Friday, January 2, 2009

Liberace: η περούκα του μακαρίτη



Οι διακοπές Χριστουγέννων/Πρωτοχρονιάς συνηθίζεται να εορτάζονται σε κλίμα αισθητικής υπερβολής. Χρώματα, ήχοι, φαντεζί ρούχα, συμπεριφορές έξω από το συνηθισμένο πλαίσιο. Νομίζουμε ότι δεν υπάρχει καλύτερη περίοδος (εκτός, ίσως, από την περίοδο των Απόκρεω) για ένα μικρό αφιέρωμα σε έναν μεγάλο περουκοφόρο, ευρισκόμενο, αναμφίβολα, πολλά μίλια μακριά από αισθητικούς μέσους όρους: τον Wladziu Valentino Liberace. Ο τεράστιος αυτός ριζοσπάστης αμερικάνος καλλιτέχνης γεννήθηκε (το 1919), θα έλεγε κανείς, με την καλλιτεχνία στο αίμα του, αφού ο πατέρας του ζούσε για τη μουσική. Τι κι αν οι πιεστικές βιοτικές ανάγκες του επέβαλαν συχνά να εργάζεται ως χειρώναξ... Το "γαλλικόν κέρας", το αγαπημένο όργανο, αναστέναζε στα ροζιασμένα χέρια του χειρώνακτος πατέρα.


Την αφειδώλευτη αυτή αγάπη για την μουσική την επέρασε, καθώς φαίνεται, και στον γιό του. Κι έτσι, από την τρυφερή ηλικία των 4, ο μικρός Liberace άρχισε να σκαλίζει, με χάρη που θα ζήλευαν και μεγάλοι βιρτουόζοι, το κλειδοκύμβαλο. Το ταλέντο του μεγάλο· ακόμη μεγαλύτερη, όμως, η φιλοδοξία του. Μολονότι φάνηκε από νωρίς ότι επρόκειτο για έναν ταλέντο ξεχωριστό, οι βιοτικές ανάγκες που ταλάνιζαν την οικογένεια του νεαρού κλειδοκυμβαλιστή τον έσπρωχναν στα μπορντέλα και τα στριπτηζάδικα, όπου αναγκαζόταν, μαθητής ων, να ξεπουλά για ολίγα χρήματα το σπάνιο ταλέντο του διασκεδάζοντας, με την πιανιστική του δεξιότητα, τους θαμώνες. Η περίφροντις μητέρα του τον επέπληττε γι’ αυτές του τις επαγγελματικές επιλογές. Τις έκρινε ανήθικες. Έτσι, ο Liberace απεφάσισε να ντύνει μουσικά και γαμήλιες τελετές και μάλιστα με αξιοσημείωτη επιτυχία, όπως παραδέχονται όσοι γαμβροί τον είχαν κατά καιρούς νοικιάσει για να επιμεληθεί μουσικά τον γάμο τους.


Εκείνη την περίοδο, αναπτύσσεται το ενδιαφέρον του μικρού πιανίστα για τη μόδα. Οι εκκεντρικές και απολύτως υπερβολικές ενδυματολογικές του επιλογές, κινούμενες στο πλαίσιο του kitsch, ήσαν αυτές που θα τον έκαναν, τελικά, ξακουστό στα πέρατα της οικουμένης και όχι τόσο το μουσικό του ταλέντο. Ο Liberace Lee για τους φίλους του) διέβλεψε εγκαίρως ότι η σοβαρή μουσική δεν ήταν το όχημα για να του χαρίσει την δημοφιλία που τόσο απεγνωσμένα ποθούσε. Έτσι, σε συνδυασμό με την λατρεία του προς το εκκεντρικό, φαντεζί ντύσιμο, αποφάσισε να εξελιχθεί σε entertainer, αφήνοντας στη μπάντα τα πρώιμα όνειρα για καριέρα στο χώρο της σοβαρής μουσικής.


Από το σημείο αυτό και μετά, γνωρίζουμε τον πραγματικό Liberace. Χωρίς ίχνος αναστολών ξεδιπλώνει, ως showman, ένα ταλέντο που θέριευε χρόνο με τον χρόνο. Οι παραστάσεις που δίνει μένουν στην ιστορία και το κοινό σπεύδει να δει από κοντά το σπάνιο αυτό είδος καλλιτέχνη, που αρχίζει να γίνεται γνωστός με το προσωνύμιο «Mr. Showmanship». Τα πιάνα που χρησιμοποιεί στις παραστάσεις του είναι «custom-made» και γίνονται, με το πέρασμα του χρόνου, ολοένα και πιο υπερβολικά στην εμφάνιση.


Τα προγράμματά του εξελίσσονται σε αναζήτηση της μεγαλύτερης δυνατής πρωτοτυπίας. Δεν μπορεί να ανεχθεί την πτώση των μαλλιών και επιλέγει την οδό της περούκας. Ντύνεται, στο πλαίσιο μιας εξόφθαλμης drag αισθητικής, με πούπουλα, στρας, καμπάνες, μπέρτες και κοσμήματα, μακιγιάρεται εντόνως, παίζει πιάνο, λέει ανέκδοτα, ενώ δεν διστάζει να δέχεται και «παραγγελιές». Σταδιακά, οι παραστάσεις του εμπλουτίζονται με ζογκλέρ, μάγους και υπνωτιστές. Μετά το πέρας των παραστάσεων, ο καλλιτέχνης καλεί το κοινό του να ανέβει στη σκηνή και να αγγίξει τον ίδιο, την περούκα του, το πιάνο και τα ρούχα του. Η καλλιτεχνία δίνει τη θέση της στον τραγέλαφο…


Και η τηλεόραση, όμως, δεν άφησε αδιάφορο τον Liberace. Τα τηλεοπτικά του προγράμματα, γραφικά μέχρι το κόκαλο, άφησαν εποχή, κάνοντας θραύση ειδικά στον χώρο των γυναικών και των ομοφυλοφίλων και σηκώνοντας στα ύψη την δημοφιλία (και το κασέ) του μεγάλου καλλιτέχνη. Ο Elton John (επίσης περουκοφόρος) τον είχε ως ίνδαλμα, ενώ λέγεται ότι έκλαιγε γοερώς από συγκίνηση κάθε φορά που παρακολουθούσε τον μεγάλο πιανίστα-performer από τηλεοράσεως.


Πολιτικά, ο Liberace, σε πλήρη αναντιστοιχία με τα καμώματά του, υπήρξε ένας μεγάλος συντηρητικός, αλλά, ταυτόχρονα, και ένας πιστός καθολικός. Δεν συμπαθούσε τις επαναστατικές κόνξες επιζητώντας εγκράτεια, τάξη και ασφάλεια. Πατεντάτος ομοφυλόφιλος, ηρνείτο, εντούτοις, μετά βδελυγμίας κάθε σχετική αιτίαση, μηνύοντας μάλιστα έντυπα που αναφέρθηκαν στον «χαρωπό» σεξουαλικό του προσανατολισμό. Μεταξύ των ιδιόρρυθμων δεσμών του συγκαταλέγεται και η διάσημη trans Christine Jorgensen, την οποίαν (τον οποίον) πολύ ηγάπησε…


Κάποτε παρ’ ολίγον να αποδημήσει εις Κύριον, όταν κατά λάθος εισέπνευσε μεγάλη ποσότητα καθαριστικού υγρού. Ο Θεός, όμως, της καλλιτεχνίας είχε αποφασίσει ότι ο Liberace είχε πολλά ακόμη να δώσει. Ο θάνατος τελικά τον συνάντησε μια κρύα χειμωνιάτικη νύχτα του 1987 (σε ηλικία 68 ετών, αγκαλιά με τα σκυλιά του και βλέποντας τηλεόραση...). Ο Liberace έπασχε από AIDS. Το φιλότεχνο κοινό έδειξε να χάνει το έδαφος κάτω απ’ τα πόδια του με την ανακοίνωση του θανάτου του δημοφιλούς καλλιτέχνη. Από τον Φεβρουάριο του 1987 και μετά, τίποτε στο καλλιτεχνικό στερέωμα δεν θα ήταν πια το ίδιο. Ο μεγάλος περουκοφόρος performer (που ετάφη μαζί με την περούκα του!) είναι, πλέον, απών. Αιωνία του η μνήμη και Καλή Χρονιά σε όλους…

/σχετικά άρθρα/
Gary Glitter: ροκ, ανορθόδοξος έρωτας και περούκα

69 comments:

Anonymous said...

Ο πρωτότυπος κύριος Liberace έχει διακριθεί και ως μάγειρος. Έχει εκδώσει και βιβλία με συνταγές.

Δεν έχω δοκιμάσει, αλλά αν είναι τόσο ευφάνταστες όσο τα ρούχα του, εάν τις δοκιμάσουμε σίγουρα θα μας χαρίσουν μεγάλες απολαύσεις!

Anonymous said...

Έχουμε και εμεις τον δικό μας Λιμπεράτσε. Η ομιτασιόν εκδοχή του είναι ο Γιάννης Φλωρινιώτης.

Anonymous said...

------------------------------------
...and when the night is new,
I'll be looking at the moon,
but I'll be seeing you.
------------------------------------

OI STIXOI APO TO "I'LL BE SEEING YOU" ME TO OPOIO EKLINE TA PROGRAMMATA TOY O MEGALOS LIBERACE.

άμα το λέει η σούφρα σου said...

Εξοχη παρουσίαση του φαινομένου Liberace (διότι περί τέτοιου πρόκειται) αγαπητέ κ. Βαψομαλλιά...

Ο Liberace, μία γενιά ομοφυλόφιλος entartainer πριν τον Little Richard και δύο πριν τον "δικό μας" George Michael (με απείρως περισσότερο ταλέντο και καλλιέργεια και από τους δύο μαζί) ήταν μία πόρνη της κουλτούρας που λάτρευε τον κόσμο της αριστοκρατίας χωρίς όμως τις απαιτούμενες γνώσεις (και καταγωγή) να υποδυθεί τον ρόλο πειστικά εκεί που επιθυμούσε, ανήγαγε σε τέχνη την προώθηση εαυτού ως εκπροσώπου της ersatz αριστοκρατίας στο κοινό του που αποτελείτο κυρίως από κυρίες μικροαστικής προελεύσεως (μετά των συζύγων τους που έσερναν από το λουρί) συχνάζουσες στα καζίνο του Λας Βέγκας...Γνώριζε λχ τόσα γιά την βικτωριανή εποχή ώστε να γνωρίζει ποιά κρυστάλλινα ποτήρια της εποχής πρέπει να περιλαμβάνει η συλλογή του, αγνοούσε όμως ότι τα εν λόγω ποτήρια ΔΕΝ συνδυάζονται με δακτυλίδια πετσετών διακοσμημένα με πούλιες στο τραπέζι (!!!) γιά τον απλούστατο λόγο ότι δεν είχε συναίσθηση του τι διαχωρίζει το στυλ από το κιτς.

Τούτων λεχθέντων, μην διανοηθεί να τον κατατάξει κανείς στους κάλπηδες της καλλιτεχνίας (σαν κάτι δικούς μας που υποδύονται τους καλλιτεχναράδες), διότι ο άνθρωπος ήταν πιανίστας διεθνούς βεληνεκούς και μοναδικός showman.
Το δε Liberace Foundation for the Arts στο οποίο κληροδότησε όλη την (τεράστια) περιουσία του από το έτος ιδρύσεώς του το 1976 μέχρι σήμερα έχει διανείμει άνω των $ 5.000.000 σε καλλιτεχνικές υποτροφίες. Ας είναι λοιπόν ελαφρύ το χώμα που σκεπάζει αυτόν και την περούκα του.

άμα το λέει η σούφρα σου said...

* και βεβαίως Καλή Χρονιά σε όλους!

Anonymous said...

ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ ΤΟΥ LIBERACE. ΑΥΤΗ ΜΑΛΛΟΝ ΚΑΘΟΡΙΣΕ ΚΑΙ ΤΟ ΣΤΥΛ ΤΟΥ. ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΒΕΒΑΙΑ ΝΑ ΤΗΝ "ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ" ΑΛΛΑ ΜΑΤΑΙΑ.

ΟΤΑΝ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΑΝ ΟΙ ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΦΗΜΕΣ ΕΚΑΝΕ ΡΕΛΑΝΣ ΣΕ ΜΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΝΑ ΠΡΟΒΛΗΘΕΙ Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΕΡΑΣΤΗ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΟΛΑΤΡΗ. ΕΑΝ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΠΡΟΤΙΜΗΣΗ ΙΣΩΣ ΝΑ ΗΤΑΝ ΕΝΑΣ ΑΚΟΜΗ ΒΑΡΕΤΟΣ ΣΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΣΑΝ ΤΟΣΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ. ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΥΓΚΡΙΣΕΙΣ ΜΕ ΔΙΚΟΥΣ ΜΑΣ ΣΤΑΡ ΠΑΡΟΜΟΙΑΣ ΑΜΦΙΕΣΗΣ?

MUSIC THROUGH THE YEARS said...

ΗΑPPY NEW YEAR ΠΟΥ ΘΑ ΕΛΕΓΕ ΚΑΙ Ο ΜΑΚΑΡΙΤΗΣ LIBERACE.ΤΟ ΤΑΛΕΝΤΟ ΚΑΙ Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΟΥ ΔΕΝ ΑΜΦΙΣΒΗΤΟΥΝΤΑΙ ΒΕΒΑΙΩΣ.Η ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΜΑΣ ΒΑΖΕΙ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΠΟΝΟΚΕΦΑΛΟ :ΤΟ ΕΚΑΝΕ ΓΙΑ ΝΑ ΣΑΡΚΑΣΕΙ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΟΑΣΤΙΚΗ ΤΑΞΗ Η ΕΠΕΙΔΗ ΝΟΜΙΖΕ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΜΟΝΤΕΡΝΟΣ ΚΑI ΩΡΑΙΟΣ?
ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ ΒΕΒΑΙΩΣ ΝΑ ΣΥΧΝΑΖΕ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΑ ΟΥΡΗΤΗΡΙΑ ΠΡΟΣ ΑΓΡΑΝ ΕΓΧΡΩΜΩΝ ΕΦΗΜΕΡΩΝ ΕΡΑΣΤΩΝ ΟΠΩΣ Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ GEORGE MICHAEL.WHATEVER,KAI O ΕDGAR HOOVER EΤΡΕΦΕ ΑΜΕΤΡΗΤΟ ΣΕΒΑΣΜΟ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ,ΔΕΝ ΦΟΡΟΥΣΕ ΡΟΥΧΑ ΣΤΥΛ LIBERACE ΑΛΛΑ ΕΙΧΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΤΙΣ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ.ΑΜΕRICA THE GREAT.NA ΠΡΟΣΘΕΣΩ KAI KATI ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΞΙΜΟ ΤΟΥ :ΕΙΧΕ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟ TOUCH ΣΤΟ ΠΑΙΞΙΜΟ ΤΟΥ ΠΙΑΝΟΥ,ΚΑΘ `ΟΛΑ ΑΠΟΔΕΚΤΟ ΒΕΒΑΙΩΣ ΚΑΤΙ ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΣΑΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΕΙ Η Κα ΜΑΝΩΛΛΙΔΟΥ.ΟΤΑΝ ΤΟΝ ΑΚΟΥΣΑ ΝΑ ΠΑΙΖΕΙ ΜΙΑ ΣΟΝΑΤΑ ΤΟΥ BEETHOVEN HTAN SAN O ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΤΙΤΑΝΑΣ ΝΑ ΗΤΑΝ ΓΕΝΟΥΣ ΘΗΛΥΚΟΥ.
ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ.LIBERACE: ΜΙΑ ΣΥΜΠΑΘΗΤΙΚΗ ΦΙΓΟΥΡΑ ΕΝΑΣ ΒΙΡΤΟΥΟΖΟΣ.
ΑΣ ΜΟΥ ΣΥΓΧΩΡΕΣΕΤΕ ΤΟΥΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΥΣ ΜΑΙΤΡ ΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΛΥΑΡΙΘΜΟ ΚΟΙΝΟ ΣΑΣ .ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΩΣ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΟΙ

Anonymous said...

Η περιπτωση Liberace δημιουργει προβληματα. Γενικα αναγνωριζεται ως ταλαντουχος ερμηνευτης. ορισμενοι κριτικοι ομως τον ειχαν καταδικασει κρινοντας αρνητικα τον τροπο που επαιζε. Η σελιδα φιλων της μουσικης, ως πιο ειδικη, θετει ενα θεμα "θηλυκης ερμηνειας". Απο αποψη ενδυματολογικη θα μπορουσαμε να τον συγκρινουμε και με τον δικο μας Φλωρινιωτη. Ως προς αυτό όμως και ως προς τιποτε αλλο. Παρα την τραβηγμενη εμφανιση του ομως ηταν ενας ζεστος ανθρωπος. Αυτο λενε οσοι τον εζησαν απο κοντα ή ειδαν τις παραστασεις του. Ηταν ενας ψευτοαριστοκρατης που εδινε τη δυνατοτητα στο λαϊκο κοινο του να ακουμπησει για λιγο τις "αριστοκρατικες" διασκεδασεις. Απο την αποψη αυτη εχουμε ενα γελοιο θεαμα.

άμα το λέει η σούφρα σου said...

Ας μου επιτρέψει ο άνωθεν ανώνυμος να διαφωνήσω και εξηγούμαι: ας προσπαθούσε οιοσδήποτε να εμφανισθεί με λιμπεράτσεια περιβολή χωρίς να διαθέτει αυτήν την βιρτουοζιτέ στο κλαβιέ (ή οιοδήποτε άλλο αξιοζήλευτο τάλαντο) και είναι πλέον ει βέβαιον ότι θα συνέλεγε ζαρζαβατικά (ή πίσσα και πούπουλα κατά το έθιμον της πατρίδος του εν θέματι καλλιτέχνου). Το κύριο χαρακτηριστικό του Liberace ήταν το χάρισμά του - όλα τα υπόλοιπα έπονται. Σε παρόμοιο μήκος κύματος θα διαφωνήσω και με την Σελίδα Φίλων της Μουσικής στο ότι δεν νομίζω να υπάρχει "ανδρικό" ή "γυναικείο" touch στην πιανιστική εκτέλεση (θα τον παρακαλούσα να επανέλθει με παραδείγματα ει δυνατόν) και, εν πάση περιπτώσει, αν κάτι τέτοιο υφίσταται, στα αυτιά μου τουλάχιστον ο μακαρίτης έπαιζε "ανδρικά" (φυσικά οιεσδήποτε συγκρίσεις με Μανωλίδου και άλλους κάλπηδες της καλλιτεχνίας μόνο ως αστεϊσμούς δύναμαι να τους εκλάβω).

Συμφωνώ απολύτως όμως με την κατάληξη του σχολίου του ετέρου ανώνυμου φίλου περί ψευδοαριστοκρατίας, άποψη την οποία εξ άλλου εξέφρασα και εγώ στο προηγούμενο σχόλιό μου. Ο Lee εξέπεμπε μία γκροτέσκα οπτασία αριστοκρατίας, οπτασία πανομοιότυπη με αυτήν που εκπέμπουν το Luxor ή το Ceasar's Palace στο Las Vegas (ουδείς τρέφει την αυταπάτη ότι βρίσκεται στην Αίγυπτο ή στην Ρώμη αντιστοίχως), εκπορνεύοντας την τέχνη του γιά χάρη του μικροαστικού κοινού του - όπως χιλιάδες άλλοι μεγάλοι (ή μικροί) καλλιτέχνες έχουν ανά τους αιώνες πράξει.

o grizomallis said...

Τις ευχές μου κατ' αρχάς.

Ένα γρήγορο σχόλιο πριν ξαναφύγω για δουλειά. Διαφωνώ κι εγώ με τον φίλο Φίλο της Μουσικής: κατατάσσω τον Liberace στους έχοντες μάλλον αντρικό παίξιμο (φίλε Σούφρα, πιστεύω ότι αντρικό και γυναικείο παίξιμο υπάρχει, έστω και αν μού είναι κάπως δύσκολο να το ορίσω πρόχειρα ή να δώσω παραδείγματα -αυτό θα απαιτούσε εκ μέρους μου δυνατότητα παρακολούθησης της πιθανής σχετικής συζήτησης, αλλά δυστυχώς δεν έχω καθόλου χρόνο).
Επίσης θεωρώ το παίξιμό του καθαρό, αλλά ελαφρώς "ρηχό" για τα δικά μου γούστα.

(Κάποιες ελάχιστες, επιλεγμένες παύσεις, κάποιοι ιδιαίτεροι τονισμοί -χωρίς βέβαια να πέφτει στο μελό-, θα έκαναν την ερμηνεία του προσωπική, πέρα από την καλή ανάγνωση της παρτιτούρας. Γούστα είναι αυτά, θα μου πείτε...)

Όσο για την υπόνοια ότι ο Liberace, με την εμφάνιση και τη συμπεριφορά του, σάρκαζε τους αστούς: νομίζω ότι πρόκειται για άποψη που υπερ-ερμηνεύει εκ των υστέρων την περίπτωση του εν λόγω καλλιτέχνη.

Ο Φλωρινιώτης, που αναφέρθηκε παραπάνω, πιθανώς ανήκει σε κάποιον κάτα μία έννοια συγκρίσιμο, αλλά πάντως αρκετά διαφορετικό κόσμο. Αυτό που εγώ βρίσκω έως και συγκινητικό στην περίπτωσή του είναι η επίμονη και συνειδητή σπουδή του πάνω στο Β (το βήτα, το δεύτερο, την Β'-Γ' εθνική). Κάτι που τον καθιστά, στα μάτια μου, άξιο της προσοχής του Μαιτρ.

MUSIC THROUGH THE YEARS said...

ΕΧΩ ΗΔΗ ΖΗΤΗΣΕΙ ΣΥΓΝΩΜΗΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΤΗΝ ΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΗ ΜΕ ΤΗΝ ΒΑΦΗΝ ΤΩΝ ΤΡΙΧΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ.ΕΞΕΦΡΑΣΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΓΝΩΜΗ ΚΑΘΟΛΟΥ ΔΕΣΜΕΥΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΙΤΡ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.
ΑΓΑΠΗΤΕ Κε ΣΟΥΦΡΑ ΑΝΤΡΙΚΟ ΠΑΙΞΙΜΟ ΤΟΥ BEETHOVEN ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΚΤΕΛΕΣΕΙΣ ΑΠΟ RICHTER ΑΠΟ GILELS H AKOMA KAI AΠO TON HOROWITZ.
ΜΗΝ ΜΕ ΠΙΕΣΕΤΕ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΩ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟ ΠΑΙΞΙΜΟ ΕΠΕΙΔΗ ΒΛΕΠΩ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΑΛΛΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΕΛΩ.
ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΛΕΓΩ ΟΤΙ Ο LIBERACE ΗΤΑΝ ΒΙΡΤΟΥΟΖΟS ΠΙΑΝΙΣΤΑΣ ΜΕ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ ΤΑΛΕΝΤΟ.ΕΙΧΕ ΟΜΩΣ ΙΔΙΟΡΥΘΜΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΩΝ ΠΟΥ ΕΠΑΙΖΕ ΟΠΩΣ ΤΣΑΡΛΑΤΑΝΙΣΜΟΥΣ ΜΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΟΤΑΝ ΕΠΑΙΖΕ TCHAICOWSKY (CONCERTO ΙΝ Β ).AKΟΥΣΑ ΚΑΙ ΜΙΑ SONATA ΤΟΥ BEETHOVEN ΝΑ ΣΥΝΟΔΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΟΡΧΗΣΤΡΑ??????????????
ΣΥΓΧΩΡΕΣΑΤΕ ΜΟΥ ΤΗΝ ΑΠΟΡΙΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΩ ΞΑΝΑΚΟΥΣΕΙ.
ΓΕΝΙΚΩΣ ΑΝ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΑΡΕΣΕΙ ΤΟ ΠΑΙΞΙΜΟ ΤΟΥ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΝΟΗΤΟ ΚΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΣΕΒΑΣΤΟ.
ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΜΕ ΤΟΝ Κον ΣΟΥΦΡΑ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΦΟΒΕΡΟΣ SHOWMAN ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΦΕΡΕ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ ΚΑΙ ΧΑΡΑ ΣΕ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ,ΝΑ ΧΑΡΙΖΕΙΣ ΧΑΡΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.
ΙΣΩΣ ΓΙ ΑΥΤΟ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΗΣ ΕΙΧΕ ΠΕΙ ΣΤΟΝ ΑΛΕΞΗ ΚΩΣΤΑΛΑ : Η ΚΛΑΣΣΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΟΡΟΥ ΠΟΥ ΞΕΡΟΥΜΕ ΕΧΕΙ ΠΕΘΑΝΕΙ ΠΡΟ ΠΟΛΛΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΤΟ ΓΙΑΤΙ.
ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΧΕΙ ΤΙ ΔΙΝΕΙ ΧΑΡΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.ΑΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΦΛΩΡΙΝΙΩΤΗΣ ΜΕ ΓΕΙΑ ΤΟΥ.ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΛΙΓΟΥΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΕΡΓΟΥΣ ΝΑ ΑΚΟΥΝΕ ΤΑ ΠΡΕΛΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΛΙΣΤ ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΠΑΓΚΑΤΕΛΛΕΣ ΤΟΥ BEETHOVEN KAI AKOYME ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕΙ.
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ

Anonymous said...

Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ LIBERACE ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΘΕΙ. ΕΚΕΙΝΟ ΟΜΩΣ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΙΣΘΗΤΙΚΕΣ ΤΟΥ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΦΙΕΣΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΣΤΗΣΙΜΟ ΤΩΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ ΤΟΥ. ΕΚΕΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ, ΥΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ ΟΤΙ ΤΟΝ ΚΡΙΝΟΥΜΕ ΜΕ ΣΟΒΑΡΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ. ΕΝΑΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΤΙΣ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΒΓΑΙΝΕΙ ΟΡΙΣΤΙΚΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΟΒΑΡΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ ΕΙΤΕ ΤΟ ΘΕΛΕΙ ΕΙΤΕ ΟΧΙ, ΕΙΤΕ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΕΙΤΕ ΟΧΙ. ΚΑΤΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ Ο LIBERACE ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΤΑΝ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΖΙΚΗ ΑΠΟΔΟΧΗ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΕΚΑΝΕ ΤΙΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΟΥ. ΕΑΝ ΤΟ ΕΚΑΝΕ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ Ή ΟΧΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΠΟΥΜΕ ΜΕ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ. ΠΑΝΤΩΣ, ΟΣΟ ΚΑΛΟΣ ΚΙ ΑΝ ΗΤΑΝ ΤΕΧΝΙΚΑ, ΟΙ ΑΙΣΘΗΤΙΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΤΟΝ ΕΚΑΝΑΝ ΓΡΑΦΙΚΟ. ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟ ΜΙΑ ΟΡΙΣΜΕΝΗ ΕΚΚΕΝΤΡΙΚΟΤΗΤΑ ΕΝΟΣ Π.Χ. GLENN GOULD ΚΑΙ ΑΛΛΟ Η ΕΚΚΕΝΤΡΙΚΟΤΗΤΑ ΕΝΟΣ LIBERACE ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΟΠΟΘΕΤΕΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΟΒΑΡΟ ΠΛΑΙΣΙΟ. ΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΚΑΙ Ο ΦΛΩΡΙΝΙΩΤΗΣ, ΑΚΟΜΗ ΚΙ ΑΝ ΗΤΑΝ ΚΑΛΛΙΕΡΓΗΜΕΝΟΣ, ΜΕ ΤΙΣ ΑΙΣΘΗΤΙΚΕΣ ΤΟΥ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΧΕ ΠΟΤΕ ΚΑΜΙΑ ΤΥΧΗ ΝΑ ΘΕΩΡΗΘΕΙ ΣΟΒΑΡΟΣ. Ο LIBERACE ΜΕ ΤΙΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΕΓΙΝΕ ΔΗΜΟΦΙΛΗΣ ΚΑΙ ΕΒΓΑΛΕ ΧΡΗΜΑ ΑΛΛΑ ΠΛΗΡΩΣΕ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ: ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΤΟΥ ΝΑ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ, ΠΑΡΑ ΤΟ ΤΑΛΕΝΤΟ ΤΟΥ, ΓΡΑΦΙΚΟΣ.

Ioanna said...

ΒΑΡΙΕΜΑΙ!!!!ΕΧΩ Κ ΕΝΑ ΣΩΡΟ ΔΙΑΒΑΣΜΑ Κ ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΧΟΛΗ!

Anonymous said...

Ιωάννα άμα βαριέσαι, άκου Liberace!

Anonymous said...

Ωραίος άνθρωπος ο Liberace...
Τόσοι και τόσοι έχουν βγάλει χρήματα και έχουν αποκτήσει υπόσταση μασκαρεμένοι (βλ. Kiss) μη έχοντας ούτε το εν δέκατον του ταλέντου του εν λόγω
Μάλιστα, χωρίς να το έχω ψάξει πολύ, έχω την εντύπωση ότι ο Liberace απετέλεσε πρότυπο των ενδυματολογικών προτιμήσεων και της εν γένει σκηνικής παρουσίας του Elvis κατά την ύστερη λασβεγκασιανή του περίοδο.
http://www.elvispresleymusic.com.au/pictures/liberace_elvis.html
ΥΓ Τώρα που το σκέφτομαι εξαίρεση στους μασκαρεμένους ατάλαντους αποτελούν οι Residents βέβαια...

Anonymous said...

ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΒΑΡΙΕΜΑΙ ΕΧΕΙ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟ ΣΤΟ ΠΑΡΤΥ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΟΥ!!!

Anonymous said...

ΑΝΑΣΤΑΤΩΝΟΜΑΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ ΣΤΑΝΙΣΗ!!

άμα το λέει η σούφρα σου said...

Το εύστοχο σχόλιο του κ.GLM με βρίσκει απολύτως σύμφωνο. Δεν μπορούμε να ομιλούμε γιά βάθος και αισθητική ερμηνείας, είναι σαφές ότι αυτές οι παράμετροι πέταξαν από το παράθυρο και άφηναν παγερά αδιάφορο τον καλλιτέχνη ο οποίος επιζητούσε πρωτίστως την δημοφιλία και τον πλουτισμό - ως προς αυτήν την πτυχή δεν είμαι καθόλου θαυμαστής του, άλλο θέμα ο αρτίστας του vaudeville Liberace (διότι τέτοιος κατά βάθος ήταν) του οποίου τυγχάνω θαυμαστής...

Μουσικολογικώς θα διαφωνήσω με την φίλτατο κ. Σελίδα, οι καλλιτέχνες που αναφέρει δεν ξεχωρίζουν (κατά την άποψή μου) λόγω της "ανδρικής" αποδώσεως του Μπετόβεν, αλλά λόγω του ύφους τους. Θεωρώ ΄ότι ο κάθε μεγάλος καλλιτέχνης, άνδρας ή γυναίκα, διαθέτει προσωπικό ύφος που τον καθιστά αναγώρίσιμο και αγαπητό, αλλά σταματώ εδώ γιατί η επέκτασις της συζητήσεως ξεφεύγει από τον σκοπό της αναρτήσεως και ενδεχομένως να δημιουργήσει χασμωδίες στους μη οπλισμένους με ιώβειο υπομονή αναγνώστες, να, η Ιωάννα ήδη βαρέθηκε (η χατζηδάκειος ρήσις βεβαίως έχει ενδιαφέρον, αν θέτε την συζητούμε...).

ΥΓ και, γιά να επανέλθουμε στο θ΄εμα μας, δεν θα μπορούσα να κλείσω αυτό το σχόλιο χωρίς (εύφημο) μνεία στους απερίγραπτους (και εμφανέστατα λιμπερατσόπληκτους) Army of Lovers...

Anonymous said...

Θυμάστε παλιά που ένας καραγκιόζης έκραζε κάθε Κυριακή το "Το παρτυ" του Παυλόπουλου?σήμερα το έχει βουλώσει ... εδώ και λίγες μέρες ζήτησε συγνώμη και υποσχέθηκε να είναι καλό παιδί και να μην κράζει μέσα απο τα blogs...ko ko ko ko Κοτούλα.....

MUSIC THROUGH THE YEARS said...

ΔΕΣΠΟΙΝΙΣ ΙΩΑΝΝΑ ΕΧΕΤΕ ΔΙΚΙΟ ΠΟΥ ΒΑΡΙΕΣΤΕ.ΜΕ ΤΙ ΑΣΧΟΛΟΥΜΕΘΑ ΤΩΡΑ....ΑΛΛΑ ΤΙ ΩΡΑΙΟΤΕΡΟΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΩΤΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΩΡΙΖΕΤΕ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΚΑΝΕΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΑΚΙ ΣΑΣ.ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΔΙΚΟΙ ΟΜΩΣ.ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΙΣΘΕΙ Ο ΜΑΙΤΡ ΝΑ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙ ΕΝΑ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΔΡΟΣΕΡΟΤΕΡΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ BLOG.KATA BLOGERΙΣΤΙΚΗ ΑΠΑΙΤΗΣΗ.Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΣΑΣ ΕΙΝΑΙ ΔΡΟΣΕΡΗ ΚΑΙ ΗΡΕΜΙΣΤΙΚΗ (SOOTHING).META TIS GKRINIES MAS ΓΙΑ ΤΟ ΑΝ ΕΠΑΙΖΕ ΚΑΛΑ Ο LIBERACE MOΛΙΣ ΗΡΘΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΑΚΙ ΣΑΣ ΣΥΝΗΛΘΑΜΕ.ΔΕΧΘΕΙΤΕ ΤΙΣ ΘΕΡΜΟΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΕΥΓΕΝΕΙΣ ΕΥΧΕΣ ΜΟΥ ΓΙΑ ΚΑΛΗΝ ΜΕΛΕΤΗ ΚΑΙ ΕΛΑΦΡΥ ΥΠΝΟ ΟΤΑΝ ΚΟΥΡΑΣΘΕΙΤΕ.
ΠΡΟΣ Κον ΣΟΥΦΡΑ :ΠΕΘΑΝΕ Η ΟΧΙ Η ΚΛΑΣΣΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ.ΑΝ ΘΕΤΕ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ Ο ΜΑΙΤΡ ΤΟ ΣΥΖΗΤΑΜΕ

V. said...

Θα ήθελα, αν μου επιτρέπετε, να πω ότι το ζήτημα του αν πέθανε ή όχι η κλασσική μουσική, ως ζήτημα αυτόνομο, έχει για μένα μικρή σημασία. Εντάσσεται, νομίζω, σε ένα γενικότερο πλαίσιο, που έχει να κάνει με την κυριαρχία της μαζικής (και όχι λαϊκής - που είναι κάτι διαφορετικό) κουλτούρας και αυτό που προσωπικά ονομάζω "κυριαρχία της υπεραντιπροσώπευσης" ή υπερ-δημοκρατία.

Εάν σήμερα (σχεδόν) όλα γίνονται εν ονόματι του μέσου γούστου, το "υψηλο" και το σύνθετο είναι βέβαιο ότι θα χάνουν σε αποδοχή και επιρροή. Το αν θα διατηρηθεί η κλασσική μουσική (καθώς και το μη ευτελές βιβλίο, οι απαιτητικές κινηματογραφικές ταινίες κοκ.) λίγη σημασία έχει, κατά τη γνώμη μου, εάν πρόκειται να διατηρηθεί μέσα στη φορμόλη. Το ερώτημα είναι με ποιον τρόπο, σήμερα, το απαιτητικό προϊόν δεν θα απευθύνεται σε ένα ολοένα και πιο ολιγάριθμο κοινό (προφανέστατα "εκκεντρικό", στα μάτια των υπολοίπων), αλλά με ποιον τρόπο ευρέα στρώματα θα μπορέσουν να το βρουν ελκυστικό.

Δεν έχει, πιστεύω, κανένα νόημα να οικτίρουμε (με μια αίσθηση υπεροχής) το κοινό που τρέφεται με το "ευτελές" και να το κάνουμε να αισθάνεται άσχημα που δεν μπορεί να "καταναλώσει" το "υψηλό". Εάν το ευρύ κοινό πλήττει με το "υψηλό", καλά κάνει και το αποστρέφεται. Το θέμα, κατά τη γνώμη μου πάντα, είναι γιατί το ευρύ κοινό βρίσκει το "υψηλό" ανιαρό και εάν και πως αυτό μπορεί να αντιστραφεί (μια μεγάλη συζήτηση, έτσι κι αλλιώς).

Μολονότι, όπως, νομίζω, είναι φανερό, πλήττω με την μονομανιακή εναχόληση με το "υψηλό" πιστεύοντας στο μοντέλο της ισορροπίας μεταξύ "υψηλού" και "ευτελούς" (για βαμμένα μαλλιά γράφω εδώ - τουλάχιστον σε ένα πρώτο επίπεδο), δεν μπορώ, ταυτόχρονα, να γίνω συνδρομητής "μεταμοντέρων" αντιλήψεων που επιβάλλουν την απόλυτη σχετικότητα των κριτηρίων. Με αυτή την έννοια, δεν μπορώ να δεχθώ και αυτό που αναφέρουν οι "Σελίδες Φίλων της Μουσικής" για τα λεγόμενα Χατζιδάκι περί Φλωρινιώτη και περί του τί δίνει (απλώς) χαρά στον κόσμο, μόνο και μόνο επειδή τα είπε ο Χατζιδάκις. Υπάρχουν, πιστεύω, κάποια (ας πούμε αντικειμενικά) κριτήρια ποιότητας (χωρίς να σημαίνει ότι και μέσα στη μαζική κουλτούρα δεν βρίσκεις, ενίοτε, και ενδιαφέροντα πράγματα - με την "Σελίδα Φίλων της Mουσικής" αλληλογραφούσαμε τις προάλλες για το κόμικ Diabolik, καθώς και για την ομότιτλη ταινία του αγαπημένου Mario Bava...).

Κι εμένα μου αρέσει ο Φλωρινιώτης, αλλά δεν αντικαθιστά μέσα μου το "σοβαρό" - συνυπάρχει με αυτό. Το ελαφρύ είναι σημαντικό όταν έχεις συνείδηση ότι είναι ελαφρύ, όταν δηλ. δεν το αντιμετωπίζεις ως "σοβαρό". Και για να μην βαρύνω την συζήτηση περισσότερο και μου πάθει η αγαπημένη Ιωάννα καμιά ανίατη βλάβη, να της διαμαρτυρηθώ γιατί η εκπομπή του Καμπούρη ήταν σε επανάληψη και γιατί θα αναμένω για μία ακόμη (ολόκληρη) εβδομάδα την δυνατότητα να την απολαύσω σε φρέσκιες περιπέτειες στην extended edition εκπομπή του Σαββάτου...

Anonymous said...

Επιτρέψτε μου ένα μικρό σχόλιο.
Δεν ξέρω αν πέθανε ή όχι η κλασσική μουσική, αλλά ακόμα και να έχει πεθάνει δεν βλέπω το λόγο για να τη μοιρολογήσουμε.
Η ζωή πηγαίνει μπροστά (κοινοτοπία μεν αληθής δε) και τις όποιες μάζες σήμερα δεν συγκινούν αυτά που τις συγκινούσαν πριν από 100 ή 200 χρόνια, τι πιο απλό.
Η ονομαζόμενη κλασσική μουσική ήταν ό,τι πιο κοντινό σε pop music του 17-19ου αιώνα. Και μ' αυτή τη λογική ο ίδιος ο χαρακτηρισμός "κλασσική" ίσως και να είναι προβληματικός.
Ίσα ίσα νομίζω ότι σήμερα το "καλό" ή το "ποιοτικό" έχει περισσότερες πιθανότητες και να φτάσει στο maximum δυνατο κοινό, και να επιβιώσει τελικά, με όλες αυτές τις δυνατότητες αναπαραγωγής και την ευκολία πρόσβασης. (Σε απόλυτους δε αριθμούς αλλά και ποσοστιαίως, περισσότεροι άνθρωποι ακούν Bach σήμερα σε σχέση με την εποχή του ιδίου του συνθέτη.)
Παρ' όλα αυτά όντως και εγώ αισθάνομαι ότι κατακλυζόμαστε από μουσικά σκουπίδια, αλλά σε μια ελεύθερη αγορά το κάθε μουσικό ιδίωμα εν προκειμένω, καλώς έχει το κοινό έχει, και το ακροατήριο καμιάς ιστορικής περιόδου δεν μπορεί να χαρακτηριστεί "ποιοτικότερο" από αυτό κάποιας άλλης. Με δυο λόγια, δημοκρατία θέλαμε, δημοκρατία λάβαμε, σε όλα όμως! (με την έννοια ότι η παραγωγή μουσικής σήμερα είναι πιο demand driven, σε σχέση με παλαιότερα)
Τέτοιου είδους "remember when..." συζητήσεις, ας μην ξεχνάμε ότι έχουν χαρακτηριστεί από μεγάλους άνδρες, ως the lowest form of conversation, όπότε ας μην μπαίνουμε στον πειρασμό, γιατί μέρες που είναι, μπορεί να καταλήξουμε να πετάμε πέτρες στους δρόμους για τα κεκτημένα δικαιώματα της ΟΛΜΕ και των βαμβακοπαραγωγών !)

άμα το λέει η σούφρα σου said...

Σύμφωνα με τον Τευτωνικής καταγωγής φιλόσοφο Αρθούρο Schopenhauer, η ενασχόληση του ανθρώπου με τις τέχνες του παρέχει την δυνατότητα να ξεφύγει προσωρινώς από τον μοναδικό λόγο της υπάρξεως, αυτό που ο ίδιος ονόμαζε Wille zum Leben (θέληση γιά ζωή), πηγή όλων των κακών, η οποία μας καθιστά αενάως δέσμιους των πεζών επιθυμιών μας. Η παρακολούθηση των τεχνών παρέχει στο υποκείμενο την δυνατότητα να δραπετεύσει προσωρινά από αυτήν την καταστροφική του τάση και να εισέλθει σε έναν χώρο πνευματικής ανατάσεως διά της απεικονίσεως του κόσμου ως προϊόν διανοίας. Πουθενά δεν ισχύει αυτό περισσότερο από την μουσική την οποία ο φιλόσοφος θεωρούσε βασίλισσα των τεχνών λόγω της αφηρημένης φύσεώς της, οι δε εκπρόσωποί της ήσαν κατά την γνώμη του ιερείς, φορείς πνευματικής σωτηρίας μέσω των αισθητικών εμπειριών που παρέχουν στο ποίμνιό τους.

Υπό αυτό το πρίσμα, η συζήτησις περί του θανάτου της κλασικής μουσικής καθίσταται σχετική. Ισως ο Χατζηδάκις να ήταν μελετητής του Schopenhauer, ίσως πάλι να είχε συνειδητοποιήσει το εξωπραγματικά χαμηλό πολιτισμικό επίπεδό μας. Η σε παγκόσμιο επίπεδο λατρεία του μέσου γούστου όπως προσφυώς είπε ο αγαπητός Μαίτρ (έχουν συμβάλει και οι νέες τεχνολογίες σε αυτό) σε συνδυασμό με την ισοπεδωτική και κατευθυνόμενη επιβολή χαμηλής κουλτούρας που παρατηρείται στην χώρα μας από την περίοδο της δικτατορίας και εντεύθεν εν ονόματι μίας κακώς εννοούμενης απόπειρας (ως προς την σύλληψη και εκτέλεση) να έλθει η τέχνη στον λαό, ευθύνεται κατά την άποψή μου γιά τα εκτρωματικά δείγματα "τέχνης" που μας κατακλύζουν. Φυσικά το ζητούμενον είναι πως πιό απαιτητικές μορφές τέχνης θα γίνουν πιό προσιτές όπως ορθώς λέγειο κ. Βαψομαλλιάς, αν όμως αυτό δεν είναι εφικτό (και στην χώρα μας δεν το βλέπω να είναι γιά πολλούς λόγους) ας αναζητήσουμε την επιθυμητή ανάταση με Φλωρινιώτη, Liberace ή μικρές νησίδες δανδικής ιδιωτεύσεως (και όχι ιδιωτείας ελπίζω) όπως η παρούσα.

ΥΓ Να εκφράσω και εγώ τα παράπονά μου στην Ιωάννα γιά την καμπουροκονσέρβα που μας σέρβιρε ο άσπλαχνος δίαυλος Εξτρα3 το Σάββατο (και αναγκαστήκαμε να την βγάλουμε με τσόντα στο filmnet χρονιάρες μέρες...).

Ioanna said...

ΑΠΟ ΑΥΡΙΟ ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΚΠΟΜΠΕΣ ΚΑΝΟΝΙΚΑ!!!!ΚΑΛΕ ΓΙΑΤΙ ΒΛΕΠΕΤΕ ΤΣΟΝΤΕΣ?ΤΙ ΕΙΣΤΕ ? ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΑ ΛΙΓΟΥΡΙΑ?ΜΗΝ ΞΕΠΕΦΤΕΤΕ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ ΜΟΥ ΦΙΛΟΙ!

άμα το λέει η σούφρα σου said...

Αγαπητή Ιωάννα, τσόντες βλέπουμε όχι ως πεινασμένα λιγούρια, αλλά ως κορεσμένα γουρούνια - άσε που με μία καλής παραγωγής τσόντα δεν "ξεπέφτεις" με τίποτα αν με εννοείς, δοκίμασέ το και θα με θυμηθείς ;-)

Anonymous said...

Επιτρέψτε μου να καταχραστώ το φιλόξενο αυτό βήμα για μια δεύτερη παρέμβαση, παρακαλώ "bare" with me (αυτό πάει για την αγαπητή Ιωάννα).
Δεν είμαι φυσικά σε θέση να εξηγήσω πως ακριβώς διαμορφώνεται το "μέσο ή γούστο" σε μια κοινωνία, πιστεύω όμως ότι κάποτε η επιστήμη με τη βοήθεια της θεωρίας του χάους, ενδεχομένως και των memetics (σσ. μια ενδιαφέρουσα θεωρία του Hawkins) ή κάποια εξέλιξή των, θα δώσει την απάντηση.
Μέχρι να γίνει αυτό, μπορούμε εμπειρικά και "μπακαλίστικα" , με αρκετή ασφάλεια ωστόσο, να πούμε ότι οι εξελίξεις στην τεχνολογία και κυρίως στην πολιτική έχουν καθοριστική επίδραση στην "επικρατούσα" κουλτούρα μιας κοινωνίας και άρα και στη μουσική της.
Πράγμα που σημαίνει, ότι (για να έρθω να συμφωνήσω εδώ με την σχετική ανάλυση του κ. Σούφρα και να την πάω παραπέρα) το παιχνίδι για την κλασσική ή την όποια άλλη μουσική υψηλού επιπέδου, κρίθηκε δίχως άλλο, από τη μοίρα της 6ης στρατιάς του Paulus.

V. said...

Εγώ, πάλι, κύριε Marwood πιστεύω το ακριβώς αντίστροφο. Η πολιτική είναι όμηρος της κυρίαρχης κουλτούρας και της "υπερ-αντιπροσώπευσης" - της δύναμης των μαζών να καθορίζουν ολοένα και περισσότερο τις εξελίξεις (αντίθετα από την κυρίαρχη άποψη, που θέλει τον κόσμο αντικείμενο εκμετάλευσης από κάποιες - δήθεν - ελίτ). Έτσι όπως είναι τα πράγματα σήμερα και με την απόλυτη κυριαρχία της "κοινής γνώμης", οι πολιτικές "ελίτ" (χρησιμοποιώ "λειτουργικά", πλέον, τον όρο και όχι "αξιολογικά") και να θέλουν να προχωρήσουν σε μεταρρυθμίσεις προς την κατεύθυνση του "υψηλού"(αναλαμβάνοντας, έως ένα σημείο, και κάποιο πολιτικό κόστος), θα σκοντάφτουν πάντοτε στον τοίχο της κοινής γνώμης που θέλει πάντα το "οικείο", το εύκολο, το κεκτημένο κλπ. (αυτά τεκμηριώνονται και επιστημονικώς).

Η διαφορά, σε σχέση με το παρελθόν (και δεν βρίσκω τον λόγο γιατί να αποφεύγουμε και κάποιες συγκρίσεις, αρκεί να είναι ρεαλιστικές)είναι ότι οι "πολλοί" σήμερα έχουν συνηθίσει να παρεμβαίνουν πια στα δημόσια πράγματα και (έστω εμμέσως) να τα διαμορφώνουν (κάτι όχι εξ ορισμού κακό), όντας, όμως, απαράσκευοι. Οι διάφορες "ελίτ" πια έχουν καταντήσει είλωτες της κοινής γνώμης, την οποίαν απλώς φροντίζουν να θωπεύουν και να επιβεβαιώνουν. Η κυριαρχία των μαζών (και του συνεπαγόμενου γούστου) είναι, πλέον, σχεδόν απόλυτη (και αφορά τα πάντα - και τη μουσική). Είχε δίκιο ο Ortega Y Gasset με το Revolt of the Masses;

Να διευκρινίσω, βέβαια, ότι η απέχθεια για την κυριαρχία της μαζικής κουλτούρας, του μέσου γούστου κλπ. δεν υποδηλώνει αναγκαστικά πίστη σε λογικές "παλινόρθωσης", που, έτσι κι αλλιώς, είναι, συν τοις άλλοις, και ανέφικτες.

Και να κλείσω μια μια, πρακτικού χαρακτήρα, διερώτηση που σχετίζεται με την Ελλάδα (αν και θεωρώ ότι το πρόβλημα είναι γενικό και η Ελλάδα είναι η τελευταία χώρα που με ενδιαφέρει ως προς το συγκεκριμένο θέμα): σε περιόδους κρίσης και αδιεξόδου (όπως η σημερινή) ποιοί είναι εκείνοι που βγαίνουν με δημόσιο λόγο να θέσουν ορισμένα κριτήρια για να διαφωτίσουν - υποτίθεται - τον κόσμο; Δεν είναι οι ίδιοι ασήμαντοι τυχάρπαστοι που σχολιάζουν καθημερινώς τα πάντα - φτιαγμένοι κατ'εικόνα και καθ' ομοίωση της πλειοψηφίας της κοινής γνώμης; Οι ελίτ (αξιολογικά μιλώντας) σήμερα είναι νεκρές, γιατί ο "κυρίαρχος λαός" (που υστερικά και τυφλά διαμρτύρεται, γενικώς και αορίστως, και που στην Ελλάδα ανδρώθηκε από το ΠΑΣΟΚ στη λογική του "anything goes") δεν τις έχει καμία ανάγκη...

Υπάρχει και ένα θέμα με το τι θα έπρεπε να γίνει (και κατά πόσον είναι εφικτό) προκειμένου να αναστραφεί η κατάσταση, το οποίο σχετίζεται με την χρήση (από τις ελίτ) των τεχνικών της χειραγώγησης, αλλά αυτό το αφήνω για άλλη φορά - είναι τεράστιο θέμα - , γιατί είπα να γράψω κάτι συνοπτικό, λόγω ελλείψεως χρόνου, και κατέληξα να γράφω ένα κατεβατό...

ΥΓ. Ιωάννα συγγνώμη για την πολυλογία (και, ενδεχομένως, μαλακολογία)...

Anonymous said...

Αγαπητή Ιωάννα, η τσόντα μας προκαλεί μικρότερο πονοκέφαλο από εσένα.

Anonymous said...

Τώρα θα έγραφα και ένα δοκίμιο περί τσόντας, μαζικής κουλτούρας και αξίας της τέχνης, αλλά άλλαξα γνώμη και δε θα σας κουράσω. Η μαζική τέχνη τείνει να είναι σαν το φαγητό το σερβιριζόμενο εις τα ταχυφαγεία, οπότε δύσκολα θα ικανοποιήσει τους εκλεπτυσμένους ουρανίσκους, παρά μόνο ως δραπέτευσις εκ των καθιερωμένων και ως παροδική κραιπάλη.

Ας πάρουμε για παράδειγμα την καλίπυγον δεσποινίδα Ιωάννα. Ως άσημος κορασίς ίσως να ενέπνεε πόθους εις ακόρεστους γέροντας ως ο γράφων, τώρα όμως δια της υπερβολικής εκθέσεως εις το αδηφάγο βλέμμα του τηλεοπτικού και διαδικτυακού κοινού αποτελεί απλώς μία ιδιάζουσα εκδοση ενός burger, το οποίο ακόμα και σε μία extravagant version με σκορδαλιά και σπληνάντερο θα παρέμενε burger.

Anonymous said...

Ένα σύντομο -ελπίζω- σχόλιο. Στην ουσία δεν διαφωνώ, μάλλον δεν μπόρεσα να διατυπώσω με σαφήνεια αυτό που εννοούσα, διαπιστώνω ότι ο γραπτός λόγος είναι ένα κάποιο μανίκι ειδικά όταν δατελείς εν συγχύσει τις περισσότερες ώρες της ημέρας όπως εγώ...

Φυσικά και συμφωνώ ότι οι "λαοί" έχουν τις κυβερνήσεις και τις ελίτ (στην περίπτωσή μας "αλήτ") που τους αξίζουν και ότι είναι αυτοί τελικά που διαφορφώνουν το "εποικοδόμημα" (τι μπανάλ όρος) κάθε κοινωνίας με τα όποια επακόλουθα (βλ. λαός-Πασοκ στην εξουσία...)

Αυτό που θα επιθυμούσα να διερευνηθεί επιστημονικώς, είναι το πως και το γιατί φτάνουμε στο να έχει πχ η ελληνική κοινωνία αυτή τη νοοτροπία, τα "μυαλά" αν θέλετε, που οδηγούν αναπόφευκτα στις συγκεκριμένες πολιτικές και πολιτιστικές επιλογές. Εκεί κολλάνε ενδεχομένως και οι διάφορες θεωρίες που ανέφερα, που αποπειρώνται να εντοπίσουν αν η κότα έκανε το αυτό ή το αυγό την κότα, αλλά that's another story...

Χονδρικά, η καλύτερη ανάλυση για την περίπτωση της χώρας μας, πιστεύω δίνεται στο γνωστό πόνημα του προσφάτως αποβιώσαντος Huntington, και το σταματάω εδώ για να μη φρικάρει (περισσότερο) η Ιωάννα μας.

άμα το λέει η σούφρα σου said...

Ε, όχι και burger η Ιωάννα μας - αν ήτο πιάτο (έδεσμα εννοώ, όχι αυτά τα πήλινα προς μερακλοθραύσιν) δεν θα τολμούσα να την φανταστώ ως κάτι έλασσον ενός pâté de foie gras πασπαλισμένου με τρούφα, ή, ικανής ποσότητος beluga συνοδευομένης μεθ' (εξ ίσης ικανής ποσότητος) αφρώδους vintage καμπανίτου...

Anonymous said...

Καλησπέρα, κυρίες και κύριοι και ευχές πολλές για τη νέα χρονιά.
Παρακολουθώ μέσω του συντρόφου μου τις συζητήσεις σας και ενίοτε διασκεδάζω, όμως... όμως!!!
θα συμφωνήσω με την Δίδα ΙΩΆΝΝΑ, οι άντρες έχετε χάσει τον προσανατολισμό σας, αρκείστε στην ικανοποίησή σας (θα ήθελα να πιστεύω όχι πολλοί)σαρκική μέσα από τα θεάματα σεξουαλικού περιεχομένου, σπαταλώντας την όποια ενέργειά σας στην αυτοικανοποίησή σας, Κύριοι, οι Κυρίες καθώς απελπισμένες πλέον, ένεκα η δύσκολη (ανδρολογικώς) εποχή, έχουμε φτάσει σε όρια που δύσκολα μπορούμε να τα βάλουμε πάλι σε έλεγχο.....
Κύριοι οφείλετε να βρείτε και πάλι το ρόλο σας μέσα στην κοινωνία και οπωσδήποτε να γίνετε ξανά ΑΝΔΡΕΣ....
Ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία

Anonymous said...

Παρακάμπτοντας τις - χωρίς αμφιβολία ευγενικά διατυπωμένες - "κατηγορίες" της ανώνυμης φίλης περί αυνανισμού (θεωρώ ότι αποτελεί χρέος του κ. Σούφρα να απαντήσει, αφού εκείνος έθεσε το θέμα των ταινιών πορνό), θα επικεντρωθώ στη Ιωάννα Δεμέντη. Φίλος που παρακολουθεί την ενδιαφέρουσα συζήτηση περί των αναλογιών της Ιωάννας με τα εδέσματα, μου εξέφρασε την άποψη ότι η Ιωάννα θα μπορούσε να παρομοιασθεί με φασολάδα. Άλλος φίλος εξέφρασε την άποψη ότι η κομψοτάτη δεσποινίς θα μπορούσε να είναι ένας γευστικότατος τραχανάς. Προσωπικά, βρίσκω ατυχείς αμφότερες τις προσεγγίσεις και συντάσσομαι με την άποψη του κ. Σούφρα, σκεπτόμενος ότι, επιπλέον, θα προτιμούσα να περάσω ένα βράδυ στο ξενοδοχείο στο οποίο χαρίζει (ημι-)διαμονές η εκπομπή του κ. Καμπούρη, πίνοντας καμπανίτη παρέα με την δ. Ιωάννα και μάλιστα περιχύνοντάς το ευγενές υγρό στο ελαφίσιο κορμί της και πίνοντάς το κατ' ευθείαν από το τρυφερό δέρμα της και όχι από το ποτήρι (και ασφαλώς όχι από την φιάλλη). Αυτό αποτελεί την τελική φαντασίωσή μου και, νομίζω, θα με ολοκλήρωνε ως άνδρα (και άνθρωπο)...

Ioanna said...

6.24 ΔΕΝ ΑΣΧΟΛΟΥΜΑΙ ΜΕ ΓΕΡΟΝΤΕΣ...ΑΛΛΕΣ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ΑΥΤΟ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΣΤΗ ΒΑΛΑΩΡΙΤΟΥ....

Anonymous said...

ΕΠΕΙΔΗ ΛΟΙΠΟΝ Ο ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΕΙ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΤΟ ΑΛΛΟ BLOG ΡΩΤΑΩ ΕΔΩ.ΚΥΡΙΕ ΛΙΓΟΥΡΗ ΠΟΣΑ ΣΑΣ ΠΑΙΡΝΕΙ Η ΜΑΙΡΟΥΛΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΩΡΑ???ΑΝ ΚΑΙ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΣΥΝΗΘΩΣ ΓΥΡΩ ΣΤΑ 100 ΠΑΙΡΝΟΥΝ.ΕΣΕΙΣ ΠΟΣΑ ΠΛΗΡΩΝΕΤΕ???

Anonymous said...

Πάντως Ιωάννα η "Νικόλ" (ξέρεις ποια είναι η "Νικόλ"), λόγω οικονομικής κρίσης, την κατέβασε την ταρίφα παρά τα εξώφυλλα και τις συνεντεύξεις.

Ioanna said...

10.23 THN ΝΙΚΟΛ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΤΗΝ ΞΕΡΕΙ ΚΑΙ ΛΙΓΟ Η ΜΑΝΑ ΤΗΣ ΑΛΛΑ ΤΕΤΟΙΟΣ ΞΕΠΕΣΜΟΣ ΝΑ ΚΑΤΕΒΑΣΕΙ ΤΗΝ ΤΑΡΙΦΑ ΚΑΙ ΑΥΤΗ....ΧΑΧΧΑ ΕΙΔΕΣ ΤΙ ΣΟΥ ΚΑΝΕΙ Η ΚΡΙΣΗ...ΑΝ ΚΑΤΕΒΑΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΤΑΡΙΦΑ ΦΑΝΤΑΣΟΥ Η ΑΛΛΗ Η ΑΓΝΩΣΤΗ ΤΟΥ Κ.ΛΙΓΟΥΡΗ ΘΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΜΕ 20 ΕΥΡΩ ΑΧΧΑΧΑΧΧΑΧΧΑ

Anonymous said...

εξαιρετικά αφιερωμένο στον βιζιτοκυνηγό της Βαλαωρίτου....


http://www.youtube.com/watch?v=z7Pm320soSw

Anonymous said...

Βλέπω ότι ακόμα και εις αυτόν τον σεμνό χώρο του πνεύματος που τελεί υπό την σκέπη της βαμμένης κομμώσεως, ή και της περούκας, ευρέθη γυνή δια να επιδοθεί στην αναπαραγωγή των cliche περί ανδρών χωρίς προσανατολισμό κλπ.

Αγαπητή μου, είναι προτιμότερη η αυτοικανοποίηση από τις ελλεεινίδες φώκιες και οχιές που κυκλοφορούν, με μοναδικό σκοπό της αηδιαστικής παρουσίας των τη μείωση της ερωτικής επιθυμίας των ανδρών.

Και δια να το θέσω το θέμα λογοτεχνικώς, όπως ο μέγας λογοτέχνης Henry Miller, ο προσανατολισμός του ανδρός είναι η σεξουαλική του ικανοποίηση και η εκσπερμάτωση πάνω σε τροφαντά στήθη πρόθυμα να δεχθούν το θρεπτικό γαλάκτωμα, και όχι η υποταγή σε φαρμακόγλωσσες με μεσογειακές περιφέρειες που η τσάντα τους αποτελεί κινητό περίπτερο εταιριών καλλυντικών.

Anonymous said...

ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΡΕ ΚΑΚΟΜΟΙΡΗ ΝΑ ΕΧΩ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ Κ ΝΑ ΕΚΑΝΑ ΟΛΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΠΑΣΑΡΕΛΑ ΜΕ ΜΑΓΙΟ ΣΕ ΜΥΚΟΝΟ ΚΑΙ ΘΕΣ/ΝΙΚΗ?ΕΞΗΓΗΣΕ ΤΟ ΜΟΥ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΚΟΙΜΗΘΩ ΤΟ ΒΡΑΔΥ...

Anonymous said...

Ιωάννα μου μην παρεξηγήσαι. Δεν αναφερόταν σε σένα ο ανώνυμος με την (λίαν περιγραφική) αναφορά σε θρεπτικά γαλακτώματα - ομιλούσε γενικώς. Αφού εσύ είσαι χάρμα οφθαλμών - μια, ελληνικής προελεύσεως, γαζέλα...

Anonymous said...

http://www.youtube.com/watch?v=ZL_KJIt_vAc

ας αφιερώσω ένα ωραίο chill out

βαψομαλλια μου σου αρέσει αυτή η μουσική??

Anonymous said...

Ιωάννα μου, μου αρέσει. Άλλωστε, ό,τι προτείνεις εσύ, μου αρέσει... Αυτή η μουσική, βέβαια, αρέσει ειδικώς στον κ. Σούφρα, ο οποίος, μάλιστα, έχει τεράστια συλλογή...

Anonymous said...

Αγαπητή Ιωάννα, ο λόγος που δε θα κοιμηθείς το βράδυ είναι η προφανής κλίση σου στην υστερία.

Προσπάθησε να ακούς κλασσική μουσική που κάνει καλό στα νεύρα. Αν θες να σου συστήσουμε κάτι, ξεκινώντας από κατάλληλες επιλογές όπως ο καρυοθραύστης.

Anonymous said...

2.15 ξέχασες οτι είμαι και yoga instructor...γι'αυτο μην παπαρολογείς...

Anonymous said...

Yoga instructor; Ειδικότητα ΙΕΚ είναι αυτό;

Anonymous said...

2.39 ΤΕΛΕΙΩΣΑ ΤΑ ΤΕΙ ΤΟΝ ΙΟΥΝΙΟ ΟΠΩΣ ΕΠΙΣΗΣ ΕΧΩ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ A.F STUDIES ΣΧΟΛΗ AEROBIC FITNESS(WWW.AFSTUDIES.GR).AYTH TH XRONIA EIMAI ΣΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ.ΕΧΩ 2 ΠΤΥΧΙΑ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ ΚΑΙ 1 ΣΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΕΣ.ΕΠΙΣΗΣ ΕΧΩ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΚΑΙ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΦΩΝΗΤΙΚΗΣ.ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΑ ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΚΑΙ ΜΕ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΚΑΜΕΡΑΣ ΤΗΣ ΕΚΠΟΜΠΗΣ.

ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥOGA ΠΑΡΕ ΜΙΑ ΓΕΥΣΗ ΕΔΩ

ΟΣΟ ΒΕΒΑΙΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΘΩ ΜΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΑΚΟΥΓΑ ΧΑΧΑΧΧΑΧ

http://www.youtube.com/watch?v=3LlAbumQ9m0

άμα το λέει η σούφρα σου said...

Μετά μεγάλης χαράς διαπιστώνω ότι το ευγενές αυτό ιστολόγιον απέκτησε τα απαραίτητα φυτοειδή - ανικανοποίητες οικοκυρές, κακόβουλα trolls κλπ, δηλαδή όλη την απαραίτητη βιοποικιλότητα που πρέπει να έχει συλλέξει ο οιοσδήποτε ιστοχώρος σέβεται εαυτόν - εύγε Μαιτρ, και εις ανώτερα!

*προσοχή: ΔΕΝ αναφέρομαι στην πολυπτυχιούχο, καλλίπυγο, πολυτάλαντο και τροφή όλων των αισθήσεων Ιωάννα, φύσει και θέσει μασκώτ του παρόντος ιστολογίου. Την φαντασιώνομαι, ως νέος Ανδρέας Σπερχής, να επιδίδεται στην ινδουϊστική φιλοσοφία και φυσική άσκηση υπό το άγρυπνο (και καυλοπυρέσσον) βλέμμα του κυνός Καμπούρωφ, όστις παλλόμενος από τιτάνιαν καύλαν εφορμά, σε μία μεταμοντέρνα εκδοχή του πασίγνωστου πειράματος...

ΥΓ κ. Βαψομαλλιά, όντως διαθέτω τεραστίαν συλλογήν παρομοίας αηδούς ηλεκτροποπ, γνωστής και με τον σαχλό όρο chill out (shit-out θα ήτο πιό ακριβής όρος αλλά ας μην το κάνουμε θέμα), οι εφημερίδες μοιράζουν τόνους παρομοίων εμεσμάτων τα οποία δύνανται να χρησιμοποιηθούν περίφημα ως coasters, τα συνιστώ ανεπιφυλάκτως...

Anonymous said...

Καλημέρα κύριε ΒΑΨΟΜΑΛΛΙΑ, σας συγχαίρω για τα γραφόμενά σας κατ' αρχήν....
θα ήθελα να ευχηθώ καλή φώτιση, λόγω της ημέρας σε όλους τους αναγνώστες ... και αν θυμάμαι καλά από όσα μου έλεγε η Οικοκυρά Γιαγιά μου, που είχε ένα γλυκύτατο προσωπάκι - που μόνο με τη γλυκιά φατσούλα κάποιας φώκιας θα μπορούσα να παρομοιάσω - αποσύρονται και οι καλλικάντζαροι με τον καθαγιασμό των υδάτων...
Anyway... τιμή και δόξα στην χλωρίδα αυτού του τόπου (φυτό γάρ), τιμή και δόξα στις Οικοκυρές αυτού του τόπου που θήλασαν και ανέθρεψαν τα ευφάνταστα μυαλά που γράφουν σε αυτό το Blog - και το εννοώ - τιμή και δόξα στα γλυκύτερα πλάσματα του θαλάσσιου βασιλείου τις αξιολάτρευτες φώκιες - τιμή και δόξα στις χειραποσκευές των Ελληνίδων-με ζουμερές Μεσογειακές καμπύλες - που χωράνε τα πάντα, όπως και η καρδιά τους "ενίοτε" ...
Κρίμα σε όσους γνώρισαν ΜΟΝΟ την πλευρά των Ελληνίδων που έχουν μεγάλη -όντως- γλώσσα και τους ταλαιπώρησαν έως τώρα με τη συμπεριφορά τους... Φεύ!!! ψάξτε να βρείτε και τις υπόλοιπες...
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΕΥΧΕΣ ΜΟΥ ΣΕ ΟΛΟΥΣ
Το Μεσογειακό τροφαντό φυτό....

Anonymous said...

Γλυκύτατη ελλεεινίς εις φάσιν αναζητήσεως καταλλήλου γαμβρού

MUSIC THROUGH THE YEARS said...

AΓΑΠΗΤΕ ΜΑΙΤΡ.ΟΦΕΙΛΩ ΝΑ ΣΥΓΧΑΡΩ ΤΟΝ Κον ΣΟΥΦΡΑ ΔΙΑ ΤΗΝ ΓΑΣΤΡΙΜΑΡΓΙΚΗΝ VERSION ΤΗΣ ΔΕΣΠΟΙΝΙΔΟΣ ΙΩΑΝΝΑΣ.ΑΝΟΙΞΕ ΟΜΩΣ ΕΝΑ ΤΕΡΑΣΤΙΟΝ ΖΗΤΗΜΑ ΙΣΩΣ ΑΘΕΛΑ ΤΟΥ.ΤΗΝ ΤΕΡΨΙΝ ΤΟΥ ΚΟΡΕΣΜΕΝΟΥ ΠΛΕΟΝ ΑΝΔΡΙΚΟΥ ΚΤΗΝΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΙΝ ΤΑΙΝΙΩΝ ΠΟΡΝΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ.ΜΕΓΑΛΟ ΖΗΤΗΜΑ,ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗ.ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΠΑΡΑΓΩΓΕΣ ΜΕΓΑΛΟΥ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ,ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΧΡΥΣΗ ΕΠΟΧΗ ΜΕ ΤΙΤΛΟΥΣ ΟΠΩΣ :ΒΙΛΛΑ ΣΤΗΝ ΓΛΥΦΑΔΑ,ΤΟ ΠΑΛΑΜΑΡΙ ΤΟΥ ΒΑΡΚΑΡΗ,ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΧΡΥΣΗ ΕΠΟΧΗ ΜΕ RUSS MEYER VALLEY OF THE SUPERVIXENS,ΔΑΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΓΩΓΕΣ COLOR CLIMAX ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ ΟΙ ΕΞΟΧΩΣ ΒΡΩΜΙΚΕΣ ΓΑΛΛΙΚΕΣ VINTAGE ΠΑΡΑΓΩΓΕΣ ΜΕ KINKY ΓΑΛΛΙΔΕΣ PERFORMERS.ΑΞΕΧΑΣΤΕΣ ΕΠΟΧΕΣ.Η ΠΟΡΝΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΗΣΧΟΛΗΣΕ ΜΕΓΑΛΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΙΣ ΤΗΣ ΕΙΣ PRIVATE ROOMS ΔΥΝΑΤΑΙ ΝΑ ΕΝΙΣΧΥΣΕΙ ΤΗΝ ΠΡΑΞΙΝ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑΝ ΚΑΛΕΙΤΑΙ ΝΑ ΕΚΤΕΛΕΣΕΙ ΤΟ ΑΡΣΕΝΙΚΟ ΔΙΑ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙ ΕΙΣ ΤΟ ΘΗΛΥ ΤΗΝ ΟΡΘΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ.
ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ Η δΙς ΙΩΑΝΝΑ Η ΟΠΟΙΑ ΑΠΟΡΕΙ ΓΙΑΤΙ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕ ΤΣΟΝΤΕΣ ΟΤΙ ΕΙΣ ΤΑ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΑ ΗΜΙΔΙΑΜΟΝΗΣ Η ΑΛΛΩΣ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΑ ΔΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΩΜΟΝ (ΚΡΕΒΑΤΙ) ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΗΠΕΟΠΤΙΚΟΣ ΔΕΚΤΗΣ ΣΥΝΕΧΟΥΣ ΠΡΟΒΟΛΗΣ ΤΩΝ ΕΝ ΛΟΓΩ ΤΑΙΝΙΩΝ .ΙΣΩΣ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΧΝΑΣ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΠΑΡΕΑ ΜΕ ΤΗΝ ΣΟΥΛΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΩ ΜΑΓΚΟΥΦΑΝΑ ΚΑΙ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΙΩΝΕΙΣ ΟΤΙ ΠΕΤΑΣ ΠΡΟΣ BANKONG ΜΕ TΗΝ SYLVIA KRISTEL,ENΔΕΙΚΤΙΚΩΣ ΤΗΝ ΑΝΑΦΕΡΩ.ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΜΟΥ ΣΥΓΧΩΡΕΣΕΤΕ ΤΗΝ ΑΜΑΘΕΙΑΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΝ ΔΙΕΙΣΔΥΣΗΣ ΕΙΣ ΤΑ ΒΑΘΥΤΕΡΑ ΨΥΧΟΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΤΩΝ ΠΟΡΝΟΓΡΑΦΙΚΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΩΝ.
ΑΝΑΜΕΝΩ ΣΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ ΤΑ ΦΩΤΑ ΣΑΣ.

V. said...

Για το ζήτημα του (λατρεμένου) πορνογραφικού σινεμα θα επανέλθω με ειδική ανάρτηση, οπότε και τα θέματα πιστεύω ότι θα μπορέσουν να συζητηθούν αναλυτικώς. Είμαι, όμως, κι εγώ πιστός οπαδός του παλαιού κυρίως "ερωτικού σινεμά", των ταινιών γυρισμένων σε φιλμ (δανέζικα, γερμανικά, γαλλικά...) και όχι στο αισχρό video στο οποίο, κυρίως πια, γυρίζεται ο σύγχρονος κατιμάς...

Anonymous said...

Έχουμε θίξει πολλά σοβαρά θέματα και όλα χρήζουν περαιτέρω διεξοδικής αναλύσεως.

Anonymous said...

Μια που έφτασε (αργά ή γρήγορα θα έφτανε χεχε) εκεί η κουβέντα, διαβάστε το παρακάτω άρθρο του CNN για να δείτε ότι και η εν λόγω βιομηχανία πλήττεται από την κρίση όπως η κάθε άλλη. Και ζητεί να συμπεριληφθεί στο πρόγραμμα στήριξης με $5 δισ !

http://politicalticker.blogs.cnn.com/2009/01/07/porn-industry-seeks-federal-bailout/

MUSIC THROUGH THE YEARS said...

ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ.ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΛΕΕΙ ΤΟ CNN ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΤΑΘΛΙΠΤΙΚΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΩΣ ΕΝΕΡΓΟΙ.ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΣΧΟΛΗΘΟΥΜΕ......
ΑΝΑΜΕΝΩ ΕΝΑΓΟΝΙΩΣ.

Anonymous said...

ο παναγιωτοπουλος (ο κοκκινος πανος!) τα βαφει?

Anonymous said...

einai o papas katholikos? xezei h arkouda sto dasos?

Anonymous said...

Δεσποινίς Ιωάννα Δεμέντη, Χρόνια σας Πολλά για την ονομαστική σας χθεσινή εορτή.

ΚΑΡΑΠΙΑΛΗΣ said...

Θα ηθελα να αρχισεις χωρις βεβαιως να θιχθει η φυσιογνωμια του μ
πλογκ να γραφεισ και για ανθρωπους οχι βαψομαλλιαδες αλλα εξισου κουτοπονηρους.
Γιατι ορισμενοι νομιζουν οτι αρνουμενοι τη βαφη ανακηρυσσονται σοβαροι απο τη συγκλητο
ενω ειναι καταγελαστοι ωσαν το Σαρτζετακη στη μυκονο.Και προτεινω να κανεις πετρα
την καρδια σου και να γραψεις για μια πλανηταρχικη περουκα.Του Ρηγκαν

Ioanna said...

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ!!!

Anonymous said...

Προχτές που κοίταζα το αποκαλυπτικό δελτίο πρόσεξα ότι το μαλλί του Παπαγιάννη είχε μία ιδιάζουσα λάμψη που παρέπεμπε σε βαφή και μου εδημιουργήθη η βεβαιότης ότι πρόκειται για βαψομαλλιά. Παρακαλώ να διερευνηθεί το θέμα από τους έμπειρους αναλυτές του ιστολογίου.

Anonymous said...

ΑΝΩΝΥΜΕ, ΜΑΛΛΟΝ Ι "ΙΔΙΑΖΟΥΣΑ ΛΑΜΨΗ" ΕΠΙ ΤΗΣ ΚΟΜΗΣ ΤΟΥ ΓΙΓΑΝΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΑΝΑΦΕΡΕΣΑΙ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΚΟΛΛΩΔΗ, ΟΛΙΣΘΗΡΗ ΟΥΣΙΑ ΓΝΩΣΤΗ ΚΑΙ ΩΣ ΛΙΓΔΑ.

Anonymous said...

Διακρίνω τον δάκτυλον της δεσποινίδος Ιωάννας εις το τελευταίο σχόλιο.

Ioanna said...

6.24 ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΟΤΙ ΑΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΡΑΞΩ ΚΡΑΖΩ ΕΠΩΝΥΜΑ!!ΟΠΩΣ ΕΠΙΣΗΣ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΤΙΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΕΣ ΛΟΓΩ ΓΥΡΙΣΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΣΧΟΛΗΣ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΩ ΟΥΤΕ ΝΑ ΦΑΩ. ΕΧΩ ΝΑ ΜΠΩ ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ ΑΠΟ ΧΤΕΣ ΒΡΑΔΥ.

Anonymous said...

Πρέπει το θέμα να διερευνηθεί αποκαλυπτικά, αν και πιστεύω ότι ο Παπαγιάννης κάνει χρήση μπριγιαντίνης, όμως θα αφήσω να αποφανθούν επί του θέματος οι εγνωσμένου κύρους και βαθιάς γνώσεως αναλυτές βαψομαλλιάδες.

Anonymous said...

ΦΡΟΝΩ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΕΡΕΥΝΗΘΕΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΑΛΥΤΕΣ-ΒΑΨΟΜΑΛΛΙΑΔΕΣ ΚΑΙ Η ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ ΧΡΗΣΕΩΣ ΜΠΡΙΛ-ΚΡΗΜ...ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ, ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΤΗΝ Δ. ΙΩΑΝΝΑ (ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙΤΗ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΜΕΝΑ) ΟΠΩΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙ ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΣ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΣΙΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑΣ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΩΝ ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΩΝ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ ΤΗς.

Ioanna said...

ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΑΝΑΡΤΗΘΕΙ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΙΚΟ ΜΟΥ..ΧΑΧΧΑΧ EINAI ΠΟΛΥ FULL Κ ΣΥΝΕΧΩΣ ΠΡΟΚΥΠΤΟΥΝ Κ ΕΚΤΑΚΤΑ ΧΑΧΧΑΧ

άμα το λέει η σούφρα σου said...

Μέχρις ότου εκλείψουν οι λόγοι που κρατούν τον αγαπητό Μαιτρ μακράν του ιστολογίου, παραθέτω μουσικήν παράστασιν η οποία κινείται στα όρια της εξωφρενικής σάτιρας προς τέρψιν του φιλόμουσου κοινού (ιδία δε της δ. Ιωάννας) αλλά και γιά λόγους αποσαφηνίσεως της σάτιρας από το γελοίον - η εν λόγω παράστασις σαφώς εκπροσωπεί το πρώτο καθώς αποδίδει σε βάθος το υπό εκτέλεσιν μουσικό έργο ενώ η μουσική του Liberace το δεύτερον - μπορείτε να την απολαύσετε εδώ

ΥΓ συνιστώ όλες τις εν youtube εμφανίσεις του εξόχως ταλαντούχου αυτού διδύμου το οποίο μόλις ανεκάλυψα - πρόκειται περί πραγματικής αποκαλύψεως...

Anonymous said...

Πολύ καλό. U da man mr. Soufra