Νίκος Καραχάλιος: το ΟΝΝΕΔίτικο βάψιμο

Ο Νίκος Καραχάλιος είναι ένα γνήσιο τέκνο της μάνας ΟΝΝΕΔ. Γνωρίζω ότι αυτό φαίνεται από χιλιομέτρων (καθώς ο ΟΝΝΕΔίτης είναι ένα εξόχως χαρακτηριστικό και «κλισαρισμένο», από πλευράς εμφανίσεως, πτηνό), εντούτοις υποχρεούμαι να το τονίσω και για τους μύωπες… Ο 39χρονος Νικολάκης ανδρώθηκε την περίοδο του παπανδρεϊσμού, όταν η Νεοδημοκρατία θεωρούσε ότι αντίδοτο στο ρεύμα Παπανδρέου θα ήταν ο συγγραφέας και κτηνοτρόφος Ευάγγελος Αβέρωφ με την «υπερβατική» αίσθηση περί πολιτικής. Το κύμα της «αλλαγής» δεν απέτρεψε τον νεαρό Νίκο από το να δίνει τους αγώνες του υπέρ των νεοδημοκρατικών ιδεωδών (ένας θεός, βέβαια, ξέρει ποια ακριβώς ήταν αυτά, καθότι η «απαλλαγή» φαινόταν να αποτελεί τον μόνο «ιδεολογικό» στόχο του παρηκμασμένου κόμματος του αναμένου πυρσού). Ο Νικολάκης βρέθηκε, με χίλιες στερήσεις των νοικοκυραίων γονέων του, στο Κολλέγιο, μιας και οι γονείς αποφάσισαν να στείλουν το βλαστάρι τους, παρά τα πενιχρά τους εισοδήματα, σε ένα «καλό» σχολείο, ώστε να αποκτήσει εφόδια και γνωριμίες. Και πράγματι, το Κολλέγιο μπορεί να μην συγκρίνεται από πλευράς ποιότητος και αίγλης με ένα Winchester, ένα Eton ή ένα Harrow (ή, τέλος πάντων, με ένα οιοδήποτε καλό «public school»), αλλά για τα μέτρα της ψωροκώσταινας ήταν ΟΚ. Ο φιλόδοξος Νίκος υπέστη τα πάνδεινα στο συγκεκριμένο σχολείο (φυτώριο των «ελίτ» μιας δήθεν αστικής τάξεως που, όμως, ουδέποτε, στην πραγματικότητα, υπήρξε), μιας και οι κακομαθημένοι συμμαθητές του εσνόμπαραν και εταλαιπώρουν (ταράζοντας στην καζούρα λόγω «ταπεινής» προελεύσεως) τον νεαρό ΟΝΝΕΔίτη, ο οποίος, όμως, ούτε στιγμή δεν εκάμφθη ψυχικώς. Ως άλλος Αλέξανδρος Βέλιος, επόθη τον αστισμό – έστω και στην ελληνική, χωριάτικη εκδοχή του – και αυτό τον όπλιζε με ανείπωτη δύναμη. Η αποφοίτησίς του δεν άργησε να έρθει και ο Νικολάκης, μπαφιασμένος από τις προσβολές, τις σφαλιάρες και το γενικότερο σνομπάρισμα, απεφάσισε ότι μόνο το Λονδίνο θα μπορούσε να σταθεί αντάξιο των προσδοκιών του και να του προσδώσει το απαραίτητο λούστρο που δεν μπορούσε να του προσφέρει η parochial, ersatz ελλαδίτικη «ελίτ». Με δυσκολίες πολλές (πρωτίστως οικονομικές) μπόρεσε να κάνει κάποιες σπουδές. Όχι τίποτε το ιδιαιτέρως σπουδαίο ή πολύπλοκο – ένα Master, σαν αυτά που φέρνουν με το κιλό εξ εσπερίας οι έλληνες νεοσσοί, από το City του Λονδίνου, το κατεξοχήν πανεπιστήμιο των ελλήνων χαβαλέδων (αρκεί να σκεφθείτε ότι εκεί ολοκλήρωσε Master μέχρι και o… Αριστόβουλος Σπηλιωτόπουλος!). Ας είναι κι έτσι, είπε ο Νίκος… Και τα κατάφερε. Επέστρεψε, το λοιπόν, στη «δόλια πατρίδα» (για να θυμηθούμε και τον Χρήστο Πασαλάρη…), ακολουθώντας τον επαγγελματικό δρόμο της διαφημίσεως. Ό,τι ημπόρεσε να επιτύχει, στο συγκεκριμένο επαγγελματικό πεδίο, ήταν το "δελφίνι των Μεσογειακών Αγώνων" (;;;!!!), το οποίο ο ίδιος θεωρεί τόσον μεγάλη επιτυχία, ώστε δεν χάνει ευκαιρία να το επαναλαμβάνει μέχρι αηδίας στους εκάστοτε συνομιλητάς του, προκαλώντας μεγάλα χασμουρητά (ή χάχανα)… Η πραγματική ζωή, όμως, δεν είναι ενυδρείο ή θερμοκήπιο. Διακρίνεται από σκληρότητα και αναλγησία – δύσκολα πράγματα, δηλαδή, για τον ευαίσθητο ψυχισμό ενός ΟΝΝΕΔίτη…


Το δράμα του Νίκου είναι ότι το Εγώ του είναι αντιστρόφως ανάλογον, από πλευράς μεγέθους, της σημασίας που του αποδίδουν στο κόμμα του. Του παρεχώρησαν μια θέση «ψυγείο» («Γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού», λέει…) προκειμένου να λαμβάνει έναν μισθό, άνευ του παραμικρού ουσιαστικού αντικρίσματος από επόψεως αρμοδιοτήτων. Ο Νικόλας, όμως, φαντασιωνόταν αρμοδιότητες στρατάρχου, και κάθε τρεις και λίγο συνέτασσε πονήματα-memo απαράμιλλης, όμως, κοινοτοπίας, με τα οποία φρόντιζε να επιβαρύνει, καθημερινώς, τα στελέχη της ΝΔ, τα οποία, όμως, έκριναν τόσο ανιαρά και προβλέψιμα τα σημειώματα αυτά, ώστε να τα εναποθέτουν στον πιο ταιριαστό χώρο: στον κάλαθο των αχρήστων… Ο Νίκος, όμως, αντιδρά σαν τον απατημένο σύζυγο. Χρόνια τώρα, δεν μπορεί να χωνέψει ότι ο Πρωθυπουργός τον έχει στην «απ’ έξω», συμβουλευόμενος τόσους και τόσους άλλους (και όχι, μάλιστα σφυρηλατημένους στον αντιπασοκικό αγώνα), ποτέ, όμως, αυτόν… Η χολή που χύνει, όλα αυτά τα χρόνια, εναντίον Ρουσόπουλου και Λούλη δεν περιγράφεται. Για να μην αναφέρουμε τις σχέσεις του με τον βαψομαλλιά Ζαγορίτη, τον οποίον κατηγορεί ως «μέτριο» και «λαϊκό»… (Μόνον ο Μεϊμαράκης είναι θεός - α! και ο Γιάννης Χατζής!). Έχει προσβληθεί και πικαριστεί πολύ όλα αυτά τα χρόνια. Διαδίδει παντού: «γιατί αυτοί κι όχι εγώ;». Βγάζει τον Λούλη "άσχετο" – ωσαύτως και τον Θοδωρή. Κάθε που γίνεται μια κρίση, παθαίνει κρίση… Τηλεφωνεί στους δημοσιογράφους εξηγώντας πως θα μπορούσαν τα πράγματα να έχουν πάρει μια διαφορετική, καλύτερη τροπή, σε περίπτωση που εκείνος συνεβούλευε τον Πρωθυπουργό. Ο Κώστας, όμως, ουδέποτε έκρινε, επί της ουσίας, άξιο τον Νίκο για σύμβουλό του – εξ ου και το ψυγείο πολυτελείας … Το αποκορύφωμα της καραχάλειας απογνώσεως ενεφανίσθη κατά την έναρξιν της προεκλογικής περιόδου. Τότε που ο Νίκος είχε αποφασίσει ότι ήλθε η ώρα να προσφέρει στον τόπο καθήμενος σε κάποιο κοινοβουλευτικό έδρανο. Για εκείνον η βουλή ήτο το παν. Τηρουμένων των αναλογιών, και στην περίπτωση του Νίκου ίσχυε αυτό που έλεγε ο πολύς Lloyd George: «To anyone with politics in his blood, the House of Commons is like a pub to a drunkard»… Έτσι, προετοίμαζε, με ζήλο πρωτόγνωρο, την επίσκεψη στη Βάρη, τα Γλυκά Νερά, το Μενίδι και άλλες αντίστοιχες περιοχές, μιας και ο κατά φαντασίαν «στρατηγός» της πολιτικής και της επικοινωνίας είχε λάβει το OK να κατέλθει στο… Υπόλοιπο Αττικής. Βρήκε, όμως, για κακή του τύχη, και πάλι τον Θοδωρή μπροστά του και έτσι το όνειρό του έμεινε όνειρο απατηλό. Από τότε βράζει… Η συμπεριφορά πληγωμένου ζώου και απατημένου συζύγου κορυφώθηκε με την παιδιάστικη αντίδρασή του να διαδίδει ότι τον επιθυμούσε διακαώς στο επικοινωνιακό της επιτελείο η… Hillary Clinton - πράγμα το οποίο ανερυθριάστως διέδιδε, και ο επαρχιακής ποιότητας και αντιλήψεως Τύπος ανερυθριάστως αναπαρήγαγε. Όλοι είχαν ενημερωθεί για την συγκλονιστική πρόταση που άνοιγε νέες, διεθνείς προοπτικές στο υπερφιλόδοξο νεαρό στέλεχος, εκτός από την ίδια τη Hillary… Η συνεχής απόρριψη από τον Πρωθυπουργό τον αποδόμησε, με αποτέλεσμα να απωλέσει τον έλεγχο φτάνοντας να επικρίνει τους πρόσφατους χειρισμούς του μεγάλου του ινδάλματος (του Πρωθυπουργού) και έτσι να εξαναγκαστεί σε παραίτηση. Εδώ λήγει άδοξα μια μεγάλη πορεία ενός μικρού ανδρός...


Για να ολοκληρώσουμε, όμως, την συναρπαστική περιήγησή μας στα τόσο ιλαρά παρασκήνια του κυβερνητικού χώρου, να επισημάνουμε ότι ο Καραχάλιος, ως γνήσιος ΟΝΝΕΔίτης, τρέφει λατρεία για τη… Μύκονο. Απωθημένο των χρυσών δεκαετιών του ’80 και ’90, τότε που όλα τα παιδιά του Κολλεγίου επέλεγαν τη Μύκονο για τις (κωλοπαιδίστικες) θερινές και πασχαλινές διακοπές τους, ενώ ο μικρός, ταπεινός Νικολάκης δεν είχε ούτε τα χρήματα ούτε το status ώστε να παρευρίσκεται και αυτός, επί ίσοις όροις, με τα κακομαθημένα «καλόπαιδα» στο νησί των ανέμων. Τώρα, όμως, παίρνει την εκδίκησή του. Σουλατσάρει αμέριμνος στη Μύκονο με χαϊμαλιά και βραχιόλια συνοδεία μοντέλων της συμφοράς… Είναι – επιτέλους! – κάποιος!


Ο Νίκος εκτός από την βαθύτερη, ακατανίκητη επιθυμία του για αχαλίνωτη ζωή, αναγνώριση και άσκηση εξουσίας («θα δείτε ποιος είμαι εγώ ρε κωλόπαιδα!») κρύβει μέσα του, ένα ακόμη μυστικό, υποδηλώνον την εντυπωσιακή ανασφάλεια που τον χαρακτηρίζει, και το οποίο διαφυλάσσει ως κόρην οφθαλμού – εμείς, όμως, θα το αποκαλύψουμε: βάφει τα μαλλιά του…


ΥΓ. Ας σημειωθεί ότι ο αυτάρεσκος Νίκος (κοινώς "ψώνιο") διατηρεί σελίδα στο Youtube, δηλώνοντας την επίσημη, μέχρι χθες, ιδιότητά του και ανεβάζοντας βίντεο με βαθυστόχαστες απόψεις που έχει, κατά καιρούς, εκφράσει. Ας σημειωθεί, όμως, και κάτι ακόμη, το οποίο δείχνει το οξύ πρόβλημα που αντιμετωπίζει το φιλόδοξο στέλεχος σε σχέση με τον Χρόνο που περνά (όθεν και η βαψομαλλίαση): δηλώνει μόνον 28 (!!!) ετών (Νίκο μην πας και το αλλάξεις τώρα που το επισημάναμε...). http://www.youtube.com/user/NK2717