Η ταπεινή Ακράτα, μέχρι πριν από κάποια χρόνια, δεν παρήγαγε τίποτε άξιο λόγου, παρεκτός εσπεριδοειδή και ελιές. Κατάφερε, όμως, σχετικά πρόσφατα (πενήντα και βάλε χρόνια), να βγάλει από τα σπλάχνα της – αυτά τα σπλάχνα που γέννησαν πρώτης τάξεως λεμόνια και πορτοκάλια – έναν Μεγάλο· έναν άξιο άνθρωπο πανελληνίου και – γιατί όχι; - παγκοσμίου διαμετρήματος που, έκτοτε, αποτελεί το jewel in the crown της παραθαλάσσιας κωμοπόλεως (ίσως και της χώρας): τον Χάρη τον Παμπούκη (με δύο άρθρα, όπως λέμε τον Λουδοβίκο τον ΙV, τον Λεοπόλδο τον I, τον Κάρολο τον II – όπως, δηλαδή, ταιριάζει στις προδιαγραφές ενός Μεγάλου…).
Από την κακοσχεδιασμένη και άσχημη Ακράτα (με τις φτηνές πανσιόν και τα στραβοχυμένα οικήματα με τα αλουμινένια κουφώματα) ίσαμε την πρωτεύουσα ο δρόμος είναι μακρύς· αλλά και κακοτράχαλος. Όλα αυτά, βέβαια, μόνο για τους κοινούς θνητούς – όχι για έναν Χάρη Παμπούκη... Ο Χάρης έκανε την υπέρβαση και διακόρευσε την πόλη των Αθηνών. Αποφάσισε το μεγάλο πήδημα και κατέληξε νικητής και τροπαιούχος. Γιατί τα κατάφερε ο Χάρης… Και τα κατάφερε καλά… Με εφόδιο τη φιλομάθεια, ένα φυλαχτό στον κόρφο του και την ευχή της μάνας (άντε και την οσφυοκαμψία) δεν άφησε καμιά δυσκολία – κοινωνική και άλλη – να σταθεί εμπόδιο στις δυσθεώρητες (ή δυσθεώρατες (sic)– όπως λέγουν συχνά οι δημοσιογράφοι και οι πολιτικοί μας) φιλοδοξίες του. Γιατί ήταν βαθιά φιλόδοξος ο Χάρης· από μικρός. Το κύριο όπλο του – ένα πραγματικό μυδραλιοβόλο που συνέτριβε κάθε εμπόδιο στο διάβα του παθολογικά φιλόδοξου ακρατινού Χαράλαμπου – η εντυπωσιακή δεξιοτεχνία στην τέχνη της κολακείας και της δουλοπρέπειας. Κατάλαβε εγκαίρως και για τα καλά ότι μπροστά στον στόχο της ανέλιξης, η αξιοπρέπεια μπορεί να πάει περίπατο – έναν περίπατο μακρύτερο από αυτόν που έκανε ο Χάρης μικρός στα γραφικά και κακοτράχαλα δρομάκια της Ακράτας…
Πάντα αγαπούσε δύο πράγματα ο Χάρης: την εξουσία και το χρήμα (τις δύο όψεις, δηλαδή, του ιδίου νομίσματος). Και ήταν πρόθυμος να κάνει σχεδόν το οτιδήποτε – ακόμα και να κατεβάσει τα παντελόνια (τουλάχιστον μεταφορικά ομιλώντας), προκειμένου να τα κάνει κτήμα του. Στη Γαλλία, που βρέθηκε για σπουδές ο Χαράλαμπος, έβλεπε έναν νέο κόσμο – έξω από τα επαρχιώτικα μοδέλα σύμφωνα με τα οποία ανατράφηκε. Επέλεξε, μάλιστα, όχι καμιά επαρχιακή πόλη για σπουδές (συμβατή με τους στενούς του ορίζοντες ώστε να του εξασφαλίσει την αίσθηση της ασφάλειας), αλλά «την πόλη του φωτός», το Παρίσι! Οτιδήποτε άλλο, εδώ που τα λέμε, θα ήταν εξαιρετικά παράταιρο για τον Χάρη (με καταγωγή από τα Παμπουκαίικα Ακράτας)… Έβλεπε λάμψη, πολυτέλεια, φινέτσα, αλλά και φτώχεια γερή και λούμπεν καταστάσεις στο Παρίσι ο Χάρης. Πίστεψε, δικαιολογημένα, ότι τα πρώτα ήσαν γι’ αυτόν· τα δεύτερα για όλους τους άλλους, τους πολλούς…
Έκανε γερή εξάσκηση ο Χάρης για να μπορέσει να ομιλήσει τη γαλλική φαρσί και με την προφορά την σωστή. Ατέλειωτες πρόβες και μάλιστα μπροστά στον καθρέφτη, αχνοθυμούνται κάποιοι συμφοιτητές της εποχής. Συνήθιζε μάλιστα – λένε – να γράφει και σε κασετόφωνο την ομιλία του για να την ελέγχει και να την διορθώνει. Δεν τα κατάφερε... Η προφορά του στη γαλλική, παρά τις τιτάνιες προσπάθειες που κατέβαλε, παρέμεινε 100% ελληνική – κάτι που τον δυσαρεστούσε πολύ... Άλλοι ισχυρίζονται ότι, για να βάλει στο πετσί του την γαλλικότητα, κυκλοφορούσε στους παρισινούς δρόμους με κασκόλ και μπερέ σαν Γάλλος πρώτης τάξεως, σαν Γάλλος veritable…
Επισκεπτόταν συχνά και τα Café de Flοre και τα παρόμοια καφέ και μπιστρό που δόξασαν ψυχοπαθολογικές περιπτώσεις διανοουμένων όπως ο Sartre (ο δύσμορφος, μικρόσωμος και με στραβισμό διανοούμενος με τον ογκώδη ναρκισσισμό και τις ολοκληρωτικές τάσεις…). Ναι! Ο Χάρης πίστευε ότι είναι και διανοούμενος… Κάπνιζε με μανία και έπινε πολύ ποτό και καφέ ομιλώντας για υπαρξισμό – «πιθήκιζε την συμπεριφορά των αυτοχθόνων, ήταν τραγελαφικός!», θα πει, ίσως με μια δόση υπερβολής, γραφικός Έλληνας με τις ίδιες παριζιάνικες καταβολές (και ποιος, άλλωστε, Έλληνας εκείνης της εποχής στο Παρίσι δεν ήταν γραφικός· αλλά αυτό αποτελεί μια όλως άλλη, πολύ ενδιαφέρουσα πάντως, συζήτηση…).
«Μμμ!.. Πολύ καλύτερο το pastis από το ούζο... » συνήθιζε να αποφαίνεται, πλαταγίζοντας, γευσιγνωστικώ τω τρόπω, τη γλώσσα του, ο παριζιάνος πλέον Χαράλαμπος, ανάβοντας ένα ακόμη τσιγαράκι και κρατώντας το με κόπο ανάμεσα στα κιτρινισμένα από το κάπνισμα δόντια του, με τον τρόπο που έβλεπε στις γκονταρικές ταινίες που κόπιαρε στυλιστικά (α λα ελληνικά)…
Έκανε και μεταπτυχιακά ο Χάρης. Εστέφθη, μάλιστα, και διδάκτωρ. Τα μυαλά του είχαν πάρει πολύ αέρα. Το Παρίσι σίγουρα θα του ταίριαζε καλύτερα για διαμονή και καριέρα – έτσι πίστευε – αλλά η πατρίδα τον καλούσε. Έπρεπε να προσφέρει τις υπηρεσίες του – παντοιοτρόπως… Η Ελλάδα δεν πληρούσε τις προδιαγραφές του μεγαλείου του, αλλά τι να κάνεις… Η αίσθηση του καθήκοντος πρυτάνευσε… Γιατί ήταν πάντοτε και ένας καλός Έλληνας ο Χάρης…
Δεν κατάφερε να γίνει καλός δικηγόρος... Έτσι, τουλάχιστον, ισχυρίζονται όσοι είχαν επαγγελματικά πάρε-δώσε μαζί του. «Ο Χάρης έχει περισσότερο κάποιο ύφος, που θέλει να σε κάνει να πιστέψεις ότι έχει ικανότητες, ότι ξέρει τα θέματα σε βάθος. Όταν πάει όμως στο πεδίο βολής, αντί να βρει στόχο, βαράει συστηματικά στον γάμο του καραγκιόζη…», θα μας πει πρώην πελάτης του. Για να συμπληρώσει κάποια κυρία των Αθηνών που έχει συστηματικά ταλαιπωρηθεί από τις επαγγελματικές αστοχίες του: «Ο Χάρης είναι σαν κάποιον ευειδή και ευπροσήγορο τύπο που γνωρίζεις σε ένα μπαρ. Είναι όλο φρου φρου κι αρώματα… Υπόσχεται πολλά... Θέλεις να τον φέρεις στο μπουντουάρ σου. Όταν, όμως, πας στο κρεβάτι, διαπιστώνεις ότι είναι τζούφιος – ότι τα πυρά είναι άσφαιρα… Μεταφορικά μιλάμε πάντα… Δεν έχει αξία ως δικηγόρος ο Χάρης. Είναι περισσότερο ένας χαμηλών απαιτήσεων δικολάβος…»…
Στη Νομική σχολή ο Χάρης εξελέγη λέκτορας περίπου με το σπαθί του – ουδεμία αμφιβολία επ’ αυτού. Η Νομική επιστήμη είχε σίγουρα την ανάγκη του Χάρη Παμπούκη, του ακρατινού θεμιστοπόλου με τις παριζιάνικες αναφορές. Ταχεία η εξέλιξή του – πάντα στη βάση της αξιοκρατίας. Έγινε τακτικός καθηγητής άμα τη επιστροφή του σοσιαλισμού (σε version Γιώργου αυτή τη φορά) στην εξουσία. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι ο καθηγητής πλέον Χάρης εστερείτο των απαιτούμενων προσόντων (δημοσιεύσεων κ.α.) προκειμένου να μπορέσει να εξελιχθεί ακαδημαϊκώς. Ακόμη και έτσι, όμως, να είναι, μπορούμε να μένουμε σε τέτοιες τυπικές λεπτομέρειες και να μην βλέπουμε την ουσία; Και η ουσία είναι ότι ο Χάρης κοσμούσε τη Νομική σχολή. Ήταν (και παραμένει) ένα σπουδαίο, ένα πολύ δυνατό, μυαλό… Η Νομική Επιστήμη και η Νομική Αθηνών τον είχε, χωρίς αμφιβολία, ανάγκη. Δεν θέλησε όμως να κάτσει στα (νομικά) αβγά του ο Χάρης. Το σαράκι της πολιτικής κατέτρωγε την φιλόδοξη (και παριζιάνικη) ψυχή του.... Ίσως γι΄ αυτό δεν διακρίθηκε ιδιαίτερα ακαδημαϊκώς. Ήθελε μια πολιτική διέξοδο, ένα αποκούμπι. Το βρήκε στο πρόσωπο του Γιώργου Παπανδρέου (τύχη βουνό δηλαδή…).
Ο ίδιος διαδίδει ότι είναι ο μόνος που μπορεί να αποκρυπτογραφήσει τη σκέψη του Γιώργου-Τζέφρυ. Αν είναι έτσι, πρόκειται, αναμφίβολα, για κάτι το σπουδαίο. Χρειάζεται, το δίχως άλλο, μεγάλες ικανότητες για να αποκρυπτογραφήσεις το κενό… Η παμπούκειος στρατηγική για αναρρίχηση είναι κατά βάσιν απλή. Ο καθείς μπορεί να την εφαρμόσει – υπό μία προϋπόθεση: την μειωμένη αξιοπρέπεια… Έτσι ο Χάρης έγλειφε πατόκορφα όλο το σύστημα του Γιώργου: όχι μόνον τον ίδιον, αλλά και τη σύζυγό του Άντα και τη μητέρα του Μάργκαρετ· αλλά και τον μουντρούχο αδελφό Νίκο, καθώς και όποιον άλλον μπορούσε να του φανεί χρήσιμος. Και ποτέ του δεν άρθρωνε αντίθετη φωνή...
Γι΄ αυτό και υπήρξε και με ήλιο και με χιόνια στην αυλή του Γιώργου, διατηρώντας τη θέση του, σε αντίθεση, λ.χ., με τον άλλο μυστικοσύμβουλο, Νίκο Κοτζιά, ο οποίος έλεγε την άποψή του και γι΄ αυτό, συχνά-πυκνά, έβλεπε την παπανδρεϊκή πόρτα από την έξω πλευρά (αν και η πρόσφατη, και μάλλον οριστική, εκπαραθύρωσή του δεν σχετίζεται με ιδεολογικοπολιτικές διαφωνίες, αλλά με το γιατί δεν έγινε ο ίδιος υπουργός Εξωτερικών αντί του πηγαίου αυτού κωμικού ταλέντου που ακούει στο όνομα Δρούτσας...). «Ό,τι πει ο Γιώργος» – αυτό ήταν το motto του ματαιόδοξου νομικού από την περίοδο που βρέθηκε κοντά του, όταν ο Γιώργος ήταν αναπληρωτής υπουργός εξωτερικών. «Ο Χάρης», θα μας εκμυστηρευθεί άνθρωπος που βρισκόταν πολύ κοντά στον Παπανδρέου εκείνη την εποχή, «ήταν ένας κανονικός yes man. Ουδέποτε θα τον έβλεπες να λέει κάτι δυσάρεστο στον Γιώργο. Ο Βαλλιανάτος, ας πούμε, που ήταν σύμβουλος εκείνη την εποχή, ήταν πιο αξιοπρεπής. Εξέφραζε ενίοτε και την αντίθεσή του. Ο Χάρης ποτέ. Μάλιστα, είχε την τάση να μαζεύει όλους τους συνεργάτες του Γιώργου γύρω από ένα τραπέζι και να παριστάνει τον βασιλικότερο του βασιλέως. "GAP!" φώναζε… "Να κάνουμε τον GAP πρωθυπουργό!" ούρλιαζε, χτυπώντας μάλιστα και τη γροθιά στο τραπέζι». Η σεμνότητα του Χάρη έτρεχε από τα μπατζάκια: «Όπως ο George Stephanopoulos καθοδηγεί τον Clinton και ουσιαστικά κυβερνά την Αμερική από ένα γραφειάκι 3Χ3, έτσι και εγώ από τα παρασκήνια καθοδηγώ τον Γιώργο και θα κυβερνήσω μια μέρα την Ελλάδα», συνήθιζε να λέει σε στενούς του φίλους, μεταξύ άλλων και για να δικαιολογηθεί για το λιλιπούτειο γραφειάκι στο οποίο τον είχε τοποθετήσει το αφεντικό του. Η γελοιότητα της φιλογεωργοπαπανδρεϊκής παραστάσεως μόνον με την γελοιότητα του άλλου βαλέ του Γιώργου τα χρόνια εκείνα τα παλιά μπορούσε να συγκριθεί, του δημοσιογράφου Γιώργου Λακόπουλου. Ο οποίος, σε όλους τους τόνους, έλεγε στις σχετικές συναντήσεις: «Ο ΓΑΠ θα σκίσει! Θα ρίξουμε 200 εκατομμύρια (δραχμές τότε – και ήταν πολλά λεφτά…) και ο Γιώργος θα εκλεγεί πρώτος! Θα τους πάρουμε τα σώβρακα!»… Τελικά, τα μόνα εσώβρακα που επάρθησαν τότε ήσαν του Λακόπουλου, αφού εξωπετάχθη κλωτσηδόν από το παπανδρεϊκό επιτελείο. (Παρεμπιπτόντως, ο Γιώργος δεν ήθελε κοντά του τον Λακόπουλο και για κοινωνικούς λόγους· τον θεωρούσε… αφόρητα «λαϊκό»…). Εννοείται ότι οι σοβαρότεροι εκ των παρισταμένων (όσο σοβαροί, τέλος πάντων, μπορεί να είναι κάποιοι που αποτελούν συνεργάτες του Γιώργου) μετά βίας συγκρατούσαν τα γέλια τους με τα καραγκιοζίστικα καμώματα του Χάρη…
Ο Χάρης το παίζει· και το παίζει δυνατά… Ας μην δημιουργηθούν όμως ανοίκειοι βλεννώδεις συνειρμοί... Όταν λέμε ότι ο Χάρης «το παίζει», εννοούμε ότι υιοθετεί πόζα· ότι είναι επιτηδευμένος. Προσποιείται τον σπουδαίο, τον απαραίτητο, τον δημοφιλή, τον ικανό…
Ο Χάρης είναι επηρμένος άνθρωπος. Υπερφίαλος. Έχει πολύ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του. Και αναπόφευκτα η κατάληξη είναι η χονδρή καζούρα· ο χλευασμός. Ο κύκλος του ακρατινού νομομαθούς, χλευάζει συνεχώς τον Χάρη πίσω από την πλάτη του… Γιατί έχει την τάση να λέγει συνεχώς ψέματα. Διηγείται ψευδή γεγονότα, φανταστικές ιστορίες – επιδίδεται σε χονδροειδέστατες επινοήσεις. Με επίκεντρο πάντα τον εαυτό του. Και γύρω του, περίπου ως ντεκόρ, ένα σωρό σπουδαίους της διεθνούς πολιτικής. Οι οποίοι, όλως συμπτωματικώς, θαυμάζουν τον Χάρη (ίσως και χωρίς να τo ξέρουν…). Ο ένας τον συμβουλεύεται, ο άλλος δεν κοιμάται αν δεν του πει μια (τηλεφωνική) καληνύχτα και πάει λέγοντας… Έτσι, τουλάχιστον, λέει ο Χάρης... Ο Χάρης είναι λιτός. Ευτυχώς που ισχύει κάτι τέτοιο. Διαφορετικά, πολλά θα μπορούσαμε να βάλουμε στο μυαλό μας για τις τωρινές του δράσεις. Γνωρίζουμε, όμως, ότι πρόκειται για έναν ανιδιοτελή άνθρωπο, για έναν καλό Έλληνα… Επομένως, η δημόσια δράση του πρέπει, χωρίς αμφιβολία, να θεωρείται προσφορά προς το δημόσιο – pro bono publico…
Ο Χάρης, εξόν όλων των ανωτέρω, διακρίνεται και για κάτι ακόμη. Μοιράζεται ένα κοινό χαρακτηριστικό με τον τηλεπαρουσιαστή Χατζηνικολάου: νομίζει και αυτός ότι έχει χιούμορ! Ο Χάρης, μάλιστα, αποπειράται συχνά κάποια χωρατά στις παρέες, ενώ η συνήθης κατάληξη είναι να γελά μόνος του, γεμάτος αυταρέσκεια, με τον θώρακα να κουνιέται σαν έμβολο πάνω-κάτω, με το κάτω χείλος του στόματος εκνευριστικά προτεταμένο και… πιτσιλώντας με σάλια όποιον τυχερό τύχει να βρίσκεται πλησίον του… Επιπλέον, ο ακρατινός υπουργός έχει και μια βαθύτατα αντιαισθητική συνήθεια. Συχνά σκαλίζει με το χέρι τη μύτη του! Αυτόπτες μάρτυρες, μάλιστα, ισχυρίζονται ότι, μετά την «ανασκαφή», το δάκτυλο κατευθύνεται ενστικτωδώς, αυθωρεί και παραχρήμα, προς… το στόμα! Θεωρούμε, πάντως, μάλλον υπερβολική μια τέτοια αιτίαση για έναν τόσο κομψό άνδρα με παριζιάνικη πατίνα και δεν την υιοθετούμε…
Πάντως, τώρα, ο Χάρης - Κρι-θα-ρά-κης έχει φούριες, αφού έχει αναλάβει δουλειές με φούντες. Ανέλαβε, μετά και τον τελευταίο ανασχηματισμό, πλασιέ· πλασιέ περίεργων επενδύσεων, καλλιεργώντας ενδεχομένως (όπως πολλοί υποστηρίζουν) το έδαφος για νέες μελλοντικές εξεταστικές επιτροπές... Το πιο πρόσφατο κατόρθωμά του, το ναυάγιο της επένδυσης στον Αστακό. Και είχε επενδύσει τόσα σε αυτή την υπόθεση ο Χάρης «fast track» Παμπούκης... Πολλές οι προσδοκίες για χρήμα με ουρά (για το δημόσιο πάντα), αλλά τα θαλάσσωσε τελικά κι εκεί ο γκαφαδόρος Χαράλαμπος...
Η δουλειά του εθνικού πλασιέ έχει πολύ λάντζα, τρεχάλα και ιδρώτα. Ίσως γι’ αυτό κάποιος συνομιλητής του Χάρη μάς πληροφόρησε ότι, πρόσφατα, το λευκό υποκάμισο του υπουργού παρουσίαζε μια ανεπαίσθητη… σκουρότητα στο κολάρο, εκεί που συνδέεται με τον λαιμό... Εντοπίστηκε, επίσης, μια αρκετά ευμεγέθης λαδιά δεξιά, στο ύψος του στήθους (να’ταν άραγε από κανένα μεζεδάκι;..).
Εδώ που τα λέμε, πού καιρός για καθαριότητα με τόσες ευθύνες... Δύσκολοι οι καιροί για κυβερνητικούς ρεκλαματζήδες πλασιέ με κατάμαυρα βαμμένα μαλλιά…
614 comments:
«Oldest ‹Older 401 – 600 of 614 Newer› Newest»Καλά, ναι, στον Κουραδοκόφτη τον είχε διαλύσει ο Πετρόπουλος. Και του την είχαν πέσει τότε κάτι ορθόδοξοι κομμουνιστές, και μίλαγαν για κάτι λεφτά που είχε πάρει από το ίδρυμα Φορντ και άλλα τέτοια να' χουμε να λέμε.
Καλά, φωλιά ταγματασφαλιτών είναι αυτό το μπλογκ; Τι είναι αυτά που λετε ρε για τη μεγαλύτερη μορφή της αντίστασης; Δε ντρέπεστε λίγο;
Ποιά αντίσταση ρε φίλε; κάνε μας την χάρη βραδιάτικο.
Δηλαδή εδώ κάποιοι αμφισβητούν και τον Χαριτόπουλο που έγραφε επί χρόνια το πληρέστερο βιβλίο για τον Άρη καθώς και ολόκληρη την Ιστορία.
Η μεγάλη πλάκα είναι ότι όταν ο Πτερόπουλος έγραφε τον Κουραδοκόφτη συνεργαζόταν με την Ελευθεροτυπία η οποία βεβαίως άσκησε λογοκρισία στα εδάφια που αναφερόντουσαν στον χοντρομπαλά Αρη γιά να μην στενοχωρήσει το κοινό της.
Και ο Χαριτόπουλος πάντως μεγάλη μορφή. Ο κλασικός ο μαλάκας ο Ελληνας.
Οσο γιά τον Βελόπουλο, θα του πήγαινε έτσι που ντύνεται να κάνει τον αυτοφωράκια ή άντε τον υπεύθυνο "δημοσίων σχέσεων" σε κανένα μαγαζί στο Μπουρνάζι.
Πραγματικά αναρωτιέμαι, αυτός ο χαριτόπουλος πόσο μπούρδας είναι, πόσο μπούρδας μπορεί να είναι κάποιος δηλαδή, ήμαρτον ρε
12:53 ακριβώς όπως τα λες είναι. Μήπως θες και συ μία κάρτα κινητού των 10 ευρώ σαν τον άλλο χθες;
O Χαριτόπουλος είχε αγοράσει και jaguar παρακαλώ στην τότε σύζυγό του Μαλβίνα Κάραλη, παράλληλα με τα χαστούκια στα οποία την τάραζε (και της άρεσε κιόλας).
Γιά κοιτάτε ρε έναν άντρα που πήγε και ερωτεύτηκα η μακαρίτισσα η Μαλβίνα. Ο οποίος την εξευτέλιζε κιόλας, την έβαζε να περπατάει στα 4, τα γράφει σε ένα βιβλίο του το ζώον. Γυναίκες σου λέει μετά.
Γράφει ο Στ. Κασιμάτης στην Καθημερινή για τον Παμπούκη:
Μπορεί το βαρύ κρύωμα να δυσκολεύει το κάπνισμα, αλλά, επειδή σε κρατάει υπό περιορισμό στο σπίτι, σου δίνει την πολυτέλεια του ελεύθερου χρόνου για να διαβάσεις κάτι παραπάνω από τα συνήθη. Τις δύο ημέρες, λοιπόν, που έλειψα από τη στήλη διάβασα τη βιογραφία του Σούμπερτ από τον Κρίστοφερ Γκιμπς, στην υποδειγματική ελληνική έκδοση της «Λέσχης του Δίσκου». Βρήκα, εκεί, κάτι το οποίο νομίζω ότι ίσως το βρείτε ενδιαφέρον. Οταν οι φίλοι του Σούμπερτ τού έλεγαν ότι έβρισκαν τα τραγούδια του «Χειμωνιάτικου Ταξιδιού» σκοτεινά, εκείνος υπερασπιζόταν το έργο της καλλιτεχνικής ωριμότητάς του: «Εμένα μου αρέσουν περισσότερο από τα άλλα. Στο τέλος, θα αρέσουν και σε εσάς», είπε σε μια τέτοια περίπτωση. Μάλιστα ο Γκιμπς αναφέρει και το σχετικό παράδειγμα του Μπετόβεν, καλλιτεχνικού πατέρα του Σούμπερτ, στον οποίο καταλόγιζαν ότι τα τελευταία χρόνια της ζωής του είχε αποκοπεί από τα γούστα του κοινού της εποχής. Ο ίδιος όμως ήταν σίγουρος για την αξία τους. Ετσι, όταν του είπαν ότι ένα από τα τελευταία κουαρτέτα του δεν άρεσε στους μουσικόφιλους, ο δημιουργός του είπε: «Κάποια μέρα θα αρέσει».
Δεν τολμώ να προβλέψω αν κάποια μέρα θα αρέσει σε όλους μας ότι ματαιώθηκε η επένδυση του Κατάρ στον Αστακό. (Κάτι το οποίο δεν μπορούμε να αποκλείσουμε αν λάβουμε υπ’ όψιν ότι οι επικριτές της επένδυσης επεσήμαιναν εξ αρχής τους περιβαλλοντικούς κινδύνους.) Μπορεί, επίσης, ο φέρων την ευθύνη για τις υψηλές προσδοκίες που καλλιεργήθηκαν στην κοινή γνώμη, δηλαδή ο υπουργός Επικρατείας για τις μεγάλες επενδύσεις Χάρης Παμπούκης, να καταγγέλλει οργισμένος ότι η κυβέρνηση «παρασύρθηκε» από επενδυτές οι οποίοι στερούντο σοβαρότητος. (Αλλά, οπωσδήποτε, δεν το εννοούσε με τον τρόπο που του αποδίδεται ότι το είπε, διότι ένα παιδάκι μπορεί να «παρασυρθεί» από έναν κακό άνθρωπο στο Ιντερνετ, όχι όμως μία ολόκληρη κυβέρνηση...)
Μπορώ, ωστόσο, να σας βεβαιώσω ότι ο Χάρης πιστεύει ακραδάντως στην αξία του έργου του γενικώς. Κατά πληροφορίες μου, δε, εις πείσμα όσων σπεύδουν τώρα να τον κατασπαράξουν εξ αφορμής του φιάσκου στον Αστακό, προειδοποιεί για το magnum opus που ετοιμάζει! Σας μεταφέρω τους τρομερούς λόγους που του αποδίδονται: «Τώρα όμως δεν ξέρετε τι έρχεται. Ερχεται το fast track 3! Ερχεται ο μετροπόντικας κατά της γραφειοκρατίας». Περισσότερα προσεχώς. Επί του παρόντος, σας παρακαλώ να αρκεσθείτε σε αυτό που μας διδάσκει η μελέτη των μεγάλων δημιουργών. Ο, τι ισχύει για τον Μπετόβεν και τον Σούμπερτ ισχύει και για τον Χάρη: οι μεγάλοι δημιουργοί δουλεύουν για το μέλλον...
Οσοι αμφισβητούν την επάρκεια του Χαριτόπουλου ως ιστορικού δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Ο Χαριτόπουλος είναι δευτερανηψιός του Σερ Μπάζιλ Λίντελ Χαρτ, η ομοιότης των επωνύμων εξ άλλου είναι φως φανάρι.
Ο Χαριτόπουλος είναι φίλος του παλαιού Πασόκ. Ανδρέας Παπανδρέου, Κρητικός, Βερυβάκης, Νίκος Κουρής, Λιβάνης, αυτοί είναι οι πολιτικοί με τους οποίους συμπορεύεται στα εθνικά θέματα.
1:04, αν ισχύει η θεωρία του θα έπρεπε να ονομάζεται Χαρτόπουλος.
Ότι και να λέτε, την περίοδο της αντίστασης αλλά και μέχρι σήμερα, δεν υπήρξε μεγαλύτερη αντιστασιακή φυσιογνωμία από την Άρη. Βέβαια μετά ακολούθησαν Παναγούλης, Τάσος Μήνης, Σαρτζετάκης και άλλες προσωπικότητες του δημοκρατικού χώρου.
Για ένα ιώτα θα τα χαλάσωμε;
για κοιτα φιλους που εχει πετροπουλος
Πάει, αυτό ήταν. Κλήρωσε. Η σημερινή κάρτα των 10 ευρώ πάει στον 1:09. Την κέρδισε επάξια.
ΤΩΡΑ ΟΙ ΛΑΠΑΔΕΣ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΜΑΣ ΒΑΖΟΥΝ ΣΕ ΔΙΛΗΜΜΑ Η ΕΜΕΙΣ Η Ο ΣΑΜΑΡΑΣ ΚΑΙ Η ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ.
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΑΣ ΑΠΟ ΤΩΡΑ ΓΙΩΡΓΟ ΠΑΠΝΔΡΕΟΥ;;;
ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΑΛΛΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ.
Ο ΛΑΟΣ ΣΑΣ ΕΔΩΣΕ 4ΕΤΗ ΕΝΤΟΛΗ ΤΑ ΚΩΛΟΤΡΥΠΟΣΦΥΡΙΓΜΑΤΑ ΠΟΥΛΑΤΑ ΑΛΛΟΥ.
ΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΚΑΝΤΗΝ ΑΠΟ ΤΩΡΑ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ.
ΟΙ ΛΑΠΑΔΕΣ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΒΛΑΠΤΟΥΝ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ.
Tι έπαθες τέτοια ώρα βρε Ξυνόγαλε;
Και ο Δόκτωρ Μικρούλης (ή Kucukος) είναι ηρωϊκή δημοκρατική μορφή
Αμφισβητεί κανείς ότι Άρης, Αλέκος Παναγούλης, Αναστάσιος Μήνης (που τον διέλυσαν στα βασανιστήρια) και Χρήστος Σαρτζετάκης (ως δικαστικός) αποτέλεσαν μεγάλες μορφές της δημοκρατικής παράταξης;
Γιά τον Κλάρα τα είπαμε, μην τα ξαναλέμε, ο Σαρτζ έδρασε ως τυπολάτρης δικαστικός και μετά οδηγήθηκε σε τέτοιες σφάιρες γραφικότητας που το κατόρθωμά του επισκιάστηκε, ο Παναγούλης δεν πρόλαβε να γίνει τόσο γραφικός λογω του τροχαίου αλλά προς τα εκεί πήγαινε και αυτός, ειδικά μετά που έμπλεξε με την υπεργραφική Φαλάτσι. Ο μόνος συνεπής (και αυτό νομίζω μετράει τελικά) ήταν ο Μήνης.
http://themataistorias.pblogs.gr/
Μπράβο του για την προσπάθεια. Ενδιαφέρον φαίνεται
Θες να πεις φίλε ότι δεν ήταν πίσω από το τροχαίο του Παναγούλη οι αμερκάνοι και οι εβραίοι;
Εγώ νομίζω ότι πίσω από όλα ήταν οι Εβραίοι. Συγκεκριμένα ο Σολομών που τραγουδάει το βιζολαβιζο
Συμφωνώ πως η Βίκυ ήταν πολύ όμορφο κορίτσι και είχε και κάτι το έκφυλο που με αναστάτωσε όταν είδα το βίντεο. Θα ήθελα να δω και όλόσωμες φωτογραφίες από την εποχή εκείνη για να κάνω σύγκριση με το σήμερα.
Επίσης να προσθέσω ότι βρίσκω της φωτογραφίες της Όλγας που ανεβάζει ο Μπριγιαντίνης ιδιαίτερα αισθησιακές.
Η Φαλάτσι είχε χαρακτηρίσει τον Αλέκο Παναγούλη ως άσχημο. Και κάποιος συγγενής της, σε μια συνέντευξη που είχα δει στον Χαρδαβέλα σχετικά με το θέμα μιας ταινίας που πρόκειται να γυριστεί με θέμα το ζεύγος, χαρακτήρισε τον Παναγούλη άσχημο και με πολύ περίεργη χρήση της ξένης γλώσσας. Τόσο περίεργη που προκαλούσε το γέλιο.
Βίκυ εν έτει 1992 παίρνει συνέντευξη από Ρουβά. Πολύ όμορφη η Βίκυ ακόμα και άριστη χειρίστρια του λόγου:
http://www.youtube.com/watch?v=Gb8HxIQDVf0
ωραίος φιλελεύθερος ο Τατούλης, με δύο αργομισθίες. Φτου ξεφτίλες
Η προχθεσινή "διακαναλική" ήταν μία μαλακία και μισή και όχι μόνο λόγω περιεχομένου. Ηταν ένας εκβιασμός διά της κατάχρησεως του Μέσου. Γιά τον ίδιο λόγο ακριβώς γίνονται οι διαδηλώσεις, γιά να προβληθούν στην τηλεόραση. Ανευ τηλεοράσεως δεν θα υπήρχαν διαδηλώσεις. Είναι ένα γεγονός που λαμβάνει χώρα γιά να προβληθεί, ένα μη-γεγονός. Ο Γιωργάκης το πήγε ένα βήμα παραπέρα, έστησε ένα μη-γεγονός καταχρώμενος το Μέσο, το βάφτισε συνέντευξη και καθάρισε. Ενα δεκάλεπτο address to the nation θα ήταν επικοινωνιακά απείρως πιό αποτελασματικό γιά να προσπαθήσει να περάσει τον βλακώδη εκβιασμό του. Αλλά, Γιωργάκης είναι αυτός.
To καλύτερο trash της ελληνικής τηλεόρασης αυτή την ώρα: Οικογενειακές Ιστορίες. Δεν έχει ξαναγίνει. Πραγματικά. Έχω μείνει άφωνος
Αλλο Ρέμος και άλλο Σαν Ρέμος που έλεγε και η Πέπη (του εικοσάρικου)
http://sarotiko.blogspot.com/2010/10/blog-post_2434.html
Κάτι που θα ενδιαφέρει σίγουρα τον ΚΑραϊσκο: http://tinyurl.com/3ae2p69
Σχετικά με τον συμπολίτη του Καραϊσκου ο οποίος είχε τετ-α-τετ (όχι τρυφερό) με σχολιαστή του παρόντος αλλά και άλλων μπλογκς, έχω να πω ότι διημείφθη πάνω κάτω ο εξής διάλογος:
Σχολιαστής- Ρε φίλε μπας και γνωρίζεις τον Καραϊσκο;
Φίλος Καραϊσκου- Μα ναι, στην μικρή μας πόλη εξάλλου και ποιος δεν γελ... εεε γνωρίζει τον Καραϊσκο. Αλλωστε εδώ στην Αθήνα που μένω τώρα, περνάω συχνά από εκεί που δουλεύει και τον βλέπω.
Σ- Και τι έχεις να πεις για τη νέα επαγγελματική του ενασχόληση;
ΦΚ-Νομίζω ότι βρήκε επιτέλους το επάγγελμα που του ταιριάζει.
Σ- Τι εννοείς;
Φ(?)Κ- Ε μα τι να εννοώ, ότι έγινε επιτέλους ένας μπ....
Και εδώ προσέθεσε το επίθετο που έχει συνδεθεί με τη μεγάλη κινηματογραφική επιτυχία του αξέχαστου Κώστα Χατζηχρήστου.
μπαρμαν;
μπουζουκτσης;
μπετατζης;
Απρόβλεπτες οικογενειακές ιστορίες που θα προκαλέσουν αίσθηση.
Κρυμμένα μυστικά που έρχονται στο φως και ταράσσουν τις ισορροπίες.
Έντονα συναισθήματα, δυνατές συγκρούσεις.
Πόσο έτοιμη είναι μια οικογένεια να κοιτάξει την αλήθεια κατάματα;
Τι θα κάνει για να κρατηθεί ενωμένη μετά από τις αποκαλύψεις;
μπλουζιστας;
μπούτιας (μίστερ);
μπαρμπα μπεν;
μπακιρτζης; αυτό πρεπει ναναι, δεν ειχε γραψει κατι για μπακιρια; θα ειναι εμπειροτεχνης.
μπανιστιρτζης παιζει; ας πει καποιος που τον γνωριζει
http://fimotro.blogspot.com/2010/10/blog-post_1609.html
τουλάχιστον ο καραίσκος θα τη γλίτωνε
μπαοκτζης μηπως;
μπανιστιρτζής;
Πιστεύω πως η Βίκυ έβγαζε κάτι το πολύ αισθησιακό και ερωτικό. Παρά το γεγονός ότι μπαίνεις στον πειρασμό να τη χαρακτηρίσεις εμφανισιακά μέτρια, με το που θα αρχίσει να μιλάει σου δημιουργεί μία έντονη επιθυμία. Αναρωτιέμαι αν διατηρείται ακόμα, όπως πχ η Ανί Ζιραντό στην ταινία the piano teacher.
Ο μπριγιαντινης την ειδε Κύπριος αδελφός και μας πληροφορεί γιά τοΝ περιβάλλον του Σαμαρά σε μία ανάρτηση με ενδιαφέρον
http://fimotro.blogspot.com/2010/10/blog-post_3038.html
μπ...
καραισκο κανε νιαου ρε να σου δωκω μια ρεγγα
Aυτός ο μιχελάκης είναι πραγματικά βλαξ. απίστευτα πράγματα πως κατι τέτοιοι φελλοί επιπλέουν και οι καραίσκοι χάνονται
εξαιρετικος σημερινος κασιματης κανει και μνεια στον εμφυλιο που μας απασχολησε χθες
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_27/10/2010_420228
Γιατί το λες αυτό; Τι εννοείς χάθηκε; Μα ο φίλος του δεν είπε ότι κάνει επιτέλους αυτό που του ταιριάζει; Δε νομίζω ότι έχεις δίκιο φίλε.
Θα συμφωνήσω απόλυτα με τον 7:59. Η Βίκυ μπορεί να μην είναι Αλεξανδράτου, αλλά όποιος την βρίσκει με Αλεξανδράτου μπορεί άνετα να βολευτεί με μία πλαστική κούκλα, η τεχνολογία έχει κάνει μεγάλα άλματα στον τομέα. Η Βίκυ ανήκει σε εκείνη την κατηγορία γυναικών που αρέσκονται να παίζουν με το μυαλό του αντικείμενου του πόθου τους (προϋποθέτει ευφυία αυτό, τουλάχιστον συναισθηματική) δημιουργώντας αφόρητη πολλές φορές επιθυμία στο δυστυχές θύμα αν δεν είναι κάποιου βεληνεκούς. Αν προσθέσουμε στα ανωτέρω και την τσαχπινιά που είδαμε στο βίντειο του 3 στον Αέρα έχουμε έναν ακαταμάχητο συνδυασμό που μπορεί κάλλιστα να αποδοθεί με μία και μόνον λέξη: καύλα...
Σκόνη έκανε τον γελοίο Γγκιουλέκα ο Πρετεντέρης με αφορμή τις δηλώσεις Ανθιμου. Επί της αρχής είχε δίκιο. Οταν βγαίνει ένας εξωθεσμικός παπάς και λέει ότι σε έναν θεσμικό υποψήφιο ότι η εκκλησία δεν θα τον αφήσει να εκλεγεί και ο ανθυποψήφιός του δεν το καταδικάζει, πάμε σε ιρανικές καταστάσεις.
Θυμάμαι ακόμα με ρίγη εκείνη τη φωτογραφία στο Ηρώδειο (αν θυμάμαι καλά), τέτοιος τολμηρός ερωτισμός δε μπορούσε να περάσει απαρατήρητος.
http://tinyurl.com/3aj87ac
Βαψ μπές σο μεηλ της Παπαδοπουλου να δεις τι έγινε
Μυστηριώδης ο Καραϊσκος, μας κρατά σε αγωνία...
Ο καημένος ο μπριγαντνάκιας δεν περνάει μέρα χωρίς να επιβεβαιώνει το κόμπλεξ μειονεξίας που έχει με τον-κατα τ'άλλα σκατόψυχο-ακριβοπληρωμένο τηλεσχολιαστή Γιάννη Πρετεντέρη. Α ρε Γιάννη...
Μια πόλη μόνο μπορεί να κοντράρει επάξια τη Σαλονίκη σε επίπεδο παπαριάς.Πόντο πόντο συνάγωνίζονται σε αφασία,χαυνωση και μεγαλοιδεατισμό:Πειραιεύς...
Ομορφη πόλη ο Πειραιάς.Αμφιβάλλω αν υπάρχει άλλη πόλη στον κόσμο που να πηγαίνεις, μονο και μόνο για να φύγεις και μαλιστα οσο πιο γρήγορα γίνεται.
Kαι οι Πειραιώτες;Καρφί δεν τους καίγεται.Το μόνο καμάρι της πόλης είναι ο Ολυμπιακός.Ελενιτ,φουγάρα,πρεζα,
ξοφλημένοι μουτσοκαμαρότοι και μαουνιέρηδες,αποθήκες γιομάτες ποντίκια.Να κερδίζει ο Θρύλος και ας φθάσει το σκατό μέχρι το λαιμό μας.Καλη ωρα σαν τους Σαλονικιούς.Τσοχατζόπουλοι,Ανθιμοι
,Ζουρλάριδες,Παπαγεωργόπουλοι,
Κανάκηδες,Αγαμοι Θυται.Για να γίνεις μούρη στο Θερμαικό πρεπει να κάνεις γούστα και να βρίζεις τους Μακεδόνες της Πρώην.
Στον Πειραιά για να κάνεις καρριέρα πρέπει να πηγαίνεις στο Καραισκάκη με το κασκόλ.
Κλείνω με ενα βιωμα:Φεύγουμε απο το γήπεδο της Πατρας μετα απο ματς Ολυμπιακός-Αρης-τελικός κυπέλλου.Ακουω πίσω μου,αλλα σε απόσταση, εναν άνθρωπο να φωνάζει "πω πω τι πήγαμε να πάθουμε,άργησε να πάρει μπρός η ομάδα μπλα μπλα μπλα".Ακουγόταν πιο πολύ απ όλο αυτό το συρφετό που δεν είναι και της Γαλλίκης-δεν ομιλεί σιγανόφωνα.Γυρίζω μαζί με άλλους περίεργους και βλέπω το Μαντούβαλο.
Πολύ ερωτική και αυτή η φωτογραφία αλλά άλλη είχα στο μυαλό μου.
Σίγουρα θα προτιμούσα τη Βίκυ από την Αλεξανδράτου, αλλά και από την Ιωάννα και πιθανότατα και τη Μαριλί.
Πράγματι οι πειραιώτες είναι πολύ γραφικοί. Αλλά και οι πειραιώτισες γκόμενες δεν πάνε πίσω. Πολύ ψωνισμένες και φαντασμένες. Τους έχει μείνει από την εποχή της τρούμπας.
της τουμπας
Κάνουνε και τούμπες οι πειραιώτισες άμα δουν τίποτε μωβ χαρτάκια. Αν και εδώ που τα λέμε οι περισσότερες greek gold diggers έτσι κάνουν.
Θυμάμαι μια ψιλοάσχημη πειραιώτισα που έβγαζε στο κλαμπ φωτογραφίες με ένα μωβ που ποιός ξέρει από που είχε βρει για να τις ανεβάσει στο facebook να ζηλέψουν οι φίλες της.
Πάντως οι πειραιώτισες θυμίζουν και κάτι από μελίνα.
Καλά ο Παμπούκης τα βάφει σίγουρα. Ο ετερος μεγάλος πολιτικός άνδρας αυτης της Κυβέρνησης ο Παπακωνσταντίνου τα βάφει;
Μάλλον τα βάφει και ο Παπακωνσταντίνου.
Πολύ ωραίο το κλάσιμο Χριστοφοράκου στους αδέκαστους βουλευτές-χατζατζάρηδες. Πήγε ο μπουχέσας ο Αϊβαλιώτης που λαμβάνει κούτες τα παστέλια στο κυνοβούλιο (μάλιστα ένα του είχε κάτσει στον λαιμό πρόσφατα) να παραστήσει τον ανακριτή. Που πας ρε Philip Marlowe! Μόνο δονητές Siemens δεν είχε δωρίσει ο μεσάζων Χριστοφοράκος σε όλες αυτές τις φαγάνες (μολονότι θα έπρεπε).
http://fimotro.blogspot.com/2010/10/blog-post_803.html
Κατραϊσκο τι θα γίνει, θα μας πεις τι έγινε με τα μπούρα;
γιορτάζει τη νίκη του Ιωάννου Μεταξά εναντίον του φασισμού ο καραίσκος;
Λοχαγός Πιρελι
Όχι βέβαια. Γιορτάζει τη νίκη του λαού κατά του φασισμού. Έχει κρεμάσει και σφυροδρέπανο στο μπαλκόνι μαζί με κονσερβοκούτι
Η λαϊκή νίκη επί του Μεταξά και των Ιταλών ομοϊδεατών του γιορτάζεται με ένα King Edward ανά χείρας καθώς όπως φαίνεται τα νέα από την κ. Παπαδοπούλου είναι μάλλον απογοητευτικά.
Monsieur Camembert formed as a five-piece Gypsy fusion band in Sydney, Australia in 1999. Their first album, was the live release The Gypsy Hot Club Presents Monsieur Camembert, which featured Svetlana Bunic on accordion, Julian Curwin on lead guitar, Yaron Hallis on vocals and rhythm guitar, Michael Lira on double bass and Daniel Weltlinger on violin and was recorded at The Gypsy Hot Club. Released in 1999, it is also titled, Live @ The Basement and demonstrated their styles including Gypsy swing, Greek, Hungarian-Russian gypsy, klezmer, tango and original songs.
Their second album was also a live performance, Live on Stage which was released on 11 September 2001. Performing on the album were Mark Atkins on didgeridoo, Eddie Bronson on percussion, Bunic, Curwin, Shenton Gregory on violin, Hallis and Mark Szeto on bass.
They have won three ARIA Music Awards for Best World Music Album (2002, 2003, 2005). The linguistic repertoire of Monsieur Camembert's music includes English, Russian, Hebrew and Yiddish.
http://www.youtube.com/watch?v=ZsKm7N7L7ao
Αφιερώνεται εξαιρετικά στον Καραϊσκο
http://www.youtube.com/watch?v=G3Y88x_06cE
Βράκα στο γυαλό.
βαρσος στο γυαλο
Γεια σας. Είμαι ναύτης στο καράβι που περίμενε κι ο Καραίσκος να αποπλεύσει αλλά ατυχήσαμε και οι δύο. Καραίσκο μη στενοχωριέσαι. Κάποια στιγμή θα σαλπάρουμε και θα πάρεις και συ τα πούρα σου. Θα ήθελα μόνο να έρθεις εσύ ο ίδιος στο πλοίο να τα παραλάβεις. Μέχρι τότε σου αφιερώνω αυτό το τραγούδι του Νίκου Βασιλόπουλου.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_1_28/10/2010_420392
Δεν έχω στοιχεία, αλλά τείνω να πιστέψω ότι τον Μεταξά τον έφαγαν οι Αγγλοι, για τους λόγους που αναφέρονται στο άρθρο. Και τους καρραίσκους δεν τους χάλασε ο θάνατός του βέβαια, αν είχε ζήσει, το πιθανότερο είναι να μην υπήρχαν στο χάρτη με τη μορφή και τη δύναμη που έχουν τώρα τουλάχιστον, η δε χώρα θα είχε γλιτώσει τα έκτοτε χάλια.
δημοσιογραφία α λα γκρέκα
http://nonews-news.blogspot.com/2010/10/blog-post_5467.html
τι ε΄γινε έμεινε με τον πουροκόφτη στο χέρι ο καραισκος θα μας πειτε
Οι βασιβουζούκοι Χασομέρηδες σκαρφάλωσαν σήμερα στα προπύλαια με πανώ χοροπηδώντας σαν μαϊμούδες προπαγανδίζοντας τα δίκαια αιτήματά τους και μπερδεύοντας τους επισκέπτες που νόμισαν προς στιγμήν ότι επισκέφθηκαν τον ζωολογικό κήπο της πόλεως των Αθηνών. Ευτυχώς όλα έληξαν ήρεμα όταν ήρθε ο εισαγγελέας-θηριοδαμαστής και τα άτακτα ζωάκια επέστρεψαν στα κλουβιά τους, όχι όμως πριν χαρίσουν στους επισκέπτες εικόνες εξωτικές.
Πολλά ελαττώματα μπορεί κανείς να προσάψει στον Καμίνη, ότι όμως δεν έχει αντανακλαστικά αίλουρου σε ζωντανή συζήτηση δεν είναι ένα από αυτά. Ευφραδής, ετοιμόλογος όσο λίγοι, επιβάλλεται στο ακροατήριο όπως ένας Πάγκαλος ή ένας Βενιζέλος. Ο άνθρωπος είναι οδοστρωτήρας, τι να λέμε τώρα.
http://www.youtube.com/watch?v=1KJThHG3Rc0
Τώρα τελευταία βλέπω έντονο ενδιαφέρον από τον διαφημιστή της μπριγιαντίνης για τη Χούκλη. Λέτε να αφήσει τη θεία Όλγα;
Δυνατές οι παρεμβάσεις καμίνη, έχουν σχεδόν το ίδιο ειδικό βάρος με τις παρεμβάσεις καραίσκου στο παρόν πλογκ.
Πωπωωω τι έπαθε ο κακομοίρης ο Καμίνης, μιά χαψιά τον έκανε η κακιασμένη και σκατόψυχη δημαρχέσσα, χαχαχαχαχα!
Εντάξει, τι να πει κανείς. Χαμηλών τόνων άνθρωπος, σε αντίθεση με τη δημαρχίνα που είναι ειδική στο ξεκατίνιασμα και το μαλλιοτράβηγμα. Όπως και να το κάνουμε όμως, στην ελλάδα αυτά περνάνε στον κόσμο.
Φίλε, με συγχωρείς αλλά παντού περνάνε αυτά. Οταν υφίστασαι τέτοια επίθεση οφείλεις να απαντήσεις.
Καλή εντύπωση μου έκανε ο Τομπούλογλου που έχει τώρα ο μπρυλκρημτζον στην εκπομπή του. Είναι ο ίδιος που είχε ξεφωνίσει ο τριανταφ. παλιότερα;
Ποιον εννοείς "τριαντάφ";Αυτόν;
Αυτό δεν το χα πετύχει ποτέ. Κατμαν εν εξάλλω
Αυτό το βίντεο με τον κάτμαν δείχνει τον πραγματικό ρατσισμό της ψωροελλάδας, που όποιος πουλάει μαγκιά σε κάποιον στα καλά καθούμενα για να τραβήξει βίντεο και να παραστήσει τον έξυπνο θεωρεί τον εαυτό του μάγκα και ανώτερο.
Ποιά είναι αυτή η Άννα Ροκόφυλου που στηρίζει ο αγαπητός μας Δημοσιογράφος;
Κόρη του θρυλικού παλαιοΠΑΣΟΚου Χρήστου Ροκόφυλλου. Θείτσα. Η φωτογραφία φωτοσοπιασμένη μέχρις εσχάτων. Από κοντά είναι σαν φάλαινα. Ξεβράζεται συνήθως στας παρακολωνακείους ακτάς. Κρίμα, γιατί παλιά ήταν καλή.
Κάτι που ταιριάζει με το κλήμα της εθνικής εορτής. ή μάλλον πως αντιλαμβάνονται οι σχοληαστές του πλογκ την εθνική εορτή και τη σημασία της ....
http://www.youtube.com/watch?v=olU40fxAXZs
Από το παραπάνω ενεπνεύσθην και ήδη δουλεύω για τη σύνθεση του "Tanz den Karaϊskos".
ευχαριστώ
χαζολογείτε ενω εχει μαρκεζίνη στη τι βι
http://www.youtube.com/watch?v=nTNLjo2kC1Y&feature=related
Απαράδεκτο να χρησιμοποιούν φότοσοπ οι υποψήφιες. Προσπαθούν να υφαρπάξουν την ψήφο μας με βρώμικα μέσα.
O Λατρεμένος εδω σ αυτό το μπλογκ Σοφιανόπουλος, έχει αλτσχάιμερ.Αλλα ντ αλλων.Κομμάτια.
Σύμφωνα με τη θεωρία μου ο άνθρωπος στην κανονική του ζωή κάνει σουρεάλ και ακατανόητα πράγματα και οταν εχει αλτσχαιμερ έρχεται κανονικά στην λογική επιτέλους.Τωρα πρέπει να κάνει εκπομπές ο Σοφιανό.Να μας τα πεί καλά.
Για όποιον έχει απορίες, και δεν του κολλάνε ορισμένα γεγονότα, Νίκος Παπανδρέου + Τίνα Μπιρμπίλη = εδώ υπάρχει ένας έρωτας μεγάλος (κι εσύ μαλάκα Έλληνα μιλάς για κάτι πράγματα μικρά, ήτοι εκ. $$$ - τι είναι το χρήμα μπροστά στον έρωτα?)
Προτείνω να εμβαπτιστούμε λίγο στα νάματα της σκέψης δύο μεγάλων στοχαστών που έχουν ασφαλώς πολλά να προσφέρουν στον αναξιοπαθούντα αυτόν τόπο:
http://nonews-news.blogspot.com/2010/10/blog-post_29.html
http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2010/10/blog-post_7976.html#more
Ο υπεξ Δρούτσας μιλάει τώρα στον Νίκο και εύχεται "χρόνια πολλά" γιά χθες. Από πότε εύχονται χρόνια πολλά στις ιστορικές επετείους; μυστήρια πράγματα. Μάλλον κάτι ξέρει ο ευρυμαθής υπεξ μας που αγνοώ.
Επιθυμώ να ρωτήσω τον φίλο σχολιαστή-συνθέτη 12:22 αν ή σύνθεσή που ετοιμάζει προς τιμήν του αγαπημένου μας Καραϊσκου θα είναι επετειακού χαρακτήρα βασισμένη στο "κορόϊδο Μουσολίνι", πχ
"Αμαν βρε Καραϊσκο
σταμάτα πιά την ντίσκο
άναψε ένα Partagas
αν θες να είσαι μάγκας
και καραμπουζουκλής..."
ευχαριστώ
Ο γελοίος Παπαγιάννης κόπτεται για τις αφίσσες του άλλου γελοίου, του απατεώνα εργατολόγου και υποψηφίου Περιφερειάρχη. Το πάθος του για το δίκαιο και το σωστό όμως είναι μούφα, καθώς ενεργεί ώστε να κάνει τον καλό στον Δημαρά και την μαφία του (Γιοπμαζιολάδες, Παναγούληδες κλπ.). Ας μην θεωρήσει κανείς ότι αυτό γίνεται κατ' εντολήν Γιομπαζολιά. Απλώς, ο κουτοπόνηρος μεγαρίτης, που άλλοτε σιχαινόταν τον Δημαρά, μόλις είδε από τις δημοσκοπήσεις ότι ο διαφημιστής του Αριέλ και άλλοτε υπηρέτης του Λαμπράκη (νόστιμο αγόρι ο Γιάννης τότε) είναι σιγουράκι στις εκλογές, παριστάνει τον βασιλικότερο του βασιλέως ώστε μετά τις εκλογές να πάρει κανά φράγκο, καμιά αργομισθία κλπ. από τον Δημαρά και την παρέα του. Πολύ χρήμα θα διαχειριστεί ο άθλιος και ανικανος (αλλά και γραφικός και ανεπαρκής) Δημαράς. Η πλάκα είναι ότι όλη η ομαδούλα του Αποκαλυπτικού Δελτίου προσδοκά μπαγιόκο, εξου και όλλοι γλείφουν πατόκορφα τον μεθύστακα υποψήφιο.
Ελεεινίδες παρελαύνουσες. Θαυμάστε συντονισμό και παράστημα.
Me aformh to parapano sxolio skefthka ki ego ena tragoudi gia ton Karaisko.
"Eimai ego, o Karaiskos
enas megalos, enas tranos
o xakoustos, pantou sthn Ellada
o blogikos mp.."
H teleftea lexh den mou vgainei re gmt. An borei as me voithisei kapoios
Το μεσημεράκι στον σταθμο του Θησείου, μπήκε στο τρένο μαζί με δυο καθηγήτριες μια τάξη μαθητών του γυμνασίου. Είχαι καιρό πολύ να δω μαζεμένα μαθητούδια και τα πρόσεχα με ενδιαφέρον. Μου έκαναν εντύπωση ορισμένα πράγματα. Ασχήμια. Μεγάλη ασχήμια σε αγόρια και κορίτσια. Και είχα την εντύπωση ότι η φυλή μας έχει βελτιωθεί εξ επόψεως εμφανίσεως. Σπυριά, σιδεράκια, άσχημα πρόσωπα. Άλλα παιδιά χοντροκώλικα, άλλα ισχνά. Και απλυσιά. Αλουστίλα. Και άσχημα, πολύ άσχημα, ρούχα. Και παπούτσια πολύ άσχημα. Και όλα αυτά τα μικρά παιδιά μαλακιζόντουσαν με τα κινητά. Δεν είδα ούτε έναν (άσχημο) μαθητίσκο άνευ κινητού. Και άσχημα απλοϊκά αστεία και πειράγματα. Κανένα πνεύμα, καθόλου γούστο. Και η καθηγήτριά τους με βλέμμα αποβλακωμένο. Να μιλάει με μια άλλη καθηγήτρια για ένα τηλεπαιχνίδι στην τηλεόραση. Κατέβηκα στην επόμενη στάση με έκδηλη ανακούφιση. Δεν μπορούσα να συνεχίσω να κοιτάζω αυτό το αποκρουστικό θέαμα κάποιων αποβλακωμένων νέων αλλά και μεγαλύτερων ανθρώπων. Η νέα γενιά είναι τα ίδια σκατά με τις προηγούμενες. Καμιά ελπίδα.
Καραϊσκο, σου απάντησα (με κάποια καθυστέρηση λόγω απουσίας) και ιδιωτικώς, αλλά ας τα πούμε και εδώ, μήπως και ενδιαφέρεται κάποιος λάτρης του σοβαρού καπνού (δηλ. καπνό πίπας, πούρα, καπνό ρουφηχτό από τη μύτη, καπνό που μασάμε κλπ.).
Η κατάσταση με τον καπνό στην Ελλάδα έχει φτάσει στο απροχώρητο. Για τα πούρα δεν ξέρω καλά, γιατί στην Ελλάδα τα καπνίζουν κυρίως οι γιάπηδες, οι νεόπλουτοι κλπ. και δεν ασχολούμαι ιδαίτερα, οπότε δεν είμαι ο πιο ειδικός να αποφανθώ. Στον καπνό πίπας, όμως, η μαλακία έχει πιάσει ταβάνι. Δεν φτάνει που τα καπνοπωλεία δεν φέρνουν παρά ελάχιστες μάρκες, ό,τι σχεδόν και να αγοράσεις από ακριβές καλές μάρκες, λόγω περιορισμένης κατανάλωσης προφανώς, σε οδηγεί προ μιας άκρως δυσάρεστης εκπλήξεως: ο καπνός συνήθως είναι ξερός. Οι δε τιμές έχουν ανέβει στα ύψη. Πριν από κάποιες μέρες, είχα ξεχάσει να πάρω καπνό μαζί μου και μπαίνω σε ένα άθλιο καπνοπωλείο του κέντρου (ουδεμία σχέση με τα εξαίρετα καπνοπωλεία του εξωτερικού με τις ξύλινες επενδύσεις, τους μερακλήδες καταστηματάρχες και την τεράστια ποικιλία) και ζητάω να αγοράσω καπνό. Δεν είχε καμιά μάρκα από τις 7-8 που του ζήτησα ψάχνοντας να βρω κανένα καπνό της προκοπής. Επιπλέον, ό,τι σχετικά καλό καπνό είχε, το είχε γύρω στα 20 ευρώ (!!!) τα 50gr. "Έχει πέσει δραματικά η ζήτηση κύριε", μου σχολίασε ο πωλητής όταν με είδε εκνευρισμένο. "Με αυτές τις τιμές που πουλάτε, τι περιμένεις...", ήταν η απάντησή μου. Επομένως, η λύση είναι η αγορά μέσω internet. Η αγορά καπνού μέσω internet από το εξωτερικό είναι θεωρητικώς επίφοβη, διότι κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς ισχύει με την εισαγωγή καπνού. Όπου κι αν ρώτησα σε ταχυδρομεία κατά το παρελθόν, ουδείς μπορούσε να μου απαντήσει με βεβαιότητα. Από εμπειρία, όμως, έχω να πω τα εξής. Καπνός έρχεται από Ευρώπη, χωρίς πρόβλημα. Από Αμερική ίσως υπάρχει πρόβλημα. Τις πιο φθηνές τιμές, και την μεγαλύτερη ποικιλία, μπορεί κανείς να βρει στο ισπανικό κατάστημα
www.tobacco-cigarettes.com. Το πρόβλημα είναι ότι αυτοί οι μαλάκες δεν απαντούν στα emails - άγνωστον διατί... Το αμέσως επόμενο ηλεκτρονικό κατάστημα είναι το
www.e-tobaccos.com. Μόλις πριν από μερικές ημέρες έλαβα μεγάλη παραγγελία χωρίς κανένα πρόβλημα απαγόρευσης ή φόρων από Ελλάδα. Σου στέλνουν ό,τι θελήσεις, μέσω UPS, στο σπίτι σου και σε πολύ καλές τιμές. Όποιος θέλει, λοιπόν, παραγγέλνει άνετα και χωρίς πρόβλημα, αντί να ασχολείται με τους μαλάκες εισαγωγείς και το ελληνικό κράτος που έχουν ανεβάσει τις τιμές στα ύψη για τις 7-8 κωλομάρκες που καταδέχονται να εισάγουν...
ΥΓ1. Στην Ισπανία, καπνός και πούρα έχουν τις πιο φθηνές τιμές στην Ευρώπη.
ΥΓ2. Υπάρχει πάντα και ο αγαπημένος μας dealer, o κύριος Θόδωρος με τις τιμές στο 1/4 αυτών των καταστημάτων, που όμως φέρνει μόνον Captain Black (Λευκό, Μπλέ και Χρυσό) και καμιά φορά Erinmore (τον καπνό που κάπνιζε και ο γίγας Ανδρέας Παπανδρέου), ενώ εμπορεύεται και διάφορα πούρα, από φτηνά (σοκολάτα, King Edward κλπ.) έως ακριβά. Όποιος ενδιαφέρεται, μπορεί να στείλει email να του δώσω τηλέφωνα να εξυπηρετηθεί.
Της πουτάνας γίνεται τώρα με τις εκογές, με τα απαξιωμένα ΜΜΕ, αυτά κωλοχανεία που υποτίθεται ότι ενημερώνουν τον κόσμο. Από τηλεοράσεις και ραδιόφωνα, μέχρι εφημερίδες, περιοδικά και blogs, η πληρωμένη, πούστικη προβολή υποψηφίων και συνδυασμών κάνουν μπαμ. Ούτε κάν με κάποια τέχνη δεν κάνουν την ρεκλάμα για να πάρουν τα φράγκα κάτω από το τραπέζι. Κονσομασιόν κανονική.
Ας βάλουν και κανένα κόκκινο φωτάκι στις εισόδους των μαγαζιών τους, να ξέρουμε και επισήμως τι δουλειά κάνουν μηντιάρχες και δημοσιογράφοι στα μπουρδέλα τους.
Ένας εσμός καθυστερημένων είναι αυτή η κυβέρνηση. Είναι σαν να ζούμε όλοι μας σε λήθαργο
Τον κύριο Παμπούκη τυχαίνει να τον έχω γνωρίσει πριν πολλά χρόνια μέσω κοινών φίλωνν. Χτύπησε διάνα το κείμενο.
Πρόκειται για φελό. Για ένα γλίτσα , για ένα λιγούρη που όποτε έβλεπε άτομα με λεφτά ή δύναμη έκανε τεμενάδες.Προσπαθούσε να εκμεταλλευτεί κάθε πρόσωπο και κατάσταση.
Δεν μου έκανε καθόλου έκπληξη η κατάληξή του ως παρατρεχάμενος του Παπανδρέου.
Ούτε οι κινήσεις του με τις επενδύσεις που μυρίζουν από μακριά.
Όλα αυτά είναι πολύ ταιριαστά με τον Παμπούκη που ξέραμε από παλιά.
Είμαστε ΄ομως άξιοι της τύχης μας. Αν ο κόσμος ήξερε με ποιους κρετίνους έχει να κάνει, με ποια ανθρωπάρια, θα τους γκρέμιζε με ένα απλό φύσημα.
Αχυράνθρωποι ασήμαντοι είναι όλοι τους.
Μπορεί αυτοί να είναι αχυράνθρωποι αλλά ο κόσμος που τους ψηφίζει είναι ακόμα χειρότερος απο αυτούς. Έτσι εξηγούνται όλα λοιπόν. Υπάρχει πράγματι μια μικρή μειοψηφία αξιοπρεπών ανθρώπων που παλεύουν όπως και όσο μπορούνε ακόμα. Η πλειοψηφία του κόσμου όμως είναι εξίσου συμπλεγματική, δουλοπρεπής,κουτοπόνηρη και όπως πολύ σωστά επισήμανε ένας άλλος σχολιαστής, αποβλακωμένη. Ραγιάδες δηλαδή. Όπως οι κυβερνήτες της. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια. Και είναι διαχρονική αλήθεια. Θυμάμαι που όταν ήμουν μικρός μου είχε κάνει εντύπωση μια δήλωση του μακαρίτη του Λάτση: "Δουλειές μόνο έξω. Στην Ελλάδα μόνο διακοπές". Για να μην αναφέρω τη γνωστή φράση του Καραμανλή περί "απέραντου φρενοκομείου". Δες γύρω σου μόνο, πόσοι ασχολούνται με τις αστείες δημοτικές εκλογές. Πέραν του ότι πάντα ήταν αστείες, είναι ντροπή μετά την πτώχευση να βρίσκεται έστω και ένας πολίτης που να ασχολείται με υποψηφιότητα σε αυτές. Ή είναι κομματόσκυλο ή ακόμα και να μην είναι, είναι βλάκας που σε αυτή την κατάσταση κατεβαίνει σε σχήματα με κομματόσκυλα. Τόση γελοιότητα που προκαλεί κατάθλιψη και που αξίζει γιαούρτωμα.
Συμφωνώ με το σχόλιο 7:05. Πρέπει κάποτε να τελειώνουν τα αστεία. Eίμαστε όλοι μέρος του προβλήματος. Για αυτά που κάνουμε και για αυτά που δεν κάνουμε. Είμαστε ένας λαός κάτω του μετρίου. Αμόρφωτος, χωρίς ποιότητα, χωρίς εντιμότητα, χωρίς αισθητική. Οι λίγοι που δεν αρέσκονται σε αυτή την κατάσταση συνήθως ιδιωτεύουν. Αυτό είναι η λύση της απελπισίας. Παντού, σε όλους τους χώρους, το τέμπο το δίνουμε όλοι εμείς που τόσα χρόνια έχουμε κάνει όλον τον δημόσιο χώρο σαν τα μούτρα μας. Δεν μας φταίει καμιά πολιτική ηγεσία. Εμείς φταίμε, γιατί αυτούς αναδείξαμε. Ή αυτούς απλώς ανεχόμαστε. Να γιατί λύση δεν πρόκειται να υπάρξει σε αυτό το αδιέξοδο. Να γιατί το πράγμα θα αφήνεται χρόνο με τον χρόνο να σαπίζει απολαυστικά. Κοιτώντας αυτό το τυπανιαίο πτώμα να σαπίζει, κάτι που ούτε γέλιο πια δεν σου προκαλεί, ουσιαστικά κοιτάμε τους νεκροζώντανους εαυτούς μας να μπαινοβγαίνουν στα μνήματα.
Έχουμε αυτό που μας αξίζει. Τέλος (που λέει και η γνωστή φάρσα).
Ψάχνω το βιβλίο "Fecal Matters in Early Modern Literature and Art: Studies in Scatology". Βλέπω όμως ότι είναι πολύ ακριβό. Μήπως ξέρει κανένας καμιά άκρη ώστε να το αποκτήσει κανείς σε κάπως λογική τιμή; Βέβαια όλα τα σκατολογικά έργα είναι ακριβά, αλλά αναρωτιέμαι μήπως τυχόν κάποιος έχει την άκρη του.
Το αμερικάνικο Abebooks το έχει μεταχειρισμένο αλλά καλό με 78 δολλάρια + τα μεταφορικά. (Τώρα μεταχειρισμένο ένα τέτοιο βιβλίο δεν ξέρω. Ελπίζω να μην έχει τίποτε σκουρόχρωμους λεκέδες).
Σε καινούριο, το πιο φτηνό στο bookdepository.co.uk με μόλις 62 ευρώ. Kαινούριο και hardback.
Έφτασε στα χέρια μου το πρώτο τεύχος της νέας εφημερίδας-περιοδικό του Ηλία Κανέλλη "The Books' Journal". Θα ήθελα, αφού ευχηθώ μακροημέρευση και επιτυχία (χρειαζόμαστε επιτέλους κάποια διαφορετικά έντυπα, μακριά από τα Down Town και τα Λοιπόν, καθώς και τις κομματικές φυλλάδες, που γεμίζουν τα περίπτερα), να πω ένα-δυο πράγματα στον Ηλία και μάλιστα δωρεάν.
Το έντυπό του γραφιστικά είναι άψογο. Έχει καθαρή σχεδίαση, σύγχρονη, με πολύ "λευκό". Τα κείμενα "αναπνέουν". Είναι ένα έντυπο άρτιο αισθητικά/γραφιστικά και ευανάγνωστο. Χωλαίνει όμως εκεί που χωλαίνουν όλες οι προσπάθειες ανάλογης υφής και χαρακτήρα.
Ο περιορισμός του εντύπου σε μια οπτική αποκλειστικά μεταξύ "φιλελευθερισμού" και "δημοκρατικής αριστεράς" στερεί από το έντυπο το "αίμα" που χρειάζεται, αφαιρεί "ύφος". Τα κείμενα είναι αρκετά "καθώς πρέπει" και ως εκ τούτου πλαδαρά. (το έχουν πάντα αυτό το πρόβλημα τα liberal έντυπα). Λείπει το red chili που θα κάνει το υλικό πικάντικο, πιο διαβαστερό. Λείπει λ.χ. τελείως το (υψηλής ποιότητας και ύφους) κουτσομπολιό. Ο χώρος των ιδεών και των βιβλίων όμως, ενδείκνυται για υψηλής ποιότητας κουτσομπολιό. Ας μην συγχέει ο Ηλίας το σοβαρό με το πληκτικό.
Λίγο συγκαμένο, λίγο σμιχτομπούτικο το νέο εκδοτικό εγχείρημα. Χρειάζετει μπόλικο αλάτι και πιπέρι (και ασφαλώς όχι σε εκδοχή Φρέντυ Γερμανού) για να "τρώγεται" ευχάριστα . Καταλαβαίνω βέβαια ότι κάτι τέτοιο χρειάζεται και τους απαιτούμενους γραφιάδες. Δύσκολο να βρεθούν πικάντικοι και ταυτοχρόνως σοβαροί σε αυτή τη χώρα. Υπάρχουν όμως κάποιοι. Κατά το παρελθόν άλλωστε έχουν γίνει ομηρικές μάχες περί ιδεών σε διάφορα έντυπα. Μικρά και μεγάλα. Από αρθρογράφους με ενδιαφέρον, βάθος και ζωντάνια. Ας τους αναζητήσει.
Επίσης το εγχείρημα μπάζει γιατί δεν ισορροπεί. Τα κείμενα διαπνέονται λίγο-πολύ από το ίδιο πνεύμα. Κακό αυτό. Γεννά πλήξη και αφαιρεί ζωντάνια. Το καλό έντυπο βιβλίου και ιδεών δεν αρκεί να παρατάσσει άρθρα "σοβαρά" διαφόρων συνεργατών. Πρέπει να γεννά και αντιπαραθέσεις. Υψηλού επιπέδου βέβαια, αλλά πάντως αντιπαραθέσεις.
Απαιτείται κατεξοχήν βιτριολικό γράψιμο για να δείξεις ότι τα βιβλία και οι ιδέες δεν είναι μεγέθη ανιαρά που ζουν σε περιβάλλον αποστειρωμένο, αλλά μπορούν να αποτελέσουν εξαιρετικά συναρπαστικό υλικό.
Διαβάζοντας το σχόλιο του 9:40 έψαξα και βρέθηκα στην ιστοσελίδα της Lifo που ο Κανέλλης μιλάει γιά το νέο του εγχείρημα. Το Athens review το διάβαζα, ήταν όπως λέει και ο Κανέλλης πιστή αντιγραφή του NYRB που διαβάζω χρόνια ως προς το concept. Η κριτική του φίλου που θα μπορούσε, τηρουμένων των αναλογιών, να ισχύσει και γιά το αμερικάνικο έντυπο είναι ορθή. Αυτή είναι η κατάρα των φιλελεύθερων εντύπων, μπορούν εύκολα να εκτροχιαστούν στην ανιαρότητα και τον διδακτισμό. Χρειάζεται αιχμηρός λόγος, όπως αυτός των άκρων του πολιτικού φάσματος, αλλά έλλογος και όχι παροξυσμικός, πράγμα ασφαλώς δύσκολο, αλλά τόσο ικανοποιητικό όταν πετύχει! Καλή επιτυχία στο νέο εγχείρημα.
http://www.lifo.gr/mag/features/2365
ειναι φανερο οτι το εντυπο κανελλη χρειαζεται εναν καραισκο. και γιατη οχι τόν ιδιο τον καραίσκο να διδαξει για λευκο οινο μπακιρενια κανατια και προπαντος βιντετζ ασθενειες
ωστε εχει ασθενεια ο ερωτικος κρης καραισκος; κουσουρι;
Ο 9:59 έχει δίκιο. Το New York Review o Books, παρά το βάθος των κειμένων του και την επάρκεια των συνεργατών του, είναι ένα έντυπο βαρετό. Αυτό άλλωστε έχει επισημανθεί από πλήθος κριτικών κατά καιρούς. Μερικά από τα αγγλικά αντίστοιχα έντυπα είναι πολύ πιο ζουμερά. Ίσως και κάποια γαλλικά.
εκτος απο καραϊσκο δυνατη προσθηκη θα ηταν κ ο αρις ο σπινος. ας το σκεφθει ο ηλιας
O δημοσιογράφος και υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος Χαϊδαρίου Πάρης Κουρτζίδης (αλλά και κουμπάρος του δημοσιογράφου Αχιλλέα Πεκλάρη) που έχει καλεσμένον ο Παπαγιάννης, έχει ένα μεγάλο πρόβλημα από παλιά: μυρίζει πολύ άσχημα το στόμα του.
Προμηθεύθηκα και εγώ το περιοδικό του Κανέλλη. Να πληροφορήσω ότι ενώ στα περίπτερα τιμάται 5 ευρώ, στην Πολιτεία το πουλάνε προς 3.75 ευρώ.
Η νέα εφημερίδα για τα βιβλία του Κανέλλη χρειάζεται πραγματικά κάποιο πιο έντονο ύφος. Θα έλεγα,, επηρεασμένος από το σχόλιο του 11:02 για τον Κουρτζίδη, ότι χρειάζεται στόματα (και μολύβια) που να εκφράζονται έντονα, χωρίς όμως να μυρίζουν και έντονα.
Ο Κανέλλης είναι ικανοποιητικός γραφιάς αλλά και φρικτός ξερόλας. Έχει πιάσει τον πάπα από τ' αρχίδια και δεν τον αφήνει. Βλαχοελιτιστής σαν τον δάσκαλό του τον Ελεφάντη (τού αποδίδει ιδιότητες υψηλού πολιτικού στοχαστή...), έχει συγκεκριμένη φιλελευθεροκεντροαριστερή μικροαστική συγκρότηση, την οποία υπηρετεί με συνέπεια (θα μου πείτε κάτι είναι κι αυτό, και θα συμφωνήσω). Πιστεύει ότι είναι καλύτερος από όλους (δεν είναι όμως, όχι τόσο λόγω έλλειψης ικανοτήτων όσο εξαιτίας πολλών επαρχιώτικου επιπέδου κολλημάτων), ενώ καμαρώνει σαν το γύφτικο σκερπάνι όταν τον γλείφουν. Κι ακόμα έχει ένα -δυσδιάκριτο αλλά συμπαγές- υπόστρωμα μικρότητας και υπουλίας που οφείλεται σε κάποιο αίσθημα μειονεξίας. Αν δει ότι κάποιος στο έντυπό του είναι ιδιαίτερα λαμπερός, θα προσπαθήσει να τον κλαδέψει. Βέβαια πολλοί δημοσιογράφοι είναι έτσι. Εντέλει η υπογραφή Κανέλλη είναι εγγύηση ότι η απόπειρα δεν θα είναι κακή, από την άλλη όμως τα χαρακτηριστικά που προανέφερα θα παίξουν ρόλο στη μακροβιότητα του εντύπου -την οποία πάντως προσωπικά εύχομαι, παρόλες τις επιφυλάξεις.
Μπες βαψ και πάλι στο μεηλ να δείς.
Eγω έχω κάνει τις συγκρίσεις και πιο φθηνά,κρίνω τα πούρα(Αβανας) μέσω της Πορτογαλλίας.Συστήνω δε το cigarworld.pt για πούρα, που είναι και πολυ εξυπηρετικοί άνθρωποι.Η διαφορά μεταξυ καπνού πίπας και πούρων είναι οτι αν καπνίζεις πίπα,αγοράζεις εναν τενεκέ και ξενοιάζεις, ενω με τα πούρα και τρείς κούτες να πάρεις,μπορεί να σου ρθει μια άλλη μαρκα να καπνίσεις και αναγκαστικά ψωνίζεις και μεμονωμένα τεμάχια,απο τα καπνοπωλεία του κέντρου.Στα καπνοπωλεία τάυτα λοιπόν μαζεύονται ολα τα Cuba freaks,φλώροι και εφετζήδες,απλοί περίεργοι, ξερόλες με άποψη για όλα και ωραίοι μεηνστρημ νέοι που απλά είναι καλεσμένοι κάπου και θέλουν να πάρουν κάνα πουρο για να συμπληρώσουν το ιματζ τους .Τους εχω παρατηρήσει με το που πάρουν το πούρο να βγάζουν το δαχτυλίδι,λες και θα τους τιμωρήσει ο θεός αν το κρατήσουν.Καποιοι τους το χουν πεί,καπου το χουν ακούσει,ενας θεός ξέρει.Τόσο ταμπού είναι γι αυτούς το δαχτυλίδι πρέπει, που ισοδυναμεί με κλανιά σε ανελκυστήρα.Αν τους ρωτήσεις βέβαια γιατί το βγάζουν,θα σου τραγουδήσουν τον εθνικό υμνο.
Αντίθετα με το απο πάνω σχόλιο, βρίσκω τον Κανέλλη αρκετά υπερεκτιμημένο. Η δουλειά που έκανε στο Αντί τον καταξίωσε, αλλά εδώ που τα λέμε δεν έλεγε και πολλά πράγματα. Προσωπικά δεν μου αρέσουν πολύ τα γραπτά του. Τα βρίσκω πάρα πολύ προβλέψιμα. Για κάθε θέμα ξέρω τι θα πει και πως θα το πει. Είναι αρκετά απλοϊκός στην σκέψη. Ειναι όμως ταυτόχρονα ένα πολύ καλό και έντιμο παιδί. Λέει αυτό που θέλει να πει με ειλικρίνεια. Επίσης αυτοσαρκάζεται. Σημαντικό αυτό που δείχνει καλή πάστα ανθρώπου και ισορροπημένη ψυχικά προσωπικότητα. Αυτά είναι πολύ σημαντικά όσο και σπάνια στοιχεία στον χώρο της ελληνικής δημοσιογραφίας. Κατά τη γνώμη μου τα ελλείμματά του οφείλονται στην αριστερή του παιδεία - και μάλιστα την ελληνικού τύπου αριστερή παιδεία που είναι δραματικού επιπέδου. Καταστρέφουν. Οι καταβολές της αριστεράς είναι πολύ έντονες στη δουλειά του - κι ας νομίζει ο ίδιος ότι τις έχει ξεπεράσει. Είναι νομίζω προς τιμήν του που αφιερώνει χρόνο, χρήμα και ενέργεια για να κάνει κάτι στη σημερινή Ελλάδα και σε αυτές τις συνθήκες, όταν οι περισσότεροι ή έχουν συμβιβαστεί με την μετριότητα και την παρακμή (αν δεν είναι μέρος τους) ή αναλώνονται σε μια συνεχή και ατελέσφορη γκρίνια στα καφενεία και τα μπαρ.
Κουράκης τώρα στην ΕΤ3 (τα έχει περάσει φρέσκο χέρι) απόλαυση.
Στην Ελλάδα Καραϊσκο κανείς -ΚΑΝΕΙΣ- δεν βγάζει το δαχτυλίδι από τα πούρα. Είναι παρατηρημένο και εγγυημένο.
κανε μας τη χάρη σε παρακαλώ
Και ο αυτοσαρκασμός του, εκτός από εξίσου προβλέψιμος, την αυτοεικόνα του υπηρετεί. Στο υπερτιμημένος συμφωνώ απολύτως, αλλά σε σύγκριση με τον (οπωσδήποτε πολύ χαμηλό) μέσο όρο της πιάτσας ο Κανέλλης δεν είναι κακός γραφιάς (ούτε βέβαια ιδιαίτερα καλός).
Μονο οι τύποι που καπνίζουν cohiba δεν το βγάζουν,οπως ο Κωστόπουλος π.χ γιατί είναι τα ακριβότερα σε γενικές γραμμές.Τα άλλα δαχτυλίδια είναι μη αναγνωρίσιμα απο μακρυνή ή μέση απόσταση.Αυτή είναι η αλήθεια κύριοι
Το θέαμα των παρελαύνουσων ελλεηνίδων με γέμισε αηδία.
Εγώ έχω να πω κάτι άλλο. Το μεσημεράκι, στο κέντρο, παρατήρησα από κάποια απόσταση έναν ενδιαφέροντα στυλιστικά τύπο με καμπαρντίνα [ή "τρέντσκοτ" (γέλια), όπως τα έλεγαν κάποιοι παλαιοί] και τουίντ καβουράκι. Στρίβω να τον ακολουθήσω να δω τη φάτσα του. Με είχε φάει η περιέργεια. Άλλωστε είχα δει κάτι σπυριάρικα παιδιά με τους δασκάλους τους πιο πριν στο τρένο και μου είχε χαλάσει η διάθεση. Χρειαζόμουν επειγόντως άμεση τόνωση. Και επειδή ναρκωτικά δεν παίρνω, είπα να ταϊστώ με μια γερή δόση παλαιομδίτικου στυλ... Τη στιγμή λοιπόν που βρισκόμουν ελάχιστα πίσω από το αντικείμενο του ενδιαφέροντός μου και ετοιμαζόμουν για την μεγάλη προσπέραση, τον βλέπω κάτι να ψαχουλεύει στην τσέπη από το επανωφόρι του και να το βγάζει έξω με το αριστερό του χέρι: ήταν (όχι κάτι άλλο, αλλά) μία πίπα! Με ένα δύο αποφασιστικά βήματα τον προσπερνώ επιτέλους κοιτώντας τον με περιέργεια - και τι να δω... Ήταν ο πρώην κομμουνιστής και αργότερα ακροδεξιός δημοσιογράφος, ο αρθορογράφος της ΕΣΤΙΑΣ, της Καθημερινής και του Ελεύθερου (και πλέον Ελληνικού) Κόσμου, Γιώργος Λεονταρίτης. Μπράβο Γιώργο. Πολύ ωραίο στυλ!
Πεινάω!
Στον 12:47 να σταλεί αμέσως μια κάρτα κινητού των 10 ευρώ.
Τα ωραιότερα γίνονται μετα απο τις παρελάσεις.Υπερήφανοι οι γονείς,που τα παιδιά τους τίμησαν τους προγόνους τους και τον Καρατζαφερισμό, δίνουν το ελευθέρας, εν λευκω στα φυντανάκια τους.Μακ ντόναλντς,γκούντις,καφετέριες,τοστάδικα.Κορυδαλλός-Εξαρχεια-Παλαιστίνη.Κάθεται η άλλη στο ταμείο του φαστφουντ και παίρνει παραγγελία απο 7 πιτσιρίκια σε κατάσταση έξαλλη.Πατάτες,κοκα φερε κι αυτό,το άλλο,μπορώ να τ αλλάξω αυτό,μα σταμάτα ρε Γιάννη.Για σκότωμα.Αμ οι σημαιοφόρες;Πανε το λάβαρο πίσω στο σχολείο και μετά τρέχουν με ταχύτητα φωτός να πιάσουν το παπάρι του εξωσχολικού γκόμενου.Οι τυμπανιστές; Περιφέρονται με τη λοιπή γαλαρία ανα τους δρόμους τραγουδώντας συνθήματα και βρίζοντας.Ωραία νιάτα.Καμαρώνουν οι Συνέλληνες.Κάνουν και πάρτι με τσιφτετέλια 1 η ώρα το μεσημέρι.Σφηνάκια,κεράσματα.
Να γιατί είναι για καρπαζιές η εθνικόφρων παράταξη στη χώρα.Επρεπε να ήταν η πρώτη που θα ψήφιζε να σταματήσει αυτή η τραγωδία.
Πάντως 12:54 εγώ μετά την μαθητική παρέλαση είχα και τα τυχερά μου. Είχα ραντεβού με φίλο δημοσιογράφο στο κέντρο. Είχα πολύ καιρό να τον δω και αρχίσαμε τα κουτσομπολιά. Κάτσαν δίπλα μας δύο μαθήτριες. Η μία πολύ καλή. Η άλλη έτσι κι έτσι. Τους πιάσαμε την κουβέντα και σε λίγο ενώσαμε τα τραπέζια. Μας χάλασαν τη συζήτηση, αλλά είχαμε άλλο κέρδος. Πήραμε τα τηλέφωνα των κοριτσιών πολύ άνετα. Δεν έχουν ιερό και όσιο αυτά τα νέα κορίτσια. Θα την πάρω από βδομάδα τηλέφωνο να δω τι θα βγει.
Aντώνη;
πράγματι μεγαλη πληγη οι εξψςχολικοι γκομενοι. πολλα πικρες εχουν κερασει τον καραισκο
Mήπως 1.02 ο δημοσιογράφος με τον οποίον έκατσες για καφέ ήταν ο Λεωνταρίτης; Λυπήσου τα κοριτσάκια. Ανήλικα παιδιά είναι. Μην πάνε και με ηλικιωμένους.
Μια φορά μου χε πάρει πίπα μια παραστάτισα
Δεν νομίζω του Καραίσκου να του τρώνε τα κορίτσια οι εξωσχολικοί. Αφού αυτός καπνίζει και πούρο.
περιμενα αρκετον καιρο και υπομονετικα να γινω και εγω εξωσχολικος μπας και πηδησω καμια μαθητρια, οταν εφτασε η σειρα μου μού ειπαν οτι ειχαν κλεισει οι θεσεις.
Όχι. Δεν ήταν πρέπει να ήταν ο Λεωνταρίτης. Ο Κουρτζίδης πρέπει να ήταν. Μάλιστα φαντάζομαι ότι θα τραγούδησε στην (σίγουρα μελαχρινή) κοπέλα και την καντάδα "Εφίλησα Μελαχρινή" - ειδικά τον στίχο "το στόμα μου μοσχοβολά..."
http://www.youtube.com/watch?v=ouNc-1HAW-M&feature=related
Η πιο τραγική φάση ηταν τη γκόμενα που αγαπούσες(sic) να τη γαμούσε κανείς διετής ή τριετής κ.ο.κ.
Ο Καραισκος παει στο Λυκειο;
O δημοσιογράφος Γιάννης Λοβέρδος περνούσε ως μαθητής ένα δράμα. Όσα κορίτσια αγαπούσε στο σχολείο τού τα έπαιρναν άλλοι. Ακόμα και ο αδελφός του ο φαρμακοποιός. Ίσως γι αυτό έχει διακόψει σχέσεις με τον αδελφό του. Λέγεται ότι από τότε, μετά από τις συνεχείς αποτυχίες στον στίβο του έρωτα, ο Γιάννης παραπάχυνε, με αποτέλεσμα στον ραδιοφωνικό σταθμό στον οποίον εργάζεται κανείς να μην θέλει να κάνει εκπομπή καθήμενος απάνω στην λεγόμενη "καρέκλα του Λοβέρδου" που έχει ξεχαρβαλωθεί και τρίζει.
na kai mia akoma asximi neoelliniki synitheia
Ο Ρίζος πιο πολύ κινδυνεύει από τη μπογιά στα μαλλιά, παρά από τα μικρόβια στα φιλιά.
ΑΡΧΗΓΟΣ Ο ΜΠΕΡΛΟΥΣΚΟΝΗ
ΤΟΥΣ ΕΚΑΝΕ ΟΛΟΥΣ ΣΚΟΝΗ
ΜΕ ΤΗΝ RUBY.
ΑΥΤΑ ΝΑ ΤΑ ΒΛΕΠΟΥΝ ΟΙ ΣΑΒΟΥΡΟΓΑΜΗΔΕΣ ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ....
Στο ποδόσφαιρο μεχρι την δεκαετία 80 οι έλληνες παίκτες πάντα φιλούσαν τον σκόρερ ενός γκολ κάτι που εξελάμβανα a l' epoque ως συμπεριφορικό δείγμα υπανάπτυξης, (ιδιαίτερα δε ως αριστερό χαρακτηριστικό επηρεασμένο από την παλαιστινιοαραβική φιλία της πρώιμης πασοκικής εποχής).
Πιό χαρακτηριστική σκηνή αυτή του κοντού Αναστό να φιλάει τον κατά 2 κεφάλια ψηλότερο μητρόπουλο με αναγκαστικό κεφαλοκλείδωμα ώστε να χαμηλώσει ο δεύτερος και να επιτευχθεί ο αντικειμενικός σκοπός του (ιδρωμένου) φιλιού.
Τα φιλιά αγνώστων αποκαλύπτουν επίσης κατ' εμέ, την αθλιότητα των ελλήνων πολιτικών που προεκλογικά και για ανάγκη ψήφων αρέσκονται να βουτάν στα βρώμικα χνώτα και σίελα γερόντων πιθανών ψηφοφόρων προς άγρα ψήφων. Ίσως οι πιο εξοικειωμένοι με την καθαριότητα πολιτικοί να σκουπίζονται με μαντήλι μετά. (Κάτι που θεωρώ βέβαια απίθανο για τους πολιτικούς του ΣΥΡΙΖΑ).
Κήδος πάντως αξίζει στον ήσσονα Καραμανλή (όπως και στον Σημίτη) που σιχαινόταν τα φιλιά αγνώστων και το έδειχνε με την χαρακτηριστική αποτρεπτική κίνηση του βραχίονα προς ανάσχεση της επίθεσης αγνώστου σιέλου και χνώτου από χαλασμένη πολυκαιρισμένη οδοντοστοιχία
Πολύ σωστή η παραπάνω ανάλυση περί των αηδιαστικών φιλιών. Ας τονιστεί κάπου εδώ ότι ο ιστορικός Paul Johnson είχε γράψει ειδικό άρθρο στον Spectator ζητώντας να καταργηθεί στην Αγγλία ακόμη και η (διόλου ταιριαστή στα αγγλικά ήθη) χειραψία (μικρόβια κλπ.) και να αντικατασταθεί πάραυτα με ένα νεύμα της κεφαλής και (ενδεχομένως) ένα χαμόγελο.
μάλλον "κύδος" ήθελε να πει ο 1:56 (δόξα, έπαινος).
κυδος στον 2:12
Εγώ, όταν θέλω να αποφύγω κάποιον που έρχεται φουριόζος με πρόθεση τον ασπασμό, αλλά ακόμη και την χειραψία, κάνω πρώτος μια απότομη κίνηση και τον χτυπώ δίκην χαιρετισμού στην πλάτη (patting). M' ένα σμπάρο δυο τριγόνια. Και γλυτώνεις τις σωματικές επαφές και δείχνεις ιδιαίτερα θερμός στην χαιρετούρα.
Η ιαπωνική λύση της απλής υπόκλισης χωρίς καν χειραψία, είναι πιο σωστή αλλά ταυτόχρονα και πολύ μακριά από την ελληνική νοοτροπία του
Αυθόρμητο φιλί σε άγνωστο είναι ειλικρινής ενθουσιασμός (πχ. στον Γκάλη το 1987) ή ωφελιμιστικός ραγιαδισμός (πχ. ψηφοφόρων σε πολιτικούς)?
Το πιο ωραιο και αυθόρμητο φιλί που θυμάμαι να έχω δώσει μέχρι σήμερα στη ζωή μου ήταν το 1981 στον Απόστολο Κακλαμάνη.
Πάλι καλά που δεν έδωσες και στο Νικήτα.
Ο Νικήτας είναι πολύ τζουτζούκος.
Γιά τους συνεπώνυμους Νικήτα και Απόστολο, χαραμίστηκαν στην πολιτική αυτά τα παιδιά:
http://www.youtube.com/watch?v=WEcb-T0vC44
Μας έχει ζαλίσει τ' αρχίδια αυτός ο Σκαϊ με τον αυριανό γαμωμαραθώνιο. Αντε, να τρέξουν αύριο τα καθυστερημένα να τελειώνουμε και μ' αυτό.
Απαράδεκτη η χθεσινοβραδινή στάση αυτής της γριάς πριμαντόνας, του ψευτοποιητή Τηλέμαχου Χυτήρη. Όσο και αν ανιπαθώ και θεωρώ ως τον απόλυτο Βλάκα τον Άκη Παυλόπουλο, δεν μπόρεσα παρά να πάρω το μέρος του. Τα 'από που ξεφύτρωσες εσύ' και άλλες τέτοιες εξυπνάδες που εκτόξευε ο 'Χυτήρος' δείχνουν την βαθύτερη αλητεία όλων των τραμπούκων της εξουσίας, το πως γίνονται όλοι μόλις πάρουν καρέκλα, σκούρο αυτοκίνητο και υποτακτικούς. Και μας έλεγαν ότι ο Χυτήρης είναι 'πολύ ευπρεπής'.
Πολύ σωστά αυτά που γράφτηκαν γιά την όλως δι' όλου σιχαμένη συνήθεια του ασπασμού, αλλά και της χειραψίας, με λερά, ιδρωμένα χέρια, μεταξύ αγνώστων. Οι Ιάπωνες, ίσως ο πιό καθαρός λαός του κόσμου, το έχουν λύσει αυτό το θέμα με την υπόκλιση. Μεγάλο κεφάλαιο η υπόκλιση γιά τον Ιάπωνα. Υπάρχει η επίσημη, η ανεπίσημη, η γωνία του σώματος ποικίλει ανάλογα με την κοινωνική-επαγγελματική θέση του υποκειμένου και μύριες άλλες λεπτομέρειες που μαρτυρούν κοινωνικά στεγανά αιώνων. Στην πιό ποπ Δύση, αυτά είναι αδιανόητα, όσο γιά εδώ άστα να πάνε. Εχουμε επιστρέψει στην νοοτροπία του λίγδα Ζορμπά που λερός και αξύριστος φιλούσε τους πάντες και τα πάντα. Εδώ πρέπει να πούμε ότι τα πράγματα δεν ήταν πάντα έστι στην Ελλάδα. Αυτά τα σιχαμένα έθιμα ήλθαν την δεκαετία του '80 με την έλευση των λούμπεν-λαϊκών δυνάμεων στα πράγματα. Ως μεσήλιξ, θυμάμαι πολύ καλά ότι οι δεκαετίες '60 και '70 διαπνένονταν από μία - ας την πούμε - αστική ευπρέπεια και στον τομέα του κοινωνικού χαιρετισμού.
Γιά το θέμα του αναγκαστικού συγχρωτισμού των υπερήφανων πολιτευτών μας με τον κοσμάκη γιά τις ανάγκες της ρημάδας της εκλογής (working the crowd το λένε αυτό) και των θεμάτων υγιεινής που ανακύπτουν είχε γράψει αυτό το ωραίο ο Κασιμάτης στις 3/10:
"Λαϊκή και καθαρή Δεξιά
Φίλη της στήλης βρισκόταν, την Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου, γύρω στις 3.45 μ.μ., στην οδό Τσιμισκή της Θεσσαλονίκης, στο ύψος μεταξύ Αριστοτέλους και Κομνηνών, όταν αγαθή τύχη έφερε στον δρόμο της τον υποψήφιο δήμαρχο Κώστα Γκιουλέκα. Ατσαλάκωτος και ευθυτενής, πορευόταν αγέρωχος, ακολουθούμενος από την τετραμελή ακολουθία του. Ξάφνου, από τη στάση του λεωφορείου πετάχτηκε μπροστά του ένας άνδρας με το χέρι προτεταμένο. Με την πρώτη ματιά γινόταν ολοφάνερο ότι οι δύο άνδρες ανήκαν σε διαφορετικούς κόσμους. Ομως, εκτός του ότι ο Κ. Γκιουλέκας είναι προσηνής άνθρωπος, δεν αποκλείεται να είχε συναντήσει τον θαυμαστή του στο παρελθόν, λ.χ. ως μέλος του υπηρετικού προσωπικού σε κάποια βίλα του Πανοράματος, στο πλαίσιο μιας προεκλογικής συγκέντρωσής του. Οπότε, με τον μηχανικό τρόπο των πολιτικών, έκανε τη χειραψία με τον δυνάμει ψηφοφόρο του.
Ομως μόλις είχε απομακρυνθεί μερικά μέτρα, πήρε ένα υγρό χαρτομάντηλο που του πρόσφερε ένας εκ των ακολούθων του και πολύ διακριτικά σκούπισε την παλάμη του. Τόσο διακριτικά, ώστε η φίλη που πρόσεξε το περιστατικό αναρωτήθηκε μήπως το είχε φαντασθεί. Ωστόσο, η ίδια σκηνή επαναλήφθηκε λίγο παρακάτω, στην Αριστοτέλους. Κατά συνέπειαν, οι Θεσσαλονικείς δεν πρέπει να αμφιβάλουν για τη σχολαστικότητα με την οποία ο υποψήφιος τηρεί τους κανόνες της ατομικής υγιεινής. Κατόπιν τούτου, συνιστώ σε όσους θαυμαστές του Κ. Γκιουλέκα επιθυμούν να του σφίξουν το χέρι να του προσφέρουν συγχρόνως και ένα απολυμαντικό μαντηλάκι. Ετσι θα εκτιμήσει την αγάπη τους ακόμη περισσότερο!"...
Αλλη μάστιγα των εκάστοτε προεκλογικών περιόδων είναι τα (χ)εσεμες. Μόλις έλαβα αυτό στο κινητό μου σε άπταιστη ξυνογάλειο διάλεκτο:
ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΙΜΗ ΜΟΥ ΑΝ ΜΕ ΕΠΙΛΕΞΕΙΣ ΩΣ ΔΙΑΜΕΡ.ΣΥΜΒΟΥΛΟ ΣΤΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ ΤΟΥ Γ.ΚΑΜΙΝΗ ΣΤΟ 1 ΔΗΜ.ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ.
ΠΑΥΛΑΤΟΣ ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ
ΤΗΛ.6982250899
Δηλαδή τώρα τι πιθανότητες έχει ο κ. Ερωτόκριτος να τον ψηφίσω; πόσο μαλάκας μπορεί να είναι κανείς ώστε να πιστεύει ότι θα εκλεγεί με τέτοιες αηδιαστικές ενέργειες;
Ο ποιητής Τηλέμαχος διατηρεί οικία στο Λονδίνο μετά της συζύγου του αοιδού Μαρίας Φαραντούρη στην συνοικία St. John's Wood, οικία που τίμησε με την διαμονή του ο υπουργός μας των οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου κατά την διάρκεια της συγγραφής της διδακτορικής του διατριβής στο LSE την δεκαετία του '80.
Με αφορμή την επέτειο της γέννησης του Μάνου Χατζιδάκι (23/10/25) η "Κ" του περασμένου Σαββάτου δημοσίευσε διάφορα κατά καιρούς αποφθέγματα αυτού του σημαντικού ανθρώπου, όχι τόσο στην τέχνη που επέλεξε να υπηρετήσει, όσο γιά την παρέμβασή του στα δημόσια πράγματα. Σταχυολογώ:
«Να ξαναβρεί η δημοκρατία την αληθινή της έννοια, πρέπει το κράτος να εγκαταλείψει την αυταρχικότητά του, ο πολίτης να αποκτήσει συνείδηση των δικαιωμάτων του. (...) Ο πολίτης να επιβάλλει στις διεκπεραιωτικές αρχές τον απόλυτο σεβασμό της προσωπικότητάς του (...) Να θεωρηθεί ιερή η έννοια και η παρουσία της νεότητας (...) Οι ιδεολογίες και τα κόμματα απέδειξαν πως δεν είναι πλέον ειλικρινείς φορείς Δημοκρατίας, τουλάχιστον στις περισσότερες περιπτώσεις. Γι' αυτό να εγκαταλείψουν την επιμονή τους να υποτάσσουν τον πολίτη».
«Το ελληνικό κράτος δέχεται μόνον ό,τι το υπηρετεί και το κολακεύει. Υπήρξε πάντοτε αντιπνευματικό και εξακολουθεί να είναι».
«Δεν έχουμε πολιτισμό και η απόδειξη είναι ότι έχουμε υπουργείο Πολιτισμού».
«Δεν νομίζω ότι κινδυνεύουμε ως Ελληνες, αλλά ως ελληνολάτρεις».
«Πάντα μ' απασχολούσε το γνωστό εμβατήριο «Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει». Ελεγα μέσα μου, τι άραγες εννοεί;
Σκέφτηκα, σαν κάτι να φωτίστηκε μέσα μου, εφ' όσον η Ελλάδα δεν πεθαίνει ποτέ, πάει να πει πως και ποτέ δεν θα αναστηθεί».
«Δε μ' αρέσει να παριστάνω τον πολύ Ελληνα. Θέλω να είμαι όσο είμαι. Καιρός είναι η έννοια Ελληνας να δώσει τη θέση της στην έννοια άνθρωπος. Και τότες πιστεύω πως θα συνδεθούμε με μια πιο βαθιά παράδοση που, κατά σύμπτωση, είναι κι αυτή γνησίως ελληνική».
«Νιώθω Ελληνας αν αυτό σημαίνει Ευρωπαίος. Κι Ευρωπαίος, αν αυτό συμπεριλαμβάνει την ελληνικότητά μου».
«Προτιμώ χίλιες φορές τις ανίσχυρες κυβερνήσεις από τις ισχυρές. Η Ιταλία, χάρη στις ανίσχυρες κυβερνήσεις της, μεταπολεμικά, χαμογελούσε συνεχώς και αναπτυσσότανε. Σε αντίθεση με μας, που μετά τον πόλεμο, αν και «νικητές», δακρύσαμε πολλές φορές, κάτω από «σιδηρές πυγμές» κυβερνήσεων και... μείναμε υποανάπτυκτοι. (...)
«Και ΚΥΠ και Ασφάλειες και χαφιέδες και άπειρα ψέματα. Μόνο που εμείς τα χρωματίζαμε με γαλάζια εθνικοφροσύνη και γαλανόλευκη πατριδοκαπηλία, ενώ αυτοί με πράσινο λαϊκίζοντα σοσιαλισμό. Εμείς για το έθνος. Αυτοί για το «λαό». Ποια η διαφορά; (...) Στερούμεθα ιδεολογίας. Στερούμεθα στόχων. Στερούμεθα περιεχομένου. Και προπαντός στερούμεθα σύγχρονης σκέψης. (...) Η περίφημη Γαλάζια Γενιά είναι μια νεολαία αναψυκτηρίου. (...)
«Ενας αστυνομικός, ο Αθανάσιος Μελίστας, σκότωσε πυροβολώντας τον δεκαπεντάχρονο Μιχάλη Καλτεζά. Κατασκευάζεται ήδη σενάριο με βάση το κατά πόσον ο νεαρός δεκαπεντάχρονος ήταν ή δεν ήταν «επικίνδυνος» αναρχικός. Ωστε η κτηνωδία τού αστυνομικού να γίνει... νόμιμη άμυνα.
Με την «έναρξη τού σοσιαλισμού» στη χώρα μας βρισκόμαστε στη μόνη αλλαγή που πραγματοποιήθηκε και που αφορά την έννοια νέος. Από κομμουνιστής έγινε αναρχικός!».
«Πόσο πολύ άλλαξε για μένα η Αθήνα. Κινδυνεύει να γίνει η πιο ξένη πόλη του κόσμου... (...) Μέσα μου γνωρίζω πως δεν χρειάζεται να επιστρέψω - ούτε αυτή χρειάζεται εμένα ούτε εγώ αυτήν».
ΤΣΑΡΟΥΧΑΣ
Π.ΓΙΩΡΓΟΣ
ΥΠΟΨ.ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ
ΑΤΤΙΚΗΣ ΜΕ ΤΟΝ
Γ.ΣΓΟΥΡΟ-
ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ-ΜΕ ΟΔΗΓΟ
ΤΟ ΗΘΟΣ & ΤΙΣ
ΑΞΙΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
ΜΑΣ
WWW.GTSAROUCHA
S.GR 6947822250
Σιγά και τις περικοπές που κάνει η κυβέρνηση στο εκλογικό επίδομα.20-25 % κόβει απο τους δικηγόρους,εκλογικούς αντιπροσώπους.Τρίχες κρίση περνάμε.Οταν λέμε κρίση κύριοι εννοούμε 30-35% ανεργία και φακές.Θα πάει τώρα το κάθε δικηγοράκι που φυσιολογικά παίρνει 400 ευρω το μήνα για να καθαρογράφει τα εμβαδά των διαμερισμάτων στον υπολογιστή και θα πάρει απο το κράτος για ενα 2ημερο 750 ευρώ.Ακου 750 ευρώ.Μα και 200 να του δινες θα ερχόταν κύριοι.Το παζάρεψες ;;Η καλύτερη τους είναι των δικηγόρων οι εκλογές και ειδικά των αργόμισθων αποτυχημένων δικηγόρων των διαζυγίων και των μηνύσεων για κακοπληρωτές ενοικιαστές.
Mπορεί να είναι και το κορυφαίο άρθρο του Ρίζου αυτό με τα φιλιά.Η μεγαλύτερη έμπνευση της μάταιης καρριέρας του
Τον Δημήτρη Ρίζο τον πετυχαίνω χρόνια σε διάφορα λαϊκοκοσμικά στέκια. Ενα από αυτά είναι και ο διάσημος Λάζαρος στην είσοδο της Σχολής Δοκίμων στην Πειραϊκή. Πάντα ωραίος ο Δημήτρης, μες την καλή χαρά που τον αναγνωρίζει ο κόσμος, δείχνει να το χαίρεται διπλά κάθώς πάντα συνοδεύεται από αιθέριες (τρόπος του λέγειν) υπάρξεις. Μέγας θαυμαστής του ωραίου φύλου ο Δημήτρης. Και το μαλλί πάντα στην τρίχα (κυριολεκτικά) από πλευράς χτνίσματος και βαφής.
Αλλη μία απόδειξη της μεγάλης αδικίας που έχει συντελεστεί εις βάρος ημών όλων που αγόρια όπως οι Απόστολος και Νικήτας αλλά και πολλά-πολλά ακόμα δεν ακολούθησαν το πραγματικό τους κάλεσμα όπως έκανε με θαυμαστό τρόπο ο μακαρίτης (και υπερεπιτυχημένος) Danny la Rue.
http://www.youtube.com/watch?v=MOaZ5PKBGVc
Εδώ η νεκρολογία του Danny από το BBC, διακρίνουμε και τον Sir Terry Wogan σε στιγμιότυπο από παλιά συνέντευξη.
http://www.youtube.com/watch?v=Yg-DPePSz_k&NR=1
Καραΐσκο η καψούρα σου πάλι ρόιδο τα 'κανε. Και γαμώ τα πολιτικά μηνύματα.
http://www.protagon.gr/Default.aspx?tabid=70&smid=382&ArticleID=4318&reftab=61&t=%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CE%A4%CE%B6%CE%BF%CE%BC%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CE%BA%CE%B7:-%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%AF-%CE%B8%CE%AD%CE%BB%CF%89-%CE%BD%CE%B1-%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CE%B3%CF%8E
Δεν ξέρω απο που έχει προκύψει πάλι η καψούρα μου με την Τζομπανάκη.Τη θεωρώ μια αχωνευτη γερο σαύρα τρελλονεανίζουσα.Το κορμί της δε, είναι γεμάτο με ελιές αντιαισθητικότατες.Χτικιάρα και ρυτιδιασμένη,σανιδωμένη.Κορμι πρεζακιού.Μιλάει και παθιάρικα,νομίζει οτι είναι και επιθυμητή κοτζαμ γρα γυναίκα.Το πνευματικό λιμιτ απ της Τζομπανού είναι οι συζητήσεις της με τη Ντόρα.Η βλάχα τώρα έβγαλε και πολιτική γλώσσα.Επειδή την ψηφίζει η βρωμοκρητική μειονότητα των Αθηνών που θαμπώνεται απ οποιον συντοπίτη της κατακτά το γυαλί.Δεν βλέπουν τα κολλημένα κρέατα ανάμεσα στις οπές των δοντιών τους και τα νικοτινιασμένα μουστάκια τους, οι μαυροπουκαμισάδες της συμφοράς.
Προσωπικά, θεωρώ την Μαρία Τζομπανάκη ως μια από τις πιο όμορφες και θλεκτικές ελληνίδες. Ερωτική, σεξουαλική - υπέροχη.
θλεκτική πιστεύω και εγω οτι είναι
Με ποιόν κατεβαίνει το Μαράτσι;
Συμφωνώ με τον V. Κλασική ελληνική ομορφιά. Μελαχρινή ομορφιά μακριά από το μοντέλο των οξυνέ ξανθών με τις οποίες έχει γεμίσει ολόκληρη η μπουρναζοελλάδα
Kαλά η φωτογραφία της πιο πάνω στο πρωΚταγκον είναι θαύμα του φωτοστόπ.Για ξεσκεπάσου κυρά μου να δούμε την προσωπάρα σου.Αν την δει ελαιοπαραγωγός θα τσι ράβδιζε τσ ελιές,σας ενημερώνω.Ο αραμπατζής εχει καψούρα στην τζομπανού χαχχααχχ
Την έχει δει κανείς από κοντά; Σαν Σημίτης με μελαχρινή περούκα ένα πράγμα είναι δηλαδή;
Α, εντάξει τότενες Καραΐσκο, γράψε λάθος...
Βαψομαλλιά,
είχε ματζιόρο το κορμί,
και τροφαντό βυζάτσι,
και στόμα τση ζωγραφιστό,
για ωραίο τσι
(πουράτσι).
"ΣΑΝ άνθρωπος, ΣΑΝ πολίτης" λέει η υποψήφια του Νικήτα στο άρθρο, στο σάιτ του Θεοδωράκη. Δηλαδή ΔΕΝ είναι άνθρωπος, ούτε και πολίτης. Αχ ρε Μαρία. Η πολιτική σε μάρανε.
Πολυ ελιά φίλε σε διαβεβαιώ.Και στην πλάτη ελιές θρούμπες.Ελα μωρέ τωρα.Το μαράτσι τωρα το βλαχαδερό μου γινε και πρωτευουσιάνα.Η ζαροπροβιά
Εμένα ό,τι και να λέτε μου αρέσει. Και οι εληές της και τα πάντα. Είναι μια από τις πιο ερωτικές γυναίκες που έχω δει.
Αμα σου κατσει μην τη ψηφίσεις
Ου να χαθείς σαβουρογάμη
Ρε παιδιά, σοβαρά τώρα, αυτό το πράγμα δεν διαβάζετα. Χίλιες φορές η φάλαινα η Ροκοφύλλου που είναι και από σοϊ. Ελεος πιά με όλα τα ψώνια που προσπαθούν να εξαργυρώσουν την εφήμερη δημοφιλία τους με ψηφαλάκια.
Ας κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα δηλαδή χαζοσήριαλ, δεν είναι ανάγκη να μας κατσικωθεί και ως αυτοδιοικητικός άρχων, ήντα ναι μωρέ επαέ Μαράτσιμ;
H Μαρία, όπως και οι περισσότερες κρητικές, είναι μελαχρινή, έχει ελιές και επίσης τριχοφυία. Δεν καταλαβαίνω δηλαδή, πού είναι το πρόβλημα; Ας μην προτιμούμε τις bimbo ξανθές, που είναι όλες ίδιες και εν τέλει αντιερωτικές. Επί τη ευκαιρία, ας θέσω το φλέγον θέμα της αποτριχώσεως του αιδοίου. Τι μανία είναι αυτή που έχει πιάσει τις ελληνίδες τα τελευταία (αρκετά) χρόνια; Μα υπάρχει τίποτε ομορφότερο από ένα φυσικό αιδοίο; Ο μερακλής Ηλίας Πετρόπουλος (και πολλοί άλλοι) όλο γυναίκες με "πλήρη" τριχοφυία στο επίμαχο σημείο φωτογράφιζε. Μάλιστα, έχω παρατηρήσει ότι πολλά κορίτσια αποτριχώνονται επειδή έτσι το κάνουν πλέον όλες. Όταν τους θέτεις μάλιστα το θέμα, ότι δηλ.προτιμάς φυσικές καταστάσεις, έχω παρατηρήσει ότι παρεξηγούνται λίγο ή σε θεωρούν και βιτσιόζο. Αν είναι δυνατόν... Ας μην ξεχνούμε ότι το ξυρισμένο αιδοίο υπονοεί γούστα παιδοφιλικά.
H μαρία δεν ξυρίζεται...Ραβδίζεται
Βιτσιόζος ο βαψομαλλιάς. Σε είχα καταλάβει και από άλλες νύξεις σε διάφορα κείμενα και σχόλια. Για καλό το λέω, όχι για κακό. Ο βιτσιόζος είναι παντα πιο ενδιαφέρων
Tζομπανόσκυλος
Μάγκα μου εξαρτάται από την πυκνότητα και την επιφάνεια κάλυψης. Ναι στο φροντισμένο (χωρίς ελιές).
Πέστα χρυσόστομε. Τι πιό ωραίο από αυτό;
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/3/3f/Origin-of-the-World.jpg
ή από αυτό
http://madonnanudes.files.wordpress.com/2010/02/madonna-playboy-19782.jpg
Πρώτη φορά ακούω τέτοια γνώμη. Όλοι οι άντρες που ξέρω σου ζητάνε το αντίθετο και μάλιστα πιεστικά. Άβυσσος η ψυχή του άντρα!
Μην ακούς εσύ μανάρα μου, κάνε δουλειά σου.
Post a Comment