Ορέστης Κολοζώφ: το κομμουνιστικό βάψιμο

Λόγω του «επαναστατικού» κλίματος των ημερών (με το απαραίτητο, βέβαια, ελληνικό καρικατουρίστικο επίχρισμα), η σκέψη μας κατευθύνθηκε, δίκην αυτομάτου, σε έναν γιγαντιαίο επαναστάτη, σε έναν μεγάλο λησμονημένο: τον πρώην βουλευτή του ΚΚΕ Ορέστη Κολοζώφ. Ο Ορέστης, από τρυφερή ηλικία, εβαπτίσθη εις τα νάματα της επαναστατικής, σκληροπυρηνικής Αριστεράς. Αντελήφθη την αδικία του κόσμου τούτου, αποδίδοντάς την, όμως, όχι στην ατέλεια της ανθρωπίνης φύσεως και την συγκρουσιακή φύση των ανθρώπων και των κοινωνιών (βλ. Hobbes), αλλά, αποκλειστικώς, σε δάκτυλο μιας περιορισμένης δράκας ατόμων, των κακών καπιταλιστών. Ο ευαίσθητος κομμουνιστής απεφάσισε να αφιερώσει τη ζωή του (μέρα και νύχτα – μα την αλήθεια…) στην προώθηση των ουτοπικών, κομμουνιστικών οραμάτων, χωρίς ούτε μια στιγμή να περνά από την μαρξιστική, ντετερμινιστική του σκέψη ότι ο καπιταλισμός, ως σύστημα, από την στιγμή που εδραιώθη, μάλλον δεν πρόκειται, ρεαλιστικά μιλώντας, να διαλυθεί εις τα εξ ων συνετέθη, καθότι ταιριάζει «γάντι» με την «πτωτική» – για να μιλήσουμε θεολογικώς – δηλ. φιλοτομαριστική, φύση του ανθρώπου. Εν τούτοις, παρά το, κατά τα φαινόμενα, μάταιον του αγώνος τούτου (με αξιοσημείωτη, πάντως, συμβολή στον εξανθρωπισμό της εργασίας), ο Ορέστης ουδέποτε κατέθεσε τα όπλα, αγωνιζόμενος για τις αξίες του θαυματουργού σφυροδρεπάνου, το οποίο αντιμετώπιζε με το ίδιο ιερό δέος που μια θρησκευάμενη οικοκυρά αντιμετωπίζει μια εικόνα της γλυκοφιλούσας παναγιάς… Μοντέλο του; Η «Λαϊκή Δημοκρατία της Μογγολίας»... Το μίσος του απέναντι στο «κεφάλαιο» προσομοιάζει, από πλευράς εντάσεως, με το μίσος που νιώθει, λ.χ., Ο Μάκης Γιακουμάτος για τον Θεόδωρο Ρουσόπουλο... Ως άνθρωπος, όμως, είναι γλυκύτατος. Το ΚΚΕ, το κόμμα που υπηρέτησε, επί δεκαετίες, με παροιμιώδη αυταπάρνηση ο Ορέστης, τον έριξε, δυστυχώς, στα αζήτητα, και τώρα πια ο φουκαράς κοιτά την βουλή εκ του μακρόθεν…

Από πλευράς kinetics, το αγωνιστικό κομμουνιστικό στέλεχος διακρίνεται από μια περίεργη απάθεια, που θα μπορούσαμε, άνετα, να την αποδώσουμε στην μακαριότητα που έχει δημιουργήσει, σε ψυχή και σώμα, η πίστη του στα κομμουνιστικά ιδεώδη και το self-fulfillment, το προερχόμενο από τον τιτάνιο αγώνα εναντίον του λαομίσητου «κεφάλαιου» [sic]. Οι κινήσεις άνω και κάτω άκρων, κεφαλής και προσώπου διακρίνονται από σχεδόν νεκρική ακαμψία (rigor mortis), ενώ αυτά τα χαρακτηριστικά, σε συνδυασμό με την σιγανή, μονότονη εκφορά του λόγου, δημιουργούν την εντύπωση ενός ρομποτικού όντος. Το πρόσωπό του ειδικώς, έτσι ανέκφραστο που είναι, μοιάζει κερωμένο, ενώ θυμίζει τις κούκλες (marionettes) που πρωταγωνιστούσαν στις συναρπαστικές περιπέτειες του περίφημου Gerry Anderson (Captain Scarlet, Thunderbirds, Stingray κλπ.). Οι ενδυματολογικές του προτιμήσεις κρίνονται ως συμπαθητικές, καίτοι άκρως συντηρητικές. Φορεί πάντοτε κοστούμι ή σακάκι-παντελόνι, συνήθως με καζάκα ή πουλόβερ από μέσα (παρά την θέρμη της επαναστατικότητος, ο Ορέστης… κρυώνει), ενώ σπανίως εμφανίζεται άνευ λαιμοδέτου, διακατεχόμενος, κατά βάθος, από μιαν ορισμένη αστική (ή, καλύτερα, μικροαστική) ευπρέπεια, που δεν του επιτρέπει να μοστράρει γυμνό στο κοινό τον ευαίσθητο λαιμό του και να αποχωριστεί αυτό το par excellence ενδυματολογικό σύμβολο της μπουρζουαζίας… Αξέχαστα θα μείνουν τα «πτι- καρό», αλλά και τα γκρι «πρενς-ντε-γκαλ» σακάκια του, με τα οποία έδινε, επί δεκαετίες, τη μάχη για τα ιδεώδη του σοσιαλισμού, στα τηλεοπτικά studio αλλά και στη βουλή. Ο 68χρονος σήμερα Κολοζώφ αποκαλύπτει τα μικροαστικά – κατά βάθος αντεπαναστατικά – κατάλοιπά του και μέσω ενός επιπλέον χαρακτηριστικού γεγονότος, πέραν της χρήσεως κοστουμιού και λαιμοδέτου: βάφει, μανιωδώς, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, τα μαλλιά του – σε απόχρωση, μάλιστα, dark black! Αν και φυσικός το επάγγελμα, ο Ορέστης κάθε άλλο παρά φυσικό αφήνει το μαλλί, αφού το καραμπογιατίζει επιμελώς, αναζητώντας την ψευδαίσθηση ότι σφύζει από (κομμουνιστική) νεότητα. Όμως, ο σύγχρονος αυτός Δήμος Σταρένιος (ως προς την φυσιογνωμία), δεν αντιλαμβάνεται ότι την ψευδαίσθηση αυτή την μεταδίδει στον εαυτό του και μόνον, αφού όλοι οι υπόλοιποι βλέπουμε καλά ότι πρόκειται απλώς για έναν σιτεμένο βαψομαλλιά…