Κυριακή των Απόκρεων σήμερα – «χορός, τραγούδι, ροκάνα» (όπως έλεγε κάθε χρόνο τέτοια μέρα ο ειδικευμένος στο πατρινό καρναβάλι κομπέρ Άλκης Στέας). Να, λοιπόν, μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να τιμήσουμε την εορταστική τούτη ημέρα με την φιλοτέχνηση του πορτρέτου ενός προσώπου που ταιριάζει γάντι στο κλίμα της ημέρας: του εκλεκτού ηθοποιού μας Σπύρου Μπιμπίλα. Σκέφτεστε τίποτε καλλίτερο;
Μια κρύα νύχτα του Γενάρη του ΄56 (πολύ κρύος ο χειμώνας εκείνης της χρονιάς) – και συγκεκριμένα στις 26 – είδε το φως της ζωής το νεογνό, που αργότερα, μετά και από το ιερό μυστήριο της βαπτίσεως, θα ονομαζόταν Σπυρίδων Μπιμπίλας. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι δεν είναι αυτή η ορθή ημερομηνία και ότι μάλλον το ’45 γεννήθηκε ο Σπύρος, κρύβοντας μερικά χρόνια (τι μερικά – ολάκερη δεκαετία και βάλε.). Δεν βάζουμε το χέρι μας στη φωτιά… Φήμες, πάντως, που κυκλοφόρησαν σύμφωνα με τις οποίες ο μαιευτήρας που έφερε στην ζωή τον μπόμπιρα Σπύρο, άμα τη εμφανίσει του καρπού της κοιλίας της μητρός Μπιμπίλα, απεσύρθη από το επάγγελμα ένεκα αποπληξίας ιδιωτεύων έκτοτε κάπου στην Εύβοια, δεν φαίνεται να επιβεβαιώνονται.
Τίποτε δεν προμήνυε ότι το μικρόσωμο, συνετό παιδί με τα σγουρά καστανά μαλλιά που φοιτούσε, ως μαθητής, στην Ράλλειο σχολή, στην πολίχνη του Πειραιώς, θα εξελισσόταν σε ένα βαρύ χαρτί (αν και πάντα ελαφρύ σε φυσικό βάρος – featherweight) της ελληνικής ηθοποιίας. Το παιδί αυτό, εξαιρετικά αδιάφορο από κάθε άποψη εκείνη την εποχή, έμελλε να αφήσει το στίγμα του στην ελληνική καλλιτεχνία – κυρίως σε δευτεραγωνιστικούς ρόλους, παιγμένους όμως με τόσο μπρίο και αυταπάρνηση…
Η ορφάνια χτύπησε ενωρίς τον ευαίσθητο Σπυρίδωνα. Έχασε τον πατέρα του σε πολύ τρυφερή ηλικία, κάτι που τον έστρεψε σούμπιτο στην αγκαλιά της μάνας. Μιας μάνας υπερπροστατευτικής, που λάτρευε και κανάκευε τον αγαπημένο της γιο. «Καμιά αγάπη δεν συγκρίνεται με την αγάπη της Μάνας, Σπύρο μου!» του έλεγε, και αυτή τη σοφή (όσο και πρωτότυπη) ρήση την έβαλε έκτοτε για τα καλά στο μυαλό του ο ευάλωτος Σπύρος.
Η πρώτη επαφή του μικρού Σπύρου με την τέχνη ήταν ο καραγκιόζης και το κουκλοθέατρο στα οποία επιδιδόταν μετά μανίας κατά την παιδική του ηλικία. Μάλιστα, έκανε ο ίδιος το σχετικό «σπικάζ», επί τη βάσει δικών του αυτοσχέδιων διαλόγων. Η εμπειρία αυτή θα φαινόταν αργότερα ιδιαίτερα χρήσιμη στον Σπύρο, αφού διακρίθηκε ως «φωνή» στις μεταγλωττίσεις της παιδικής σειράς «Στρουμφάκια». Ας μην νομισθεί, όμως (ενδεχομένως επί τη βάσει κάποιων εξωτερικών χαρακτηριστικών), ότι ο Μπιμπίλας είναι κανένας αμόρφωτος. Αντιθέτως. Έχει τελειώσει τη Νομική. Έτσι δηλώνει – και τον πιστεύουμε. Η καλλιτεχνία, επομένως, δεν υπήρξε μια επιλογή απελπισίας για τον Σπύρο, όπως συνέβαινε κατά κόρον, κάποτε, με τους ηθοποιούς στα μπουλούκια, τους κομπέρ, τις κοκότες, τους ταχυδακτυλουργούς, τους μασίστες και άλλους καλλιτέχνες μιας παρελθούσης εποχής. Η καλλιτεχνία υπήρξε για τον Σπύρο μια επιλογή ζωής.
Άλλωστε, και δικηγόρος να μην μπορούσε να γίνει (το εντυπωσιακά χαμηλό ανάστημα, το όχι πολύ στιβαρό παρουσιαστικό, η λεπτή, συριστική φωνή κλπ. δεν αποτελούσαν και τα καλλίτερα εχέγγυα για μια καριέρα στον χώρο της δικαιοσύνης), ο Σπύρος είχε κι άλλες, πιο «στρωμένες», επιλογές: θα μπορούσε επί παραδείγματι, πολύ άνετα, να γίνει επιχειρηματίας, διαδεχόμενος στο τιμόνι της οικογενειακής επιχείρησης την λατρεμένη προ-γιαγιά του, την κυρά-Βασιλική. Γιατί η σεβάσμια γυναίκα διατηρούσε επικερδές γραφείο κηδειών στην γενέτειρα του Σπύρου, τον Πειραιά, με σταθερή πελατεία.
«Ήταν πολύ πιθανό πραγματικά να ήμουν εγώ ο συνεχιστής του γραφείου της προγιαγιάς μου, αφού είχα εξοικειωθεί από μικρός με τα φέρετρα, μέχρι που έπαιζα μέσα σ' αυτά κρυφτό με τα άλλα παιδιά της οικογένειας. Έλα όμως που από το νηπιαγωγείο είχα διαλέξει άλλο δρόμο… Το θέατρο!» θα εκμυστηρευθεί ο ταλαντούχος ηθοποιός μας, προκαλώντας στους φιλότεχνους ρίγη συγκίνησης. Ο Σπύρος προτίμησε τον αβέβαιο δρόμο του καλλιτέχνη, από τον ασφαλή δρόμο του νεκροθάφτη (όσο κι αν κάποιοι κακεντρεχείς αντίζηλοι ισχυρίζονται ότι και τώρα ένας νεκροθάφτης είναι – της τέχνης).
Του αρέσει η ζωή του Σπύρου – και την γεύεται μέχρι το μεδούλι. Έρωτας, ξενύχτια, ταξίδια… Μια από τις βασικές πηγές ηδονής του Σπύρου είναι το τσιφτετέλι. Εκεί ξεδιπλώνει όλο το ταλέντο του ο αέρινος καλλιτέχνης, ενώ είναι χαρακτηριστικό ότι αρέσκεται στο να λικνίζεται ημίγυμνος.
Τολμητίας μα συνάμα και προσγειωμένος ο διακεκριμένος ηθοποιός μας. Τολμητίας, γιατί αναζητά την περιπέτεια σε κάθε τομέα, σε κάθε του βήμα. Η λατρεία του προς τα ταξίδια το πιστοποιεί. Η έφεσή του στην αναζήτηση (πάσης φύσεως) περιπέτειας έχει φέρει στο διάβα του καταξιωμένου ηθοποιού μας ουκ ολίγους κινδύνους – σε σημείο να έχει τεθεί σε κίνδυνο ακόμη και η ίδια του η ζωή! Ένας αξέχαστος, παθιασμένος έρωτας του Σπύρου στη νήσο Λέρο (ένας έρωτας που δόνησε για τα καλά την ευαίσθητη καρδιά του ερωτύλου ηθοποιού μας), τον οδήγησε σε μεγάλες περιπέτειες κάποτε: το αεροσκάφος στο οποίο επέβαινε ο Μπιμπίλας για να κουρνιάσει στην τρυφερή αγκαλιά του έρωτά του, βρέθηκε άξαφνα εν μέσω καταιγίδας, διατρέχοντας τον κίνδυνο να καταπέσει και μαζί με το σκάφος να γίνει συντρίμμια και η ζωή και τα όνειρα του σημαντικού μας καλλιτέχνη.
Σε ένα άλλο του ταξίδι, στην εξωτική (και με εξωτικούς, μελαμψούς κατοίκους) Βενεζουέλα, ο Μπιμπίλας απήχθη από έναν ταξιτζή! Άμα έχεις στο κύτταρό σου την περιπέτεια…
Είναι, όμως, ταυτόχρονα, πραγματιστής και προσγειωμένος ο Μπιμπίλας – ας το επισημάνουμε κι αυτό. Γι’ αυτό και ασχολείται επιτυχώς με τις καταθέσεις και τις επενδύσεις. Ο Σπύρος ανησυχεί για τα γεράματά του. Και πράττει αναλόγως. Επειδή (μάλλον…) δεν πρόκειται να νυμφευθεί, ενώ για παιδιά ούτε λόγος (παραδόξως – αν και τα υπεραγαπά), ο Σπύρος δεν επιθυμεί να μείνει μόνος και ανήμπορος στη ζωή. Γι’ αυτό γεμίζει το πουγκί με τις λελογισμένες επενδύσεις στις οποίες επιδίδεται και οι οποίες του αποφέρουν καλές αποδόσεις. Έχει και 5 διαμερίσματα (συν αυτό που μένει, έξι), αλλά και μπόλικο μετρητό. Άλλωστε, τα γεράματα πλησιάζουν επικίνδυνα (αν δεν έχουν φτάσει ήδη). Εξηντάρης πια ο Σπύρος (με βάση την θρυλούμενη ως πραγματική ημερομηνία γεννήσεως)…
Λιλιπούτειος είναι ο Σπύρος Μπιμπίλας. Αυτό γίνεται εύκολα αντιληπτό, ακόμη και με μια απλή, επιπόλαια ματιά. Μπορεί, βέβαια, να είναι μικρό το κορμί, αλλά σε αυτό το κορμί υπάρχει ένας τεράστιος μυς, ένας τεράστιος μυς που συσπάται και πάλλεται, που δονείται και σκιρτά – αν έχει βέβαια και τα ανάλογα ερεθίσματα: μιλάμε, ασφαλώς, για την καρδιά του Σπύρου – αυτή τη μεγάλη, αγνή και άδολη καρδιά… Γι’ αυτό, ένα από τα δυνατά χαρακτηριστικά του Μπιμπίλα – είναι γνωστό αυτό – είναι ο καλόκαρδος και πράος χαρακτήρας του. Όλη η πιάτσα γνωρίζει το πόσο χρυσό παιδί είναι ο μικροκαμωμένος ηθοποιός μας. Αυτή του η καλοσύνη, σε συνδυασμό και με την περιουσία του (σε ακίνητα αλλά και μετρητά), έχει φέρει στον δρόμο του διακεκριμένου καλλιτέχνη αμέτρητα δεινά, αφού πολλοί συνάδελφοί του έχουν κατά καιρούς εκμεταλλευθεί τον ψυχικό αλλά και υλικό του πλούτο· με αποτέλεσμα ο σπλαχνικός Σπύρος να δανείζει μεν χρήμα, αλλά να δυσκολεύεται κατόπιν να το πάρει πίσω!
Αναγκάζεται πολλές φορές να φορά το (έντονου πάντα χρώματος – συνήθως κόκκινο) επανωφόρι του και να πηγαίνει να κτυπά ο ίδιος τις πόρτες των συναδέλφων του για να πάρει πίσω τα δανεικά. Έλα όμως που εκείνοι όχι μόνον δεν του ανοίγουν την πόρτα, αλλά, όταν συνειδητοποιούν ότι το δάκτυλο που χτυπά το κουδούνι ανήκει στον συνάδελφό τους τον Μπιμπίλα, συνεχίζουν, προκλητικά, να έχουν αναμμένα τα φώτα και να φωνασκούν, περιφρονώντας, προσβάλλοντας και μειώνοντας, ηθικά και συναισθηματικά, τον φιλότιμο συνάδελφό τους, αφού δεν τηρούν ούτε τα προσχήματα (σβήσιμο φώτων, σιγή για όσο διάστημα βρίσκεται έξωθεν της πόρτας ο Μπιμπίλας κοκ.). Το έχει εκμυστηρευθεί ο ίδιος ο Σπυρέτος αυτό το παράπονό του σε συνάδελφό του, με βουρκωμένα μάτια. Εξ άλλου, ο Μπιμπίλας θέλει να είναι τύπος και υπογραμμός στις συναλλαγές του, αφού δεν του αρέσουν καθόλου οι ανωμαλίες – στα οικονομικά θέματα, τουλάχιστον…
Είναι γνωστή, π.χ., η περίπτωση η σχετιζόμενη με τον συνάδελφο του Σπύρου, τον Τζώνυ Θεοδωρίδη, ο οποίος κάποτε κατηγορήθηκε από τον Μπιμπίλα ότι, με το που τσέπωσε το δανεικό από τον φιλότιμο Σπύρο παραδάκι, έσπευσε πάραυτα να εξαφανιστεί (τουλάχιστον για κάποιον χρόνο και πάντα κατά τα λεγόμενα του Μπιμπίλα). Μάταια τον αναζητούσε ο Σπύρος για να πάρει πίσω τα δανεικά. Πράγμα που ανάγκασε γνωστό θεατρικό παραγωγό να ανακράξει, γεμάτος απόγνωση και γνήσια φόρτιση: «Πού τα κάνετε αυτά ρε; Στον Σπύρο τον Μπιμπίλα; Στο καλύτερο παιδί της ελληνικής καλλιτεχνίας;». Αλλά αυτή δεν είναι πάντα η τύχη των καλών και ξεχωριστών σε αυτή την κοινωνία;.. Ενώ, πάντως, ο Σπύρος είναι μακρόθυμος, δεν το’ χει σε τίποτα να γίνει και οξύθυμος. Τότε είναι που, όλο νεύρο, μπήγει τσιριχτές φωνές. Όταν ο Σπύρος εκνευρίζεται, ποιος είδε τον Θεό και δεν τον φοβήθηκε…
Ο Σπύρος έχει μεγάλες ποσότητες ευαισθησίας μέσα σε αυτό το λιλιπούτειο κορμί. Δεν αγαπά (και δεν συνδράμει ηθικά και οικονομικά) μόνο συναδέλφους του. Αγαπά όλον τον κόσμο! Ιδιαίτερη αδυναμία του τα παιδιά (αν και, παραδόξως, όπως είπαμε, δεν απέκτησε δικά του) και οι ηλικιωμένοι.
Επειδή και ο ίδιος σταδιακά εντάσσεται στη δεύτερη κατηγορία (αν και πνευματικά ανήκει μάλλον στην πρώτη – λόγω αγνότητας περισσότερο) έχει, τα τελευταία ειδικά χρόνια, επιδείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το σπίτι του – τη «φωλίτσα» του, όπως το ονομάζει. Η εστία παίζει μεγάλο ρόλο, πλέον, στην καθημερινότητα του Σπύρου Μπιμπίλα. Και την περιποιείται με τόση φροντίδα, σαν να είναι μια πραγματική νοικοκυρά. Ο Σπύρος έχει βάψει το εσωτερικό του διαμερίσματός του, της ζεστής φωλιάς του, σε μια απόχρωση του πορτοκαλί, που δεικνύει παιγνιώδη διάθεση, ανεμελιά αλλά και αξιοσημείωτη ζεστασιά. Γιατί τι άλλο από αυτό είναι στην πραγματικότητα ο Μπιμπίλας; Ένα χαρωπό μεγάλο παιδί με μπόλικη ζεστασιά στην καρδιά… Τα έπιπλα της φιλόξενης εστίας του είναι, βεβαίως, μικροαστικά-νεοκλασικά, με πολλά σκαλίσματα κλπ. – στο γούστο της μητέρας του, αφού άλλωστε λέγεται ότι εκείνη εφρόντισε για την επίπλωση της άνετης Μπιμπίλειας κατοικίας. Το διαμέρισμα έχει, επίσης, πολλούς καθρέφτες (εδώ εντοπίζονται κάποια στοιχεία ναρκισσισμού, αλλά τι διάολο…, ηθοποιός είναι ο κάτοχος), ενώ ένα ακόμη χαρακτηριστικό του είναι η σχεδόν παντελής έλλειψη βιβλίων! Τι να τα κάνει, όμως, τα βιβλία ο Σπύρος… Αφού, ως καλλιτέχνης, δουλεύει κυρίως με την έμπνευση. Στο ζεστό αυτό μικροαστικό σπιτικό του, ο Σπύρος δεν ζει σαν ερημίτης, μολονότι αυτό μπορεί και του παρέχει την απαραίτητη γαλήνη που χρειάζεται για ενδοσκόπηση και για μελέτη των σημαντικών ρόλων που υποδύεται. Έτσι, δεν διστάζει, ενίοτε, σ’ αυτό το σπίτι, να στήνει και μερικά «γλεντάκια», με καλεσμένους εκπροσώπους της show biz (κυρίως C- και D-celebrities).
Πάντα υποδειγματικός οικοδεσπότης ο Σπύρος, φιλόξενος μέχρι εκεί που δεν παίρνει, προσφέρει πολύ κρασί (για καλό δεν ξέρουμε…), καθώς και πολύ και καλό φαγητό στους πολυπληθείς καλεσμένους του – σπιτικό, απλό φαγητό, συνήθως μαγειρεμένο από τα χεράκια της ίδιας την αγαπημένης του μητέρας. Γιατί εδώ πρόκειται περί μιας τεράστιας αγάπης – αν δεν το έχετε αντιληφθεί απ’ όσα ήδη παραθέσαμε. Ο Σπύρος, όπως πιστοποιούν όσοι τον ξέρουν καλά, λατρεύει παθολογικά τη μητέρα του! Μάλιστα, υιός και μητέρα Μπιμπίλα θα συνομιλήσουν τουλάχιστον δις, σε καθημερινή βάση, έστω και από τηλεφώνου – έστω για ένα «καλημέρα» και «καληνύχτα» βρε αδερφέ, όταν οι επαγγελματικές υποχρεώσεις του περιφρόντιδος ηθοποιού μας δεν του επιτρέπουν επαφή διά ζώσης... Μολονότι έχει δευτεραγωνιστήσει στο θεατρικό έργο «Όχι άλλα ψάρια μαμά» ουδέποτε αρνήθηκε τα καλοψημένα ψάρια της μητέρας του (η οποία τον κακομαθαίνει), ούτε και οτιδήποτε άλλο καθημερινώς εκείνη του προσφέρει. Αγάπη να ’ναι κι ό,τι να ’ναι, σ’ αυτούς τους δύσκολους, άκαρδους καιρούς, σ’ αυτή την στείρα, αντιερωτική εποχή, όπου αγνά και ευγενή αισθήματα δεν περισσεύουν.
Ο έρωτας… Αχ αυτός ο έρωτας… Πόσος έρωτας κυρίευσε, όλα αυτά τα χρόνια, την καρδιά του Σπύρου Μπιμπίλα... Πόσο ξεχωριστή θέση έχει καταλάβει ο θεός αυτός στην ψυχή του ερωτομανούς ηθοποιού μας… Αγάπησε παράφορα στη ζωή του ο Σπύρος, ο μικροκαμωμένος αυτός ερωτιδεύς-μπρελόκ – και όχι μονάχα τη μαμά του... Πόσο δυνατά έχει χτυπήσει η καρδιά του Μπιμπίλα στους ρυθμούς (στο τικ-τακ ή, καλλίτερα, στο τάκα-τάκα) του έρωτα… Πόσον έρωτα έχει γευτεί αυτό το μικρό σώμα... Και γιατί όχι; Ο Σπύρος ερωτοτροπεί, γιατί ξέρει ότι χωρίς έρωτα η ζωή δεν έχει νόημα. Κυρίως, χωρίς γήινο, σωματικό έρωτα. «Σ’ αυτή την πρόσκαιρη ζωή μας διατί / να μη χαρεί το ζωντανό το σώμα;», όπως διερωτάτο και ο ποιητής μας Γεώργιος Βιζυηνός. Το σπέρμα του έρωτα, λοιπόν, δεν έχει αφήσει ακηλίδωτο αυτό το μικροσκοπικό – μα τόσο ερωτικό – κορμί.
Ο Σπύρος, όπως είναι ιδιαιτέρως γνωστό στην πιάτσα, λατρεύει τα πουλιά. Κάθε είδους πουλιά – μικρά και μεγάλα, σκούρα και ανοιχτόχρωμα, νεανικά και γέρικα. Ξεχωριστή αδυναμία, όμως, δείχνει στους παπαγάλους – ιδιαίτερα στη αγαπημένη του Σωσώ. Κάθε πρωί, πριν φύγει για το άχθος της επιβίωσης (αλλά και της καλλιτεχνικής προσφοράς), το πρώτο πράγμα που κάνει είναι να περιποιηθεί τα πουλιά του. Κι εκείνα τον ανταμείβουν, παρευθύς, μ’ ένα ηδονικό, απολαυστικό τιτίβισμα…
Και βουνό και θάλασσα, και γη και αέρα αγαπά ο Σπύρος – δεν κάνει περιττές διακρίσεις. Ωστόσο, δώσε θάλασσα στον Μπιμπίλα και πάρ’ του την ψυχή. Χειμώνα καλοκαίρι θα γευτεί θάλασσα ο Σπύρος. Είναι και χειμερινός κολυμβητής (έτσι ίσως εξηγείται και αυτό το υπέροχο σώμα). Γι’ αυτό το λόγο λατρεύει τα νησιά με ιδιαίτερη αδυναμία (κρατηθείτε) στη Μύκονο! Λατρεύει, όμως, και τον αέρα. Κάποτε είχε δηλώσει ότι θα ήθελε να γίνει αεροπόρος. Ίσως επηρεασμένος από την αντίστοιχη αεροπορική (και όχι μόνο…) καριέρα του μεγάλου αεροπόρου και καλλιτέχνη (και οτιδήποτε άλλο…), Θάνου Βελλούδιου.
Αισθητικά, ο Σπύρος κινείται σε δυσπρόσιτες σφαίρες. Αγαπά τα έντονα χρώματα στα ρούχα – ειδικά στα παντελόνια. Φορά και ψηλά τακούνια. Όταν ομιλούμε για ψηλά τακούνια δεν εννοούμε απαραιτήτως και γυναικεία, σαν κι αυτά που ελάνσαρε, με τόση επιτυχία, στην ταινία «Οι Απέναντι» του Γιώργου Πανουσόπουλου, στον γνωστό ρόλο του άτυχου τραβεστί. Ομιλούμε και για ψηλά τακούνια καθημερινής – και όχι «μερακλίδικης» – χρήσεως, σαν κι αυτά που προτιμά, λ.χ., ο Πάνος Παναγιωτόπουλος ή ο Νικολά Σαρκοζί. Μάλλον επειδή ο Σπύρος προσφέρεται σε «σχήμα τσέπης», τα τακούνια, ενισχύοντας το ανάστημά του, ενισχύουν και το Εγώ του. Ταυτόχρονα, κρύβει τις λευκές τρίχες των γηρατειών χρησιμοποιώντας όλη τη γκάμα της χρωματικής παλέτας – από το οξυζενέ ξανθό μέχρι το καφεκόκκινο της καρυδιάς. Οι καλλιτέχνες φορούν με άνεση παρδαλά ρούχα, εκκεντρικά υποδήματα, προκλητικά αξεσουάρ, χωρίς να διατρέχουν τον κίνδυνο να κατηγορηθούν για ελαφρότητα ή ακόμη και κιναιδισμό, όπως οι απλοί καθημερινοί άνθρωποι. «Οι κίναιδοι εμπορεύονται τα κάλλη τους, ντυμένοι με εμπριμεδάκια και κρατώντας γυναικεία τσαντάκια…», θα μας επισημάνει ο Η. Πετρόπουλος («Καπανταήδες και Μαχαιροβγάλτες»). Ο καλλιτέχνης Μπιμπίλας, από την πλευρά του, στα τσαντάκια μπορεί να λέει Ναι – αλλά λέει Όχι στα εμπριμέ!
Μεγάλη αδυναμία του Σπύρου τα σταμπωτά, στενά, «stretch» μπλουζάκια – μπλουζάκια που, ωστόσο, δημιουργούν ανάμεικτες εντυπώσεις. Από τη μια, τώρα πια που ο Χρόνος έχει αφήσει το στίγμα του τόσο έντονα στο σώμα του Σπύρου, τα «stretch» βοηθούν, δυστυχώς, να φανεί το στομάχι που έχει αναπτύξει πια ο ηθοποιός μας με τα χρόνια (γεροντόπαχα).
Από την άλλη, βέβαια, τα στενά μπλουζάκια αναδεικνύουν ένα ζευγάρι υπέροχα και στιβαρά στήθη. Θεέ μου, τι στήθη είναι αυτά! Στήθη, που κολάζουν ακόμα και άνδρα· στήθη που κολάζουν ακόμα και Άγιο!.. Στήθη που, όμως, κλείνουν μέσα τους και πολλή καλλιτεχνία, πολλή ευαισθησία και, ασφαλώς, πολλή Ελλάδα… Περδικόστηθος, λοιπόν, ο Σπύρος μιας και από τα στενότατα, κατά κανόνα, ενδύματα που φορεί διαφαίνονται δύο μεγάλες, στητές ρόγες (για να ακουστεί κάποτε, σε ένα πάρτι, η πρόστυχη και κακόγουστη ιαχή «πιπίλα-πιπίλα στις ρόγες του Μπιμπίλα»)…
Στα καλλιτεχνικά, ο Σπύρος δίνει όλο του το είναι, αναδεικνύοντας το μεγάλο ταλέντο του (που μόνο τυφλός δεν βλέπει). Δεν του λείπει, όμως, και το άγχος. Πριν εκτεθεί στα φώτα της ράμπας, τον πονά πάντοτε η κοιλιά του. Στο άγχος έχει αποδώσει ο ίδιος ο ηθοποιός μας αυτόν τον ενοχλητικό πόνο. Πάντα οι ταλαντούχοι έχουν άγχος, θα προσθέσουμε εμείς. Η μεγάλη και καθοριστική έμπνευση του Μπιμπίλα υπήρξε η πρωθιέρεια της (ημεδαπής) ηθοποιίας, Αλίκη Βουγιουκλάκη. «Ήταν η νεράιδα μου. Κοιμόμουν με τη φωτογραφία της στο μαξιλάρι μου. Και δεν ήμουν ούτε 4 ετών που δήλωσα: Πιο πολύ από τη μαμά μου και τον μπαμπά μου αγαπάω την Αλίκη Βουγιουκλάκη!», δήλωσε κάποτε ευθαρσώς ο Σπύρος. Είναι γνωστό ότι η εθνική μας σταρ ελατρεύετο από όλα τα στρώματα του πληθυσμού – κυρίως δε από τους ομοφυλοφίλους της πατρίδος μας που της είχαν στήσει κανονικό εικονοστάσι.
Μεγάλη αυτή η σύμπτωση, αν σκεφτεί κανείς ότι ο Μπιμπίλας θα ανεδεικνύετο καλλιτεχνικά αργότερα – ως άνδρας πλέον – κυρίως σε ρόλους ομοφυλοφίλων! Διόλου αμελητέα η καριέρα του Σπύρου, έστω και αν διακρίθηκε υποδυόμενος σχεδόν αποκλειστικά ομοφυλόφιλους (και σε δεύτερους πάντα ρόλους). Γενικά, πάντως, ο φιλότιμος δευτεραγωνιστής μας διακρίθηκε σε θέατρο, κινηματογράφο και τηλεόραση, σε ρόλους που έχουν μείνει ανεξίτηλοι στη μνήμη μας και με αξιοσημείωτη καλλιτεχνική αξία, αναδεικνύοντας μια σπουδαία καλλιτεχνική φλέβα. Κατ’ αρχάς, ο σκαμπρόζικος ρόλος του «Τηλέμαχου» στην τηλεοπτική σειρά «Ιερόσυλοι» στο πλάι του μεγάλου μας πρωταγωνιστή Θάνου Λειβαδίτη (ένας ρόλος που από τυπικά δραματικός κατέστη κωμικός χάρη στις έντεχνες πινελιές του Σπύρου). Το στίγμα του το άφησε και στο παιδικό θέμα, αφού διέπρεψε, όπως ήδη αναφέραμε, στις μεταγλωττίσεις της αγαπημένης μας σειράς «Στρουμφάκια», αλλά και στο περίφημο «Κικιρίκου». Βέβαια, ο Σπύρος δεν άφησε παραπονεμένο και το ενήλικο ρεπερτόριο: «Οι ομοφυλόφιλοι», «Μπορντέλο», «Πορνογραφία», «Λούλου», «Στο βάθος… βάθος αμέτρητο», «Οι τρεις αδελφές», «Ροζ ολοταχώς» και, οπωσδήποτε, ο διάστικτος από στοιχεία ομοφυλοφυλίας «Άγγελος», ανέδειξαν, μεταξύ άλλων, την πλούσια γκάμα των καλλιτεχνικών δυνατοτήτων του Μπιμπίλα.
Κάποιοι, μάλιστα, θεώρησαν ότι ο Σπύρος έχει τιμήσει (ως δευτεραγωνιστής πάντα) και το σκληρό ελληνικό πορνό. Κάτι τέτοιο, όμως, είμαστε σε θέση να βεβαιώσουμε ότι δεν ισχύει. Απλώς ορισμένοι προφανώς συγχέουν τον Μπιμπίλα με τον (μελαμψό) σωσία του, τον περίφημο, τον γιγαντιαίο Τζίμι Μπελαρίκε («Ανώμαλοι Έρωτες στη Σαντορίνη»). Εκπληκτική, πράγματι, ομοιότης...
Προσωπική μας άποψη ότι ο Σπύρος αναδεικνύει καλλίτερα το ταλέντο του, όταν ο ρόλος εμπεριέχει και κάμποση υστερία. Εκεί απολαμβάνουμε τον Μπιμπίλα στο φόρτε των δυνατοτήτων του. Το γυμνό, πάντως (το καλλιτεχνικό, έτσι;), ουδέποτε φόβισε τον Μπιμπίλα. Αντίθετα, τον βοήθησε να σπάσει, στο μέτρο που του αναλογεί, τον διάχυτο πουριτανισμό της εποχής, αλλά και να αναδείξει αυτό το θεσπέσιο κορμί που του εχάρισε ο μεγαλοδύναμος. Ένα κορμί, τόσο γυμνασμένο, απαλό και περιποιημένο, που σε άλλες εποχές θα αποτελούσε την χαρά κάθε παιδοτρίβου…
Το αξιοπρόσεκτο με τον Σπύρο είναι ότι, μολονότι στην καριέρα του υποδύθηκε κυρίως ρόλους ομοφυλοφίλων, απέφυγε την στάμπα του ομοφυλόφιλου στην προσωπική του ζωή, όπως μάλλον θα συνέβαινε με άλλους, λιγότερο προικισμένους, ηθοποιούς. Αλλά έτσι είναι. Άμα έχεις τόσο μεγάλο ταλέντο…
1,536 comments:
1 – 200 of 1536 Newer› Newest»Φρονώ ότι η θέση τέτοιων τιτανίων μεγεθών (επαξίως ανταξίων ενός σπιρτούλη ή ενός γκρινιάρη, για να μην πω ενός μπαμπαστρούμφ) είναι στη Βουλή μας, παρέα με τους ογκόλιθους της ευρυτέρας καλλιτεχνίας: Νάσο Αλευρά, Μίλκο, Νταλάραινα, Έλενα Ράπτη και τόσους άλλους. Επίσης καλώ, με την ευκαιρία, την Έφη Σαρρή να ξαναδοκιμάσει τη βουλευτική της τύχη με την πρώτη ευκαιρία. Ψο λέω για την Ελλάδα, για τον Χριστό, όπως -σεμνώς αλλά πόσο ακριβώς!- θα το διετύπωνε και η ιδία.
Φίλε μας θύμισες τον μεγάλο Σπιρτούλη. Τον θυμάμαι από κάτι ξαδέλφες μου στα βαθιά τριάντα προς σαράντα τώρα. Και μόνο αυτή η υπενθύμιση αποτελεί προσφορά μεγάλη.
Με την ευκαιρία να πω ότι κάπου είχα διαβάσει ή ακούσει ότι ο σπουδαίος Σπύρος Μπιμπίλας είναι τόσο καλός σαν χαρακτήρας που φτιάχνει ο ίδιος τις φορολογικές δηλώσεις πολλών συναδέλφων του ηθοποιών.
Αυτό δεν δείχνει μόνο τον πάν-καλο χαρακτήρα του ηθοποιού Μπιμπίλα, αλλά και την πολύ βαθιά ενασχόλησή του και γνώση με τα οικονομικά θέματα.
Αλλά αυτό μας δείχνει ο Μπιμπίλας. Στη ζωή χρειάζεται και λίγο καλλιτεχνία και ευαισθησία και λίγος πραγματισμός και προσγείωση στην πραγματικότητα.
Αυτό είναι το βαθύτερο ηθικό δίδαγμα από την παρουσια και προσφορα του Σπύρου του Μπιμπίλα.
Μακάρι να χαν όλοι οι ηθοποιοί το μυαλό του Μπιμπίλα. Καλά κάνει και μαζεύει χρήμα και κάνει επενδύσεις. Είναι φρικτό να καταλήγουν οι ηθοποιοί να παίζουν μέχρι τα γεράματά σαν τον Χατζηχρήστο και τον Ηλιόπουλο ΄΄η να κόβουν εισιτήρια στα θέατρα όπως έκανε ο Αυλωνίτης. Μπορεί ο Μπιμπίλας να μην έκανε ΤΗΝ μεγάλη καριέρα όπως μερικοί άλλοι ,αλλά σε λίγα χρόνια θα τον βλέπουν τακτοποιημένο συνταξιούχο και θα τον ζηλεύουν όλοι αυτοί που τον σνομπάρουνε. Άσε που έχει παίξει και μεγάλους ρόλους και όχι μόνο δεύτερους, στο θέατρο κυρίως, αλλά δεν τους προβάλουν από τα μέσα ενημέρωσης όσο πρέπει και ασχολούνται με άλλα, με τα τσιφτετέλια κτλπ.
πες μας και άλλα για τους μεγάλους ρόλους του μπιρμπίλα
πόσο μεγάλοι ήταν. γίνε συγκεκριμένος
Ο Μπιμπίλας δεν έπαιξε μεγάλους ρόλους, μη λέμε και μαλακίες. Είναι όμως ένας διασκεδαστικός ηθοποιός που δεν περνάει απαρατήρητος. Εκεί που έχει δείξει καλά δείγματα γραφής είναι όταν υποδύεται ρόλους ομοφυλόφιλων. Εκεί βγάζει το ρόλο από το πετσί του. Ο μόνος ανταγωνιστής του Μπιμπίλα στους ρόλους αυτούς είναι ο Μιχάλης Μανιάτης. Προσωπικά θεωρώ καλύτερο τον Μπιμπίλα γιατί παίζει πιο 'τσαπερδόνικα', ενώ ο Μανιάτης παίζει τον ομοφυλόφιλο λίγο ψυχρά και τρομακτικά.
Δίνω την ψήφο μου λοιπόν στον Σπύρο Μπιμπίλα.
Άλλο ένα εξαιρετικό πόνημα από το Βαψομαλλιά, το οποίο θα μπορούσε να συνοψιστεί σε μία φράση: Μπιμπίλας, ο Καραϊσκος της ηθοποιίας.
είναι όμως ο καραίσκος γυμνασμένος όπως ο mπιmπίλαs;
http://fimotro.blogspot.com/2011/03/blog-post_8055.html
Kαι ο Σαμαράς υπέρ του να πληρώσουν οι Έλληνες πολίτες τα χρέη του Μεγάρου. Σε λίγο θα ζητάνε και οι εκδότες να πλερώσει το κράτος τη χασούρα τους!...
ΡΕ ΑΝΤΩΝΑΚΗ ΣΑΜΑΡΑ ΠΟΣΟ ΗΛΙΘΙΟΥΣ ΜΑΣ ΠΕΡΝΑΣ;;;;
ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΑΦΗΝΕΙ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ ΑΠΛΗΡΩΤΟΥΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΕΠΑΓΓΕΛΑΜΤΙΕΣ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ ΧΑΡΙΖΕΤΕ ΛΕΦΤΑ ΣΕ ΚΟΛΛΗΤΟΥΣ;;;;;
ΑΙΣΧΟΣ.
Τί σε εκπλήσσει;Δεν έχεις ακόμα καταλάβει ότι ο Αντώνης είναι ο Μπιμπίλας της πολιτικής;
o αντώνης; o αντώνης μας;;;
τώρα πέφτω από τα σύννεφα.
Πιστεύω ότι ο Μιχάλης Μανιάτης παίζει πάντοτε πιο ΠΡΟΣΤΥΧΑ τους ρόλους των ομοφυλόφιλων. Αντίθετα, όταν βλέπεις τον Μπιμπίλα σε τέτοιους ρόλους το πράγμα πηγαίνει κατά κανόνα προς στην κωμωδία.
Αν θες να δεις κωμικό ρόλο τότε σίγουρα Μπιμπίλας. Αν θες να δεις όμως ρόλο παιγμένο πρόστυχα και διεφθαρμένα τότε σίγουρα Μανιάτης.
Αφού ο Αντωνάκης ο Βισσοδόμος είναι ο Μπιμπίλιας της πολιτικής, ώρα γιά ένα περιποιημένο αφιέρωμα στον Γαρουφαήλ τον Ντιντιδοφάγο.
http://www.antinews.gr/2011/03/06/89324/
φίλε από πάνω, δε διαβάζεται όλο αυτό, τέτοια ώρα μάλιστα. κάνε μας μια περίληψη.
ΑΣΕ ΦΙΛΕ ΤΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ Ο ΓΑΡΟΥΦΑΛΟΣ...ΥΜΝΕΙ ΤΟ ΑΣΤΡΟΝ ΤΟ ΛΑΜΠΡΟ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΩΝ ΑΝΤΩΝΑΚΗ ΤΟΝ ΤΡΟΠΑΙΟΦΟΡΟ ΚΑΙ ΣΗΜΑΙΟΦΟΡΟ ΤΟΥ ...ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΧΑΛΒΑ.
Ο ΓΑΡΟΥΦΑΛΟΣ ΚΡΑΝΔΙΩΤΗΣ ΔΕΝ ΣΤΕΡΕΨΕ ΤΟΣΟ ΚΑΙΡΟ ΝΑ ΓΛΥΦΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥ ΔΙΝΟΥΝ ΕΣΤΩ ΕΝΑ ΕΞΑΠΤΕΡΥΓΟ;;;
ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΗΤΑΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΤΣΑΛΑΝ ,ΜΙΛΟΣΕΒΙΤΣ,ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΕΓΙΝΕ ΚΑΙ ΚΟΛΛΗΤΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΨΥΧΩ ΝΕΤΑΝΙΑΟΥ.
ΤΙ ΚΑΝΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΥΤΑΝΑ ΤΗΝ ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΚΑΡΕΚΛΑ...
Πολύ καλή η περίληψη του Σάουρμιλκ, εύγε.
Κόντρα Channel, αρχείο Σπύρου Μπιμπίλα, και Σπύρος Μπιμπίλας με Θάνο Λειβαδίτη στους Ιερόσυλους. Τα πάντα όλα δηλαδή. 3 στα 3. Κερασάκι στην τούρτα ή πρώτη εμφάνιση στην ηθοποιία του έτερου Μπιμπίλα Χάρη Ρώμα στα "Σκληρά Καρύδια". Πολύ σκληρά καρύδια ο Μπιμπίλας και ο Ρώμας. Ταιριαστός τίτλος.
http://www.youtube.com/watch?v=MhUaAZPlL8k
2.35 έτσι, για όσους έσπειραν ψευδείς φήμες στο προηγούμενο πόστ για τα ουέαραμπαουτς του Σάουρμιλκ ότι δήθεν βρίσκεται στο κάντρυσαϊντ για να σφάξει και σουβλίσει την αγαπημένη του Καραϊσκου.
Έχω απολαύσει τον ηθοποιό Μπιμπίλα. Τον έχω χαρεί γιατί δίνει συνήθως μια "παικτική" νότα δροσιάς όπου και αν παίζει. Πιο πολύ μου αρέσει όταν κάνει ότι έχει νεύρα και τσακώνεται με κάποιον. Εκεί δίνει τον καλύτερο εαυτό του. Πάντως τέτοια περσόνα ηθοποιού ίσως δύσκολα βρίσκεις ακόμη και έξω. Πιστεύω ότι αν ο Μπιμπίλας μιλούσε μια άλλη γλώσσα και όχι μόνο ελληνικά θα είχε κάνει την καριέρα που φιλοδοξούσε γιατί θα τον αξιοποιούσαν ως ρολίστα σε αυτούς τους περίεργους ρόλους που συνήθως αναλαμβάνει να διεκπεραιώσει. Γιατί να μην πάρει ας πούμε ο Φελίνι (αν ζούσε λέμε) έναν Μπιμπίλα και να του δώσει τον ρόλο ενός απόκληρου, ενός σαλτιμπάγκου, ενός νάνου? Μια χαρά θα τον έβγαζε πέρα τον ρόλο ο Μπιμπίλας. Γιαυτό λέμε. Είναι και θέμα τύχης. Που στο διάολο θα τύχει να γεννηθείς. Ο Μπιμπίλας για κακή του τύχη γεννήθηκε σε λάθος τόπο με αποτέλεσμα να γίνει ο γνωστός Μπιμπίλας με τους ρολάκους και όχι ένας συνεργάτης του Φελίνι.
Πολύ πειστικό το άρθρο του Κρανιδιώτη.Με έπεισε να ψηφίσω ΠΑΣΟΚ.
Περίεργο 2:07. Και σε μένα το συγκεκριμένο άρθρο το ίδιο αποτέλεσμα είχε. Όπως και όλα τα άρθρα του εδώ που τα λέμε.
Στην ερωτική πράξη πιστεύω ότι οι τυχερές θα δουν τον πραγματικό πρόσωπο του ηθοποιού.
Προσωπικά θεωρώ ότι ο άνθρωπος αυτός ο όλο νεύρο θα είναι ένα πραγματικό μηχανάκι κατά τη διάρκεια του έρωτα.
ΑΠΟΚΡΙΕΣ 2011 ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΑΠΟΚΡΙΕΣ ΜΕ ΚΡΕΑΣ.....
ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΡΑΧΑΝΑΣ ΚΑΙ ΦΑΣΟΛΑΔΑ.
ΤΟ ΠΗΡΑΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΝΑ ΜΑΣ ΠΗΔΗΞΟΥΝ ΟΙ ΣΟΡΟΙ ΕΞΩ ΚΑΙ ΟΙ ...ΦΛΩΡΟΙ ΕΝΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ.
Καλύτερα χωρίς κρέας. Δες και τον Μπιμπίλα που είναι χορτοφάγος πόσο όμορφα διαμορφώθηκε. Καιρός είναι οι Έλληνες να επανεκτιμήσουμε τα ωραία παραδοσιακά εδέσματα όπως φασολάδα, κουκιά, φάβα και τα παρόμοια.
η φασολάδα όμως έχει και παρενέργειες. Ρώτα και τον Καραϊσκο
Αγαπητέ vapsomallia,
Το κοινό σου αναμένει με ανυπομονησία το πόνημά σου περί Καντάφι, και εσύ γράφεις για τον Μπιμπίλα....
μάγκες ετοιμάστε τα εκλογικά σας βιβλιάρια (που λέει ο λόγος)
Μα οι ηθοποιοί μας, τουλάχιστον στην πλειονότητά τους, έχουν από καιρό αφήσει το κρέας και μάλιστα όχι για λόγους υγείας. Δεν υπάρχει φράγκο στην τσέπη των ηθοποιών. Αυτό δεν θα ήταν τραγικό τη στιγμή που όλος ο κόσμος σήμερα περνάει μια σφίξη. Είναι όμως τραγικό, γιατί με άδειες τσέπες πώς να πουλήσεις τη μούρη που πρέπει να πουλήσεις ως ηθοποιός. Φασολάδα και μούρη καλλιτεχνική δεν μπορεί να συμβιβαστεί τη σήμερον ημέρα. Αυτό είναι και το μεγάλο πρόβλημα των ηθοποιών της χώρας μας.
12:59 Συμγωνώ. Ο Καραϊσκος για κακή του τύχη (και κυρίως δική μας) γεννήθηκε σε λάθος τόπο με αποτέλεσμα να γίνει ο γνωστός Καραϊσκος με τα πορδίσματά του (βλ. και φασολάδα που αναφέρει ένας άλλος σχολιαστής) και όχι ένας συνεργάτης του Σήμορ Χέρς.
6.01 πιστεύω ότι είναι καίρια η παρατήρησή σου. Είτε το θέλουμε είτε όχι η τύχη παίζει και αυτή τον ρόλο της. Σε ποια χώρα θα γεννηθείς, από ποιους γονείς, σε πια εποχή και πάει λέγοντας. Ο Καραισκος ας πούμε δεν γράφει καθόλου άσχημα. Όπως και ο Μπιμπίλας δεν είναι και από τους χειρότερους ηθοποιούς που κυκλοφορούν (δεν κατάλαβα δηλαδή, καλύτερος είναι ο Κιμούλης ας πούμε που όλοι τον θεωρούν μεγάλο και ποιοτικό;). Αλλά δεν έχουν την τύχη με το μέρος τους. Δεν ξέρω πολλούς επαγγελματίες δημοσιογράφους να γράφουν καλύτερα από τον Μπιμπίλα και επίσης δεν ξέρω πολλούς ηθοποιούς να παίζουν καλύτερα από τον Καραισκο. Όπερ έδει δείξαι.
Η πουτάνα η τύχη παίζει και αυτή τον πολύ μεγάλο ρόλο της. Την έχεις με το μέρος σου; Πας στα ουράνια. Την έχεις απέναντί σου σε εχθρική στάση; Κατεβαίνεις στο υπόγειο. Όπως έλεγε και ο ηθοποιός Δημήτρης Νικολαιδης στον "Θυρωρό": "Τί είναι η ζωή; Μια σκάλα είναι. Όποιος είναι στο κάτω το σκαλί, τρώει καρπαζιά και σωπαίνει. Όποιος είναι στο πάνω το σκαλί, λύνει και δένει".
Αυτα βλεπει ο καραισκος και πολεμα την αδικια αυτου του ψευτικου κοσμου με τα πυρινα του αρθρα
Να διορθώσω κάτι από αυτά που διάβασα στο άρθρο για τον Μπιμπίλα. Έκανε τα κουμάντα του και μάζεψε μερικά χρήματα. Τα επένδυσε σε ακίνητα αντί να τα παίξει στο μπαρμπούτι και δεν ξέρω και εγώ που αλλού όπως τόσοι και τόσοι ανεπρόκοποι και χαραμοφάηδες συνάδελφοί του. Έπαιρνε όμως και υψηλές αμοιβές εκείνη την εποχή. Τώρα από τι να μαζέψει;; Αν δεν είχε κάνει την αποταμίευσή του και δεν έχει να εισπράτει και τα μισθώματα από τα διαμερίσματα όχι λεφτά δεν θα μάζευε ,αλλά θα ήταν και αυτός στη φασολάδα.
το σπαστικο με κατι καλλιτεχνες της πλακας ειναι οτι εγκαλουν την "πολιτεία" ότι δεν αναγνωριζει την καλλιτεχνικη τους προσφορα, πχ απαιτουν χορηγηση τιμητικων συνταξεων επειδη οι ιδιοι δεν καναν τα κουμαντα τους .
Δεν αναγνώρισα σε κανένα σημείο αυτού του κειμένου που είναι γεμάτο μονομέρεια τον Σπύρο τον Μπιμπίλα που ΕΓΩ ξέρω, τον Σπύρο τον ΣΥΝΕΠΗ συνάδελφο, τον Σπύρο τον ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ηθοποιό, τον Σπύρο τον ΚΑΛΟ και ΠΙΣΤΟ φίλοο.
Ξέρεις ότι ο Σπύρος ο Μπιμπίλας έχει παίξει Αισχύλο; Ότι έχει παίξει Ίψεν, ότι έχει παίξει πολύ σύγχρονο θέατρο τύπου Κακλέα;
O Σπύρος ο Μπιμπίλας έχει μια ΣΥΝΕΠΗ πορεία σαν ηθοποιός πολλές δεκαετίες με πολλά καλλιτεχνικά παράσημα κερδισμένα. Τώρα το γιατί δεν κατάκτησε και την προβολή που του αξίζει και δικαιούται αυτό να το ρωτήσεις σε κάτι δημοσιογράφους που ανήκουνε σε παρεούλες και γράφουνε μόνο για εκείνους που προωθούν τα κυκλώματα και τους κάνουν το τραπέζι.
http://papatzides.blogspot.com/2011/03/h-e.html
O 6:45 έχει δίκιο. Αυτό με τους καλλιτέχνες έχει παραγίνει. Αρσενικοί και θηλυκοί [αλλά και ενδιάμεσοι] καλλιτέχνες ζητάνε στα γεράματά τους την στήριξη της πολιτείας με δήθεν τιμητικές [διάβαζε τζαμπατζίδικες και χαριστικές] συντάξεις. Έχουν περάσει τόσα λεφτά από τα χέρια τους που τα σπατάλησαν όμως εδώ και εκεί και μετά ζητάνε ελεημοσύνη από την πολιτεία, δηλαδή όλους εμάς. Να ζήσει ο Μπάρκουλης, δε λέμε. Να ζήσει και ο Χατζηχρήστος. Αλλά όχι στη δική μας πλάτη.
Ο πιο απατεώνας σε αυτά ήταν ο ξάδελφος Λιάνης που για να κάνει τον καλό στους καλλιτέχνες, έκοβε τιμητικές συντάξεις σε όποιον πέρναγε έστω έξω από το υπουργείο. Σα να έχει δίκιο ο αξιοπρεπάστατος [αν και ατάλαντος πιστεύω] Σπ. Μπιμπίλας που απ'ότι φαίνεται έλαβε τα μέτρα του και θα ζήσει αξιοπρεπώς τα γεράματά του και κυρίως όχι στις πλάτες των υπολοίπων. Να ακολουθήσουν αμέσως και άλλοι καλλιτέχνες το παράδειγμα του Μπιμπίλα με συνετή ζωή και αποταμίευση.
Να αγιάσει ο στόμας σου 8:04. Δυστυχώς αυτή η πρακτική κρατικής αρωγής πάσης φύσεως γραφικών "συμβόλων" (στην πλάτη ημών των υποζυγίων βεβαίως - βεβαίως) έχει βαθειές ρίζες στην χώρα του Μινέρβα Μπένεκωλ. Οι λόγοι πολλοί: Ο πιό προφανής αυτός που ανέφερες. Ο κάθε Λιάνης (μπλιάχ) παριστάνει ανεξόδως τον ευαισθητούλη κερδίζοντας την καρδιά και το (ανύπαρκτο) πνεύμα των διπόδων που τον ψηφίζουν. Μήπως τα ίδια δεν έκανε και ο μέντοράς του που στην ουσία δωροδόκησε έναν ολόκληρο λαό γιά να τον ψηφίζει μέχρι την δευτέρα παρουσία; Ο άλλος, λιγότερο προφανής, έχει να κάνει με την απόλυτη έλλειψη καλλιέργειας, την αμορφωσιά μας, αλλά και την απελπισμένη ανάγκη μας να εξαρτηθούμε από σύμβολα αφού είμαστε παντελώς ανίκανοι να δημιουργήσουμε κάτι άξιο λόγου. Ετσι ο ελληνάρας χάφτει σαν παχειές μύγες τα σκουπίδια που του πασάρονται ως "υψηλή" τέχνη με αποτελέσματα άκρως κωμικά, αυτό να το πούμε. Μίκηδες, Καρακατσάνηδες, Καζάκοι και το κακό συναπάντημα, καλλιτέχνες του λαού όπως στην σοβιετία (αλλά και της κονόμας). Η ιδέα ότι ο καλλιτέχνης είναι ένας φορολογούμενος ελεύθερος επαγγελματίας αποκλειστικά υπεύθυνος γιά την διαχείριση των οικονομικών του είναι άγνωστη εδώ. Εξαίρεση ο άτυχος Τόλης (ως παράπλευρη απώλεια όμως).
Πράγματι πολύ άτυχος ο Τόλης. Του έκλασαν μια μάντρα.
Όποιος πιστεύει ότι ο Μπιμπιλας δεν μετράει καλλιτεχνικά έχει πολύ λάθος.Δεν θα μιλήσω για τις τηλεοπτικές σειρές αλλά θα πω ότι τον έχω δει δύο φορές στο θέατρο και έχω πάθει την πλάκα μου. Στην τηλεόραση δυστυχώς τον έχουν τυποποιήσει, δεν του δίνουν ρόλους αντίστοιχους της αξίας του και τα σενάρια είναι άθλια. Όταν όμως έχει καλό σενάριο στα χέρια του όπως πάνω στο σανίδι, ο Μπιμπίλας δίνει τα ρέστα του. Κεντάει.
Θα ήθελα ΄εναν σκηνοθέτη να τολμήσει να του δώσει έναν κόντρα ρόλο. Να παίξει τον εραστή, τον υπουργό κ.α. σε σοβαρό όμως πλαίσιο και όχι καρικατουρίστικα. Τότε θα δούμε τον πραγματικό Μπιμπίλα και θα τρίβουμε τα μάτια μας.
Και όμως αγαπητέ. Ουδείς θα διενοείτο να αγγίξει έστω και μία τρίχα του Τόλιδος τις ηρωϊκές δεκαετίες '80 και '90 που όλη η χώρα διατελούσε σε κατάσταση ευφορικής καψούρας υπό τους ένρινους κλαυθμυρισμούς του βάρδου. Μιλάμε γιά την ξεφτίλα τώρα (το οικονομικό είναι βέβαιο ότι θα του χαριστεί). Πιστεύεις ότι ο Μίκης λχ θα είχε την ίδια αντιμετώπιση σε αντίστοιχη περίπτωση;
Έλα μωρέ τώρα. Γενικά δεν αγγίζουν τρίχες καλλιτεχνών. Ούτε καν τον Τζόνι Θεοδωρίδη δεν πείραξε ποτέ το κράτος κι ας χρώσταγε δανεικά χρήματα στον Μπιμπίλα.
Και όχι μόνο δεν αγγίζουν, αλλά τις περιποιούνται κιόλας. Να θυμίσουμε την περίπτωση Πανταγιά-Νταλάρα; Που είναι τα προστίματα του Ρέμου; Ποιος έλεγξε ποτέ τον Πάριο και τον Θεοδωράκη. Τσεκάρουν ποτέ τα συμβόλαια των τραγουδιστών που πολλοί από αυτούς δεν έχουν καν συμβόλαια και φαίνονται να να πάνε να παίζουν αφιλοκερδώς;
Ο 10:05 είναι ο Μπιμπίλας
6:47 = 10:05 = Μπιμπίλας
8.04, 8.57 Λιάνης, μάλιστα. Τα πιάσαμε τα λεφτά μας. Ας πιάσουμε και τα π@π@ρια μας. Αυτή η πλήρως γραφική και αρπακτική μούρη είχε χάσει στα ζάρια ένα πίνακα του Τσαρούχη που ανήκε στο Υγ. Αθλητισμού την εποχή που ήταν Υφυπ. Άσε που πλήρωνε και τη μετεκπαίδευση (χα, χα, χα) του σαγιοναρο-κεφτεδο-στρατηγιστή Αλέφαντου εις τας Ευρώπας, με την οποία μας έχει ζαλίσει τον έρωτα (ο Χάπελ κι ο Χάπελ). Αλλά τι να περιμένεις από Καραϊσκους της πολιτικής και του αθλητισμού.
Όλος ο κόσμος που ξέρει τι εστί Γεώργιος-εξάδελφος-Λιάνης απορεί τι του βρήκε και πως τον παντρεύτηκε αυτή η τόσο όμορφη, σεμνή και αξιοπρεπής Κοραλία Καράντη. Πάντοτε κρύβουν ένα μεγάλο μυστήριο αυτές οι γυναίκες.
Μεθύστακας.
Χαρτοπαίχτης.
Γυναικάς.
Γλειώδης.
Γλείφτης.
Ψεύτης.
Και κακός δημοσιογράφος. Κάκιστος.
Αν δεχτουμε οτι οι γυναικες-λαφυρα αποτελουν μετρο επιτυχιας του ανδρός, τότε καταλαβαίνουμε γιατί ο Λιάνης βρίσκεται στα σαλόνια της κοινωνικής ζωής και ο Καραϊσκος στις αλάνες
Μα ο Καραισκος είναι σίγουρα πολύ καλύτερος του Λιάνη. Τουλάχιστον με κριτήρια δημοσιογραφικά. Πιστεύω όμως και γενικότερα.
11:34, εντάξει όχι κι έτσι ο Καραϊσκος
Δεν θα τον έλεγα γυναικά τον Καραϊσκο.
Γιατί, μήπως γλειώδη θα τον έλεγες;
Έχετε δει Μπιμπίλα στον Ζητιάνο του Καρκαβίτσα; Tον θυμάστε στους Απέναντι μαζί με την Κυρία Μπέτυ Λιβανού; Tον παρακολουθήσατε στην Καρδιά του Κτήνους από το βιβλίο του Τατσόπουλου; Μήπως σας λέει κάτι το Νεκροί Χωρίς Τάφο του μεγάλου Σάρτρ; Τον θυμάστε στην Γλυκιά Συμμορία του καλύτερου ίσως σύγχρονου έλληνα σκηνοθέτη του Ν. Νικολαίδη; Θυμάστε τη συμμετοχή του επί πολλά χρόνια σε ρόλο πρωταγωνιστή στο Ανοιχτό Θέατρο του μεγάλου θεατράνθρωπου Γιώργου Μιχαηλίδη;
Στην Ελλάδα είναι πολύ εύκολη η τοποθέτηση σε κουτάκια γιατί λείπει η παιδεία και κυριαρχεί η άρρωστη σοβαροφάνεια. Ο ηθοποιός κρίνεται από το πόσο καλά φέρνει σε πέρας κάθε ρόλο ανάλογα και με το υλικό που έχει στα χέρια του.
εντάξει Σπύρο μας έπεισες. Εγώ θα πώ αυριο κιόλας στον φίλο μου τον Μάκη τον Δελαπόρτα να κανονίσει να σου δοθεί τιμητική σύνταξη ή να γράψει ένα βιβλίο για σενανε
Δεν ξέρω αν το θέατρο είναι ο χώρος στον οποίο ο Μπιμπίλας διαπρέπει καλλιτεχνικά (δεν τον έχω δει), αλλά αυτά που λένε οι φίλοι παραπάνω για τις τιμητικές συντάξεις μού έφεραν στον νου τον Λεωνίδα τον Χρηστάκη, που στα στερνά του γύρευε τιμητική σύνταξη από το κράτος! Άκου να δεις ρε μάγκα. Ο αναρχικός Χρηστάκης. Εντάξει, Ιδεοδρόμιο (υπερτιμημένο κατά τη γνώμη μου), και έστω, πες, μαγκιά του. Αλλά τιμητική συνταξη; (Γνωρίζω πάρα πολλούς πραγματικούς αγωνιστές της ζωής, με προσφορά χωρίς φανφάρες και το σύστημα μονίμως κόντρα, που ούτε θα διανοούνταν ούτε θα καταδέχονταν να ζητήσουν τέτοιες... τιμές.) Και μάλιστα περιλάμβανε στο σκεπτικό με το οποίο δικαιολογούσε το αίτημά του τις σπουδές που έκανε στο βιολί πλάι στον τάδε Γερμανό (;) δάσκαλο, και μερικές άλλες γραφικότητες. Ε δεν είμαστε λαός κύριε.
Αφού τονίσω ότι με εξέπληξε η πληροφορία του Γριζομάλλη ότι ο Λεό είχε ζητήσει τιμητική σύνταξη από το κράτος (αυτός που είχε κράξει ένα σωρό τύπους γιατί τσέπωσαν χρηματοδοτήσεις από το ίδρυμα Φόρντ - χωρίς βέβαια και τίποτε να με εκπλήσσει στους ανθρώπους, αφού είμαστε ένα μάλλον γελοίο, υπερτιμημένο είδος) να θέσω μια ερώτηση: Πώς ξεκίνησε σήμερα την καθημερινή ραδιοφωνική του εκπομπή ο Νίκος Χατζηνικολάου; Μα πως αλλιώς παρά με κάποιο χιουμοράκι: "Επιτέλους. Σήμερα είδαμε και μια άσπρη μέρα!" (και γέλαγε μόνος του...). Ομολογώ ότι πάγωσα από αμηχανία. Πάγωσα πιο πολύ από όσο πάγωσα όταν, λίγο πριν ξεκινήσει η εκπομπή, καθάριζα κάποια χιόνια. Αλλά μετά σκέφτηκα ψυχραιμότερα και είπα στον εαυτό μου: Γιατί όχι; Όλοι έχουμε δικαίωμα στην αναπόληση της νιότης και την επιστροφή στο παλιά καλά γυμνασιακά αστεία...
Άθλια περίπτωση αυτός ο Λιάνης.
Δεν είναι μόνο στα ζητήματα αισθητικής που βαθμολογείται κάτω από το μηδέν. Είναι και σε εκείνη την δυσώδη υπόθεση υπόθεση με τα αναβολικά. Καθοριστικός ο ρόλος του άσχημου αυτού ανθρώπου στις υποθέσεις της ντόπας.
Με το που περιορίστηκε η χρήση των αναβολικών, εξαφανίστηκαν και οι "Έλληνες" υπεροπρωταθλητές. Αν ρίξει κανείς μια ματιά στην άρση βαρών ας πούμε και συγκρίνει το τότε με το τώρα, καταλαβαίνει πολλά.
Εκτός και αν τον τελευταίο καιρό υποχώρησε η ικανότητα της ελληνικής φυλής να σηκώνει πολλά βάρη. Μπορεί να συμβαίνει και αυτό.
Αθλιος ο Λιάνης, πιό άθλιοι αυτοί που του έδωσαν την δυνατότητα να κυβερνήσει. Στην ελληνική πρωθυπουργική τζαμαχιρίγια παρατηρείται το φαινόμενο της συμμορίας που καταλαμβάνει την εξουσία και κυβερνά με μεθόδους μαφίας όπως συνέβαινε στα κομμουνιστικά καθεστώτα, ο απόλυτος άρχων και τα πρωτοπαλίκαρά του (cronies όπως θα έλεγε και ο Νίκος), παντελώς ασήμαντα ανθρωπάκια όπως ο Λιάνης.
για να θυμηθούμε και την ποινή αφαίρεσης βαθμών που είχε επιχειρήσει να επιβάλει ο αθλητικός δικαστής (επι ΝΔ) στον Ολυμπιακό, νομίζω για επεισόδια, και είχε ξεσηλωθεί η πράσινη συμμορία του Πειραιά προεξάρχοντος του Μίχα που καλούσε τον κόσμο σε συλλαλητήρια
Βέβαια ο Λιάνης είναι και τρομερά άσχημος. Από τους πιο άσχημους ανθρώπους που μπορεί να συναντήσει κανείς στη ζωή του. Πιο άσχημος ακόμη και από τον Μπιμπίλα τολμώ να πω. Θυμάμαι ότι ήμουν μαθητής και δεν τον ήξερα. Μου έδωσαν να διαβάσω κάτι 'ποιητικά' του ρεπορτάζ για αθλητικά, πολλά χρόνια πίσω. Νομίζω ότι ήταν στον Φίλαθλο, αν και τώρα που το σκέφτομαι παραξενεύομαι γιατί αναρωτιέμαι αν είναι δυνατόν να έγραφε ποτέ σε αθλητική εφημερίδα ο Λιάνης. Μπορεί να κάνω και λάθος και να ήταν σε άλλη εφημερίδα. Είχαν τόση μπουρδολογία αυτά τα ψευτοκαλλιτεχνικά και μέσα από την καρδιά γραμμένα ρεπορτάζ, που ντρεπόσουν εσύ ο αναγνώστης για αυτά που διάβαζες. Αλλά αυτό ήταν πάντα ο Λιάννης. Ένας δακρύβρεχτος ψευτοποιητής της χειρότερης μορφής δημοσιογραφίας. Δεν είναι τυχαίο που τον μάζεψε και αυτόν ο Χ'νικολάκης στη Real News και τον Real fm.
Ψυχοπλακωθήκαμε ρε πούστη μου. Κάτι ο καιρός, κάτι οι Λιάνηδες, έβλεπα χθες και το Venus in Furs του Jess Franco με την προφανή αναφορά στον στον Λεοπόλδο Μαζούτ εεεε συγγνώμη, Μαζώχ ήθελα να πω, και λίγο απέχω από το απονενοημένο. Ευτυχώς όμως ήρθε ως από μηχανής θεός αυτή η είδηση γιά να αναπτερώσει τον καταρρακωμένο ψυχισμό μου. Η Ελλάς αν θέλει μπορεί! (σ.τ.σ: Στο Nha Trang έδρευε η μεγαλύτερη αμερικανική βάση κατά την διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ).
Και τα σχόλια από κάτω είναι πολύ συγκινητικά.
Γερά ωρέ συμπατριώτες! Θα τα καταφέρουμε!
καλύτερα να φύγουν οι καραϊσκοι για μετανάστες. Μπας κι αδειασει επιτέλους ο τόπος από τους αρουραίους.
Διαφωνώ. Ο Καραϊσκος πρέπει να μείνει εδώ και να τα λέει έτσι όπως τα λέει, έξω από τα δόντια. Η οικονομική του άνεση του δίνει τη δυνατότητα να δημοσιογραφεί ακόμη και αν δεν πληρώνεται. Να δημοσιογραφεί ως χόμπι. Όπως κάνουν τόσοι και τόσοι πια με την οικονομική κατάσταση των πιο πολλών μέσων. Όπως ακριβώς κάνει και ο συνάδελφος και συντοπίτης του Νίκος Τσεπέτης που είναι δημοσιογράφος και για να καλύπτεται οικονομικά είναι και ξενοδόχος.
Ναι, μα που διάολο γυρίζει ο Τσεπέτης; Τον θυμάμαι από το Symbol κ τη Lifo κ έγραφε καλά. Τώρα σε αυτό το free press έχουν μείνει κυρίως κάτι βαρετοί σαν τον Δήμου κ τονΚούλογλου.
Ξενοδόχος νομίζω έγινε και ο παλιός εκφωνητής ειδήσεων του Σκάι Θανάσης Αθανασιάδης.
Βλέπουν την τιμιότητα και τις προοπτικές αυτού του επαγγέλματος και την κάνουν όλοι σιγά σιγά.
Ο Καραϊσκος είναι ξενοδόχος εδώ και πολύ καιρό. Νοικιάζει τα παραπήγματά του στην Κρήτη σε λαθροπάκι. Προσεχώς και σε Λίβυους. Αν πάντως αποφασίσει να μεταναστεύσει μπορεί να ανοίξει εστιατόριο σερβίροντας την παραδοσιακή σπεσιαλιτέ του τόπου του, γίδα βραστή, και μάλιστα με μικρό κόστος αφού οι αγαπημένες του είναι πολλές.
Έχει ξενοδοχείο στην Κρήτη ο Καραίσκος?
Ναι ρε γαμώτο, είναι πολύ άσχημος και αντιαισθητικός ο Λιάνης, ενώ αντίθετα η ξαδέλφη του είναι κουκλίτσα. Αν είσαι Ολλανδός κτηνοτρόφος.
2.33 έχει, φτιαγμένο από τσιμεντόλιθους και ελλενίτ σύμφωνα με την παράδοση και αισθητική της λεβέντικης Ελληνικής επαρχίας. Παλιά στέγαζε τις αρραβωνιαστικές του, αλλά βέλαζαν πολύ οπότε αποφάσισε να το γυρίσει σε ξενώνα για λάθρο.
ε δεν είναι και Υπατία αλλα για πάκι καλά είναι
ΠΡΟΣΕΧΩΣ ΛΙΒΥΟΙ
Σε ό,τι με αφορά, έχω να δηλώσω ότι πέρυσι προς το τέλος του θέρους που επρόκειτο να βρίσκομαι στην Κρήτη και σχεδίαζα να διαμείνω στο Τσεπέτειο ξενοδοχείο, ο Καραϊσκος, που βρισκόταν τότε στα Χανιά, με χαρακτηριστική ευγένεια, μου πρότεινε φιλοξενία. Αν και τελικά δεν πήγα στην Κρήτη, δεν μπορώ να το ξεχάσω αυτή την ευγενική προσφορά.
Αυτή η δήλωση για να βουλωθούν τα στόματα των ζηλιάρηδων επειδή ο Γιώργος, παρά τα αντιθέτως λεγόμενα, είναι ομορφάντρας
"Θα φύγω από την πολιτική για να μπορώ να κυκλοφορήσω στον δρόμο. Δεν ξέρω τι μπορεί να κάνει ένας αγανακτισμένος πολίτης πάνω στην οργή του!"
Όσα και να λέμε για τον Λιάνη και για το πόσο ντενεκές (ή "τενεκές") είναι, το γκελ που κάνει στις γυναίκες είναι πέραν πάσης αμφιβολίας, είτε μας αρέσει είτε όχι (που είναι και το πιθανότερο). Μιλάει η ίδια η ζωή, κυρίες και κύριοι.
"ο Καραϊσκος, που βρισκόταν τότε στα Χανιά, με χαρακτηριστική ευγένεια, μου πρότεινε φιλοξενία." Η πρόταση είναι ελλιπής. Η πλήρης είναι "ο δουλέμπορος Καραϊσκος, που βρισκόταν τότε στα Χανιά, περιμένοντας νέες καραβιές λαθραίων, με χαρακτηριστική ευγένεια (Καλάσνικοφ), μου πρότεινε φιλοξενία στα πλινθόκτιστα παραπήγματά του."
Δεν μπορούν όλοι να έχουν ξενοδοχεία τύπου Τσεπέτη
Ούτε να γράφουν σαν τον πολύ καλό αρθρογράφο Τσεπέτη
Στο γράψιμο νομίζω Καραϊσκος και Τσεπέτης είναι ισοϋψείς.
* کمرے کی اجازت
(*) ROOMS TO LET
Μπα, καλύτερος είναι ο Τσεπέτης. Πολύ καλύτερος.
Μήπως τυχόν γνωρίζει κανείς ποιο είναι αυτό το σκυλάδικο τραγούδι που έπαιζε σήμερα ο Τράγκας περί Τανζανίας και έλεγε
συγγνώμη κύριε υπουργέ
που κάνω απεργία
μα οι μισθοί που παίρνουμε
ούτε στην Τανζανία
Είναι το πρώτο τραγούδι του τέταρτου και τελευταίου μέρους της εκπομπής
http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=arthro&id=51933&catID=65
Aγαπητέ ή αγαπητή 3:49 Ιρανός ή Ιρακινός είσαι;
Αγαπητέ 3:12, φυσικά και όχι. Αλλά εδώ μιλάμε για Τσεπέτη εναντίον Τσιπέτη.
Word Verification: inglou, τι διάολο ο Νίκος το διάλεξε?
ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΛΙΓΟ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΥ.....
Και βέβαια η γοητεία που ασκεί ο δακρύβρεχτος κουμκανατζής - ποιητής Φανφάρας Λιάνης στο "ωραίο" φύλο (tale quale με τον Δημαρά σε αυτόν τον τομέα και σε άλλους πολλούς βέβαια) πρέπει να μας λέει πολλά γιά τα μυαλά (;) που αυτό κουβαλάει...
Πάλι απεργία στο Άλτερ; Έχει γούστο να χάσουμε και απόψε τον Νίκο.
4:36 Που το άκουσες/διάβασες αυτό?
4,36 πήρα τηλέφωνο τον Κώνστα να ρωτήσω αν ισχύει και μου το διέψευσε.
4:51,
Παρακλώ να σταματήσουν κάπου εδώ οι μισογυνικές αναφορές.
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1270912&utm_source=twitterfeed&utm_medium=twitter
O 4:51 θέλει να πει ότι οι γυναίκες δεν έχουν σοβαρά κριτήρια και δεν ξέρουν να ξεχωρίζουν τον καλό από τον γλίτσα; Ότι ο Λιάνης είναι ένας απλός χλεχλές και όχι ένας μεγάλος γόης;
Έλα στα συγκαλά σου άνθρωπέ μου.
Βάρσο, γιατρός είσαι?
οχι, χοντρος (τεκμηριωμενο)
και κοντός??
4.36 λες να δικαιωθεί ο Παπαροτζών για την παραίτηση Παπακων?
http://fimotro.blogspot.com/2011/03/blog-post_08.html
ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ
Δεν πειράζει κι αν δεν είναι ελκυστικός εξωτερικά. Δεν πειράζει κι αν τον περιγράφετε σαν κεφτέ.
Τον καθρέφτη σου θα σπάσω
και θα 'ρθω να σ' αγκαλιάσω
να σου δώσω δυο φιλάκια
στον λαιμό και στα φιλάκια
ΧΧΧ Μαρία Κοψαχείλη
Έλα μωρέ τώρα, ποιος Παπατζόν να δικαιωθεί; Αυτό το συζητάει η μισή Αθήνα. Χρειάζεται άλλωστε να έχεις καμιά ειδική πληροφόρηση ή μαντικές ικανότητες για να δεις ότι το βουτυρόπαιδο έχει αποτύχει;
ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ***στον λαιμό και στα χειλάκια
Η αξιοπιστία του indymedia είναι ένα σκαλί ψηλότερα από την προτεινόμενη "φιλοξενία" του Καραγιδίσκου στο Βαψ. Δηλαδή σχεδόν υπομηδενική. Και λογικά να το σκεφτείς δηλαδή θα παραιτούνταν ο Παπακ την ώρα που το βλαμμένο φώναξε τα άλλα παιδάκια? Η μόνη περίπτωση να ισχύει είναι η διάψευση του καταπίνοντος και την τελευταία σταγόνα, αυτή που έχει πέσει στο πάτωμα, Κώνστα.
Ο Σπύρος Μπιμπίλας είναι ο Έλληνας Τζώνυ Στεκίνο. Αυτό για όσους δεν ξέρουν και το μόνο που ξέρουν είναι να κολλάνε εύκολα στάμπες.
Τι καταπίνει ο Κώνστας; Τί θέλεις να πεις; Παίρνει φάρμακα;
Παρακαλείται ο λοχαγός Βάρσος να τοποθετηθεί .
Τελικά ο σκυλόδοντας μας προέκυψε κουκαράτσα γαμώ την ατυχία μου
http://nonews-news.blogspot.com/2011/03/blog-post_3056.html
Ωραίο είναι αυτό. Για να γκρεμίζονται οι μύθοι. Ειδικά στην Ελλάδα που πολύ εύκολα αποθεώνουμε κάποιον (όπως βέβαια και πολύ εύκολα τον γκρεμίζουμε).
Ποιος είναι ο Τσεπέτης; Μήπως μπορεί να πει ο Καραισκος που αναφέρεται ως συντοπίτης του ή όποιος άλλος τον ανέφερε και ξέρει;
Αυτά βλέπει και ο Μπιμπίλας και εύλογα αναρωτιέται γιατί μερικοί Έλληνες πηγαίνουν για Όσκαρ και άλλοι, όπως αυτός, παίζουν ολιγόλεπτους ρόλους σε σήριαλ της πλάκας με αμοιβή 3 και 60.
Σήμερα το πρωϊ που ξύπνησα, είχα μια έντονη ανησυχία. "Τι να ναι άραγε;" σκέφτηκα. "Μήπως ότι χιονίζει;" ξανασκέφτηκα. "Όχι", είπα στον εαυτό μου. Αμφιταλαντεύτηκα αλλά μετά σιγουρεύτηκα ότι δεν ήταν αυτό. "Μα που να οφείλεται αυτή η αίσθηση κενότητας που έχω;". Αισθανόμουν σαν να είχα χάσει κάτι σημαντικό στη ζωή μου που δεν έπρεπε. Πώς έβγαζε ο Κωστόπουλος πάντα στα κωλοπεριοδικά του: "10 πράγματα που πρέπει να κάνεις στη ζωή σου"; Σαν κάτι να έχω χάσει στη ζωή μου, έτσι ένιωθα.
Και τότε μου ρθε. "Δεν έχω μάθει ακόμα τη ζωή και το έργο του Σπύρου του Μπιμπίλα", μονολόγησα έντρομος. "Του μεγάλου μας καλλιτέχνη. Πού θα το βρω άραγε;" αναρωτήθηκα γεμάτος άγχος.
Και ευτυχώς πέτυχα γκουγκλάροντας αυτό το έντιμο ιστολόγιο και ησύχασα. Επιτέλους έμαθα. Ας ψάξω τώρα και για τους Τσιγγανέϊρος. Νιώθω πάλι μια αίσθηση κενότητας.
5:45 το προϊόν του μόχθου της καθημερινής και αδιάλειπτης χειρωνακτικής εργασίας (τα κιαφλώ) της κυβέρνησης με μεγάλη όρεξη και ατελείωτο πάθος
Δεν υπάρχει μόνο ο Γιώργος ο ξάδελφος ο γκομενοπαγίδας. Υπάρχει και μια άλλη πτυχή του Γιώργου τα ξάδελφου περί τα ερωτικά. Πώς να τα γράψει όμως κανείς, εκεί είναι η δυσκολία. Όποιος πάντως ενδιαφέρεται και έχει τη δυνατότητα ας ρωτήσει κανέναν δημοσιογράφο από την παλιά φουρνιά του Λαμπρακέικου να μάθει τι έλεγε ο ίδιος ο ξάδερφος για κάποιες όμορφες εμπειρίες του.
Όταν η Λιάνη ήταν στα πάνω της, ο Εξάδελφος έκανε στον Ανδρέα ότι ακριβώς κάνει ο Κώνστας στους τραπεζίτες. Γέλαγε ο κόσμος με τα χάλια του κασκωλάκια και με ανεβασμένα τα μανίκια του σακακιού Εξάδελφου που διασκέδαζε τον Ανδρέα και τη Μιμή λέγοντας ανέκδοτα παρέα με τον Θωμαδάκη και την Κουτλουμούση. Όταν όμως η φάλαινα έχασε το μέλι, ο Εξάδελφος έκανε ότι δεν την ήξερε. Αυτός είναι ο Εξάδελφος και αυτοί είναι οι άνθρωποι της εξουσίας περίπου στο σύνολό τους.
πέφτω από τα σύννεφα
Αυτός λοιπόν είναι ο μέγας και τρανός Νταβούτογλου που ερωτεύτηκε σφόδρα ο ξεμωραμένος Γιανναράς; Αμ δεν μιλάνε έτσι οι στέητσμεν κυρ Αχμέτ μου εν έτει 2011. Ούτε γιά χαλέμπορας στο Καπαλί Τσαρσί.
ΥΓ (Παρακαλώ μην εκληφθεί ως ξυνογάλειο εθνικιστικό παραλήρημα)
Παλιά που έτυχε να έχω μία και μόνη επαφή με αυτόν τον άσχημο ψυχικά άνθρωπο είδα πόσο αποκρουστικός είναι. Δεν μπορούσα να καταλάβω το γιατί τον ακολουθούσε η φήμη του άνδρα με τεράστια επιτυχία στις γυναίκες. Δεν μπορούσα δηλ ως άνδρας να καταλάβω τι μπορεί να του βρίσκει μια γυναίκα. Ρώτησα πολύ περίεργος άνθρωπο που τον ήξερε πάνω από δύο δεκαετίες (όχι δημοσιογράφο) για το που οφείλεται η επιτυχία του μουσάτου στο ωραίο φύλο. Εκείνος γελώντας με την αφέλειά μου απέδωσε τη γκομενοελκυστικότητα του ξάδερφου σε έναν και μόνο λόγο: στην τρομερή ικανότητά του στην ατελείωτη παρλαπίπα.
Σπέσιαλ κωμωδία η συνάντηση Νταβού-τζιτζιφιόγκου. Η ομιλία και οι κινήσεις του Δρούτσα σκόρπισαν το γέλιο ακόμα και στους πεθαμένους.
9:56 καλά, ναι, ο κατά φαντασίαν δόκτωρ είναι πάντα ασυναγώνιστος. Μιλούσα γιά την εμφάνιση Αχμέτ στην πρετεντερειάδα.
Η δόκτωρ Δρούτσας "λιγώνεται" μπροστά στους Οθωμανούς.
Χωρίς να επιθυμώ να επιδαψιλεύσω εις εαυτόν τον τίτλο του μερακλή όπως έχω εξ άλλου ξαναπεί σε προηγούμενο σχόλιο, δεν μπορώ να μην παραδεχτώ ότι η θέα του κατά φαντασίαν δόκτορος ξυπνά μέσα μου ένστικτα παρόμοια με αυτά που με καταλαμβάνουν άμα τη θέα του Μίλκου. Ισως πιό έντονα μιά και ο δόκτωρ μου κάνει πιό πειθήνιος από τον βουτυρομπεμπέ Μίλκο γιά κάποιο λόγο (με το ανάλογο stimulus ασφαλώς), κάτι σε Rampling σε Night Porter ας πούμε.
Και σε μένα κάτι το παρόμοιο προκαλεί ως αίσθηση. Μου γεννά πόθο πολύ, πόθο εξαιρετικά έντονο. Τολμώ να πω, χωρίς αναστολές, πως νιώθω βαθιά μέσα μου ότι ο Δόκτωρ εν αναμονή ξυπνά μέσα μου το ζώο.
Έτσι συμβαίνει συνήθως με τέτοιες κοψιές. Προκαλούν απροσμέτρητη επιθυμία για έρωτα, και μάλιστα για έρωτα ατελείωτο, για έρωτα ανορθόδοξο, για έρωτα σοδομικό!
Aν και βρίσκω τα σχόλια απολύτως ταιριαστά με το θέμα του post, θα παρακαλούσα λίγη αυτοσυγκράτηση γιατί είναι νύχτα και πρέπει να πάμε ήρεμα για έναν γαλήνιο ύπνο χωρίς πονηρές σκέψεις και επιθυμίες_
Διαβάζοντας τα τελευταία σχόλια ένιωσα ένα περίεργο γαργάλημα.
Σύμπτωση. Ο Μπιμπίλας αυτή την ώρα τοποθετείται για τα ζητήματα της καριέρας του καθώς για τα μαλλιά στην ειδική εκπομπή για μαλλιά, τριχόπτωση κλπ. στο Extra.
Κρίμα. Σκεφτόμουν την Φούγκα γιά το σαββατόβραδο αλλά με κέρδισαν τα μπριζολάκια του Τέλη στην Κουμουνδούρου. Πολύ κρίμα.
http://nonews-news.blogspot.com/2011/03/blog-post_3777.html
10¨43 σκέψου τι πετυχημένα αστεία θα ειπώθηκαν. Ειδικά από τη μία πλευρά που είναι και πολύ δυνατή στο χιούμορ.
Ασε 10:56. Το φυσάω και δεν κρυώνει λέμε.
Μιά και τόφερε η κουβέντα, μπορώ να πω ότι ο Νίκος κάτι μου κάνει. Μου ξυπνάει τα ίδια ζωώδη έντσικτα με τον δόκτορα εν αναμονή. Ισως να είναι αυτό το άκαμπτο, αυστηρό, αγέλαστο ύφος που μοιράζονται που τόσο μου αρέσει. Δεν ξέρω.
11.27 κύριε Πρετεντέρη, λίγο περισσότερο γάρμπος γιατί καρφώνεστε...
"οι πολιτικοί, με όμικρον γιώτα, οφείλουν..."
άλλος ένας λεκτικός πλεονασμός και κοινοτοπία στην οποία καταφεύγουν συχνά οι πολιτικοί μας (με όμικρον γιώτα) που αποδεικνύει πλούτο επιχειρημάτων αντί φλυαρία και εξυπνάδα αντί ανικανότητα.
Πολιτικάντηδες και λοιποί σαβουροπολιτικοί (με ομικρον γιώτα ή με ήτα) που μόνο ενεκα της συντελεσθεισας καταστροφής έμελλε να εκλείψουν...
Σωστά. Χθες άκουσα και τον πατέρα της δημοσιογραφίας Τέρενς Κουικ να προλογίζει την εκπομπή που θα ακολουθούσε το έγκυρο δελτίο του Kontra λέγοντας "ακολουθούν οι ΨΥΧΟΛΟΓΕΣ του καναλιού μας"/
ΜΕΓΑΛΕ ΒΑΡΣΟ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ Ο ΝΤΑΒΛΑΣ ΝΤΑΒΛΟΥΤΟΓΛΟΥ ΣΕ ΑΝΤΕΓΡΑΨΕ ΣΗΝ ΓΕΩΠΟΛΙΤΗΚΗ ΤΟΥ ....ΚΑΣΤΕΛΛΟΡΙΖΟΥ.
ΕΙΣΤΕ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΛΟΥΚΟΥΜΑΔΕΣ ΜΕ ΜΕΛΑΣΑ
ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΠΡΙΝ ΑΡΧΙΣΟΥΝ ΚΑΤΙ ΜΑΜΟΘΡΕΦΤΑ ΝΑ ΜΟΥ ΤΗΝ ΠΕΦΤΟΥΝ ΓΙΑ ΟΡΘΟΓΡΑΦΙΑ....
μαμόθρευτα ναι
Πάντως Ξυνόγαλε έκανες ένα λάθος χθες. Μας παραπληροφόρησες σε σχέση με παραίτητηση Π'κωνσταντίνου.
*το 'παραίτηση' το έγραψα ακολουθώντας την δική σου ορθογραφία
Δεν καταλαβαίνω γιατί υπάρχει από πλευράς κάποιων αντιπαράθεση με τον συμπαθέστατο Ξυνόγαλο. Εγώ τον συμπαθώ πραγματικά πάρα πολύ. Είναι δεξιός αλλά στέκεται και κριτικά προς τα δεξιά κόμματα με εύστοχα σχόλια. Είναι πατριώτης χωρίς να είναι εθνικιστής. Είναι σοβαρός χωρίς να είναι σοβαροφανής. Και τέλος ξέρει να συνδυάζει απολαύσεις και πνευματικές και υλικές, όπως πρέπει να κάνει ο κάθε ισορροπημένος άνθρωπος που ξέρει να απολαμβάνει τη ζωή σφαιρικά. Μακάρι και άλλοι να μπορούσαν να έχουν αυτά τα χαρακτηριστικά που οδηγούν στην πληρότητα.
Και γκουρού ο ξυνόγαλος;
Ναι, ο γκουρού της δεξιάς διανόησης.
Χα,χα,χα..
"Λουκουμάδες με μελάσα";
Τρώω "ληγμένα βλήτα", είμαι "λουκουμάς με μελάσα", πήρα "απολυτήριο γυμνασίου δίνοντας(ν)τενεκέ τυρί"..
Τι "νεανικό" λεξιλόγιο είναι αυτό ρε βουκόλε; Μηχανή του χρόνου είσαι μωρέ. Σε φαντάζομαι να γράφεις από κανα ΚΑΠΗ με τα σάλια σου να τρέχουν.. Κοίτα να μη συγχίζεσαι και σου ανέβει καμια πίεση (..και σου φύγει και καμια μασέλα...).
Ρε τον Ξυνόγαλο. Άκου "λουκουμάς με μελάσα". Τι είπε ρε το άτομο. Ακόμα γελάω...
Δεν είναι άσχημα αυτά που είπε ο Ξυνόγαλος ανεξάρτητα με το αν κανείς συμφωνεί η διαφωνεί με αυτά. Εμένα τουλάχιστον μου αρέσουν γιατί χρησιμοποιεί φράσεις που δημιουργούν εικόνες, γεύσεις, μυρωδιές.Αυτό είναι μεγάλη ικανότητα στο γράψιμο.Κάτι αντίστοιχο κάνει και ο Καραισκος κι ας διαφωνώ συνήθως με αυτά που λέει.
Μάλιστα, δηλαδή με άλλα λόγια ο Καραϊσκος είναι ο Σάουρμιλκ της αριστεράς.
http://fimotro.blogspot.com/2011/03/blog-post_5918.html
Βλέπεις Βαψομαλλιά; Δεν τα βάφει πλέον!
A, ναι. Το είχα ξεχάσει και το ξαναθυμήθηκα πριν λίγο. Ξυνόγαλε για σένα είναι αυτό.
http://www.skai.gr/player/TV/?MMID=211016
Επειδή ανέφερες πάλι θέματα γεωπολιτικής, σε σχέση με την παλαιότερη διαφωνία μας για τη Ρωσία, τότε που σου έλεγα ότι εκ των πραγμάτων και λόγω γεωγραφικής θέσης η Ελλάδα οφείλει πάντα να είναι με την ισχυρότερη ναυτική δύναμη (που ΔΕΝ ήταν ποτέ η Ρωσία πόσο μάλλον η Σοβιετία, όπως και εξακολουθεί να μην είναι η Ρωσία), σου παραθέτω το παραπάνω απόσπασμα.
Γιατί λέει ακριβώς το ίδιο για τη Ρωσία και ο Ριζας, ο Διευθυντής Ερευνών της Ακαδημίας Αθηνών. Παρακολούθησε στο 28ο λεπτό λοιπόν που ξεκινάει να μιλάει ο Ριζας, μέχρι και το 31:27.
ΥΓ Καλά, δεν συζητάω για το Ράμφο που ορθώς λέει ότι το πρόβλημα μας είναι πολιτισμικό (ανθρωπολογικό το λέει για την ακρίβεια αν και εσφαλμένα κατ εμέ το αποδίδει στην ορθοδοξία). Όταν τα έγραφα εγώ κι ένας άλλος σχολιαστής εδώ μέσα οι Ξυνόγαλοι μας βρίζανε πατόκορφα..
5:41 έχεις δίκιο. Και νομίζω ότι βάλαμε κι εμείς λιγάκι το χεράκι μας... Το ίδιο, άλλωστε, συνέβη και με τον γίγαντα Κώστα Καζάκο που άφησε πλέον κάτασπρη την κεφάλα, ενώ η πιο πρόσφατη έκπληξη ακούει στο όνομα... Πάνος Παναγιωτόπουλος (κατ'εμέ ο πιο αντιπαθής έλληνας - και μάλιστα βαψομαλλιάς - by far), o οποίος, μετά το συνεχές κράξιμο, άρχισε να αφήνει σιγά-σιγά μερικές τρίχες άβαφες στο επάνω μέρος του κεφαλιού, ώστε μάλλον, αργά αλλά σταθερά (δηλ. κουτοπόνηρα), να περάσει τελικά στο φυσικό του χρώμα...
εγω θέλω τον μίλκο μου
Τώρα που το λες, αληθεύει ότι ο Μίλκος παντρεύεται (επιτέλους) την συνάδελφό του Φωτεινή Πιπιλή;
Τελικά είχε δίκιο ο Ξυνόγαλος. Η παραίτηση Γεωργακόπουλου δείχνει ότι η πληροφορία Ξυνόγαλου είχε ζουμί.
Πρόσεξε όμως Βάρσε, ο Ράμφος δεν μπορεί να συγκριθεί με τον Ξυνόγαλο. Τον Ξυνόγαλο της καρδιάς μας.
6:17 όχι μόνο οι Ξυνόγαλοι αλλά και οι Καραϊσκοι... Και, όπως θα έλεγε κι ο Νίκος, φορ ουάτ ιζ ουέρθ, οι Ξυνόγαλοι είναι αντιδραστικοί από παραπληροφόρηση και επαρχιώτικη στενοκεφαλιά, ενώ οι Καραϊσκοι από πείσμα που μετεξελίσσεται σε συμφέρον (λίγδωμα αντέρου)
Ξαναρώτησα και ελπίζω να μην γίνομαι αγενής. Μήπως μπορεί να ενημερώσει ο φίλος Καραισκος ποιος είναι αυτός ο δημοσιογράφος Τσεπέτης που έγραφε στη Lifo;
Ας αποστρέψουμε γιά λίγο το βλέμμα μας από την ζοφερή πραγματικότητα, τους νεκρούς από το κρύο σήμερα το πρωϊ στον ηλεκτρικό του Θησείου, τις κατινούλες-συριζούλες που αντιμετωπίζουν τους δυστυχείς πάκιζ σαν να είναι το κανίς τους (όχι τώρα φαϊ Μπούμπη είπα!) και ας επικεντρωθούμε στην προσφορά της ημέρας που δεν είναι άλλη από το πλήρες πακέτο ανδρικής ψυχαγωγίας που είμαι βέβαιος ότι θα ενθουσιάσει τους άρρενας αναγνώστας του ιστολογίου (αλλά και τα θήλεα ενός συγκεκριμένου predisposition).
7.55 αγενή, και κουραστικέ θα προσέθετα, ο Τσεπέτης είναι αυτό που ο Καραϊσκος θα ήθελε να είναι αλλά ποτέ δε θα μπορέσει. Ή όπως θα έλεγε κι ο Νίκος, "Τσεπέτης ιζ Καραϊσκος ουάϊτ έλεφαd".
Η σφοδρή αντιπαράθεση των κκ Ξυνόγαλου και Βάρσου πιστεύω ότι έχει λάβει τις διαστάσεις που έχει λάβει γιατί πρόκειται για έναν ιδεολογικό εμφύλιο. Και οι δύο άνδρες έχουν τις ίδιες ιδεολογικές και πολιτικές καταβολές και συγκρούονται για το ποιος από τους δύο εκφράζει πιο αυθεντικά τον δεξιό χώρο. Όπως άλλωστε ξέρουμε και από την ιστορία, οι εμφύλιοι πόλεμοι διακρίνονται από μεγάλη σφοδρότητα.
9.13 ζητω συγγνώμη αν κούρασα ή δημιούργησα την εντύπωση του αγενή. Ήθελα απλά να ενημερωθώ για το ποιος είναι αυτός ο δημοσιογράφος ,επειδή θυμάμαι αρκετά κάποια μικρά σε έκταση αλλά ωραία κείμενά του στη Lifo και ρώτησα τον Καραισκο επειδή γράφτηκε ότι γνωρίζονται, είναι συνάδελφοι και είναι και από το ίδιο μέρος. Συγγνώμη και πάλι αν δημιούργησα πρόβλημα.
ωραία η photo
Συγγνώμη και χρόνια πολλά.
Κάποιοι λένε ότι ο Κώνστας τα πίνει μέχρι την τελευταία σταγόνα. Αν ο συγκεκριμένος δεν αφήνει σταγόνα που να μην την καταπιεί, τότε ο Χατζηνικολάου, με την αγιογραφία που έκανε σε ΙΕΚ για την αφεντικίνα του Μαριάννα Βαρδινογιάννη, τι ακριβώς καταπίνει?
9:51 αυτό; (μάλλον, χο χο χο)
Και η Τάνια δεν αφήνει σταγόνα να πέσει κάτω. Μετά από γέρικες βαψομαλλιάδικες σταγόνες του Λευτέρη για να την βάλει στο ψηφοδέλτιο, τώρα πίνει ολα τα υγρά του Μιχελάκη που της δίνει γραμμή, για να βγαίνει στο δελτίο και να υποστηρίζει το κόμμα που την έχει τοποθετήσει αναπληρώτρια γραμματέα.
9.34 ήσουν ευγενής, δεν υπάρχει θέμα.
Ο Καραϊσκος γνωρίζει τον εν λόγω και εάν θελ΄ησει θα σου απαντήσει.
Ο Μήτσος "δώστα όλα" Τσοβόλας είχε ξασπαθώσει προηγουμένως στον δελτίο των Statler & Waldorf στο Κontra (Κουϊκ - Παπαδόπουλου γιά όσους δεν κατάλαβαν) εναντίων αυτών που "πήραν ένα πτυχίο από το εξωτερικό και νόμιζαν ότι μπορούσαν να κυβερνήσουν". Οταν άρχισε να σχολιάζει την παραίτηση Γεωργακόπουλου (που είχε διατελέσει υφυπουργός του τις μεγάλες εκείνες εποχές) έπεσε ο γενικός. Αναμένουμε εναγωνίως την συνέχεια.
Και το όνομα αυτού "Πανελλήνιο Άρμα Πολιτών". Ο Δημαράς θέλει να πάρει ψήφους από τον καρνάβαλο γιωργάκη. Γιατί δε το βάφτιζε "Πανελλήνιο Πολιτικό Άρμα", συντομογραφία "ΠΑ.Π.ΑΡ."? Πιό εύηχο θα ήταν
Αυτό το Άρμα Πολιτών ήταν η μεγάλη ιδέα του Δημαρά. Ήταν πολύ υπερήφανος όταν ενεπνεύσθη τον τίτλο. Ο δούλος του ο Παπάζογλου του έλεγε συνέχεια μία και μόνο φράση:
-Γιάννη, μεγάλος τίτλος. Θα πιάσει πολύ στον κόσμο. Πάμε για μεγάλα πράγματα.
Ο Ζομπαγιολιάς συμφωνούσε και κουνούσε το κεφάλι του.
Δεν μπορώ να καταλάβω την ερώτηση.Ο Τσεπετης είναι 40ρης χανιώτης αρθρογράφος απο χόμπι.Κανονικά για να πορίζεται ο άνθρωπος, διατηρεί ενα ξενοδοχείο στα Χανιά.Στην παρούσα φάση γράφει αραιά και που.Τι άλλο;
Καραίσκο αυτό που έγραψαν κάποιοι εδώ ότι έχεις και εσύ ξενοδοχείο στην Κρήτη είναι αλήθεια?
ασε τωρα με τα κουτσομπολιά δεν ασχολούμαι
Πάει, κυτίο παραπόνων έγινε ο δήμαρχός μας.
Καραϊσκο, ο Parthenis διατηρεί ακόμα μαγαζί στα Χανιά;
μεγάλη ερώτηση.Ναι εχει
Εντάξει φίλε , σε ευχαριστώ. Δεν είχε τίποτα το ιδιαίτερο η ερώτηση. Ρώτησα γιατί διάβασα κάποια σχόλια και νόμισα ότι υπάρχει κάτι ιδιαίτερο για τον δημοσιογράφο. Αν θες πες και που γράφει τώρα γιατί έχω να τον διαβάσω από τη Lifo. Και πάλι ευχαριστώ.
Στη λάιφο γράφει σπάνια.Δεν νομίζω να γράφει αλλού.
Τι ρούχα και του Παρθένη."Ανέμελη" γραμμη. Εντελώς ντε μοντέ πιά θαρρώ.Παρθένης.Πήρα τηλ για να μάθω αν λειτουργεί ακόμη ή έχει κλείσει
Μιλάμε για την εποχή Δημήτρη Παρθένη, Καραϊσκο, και όχι για τα σημερινά χάλια της Ορσαλίας. Αθήνα, Χανιά, Μύκονος, Βρυξέλλες.
Πάντως εγώ έχω ακόμη ρούχα Parthenis εικοσαετίας και βάλε και πρέπει να πω ότι, αν και δεν τα φοράω πια παρά μόνο κάτι t-shirts, διατηρούνται σαν καινούρια. Έκανε νομίζω άριστη δουλειά ο σχεδιαστής-επιχειρηματίας. Πιστεύω ο Τσεπέτης να διευθύνει το ξενοδοχείο φορώντας και κανένα τέτοιο ρούχο. Ή τουλάχιστον όταν συγκεντρώνεται να γράψει.
Νίκο φοράς ρούχα του Παρθένη?
Χεχε.
Οι Καρσκοσέδες Παρθένη άφησαν εποχή.
Θα θελα να ξερα πώς είναι, να χτυπάς την πόρτα για να πάρεις τα χρωστούμενα πίσω και μέσ το σπίτι να ακούνε μουσικές, να γελάνε και να χαμουρεύονται χωρίς να σου δίνουν σημασία.Aυτά μόνο οι καλλιτέχνες τα κάνουν
Χτυπα στους πάκις για να πάρεις το ενοίκιο. Θα καταλάβεις πως είναι.
Καραίσκο, έχω κι εγώ κάτι κατάλοιπα Parthenis από τις καλές εποχές της εταιρίας. Μάλιστα έχω και κάποια σώβρακα. Αθάνατα! Αντίθετα, θυμάμαι ότι κανα δύο μακώ (φαρδιάς γραμμής) δεν είχαν βγει και πολύ ανθεκτικά. Εγώ προτιμούσα το ήσυχο μαγαζί της οδού Νίκης, που δυστυχώς δεν υπάρχει πια. Τσακάλωφ, ούτε από μακριά. Θυμάμαι και τις πρωτότυπες, πολυσέλιδες ασπρόμαυρες διαφημίσεις στο "Περιοδικό" του Λάλα και - νομίζω - στο πρώτο ΜΕΝ, όταν ήταν κυρίως περιοδικό μόδας (τώρα θυμήθηκα ότι Parthenis φόραγε κατά κόρον και ο Λάλας κάποτε - ίσως επειδή τα ρούχα ήταν φαρδιάς γραμμής και αυτός ήταν χοντρός). Μου άρεσε ο Παρθένης μέχρι που κάποια στιγμή τον γνώρισα και επηρεάστηκα αρνητικά πρέπει να πω, σταματώντας κάθε αγορά. Έτσι πρέπει να κάνει κανείς πιστεύω. Κάποτε, ας πούμε, όταν ζούσα έξω, είχα μανία με τα ρούχα Maharishi - ειδικά τα combat παντελόνια με σχέδια, δράκους κλπ. Μέχρι που έτυχε να διαβάσω μια συνέντευξη του iδρυτή τους του Blechman να μιλάει για φένγκ σούι και για κάτι τέτοιες μαλακίες και κόπηκαν τα ρούχα μαχαίρι. Καλύτερα. Ήταν και τσιμπημένες οι τιμές. Τώρα Μπρακούλιας, Πανταζώνας - και Sprider για τα πιο επίσημα...
Πατελόνι λευκό Παρθένης, καρσκοσές, δερμάτινο σανδάλι και χαιμαλί ήταν πολύ in στα έρλυ 90ς καλοκαίρια.Θυμάμαι και τα WORKS επίσης Ελληνικά και άθλια.
Θέλω να καταγγείλω και την αλυσίδα καταστημάτων ρούχων Berto lucci.
To γνήσιο αρχοντοχωριατιλίκι.Πάντα χαζεύω απ έξω,τον κόσμο που ψωνίζει στα μπερτολούτσι.Αντιγράφουν τις καλές βιτρίνες βάζοντας τις δικές τους πινελιές.Σας το συνιστώ...Μόνο με τα παπάκια δεν μπαίνουν μέσα και τους Κολοκοτρώνηδες τους κωλοφτιαγμένους.Ακου μπερτολούτσι!! Ολα τα ιταλικά επίθετα τα χουν πάρει οι έλληνες και τα χουν κάνει επωνυμίες στις γυφτομπουτίκ τους:Καμπρίνι- παζολίνι-μπερτολουτσι.Πίτσα και ρούχο..
Ναι, πετάγεσαι μέχρι τον Κορυδαλλό για Μπρακούλια, μετά καβαλάς την Πέτρου Ράλλη, στρίβεις στη Θηβώνε αριστερά και τσουπ, να το Sprider, και χωρίς να μπεις δακτύλιο -αν και εδώ που τα λέμε το παπί δακτύλιος δεν το πιάνει. Και γυρνάς στα Ταμβούρια τσίλικος με τη νέα σακακιά α λα Τέρενς Κουικ και το καινουργές τριζούμενο πατούμενον, νομίζω;
Έχω να σου πω και ένα μικρό κουτσομπολιό. Ξέρεις ποιος ψωνίζει συνεχώς από το Μπερτολούτσι και μάλιστα κοστούμια για τις καλλιτεχνικές του εμφανίσεις αλλά και γενικώς; Ο μεγάλος μας καλλιτέχνης (και φανατικός βαψομαλλιάς) Σταμάτης Κόκοτας.
ΥΓ. Μόλις τώρα θυμήθηκα ότι ο Παρθένης πούλαγε και μαγιώ ανδρικά... ολόσωμα!
vapsomallia
FOR YOU
http://www.avsite.gr/vb/showthread.php?60581-%D0%F9%EB%E5%DF%F4%E1%E9-%CA%EF%F3%F4%EF%FD%EC%E9-%CC%F0%F1%E1%EA%EF%FD%EB%E9%E1%F2!
Γκριζομάλλη, απορώ. Περιγράφεις την διαδρομή μου, όταν βγαίνω να ψωνίσω ρούχα, με τέτοια ακρίβεια λες και είσαι δίπλα μου...
1:53 ευχαριστώ πολύ, αλλά 80 ευρώ για κοστούμι φορεμένο δύο φορές, πάει πολύ... Με 80 ευρώ παίρνω τρία κοστούμια Μπερτολούτσι ή 8 σακάκια της ίδιας φίρμας.
Μόλις θυμήθηκα ότι ο μεγάλος Πανταζώνας είναι και χορηγός στις εκπομπές του άλλου μεγάλου, του ηθοποιού των βιντεοταινιών, τηλεπαρουσιαστή περιθωριακών καναλιών και συγγραφέα, Ηλία Κακλαμάνη. Μάλιστα, το παρατηρητικό μάτι, κοιτώντας το ντύσιμο του Ηλία, θα διακρίνει τα ρούχα Πανταζώνας να ντύνουν με χάρη και το κορμί του μεγάλου αυτού καλλιτέχνη...
Τι ξεπεσμός μον ντιέ.Μα αυτά είναι τα μπερτολούτσι ακριβώς.Ρούχο αμπιγιέ και γυαλιστερό αλλα απο κακό πανί και κακοριζικο.Για δυο τρείς χρήσεις.Και φούξια και ασήμια και χρυσάφια.Οτι πρέπει για ξεπεσα καλλιτέχνες.
Τα σπρίνερ προτιμώνται απο δημοτικούς και νομαρχιακούς περιφερειακούς συμβούλους,αθλητικούς παραγοντίσκους και ιατρικούς επισκέπτες.Οι εταιρίες επιβάλλουν το κοστούμι στους Ιατρικούς επισκέπτες και στους ασφαλιστές...Τους δίνουν όμως μόνο 500 ευρώ και τα μπόνους.Τι κοστούμι θα πάρει ο άλλος.Σπρίντερ και Γκλού.Νεολιμοκοντοριλικι
1.53β: Γκριζομάλλης, πάντα δίπλα στο καλό το ρούχο.
Επόμενη πολιτιστική προσφορά:
Πώς διάολο το λένε εκείνο το μαγαζί (αν υπάρχει ακόμα) στην Ακαδημίας ακριβώς πάνω από τη διασταύρωση με τη Σίνα, Coutsi, κάτι τέτοιο, που ηχητικά θυμίζει Gucci (ξέρω από αρμόδια πηγή ότι κάποιες γριές την πατάνε), που το έχει ο Κουτσουλιέρης; Κουτσιλιέρης; (έπίσης κάτι τέτοιο), παλιά ποπ περσόνα.
Ήμουν πριν από καιρό σε μεγάλο (και ακριβό) κατάστημα ρούχων (όχι στο Μπερτολούτσι) και για να σπάσω την αμηχανία που νιώθω πάντα, όταν κοιτάζω ρούχα με τον πωλητή πάνω από το κεφάλι μου, πώς μου ήρθε και τον ρώταγα για τα γαμπριάτικα κοστούμια, με τα λαμέ πέτα κλπ. "Ετοιμάζεστε να παντρευτείτε;", με ρωτάει ο πωλητής, νομίζοντας ότι θα μου φορτώσει κανένα υπερτιμολογημένο γαμπριάτικο κοστούμι. "Όχι, έτσι ρωτάω", του απαντώ και αυτός, απελευθερωμένος πια, με ενημερώνει ότι τα φαντεζί γαμπριάτικα "τα προτιμούν πια για τον γάμο τους μόνο οι Αλβανοί κύριε...".
ΒΑΡΣΟ
ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΤΟΣΟ ΒΑΡΕΜΕΝΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΑΛΛΑ ΕΠΕΣΑ ΕΞΩ ΣΤΗΝ ΔΙΑΓΝΩΣΗ.
Ο ΦΙΛΟΣ ΣΟΥ ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΙΠΕ ΤΙΠΟΤΕ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ.
ΜΙΛΗΣΕ ΓΙΑ 2 ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗΤΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΒΡΕΤΑΝΙΑ ΝΑ ΕΧΕΙ ΤΟ ΠΑΝΩ ΧΕΡΙ.
ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ ΕΣΥ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΦΑΤΑΝΕΙΣ,Η ΤΡΕΜΗ ΚΑΙ Η ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΡΕΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΕΙΔΩΛΑ ΣΟΥ.
ΚΑΙ Ο ΠΑΠΑΣ ΣΟΥ Ο ...ΤΣΙΜΑΣ;;;
ΜΕ ΕΚΑΝΕΣ ΚΑΙ ΕΦΑΓΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΜΑΠΑ ΤΟΝ ΓΡΑΦΙΚΟΤΑΤΟ ΡΑΜΦΟ ..
ΑΣ ΕΙΝΑΙ.
ΥΓ.ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΚΟΣΤΟΥΜΑΚΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΘΕΛΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΑΡΤΟ ΕΣΥ.
ΘΑ ΣΟΥ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ,,,Μ ΕΠΕΤΣΕΤΕ ΚΑΛΤΣΑ ΟΠΩΣ ΣΥΝΗΘΙΖΕΙΣ.
ΤΑ 80ΕΥΡΩ ΤΑ ΠΛΗΡΩΝΩ ΕΓΩ
ΤΙΣ ΚΑΛΤΣΕΣ ΟΧΙ....
ΞΥΝΟΓΑΛΟΣ
©
Γκριζομάλλη, κάτσε τώρα γιατί με μπέρδεψες. Φαντάζομαι ότι δεν εννοείς το Cerruti... Εκεί είχα πετύχει μια φορά τον... Λάκη Χαλκιά να δοκιμάζει δερμάτινο ημίπαλτο, κάργα συντηρητικό, μαύρο, και τον μπάνιζα που άλλαζε. Βαμμένο μαλλί, κοιλίτσα, και φανέλα τιραντέ μέσα από το πλεκτό... Πιστεύω, όμως, ότι στην Ακαδημίας, για τους φίλους του καλού ρούχου, υπάρχει πάντα το Redford, με την φωτογραφία του Robert Redford φαρδιά-πλατιά στην μαρκίζα...
Coutsi λέμε.
Λάκη Χαλκιά, τι μου θυμίζεις,
ειρήνη ειρήνη ειρήνη
ας το φωνάξουμε ξανά όλοι μαζί
ειρήνη ειρήνη ειρήνη
του Ναγκασάκι το φωνάζουν οι νεκροί...
και θαυμάσιο ιδιοκτήτη το redford.Καπνίζει τσιγάρο με πίπα.Αν τον ρωτησεις κάτι θα σε βάλει να ψωνίσεις με κεφαλοκλείδωμα.Ρουμάνοι,πορτιέρηδες σε κωλόμπαρα, τραγουδιστές σε ταβερνες και ποδοσφαιριστές του πρωταθλήματος ΕΠΣΑ πάνε στου ρεντφορντ.
(πνιχτά γέλια)...
Καραϊσκο, έχεις μπει στου Redford;;; Tρομερό! Εγώ δεν το έχω τολμήσει. Δεν είχα το απαιτούμενο θάρρος. Μόνο απ' έξω το έχω θαυμάσει. Δίπλα του, νομίζω, έχει ένα ακόμη συντηρητικό μαγαζί, με ζακέτες, καζάκες κλπ. Ψωνίζουν κυρίως ηλικιωμένοι. Ασφαλώς θα το έχεις προσέξει. Και απέναντι και λίγο παραπάνω, υπάρχει πάντα ο "ντυθείτε σαν γαμπρός" Παρασκευόπουλος, με τα φθηνά αλλά επίσημα ρούχα...
Πολλοί οι φίλοι του πραγματικά καλού ρούχου εδώ μέσα.
είχαμε μπεί με έναν φίλο μου για να γελάσουμε.Δεν μας άφηνε να φύγουμε.Μας πρότεινε και εσπρέσσο ο τύπος,λες κ είμασταν στου Αρμάνι στο Μιλάνο.Εχουμε πεί οτι οι καλύτερες πιάτσες στο κέντρο είναι στην Κάνιγγος κοντα στο σουβλατζίδικο "η Λιβαδειά".Εκει οι κράχτες δεν αστειεύονται.Ετσι και κοντοσταθείς τη γάμησες."Φίλε ελα να δοκιμάσεις και μπουφανάκια έχουμε και κοΥστουμια ωραία".
Η άλλη πιάτσα είναι στα Χαυτεία απέναντι απο το μινιόν...Εκεί δίνουν πριμ και ποσοστά στους κράχτες με τρομερά αποτελέσματαγια τους περαστικούς.Με έχουν πάρει μέχρι και αγκαζέ.Αν δεν ψωνίσεις και φύγεις άπραγος σε κράζουν."Ψόφιος είσαι φίλε"-"δεν ξέρεις να ντύνεσαι"-"κοιτα τι παπούτσια φοράει ο άνθρωπος ρε".Σε περιγελούν ολοι οι κράχτες μαζί...
ΓΙΑ ΛΙΓΟΥΣ
http://www.bongenie-grieder.ch/#/home/
Συνεχίζω να πιστεύω ότι το καλύτερο κατάστημα νεωτερισμών είναι αυτό το μικρό μαγαζί που βρίσκεται απέναντι από το Πολυτεχνείο, είναι καμμένο μέσα χωρίς να το έχουν επιδιορθώσει και βγάζει στο πεζοδρόμιο κρεμάστρες με σακάκια προς 5 και 10 ευρώ. Έχει πολύ δυνατό και πιεστικό κράχτη. Έχω προσπαθήσει κατ'επανάληψιν να το φωτογραφίσω και να γράψω ένα μικρό αφιέρωμα, αλλά το έμπειρο μάτι του κέρβερου πορτιέρη με εντοπίζει αμέσως.
Εκεί σε θέλω Καραϊσκο. Θα το αποτολμήσεις να μπουκάρεις; Εγώ δεν το έχω τολμήσει...
χχααχαχαα θα πάω και θα βγάλω φωτος.Θα κάνω οτι προβάρω και θα φωτογραφησω τα πάντα
Post a Comment