Ο Κίμων δεν αποτελεί τυχαία περίπτωση. Έχει περάσει εις τας δέλτους της νεότερης πολιτικής ιστορίας ως ο πιο γραφικός (μαζί, ίσως, με τον Νίκο «έλειψα ποτέ από κοντά σου;» Αναγνωστόπουλο) πολιτικός ανήρ της μεταπολιτευτικής περιόδου. Ξεκίνησε την γιγαντιαία πολιτική του καριέρα την εποχή του ΠΑΚ, ως οιονεί (ενδεχομένως και πραγματικός) μπάτλερ του Α. Παπανδρέου στο Λονδίνο, όπου επήγε για να κάνει αντίσταση αλλά και για να σπουδάσει. Ισχυρίζεται ότι εκεί έκανε μεταπτυχιακά στα οικονομικά. Όταν, όμως, τον ρωτούν σε πιο πανεπιστήμιο άφησε το στίγμα του, ο Κερκυραίος πολιτικός ξεροκαταπίνει αλλάζοντας κουβέντα… Για ξένες γλώσσες, βέβαια, ούτε λόγος. Πολλοί ανακαλούν στη μνήμη τους τη δουλοπρέπεια με την οποία το χωριατόπαιδο από τη Λευκίμμη Κέρκυρας αντιμετώπιζε τον «Θεό» και «Πατέρα» του στο Λονδίνο. Μανιώδης κόλαξ του «Μεγάλου», διακρίθηκε ως «προμηθευτής διασκέδασης» – για να το πούμε κομψά – φροντίζοντας για τις πάσης φύσεως παπανδρεϊκές… εκτονώσεις. Έβηχε ο «Πρόεδρος», κρυολογούσε ο Κίμων. «Την εποχή του ΠΑΚ, ο Κίμωνας ήταν ένα αφελές και συμπαθητικό χωριατόπαιδο», θυμάται συνεργάτης του Α. Παπανδρέου από τα παλιά. «Τότε, είχε μακριά, πλούσια κόμη και μακριές, φουντωτές φαβορίτες», υπενθυμίζει. «Μύριζε το στόμα του ανυπόφορα εκείνη την εποχή, θυμάμαι, μάλλον από την πείνα και την ανέχεια, αλλά είχε μεγάλη διάθεση για αγώνα και αλλαγή, ενώ η αφοσίωσή του προς τον Πρόεδρο υπήρξε παροιμιώδης» προσθέτει ο παλαιός παπανδρεϊκός συνεργάτης, για να ολοκληρώσει λέγοντας: «Ο Κίμωνας μαζί με τον Άκη ήταν οι πιο αφοσιωμένοι στον Πρόεδρο. Είχαν παρόμοιο χαρακτήρα και ταμπεραμέντο. Δεν ήταν έξυπνοι ή καλλιεργημένοι (μάλλον κουτούς θα τους χαρακτήριζες), αλλά είχαν μεγάλη πίστη στον Σοσιαλισμό».
Οι πολιτικοί αγώνες του Κίμωνα έφεραν, το δίχως άλλο, αποτελέσματα. Χάρις (και) στις δικές του δυνάμεις, η δημοκρατία απεκαταστάθη και, σε λίγα χρόνια, ο Κίμων αποτελούσε τον θεμέλιο λίθο της σοσιαλιστικής διακυβερνήσεως. Τι κι αν περιορίσθηκε στην ταπεινότατη θέση του Γ.Γ. Αθλητισμού. Και από αυτή τη θέση μπορούσε να δώσει πολλά… Άλλωστε, υπήρξε (και παραμένει) γνωστός γηπεδόβιος παναθηναϊκών φρονημάτων, ενώ η «τρίφυλλη» πίστη του μόνο με την πίστη στα ιδεώδη του σοσιαλισμού μπορεί να συγκριθεί σε ένταση. Ουδεμία σχέση τελικώς είχε, όπως ο ίδιος δηλώνει, με τη (γνωστή στους παλαιότερους) υπόθεση-κομπίνα Σταματελάτου, ενώ οι σχέσεις του με την οικογένεια Βαρδινογιάννη θεωρούνται (από πλευράς του) τόσο στενές, μέχρι σημείου δουλικότητος. Διέπρεψε και σε άλλες κυβερνητικές θέσεις, ως υφυπουργός εσωτερικών (δις) και υφυπουργός εμπορίου, ενώ η κορύφωση της πολιτικής του καριέρας ήλθε με την κατάκτηση της επίζηλης θέσεως του αναπληρωτού υπουργού μεταφορών! Ο Κίμων δεν κατόρθωσε ποτέ να γίνει υπουργός, μολονότι ο ίδιος, ένα φεγγάρι, δήλωνε ότι θα έθετε υποψηφιότητα για αρχηγός του ΠΑΣΟΚ και… Πρωθυπουργός! Η Ελλάδα όμως, ως γνωστόν, πνίγει τις αξίες. Η όλη κυβερνητική του θητεία, πάντως, έχει μείνει περισσότερο γνωστή στην ιστορία για το κυνήγι της ακρίβειας μετά καμερών, καθώς και για τις πασίγνωστες δηλώσεις του για την ΕΑΜίτισσα και τα μαντήλια της, σε έφοδό του στην οδό Ερμού. Ο πρώην καταμετρητής της ΔΕΗ, Κίμωνας, έχει μεγάλη αδυναμία στα ακριβά πούρα Αβάνας και τις μεταξωτές ιταλικές γραβάτες, ενώ, σε ό,τι αφορά τα υποκάμισα, δεν κρύβει την προτίμηση στα cut-away collars! Ειδικά εις ό,τι αφορά τα πούρα δηλώνει μέγας connoisseur – και τον πιστεύουμε. Χαρακτηριστικό του μεγαλείου του και της αδιαπραγμάτευτης πίστης του στην καπνική ποιότητα είναι το ακόλουθο περιστατικό: όταν, την περίοδο που διοικούσε τις λαϊκες αγορές ως υφυπουργός εμπορίου, του εδωρήθη ένα (σχετικά ακριβό) κουτί πούρων Δομινικανής όμως Δημοκρατίας, ο Κίμων, αγέρωχος και αταλάντευτος, με το που είδε την προέλευση των πούρων ανέκραξε: «Κάποιοι θέλουν να μειώσουν τον Κουλούρη! Πάρτε τα αμέσως από εδώ! Ο Κίμωνας ο Κουλούρης καπνίζει μόνο πούρα Αβάνας»!
Διακρίνεται για τον πομπώδη, θεατρικό και ακατάληπτο (γεμάτο βαρβαρισμούς και σολοικισμούς) λόγο του. Σύμφωνα με ανθρώπους που τον γνωρίζουν καλά, έχει να ανοίξει βιβλίο από τα χρόνια των σπουδών του στην Ανωτάτη Εμπορική, όπου διέπρεψε ως συμφοιτητής του άλλου μεγάλου διανοουμένου της πολιτικής, Μιλτιάδη Έβερτ. Γι’ αυτό και το παρατσούκλι «αγράμματος», που του έχουν κολλήσει διάφοροι κακοήθεις. Την εποχή του «βρώμικου ΄89», η σύζυγος του τότε πρωθυπουργού, Μαρίκα Μητσοτάκη, που παρακολουθούσε μια συνεδρίαση της βουλής από τα έδρανα των κρατικών αξιωματούχων, τον απεκάλεσε «τσογλάνι» και ο Κίμων εξερράγη. Ο Κουλούρης δεν διστάζει, κάποτε-κάποτε, να γίνεται και βίαιος, όταν βέβαια οι περιστάσεις το απαιτούν – ειδικά όταν νοιώθει ότι μειώνεται και χλευάζεται, οπότε και οι χριστοπαναγίες δίνουν και παίρνουν. Χαρακτηριστικό συμβάν, όταν η σατιρική στήλη του ΒΗΜΑτος Πανδώρα έγραψε (για πολλοστή φορά) κάτι ειρωνικό για τον διαπρεπή πολιτικό μας. Τότε ο Κίμων δεν άνθεξε την αδικία και κατευθύνθηκε φουριόζος προς τα γραφεία της εφημερίδας προκειμένου να βιαιοπραγήσει εναντίον του συντάκτη της στήλης Στέφανου Κασιμάτη, απειλώντας θεούς και δαίμονες και φωνάζοντας «θα το σκίσω το κωλόπαιδο! Τον Χριστό του! Την Παναγία του!». Τελικά, τον πρόλαβε στις σκάλες του ΔΟΛ η τότε δημοσιογράφος της εφημερίδος (και νυν βουλευτής) Σοφία Γιαννακά, η οποία και απεσόβησε την βιαιοπραγία. «Την επόμενη φορά, όμως, δεν θα μου τη γλιτώσει! Κανείς δεν μπορεί να παίζει με τον Κίμωνα τον Κουλούρη!», ανέκραξε ο ταπεινωμένος πολιτικός.
Μια περίοδο είχε ανακαλύψει τη χάρη του... ριζότο και καλούσε όποιον έβλεπε μπροστά σου σε τραπέζι για να του συστήσει αυτό το εκλεκτό και σπάνιο – καταπώς ο ίδιος πίστευε – έδεσμα. Έτσι η φράση-πρόσκληση «Πάμε για ένα ριζότο;» ηχούσε κάθε τρεις και λίγο από το στόμα του Κίμωνος, ζαλίζοντας ταυτοχρόνως (λόγω του βαθμού επαναληπτικότητας) συγκεκριμένους αδένες των συνομιλητών του. Έχει και αγαπημένες λέξεις ο Κίμων: «γιγαντιαίος» και «όπου» διανθίζουν σε ρυθμούς πολυβόλου τον χαρίεντα λόγο του. Ειδικά η λανθασμένη χρήση του «όπου» προκαλεί ακατάσχετη θυμηδία: «Μίλησα με τον Άκη όπου [sic] μου είπε...» – και γελάει ο κάθε πικραμένος. Διαχρονικός confidante και φιλότιμος βοηθός του στις περιπέτειες της πολιτικής, ο δημοσιογράφος των Πολιτικών Θεμάτων (και βοηθός του Γιάννη Ντάσκα) Αλέκος Βέλιος, με τον οποίον μοιράζονται τις ίδιες βαθιές ανησυχίες για το μέλλον της χώρας. Η μεγάλη αυτή πνευματική φιλία, που έχει σφυρηλατηθεί στα βάθη του χρόνου, ίσως δεν είναι τυχαία, καθώς, εκτός όλων των άλλων κοινών, οι δύο άνδρες μοιράζονται μια ιδιόρρυθμη συνήθεια: βάφουν τα μαλλιά τους! Διότι το πορτρέτο του σοσιαλιστή αγωνιστή Κίμωνος, δεν θα μπορούσε να κλείσει χωρίς αυτή την μικρή, αλλά τόσο αντιπροσωπευτική αναφορά. Ο κύριος «by the way» βάφει βλεφαρίδες, φρύδια και μαλλιά! Περίεργο, πρωτόγνωρο βάψιμο – ένα βάψιμο που θυμίζει παρηκμασμένο thespian. Βάψιμο σε μια απόχρωση γκρι-μπλε, μια απόχρωση που ο ίδιος ορκίζεται ότι του προσδίδει μια αίσθηση αριστοκρατικότητας – κάτι που πάντοτε επεδίωκε. Εις μάτην. Γιατί η βαφή είναι σπιτική, ερασιτεχνική, αφήνοντας μεγάλα σημεία της κορυφής του κεφαλιού και της φαβορίτας λευκά. Τα δε σκούρα βαμμένα φρύδια αλλά και οι βλεφαρίδες, χαρίζουν οπτικά στον Κίμωνα μια υποβλητικότητα πρωτόγνωρη – σε πλήρη αντιστοίχηση, πλέον, με την υποβλητικότητα του θεατρικού του λόγου. Έτσι κι αλλιώς, όμως, ο (κατά δήλωσίν του άνεργος πλέον) Κίμων, είτε με (κακο)βαμμένα είτε με φυσικά μαλλιά, κερδίζει την συμπάθεια όλων, χαρίζοντας πλουσιοπάροχα τον γέλωτα – πράγμα πολύτιμο στις μαύρες (σαν την κόμη του Βέλιου) εποχές που ζούμε…
No comments:
Post a Comment