλουμε να διατηρήσουμε την ηρεμία μας και τα ποιοτικά μας στάνταρντς, πρακτικά περίπου αδύνατη σε βάθος χρόνου - εκτός, φυσικά, αν προχωρήσουμε σε μια σειρά ποιοτικών παραχωρήσεων, οπότε το πράγμα αλλάζει.

Θα ήθελα να επισημάνω ότι για το θέμα της φρίκης των μαζικών διακοπών [όπου ο Άλλος μας ενοχλεί περισσότερο από όσο ενοχλούσε λ.χ. τον Δημήτρη Μαρωνίτη ο Γιώργος Ιωάννου (βαψομαλλιάδες και δύο, αν και νομίζω ότι, τώρα στα τελευταία του, ο πρώτος τα ξέβαψε, ενώ ο δεύτερος δεν μπορεί πλέον να κάνει τίποτα για να αλλάξει την εικόνα του...)], υπάρχει και ένα ντοκυμανταίρ του BBC. Έντάσσεται στην πολύ ενδιαφέρουσα, κατά τη γνώμη μου, σειρά εκπομπών "Grumpy Old..." και θίγει πολλά από τα ζητήματα που συζητήθηκαν εδώ περί διακοπών, πτήσεων, ταξιδίων κλπ. Δίνω τα links μόνο των πρώτων επεισοδίων και όποιος έχει διάθεση συνεχίζει κατά βούληση.

http://www.youtube.com/watch?v=vkFUNrLhA1c

http://www.youtube.com/watch?v=nyQHuh12SMg&feature=related

ΥΓ. Στη σειρά αυτή εμφανίζεται και ο πολύς Michael Winner (Death Wish), αυτός ο θρασύς, χυδαίος και αυτάρεσκος άνθρωπος, ο οποίος, αν και απολύτως αντιπαθής στους περισσότερους, δεν διστάζει να προκαλέσει ακόμη περισσότερο με ορισμένες αντιλαϊκές και σνομπ δηλώσεις. Αν και την καλύτερη, κατά τη γνώμη μου, δήλωση την κάνει σε κάποιο από αυτά τα επεισόδια ένας απλός ηθοποιός, ο μαυρούλης Don Warrington: "Οι καλύτερές μου διακοπές είναι στο Λονδίνο, όταν ο πολύς κόσμος φεύγει κι εγώ μένω εδώ"...

Anonymous said...

Ένα τρικ που χρησιμοποιώ για να αντιμετωπίζω την πίεση των εκνευριστικών παραθυρόφιλων που κάθονται μακριά από το παράθυρο αλλά κοιτούν συνεχώς προς την μεριά του (άρα και προς εσένα) είναι να έχω πάντοτε μαζί μου ένα broadsheet, κατα προτίμησιν την Telegraph, και να την ανοίγω διάπλατα καλύπτοντας επειδικτικά την οποιαδήποτε υποψία θέας προς το περιζήτητο παραθυράκι. Ωστόσο, αυτό δεν αποτρέπει πάντοτε τον παραθυρόφιλο να συνεχίσει την ενοχλητική συμπεριφορά του. Θυμάμαι μια φορά που μια χονδρή αυστραλέζα, με πολλά χρυσαφικά σε λαιμούς και χέρια, μου ζήτησε να κατεβάσω την εφημερίδα για να βλέπει έξω κατά την απογείωση. Βέβαια, ειδικά αν έχεις ανοιχτή την Telegraph, προκαλείς (σκοπίμως) τον εκνευρισμό και σε μια άλλη εκνευριστική συνομοταξία πιθανών επιβατών (ειδικά αν ταξιδεύεις από ή προς το Ηνωμένο Βασίλειο): ομιλούμε για την λεγόμενη συνομοταξία των "Guardian readers" (αν και διαβάζω κι εγώ την "καλή εφημερίδα"), δηλ. των εμμονικών προοδευτικών, οι οποίοι δεν ανέχονται να βλέπουν νέο άνθρωπο να διαβάζει κάποιο συντηρητικό φύλλο.

Σούφρας said...

Εχω και εγώ αεροπορική ιστορία. Προ ετών, επέστερφα στην Αθήνα από νησί των Κυκλάδων με την σύντροφό μου. Το αεροπλάνο ήταν από αυτά τα ATR ή ΑΤΜ ή όπως στον διάολο τα λένε αυτά τα ελικοφόρα της Ολυμπιακής που δεν έχει διακεκριμένη θέση (σημειώστε το γιά αργότερα αυτό). Μπαίνοντας στο αεροσκάφος διαπιστώνω ότι οι θέσεις μας δεν είναι διπλανές αλλά μπρος-πίσω με την μία εκ των δύο στην πρώτη σειρά καθισμάτων και την άλλη ακριβώς από πίσω. "Σιγά τα ωά" σκέφτομαι, "γιά μισή ώρα πτήση δεν θα μας πει κανείς τίποτα" και έτσι θρονιαζόμαστε σε δύο διπλανές θέσεις αναμένοντας την απογείωση. Λογάριασα χωρίς τον ξενοδόχο φαίνεται όμως, καθώς μετά από λίγο έρχεται μία νοστιμούλα αεροσυνοδός εμφανώς έντρομη και ζητεί να δει τα εισητήριά μας, τα οποία αφου της δείχνω μου λέει ότι ο ένας από τους δύο μας πρέπει να κάτσει στην προκαθορισμένη θέση του επειδή "υπάρχει πρόβλημα". Την ρωτάω εγώ ποιό μπορεί να είναι το πρόβλημα, εν γνώσει μας κάτσαμε παράτυπα, αλλά η κοπέλα φοβάται πολύ τις πτήσεις (αληθές, δεν το επινόησα) και εν πάση περιπτώσει τι θα πάθαινε ο δικαιωματικός κάτοχος της θέσης να πάρει μία από τις δικές μας. Η αεροσυνοδός εξακολουθεί να επιμένει ακόμα πιό έντρομη ότι αυτό δεν γίνεται επειδή "υπάρχει λόγος" και εγώ επαναλαμβάνω εις επήκοον όλων αυτήν την φορά τον παραπάνω συλλογισμό μου. Η αεροσυνοδός, εμφανέστατα ψαρωμένη, επαναλαμβάνει το τροπάριο και αναγκάζομαι να σηκωθώ γιά να πάρω την "κανονική" μου θέση πολύ εκνευρισμένος. Αφού αυτό συμβαίνει, βλέπω να ξεπροβάλλει από την ουρά του αεροπλάνου η ...Ελισάβετ Παπαζώη (το επεισόδιο λαμβάνει χώρα επί υπουργίας της), να περιδιαβαίνει με αυτοκρατορικό ύφος τον διάδρομο και να στρογγυλοκάθεται στην θέση της χωρίς να απευθύνει τον λόγο σε κανέναν πληβείο από εμάς. Κοιταζόμαστε με την σύντροφό μου κουνώντας τα κεφάλια μας με κατανόηση, αλλά και οι γύρω επιβάτες έχουν την ίδια στάση. Ευτυχώς όμως οι τρόποι δεν έχουν χαθεί και ο ευγενέστατος κύριος που καθόταν δίπλα μου (αφου με κοίταξε και αυτός κουνώντας το κεφάλι) προθυμοποιείται να κάτσει δίπλα στην αυτοκράτειρα Ελισάβετ και τα δύο ερωτευμένα αηδονάκια (ένα εκ των οποίων πολύ φοβισμένο) να απολαύσουν την σύντομη πτήση τους χέρι-χέρι. Θα ήθελα να συμπληρώσω ότι η γυναίκα αυτή μύριζε. Μύριζε έντονα και πολύ άσχημα και τα παντελώς απεριποίητα νύχια της ήταν μαύρα κάτω από τις άκρες όπως επεσήμανε η σύντροφός μου που, ως γυναίκα, "πιάνει" αμέσως τέτοιες λεπτομέρειες...

Anonymous said...

Καλύτερα που δεν κάθησε κανείς δίπλα της, γιατί η Μπέτυ φημιζόταν -και φημίζεται ακόμη και σήμερα άλλωστε- για την τεράστια περιφέρειά της και άρα το στριμωξίδι θα ήταν αναπόφευκτο.

Anonymous said...

Κι εσύ φοβήθηκες μη σου πάθει τίποτα η γκόμενα; Άμα φοβόταν να πήγαινε με το καράβι. Αιδειοείλωτες ελληνάρες...

Anonymous said...

Πολύ ελληναράς αυτός ο σούφρας. Μεγάλη ζημιά ο τύπος. Ειλωτισμός, αδιαφορία για την κοπελίτσα την αεροσυνοδό που έκανε απλά τη δουλειά της και ακόμα χειρότερα κλασσική ελληνική κουτοπονηριά. Ουρανοκατέβατες δικαιολογίες και εξυπνακισμός του κώλου. Δηλαδή τι θα πάθαινες ρε γκομενοσπάρτακε άμα καθόσουν πίσω της; Δε θα της έπιανες το χέρι κατά τη διάρκεια της πτήσης; Δε θα είχατε γλωσσόφιλα και σαλιαρίσματα σε όλη τη διαδρομή για να ξερνάνε οι υπόλοιποι επιβάτες; Ευτυχώς που τα αεροπλάνα δεν έχουν κουμπί εκτίναξης σαν του KIT στο Knight Rider. Αλλιώς θα ήσουνα για πάτημα και εκτίναξη στα 20000 μέτρα.

Anonymous said...

Τώρα που το σκέφτομαι ακόμα χειρότερη περίπτωση από τους κάθε λογής υπέρβαρους τουρίστες (τουρτίστες), είναι οι σαλιάρηδες. Ίσως είναι ακόμα πιο ενοχλητικοί κι από τα πιτσιρίκια που σου ζαλίζουν τον έρωτα με τις φωνές τους και την εκνευριστική ελληνίδα μάνα τους που σε κοιτάζει με βοϊδίσιο βλέμμα όλο χαρά νομίζοντας ότι τα καμαρώνεις.
Κάθεσαι να πιεις καφέ, να μετακινηθείς με τρένο, αεροπλάνο, τριαξονικό whatever, περπατάς στο δρόμο και να σου κι ένα ζεύγος να μπαλαμουτιάζεται με σαλιαρώδη θόρυβο. Και άντε να ναι τίποτα έφηβοι γιατί λες δε γαμιέται δεν έχουν που να πάνε. Βλέπεις όμως και κάτι γαϊδουροέφηβους και σε πιάνει αηδία. Τι εκνευριστικοί θεέ μου.

Anonymous said...

Oι σαλιαρίζοντες είναι ένα υπέρμετρα δυσάρεστο θέαμα όχι μόνο στις τουριστικε΄ς μετακινήσεις αλλά και γενικότερα.

Anonymous said...

Εγώ θα δικαιολογήσω τον διαμαρτυρόμενο ταξιδιώτη που δεν ήθελε να χωρίσει από τη συμβία του. Είναι μια ωραία εικόνα σε τέτοιους αντιερωτικούς καιρούς. Μου θυμίζει τον βουλευτή Κερκύρας Δένδια, τον οποίον βλέπω συχνά-πυκνά στην περιοχή Συντάγματος-Κολωνακίου να περπατά, παρότι νυμφευμένος πολλά χρόνια, χεράκι-χεράκι με την σύζυγό του. Ο Θεός Έρωτας ρίχνει ακόμη τα βέλη του! Σε δρόμους και αεροπλάνα.

Anonymous said...

Παρατηρώ ότι θίγονται θέματα αισθητικής αλλά και ανδρικής συμπεριφοράς. Υπευθύνως δηλώνω λοιπόν ότι ουδεμία ανταλλαγή σωματικών υγρών έλαβε χώρα κατά την διάρκεια της σύντομης πτήσεως, τα δε κίνητρά μου ήταν καθαρά αλτρουϊστικά προς έναν πάσχοντα συνάνθρωπο του αντιθέτου φύλου (όποιος έχει αντιμετωπίσει αεροφοβικούς αντιλαμβάνεται πολύ καλά τι εννοώ). Υπάρχει βέβαια και η σχολή της σφαλιάρας στην οποία δεν ανήκω, αυτοί δε που δηλώνουν διδάκτορες (και μάλιστα διαδικτυακώς) είναι οι χειρότεροι είλωτες, αφήστε κύριοι, δεν γεννηθήκαμε χθες.

Anonymous said...

διδάκτορες ή δικτάτορες?

Anonymous said...

δικτάκτορες

Μακια-βέλι said...

Εγώ έχω τις αμφιβολίες μου για το αν ο σχολιαστής λέει αλήθεια. Δεν την έκανε μάκια δηλαδή την κοπέλα του να της περάσει;

Anonymous said...

Ο Μάκιας.... εεεεεεε συγγνώμη ο Μάκης ο Σαλιάρης ήθελα να πω δραστηριοποιείται ακόμα στις επιχειρήσεις ρε παιδιά; Μήπως ξέρει κανείς;

Anonymous said...

Νομίζω φίλε ότι έχει κάνει εταιρία στην Κύπρο με τον Αργύρη το Σαλιαρέλη και κάνουν δουλειές μαζί. Δεν είμαι σίγουρος όμως.

Anonymous said...

Τις εντυπώσεις σήμερα δεν έκλεψε ούτε ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ με την ομιλία του, ούτε η ανακοίνωση των ονομάτων των υποψηφίων, ούτε καν τα κουτσομπολιά για τις αρνήσεις υπουργών να εκτεθούν ως υποψήφιοι στις εκλογές του Νομεβρίου. Τις εντυπώσεις έκλεψε ο Δρ Κουτσούκος! Όλοι αυτόν είχαν πλησιάσει για να μάθουν τις εκτιμήσεις του και να ακούσουν την πολιτική του ανάλυση.

Δεν είναι τυχαίο ότι από όλα τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ μόνον ο Δρ Κουτσούκος προέβλεψε με ακρίβεια το αποτέλεσμα των τελευταίων βουλευτικών εκλογών. Εκείνο που μένει ως ερώτημα είναι το εάν ο Δρ Κουτσούκος θα αξιοποιηθεί σε κυβερνητική θέση στον αναμενόμενο ανασχηματισμό.

Anonymous said...

H φράση-αστείο που ακουγόταν στις συζητήσεις στελεχών του ΠΑΣΟΚ όλο αυτό το τριήμερο, ειδικά σε όσους έλεγαν στα πηγαδάκια ότι δικαιούνται κάποια στήριξη ή υποψηφιότητα, ήταν η φράση της μόδας που έλεγαν συνέχεια για να προβάλουν την αξιοσύνη του εαυτού τους: "Τυχαίος; Δεν νομίζω..".

Anonymous said...

...ενώ κανονικά θα έπρεπε να έλεγαν: τυχαίος; το δίχως άλλο....

Anonymous said...

Εύσημα οφείλονται στον Γιωργάκη πάντως γιά την ριψοκίνδυνη επιλογή Καμίνη αν θέλουμε να είμαστε αντικειμενικοί (το αν θα τον ψηφίσουμε είναι άλλο θέμα θέμα)...

Anonymous said...

Ναι, η επιλογή Καμίνη είναι, δεδομένων των συνθηκών, η καλύτερη δυνατή. Πρόκειται βέβαια περί ενός πολιτικά ορθού, μανιώδους με τα ανθρώπινα δικαιώματα, άνευρου και όχι πολιτικά πεπειραμένου ανθρώπου, από τον χώρο της νερόβραστης αριστεράς, ωστόσο από τους υπάρχοντες, έστω και στην περιφέρεια, πιθανούς υποψηφίους πολιτικούς είναι από τις καλύτερες περιπτώσεις. Προσωπικά απεχθάνομαι το μοντέλο που εκπροσωπεί, το θεσμικό και ατσαλάκωτο, αλλά εδώ που έχουμε φτάσει με Γιακουμάτους ή Γερουλάνους... Για να δούμε λοιπόν. Το κοινό που οδύρεται ότι είναι εγκλωβισμένο και δεν έχει επιλογές θα τον ψηφίσει; Ή θα προτιμήσει παρδαλούς, παρακμιακούς και άλλους γραφικούς;
(τo ερώτημα είναι ρητορικό).

Anonymous said...

Αύριο κάνει πρεμιέρα το νέο Κουρ(αδ)οκάναλο. Αν έχει στην παρουσίαση του κεντρικού δελτίου ειδήσεων τον Τέρυ αντί του Χίου θα βαρεθούμε και θα πάμε για ύπνο νωρίς. Είναι δυνατόν το 2010 να λέει ειδήσεις ακόμα ο Κουίκ?

Anonymous said...

Και έτσι η ξενερωτική, νερόβραστη, καθώς πρέπει αριστερά μπαίνει στην ζωή μας δυναμικά (λέμε τώρα) και θεσμικά, τέρμα οι εξαλλότητες. Ωραίος ο κυρ-Φώτης, απέκτησε ρόλο "ρυθμιστού" (γέλιο κοινού). Ωραίος και ο Γιωργάκης που θα κοιμηθεί απόψε με ήσυχη την συνείδησή του βέβαιος ότι έκανε την καλή πράξη της ημέρας. Πιό ωραίοι όμως εμείς που τους γράφουμε στα αρχίδια μας και λέμε εδώ καμμιά μαλακία να περάσει η ώρα.

Anonymous said...

Είσαι σίγουρος ότι τα κουραδοεγκαίνια είναι αύριο; κάπου νομίζω διάβασα γιά τις 13/9.

Anonymous said...

Αλλάζουν από μέσα σε μέρα τα εγκαίνια, όπως γίνεται σε όλα τα σοβαρά μαγαζιά. Ο Τάσος Παπαδόπουλος δεν μπορεί να κουμαντάρει αποτελεσματικά το καράβι με Κουρή ιδιοκτήτη και δευτεράντζες εκπομπάρχες. Ποντάρω στην Μιχαλονάκου. Όχι τόσο με βάση το παρελθόν της στο Ερωτοδικείο (που είχε κάπως παλιώσει και φθαρεί ως concept), όσο για εκείνες τις φοβερές μεταμεσονύκτιες εκπομπές λόγου που έκανε στις αρχές του EXTRA, βάζοντας να σκοτωθούν παπάδες, ιεροεξεταστές, κυνηγούς φαντασμάτων, ημίτρελους καλόγερους, Πλεύρηδες, ιεροκήρυκες Νάκους, ενώ στο background νόμιζες ότι, στης νύχτας τη σιγαλιά, ακουγόταν μουσική του Clifford Brown, με τη μεθυσμένη φωνή της Βίκυς να βγάζει, ψευτοφιλοσοφώντας σε κατάσταση trance, τα συμπεράσματα της συζήτησης. Τέτοιες εκπομπές δεν έχουν υπάρξει στην τηλεοράση καμιάς χώρας. Ας ελπίζουμε να επαναληφθούν. Και όχι ως καρικατούρα...

Anonymous said...

Αρχίζει και η Βουλή των Εφήβων σήμερα. "Πρέπει να την παρακολουθήσουμε με προσοχή" είπε ο Χατζηνικολάου σήμερα. Πράγματι. Με αυτή την κρίση, τα μικρά αυτά (σταχτί χρώματος) πουλάκια θα έχουν πολύ πράμα να τιτιβίσουν.

Anonymous said...

Έχεις δίκιο αλλά από σήμερα άρχισαν και τα μεγάλα πουλάκια να τιτιβίζουν. Παντού βγαίνουν σήμερα όλοι οι υποψήφιοι (έχουμε και πολλά ραδιόφωνα και τηλεοράσεις) και λένε όλοι τα ίδια πράγματα ('αντίπαλός μας είναι τα προβλήματα' κλπ).

Οι ασήμαντοι δημοσιογράφοι σιγοντάρουν τους ασήμαντους υποψήφιους και εμείς, το ασήμαντο κοινό, παρακολουθούμε κατά κάποιο τρόπο εκστασιασμένοι.

Anonymous said...

Ο πιο ξύλινος απ΄'ολους είναι αυτός ο -όνομα και πράμα- Γκιουλέκας. Δεν λυπάται τον εαυτό του σε αυτά τα χάλια; είναι και νέος άνθρωπος. Ίσως να μπορέσει να εκλεγεί ο Μπουτάρης και έτσι να απαλλαγεί επιτέλους η Θεσ/κη από τους εκκλησιαστικούς και τους άλλους πολιτευτές του παγγαρίου που έχουν γεμίσει τη β. ελλάδα.

Anonymous said...

Ωαρίο κράξιμο έριξε ο Κανέλλης από το ραδιόφωνο σήμερα στα μαλακισμένα ρομποτάκια της βουλής των εφήβων (μπλιαχ), αν και κάτι μου λέει ότι στα αριστερά και έξαλλα νιάτα του πρέπει να ήταν φανατικός οπαδός του θεσμού...

Τον Καμίνη τον έχω συναναστραφεί, όπως τον περιγράφει ακριβώς ο 10:55 μ.μ. είναι, not my cup of tea at all όπως θα έλεγαν ομοθυμαδόν (αλλά και ασκαρδαμυκτί) οι Χ"νικολάκιας και Παπατζών...

Anonymous said...

ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΦΗΒΩΝ...ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΚΟΛΠΟ ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΜΕ ΕΞΥΠΝΟ ΚΑΙ ΑΝΩΔΥΝΟ ΤΡΟΠΟ.
Η ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΗ ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΑΠΕΧΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΚΙΩΝ.
ΑΡΚΕΤΑ ΜΕ ΤΑ ΥΠΟΠΑΡΑΓΩΓΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΑ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ.
ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΑΓΚΗ ΑΠΟ ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΕΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ.
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΒΟΥΛΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΥΔΡΟΚΕΦΑΛΟ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΑ ΠΟΥ ΧΡΗΖΕΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ.
ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ.
ΑΝ ΔΕΝ ΓΙΝΟΥΝ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΕΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΥΝΤΟΜΑ ΤΟΤΕ ΣΕ ΜΕΡΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ Η ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΓΙΑΤΙ ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΝΕΟΙ....

Anonymous said...

Ωραίος και καταγγελτικός ο λόγος σου Ξυνόγαλε. Εχεις σκεφτεί να δικιμάσεις τις δυνάμεις σου στον στίβο της πολιτικής;

Anonymous said...

Ξυνόγαλε, με τις υποψηφιότητες στην Ήπειρο τι γίνεται? Έχει πάρει κανένα κόμμα κεφάλι ή μια από τα ίδια και εκεί?

Anonymous said...

ο ανύπαρκτος απο πλευρας έργου δημαρχέσσα αθηνών είναι πιο αναγνωρίσιμος λέει από τον Καμίνη και τον νικάει στις δημοσκοπήσεις κατα κράτος. Αλλά 4 χρόνια δλδ στον σβέρκο μας δωρο απο την ηλίθια μαζα

Anonymous said...

Χθες πάντως πέταγε από τη χαρά του. Έπαιρνε τηλέφωνα τους δημοσιογράφους και μίλαγε για σίγουρα νίκη. Μάλλον με ανακούφιση δέχτηκε την υποψηφιότητα Καμίνη. Η αναλογία με Πάγκαλο και Αβραμόπουλο δεν είναι σωστή, γιατί ο υποψήφιος της ΝΔ τότε ήταν από την αρχή μπροστά. Πιστεύω ότι ο κόσμος της Αθήνας όχι μόνο θα πρέπει να ψηφίσει τον άχρωμο και βαρετό Καμίνη, αλλά να ψήφιζε ως έσχατη λύση ακόμη και τη Γεννηματά προκειμένου να φύγει ο χειρότερος δήμαρχος που γνώρισε ποτέ η Αθήνα.

Anonymous said...

Σωστός ο Αντώναρος. Αν αληθεύει, τι να πει κανείς πιά γι αυτά τα ανθρωπάκια...

Anonymous said...

Τώρα λέει το αλαφουζοκάναλο ότι ο υποψήφιος διδάκτωρ φον Δρούτσας αναβαθμίζεται σε υπουργός εξωτερικών με αναπληρώτρια την Μαριλίζα. Τώρα μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι...

Anonymous said...

σε υπουργό*

Anonymous said...

Θα ηθελα πολύ να ξαναδώ τη Βίκυ στο γυαλί για να διαπιστώσω αν παραμένει ακόμα το ίδιο έντονα ερωτική και επιθυμητή.

Anonymous said...

Φίλε όχι, ένα ερείπιο είναι. Την είδα πρόσφατα στο τρένο, με σκούρα γυαλιά για να μην αναγνωρίζεται. Ήταν γερασμένη, άσχημη, ξινή και ιδιότροπη. Την παρατηρούσα. Της έφταιγαν οι πάντες και τα πάντα. Το ότι ήταν στριμωγμένη, το ότι κάποιος την ακούμπησε με την τσάντα του, το ότι χτύπησε ένα κινητό τηλέφωνο. Ξίνιζε και μονολογούσε, με μια αηδία ζωγραφισμένη στο πρόσωπο. Βέβαια αυτή η ξινίλα μπορεί να γίνει σπουδαίο τηλεοπτικό όπλο. Οι ξινοί παρουσιαστές είναι πολλές φορές και οι ενδιαφέροντες τηλεπαρουσιαστές.

Anonymous said...

"Τυχαίο; Δεν νομίζω!"

Η μεγάλη επιτυχία του άξιου καλλιτέχνη του σκυλάδικου, του κ. Θανάση Στεριώτη

http://www.youtube.com/watch?v=r2Vo_Ji1NrY

Anonymous said...

Την φράση ¨τυχαίο, δεν νομίζω" την έκαμε γνωστή ο διδάσκαλος, ο μεγάλος μας μαθηματικός και αριθμολόγος Λευτεράκης Αργυρόπουλος. Δυστυχώς τώρα που έκλεισε το ΤΗΛΕΦΩΣ δεν θα μπορέσουμε πλέον εύκολα να παρακολουθούμε τις αριθμοσοφικές παρουσιάσεις του.

Anonymous said...

Μεγάλο κομμάτι από τον Στεριώτη. Σπουδαία δουλειά, άξιος καλλιτέχνης,

Anonymous said...

Μήπως αυτός ο Στεριώτης έχει κάποια σχέση με τους αδελφούς Στεριώτηδες (Ίων και Κίμων), αυτά τα γραφικά νεοδημοκρατικά αδέλφια που χρόνια τώρα ψάχνουν (πάντοτε ανεπιτυχώς) μια θέση στη δημόσια ζωή;

o grizomallis said...

http://www.youtube.com/watch?v=09gBHTec5ic

Περί τυχαιότητος (για να μαθαίνουν οι νεότεροι) -σε μια από τις καλές εκτελέσεις του άσματος.

Περί ταξιδίων: Επάνω στα βουνά του Γκουράν, στο Ιράν, ψηλά, εκεί που οι πάγοι δεν λιώνουν, υπάρχει μια πηγή που άνοιξη και καλοκαίρι βγάζει παγωμένο νερό, ενώ φθινόπωρο και χειμώνα ζεστό (αχνίζει...). Όποιος πιει από την πηγή κατά τη διάρκεια του χειμώνα κολλάει σε έναν τόπο για πάντα (λένε οι άγριοι κουμπουροφόροι κοντραμπατζήδες και παραγωγοί/έμποροι οπίου κάτοικοι της περιοχής). Όποιος πιει το καλοκαίρι γίνεται ταξιδευτής. Ανεβαίνουν λοιπόν προς το τέλος Μαρτίου και γιορτάζουν την εαρινή ισημερία (που παραδοσιακά ανοίγει τις δουλειές τους -αν και τα τελευταία χρόνια πολλοί δεν σταματάνε τον χειμώνα) ανάβοντας φωτιές και πίνοντας κρύο νερό για να μην κολλάνε στο οροπέδιο αλλά να κινούνται μαζί με τις δουλειές.
(Ίσως άσχετο, αλλά ίσως και -για μένα τουλάχιστον- ωραίο.)

Anonymous said...

Εγώ θυμάμαι ότι κάποιον χειμώνα που είχα πάει εκδρομή σε κάποια χωριά της καρδίτσας, ήβρα κάπου και μια πηγή (με κάποιες σβουνιές τριγύρω). Έκανα να πιω νερό από την πηγή και κοκκάλωσα. Το στόμα μου έγινε πέτρα ενώ τα δόντια μου πήγαν να σπάσουν. Περιττό να πω ότι όχι μόνο δεν κόλλησα στον τόπο, όπως στην παράδοση του Ιράν που αναφέρεται πιο πάνω, αλλά έριξα μαύρη πέτρα και δεν ξαναπάτησα στον τόπο. Άλλες παραδόσεις στην ορεινή Ελλάδα.

Anonymous said...

Ο Γκριζομάλλης, μέσα από τις αξιοπρόσκεκτες εθνολογικές αναφορές του, μας πηγαίνει πονηρά στο ζήτημα του οπίου.

Αχ και να είχαμε λίγο όπιο τώρα! Πόσο πιο ωραία θα ήταν η μέρα μας. Πόσο άδικη αυτή η απαγόρευση... Πάντοτε φανταζόμουν τον εαυτό μου, σε κάποια opium dens, να καταναλώνω ξάπλα. Όχι με το στυλ (δηλ. με την έλλειψη στυλ) των Κινέζων, αλλά φυσικά στα dens των Εγγλέζων. Και με μικρές (αλλά και μεγαλύτερες...) ανατολίτισες υπαλλήλους να μου σερβίρουν τα σχετικά και να με κοιτάνε τη στιγμή που θα βρίσκομαι σε λήθαργο. Πόσο ωραία τα έχει περιγράψει τα πράγματα ο Thomas De Quincey στο περίφημο Confessions of an English Opium-Eater. Και μετά σου λένε ότι τα βιβλία σε οδηγούν μόνον στον ορθό δρόμο... Πάντως λίγο όπιο χρειάζεται, το δίχως άλλο, και να να μπορέσει να αποδεχθεί κανείς υπουργοποιήσεις και υφυπουργοποιήσεις του στυλ Παπουτσή, Σκανδαλίδη, Κατσέλη, Νταλάρα κλπ. Μεγάλη υπόθεση το όπιο...

o grizomallis said...

Ρε συ παραπάνω ένα δίκιο το έχεις.
Αλλά και οι εκειπέρα γι αυτό του δίνουν και καταλαβαίνει, μπας και ξεχάσουν τους Αχμαντινετζάδες, Ραφσαντζανήδες κλπούς. Το καπνίζουν σε αυτοσχέδιες πίπες ή το διαλύουν στο τσάι.

Επισκέπτη της Καρδίτσας, γι αυτό φίλε μου πρέπει να το πίνεις στο Γκουράν: τον χειμώνα βγαίνει ζεστό-ζεστό, κι άμα παρ' ελπίδα κρυώσεις, τραβάς και τις φρέσκιες ιαματικές τζουρίτσες σου και σ'το λέω μάγκα μου μετά δεν το κουνάς με τίποτα.

Anonymous said...

Εγώ πάω και πίνω το τσάι μου στο Black Duck στη Χρ. Λαδά. Δηλαδή με συμβουλεύετε να ενισχύω το τσάι μου με λίγο όπιο? Θα νιώθω καλύτερα?

Anonymous said...

ΕΧΟΥΜΕ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

ΤΟΥΡΙΣΤΩΝ

Anonymous said...

Την ανθυπολοχαγό Μιλένα ξέχασε ο φίλος παραπάνω, κατά τα άλλα έχει δίκιο, αυτός ο ανασχηματισμός είναι "έργον καλλιτέχνου λίαν δυνατού". Η χρήσις ψυχοτρόπων ουσιών όπως προτάθηκε παραπάνω ίσως σώσει μερικούς τίμιους πολίτες από την άβυσσο της κατάθλιψης αν και προσωπικά είμαι απαισιόδοξος.

Οταν ο Ζώρζ Πιλαλί τα έλεγε προ 25ετίας, λίγοι τον έπαιρναν στα σοβαρά, να που όμως σήμερα επαληθεύεται:

"Είχα έναν φίλο πρεζονόμο που μου μαγείρευε τα πιό όμορφα διαστημικά μπισκότα, space cookies γαρνιρισμένα με δραμαμίνη για τα ταξίδια μου. Κάθε κατεβασιά, κι ένα μικρό ονειρεμένο Challenger. Μπούκωνα με δαύτα τα καριολίκια και πετσικάραν τα σαγόνια μου.

Φλασάρω και μπήγω τις φωνές:

"Τυριά ξυπνήστε! Θα σας φαν' οι βλάχοι!"

Anonymous said...

Πρέπει να ομολογήσω μια αδυναμία μου: η δική μου μέθοδος για δυναμικό "ανέβασμα" είναι να παίρνω ναρκωτικά παρακολουθώντας και Μπήλιω Τσουκαλά. Τι δυνατό hallucination είναι αυτό που δημιουργείται, θεέ μου... Μετά, όταν επανέρχομαι στα τετριμμένα, σκέφτομαι ότι η εκπομπή της Μπήλιως αποτελεί το "ποιοτικό" πρόγραμμα της ελληνικής TV και με καταλαμβάνει τέτοιο τρέμουλο που θέλω κι άλλα ναρκωτικά για να ξεφύγω από την οδυνηρή πραγματικότητα.

Randy Marsh said...

Είδα φώς και μπήκα. Ωραίο blog αλλά μην ακούσω κουβέντα για καραφλούς...

Anonymous said...

Θα διαφωνήσω με τον φίλο 6:05. Εντελώς τυχαία χθες βράδυ που δεν με έπαιρνε ο ύπνος κάνοντας ζάπινγκ έπεσα πάνω σε εκπομπή της αιώνιας μπεμπέκας Μπήλιως (που ευτυχώς διασώζεται στο youtube γιά τις επόμενες γενεές). Δεν χρειάζονται περαιτέρω εξηγήσεις νομίζω, η εικόνα μιλάει από μόνη της. Σε συνδυασμό με την υπνηλία και το προχωρημένο της ώρας το ακούσιο "χάϊ" έρχεται εντελώς αβίαστα και φυσικά.

http://www.youtube.com/watch?v=1azWiTXNS78

Anonymous said...

Randy Marsh πιο ενδιαφέρον έχουν οι εσωτερικά φαλακροί. Και είναι πολλοί.

Anonymous said...

Πιστεύω ότι η ίδια η Μπίλιω πρέπει να παίρνει ναρκωτικά. Δεν εξηγείται αλλιώς. Επίσης πιστεύω ότι υποφέρει από εσωτερική αλωπεκίαση. Είναι παραπάνω από εμφανές το εσωτερικό κενό της.

Anonymous said...

Αλωπεκίαση-ξεαλωπεκίαση, την ακολουθεί η φήμη της λίαν δυνατής γυναίκας στην κλίνη, φήμη που, αν πιστέψουμε την άλλη φήμη που κυκλοφορεί ευρέως, μπορεί να επιβεβαιώσει εξέχων βαψομαλλιάς της παιδικής χαράς του Αντωνάκη που φοράει παπούτσια με εσωτερικούς πάτους (σύμφωνα με φήμες)...

Anonymous said...

Οποιος δεν είδε Μιλένα στο Mega έχασε. Επαρση, οίηση, σπουδαιοφάνεια, αυτοαναφορτικότης με μάτι που γυάλιζε επικίνδυνα (ας ελπίσουμε μόνο από την μακρά απουσία από τους κυβερνητικούς θώκους που διέπρεψε στο παρελθόν). Ενα ακαταμάχητο κοκτεϊλ...

Anonymous said...

http://fimotro.blogspot.com/2010/09/blog-post_120.html

Anonymous said...

Η Μιλένα αυτή ήταν πάντα και αυτή παραμένει. Ένα κακομαθημένο παιδί. Όλους αυτούς τους μήνες έβαλε λυτούς και δεμένους για να επανέλθει. Από την άποψη των πιέσεων, το ίδιο ισχύει και για τη Νταλάρα. Λύσσαξε ο Ψυχάρης και το Συγκρότημα να πιέζει για να μπει η Άννα στην κυβέρνηση. Όχι βέβαια ότι η συγγενική της σχέση με τον υπουργό εσωτερικών δεν έπαιξε τον ρόλο της και ότι δεν θα παίξει τον ρόλο του τοποτηρητή του Ραγκούση στο υπουργείο εργασίας με την ανισόρροπη Λούκα στο τιμόνι. Πάντως εμένα η Νταλάρα έτσι γυμνή που την είδα να κάνει το μπάνιο της μου άρεσε. Θα έχει βαρεθεί και τις καντάδες του Γιώργου και θα είναι πλέον έτοιμη για μεγάλα πράγματα.

Anonymous said...

Δύσμοιρε Γιάννη...Ο καημένος ο αλογοface κάνει προβλέψεις για τον ανασχηματισμό πέφτει-κυριολεκτικά-σε όλα τα ονόματα έξω. Γλείφει την Ντόρα τον γράφει. Μετά γλέιφει τον Αντώνη και τον πολυλογά με το χρώμα κεραμιδόγατου (η βαφή βλέπετε), Πανάρα. Μετά ξαναγλείιφει το ΠΑΣΟΚ. Και μετά το χαός, διότι, πολύ απλά, τον έχουν όλοι, μα όλοι, εντελώς χεσμένο. Κύριοι, το παιδί θέλει βοήθεια. Απανωτά τα χτυπήματα του δημοσιογραφικού κατεστημένου στην "κρυστάλλινη" φωνή της νεωτέρας δημοσιογραφίας. Βάστα Γιάννη, εμείς είμαστε μαζί σου!!!!

Anonymous said...

Ξέχασες φίλε την τρελή αβάντα στην χαζο-Κατσέλη που μετά (γιατί άραγε;) την έβριζε και την έγραφε 'ντουλάπα'.

Anonymous said...

Γιά φυσικό "χαϊ" με την Μπίλιω μίλησε ο φίλος 8:40 . Εφιστώ την προσοχή σας στο απόλυτο φυσικό "χαϊ" της ελληνικής τηλεόρασης, τον Γιάννη - λουμπενάκη Κανελλάκη που σολάρει απόψε στην αποκαλυπτική εκπομπή του συνωνόματού του. Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα απόλυτο μέγεθος, ένα hardcore ενώπιον του οποίου οιαδήποτε απόπειρα σύγκρισης είναι χαμένη από χέρι. ΜΗΝ δείτε Κανελλάκη υπό την επήρρεια ψυχοτρόπων ουσιών, οι πιθανότητες να το μετανιώσετε οικτρά (bad trip) είναι συντριπτικά εναντίον σας...

Anonymous said...

Ο υφυπουργός αγροτικής ανάπτυξης Γ.Κουτσούκος είναι ο δρ Κουτσούκος;

Anonymous said...

12.10 την ίδια απορία είχε και εγώ. Δυστυχώς όχι. Ο δόχτορας φαίνεται ότι θα αργήσει λίγο ακόμα να υπουργοποιηθεί.

Anonymous said...

Μήπως ο Κανελλάκης παίρνει όπιο ή άλλα ναρκωτικά;

Anonymous said...

Ίσως οι δύο πιο ηχηρές απουσίες από το νέο κυβερνητικό σχήμα είναι ο Χρήστος Πρωτόπαππας (ή Πρωτοπαππάς, κατά Μητσοτάκη) και ο Παντελής Οικονόμου που (λέει ότι) έχει τις λύσεις για να βγει η χώρα από το τέλμα, αλλά κανείς στο κόμμα του δεν τον ακούει.

Anonymous said...

http://fimotro.blogspot.com/2010/09/blog-post_7628.html

Anonymous said...

"Πάντως εμένα η Νταλάρα έτσι γυμνή που την είδα να κάνει το μπάνιο της μου άρεσε."

Αυτή η δήλωση με προβλημάτισε.

Anonymous said...

Γιά τους φανς του The Night of the Living Dead, Τα Ζόμπι είναι Χορτοφάγα και χιλιάδων συναφών δημιουργιών της έβδομης τέχνης: Zombie studies εισάγονται στο καλό παντπιστήμιο της Βαλτιμόρης. Σε αυτές, οι φοιτητές θα διδαχθούν τα πάντα γιά τους αγαπημένους τους ζωντανούς-νεκρούς αλλά και το πως η εκάστοτε ποπ κουλτούρα επηρρεάζει τα ΜΜΕ. Καταπληκτική το δίχως άλλο ιδέα, ενδεικτική του πως κινούνται οι σοβαρές χώρες που όχι μόνο δεν σύρονται πίσω από τις εξελίξεις αλλά τις υπαγορεύουν κιόλας. Η Ελλάς, με την σπάνια βιοποικιλότητα που την χαρακτηρίζει, θα ήταν νομίζω ιδανικό case study γιά το πρωτοποριακό αυτό μάθημα.

Anonymous said...

Τα πανεπιστήμια έχουν γίνει pop και δημοκρατικά - πέρα από συμβατικά και συντηρητικά ιδρύματα που διαιωνίζουν την συμβατική σκέψη.

Στη Βρετανία που οι σπουδές πια έχουν γίνει σε μεγάλο βαθμό εμπόριο (και πού δεν έχει γίνει αυτό βέβαια...), κλείνουν τμήματα Φιλολογίας, Ανθρωπολογίας, Χημείας και άλλων παρόμοιων επιστημών, για να ιδρυθούν νέα τμήματα tourism studies και... golf studies. Αναπόφευκτο. Σε μια εποχή που η ύπαρξη κάποιων (υψηλών) standards οριζόμενων "άνωθεν" θεωρείται πλέον κάτι το καταπιεστικόν για τα "θέλω" των πολλών.

Anonymous said...

Το ΙΕΚ ΑΚΜΗ διαφημίζει κάθε μέρα στην εκπομπή του ο Νίκος Χατζηνικολάου. Εκτός του ότι είναι ανάρμοστο να διαφημίζει ένας δημοσιογράφος εμπορική πραμάτια (τι κάνει επιτέλους αυτή η ΕΣΗΕΑ;), δεν ξέρει και καλά αγγλικά και πλήττει το ΙΕΚ με τον τρόπο που διαβάζει τους αγγλικούς όρους των διαφόρων τμημάτων ("ινφορμέτιον" το information κλπ).
Ο παρουσιαστής νιώθει την ανάγκη να κάνει ειδική μνεία στο τμήμα δημοσιογραφίας του συγκεκριμένου ΙΕΚ λέγοντας ότι είναι απόφοιτοί του, μεταξύ άλλων, ο Σωτήρης Δανέζης και ο Δημήτρης Οικονόμου. Αν εκεί έμαθαν τη δημοσιογραφία, ίσως έτσι μπορεί να εξηγηθεί και το επίπεδο της επαγγελματικής τους επάρκειας...

Anonymous said...

O Δανέζης ωστόσο είναι πολύ γοητευτικός άνδρας. Το σώζει έτσι
Να τα λέμε αυτά

Αστέρω said...

Εμένα παληά μου άρεσε ο Καραϊσκος. Από τους δημοσιογράφους τουλάχιστον. Ακόμα πιο παληά ήμουν ερωτευμένη με το Γιάννη Δημαρά, αυτόνα των Ρεπόρτερς. Οταν όμως είδα για πρώτα φορά το Δανέζης , όλοι αυτοί έσβησαν. Αλλο επίπεδο ο Σωτήρης βρε παιδί μου...

Anonymous said...

ΠΡΩΤΟΣ ΑΝΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΣΕ 11 ΜΗΝΕΣ.
Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΣΕ 3
ΚΑΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟΝ ΙΟΥΝΙΟ.

ΓΙΩΡΓΑΚΗΣ ΤΕΛΟΣ ΠΡΙΝ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Anonymous said...

Ο Γιάννης Δημαράς είναι τόσο δημοκράτης και σωστός, που παίρνει ποσοστό από τα επιδόματα των αποσπασμένων στο γραφείο υπαλλήλων του και το μεγαλύτερο μέρος της αμοιβής του επιστημονικού του συνεργάτη. Επίσης κατακρατά έξτρα ποσά από το προσωπικό του όταν έχει να κάνει εκλογές, για χάρη του προεκλογικού αγώνα. Για τέτοιες κορυφαίες προδιαγραφές ομιλούμε.

Anonymous said...

Ας προσπαθήσουμε να ξεχάσουμε γιά λίγο όλους αυτούς τους θλιβερούς κακομοίρηδες που καταδυναστεύουν την καθημερινότητά μας όπως ο Δημαράς. Σε ένα μπλογκ όπως αυτό που τον πρώτο λόγο έχει η εκκεντρικότης και η γραφικότης, το να μην έχουμε μιλήσει γιά την περίπτωση Sun Ra ενώπιον της οποίας οι έννοιες αυτές υποβαθμίζονται σε απλές παρονυχίδες, συνιστά παράλειψη κολοσσιαίων διαστάσεων.

Επανορθώνουμε αμέσως. Στο σαξόφωνο ο μέγας John Gilmore.

Anonymous said...

Γλυκός άνθρωπος, απαίσια μουσική

Anonymous said...

8:03, το μεγαλύτερο ποσοστό των ελλήνων βουλευτών κάνει το ίδιο. Μιλάμε για μεγάλη ξεφτίλα. Το ωραίο είναι ότι αν κάποιος επιστημονικός συνεργάτης αρνηθεί να σκάσει μέρος του μισθού του στο βουλευτή παίρνει πόδι αμέσως. Άλλωστε οι περισσότεροι υπακούνε γιατί γνωρίζουν ότι ο βουλευτής θα βρει άμεσα άλλο κομματόσκυλο διατεθειμένο να σκάσει μέρος τπου μισθού του και να τους πάρει τη θέση. Ωραίοι άνθρωποι οι βουλευτές. Αλλά τέτοιος μαλάκας που είναι ο κόσμος στη χώρα αυτή καλά να πάθει. Και εδώ που τα λέμε καλά να πάθουν και τα κομματόσκυλα οι επιστημονικοί συνεργάτες και οι αποσπασμένοι.

Anonymous said...

8.03 κ΄12.17. Μπορεί αυτό να το κάνουν πολλοί βουλευτές αλλά σε καμιά περίπτωση δεν το κάνουν όλοι.Έχω δουλέψει και εγώ ως επιστημονικός συνεργάτης σε δύο βουλευτές-υπουργούς και ποτέ δεν μου ζήτησαν χρήματα από την αμοιβή μου. Αν ο πολιτικός είναι σοβαρός , δεν μπορεί να ζητάει χρήματα από τους συμβούλους του.

Anonymous said...

Η μεγάλη τηλεοπτική επιτυχία της φετινής χρονιάς θα είναι η εκπομπή που θα κάνει η Αφροδίτη Αλ Σάλεχ στην κρατική τηλεόραση για τα φυλές της Αθήνας.
Εννοείται ότι το γεγονός ότι τυγχάνει σύμβουλος του σοβαροφανούς Βούγια κανέναν ρόλο δεν έπαιξε στην ανάθεση της μοντέρνας αυτής εκπομπής.

Anonymous said...

Σταματειστε παρακαλώ. Μεταφερθείτε νοερά στο σωτηριο 1982.. Πανευρωπαϊκοι Αθήνας.

Στα μεγαφωνα παιανιζει Μαρκόπουλος..."Ειρηνη, θέλουμε Ειρήνη"

Στο μικρόφωνο η Πρωτοψάλτη να δονεί τα πλήθη με τα ταγαρια και τα κατσαρα πρωιμα-πασοκικα μαλλια

Και τέλος Σακοραφα και Βερούλη να απαντούν με τον δικο τους τροπο στους φονιαδες των λαων και τα ευρωπαϊκα τσιράκια τους

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=10&vct=2&itmid=2665

Anonymous said...

2:48 τι σου κάναμε και μας τιμωρείς θυμίζοντάς μας την αισθητική του πρώιμου πασοκισμού? Πόσες αντοχές να έχει ένας άνθρωπος για να μπορέσει να κάνει flashback σε εκείνη την αλήστου μνήμης (και αισθητικής)εποχή των κατσαρών μαλλιών, της βάτας και της "Αλλαγής"?

Anonymous said...

Προσωπικά τον Μαρκόπουλο τον θεωρώ εξαιρετικό συνθέτη, άλλο αν συχνά κατρακυλάει στη γραφικότητα (κυρίως κατά το παρελθόν με τα αγωνιστικά, επαναστατικά κλπ.). Το "τραγούδι της ειρήνης" μουσικά πιστεύω ότι δεν μπορεί να θεωρηθεί κακό, αν και οι στίχοι βεβαίως δημιουργούν ένα θέμα σοβαρότητας. Ο Μαρκόπουλος, από την άλλη, ήταν ένας από τους ταγούς που συστηματικά κολάκευε τον Λαό, για να καταντήσουμε στο σημερινό χάλι. Θυμίζω τα "προσκυνώ τη χάρη σου Λαέ μου" και άλλα δημαγωγικά παρόμοια...

Marwood said...

Ενας γνωστός μου, του οποίου η μητέρα είναι Αγγλίς, πριν κάποια χρόνια μου έλεγε ότι όταν επισκεπτόταν τον παππού του στο Νησί(συνάγω ότι επρόκειτο για upper crust), του είχε κάνει εντύπωση η σχεδόν τελετουργική διαδικασία που τηρούσε για το κάπνισμα του πούρου, το οποίο γινόταν αυστηρά σε ειδικό δωμάτιο επενδεδυμένο με ξύλο (οξιά? οι ειδικοί του μπλογκ θα μας πουν) και φορώντας smoking jacket (βλ. και Χιου Χέφνερ). Τέτοιου τύπου δωμάτια έχω δει και εγώ σε κάποια ξενοδοχεία στο Λονδίνο.

Με άλλα λόγια, σε ένα περιβάλλον ευπρέπειας και πολιτισμού, κάθεσαι αναπαυτικά σε chesterfield πουλυθρόνες, πίνεις το σπάνιο cognac σου, φουμάρεις την πουράκλα σου φορώντας πάντα το smoking jacket, και είτε διαβάζεις κάποιον από τους βαρύτιμους τόμους της βιβλιοθήκης σου, είτε έχεις φίλους με τους οποίους κάνεις ενδιαφέρουσες και τσάλλεντζινγκ που θα έλεγε και ξέρετε ποιος, συζητήσεις.

Αυτό νομίζω ότι είναι η ουσία για τον cigar aficionado. Ολα τα παραπάνω καθώς και άλλα που ίσωςμου διαφεύγουν, πακέτο.

Άρα, πιστεύω ότι οι κανόνες που έχουν τεθεί από τέτοιου είδους ανθρώπους, για το κάπνισμα του πούρου, ακόμα και αν εμείς σήμερα δεν μπορούμε να κατανοήσουμε πλήρως τη λογική τους, υπάρχουν για κάποιο λόγο. Να το πω αλλιώς, αυτός ξέρει καλύτερα. Όπως ακριβώς πχ οι φανατικοί της coca-cola ξέρουν καλύτερα από την ίδια την εταιρεία ποια είναι η "σωστή" γεύση για το αναψυκτικό που γουστάρουν και σαμποτάρουν οποιαδήποτε παρέκκλιση από αυτήν. Ή για να το πάω πιο μακριά, αυτό που λέμε ψυχή μιας ομάδας διμορφώνεται από τους οπαδούς και όχι από τους παράγοντες ούτε καν από τους παίκτες.

Δεν ξέρω αν έγινα κατανοητός, αλλά το γεγονός ότι ο τάδε ή δείνα κουβανός αγρότης που τρίβει κατ' επάγγελμα στα μπούτια του τα φύλλα καπνού, καπνίζει το πούρο του έτσι ή αλλιώς, δεν λέει απολύτως τίποτα. Το πως το καπνίζει ο Τσέρτσιλ ή ακόμα και ο Γκρούτσο Μαρξ λέει τα πάρα πολλά.

Ήθελα να τα πω αυτά, ευχαριστώ.

Anonymous said...

Σωστή η ανάλυσή σου φίλε. Διαμορφώνεται μια παράδοση από εκείνους που καταναλώνουν ένα προϊόν ή επιδίδονται σε μια ενασχόληση (πολιτιστική, αθλητική κλπ.) που φαίνεται πολλές φορές ακατανόητη σε όσους είναι έξω από τον χορό και οι οποίοι απλώς παρατηρούν και ή κρίνουν (και επικρίνουν) ή (ακόμη πιο αστεία) προσπαθούν τυφλά να μιμηθούν, χωρίς την εμπειρία της παράδοσης. Το ίδιο συμβαίνει και με τον "αγγλομαθή" που σκιαγραφείς. Ενώ τα αγγλικά δεν είναι στην παράδοσή του (ούτε από πλευράς γλώσσας ούτε από πλευράς γενικότερης), εκείνος επιμένει σε μια μιμητική (και στην ουσία "σουσουδίστικη") χρήση της αγγλικής. Ακριβώς λοιπόν επειδή το αγγλικό δεν το έχει χωνεμένο, η χρήση του ισοδυναμεί με αυτό που ο "σοφός λαός" ονομάζει "αγγλικούρα".

Anonymous said...

πάλι πενταλεπτο ρεπορταζ του ΜΕΓΚΑ για την Πρέσβη Καλής Θελήσεως με υμνους κι αγιογραφίες για το πρόσωπό της

βρε παναγιωτο το εμπεδώσαμε
ασε πια το καθημερινο ξεσκονισμα των αφεντικών

Anonymous said...

11:43
Ξσκόνισμα των αφεντικών είχαμε σήμερα και από τον Χατζηνικολάου. Το αφεντικό του ο Κουρής απαίτησε να βγει στην ραδιοφωνική εκπομπή του όψιμου πουράκια για να διαφημίσει το καινούριο παιχνίδι του στην τηλεόραση, που αρχίζει την ερχόμενη εβδομάδα. Κατάπιε τη γλώσσα του ο Νίκος μπροστά στον χοντράνθρωπο εργοδότη.

Anonymous said...

Για το ζήτημα του smoking jacket θα μπορούσαμε να πούμε ότι με τα σημερινά μέτρα θεωρείται σίγουρα κάτι το υπερβολικό. Όχι τόσο λόγω ομοιογενοποίησης, όσο λόγω απλοποίησης: σήμερα το απλό κυριαρχεί έναντι του σύνθετου και γι αυτό άλλωστε πολλοί έχουν εδώ και κάποια χρόνια νεκρολογήσει και τη γραβάτα. Ο βρετανός δημοσιογράφος και συγγραφέας Alexander Chancellor έχει γράψει πόσο πολύ του έχει κάνει εντύπωση ότι τα τελευταία χρόνια θεωρείται δόκιμο να εμφανίζεσαι ακόμα και σε αρκετά formal βραδινές εκδηλώσεις χωρίς γραβάτα, κάτι που μέχρι πριν από λίγα χρόνια ήταν αδιανόητο. Όταν ισχύει αυτό για τη γραβάτα, δεν θα ισχύει πολύ περισσότερο για το smoking jacket; Εδώ δεν φοράει πια κανένας άνδρας ούτε καν ένα φουλάρι (με μερικές εξαιρέσεις όπως, εντελώς ενδεικτικά, o δικός μας Μιχάλης Κακογιάννης, ο βρετανός Nicolas Roeg κ.α.), θα φοράει σακκάκι καπνιστού; Και που θα το φορέσεις; Το smoking jacket προϋποθέτει και χώρους κατάλληλους, τόσο σε μέγεθος όσο και σε ποιότητα, που δεν είναι πια τόσο εύκολο να βρεθούν. Και πώς θα φορέσεις smoking jacket, όταν το φοράει με τόσο γελοίο και χυδαίο τρόπο ένας Hefner; Πάντως, έτσι κι αλλιώς, πιστεύω ότι και τότε που το smoking jacket ήταν στο φόρτε του, δεν βρισκόταν σε χρήση μόνο για να προστατεύει την κυρίως ενδυμασία από τις οσμές ή τις στάχτες, όπως γενικώς υποστηριζόταν, αλλά σε μεγάλο βαθμό για λόγους αισθητικής (ή ακόμα και πόζας). Άρεσε στους χρήστες η εικόνα τους μέσα σε αυτά τα κομψά (κυρίως βελούδινα) σακκάκια. Δεν αδικούμε βέβαια αυτή την ένδειξη δανδισμού. Ακόμη και ο καθημερινός (βαθύς μελετητής των ανθρωπίων πραγμάτων) γραφιάς Honore de Balzac δεν ήταν που αψηφούσε συχνά τα ουσιώδη της ζωής (που αποτελούσαν και υλικό για το έργο του) προκειμένου να επικεντρωθεί στo κομψό dressing gown που συνήθιζε, με τόση χάρη, να φορά;

Anonymous said...

Ιδού μια εκθεση (από ελληνες καθηγητες του εξωτερικού) αντικειμενικη, απλή και κατανοητη για το πώς φτασαμε στο οικονομικό χαλι και πώς θα βγούμε απο αυτό. Διαλύει και μερικούς μύθους (πχ του τεραστιου ελληνικού δημοσίου) το διχως αλλο προς χαρα του Καραισκου

Anonymous said...

O Γιάννης Μαρκόπουλος ήταν πολύ αστείος την εποχή τη χούντας και μετά, τότε που άνθισε το απεχθέστατο 'πολιτικό τραγούδι'. Σαν αρκούδι έκανε εκείνη την περίοδο στις παραστάσεις του, στο ίδιο κλίμα με τη Μελίνα Μερκούρη και άλλους πολιτικοποιημένους της επιφάνειας. Αργότερα μάλλον σοβάρεψε και εδώ και χρόνια δείχνει πραγματικά πολύ σοβαρός πια, αφού δεν βγαίνει καν στις γελοίες τηλεοράσεις σαν το ξεκούτη τον Μίκη Θεοδωράκη.

«Oldest ‹Older   1 – 200 of 344   Newer› Newest»