Reshuffle special: Η ώρα του Παντελή…

Η Πέμπτη 16 Ιουνίου δεν ήταν σαν μια οποιαδήποτε ημέρα… Γιατί ο Οικονόμου Παντελής είχε ήδη λάβει τα μηνύματά του. Στον επερχόμενο ανασχηματισμό μπορεί και να έμπαινε στην κυβέρνηση! Ένα όνειρο ζωής ίσως να γινόταν πραγματικότητα – για τον Παντελή και την Ελλάδα. Από τα ξημερώματα της Πέμπτης, ο εκνευρισμός του Παντελή ήταν έκδηλος. Θα πήγαιναν όλα καλά ή στο τέλος κάτι θα σκάλωνε, ως συνήθως, και η αποτυχία θα χτύπαγε, για μια ακόμη φορά, με γδούπο, την πόρτα του φιλόδοξου πολιτευόμενου; Ο Παντελής ήθελε να γίνει ισχυρός, πολύ ισχυρός. Και πίστευε ότι διέθετε τα κατάλληλα όπλα. «Τα όπλα θα μας κάνουν ισχυρούς· το βούτυρο θα μας κάνει απλώς χονδρούς», έλεγε ο στρατάρχης Hermann Göring. Ο Παντελής, όμως, είχε στο δισάκι του και όπλα – πολιτικά όπλα – σπουδαία (λόγο, γνώση, κύρος – κυρίως το τελευταίο), αλλά και βούτυρο – εξ ου και το τόσο πάχος και λίπος που συσσώρευσε τα τελευταία χρόνια (ειδικά στο στομάχι, στο στήθος και στην περιφέρεια). Ολόκληρη την Πέμπτη ο Παντελής ήταν στο τηλέφωνο. Θα γινόταν τελικά υπουργός; Πληροφορίες, εκτιμήσεις, φόβοι μήπως μια καραμπόλα θα τον έβγαζε, όπως τόσες και τόσες φορές, εκτός πλάνων. Γιατί είχε αποτύχει πάμπολες φορές στην πολιτική του πορεία (ας αφήσουμε την προσωπική) ο Παντελής. Πίστευε, όμως, ότι τώρα ίσως να ήλθε, επιτέλους, η ώρα του…

 

Η Πέμπτη κύλαγε, αργά, βασανιστικά για τον Παντελή. Πολλοί παρατήρησαν την ημέρα εκείνη έναν αφηρημένο Παντελή. Έναν Παντελή κλεισμένο στις σκέψεις του, αναμετρώμενο – νοερώς για την ώρα – με το βάρος από την συνειδητοποίηση των ιστορικών του ευθυνών. Σκέψεις… Σκέψεις πολλές γέμιζαν το κεφάλι – αυτό το τεράστιο παραλληλόγραμμο κεφάλι – του βορειοηπειρώτη πολιτευόμενου. Αν γινόταν τελικά υπουργός, πώς θα τα έβγαζε πέρα με τις βαρύγδουπες αντιμνημονιακές του δηλώσεις; («Να βγούμε από το Μνημόνιο μια ώρα αρχύτερα: γίνεται!»)

 

Το βράδυ, στο ζεστό σπιτικό του, ο Παντελής δεν μπορούσε να κλείσει μάτι. Μέχρι που έλαβε τηλεφώνημα. Θα γινόταν τελικά υπουργός! Αναπληρωματικός υπουργός βέβαια, αλλά πάντως υπουργός. Το όνειρο ζωής θα γινόταν πραγματικότητα! Από εκείνη τη στιγμή ήδη, οι ευθύνες έδειχναν να βαραίνουν κι άλλο τον ήδη υπέρβαρο πολιτευτή. Τις προχωρημένες εκείνες ώρες ο Παντελής ένιωσε όπως δεν είχε ποτέ άλλοτε νιώσει. Έκανε στη σύζυγό του έναν έρωτα  δυνατό, απεγνωσμένο – έναν έρωτα Ελληνικό· έναν έρωτα εκτονωτικό, με πρωτόγνωρη ένταση, σαν να μην υπήρχε αύριο. «Είχα καιρό να σε δω έτσι Παντελή…», θα του ψιθυρίσει. Ο Παντελής κατηύθυνε με αποφασιστικότητα (και ίσως κάποια αυταρέσκεια) τη ματιά του και το χέρι του κάτω από το ύψος του αφαλού, κάνοντας μια στερεωτική κίνηση αυτοπεποίθησης. Η υπερένταση  δεν τον άφηνε να κλείσει μάτι. Σκεφτόταν τον εαυτό του υπουργό – έστω και αναπληρωτή. Βγήκε στο μπαλκόνι. Ο σοσιαλιστής Παντελής, σε ραντεβού με το πεπρωμένο του, κοίταξε το φεγγάρι. Όχι τυχαία, το έβλεπε πράσινο. «Ένα φεγγάρι πράσινο, μεγάλο, που λάμπει μες στη νύχτα – τίποτ’ άλλο» (για να θυμηθούμε και τον Λαπαθιώτη). Ο ύπνος έκλεισε τα βλέφαρα του Παντελή μόλις τις πρώτες πρωινές ώρες – για λίγα μόλις λεπτά. Σαν ελατήριο πετάχτηκε από το κρεβάτι, γύρω στις 5 το πρωί, ο μέλλων αναπληρωματικός υπουργός, συναισθανόμενος την κρισιμότητα των στιγμών, το βάρος της ευθύνης. Ζήτησε αποφασιστικά από τη σύζυγό του να τον ετοιμάσει για την μεγάλη αναμέτρηση με την Ιστορία: «Ειρήνη, φέρε μου το μπλε κοστούμι το καλό, το γαλάζιο πουκάμισο το καινούριο κι εκείνη τη μπλε ελεκτρίκ γραβάτα την επίσημη. Και που’ σαι. Κι ένα σώβρακο. Καθαρό». 

 

Τόσος κόπος, τόση γελοιοποίηση, τόσος εξευτελισμός (συνήθως απαραίτητα όλα αυτά στην πολιτική) έπιανε επιτέλους τόπο. Ο Παντελής, από χαμηλής εμβέλειας πολιτευτής, θαμών περιθωριακών τηλεοπτικών καναλιών και γυρολόγος διαφόρων γραφείων επιχειρηματιών για οικονομική στήριξη (χαρτζιλικάκι), γινόταν υπουργός. Ένα όνειρο ζωής ελάμβανε σάρκα και οστά. Το ρολόι της Ιστορίας έδειχνε ώρα Παντελή! 

 

Αφού πλύθηκε, ντύθηκε και καθάρισε τα’ αυτιά του (πολύ κερί πάνω στις μπατονέτες), τηλεφώνησε, για να μεταφέρει τα χαρμόσυνα νέα, στην Βάσω Τσόνογλου, την αχώριστη σύντροφό του στη βουλή. «Σαν έτοιμος από καιρό» ο Παντελής κατευθύνθηκε προς το Προεδρικό Μέγαρο για την ορκωμοσία, κάνοντας σκέψεις και σχεδιασμούς για τις πρώτες δηλώσεις του, για το πόσο αγέρωχα θα βάδιζε μπροστά στις κάμερες, για τις δέουσες πόζες… Στη Βουλή περίμενε με υπομονή τη σειρά του για να προβεί σε δηλώσεις ενώπιον των καμερών. Ο Παντελής, με χαμόγελο μέχρι τα αυτιά και υπερκινητικός σαν να τον γαργαλάνε σε ευαίσθητα μέρη, σόλαρε μπροστά στις κάμερες, στιγματισμένος, όμως, από ένα ασυγχώρητο αισθητικό και επικοινωνιακό faux pas: προέβη στις βαρυσήμαντες δηλώσεις του φορώντας, με υπέροχα κουτσαβακίστικο στυλ, μαύρα γυαλιά ηλίου (Ray-Ban), προσθέτοντας έτσι (ακόμη) μία έντονη πινελιά γραφικότητας στο όλο, ήδη γραφικότατο, θέαμα. 

 

Οι δημοσιογράφοι και το κοινό που παρακολουθούσε με κομμένη την ανάσα τις δηλώσεις του αναπληρωματικού υπουργού Παντελή από τις οθόνες είδαν, εξ επόψεως ουσίας, μια από τα ίδια – τον γνωστό και αναλλοίωτο Παντελή, τον ίδιο ελαφρύ και αμετροεπή Παντελή που γνώριζαν εδώ και χρόνια. Οι πιο παρατηρητικοί, όμως, διέκριναν μια ανεπαίσθητη αλλά ουσιαστική διαφορά – όχι στον λόγο, αλλά στην εμφάνιση του νέου αναπληρωματικού υπουργού. Η εδώ και χρόνια πλέον σχεδόν πάλλευκη κόμη του Παντελή είχε παραχωρήσει τη θέση της σε μια ζωηρή στακτόχρουν κόμη (γκρι αρζάν)!  Πράγμα που αποδεικνύει ότι, και κατά τη διάρκεια της αναμέτρησης με την Ιστορία, ακόμα και μεγάλα ζώα, πολιτικά ζώα, σαν τον Παντελή, μπορούν και διατηρούν τις μικρές ανθρώπινες αδυναμίες τους…

/σχετικά άρθρα/
Όταν τολμά ο Παντελής...
Χάρης Πασβαντίδης: το Πράσινο και το Μαύρο

 Παντελής πριν...

Παντελής μετά...