Friday, December 5, 2008

Τάσος Κουράκης: Το αριστερό «εναλλακτικό» βάψιμο (και με κοτσίδα)



Οι αριστεροί συνάνθρωποί μας, στην πλειονότητά τους, δηλώνουν με τον τρόπο τους – το γνωρίζουμε όλοι – ιδιαιτέρως σοβαροί. Πρόκειται, βεβαίως, για μια αυτοαναφορική, ναρκισσιστική προσέγγιση, αφού, τις περισσότερες φορές, τυγχάνουν απλώς σοβαροφανείς. Σοβαροφανείς, πομπώδεις και με πολιτική σκέψη μονόπαντη και απολύτως αφελή. Τυγχάνουν και ιδεοληπτικοί. Αλλά ιδεοληπτικοί είναι, grosso modo, στον έναν ή τον άλλον βαθμό, όλοι οι ιδεολογικοί χώροι: η Αριστερά (σοσιαλιστική και κομμουνιστική) με την πίστη της στην αγαθή φύση του ανθρώπου και την ισότητα, η συντηρητική Δεξιά με την πατριδοκαπηλία, την προγονοπληξία και τη θρησκοληψία, η φιλελεύθερη Δεξιά με την φετιχιστική αντιμετώπιση της ελευθερίας και την (θρησκευτικού τύπου) εμμονή της στην κυριαρχία και τους αυτοματισμούς της αγοράς κλπ. κλπ. Οι αριστεροί είναι full «ιδεολόγοι», πιστεύοντας ότι τοιουτοτρόπως, ηθικώς και διανοητικώς, υπερτερούν των υπολοίπων, χωρίς να τους περνά ούτε στιγμή απ’ το μυαλό ότι η ιδεολογία υποδηλώνει πνευματική οκνηρία, ετοιματζίδικη σκέψη – ότι αποτελεί «ψευδή συνείδηση». Οι αριστεροί υιοθετούν και μια προσέγγιση μανιχαϊστική: πάντα υπάρχουν, ευδιάκριτα, καλοί και κακοί. Οι πρώτοι είναι πάντοτε οι αριστεροί˙ οι δεύτεροι είναι πάντοτε όλοι οι «Άλλοι» – διεφθαρμένοι ή πεπλανημένοι. Κατ’ αυτή την έννοια, η αριστερή προσέγγιση ομοιάζει εντυπωσιακά με την θρησκευτική… Στην κατηγορία των τιτάνων της αριστερής (ελληνικής) βιοκοινότητας ανήκει, δίχως την παραμικρή αμφιβολία, ο Τάσος Κουράκης, ο γίγας του αριστερού ακτιβισμού και της (αναπόφευκτης) «οικολογίας». Αριστερός μεν (βουλευτής Α Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ), αλλά όχι από το πανέρι… Είναι «εναλλακτικός» αριστερός (όλα όσα αναφέραμε, δηλαδή, πριν, εις τον κύβο…). Ο Τάσος αποτελεί μια συμπαθητικά γραφική φιγούρα της δημόσιας ζωής. Καθηγητής Ιατρικής στο πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (δύσμοιρο πανεπιστήμιο, δύσμοιροι φοιτητές…), φέρνει στο μάθημα, σχεδόν πάντα, τη συζήτηση στη ζείδωρο αριστερή σκέψη και την λυτρωτική οικολογία. Στην απλοϊκή σκέψη του, όλα είναι απλά, όλα λύνονται στο άψε-σβήσε. Αρκεί να θέλουμε κάτι και νάτο, έγινε! Η αφελής αυτή βολονταριστική προσέγγιση θυμίζει κάτι από το «Πες το και θα Γίνει» της ζουμερής Τζοβάνας Φραγκούλη, που βλέπαμε μικροί… Σε αυτή, λοιπόν, τη γραμμή ο Τάσος ρητορεύει (σε βουλή και καφενεία). Ο βαρδιάνος αυτός της ηθικής και της δικαιοσύνης δεν ανέχεται μύγα στο σπαθί του˙ βλέπει παντού την αδικία και ετοιμάζεται να την λογχίσει, σαν άλλος Άη-Γιώργης… Έχουν αναστενάξει οι «Γένοβες» από τη δράση του Κουράκη. Το διεθνές κατεστημένο, σύμφωνα με αποκλειστικές μας πληροφορίες, αναρωτιέται συστηματικά, όταν οργανώνει τις γνωστές μηχανορραφίες του εναντίον της ανθρωπότητος: «Κι’ αν μας τσακώσει ο Κουράκης»; «Κι’ αν μας πιάσει στο στόμα του ο Τάσος και το ελληνικό αριστερό κίνημα»; Φόβος και τρόμος, λοιπόν, ο Κουράκης για τον διεθνή ιμπεριαλισμό, την μασονία, τη Λέσχη Bilderberg και όλα τα υπόλοιπα «σκιάχτρα», τα οποία η Αριστερά (ειδικά στην επαρχιώτικη, ελληνική εκδοχή της) χρησιμοποιεί ως μπαμπούλα για να φοβίζει τους συνήθως ευήθεις πιστούς της… Σε ένα σοβαρό, διαφορετικό πλαίσιο, τέτοιοι τύποι ίσως να έβρισκαν καταφύγιο εκεί που οι Ναπολέοντες αφθονούν – όχι, όμως, στη σημερινή «μεταμοντέρνα» εποχή (και, οπωσήποτε, όχι στην Ελλάδα), όπου ο σχετικισμός κυριαρχεί, η μπαρούφα βασιλεύει και ο καθείς είναι, ατιμωρητί, ό,τι δηλώσει…


Ο Τάσος είναι, λοιπόν, διανοούμενος, αλτρουιστής και οικολόγος (με όποια έννοια μπορούν να έχουν οι συγκεκριμένοι αυτοί όροι στην εύανδρο Ελλάδα…). Μα πάνω απ’ όλα εναλλακτικός και αντισυμβατικός. Η εναλλακτικότητα και αντισυμβατικότητά του δεν θα μπορούσαν παρά να επισφραφισθούν με την αναπόδραστη, «εναλλακτική» κοτσίδα. Δίχως την παραμικρή αίσθηση του γελοίου (ένας ακόμα στον κατάλογο), ο Κουράκης καλλιεργεί, σε αυτή την προκεχωρημένη ηλικία (εξηντάρης δηλώνει, ενώ ορισμένοι ορκίζονται ότι «κλέβει» τουλάχιστον 5-6 χρόνια…), την παρωχημένη κοτσίδα – αυτό το σήμα-κατατεθέν της αριστερής εναλλακτικότητας (την τόσο passé κατά τα άλλα), η οποία, κατά κανόνα, τιμάται από τους αριστερούς «επαναστάτες» (του καφενέ) συνοδευόμενη από «προοδευτικής» αισθητικής γένια, καράφλα, ασιδέρωτα ρούχα και, οπωσδήποτε, πέδιλα… Η φαιδρότητα του θέματος, όμως, δεν εξαντλείται στην κοτσίδα του Τάσου. Ολοκληρώνεται με μια, εντυπωσιακής μορφής, επικάλυψη του τριχωτού της (διανοούμενης και υπερθερμασμένης από την πολλή σκέψη για την πρόοδο και την σωτηρία της ανθρωπότητος) κεφαλής του με μαύρη μπογιά! Φαίνεται ότι η πολύ διανόηση δεν συμφιλίωσε τον Τάσο με τον Χρόνο που περνά (αυτό συνάγεται και από ένα ακόμη στοιχείο: ο Κουράκης τυγχάνει ο υπερήφανος δημιουργός του ποιήματος «Η Παράκαμψη του Χρόνου» – δύστυχε Τάσο˙ οι οικολογίες, κατά τ’ άλλα, σε μάραναν…). Το βάψιμο, λοιπόν, αυτό χαρακτηρίζεται ως πρόχειρο, επιπόλαιο και, οπωσδήποτε, ερασιτεχνικό. Διάσπαρτες λευκές τρίχες στολίζουν άναρχα το βαμμένο μαύρο μαλλί του Τάσου – δείγμα ότι δεν επισκέπτεται για την ικανοποίηση αυτής της φαιδρής συνήθειας τουλάχιστον ένα hair parlour, αλλά ότι το καραμπογιάτισμα λαμβάνει χώρα στο λουτρό του ευαίσθητου βαψομαλλιά. Έλλειψις, λοιπόν, της αισθήσεως του γελοίου εις διπλούν (και κοτσιδάκιας και βαψομαλλιάς…). Οπωσδήποτε και εις τριπλούν, αν συνυπολογίσουμε και τα «εναλλακτικά», «επαναστατικά» μαντήλια (επίσης εντελώς passé) που με τόση αριστερή χάρη τυλίγουν, συχνά-πυκνά, τον ευαίσθητο λαιμό του (για να προστατεύουν, θερμαίνοντας, τις υπερπολύτιμες φωνητικές χορδές του ακτιβιστού βουλευτού, ώστε να γκαρίζει υπέρ «προόδου» και «οικολογίας»). Τάσος Κουράκης: η προσωποποίηση της προοδευτικής, εναλλακτικής Αριστεράς στην δυνατή, ακτιβιστική – και, οπωσδήποτε, βαψομαλλιάδικη – εκδοχή της…

30 comments:

Anonymous said...

Aγαπητε ειναι γνωστο οτι η "συμπρωτευουσα"(τι ακομπλεξαριστος χαρακτηρισμος κι αυτος ε;)τα τελευταια 15 χρονια βριθει πολιτικο-κοινωνικα απο αμετανοητους βαψομαλλιαδες(και εξωτερικως και...εσωτερικως της κεφαλης).

o grizomallis said...

Έτσι που τον κόβω, εμφανισιακώς, έχει κάτι από την (αυτοϊκανο)ποιητική allure ενός (άλλου) Γίγαντα της Σκέψης –ο οποίος πάντως δεν τα βάφει:
του Ποιητού Δημήτρη Ιατρόπουλου.

Να λοιπόν που η φαιδρότητα τολμά να είναι υπερκομματική, ενώνοντας Αριστερά και Δεξιά (νομίζω ο Ιατρόπουλος πήγε, στα στερνά του, με τον Κακλαμάνη –οπωσδήποτε διατηρώντας την Έκπαγλον Ανεξαρτησίαν του Πνεύματός Του).

Καλπάζων ναρκισσισμός και (οικολογικοαριστερός, στην περίπτωση του Κουράκη) ανθρωπισμός είναι πιθανώς έννοιες ασύμβατες.
Όμως οι (μικρές;) αδυναμίες, αντιφάσεις, γραφικότητες, ίσως υποσυνείδητα χρησιμεύουν σε κάποιους στο να ξορκίζουν, προσωρινά, το μεγάλο (όχι μπογιατισμένο...) μαύρο που μάς περιμένει, κάνοντας έτσι τον βίο λιγότερο αβίωτο.

Μάταια προσπαθούν, αλλά σίγουρα πετυχαίνουν να τον κάνουν, αν όχι αβίωτο, πάντως πολύ πιο διασκεδαστικό:

Για τους άλλους...

Anonymous said...

ΣΩΣΤΟΣ Ο ΓΚΡΙΖΟΜΑΛΛΗΣ. ΚΟΥΡΑΚΗΣ ΚΑΙ ΙΑΤΡΟΠΟΥΛΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠ'ΤΟ ΙΔΙΟ ΥΦΑΣΜΑ (ΚΟΥΛΤΟΥΡΙΑΡΗΔΕΣ ΚΑΙ ΓΡΑΦΙΚΟΙ) ΕΝΩ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ "ΠΟΙΗΤΕΣ" (Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΒΕΒΑΙΑ ΠΟΙΗΣΗ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΟΥΝ). ΕΝΑΣ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΘΑ ΗΤΑΝ "ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΓΡΑΦΙΚΟΣ; ΚΟΥΡΑΞ Ή ΙΑΤΡΟΠΟΥΛΟΣ;"...

Anonymous said...

αστείο μαλλί, αστείου ανθρώπου. αν σ'αυτή την ηλικία έχει τέτοιο μαλλί χωρίς να ντρέπεται σκεφτείτε τι σοβαρή πολιτική θα κάνει (για να μην αναφερθώ στο τι θα διδασκει στα παιδιά στο παν/μιο)...

Anonymous said...

Αγαπητέ bloger,
στο εξαίρετο άρθρο σας παραλείψατε
να αναφέρετε ότι από πληροφορίας που διαθέτω, ο εν λόγω χρησιμοποιεί για το βάψιμο οικολογικές βαφές.

MUSIC THROUGH THE YEARS said...

Αγαπητέ Μαίτρ.
Ευχαριστώντας προκαταβολικώς δια την φιλοξενίαν θα ηθελα να προβώ εις ορισμένας παρατηρήσεις οι οποίες αφορούν εις εναν επι πλέον μπογιατίσαντα την κόμην πατέρα τού Εθνους.
Τί βλέμμα πράγματι... αετίσιο εις αυτήν την καλλιτεχνικήν απεικόνισην του ανδρός. ΤΟ ΜΑΝΤΊΛΙ εις τον τράχηλον, μου φέρνει εις τον νούν κάτι Αμερικάνους λοχίες στην Γλυφάδα, μαύρους επι το πλείστον οι οποίοι εκόσμουν με αυτό τις κολότσεπες.
Αλλά αγαπητέ μαίτρ παρατηρήσατε επ`ολίγον παρακαλώ την φωτό τού ανδρός εις τάς επάλξεις τού αγώνος :Οπισθεν του τό τίμιο λάβαρο του ΣΥΝ, αριστερά ενας θλιβερός γέρων ψαρομάλλης αγωνιστής,δεξιά του έτερος ...υπο παροπλισμόν γκρίζος.Εις δε το άκρον αριστερόν μάλλον φαλακρός γενειοφόρος μη έχοντας κόμην κοσμεί την κεφαλήν με κόκκινο jokey .Εις το κέντρον ο ιδικός μας, με κίτρινο- μπλε μπουφάν ασσορτί με το οπισθεν του πανώ,μάλλον σιγοτραγουδά ενδομύχως :ΚΟΡΑΚΟΥ ΧΡΩΜΑ ΕΙΧΕ ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ ( Ασμα εκ της συλλογής CHANTS DE LA RESISTANCE GREQUE).Φαντάζεστε λοιπόν κόρακα να ηγείται μέ άσπρα μαλλιά;Aφήσατε μαίτρ που το popolo εχει και εκείνο το καταραμένο δίστιχο...ΑΣΠΡΑ ΜΑΛΛΙΑ ΣΤΗΝ ΚΕΦΑΛΗ ΚΑΚΚΑ ΜΑΝΤΑΤΑ ΣΤΗΝ.....
Ολα λοιπόν ταιριάζουν με την περίσταση.Ο καθρέπτης φταίει Μαίτρ πού έπεισε τον κάραν κομμώοντα γέροντα νά ΚΑΡΑΜΠΟΓΙΑΤΙΣΕΙ ΤΗΝ ΚΕΦΑΛΗΝ ΤΟΥ.Τρομάρα του.
Δείξατε την συμπάθειαν σας.PIETA

Anonymous said...

Εύγε, πολύ καλό κειμενάκι!
Η κριτική στην πολιτική γεωγραφία πολύ εύστοχη, ιδίως το σχόλιο για τους φιλελεύθερους!
Εσύ, μου φαίνετε, ότι παίρνεις αφορμή απ'τους βαψομαλλιάδες για να κάνεις γενικότερα σχόλια και να τοποθετηθείς απέναντι στο γενικότερο "γίγνεσθαι"...
Πολύ καλή δουλειά όπως και να'χει!!!

άμα το λέει η σούφρα σου said...

Μετά τα επεισόδια του τελευταίου διημέρου το ποστ σας με γέμισε γλυκόξινη θλίψη. Με την δημιουργία των γνωστών "αβάτων" (γεωγραφικών, ιδεολογικών και άλλων) δημιουργήσαμε μία τάξη συνανθρώπων μας η οποία έχει γαλουχηθεί στην κολυμβήθρα του κοινωνικού/πολιτικού πάμπερινγκ (αλλά και στο πλιάτσικο όπως είδαμε στις οθόνες μας), η φαιδρή εκδοχή της οποίας είναι οι απανταχού Κουράκηδες ως απαραίτητοι μαϊντανοί. Σπείραμε ανέμους, θερίζουμε θύελλες και φοβούμαι ότι έχουν πολλά να δουν τα ματάκια μας ακόμα.

Anonymous said...

ΚΟΥΡΑΚΗΣ Ή ΚΟΥΡΑΔΑΚΗΣ?? ΕΧΟΥΜΕ ΛΑΛΗΣΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΕΝΟΥΣ ΚΟΥΡΑ(ΔΑ)ΚΗΔΕΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ...

άμα το λέει η σούφρα σου said...

Κύριε Γκριζομάλλη,
Θεωρώ ότι θα σας χαροποιήσει το γεγονός ότι ο Γίγας της Σκέψης, όπως ορθώς τον περιγράφετε, προφανώς εμφορούμενος από το πνεύμα των ημερών εδέχθη επίσκεψιν της μούσας του και πραγματοποίησε μείζονα πολιτιστική παρέμβαση χαρίζοντάς μας την Μπαλάντα της Αμφισβήτησης (σύμφωνα με φήμες αναζητείται μουσουργός αναλόγου κύρους προς μελοποίησιν - προτείνω Ευγενία Μανωλίδου )- περισσότερα εδώ.

o grizomallis said...

Ω! τι δώρον μου εκάμνατε φιλτάτη Σούφρα. Ο ελεήμων Αλλάχ να μου κόβει χρόνους και να Σας δίδει ημέρας. Φωτίσατε -μάθετέ το- με την Πράξιν σας το φαιόν μου απόγευμα.

Ποιητά Ιατρόπουλε, Σας αξίζει να δοξασθείτε με ωόν κλούβιον και γιαουρτάκι φρέσκον, πατοκόρφως. Κάμνει καλόν εις το φούσκωμα.

(Αχ, Αλλάχ, ας ευρισκόμην εις την γλυκείαν Πατρίδαν... Ομνύω ότι θα ανελάμβανον, μετά της -το πάλαι...- δαφνοσκεπούς παρέας μου, την Δόξαν του Ποιητού. Άτιμη παγκοσμιοποίηση, ακάρδως σκορπάς τας φιλοτέχνους παρέας...)

V. said...

Ο τεράστιος ποιητής Ιατρόπουλος (βαψομαλλιάς εσωτερικώς, αλλά όχι εξωτερικώς), θαμών μεσημεριανών εκπομπών, μεταπηδήσας στη νεοδημοκρατία, εδήλωσε ότι είδε - επιτέλους - το φως το αληθινό - μια αίσθησις που μόνο η ευγενής τέχνη της ποιήσεως είχε σταθεί ικανή να του χαρίσει μέχρι πρότινος ... Ο τιτάνας αυτός του πνεύματος (και πρώην εραστής της Ρίτας Σακελλαρίου - μην το ξεχνούμε...) έχει προσφύγει στην ΕΣΗΕΑ καταγγέλοντας την Πανδώρα του ΒΗΜΑτος ότι τον γελοιοποιεί, μετέχοντας σε σχέδιο ηθικής και επαγγελματικής εξοντώσεώς του... Τον είχα δει και παλαιότερα, να τρώει στο όρθιο κεφτεδάκια κοκκινιστά και να σκουπίζει (κάπως άτσαλα, είν' η αλήθεια) τη σάλτσα με την εξωτερική πλευρά του χεριού του... Όποιος δεν τον έχει ακούσει τις Κυριακές βράδυ (αν δεν απατώμαι) στον 9.84, στην εκπομπή που κάνει με την συμβία του (αργομισθία-αντάλλαγμα για την κάθοδό του στον στίβο της δημοτικής πολιτικής με το ψηφοδέλτιο του κυρ-Νικήτα, οπότε και, παρά την τεράστια ποιητική του λάμψη, επάτωσε...) δεν έχει δει τίποτε ως προς το τι σημαίνει στην πράξη η λέξη "αμπελοφιλοσοφία"...

o grizomallis said...

Μαιτρ, Σούφρα, σας ευχαριστώ για τις συγκλονιστικές πληροφορίες. Δείτε, εβούρκωσα.

Πόσο σκληρά τα ξένα!
Η Πατρίς σας βαπτίζει εκάστην Κυριακήν εις τέτοια νάματα...
Αλλ' εγώ διψώ,
μακράν Αυτής ζω,
και νάμα ιερόν δεν έχω.
Πίετε σεις και δι εμέ.
Υγεία πάνω απ' όλα.

άμα το λέει η σούφρα σου said...

Δεν είχα την ευτυχία να ακούσω τον γίγαντα της ποιήσεως Ιατρόπουλο στον Αθήνα 9.84 του Κυρ-Νικήτα (θα το πράξω όμως γενομένης από αύριον), είχα όμως την τύχη να παρακολουθήσω τον εν θέματι εναλλακτικό διανοούμενο "στα σχοινιά" όπως λέγουν σε εκπομπή της ΕΤ3 επιχειρούντα να αιτιολογήσει την φράσιν του ότι "δικαιολογεί τα πρόσφατα επεισόδια" (εννοείται με μαλλί προσφάτως μεταλλαχθέν σε καραμελανόχρουν γιά τις ανάγκες της εκπομπής).

Να προσθέσω ότι η επισήμανσις του Κου Βαψομαλλιά περί υπάρξεως εσωτερικών και εξωτερικών βαψομαλλιάδων με βρίσκει απολύτως σύμφωνο διότι α) ο βαψομαλλισμός είναι πρωτίστως ιδέα και β) δι αυτής τα (όχι και τόσο στενά) όρια αυτού του ιστολογίου διευρύνονται έτι περαιτέρω καθιστώντας δυνατή την ένταξη σε αυτό συνανθρώπων μας που την έχουν απόλυτο ανάγκη.

V. said...

Αγαπητέ Γκριζομάλλη,

Αγνοούσα ότι ζεις στα ξένα (ζούσα κι εγώ για καμιά δεκαετία). Δεν ξέρεις τι χάνεις... Θα προσπαθήσουμε, λοιπόν, στο μέτρο του δυνατού, να καλύψουμε αυτό το handicap, με συνεχείς και λεπτομερείς αναφορές στους κολοσσούς της ελληνικής δημόσιας ζωής. Βλέπω, άλλωστε, με έκδηλη ικανοποίηση, ότι ο κ. Σούφρας έχει ήδη σηκώσει μανίκια και δίνει τη μάχη της προσωπικής σου ενημερώσεως, ξεκινώντας με τον τιτάνα Δημήτριο Ιατρόπουλο...


PS. Να ενημερώσω ότι την εκπομπή του "ποιητή της αμφισβήτησης" μπορείς να την απολαμβάνεις και ιντερνετικώς

http://www.athina984.gr/program/1023

o grizomallis said...

Ναι, βάλτε ένα χεράκι σύντροφοι, για να μη συνεχίσω να ζω στο σκότος της αμαθείας. Περιμένω σχετική ενημέρωση και από τον φίλο Φίλο της Μουσικής, του οποίου ο τομέας βρίθει μπογιάς (με χαρά διαπιστώνω ότι και ο Μαιτρ είναι... ευαισθητοποιημένος περί τις τραγουδιστές τρίχες κατσαρές).

Ζητώντας συγγνώμη για το θάρρος, μετ' επιτάσεως παρακαλώ να αναλογιστείτε τη συμβολή της ποιοτικιάς βαφής ενός Νταλάρα (κατ' εμέ κορυφαίος μέσα-έξω βαψομαλλιάς) στην έντεχνο τριχοφυία (Φίλε της Μουσικής, ομιλώ μουσικολογικώς...), ή της καραμπουιάς ενός Χριστοδολόπολου στον βεριτάμπλ γύφτικο νταλγκά (κατ' εμέ κορυφαίος τραγουδιστής -αλλά και άξιος καημπόης).

Σταματώ εδώ, και στην ανάγκη επανέρχομαι με μουσικές τρίχες Α'-Β'-Γ' εθνικής και ερασετεχνικών κατηγοριώνε.

άμα το λέει η σούφρα σου said...

Ασχετο, αλλά ήθελα να το μοιραστώ με κάποιον: Οι βουλευτές της ΙΓ' Συνόδου της Βουλής των Εφήβων (Η φαντασία στην εξουσία), με καίρια παρέμβασή τους διερωτώνται μεταξύ άλλων "ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΜΑΣ ΕΓΓΥΗΘΕΙ ΛΟΙΠΟΝ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ Κ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ;" (sic)

Πιθανώς το ερώτημα να είναι ρητορικόν (ιδίως όσον αφορά το β' σκέλος του) αν όμως δεν είναι δύο τινα: ή οι έφηβοι μας δουλεύουν ψιλό γαζί ή η πολλή φαντασία στην εξουσία δημιουργεί επικίνδυνες φρεναπάτες όχι πολύ απέχουσες από αυτές της βαψομαλλιάσεως.

o grizomallis said...

Σούφρα μου, τα φίλτρα επιλογής των εφήβων βουλευτών δεν αφήνουν κανένα περιθώριο, και καμιά απορία.

Όλα τα καλά τα κορίτσια (και των 2 φύλων). Εφηβική πολιτική σκέψη που ταυτίζεται -συμβολικά αλλά ουσιαστικά- με τα... καλολογικά στοιχεία της έκθεσης (τι σου θυμίζω ε;).

Ενώ άλλα παιδιά (ορισμένα από αυτά σε επαγγελματικά λύκεια) έχουν να πουν σημαντικότατα πολιτικά πράγματα, για όποιον θέλει να τα ακούσει. Η Βουλή μας, βεβαίως, δεν θέλει, μην τύχει και ξεβολευτεί.

Τι ψάχνεις; Εξ αρχής η ιδέα της εφηβικής βουλής ήταν καπελωμένη και στα χαριτωμένα περιορισμένη. Ώστε εύκολα να ενταχθεί στις (κουκλο-)θεατρικές τελετές του βαψομαλλιάδικου κράτους μας.

V. said...

Πολύ σωστά, νομίζω, τα λες αγαπητέ Σούφρα. Άλλωστε, σε αυτή τη λογική ανήρτησα εδώ, προ καιρού, το κείμενο "βουλή των εφήβων: το πρόωρο βάψιμο", σχολιάζοντας αυτή την φρίκη του μικρομεγαλισμού και της κοινότοπης ασημαντολογίας-αερολογίας την οποίαν αβαντάρουν τα γελοία ελληνικά media. (Αυτό το άρθρο καθώς και ένα άλλο για τον ογκόλιθο Τσίπρα, με αφορμή την εκλογή του, ήταν άρθρα που είχαν αρνηθεί ελληνικές εφημερίδες να τα δημοσιεύσουν με το όνομά μου και με την "κανονική" μου ιδιότητα, αφού το γλύψιμο προς νέους και επαναστάτες του γλυκού νερού πάει σύννεφο...).

o grizomallis said...

Αν βρεις τον τρόπο, βάλε εδώ το κείμενο για τον άπαιχτο (προς το παρόν;) ενδοεγκεφαλικό βαψομαλλιά Τσίπρα. Τώρα μάλιστα που η κατηγορία της έσω βαψομαλλίας κατοχυρώθηκε.

V. said...

Συμφωνώ, βέβαια, και με τον αγαπητό Γριζομάλλη (αφού, πράγματι, υπάρχουν παιδιά - ταλαιπωρημένα κυρίως - που έχουν κάτι να πουν, πέρα από τις καλολογίες των νεαρών που στρογγυλοκάθονται στα βουλευτικά έδρανα των μεγάλων), απλώς είδα το σχόλιό του μετά την ανάρτηση του δικού μου σχολίου...

o grizomallis said...

Μερshί, που έλεγε και ο ΚΚ θείος.

o grizomallis said...

Και συνεχίζω να τρώω χώρο (συγγνώμη) για μια ακόμα παραγγελιά (συγγνώμη):

Τσίμας.

Ο απόστολος Παύλος από αλλού και αλλιώς ξεκίνησε.
Άραγε ήθελε πάντοτε να καταλήξει βαψομαλλιάς, ή ήταν
η πουτάνα η Τύχη;
Η Λιγούρα;
Η Φόρα κατηφόρα;

άμα το λέει η σούφρα σου said...

Αγαπητοί Βαψομαλλιά και Γκριζομάλλη,

Εχουμε να κάνουμε με δύο όψεις του ιδίου νομίσματος...Από την μία τα κομπορρημονούντα μειράκια της Βουλής των Εφήβων, μικρά καθ' εικόνα και ομοίωση είδωλα ναρκισσευομένων μορμολυκείων πολλά από τα οποία τις επόμενες δεκαετίες θα ταλαιπωρήσουν τους σημερινοιύς δεκαπεντάρηδες από τα ίδια έδρανα και τους μικροαστούς, προαγωγούς γονείς τους οι οποίοι ουδόλως διαφέρουν από τους γονείς που υπερηφάνως εκπορνεύουν τα ανήλικα παιδιά τους σε πλείστα τηλεσκουπίδια και από την άλλη τον Αλέξη "πολλή φασαρία - καλή κατάσταση" Τσίπρα, δημιούργημα του κυρ-Αλέκου, τον οποίο έξοχα περιέγραψε ο Βαψομαλλιάς (φρονώ ότι έπρεπε να του αφιερωθεί ποστ, on second thought καλύτερα όχι καθότι ήσσονος σημασίας και από τον πιό ασήμαντο βαψομαλλιά).

Μιλώντας από προσωπική εμπειρία, αν την εποχή που φοιτούσα στο λύκειο (δεκαετία '70) υπήρχε ο γελοίος αυτός θεσμός, δεν μπορώ να φανταστώ ποιός θα δεχόταν να υποστεί την γελοιοποίηση αυτή (και την διαρκή καζούρα που αυτή θα συνεπάγετο) εκτός από τα "ούφο" της τάξεως όπως λέγαμε τότε.

Ασσφαλώς υπάρχουν - και πάντα θα υπάρχουν - παιδιά τα οποία έχουν κάτι να πουν, έτσι πορεύονται οι κοινωνίες εξ άλλου, κάποιοι τις χρεώνονται και τις κάνουν να ευημερούν ή τις βουλιάζουν - η μνεία στην δική μας κοινωνία είναι, νομίζω, περιττή, κείται σε μεγαλύτερο βάθος και από τον Τιτανικό (με τον Αλέξη ως Ντι Κάπριο εννοείται).

Anonymous said...

καιρό είχα να δω τοση βλακεία συγκεντρωμένη σε ένα μπλογκ.

Anonymous said...

Simfono me to parapano sxolio. As min asoloumaste me Kourakides oute gia asteio. Axia tous dinoume me auton ton tropo. Oxi allous anoitous. Oxi allous Kourakides.

Διονύσης said...

Ν' αγιάσει το στόμα σου αγόρι μου, για τα όσα είπες για τις ιδεολογίες! Να μην νοιώθω και τελείως μόνος σ' αυτή τη χώρα.

Anonymous said...

ΕΧΕΙ ΔΙΚΙΟ Ο 11:31. ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΠΟΛΙΚΗ ΒΛΑΚΕΙΑ ΟΤΑΝ ΑΝΑΦΕΡΕΣΤΕ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΟΥΡΑΚΗ. ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΟΔΗΓΗΘΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΑΠΟΒΛΑΚΩΣΗ ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΚΟΥΡΑΚΗΔΕΣ.

αστυάνακτας said...

Καλημέρα σας όλοι κκ. υπερασπιστές της "αληθινής κουλτούρας". Ευτυχώς που υπάρχετε δηλαδή και ο πολιτισμός ανθεί στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλαίας. Στα σοβαρά λοιπόν, όσο μπορει κανείς να απαντήσει σοβαρά σ' ενα γελοίο κείμενο.
Το κείμενό σας βρίθει κατινιάς και χυδαιότητας. Όταν διαφωνεί κάποιος με καποιον άλλον,προχωρεί σε ανάπτυξη πολιτικών επιχειρημάτων. Δεν παρουσιάζει γελοία επιχειρήματα για να θίξει την προσωπικότητα κάποιου.Ως παλιός blogger θα σας συνιστούσα κ.διαχειριστά να σκέφτεστε πολύ πριν αρχίσετε να γράφετε για οποιονδήποτε.Κυρίως να χρησιμοποιείτε το μυαλό σας (αν διαθέτετε) κα όχι τη γλώσσα σας. Απ'όλο το κείμενο εκείνο που διαπισώωνει κανείς είναι ότι, δεν παραέετετε ούτε ένα επιχείρημα επί της ουσίας των πολιτικών πράξεων του Τάσου Κουράκη. Αντίθετα περνάτε σε αξιολόγηση της κόμης του,(μάλλον θα σας λείπουν μαλλιά και ζηλεύετε), της ποίησής του(μάλλον δεν μπορείτε να διαβάσετε ποίηση μετά το Δροσίνη)και του εκπαιδευτικού του εργου(μαλλον σας εβαλε κακό βαθμό η γενικώς δεν εχετε ιδέα από εκπαιδευτικό έργο). Το κείμενό σας λοιπόν όπως και τα σχόλια που ακολουθούν(του ίδιου με του δικού σας επιπέδου,άθλια)μπορεί να τα αξιολογήσει μόνο η Τατιάνα Στεφανίδου και να τα αναπαράξει σε οποιαδήποτε εκπομπή της ως σοβαρά επιχειρήματα.
Το κυριότερο που θα πω όμως με όλο το θάρρος της ανωνυμίας μου δηλαδή, ότι κάτι καθίκια σαν κ σένα έχουν ρίξει το επίπεδο οποιασδήποτε πολιτικής και επί της ουσίας αντιπαράθεσης.Κάτι καθίκια σα κ σένα κυβερνάνε χρόνια τη χώρα και δείχνουν με το δάχτυλο τους αριστερούς.Κάτι καθίκια και ελεεινοί τυποι εκθρέφουν τα φαινόμενα της Χρυσής Αυγής...Κατι γελοίοι αυτοονομαζόμενοι αριστεροί που δε κατάφεραν τίποτε στη ζωή τους από το να υποστηρίζουν εσωκομματικούς μηχανισμούς και να στηρίζουν κυβερνήσεις καταστροφής έχουν τη δυνατότητα να εκπορνεύουν την πολιτική ζωή. Γελοίοι και εμετικοί τύποι που μέσω διαδυκτίου βρήκαν να βγάλουν όλα τα πολιτικά και άλλα πιθανώς άλλα κόμπλεξ τους.
κ. Διαχειριστά,όταν αποφασίσεις να μου απαντήσεις σκέψου πρώτα,(ξερω σου βάζω δυσκολα,αλλά προσπάθησε) γιατί ως παλιός στο κουρμπέτι δε θα μείνω στο "σεις και το σας". Το κυριότερο βούτα τη γλώσσα στο μυαλό σου.Εκτός και είσαι ένας πληρωμένος διαβολέας, ή ενας χαφιές απλά δηλαδή. Επομένως μη κουραζεσαι τότε ν' απαντήσεις.

χαλασα πολύ από την ημέρα μου

Anonymous said...

Φίλε Αστυάνακτα, ο συντάκτης αυτού του λιβελογραφήματος πέθανε πριν από λίγους μήνες. Οι άνθρωποι που ήταν κοντά του τις τελευταίες του ώρες έλεγαν ότι καθώς ξεψυχούσε ψέλλισε μια ακατανόητη φράση που τελείωνε σε "κοράκι" ή σε "πουράκι". Πολλοί αναρωτήθηκαν τι μπορεί να σήμαιναν αυτά τα τελευταία λόγια (βλ. το "rosebud" του Πολίτη Κέιν). Όμως ένας στενός του φίλος που τον είχε επισκεφτεί την προηγούμενη μέρα, ήξερε πολύ καλά τι τον βασάνιζε. Ήξερε πολύ καλά τι ακριβώς είχε πει ο θνήσκων blogger:

"Τον Τάσο. Τον αδίκησα πολύ τον Τάσο τον Κουράκη."