Ο Bert Newton αποτελεί έναν ζωντανό θρύλο της τηλεόρασης (του τόσο σοβαρού αυτού μέσου) στην γεμάτη φινέτσα χώρα της Αυστραλίας (ή «Ωστραλίας», όπως την αναφέρουν ορισμένοι συμπατριώτες μας της – εξίσου φινετσάτης – Αστόρια…). Υπηρέτης του λαϊκού θεάματος, μέχρι εκεί που δεν παίρνει, ο γερο-Bert δίδαξε στην πράξη τι θα πει γνήσια λαϊκή τηλεόραση.
Δεν ξεκίνησε με στόχο την τηλεοπτική καταξίωση ο παχύσαρκος τηλεπαρουσιαστής. Αντιθέτως, στα πρώτα του βήματα σε αυτόν τον μάταιο κόσμο έκανε άλλους, πιο συνετούς σχεδιασμούς. Η θαρραλέα και αταλάντευτη πίστη του στην αξία της αγνότητος τον οδήγησε, αρχικώς, σε ηθικότερες σκέψεις: ως ένθερμος καθολικός, εξέτασε την πιθανότητα μιας λαμπρής καριέρας στον τίμιο χώρο της ιεροσύνης. Τελικά, όμως, κατέληξε να ιερουργεί στον χώρο της τηλεοπτικής διασκέδασης – έναν χώρο χωρίς, αν το δούμε βαθύτερα, μεγάλες διαφορές από τον αντίστοιχο ιερατικό.
Στο πεδίο της τηλεοπτικής παρουσίασης έδωσε όλο του το είναι ο Bert. Και δεν κατάφερε και λίγα. Με τα χρόνια, κατόρθωσε να αναδειχθεί στο αδιαφιλονίκητο μόνιμο Νο2 της αυστραλέζικης τηλοψίας, με την έννοια ότι διέπρεψε, πράγματι, κυρίως σε ρόλους δευτεραγωνιστή, καθώς και ως μόνιμος αντικαταστάτης-αναπληρωματικός μιας σειράς βασικών τηλεοπτικών παρουσιαστών (ένα είδος Νίκου Στραβελάκη ή Μανώλη Καψή, εάν θέλουμε να το προσαρμόσουμε στα καθ’ ημάς).
«Θα γίνω, άραγε, ποτέ πρώτος;» – αυτή ήταν η ερώτηση που έθετε, στις αρχές της καριέρας του, στον εαυτό του, με αξιοσημείωτη συχνότητα, ο στρογγυλοπρόσωπος (αναπληρωματικός) entertainer. Οι αρκετές ευκαιρίες που του δόθηκαν εκείνη την εποχή για solo καριέρα πρωταγωνιστή-κεντρικού παρουσιαστή εστέφθησαν με αποτυχία… Αργότερα, ακολούθησαν και άλλες απόπειρες, πάντα με τον ίδιο στόχο της πρωταγωνιστικής καταξίωσης, και όλες με τα ίδια χαρακτηριστικά: πάντοτε βραχύβιες και – κυρίως – πάντοτε ατελέσφορες…
40 ολόκληρα χρόνια πήρε στον Bert για να καταφέρει να καθίσει επιτέλους με κάποια επιτυχία σε καρέκλα κεντρικού παρουσιαστή. 40 χρόνια, αλλά άξιζε τον κόπο… Η εκπομπή Good Morning Australia άνοιξε τον δρόμο μιας κάποιας αναγνώρισης στον σκληρά μοχθούντα τηλεδιασκεδαστή. Επρόκειτο για ένα λαϊκό μαγκαζίνο με «λίγο απ’ όλα», που κέρδισε (επιτέλους) την καρδιά ενός κάποιου κοινού και ψευτοκαταξίωσε τον Bert σε ρόλο αυστραλού Άλκη Στέα ή Χρήστου Οικονόμου (για να τον φέρουμε, και πάλι, σε ελληνικές αναλογίες).
Εύπεπτη τηλεόραση, για λαϊκή κατανάλωση, και με τον Bert – επιτέλους – στον θρόνο του ιερουργούντος. Μετά από μερικές τηλεοπτικές σαιζόν, όμως, το κανάλι αποφάσισε να σταματήσει την εκπομπή και έτσι ο φιλόδοξος τηλεαστέρας έχασε το έδαφος κάτω από τα πόδια του… Εν τω μεταξύ, κάποιες προσπάθειες του φεγγαροκέφαλου Ben για εισπήδηση στα χωράφια θεάτρου και κινηματογράφου εστέφθησαν σχεδόν όλες από αποτυχία – τόσο εμπορική, όσο και – κυρίως – καλλιτεχνική…
Ο Bert σήμερα θεωρείται ένας θρύλος του λαϊκού τηλεοπτικού θεάματος. Κατάφερε, κουτσά-στραβά, να βρει κάποιο κοινό, το οποίο και του χάρισε μια θέση μέσα στην καρδιά του (κι έχει πολύ χώρο η καρδιά του Λαού...). Κύριο χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς του (πέραν της φιλοδοξίας για καταξίωση), η ανάγκη του για ασφάλεια και περιποίηση – κάτι που προφανώς διαμορφώθηκε από το γεγονός ότι μέχρι τα 40 του έζησε, ανέφελα, μαζί με την αγαπημένη του μητέρα και έτσι δεν του έλειψε τίποτε (ζούσε μια ζωή με τέτοια πληρότητα κάτω από τις μητρικές φτερούγες, ώστε άργησε πολύ και να νυμφευθεί). Κύριο χαρακτηριστικό της δουλειάς του, το εύπεπτο περιεχόμενο και το απλοϊκό, άστοχο και μπαγιάτικο χιούμορ (ένας συνδυασμός χωρατών Λάκη Λαζόπουλου και ΓιώργουΤράγκα – για να δοθεί στον έλληνα αναγνώστη μια ιδέα περί ποιου πράγματος ομιλούμε).
Στην περίπτωση του Bert Newton κάνουμε λόγο για ένα μεγάλο κεφάλι· όχι τόσο με την μεταφορική έννοια, όσο με την κυριολεκτική: ένα πελώριο, στρογγυλό κεφάλι που σε ορισμένους προκαλεί ακόμη και φόβο! Κυρίαρχο χαρακτηριστικό αυτού του κεφαλιού είναι τα βαμμένα μαλλιά, αλλά και το περουκίνι που στεγάζεται επάνω του σαν σκεπή. «Ο Bert με αυτό το φρικτό περουκίνι μοιάζει σαν να φοράει κάποιο ζωάκι πάνω στο κεφάλι του», θα γράψει αυστραλός αναλυτής για το θέμα. Κάποιοι άλλοι αποκαλύπτουν ότι κάτω από το περουκίνι αναπτύσσεται, αργά αλλά σταθερά, πρόσφατα εμφυτευμένο μαλλί! Το βέβαιον είναι ότι το πορτοκαλίζον περουκίνι, το ομοιόχρωμα βαμμένο μαλλί και το παγερό από τα botox πρόσωπο (σε συνδυασμό και με την μεγάλη κοιλιά) δημιουργούν ένα εξαιρετικά αλλόκοτο (ή και αποτρόπαιο) θέαμα.
Πρόσφατα, μάλιστα, ο στρογγυλοπρόσωπος περουκομανής τηλεπαρουσιαστής, σε μια κρίση ειλικρίνειας, έκανε τα δημόσια αποκαλυπτήρια: με μια απότομη κίνηση τράβηξε το περουκίνι και, ενώπιον της τηλεοπτικής κάμερας, έλυσε όλες τις σχετικές απορίες. Το μόνο που αγνοούμε πλέον είναι το εάν το περιβόητο περουκίνι θα συνοδεύσει τον Bert, τον τηλεοπτικό αυτόν κεφάλα, και στην τελευταία του κατοικία, όπως τόσα και τόσα δημόσια πρόσωπα. Γιατί ο 73χρονος σήμερα τηλεκομπέρ συνεχίζει να βρίσκεται εν ζωή – άγνωστον για πόσο ακόμα...
